TTC

Ik deel dit maar voor wie het de interesse kan genieten, het Reverse Debt System vergt geen kennis van moeilijk te behappen financiële constructies dan wel is het een kwestie van zien, een kwestie van perceptie en bewustwording om van daaruit een aantal nuchtere en vreedzaam bedoelde conclusies te trekken die quasi naadloos aansluiten met wat veel lotgenoten trachten te zeggen. Kortom, andersom is dus ook mogelijk, dat hulpverleners ervaringswerkers gaan opleiden waarom dat niet gezien wordt en wat daar de gevolgen van zijn. In hoop, liefde en vertrouwen.

Paradoxaal eigenlijk, het is moeilijk om iets af te leren waarna je iedereen gaat proberen duidelijk te maken dat het makkelijk is, bijna lijkend op een boeddhist die zegt dat er niets te bereiken is. Naar mijn mening komt dat onder de voorwaarde dat je ook weet wat niets is, wat je misschien pas te weten komt na een zware lijdensweg.

Filosofie, het kent vele vormen en interpretaties, zelfs met voor zichzelf opgelegde beperkingen.

Dat is sprekend vanuit beperkte rationaliteit, er zijn miljarden sterren met planeten.

Wat er staat: Ziet toe Dat niemand u als een roof vervoere door de filosofie En ijdele verleiding Naar de overlevering der mensen Naar de eerste beginselen der wereld En niet naar Christus Stel dat Christus het beginsel is der werelden, waarom zouden we dan niet mogen filosoferen?

Tja, het is als zeggen dat geld uit het niets komt en een monopoly op niets nemen. Maar doe rustig verder, we kennen het onderhand wel.

Ja, zeg A en B, en dan laat je B weg alsof mensen dat niet kunnen zien. Stereotiep binnen het onderwerp nochtans, alsof we nog op zoek waren naar praktische voorbeelden om aan te geven wat we nu net wilden zeggen.

Succes verder, we zijn het al gewend.

Helemaal niet triest, je neemt een authentieke tekst waarin je een cruciaal element weglaat.

We zijn er niet, omdat je de tekst manipuleert. 8 Ziet toe, dat niemand u als een roof vervoere door de filosofie, en ijdele verleiding, naar de overlevering der mensen, naar de eerste beginselen der wereld, en niet naar Christus;

Zeker, bij de overstijging van goed en kwaad wordt ingezien dat kennis van goed en kwaad toelaat om het redelijke evenwicht te onderhouden binnen een strikt dualistische perceptiesfeer. Dit is anders dan het denken daarover dogmatisch te onderwerpen met als doel er machtsposities mee te voeden of onderhouden, nu net dat wat gezien kan worden door er kennis van te nemen of nader onderzoek.

Derde orde impulsen zijn zelden realistisch wat niet wil zeggen dat ze niet realistisch zijn, het grote verschil zit in het dieper of verder doordenken daarover. En hoe meer mensen dat doen, hoe sneller dat een aantal stoornissen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Technisch gezien kunnen grensverleggend denken en schematherapie als nuttig gezien worden dan wel onder de voorwaarden van veiligheid en vertrouwen, net zoals een vooropgesteld doel belangrijk is om hieraan richting te geven. Het is finaal een kwestie van doen, niet van theorieën die slechts een beschrijving van wat gedaan zou kunnen

Al eens uitgerekend? Neem elke 50 jaar, maakt het eenvoudiger.

Aub, we zitten inmiddels in de 21ste eeuw.

Bedoel je dit als grap? Wat zouden die eerste beginselen dan zijn?

Waarom zouden sommige christenen er dan een afkeer van hebben? Middels het denken over iets kunnen we immers de waarheid achterhalen, ook wat betreft het denken zelf dat aan de basis ligt van het bedachte. Filosofie is mi nog nooit negatief geweest, tenzij het verkeerd wordt aangewend uiteraard. Wat bedoel je dan precies?

Merk soms dat christenen juist een afkeer hebben van filosofie, beschouw je zoiets dan als een dogma?

