TTC

De absurde helden anno 2019 hebben zich na veel levenservaring en introspectieve studie eindelijk weten aan te passen aan de waan van de dag, gedreven door hoop en liefde doen ze nog een ultieme poging om door te geven wat ze eerder niet begrepen. Hun pogingen om meer verbinding en harmonie te realiseren zijn echter als kamikaze, niet omdat het technisch gezien niet zou kunnen maar omdat de mensheid nu eenmaal gevangen zit in systemen die als een auto-immuunziekte vooruit worden geschoven met de absurde veronderstelling dat het zonder aanpassing morgen wel anders zal worden. De term absurde he

Moest ik ooit politieker worden dan zou ik het toch anders doen, ik zou om de haverklap wetten veranderen op een manier dat de begroting nooit klopt en de bevolking toch denkt dat ik m’n job ernstig neem. Ik zou andere partijen dan vragen om hetzelfde te doen op een manier dat het lijkt dat we tegen elkaar strijden zodat regelmatige verkiezingen een reden van bestaan hebben. En wat ik vooral niet zou doen is de bevolking in kennis stellen van allerhande sociale alternatieven, eerlijk gezegd omdat ik ze ook niet ken.

Waarom zou je überhaupt denken dat de duivel bestaat in een illusie?

Als tijd en ruimte illusie zijn, waarom zou je dan willen wachten op een gunstige stand van de sterren om je haar te laten knippen?

Die tweestrijd ontstaat door altijd de schuld te leggen bij de duivel maar zelf niet te begrijpen dat de duivel in verwarring is waardoor de perceptie ontstaat dat er zoiets als een duivel bestaat, heb je vijand lief zou dan logischerwijs kunnen betekenen dat de duivel jouw hulp nodig heeft vanuit het verrijkte inzicht dat je hierover hebt.

De klus is nu grotendeels geklaard en kristalhelder voor wie er interesse in wil hebben, wat rest is telkens opnieuw, zij het aanvankelijk misschien niet eens bewust hiervan, in verwarring gebracht te worden waardoor mogelijkerwijs opnieuw twijfel kan ontstaan, en innerlijke tweestrijd die ook levenslang kan aanslepen. Het is naar mijn doordachte overtuiging in deze, zij het metacognitief bekeken, bijzondere psychische cluster dat een antwoord kan gevonden voor het herstel van een aantal psychische ongemakken van waaruit, hoe goedbedoeld ook, diverse vormen van therapie niet toereikend kunnen

Heb je er uiteindelijk al iets van begrepen?

Het probleem van m’n obsessie is dat het tot een resultaat geleid heeft dat cognitief nogal schokkend kan zijn, en daarbovenop een luxeprobleem omdat er meerdere manieren zijn om hetzelfde resultaat te realiseren. En de combinatie van dit luxeprobleem en het simpele feit dat een andere manier van denken gebruikt wordt, maakt het quasi onmogelijk om er een dialoog over te voeren zonder misinterpretaties en bijhorende turbulentie. Dit weten rest, net zoals de pijn en het verdriet bij het zien van een wereld die strijd levert tegen problemen die in stand worden gehouden door de manier hoe daarove

Het is eigenlijk maar een dom vraagje, hoeveel keer moeten we die donkere nacht van de ziel eigenlijk doorlopen om niet terug het advies te krijgen dat je eerst die donkere nacht van de ziel moet doorlopen? Herken je dat?

Het is echt zo, vroeger dacht ik intuïtief dat de Bitcoin bedoeld was om het hedendaagse geldsysteem te hekelen, een moderne karikatuur waarin de goudmijn vervangen werd door een virtuele mijn. Het is pas na diepgaander contemplatie is dat ik daar zeker van geworden ben, geloof is daarom ook een krachtig middel om te onthechten van wat ik geloof, niets is waar. Ja, misschien wel, naar analogie zouden we dan evengoed de schuldenberg kunnen vervangen door een berg olijven.

Als liefde mag gedijen dan vallen politici in elkaars armen, zich aanvankelijk misschien beschaamd afvragend waarom ze niet eerder op dat idee waren gekomen. Na dit onwennig moment van oprechte verzoening en wederzijdse vergeving welt spontaan de bedenking op dat ze nog met immens probleem te kampen zullen krijgen, hoe krijgen ze dit immers uitgelegd aan hun achterban?

Socrates zei het nog, bestrijd het oude niet maar cultiveer het nieuwe. Volgens mij is die al een tijdje dood overigens, vandaag noemen ze dat creatieve destructie waar principieel niks vijandigs aan is maar verwijst naar een transformatie die fluweelzacht kan. Als God het wil tenminste.

