TTC

Net moeilijk gesprek gehad bij de dokter, ik blokkeerde helemaal, kreeg het woord euthanasie niet eens uitgesproken en de tranen sprongen in de ogen, de pijn diep, verwoestend. Tussendoor maar even bloed afgenomen, bloeddruk plots op 18, anders normaal. Hierna toch dat woord uitgesproken, heb gezegd dat stigma en niet eens jezelf meer mogen zijn dodelijk is, ondanks alle hoop en inzichten die ik uit een voortschrijdend onderzoek heb kunnen ventileren, maar het is allemaal nutteloos, alsof ik vergif ben, onbegrepen, afgewezen en telkens opnieuw geraakt in het diepste van m’n zelfbewustzijn, ond

De zoeker is altijd het gezochte, dat is gekend.

Een theoloog bestaat eigenlijk niet, het is een manifestatie van bewustzijn.

Apart is het idee dat de mensheid voor een onmogelijke opdracht staat, als geld uit het niets komt en we dat geld ook nog moeten terugbetalen, aan wie zouden we het dan willen teruggeven? Het is quasi hetzelfde dan wanneer een aantal E-werkers aan GGZ-experten tracht uit te leggen dat we ook geld kunnen genereren uit de bestaande geldhoeveelheid, exact evenveel dan de schulden hoog zijn. Uitleggen vertaalt zich dan naar de onmogelijkheid om überhaupt nog GGZ-experten te vinden die E-werkers willen begrijpen maar wel doctoraten schrijven over stigma, pas nadat de proefkonijnen zijn opgelost in

Een waan is een vaste en heel persoonlijke overtuiging die niet door anderen wordt gedeeld en waaraan wordt vastgehouden zonder voldoende grond, ondanks bewijzen van de onjuistheid ervan. Variaties zijn mogelijk, dat ondanks de bewijslast een meerderheid vasthoudt aan een overtuiging die slechts door een minderheid als een waan gezien wordt, vertaald als de waan van de dag die zich ontvouwt als de tirannie van de meerderheid.

Als het op je eentje al tot de nodige verwarring kan leiden, hoe gaat het dan worden wanneer we dat in groep zouden doen? Kortom, GGZ-expertise is meer dan wenselijk wanneer we het over de aspiraties van de nieuwe GGZ willen hebben, tenzij E-werkers al bij aanvang zullen mogen besluiten dat er al geen consensus zou bestaan over wat derde orde veranderingen nu precies zijn.

Als in elk atoom bewustzijn schuilt, dan lijkt het ook de potentie in zich te herbergen om in slaap te kunnen vallen.

Biflatie biedt in monetaire zin sinds oudsher onbegrensde mogelijkheden, van waaruit mag blijken dat onze economie berust op beperkte rationaliteit die, wanneer dat lang genoeg volgehouden wordt, perverse effecten als normaal doet lijken. Herstel kan daarom ook een zeer woelig proces worden en veel GGZ-experten in verwarring brengen, omdat het op deze manier volstrekt onduidelijk wordt wat nu precies als stoornis gezien dient te worden, en wat onderdeel is van herstel. Voor E-werkers in de GGZ wordt het daarom nog moeilijker, wanneer blijkt dat GGZ-experten totaal geen notie blijken te hebben

Biflatie biedt in monetaire zin sinds oudsher onbegrensde mogelijkheden, van waaruit mag blijken dat onze economie berust op beperkte rationaliteit die, wanneer dat lang genoeg volgehouden wordt, perverse effecten als normaal doet lijken.

Waarom zou je iedereen willen pijnigen, angst om te sterven?

Voorbij aan zelfrealisatie is er verbondenheid, het is immers geen trofee voor het ego, dat zou absurd zijn.

Je houdt het niet voor mogelijk, onwaarschijnlijk is het.

Het vergt een grote mate van intelligentie en verbeeldingskracht om domheid te verzinnen, in het andere geval had het leven misschien geen zin gehad.

