TTC

Je weet blijkbaar ook niet het wat betekent. Dat je er wakker van geschud kan worden.

Weinigen kunnen zich er iets bij voorstellen wanneer politiek op het idee zou komen om biflatie mee in het maatschappelijke besluitvormingsproces te betrekken, dit in de veronderstelling dat men ook weet wat het betekent en tot welke gevolgen dit kan leiden. Ondanks technisch denkbaar is het echter niet waarschijnlijk dat deze optie ooit overwogen zal worden, met inbegrip van de neveneffecten zoals we als ‘gangbaar’ kunnen waarnemen.

Als de bereidheid daartoe gevonden kan worden. Ik ben geheel in voor meditatie en diepgaander introspectie, toch baart het me ook enige zorg wanneer je hiermee tot resultaten komt die je ook de stuipen op het lijf kunnen jagen. Heb dit onderwerp tijdens een NVC-workshop ter sprake gebracht, hoe zouden we daar het best mee kunnen omgaan? Het is finaal een netelig dilemma gebleken, vooral omdat verschillende mensen dezelfde informatie op een verschillende manier kunnen interpreteren van waaruit deze of gene reactie kan volgen. Om dezelfde reden lijkt het goedwillend delen van kennis of inzic

Iedereen kan dat begrijpen, als daartoe de bereidheid gevonden wordt.

Ja, zelfs het meest eenvoudige kan niet begrepen worden.

Dat kan het gevolg zijn van langdurige manipulatie of culturele conditionering, niet dat het moeilijk is.

Het gaat over eenvoudige dingen, geen raketwetenschap voor een keertje. Pragmatisch, als er 10 opties zijn en er worden er maar 5 ter kennis gesteld dan kan er over 5 niet eens nagedacht worden.

Ja, vanuit gedeelde kennis die voor iedereen beschikbaar is en ook gebruikt kan worden in functie van het algemeen belang.

Ik ken die waarheid niet, van wie komt dit? Nee, er staat net dat niet iedereen hetzelfde waarheidsconcept gebruikt, het belang van een dictator is niet hetzelfde als het algemeen belang waarin voeling wordt gehouden met het redelijke evenwicht waarin de meerderheid centraal staat.

Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat ze vinden dat dit weinig met het alledaagse leven te maken heeft. Zij willen een mensgerichte theorie en zeggen: iets is waar

Dat is wat Erich Fromm bedoelt met angst voor vrijheid, net hierdoor kan die tragische absurditeit vorm krijgen of gezien worden. Redelijk paradoxaal wanneer we denken een vrije wil te hebben, het zit goed in elkaar.

Het lijkt logisch om te stellen dat een binnenweg een lange weg veel korter maakt, handig om weten is dan wel waar je naartoe wil en waar precies je je dan zou bevinden op deze weg. De stelling ‘je bent niet alleen’ krijgt hierdoor voor mij een aparte betekenis, zelfs al weten we misschien niet altijd zo goed waar we nu naartoe gaan. En alle wegen leiden naar Rome, zegt men.

Zoals je het zegt, het is als je kinderen zien verdrinken met een cuba libre in de hand, en daar een gepaste verklaring of houding voor vinden.

Na een zwaar bevochten ‘zoek en vind’ proces lijkt het me dat er heel wat derde orde veranderingen te vinden zijn in wat een aantal de ‘overkoepelende waarheid’ noemt, alsof het verzoenende impulsen zijn die er eigenlijk altijd al waren of zijn maar schijnbaar niet altijd gezien worden door de aanhoudende strijd die we leveren. En wie zich hier ten diepste bewust van is of kennis neemt, komt misschien zeer bedrogen uit. Het is ook op deze manier dat ik me pijnlijk bewust werd dat een aantal psychische ongemakken zich als normaal laten verklaren, het wil echter niet zeggen dat het leven daarom

In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij, die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaat tegen de harde eisen die door de maatsc

Niet van deze wereld in elk geval, daarom ook dat mensen van een tragische absurditeit spreken. Zelden gezien overigens.

Tja, staat ergens in de bijbel maar nu ben ik het weer kwijt.

Zowaar nog eens fantastisch nieuws, als ik het zo bekijk dan zou Einstein wel eens de beste vriend van de onwetenden en onderdrukten kunnen worden, ik twijfel alleen of dat iedereen dat op dezelfde manier zal willen zien. Maar sowieso goed nieuws, zelfs deskundig onderbouwd met het prachtige studiewerk van de GGZ en andere disciplines. Of hoe hoop en wanhoop elkaar groeten in dezelfde kiem van psychisch lijden, net zoals vertrouwen en wantrouwen afhankelijk zijn van subtiele fluctuaties in onze manier van denken, wonderbaarlijk is het. Dit is precair, enige voorzichtigheid en/of diepere overwe

Vanuit een luxepositie zou dat makkelijker kunnen zijn, de schok doorgaans groots wanneer daar ten diepste over nagedacht wordt. Bezin eer je begint, enige voorzichtigheid raadzaam.

Symmetrie? In deze wereld is alles symmetrisch, het wil niet zeggen dat iedereen er zich goed bij voelt. Het gaat over ethiek, iets over mensen.

Als je sterft in Christus dan zie je dat onmiddellijk, zelfs bijna onwaarschijnlijk dat niet meer mensen dat zien. Er is niks klemzetten, de samenleving zit in de klem.

Nee, daar zitten we middenin, zelfs geen pad voor nodig.

Heel eenvoudig ja, en als we een element toevoegen aan het hedendaagse besluitvormingsproces dan wordt de tragische absurditeit waarin we leven onmiddellijk duidelijk, sterk lijkend op een goddelijke interventie voor wie hier (nog) kennis van heeft genomen.

Wat lastig is in een samenleving waarin niet alle opties ter beschikking worden gesteld, zo kom je eenvoudig tot beperkte- en begrensde rationaliteit met inbegrip van perverse effecten die vanuit deze onwetendheid onderhouden en gecultiveerd worden. Roepen op God is dan een optie, of gewoon kijken naar dat wat reeds geopenbaard werd.

Het zijn misschien vreemde denkpistes maar omdat ze verschijnen kan ik ze ook ter dialoog stellen, het idee dat zelfbevrijding of persoonlijke groei ook steeds meer innerlijke angst en intense zorg jegens anderen kan opwekken. Een en ander leid ik af uit dat fenomeen ‘angst voor vrijheid’ zoals Erich Fromm het noemde, hiermee zeggend dat veel mensen vooral zichzelf beperken door zich te conformeren aan deze of gene ideologie waar ze zich ‘goed’ bij voelen. En wie zich hiervan weet los te maken krijgt steeds meer voeling met hoe deze beperking een invloed heeft op het welzijn van mensen, zij he