Als we het leven definiëren of percipiëren als een spel van goed en kwaad dan lijkt het niet meer dan logisch dat ‘beïnvloeding’ daar deel van uitmaakt, met mala- en bonafide krachten die naargelang dominantie het spel in deze of gene richting laten evolueren. In horizontale of strikt tijd-ruimtelijke zin lijkt het dan alsof we een rol spelen in een film, met in verticale zin een innerlijk groei- en/of bewustwordingsproces dat ons gaandeweg potentieel meer inzicht in het spel biedt. Meta-beschouwend mag dit dan misschien wel een geruststellende gedachte zijn, de romantiek verdwijnt al snel wan

Als het menselijke groeipotentieel zich in fasen manifesteert dan lijkt het ook logisch dat herstel op verschillende niveaus van deze ontwikkelingsfases gedefinieerd kan worden. Op deze manier lopen we ook het risico om in een eerder chaotische dialoog te verzanden wanneer al deze fasen door elkaar gehaald worden, iets dat beslist niet transparanter wordt wanneer we weten dat bij elke fase ook iets mis kan gaan. En net zoals het aantal variaties vrijwel oneindig is, is het dat voor het aantal potentiële conflicten dan ook. Herstel in de zin van steeds meer bewustwording, bezin eer je begint, g

Binnen een democratie is het voor de gewone bevolking een zowaar onmogelijke opgave om de aandacht te trekken van politici, wat meestal grandioos mislukt door allerhande militanten die ook geen kennis hebben van de beschikbare sociale alternatieven.

Kan je niet beter een standaard antwoord maken voor altijd dezelfde clichés? Kwestie van energie te besparen en dan komt er ruimte vrij voor iets anders. Op het volgende niveau, heb vertrouwen in Christus. In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaos

Een vergiftigd geschenk is iets waar amper iemand geloof aan hecht maar toch 'waar' is, hiermee zeggend dat er geloof wordt gehecht aan 'onwaarheden' zonder zich daar bewust van te zijn. Kan zeer schokkend zijn, net zoals het aanleiding kan geven tot heel wat turbulentie en allerhande misinterpretaties. Per definitie of naar z'n aard is een vergiftigd geschenk aanvankelijk altijd vaag, zelfs mysterieus voor wie hier (nog) niet mee vertrouwd is. Toch is het op basis van rationeel doordachte gronden perfect te verklaren, al weten weinig mensen dat.

In volle onwetendheid gelukkig zijn, het is perfect mogelijk en als leven in een stolp. Waarom zou je je dan laten storen door een aantal die zich ernstig zorgen maakt om jouw toekomst? En wat doe je wanneer met informatie die geenszins strookt met je eigen referentiekaders? Simpele stellingen en eenvoudige vragen, geen vuiltje aan de lucht voor deze partij, een nachtmerrie voor een andere. De laatste partij stapt preventief, angstig en geprikkeld naar de Kerk en wordt voor Duivels versleten, daarenboven een minderheidsgroep en buitenstaanders hebben geen flauw idee waar dit over gaat. Het is

Hoe slaapverwekkend kan het zijn, al meer dan 3000 jaar hetzelfde verhaal.

Het is gewoon een dienstmededeling van god aan christenen die er onmiddellijk mee aan de slag gaan, hoeveel keer wil je dan nog herhalen dat god ons komt redden?

Het laatste waar ik het over wil hebben is over de inhoud want dat zou betekenen die ik misschien ook m’n verstand dien te gebruiken, daarom is het enige wat me interesseert waarom je zo nu wereldvreemd reageert op het dagelijks zien van weerzinwekkende omstandigheden.

Geen referentie op zich maar zij weten tenminste wel wat epistemologische obstakels zijn en hoe die kunnen hersteld worden, op een doordachte en volwassen manier en niet allerhande geouwehoer waar niet eens over nagedacht wordt.

Ik denk dat m’n verhaaltjes over hyperinflatie veel makkelijker begrepen worden dan diegenen over biflatie, al zal een aantal ook daar maar al te graag hyperinflatoire doemscenario’s in willen zien. Echt, het schiet voor geen meter op wanneer verschillende denkkaders met elkaar gemengd worden zonder dat beide partijen dat doorhebben, zelfs flauw vermoedend dat de GGZ onbewust maar net hetzelfde doet wanneer ze mensen voor gek verklaren. Maar hoe kom je zoiets met zekerheid te weten? Nog eens vragen of er bij de GGZ misschien toch niet iemand is die bereid is om dit op een deskundige en geweten

Ergo, delen is vermenigvuldigen, niet alleen valt dan het geld uit de lucht maar ook worden heel wat blinde vlekken opgelost waardoor meer harmonisatie mogelijk wordt. De tijd die hierdoor vrijkomt kunnen we gebruiken voor co-creatief herstel, zelfs in versneld tempo omdat heel wat obstakels als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. En dat vloeit allemaal spontaan voort uit hetzelfde eenvoudige principe, anders denken. Onmogelijk voor de GGZ, niet omdat het onmogelijk is maar omdat men schijnbaar niet eens weet dat het mogelijk is. En dat wordt zeker niet beter door zowat iedereen voor gek te ver

Maar wat als we het nu eens simpel houden, en ons de vraag stellen wat we allemaal niet zouden kunnen met optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen? Vooringenomen dat ik ben, ik voeg er graag nog aan toe, van plaats verschuiven.