TTC

Religie suggereert verlevendiging, wat logischerwijs pas kan als z'n tegengestelde ook in het leven gebakken zit, van nature.

Zo gaat het altijd, dat is het punt.

Kan je dit verschil even toelichten? Mensen interpreteren woorden of contexten binnen een veelheid aan verschillende referentiekaders die op een of andere manier altijd aan elkaar hangen, waarbij het toevoegen of nu net weglaten van informatie tot andere inzichten kan leiden, als premisse. Enkel geldig wanneer de tweenaturenleer niet erkend wordt, in het andere geval is het altijd tweeledig te interpreteren.

Het is als zeggen dat je de flap van een wiskundeboek leest om dan te denken dat we wiskundigen zijn, geen idee hebbend wat we dan precies verwerpen omdat het niet begrepen wordt. Het staat te boek als het Dunning-Krugereffect, dan kan je eeuwig blijven zeggen dat je niet weet wat 144.000 'uitverkorenen' wel weten.

Dan is er 10% die het wel doet, jij als JG mag en kan dit niet begrijpen, het zijn immers verboden onderwerpen, zo simpel is het.

Dit is flauwekul Sjako, tenzij je nog nooit ernstig hebt nagedacht over wat je zelf allemaal schrijft, en dat heeft met cognitie te maken, staat allemaal beschreven.

Ook het duister zal een functie hebben, wie kan zoiets bedenken?

Aangenomen het idee dat zelfrealisatie het doel is van elke ziel middels een veelheid aan wegen en verschillende snelheden, dan lopen we onsamenhangend kriskas door elkaar heen, waar enige verwarring en chaos niet vreemd aan is.

Mensen interesseren zich niet in God, ze willen zich goed voelen, twee verschillende dingen.

Als tijdloos hetzelfde, net dat maakt het zo fascinerend voor de ziel om te exploreren, als aan die oproep beantwoord wil worden. Levensbeschouwelijk zou het redelijk absurd worden om het alsmaar over herstel, bevrijding, verlichting of verlossing te willen hebben, als er ook geen gevangenis zou voorzien zijn geweest, het ene kan niet zonder het andere.

Misschien wordt de aandacht teveel naar buiten gericht waardoor het omgekeerde effect ontstaat, eerder een blokkade die ons weerhoudt van diepe introspectie dat indien succesvol leidt tot het sterven aan het valse zelf of de identificatie. Maar dat zijn geen speeltjes voor het intellect, het is een zeer indringend proces dat iemands leven totaal overhoop kan halen. Kortom, tussen theorie en praktijk is een verschil, het proces is de weg, niet de beschrijving ervan.

Al eens bij stilgestaan dat je bij die 144.000 hoort waar Sjako het altijd over heeft?

Niet moeilijk dat zoiets nooit begrepen kan worden, en dat die 144.000 meer weten.

Wie een sleutel vindt die op een deur past, heeft nog maar twee problemen. En als die problemen eenmaal zijn opgelost, nog veel meer, wat eigenlijk geen probleem meer is, tenzij hoop en hartenpijn, onbegrijpelijk maar toch waar.

Er blijken verschillende niveaus te zijn, interessant om in overweging te nemen.

De vraag stelt zich wat er precies gebeurt wanneer we voorbij aan het moeras zouden gaan staan, zouden we dan iets kunnen zien dat nu nog niet gezien wordt?

Eigenlijk nooit zo bekeken, dat het H-eer is, interessant.

Niet echt een dodenrijk dan, soms verwarrend met slaap op aarde dat we doods noemen in hoeverre niet ontwaakt. Christus zou dan evengoed losgekoppeld kunnen worden van Jezus, anders wordt het maar een droevig verhaal om hem te volgen.

Bedoel je dan zoiets als in het onderstaande? Vinden we gewoon terug in literatuur over het menselijke groeipotentieel. Wat eigenlijk suggereert dat het niet in de Bijbel staat, anders had iedereen dat al lang kunnen weten, bijzonder toch.

Hoor je daar zelf niet bij dan? Die vibratie heeft te maken met hoopvolle gedachten en het loslaten van een aantal obstakels of vastgeroeste overtuigingen die dat belemmeren, dat is een keuze die kan gemaakt worden op basis van aandacht voor beschikbare informatie. Dan heb je je vraag van het openingstopic zelf beantwoord, wat het debat aanzienlijk faciliteert en ook menselijker maakt. En hiermee wordt niet uitgesloten dat er nog veel meer sferen zijn, het maakt de context duidelijker, minder verwarrend alleszins.

Als we een screenshot nemen van de actuele situatie en dat willekeurig projecteren op een sowieso beperkte tijdslijn van pakweg de afgelopen 3500 jaar, dan laat de gemene deler zich makkelijk vertalen door de kernwoorden geld, macht en bezit. Simultaan, of beter gezegd als resultaat van een diepgaander herstelonderzoek, ontvouwen zich nog veel meer kernwoorden, als onderliggend geduldig wachtend op meer aandacht en ontvankelijkheid, de intermediaire hulpvragen over een aantal zeer specifiek aanwijsbare obstakels ingediend tot nader onderzoek.

Dank, verhelderend, eenvoud siert de mens.

Het gaat nog verder, voor wie begrijpen wil, en kan, punthoofdig mysterieus.

Wat vandaag geweten is, is velen nog ongekend, maar kan snel verkeren wanneer daar meer aandacht voor komt.

Vandaag meer dan ooit, het staat te boek als het AB-perspectief, of dat metaforische verhaal van die berg, heel bijzonder. Er zijn mensen die van B naar A kunnen kijken, maar van A naar B lukt niet altijd om goed onderbouwde redenen die, zoals je eerder ergens stelde, maar al te vaak weggeredeneerd worden. In die zin klopt het verhaal van die deur wonderwel, niet enkel als vage metaforen die de verbeeldingskracht aanwakkeren maar ook concreet operationeel, wetenschappelijk en voor iedereen toegankelijk in mensentaal.