TTC

Als individu is het onmogelijk om alle verzamelde kennis diepgaander verwerkt te krijgen, maar je kan wel veel irrelevanties overboord kieperen.

Het bizarre van die logicakwesties is dat we ze ook netjes kunnen omzeilen, net daarom dat ze zo transparant zijn geworden

Ik hou het liever voor mezelf wat voor een prachtig mens je bent, want uitleggen lukt me toch niet.

Moesten we er al in slagen om een speld in een hooiberg te vinden, krijgen we er misschien geen speld tussen.

Binnen dit kluwen kunnen we elkaar eindeloos om de tuin leiden, wat meestal dan ook gebeurt door geen rekening te houden met subtiele details die zo voor de hand liggen dat we ze zelfs opzij schuiven, niet eens bewust van wat ze betekenen. En dan spreken we enkel over het profane dat we met normaal cognitieve vermogens kunnen bevatten, geen hocus pocus.

Stoffig worden de telramen wanneer de tijd nog niet rijp is.

Volgens mij is er iets grondig mis met m’n spiegelneuronen, meer dan wellicht omdat ik net een artikel las waarin gesteld wordt dat deze helemaal niet bestaan. Leken moeten dit allemaal maar proberen te begrijpen, voor de ene bestaan ze wel, voor de andere niet. Kunnen het daarom misschien ook beter bij simpele hulpvragen houden, alsof we kinderen zouden zijn.

Aanvankelijk zouden we kunnen denken dat het simpele wel makkelijker is omwille van transparant en compact, wat finaal misschien niet meer dan een traumatische ervaring zal blijken die je je lotgenoten nog het liefst wil besparen, maar helaas.

Om aan te tonen dat een theorie perfect kloppend kan zijn maar in praktijk toch tot een heel andere uitkomst leidt, kunnen we gebruik maken van simulatiemodellen.

Begin toch ook steeds nieuwsgieriger te worden, maar misschien heeft dat met iets anders te maken.

Alsof vlinders het makkelijk zouden hebben in een rupsenwereld, doe eens normaal. Waarom wiskundigen altijd aan de slag zijn met dingen zoals pseudotoevalsgeneratoren, begrijp ik ook voor geen meter.

Troost je, we zitten nog op het niveau van de heksen, er zal maar weinig ruimte komen om je te treiteren.

Ter bevordering van de transparantie, zegt de stilte altijd hetzelfde.

Wie nog nooit in een mallemolen heeft meegelopen, kan er ook maar moeilijk iets zinnigs over zeggen. We brengen het innerlijke graag tot expressie, nog even geduld tot die trein der traagheid voorbij is aub. Hebben de becijfering snel even gemaakt op basis van het achtvoudige pad, dit komt met 26 subpaden om exact te zijn. Doe dit maal ongeveer 8 miljard en je komt vrij dicht in de buurt van wat er morgen zou kunnen gebeuren, het ene of het andere.

Compassie is naar het plafond gapen en hopen dat de schade buiten nog mee mag vallen.

Over welke flow heb je het precies in dit geval, er zijn er verschillende.

Wanneer je de analyses van bijvoorbeeld Bernard Lietaer voorlegt aan de doorsnee expert in geldzaken, dan is hij prompt de grootste kwakzalver die ooit bestaan heeft.

Als straks alles nog eens implodeert zal dat misschien nu net met die weerstand te maken hebben, in contrast met andere scenario's die heel andere dingen laten zien. Zelfs systeemwetenschappers weten dat, zouden ze dan suïcidaal zijn?

Veel is uniek, veel is gedeeld.

Alles kan, we kunnen ons er ook snel vanaf maken door te verwijzen naar de Reis van de Held van Campbell, waarin staat beschreven dat je maar eventjes een berg moet beklimmen en dan proberen te vertellen wat je gezien hebt. Lekker vaag en mistig zijn die verhalen, zelfs romantisch van signature tot ze hun intrinsieke waarachtigheid prijsgeven, dan worden ze levensecht.

Onderscheidingsvermogen en alertheid zullen noodzakelijk blijken om een aantal logicakwesties op het spoor te komen, dermate hypergevoelig dat ze ook veel vaker aan de aandacht ontsnappen dan dat het belang ervan onderschreven zal worden. Het stigma dat hierop volgt ligt dan ook veel vaker besloten in de onwetendheid met betrekking tot deze hypergevoeligheden, alsof het de normaalste zaak van de wereld zou zijn om kwetsbare mensen extra te gaan belasten met mogelijks suïcide tot gevolg, hartelijk zijn de lachbuien.

Het leedvermaak wordt groter in verhouding tot de eenvoud van de hulpvragen, zij het zonder de betekenisdiepte te kunnen meten.

Oplossingen zijn er in overvloed, maar dat ligt buiten onze beïnvloedingssfeer. Maar dan komt het, het is niet omdat oplossingen gekend zijn dat ze ook zomaar begrepen worden, je krijgt er dan het verzamelde studiewerk van de geesteswetenschappen bovenop. In die zin back to basics, stel gewoon de vraag wat de neutraliteit van geld wil zeggen en je waant je al snel in fantasialand, amper geloofwaardig.

Van kwantumfysica heb ik enkel onthouden dat materie uit 99,9999% lege ruimte bestaat, met de rest niks dan last.