TTC

Omdenken is een methode die je ten allen tijde kan proberen, op verschillende zaken. Een dom voorbeeld, we hebben vandaag een Global Migration Pact dat handelt over mensenmassa’s die van continent verhuizen om een beter leven te zoeken en hoe we daar als maatschappij mee omgaan. Dezelfde benaming zouden we kunnen gebruiken om de geldstromen zo te regelen dat mensen niet absoluut naar een andere plek dienen te verhuizen, hiermee zeggend dat we onze economie op een co-creatieve manier invulling geven. Klein probleempje bij dit eenvoudige idee, het is onrealistisch om te denken dat we ooit op dat

Ik heb me in m’n leven al meermaals oerdom gevoeld, dit kwam vaak doordat iemand me eerder toevallig een voor mij nieuwe methode liet zien om iets op te lossen of te realiseren. Niet zelden kwam dit uit een onverwachte hoek en soms was deze verandering nogal schokkend en drastisch, zeer vaak ook met een enorme tijdsbesparing in het verlengde. Psychologisch komt hier heel wat bij kijken en naargelang het niveau van toepassing kan dit ook tot maatschappelijke omwentelingen leiden, zij het aanvankelijk misschien enkel in de hoofden van een minderheid die ook steeds verder gaan in dit proces. Het

Nee, een mens heeft er werkelijk niets aan om een aantal stellingen van Einstein tot in de finesse te doorgronden, in het verlengde zullen mensen je immers negeren en ontwijken, je trachten te misleiden, manipuleren en domineren, aanvallen op je integriteit, de spot met je drijven, om je finaal expertgewijs te kunnen dumpen bij het nietsterzakendoende wegwerpvuil. Daarzo, bij de rest van de dwazen die ooit enthousiast en gewetensvol dachten dat het leven zin had. Alle mooie en beloftevolle praatjes ten spijt, het delen van ervaringskennis en inzichten is daarom ook een nutteloze en vooral zelf

Niets mystieks aan, tenzij iemand er nog nooit over nagedacht heeft of onderzoek naar gedaan heeft, dan is alles onbegrijpelijk.

Elektromagnetisme zegt men, chemisch inderdaad. En God zou dan de onbewogen beweger zijn, dat zit nergens en overal.

Geen idee, ik zie het alleen soms aan het werk.

Onvoorwaardelijke liefde laat meestal geen spaander van je heel, het proces van heiliging zoals je elders al eens opmerkte. Iets anders dan hartstocht.

Als de expressie van onvoorwaardelijke liefde betekent dat we evolueren naar een harmonieuzer samenleving dan zal dat misschien toch niet altijd op applaus onthaald worden, dit is geen prettige gedachte maar mi ook niet zonder reden. Vergelijk het misschien met derde orde veranderingen die van nature radicaal zijn, ze ‘verwoesten’ bestaande referentiekaders om een nieuwe co-creatieve mindset te kunnen laten doorgroeien. Op deze manier kan onvoorwaardelijke liefde ook als vijandig gepercipieerd worden, niet omdat het zo is maar omdat het ons onder druk zet in de richting van het ondergelegen do

Dat is ook wat de nieuwe GGZ bedoeld met derde orde veranderingen, het wordt steeds eenvoudiger.

Het is zacht gezegd een vreemde waarneming, midden in deze wereld staan en toch in een andere wereld leven. Nochtans is het vrij eenvoudig te verklaren door kennis te nemen van wat systeemwetenschappers proberen te vertellen, door het toelaten van een aantal attractors is het immers mogelijk een ander wereldbeeld in ons bewustzijn te genereren. Maar dat maakt het leven ook enorm lastig, vrijwel continu hoor en zie je problemen die in je hoofd eigenlijk niet bestaan. Op deze manier wordt realiteit dan ook een zeer relatief begrip, afhankelijk van hoe we over iets denken en het wel/niet toelaten

Het is niet alleen verbazingwekkend maar ook beangstigend, hoe eenvoudige ideeën telkens opnieuw verdwijnen als sneeuw voor de zon door ze in te bedden in een complexiteit die geenszins nog laat vermoeden dat consensus tot de mogelijkheden behoort. Nog erger wordt het voor wie zich hier ten diepste bewust van wordt, niet alleen eenzaam en machteloos toekijkend maar ook angstig om er telkens opnieuw door bevangen te raken. Nee, niet voor gevoelige kijkers, de pijn en het verdriet amper te harden.

Het is ook daarom dat ik biflaat geworden ben, het is beangstigend hoe weinig mensen daar iets van kennen.

