TTC

Behalve over dat waarover niets gezegd wordt, mag je alles zeggen.

Absurd lijkende stellingen dat alle getallen gelijk zijn aan elkaar, bevestigt des te meer hoe belangrijk het is om ook de context te begrijpen waarbinnen ze geopperd worden.

De panarchisten der aarde maakten zich er snel vanaf met een aantal simulaties om er vervolgens vanuit te gaan dat het wel vanzelf opgelost zou worden, maar de theorie pakte toch net iets anders uit dan wat ze in hun filosofische beschouwingen dachten mogelijk te kunnen zijn.

Niet alle prentjes bereiken de zones waarop ze van toepassing zouden kunnen zijn, zodat het begint te lijken alsof er verschillende werelden naast elkaar zouden kunnen bestaan.

Als het maar niet te lastig is, dat is ongepast.

Ja, doordacht zou dat kunnen betekenen dat we strijden tegen een probleem dat in werkelijkheid niet bestaat, maar nog liever in blijven geloven zodat het bij hen die het wel onderzoeken tot een gewetenslast kan verworden. Ambivalentie troef, er getuige van worden dat morgen de wereld in elkaar stuikt om een probleem dat niet bestaat, niet alleen quasi onbegrijpelijk maar ook tragisch absurd.

Het epistemologische obstakel is een concept dat is uitgevonden door de filosoof Gaston Bachelard in The Formation of the Scientific Spirit in 1938, waarmee wordt aangegeven wat er komt tussen het verlangen van de wetenschapper om te weten en het object dat hij bestudeert. Dit obstakel misleidt hem over wat hij denkt te weten over het fenomeen in kwestie. Voor Bachelard is het innerlijk van het weten, aangezien het de geest is die verklaringen voor dingen bedenkt.

Eens een Jubeljaartje inlassen, iedereen kent het alsof we het zelf bedacht zouden kunnen hebben, vanzelfsprekend.

Volhardend, de maalstroom stopt ook niet door hem te ontleden, twee verschillende dingen.

Kinderlijke speelsheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen, het verschil tussen star en zacht dualisme.

Zwaar filosofisch gehakketak kan ook op een speelse manier gebracht worden, wellicht daarom voor een aantal des te pijnlijker waarom alles zo moeilijk gemaakt wordt in deze wereld.

Zelfs wanneer we hetzelfde euvel vanuit verschillende invalshoeken belichten, het verandert niets aan de hulpvragen die om dezelfde redenen ook als wetenschappelijk onderbouwd kunnen gezien worden. Dit strookt met de definitie van wat een paradigmashift impliciet betekent, waarin een aantal tegenstrijdigheden de kracht van eenvoud en kleine dingen kunnen ondermijnen, net zoals de hoop die spontaan de hulpvragen stuwt.

Als het te simpel wordt, laat gerust een seintje wanneer je niet meer kan volgen.

Toxisch is een gebied waarbinnen allerhande tegenstrijdigheden zich ophopen, zoals de ggz waar kwetsbare mensen met de moed der wanhoop hulpvragen trachten te stellen aan ggz-experten, sterkte.

De wetten in de kwantumfysica baren ons geen zorgen, die veranderen immers niet bij het idee van een fluweelzachte paradigmashift.

Hulpvragen over de achterkant van de voorkant impliceren de bereidheid om het blad om te keren, in het andere geval riskeren we niet gezien te hebben waar ze inhoudelijk nu precies om gaan. Vergelijk het misschien met mindfulness, waarbij de zon kan verduisterd worden door de wolken, niet meer, niet minder.

Fascinerend om zien is hoeveel verschillende interpretaties er bestaan van exact hetzelfde beeld, en tegelijk toch kunnen missen waarover niets gezegd wordt.

Hoe fascinerend is het niet dat het E-pad op de heenweg tot zoveel vruchtbare resultaten kan leiden, maar geduld koesteren misschien wel tot een haast ondraaglijke kwelling maakt?

Hoe dankbaar mogen we niet zijn om dingen te kunnen weten, hoe vervelend is het niet om dingen te mogen weten.

Omdat we nog weten hoe het vroeger was, weten we dat het veranderlijk is.

Veel aforismen worden vaak gehanteerd als handige verkooppraatjes, wat redelijk misleidend is in de wetenschap dat het bloed, zweet en tranen kost om hun diepere betekenisdiepte te doorgronden.

Voortschrijdend inzicht mag dan misschien wel bekrachtigen dat een fluweelzachte paradigmashift niet meer dan een realistisch potentieel betreft, vergis je echter niet wanneer je hierover in alle onwetendheid over gangbare praktijken ook hulpvragen zou willen stellen.

Kunnen het wellicht op vele manieren beschrijven, maar hoe komen we te weten over welke logicakwesties het precies gaat?

Schromelijk kan de vergissing zijn naargelang het toepassingsgebied, de logica blijft kinderlijk en onschuldig.

De meest absurde hulpvragen zijn diegenen die er vanuit gaan dat een aantal logicakwesties wel als vanzelfsprekend doorzien kunnen worden, simpelweg omdat zelfs kinderen dat kunnen.