Rechtvaardigheid kunnen we afmeten aan het aantal keer dat Jubeljaren effectief werden toegepast, weinig brieven voor nodig eigenlijk.

Als iedereen onbewust op zoek is naar zichzelf dan speelt niemand een spelletje met zichzelf, verder doe ik onderzoek naar de relatie tussen magisch denken en agnosie. In praktische zin heeft zich dat vertaald naar de ontwikkeling van een financiële relativiteitstheorie die toelaat een aantal obstakels af te leiden die ons gevangen houden binnen een systeem dat zichzelf, met inbegrip van logisch te begrijpen perverse effecten, auto-immuun onderhoudt. De sleutels liggen in de schuif, voor wie begrijpen wil.

Veel mensen die nagedacht hebben over het leven staan machteloos te kijken naar dat wat zich aan hun ogen voordoet, als een nietsontziende bolide die vroeg of laat ook je kinderen in z’n greep kan krijgen waarna ze spontaan de taal gaan spreken die de bolide normaal doet lijken. Maar hierdoor ontstaat ook een vorm van immuniteit, er is schijnbaar ook niets aan de hand. Vergelijk dit misschien met wanneer je in een trein zit, je kan heel rustig een boek lezen en toch raast die trein met een gigantische snelheid over het evolutionaire spoor.

Er rest ons de ondankbare taak om te zeggen dat optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen werkwoorden zijn, en de manier hoe we deze aanwenden een wereld van verschil.

Je kent niets anders, anders zou het anders zijn. Als suggestie op een ander wordt toegepast is ze juist en geoorloofd als de suggestie slechts betekent dat we de ander een beeld voorhouden van een gedragslijn of van iets dat moet worden gedaan, mits het door en door ethisch en verstandig is en dan tot hem zeggen, 'Ik heb een idee. Wat denk jij daarvan?' Dat is juist want het leert iemand iets; die suggestie bevat geen element van overheersing, noch van het ondergeschikt maken van de geest en de wil van de ander aan die van jezelf. Maar als de suggestie subtiel wordt en bedrieglijk, op

Als steeds meer mensen overgaan van egocentrisch, naar etnocentrisch en wereldcentrisch, dan ontstaat er een integraal ‘wij-zij’ wereldbeeld. In horizontale zin het eerder traditionele ‘wij-zij’ beeld in de zin van botsende culturen, in verticale zin een ‘wij-zij’ beeld binnen de eigen cultuur tengevolge de 1-2-3 verschillende perceptieniveaus en conflicterende aspiraties. Het samenspel van deze maar al te vaak woelige en harde strijd verhoogt de maatschappelijke spanning op zo’n manier dat verzoenende of neutraliserende dialoog nog amper mogelijk is. En dan komt het, voeg hier een aantal derd

Als alle wegen naar Rome leiden en ieder z’n eigen pad kiest, dan is de weg het proces. In overdrachtelijke zin kunnen we elkaar wel helpen met handige tips zodat het te belopen pad misschien minder zwaar wordt, maar misschien ook misleiden omdat we zelf (nog) niet goed weten wat er met het metaforische Rome bedoeld wordt. Maar stel nu dat we eerst een visualisatie hebben van hoe Rome er precies zou kunnen uitzien, zouden we dan ook de weg daar naartoe niet kunnen verkorten? Kortom, metaforische beschrijvingen geven misschien meer (h)erkenning dan de techniciteit van derde orde impulsen en de

Als niemand meer wil delen dan kunnen we misschien beter delen op zo’n manier dat iedereen nog meer kan graaien, dit in de stille hoop dat begrepen kan worden dat delen vermenigvuldigen is. En als het niet lukt dan kunnen we het later nog eens proberen, dat is nu eenmaal het voordeel van het leven en het denken daarover. En als niemand deze zin begrijpt dan is dat op dit moment misschien zelfs een voordeel, net zoals open en intermenselijke dialoog tot meer verbondenheid kan leiden. Wat eenvoud vermag.