Men zegt dat slapende honden wakker maken gevaarlijk is, het is een stelling die ieder op zijn/haar manier kan invullen maar het zegt niets over wat er kan gebeuren wanneer je ze laat slapen. Vanaf hier zijn er twee mogelijkheden, en naargelang keuze veel twijfel.

De meeste mensen denken zelden dieper na over de neveneffecten van het zogeheten inflatiespook, ik was er in extreme vorm direct getuige van toen ik nog in Rusland werkte. De impact op mensen hun leven was van die orde dat ik er zelfs niet meer aan wil terugdenken, omwille van de pijn en het verdriet dat het terug in me zou kunnen opwekken. Maar het is een pijn en verdriet die niet zomaar verdwijnt door er niet aan te willen denken, het is door de jaren heen een diep weten geworden, een gewetenskwestie zoals een open wonde die niet geheeld kan worden.

Het is zo lang dan dat het breed is, zelfs mysterieus en schokkend voor wie het voor de eerste keer met bijzondere aandacht aanschouwen wil. Met een moeilijk woord noemt het Quantitative Easening For Debt (QEFD), het wil zeggen dat er neutraal- en schuldvrij geld wordt gecreëerd ter waarde van het aantal schulden op een gegeven moment in de tijd. Dit geld zou dan aan de schuldenaars gegeven worden die het netjes doorstorten aan de schuldeisers, technisch gezien perfect mogelijk. Op zichzelf niet eens zo mysterieus, tot je ook deze operatie gaat vereenvoudigen. Dit bericht komt echter met een e

Herkenbaar, heb nu de gewoonte aangenomen om wat ik denk andersom te schrijven, ben er immers zeker van dat ook dat verkeerd is. Voor herstel of zelfbevrijding is het handig om verschillende referentiekaders naast elkaar te leggen en naar de overeenkomsten te zoeken, tegelijk rekeninghoudend met het menselijke groeipotentieel en hoe dit zich verhoudt tot manieren van denken, voelen en handelen. Jammer genoeg, in dat wat een aantal ‘platland’ noemt wordt dit groeipotentieel niet (h)erkend, leidend tot een absurde scheeftrekking en bijhorend onbegrip in relatie tot diverse psychische ongemak

Angst voor vrijheid kan dit cognitieve proces belemmeren, dat is gekend. Mensen beginnen dan spontaan te raaskallen, zelfs wanneer het voor anderen kristalhelder is.

Wat heeft iets aparts? => wat volgt Wat was dat dan dat ze wilden voorkomen? => oorlog, tumult, onheil en deze tijd inkorten Je hebt 100den versies maar komt met niets? => behoort tot ander onderwerp, beschrijvingen van wat wedergeboorte wil zeggen Wat bedoel je? => het is als een tijdloos proces, zoals het monadenspel ook bevestigt Wat interesseert weinigen? => het voorgaande Waar denk je over na? => het bovenstaande Waar heb je het over? => over het feit dat visionairen amper gehoor of begrip vinden, het interesseert weinigen

Welk stuk begrijp je niet? het heeft wel iets aparts veel visionairen zijn gesneuveld in dat wat ze nu net wilden voorkomen en de nieuwe lichting zegt exact hetzelfde alsof ze specifiek voor dat doel leven mysterieus eigenlijk ik bespeur hierin iets dat lijkt op een tijdloze voortzetting van iets dat continu verandert maar toch altijd hetzelfde is het interesseert weinigen ik denk er nog over na of ik dat nu goed of slecht nieuws moet vinden zo vergaat het denkelijk veel visionairen die amper ergens gehoor of begrip vinden

Over steeds hetzelfde, staat toch in de tekst.

Het heeft wel iets aparts, veel visionairen zijn gesneuveld in dat wat ze nu net wilden voorkomen, en de nieuwe lichting zegt exact hetzelfde alsof ze specifiek voor dat doel leven. Mysterieus eigenlijk, ik bespeur hierin iets dat lijkt op een tijdloze voortzetting van iets dat continu verandert maar toch altijd hetzelfde is, het interesseert weinigen. Ik denk er nog over na of ik dat nu goed of slecht nieuws moet vinden, zo vergaat het denkelijk veel visionairen die amper ergens gehoor of begrip vinden.

Dat zie je onmiddellijk wanneer het zover is, zelfs logisch.

Er wordt veel over verteld, onderhand ken ik wel honderd verschillende versies om hetzelfde te zeggen.

Dat is hetzelfde dan wat er staat.

Op dat moment is er de dis-identificatie van diegene die je denkt te zijn, als de herontdekking van wie je al was van voor je geboorte.