In wat een aantal E-werkers kapitale denkfouten noemt, vinden ze een zeer verfijnd bipolair element dat veel experten lijkt te ontgaan, maar ook totaal de interesse niet geniet wanneer ze hierover in alle integriteit hulpvragen krijgen toegespeeld. Kortom, het wordt steeds eenvoudiger, wat niet per definitie wil zeggen prettiger om getuige van te zijn, omwille van wat komt, niet omwille van wat mogelijk is, twee verschillende dingen.

Het leven is het voortschrijdende proces waarin we zoveel mogelijk labels trachten te verzamelen, om finaal niets meer durven te zeggen. Het is altijd al zo geweest, niets nieuws onder de zon.

We hoeven er niet te zijn, dat is als zeggen dat je je eigen geboorte zou gekozen hebben.

Wie weet wat delen is vermenigvuldigen werkelijk betekent, verdrinkt in het water en wordt vertrappeld door de paarden, einde leven. In laatste instantie kan je misschien nog het studieobject worden voor een volgend doctoraat, en het zou allemaal eenvoudig gaan worden, in veiligheid en vertrouwen, hoopvol.

Het innerlijk verwoestende en mensonterend tragische lot van E-werkers in de GGZ, aan GGZ-experten trachten uit te leggen wat logica is, en dan duizenden boeken in retour krijgen waarom dat niet begrepen wordt, en hier bovenop voor levenslang voor gek verklaard worden. Wat rest is folders vouwen maar geen flauw idee hebben waarom, wellicht omdat de atomen van je lichaam noodzakelijk zijn om de kosmos niet te laten imploderen, alles hangt samen.

Angst voor vrijheid laat zich opmerken in drie opties, verbluffend eenvoudig voor wie hier aandacht voor heeft.

Er zijn er hier al duizenden verschenen, maar doe rustig verder. Het idee van een paradigmashift kunnen we oneindig voor ons uit blijven duwen wanneer het niet overweldigend mag zijn, omdat per definitie een paradigmashift nu eenmaal overweldigend is. En dat wil niet zeggen dat een fluweelzachte aanpak niet mogelijk is, tenzij we alles wat daartoe helpt naar de zwijgspiraal blijven verdrijven en hiermee de spanning onbewust op de spits drijft. En dat is geen probleem voor zij die het niet interesseert dan wel voor hen die hier hun SWOT-analyses op baseren, met aandacht voor de toekoms

Het probleem van gescheidenheid wordt geïnduceerd door het niet zien dat alles verbonden is, en eenmaal die bewustwording daagt, wordt het probleem des te groter, omwille van de gescheidenheid en het menselijke lijden dat hierin gelegen is. Op dat moment kan het spontaan aanreiken van een reeks katalysatoren soelaas bieden, neutraal van origine maar sterk afhankelijk van hoe ze vanuit gescheidenheid gepercipieerd worden, en dat in hoeverre er al aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden kan worden, wat geen sinecure is.

Eenmaal een probleem is opgelost, kan je niet meer zeggen dat het niet opgelost is, dat is het goede nieuws. Het slechte dat het probleem opgelost is, om de eenvoudige reden dat mensen kunnen denken dat het probleem nog niet opgelost is waardoor het probleem blijft bestaan, en het is al opgelost.

Het kardinale keerpunt in m’n onderzoek kwam er door te beseffen dat het nog veel en veel eenvoudiger is dan ik intuïtief al vermoedde, maar ook het einde van m’n leven toen ik er integer hulpvragen over stelde aan de GGZ.

Een goede manier om epistemologische obstakels transparant te maken is door een probleem op een totaal andere manier op te lossen, en dan hulpvragen stellen aan een GGZ die je niet begrijpt omdat je een probleem op een totaal andere manier oplost, en dat sociaal vreemd vindt.

Beperkte rationaliteit in economische zin kunnen we heel eenvoudig traceren door terug naar de basis te gaan, zo komen we tot biflatie als sturingselement binnen de monetaire economie. Wat hierna volgt is wat we de realiteit noemen, gekaapt door het strikt inflatoire denken en hiermee deflatie buiten de collectieve aandacht plaatsend. Zelfs voor GGZ-experten is het wereldvreemd, de toepassingsmogelijkheden van biflatie zijn namelijk onbegrensd, voorbij aan de beperking.