TTC

Als we de boom letterlijk nemen wel, in de kiem zit de volledige boom. Maar dat zijn sowieso manifestaties, niet zozeer de innerlijke krachten die hierin werkzaam zijn, de wetmatigheden zoals je ze noemt. Dacht dat men er zo een zevental onderscheid, las ik laatst. Veel verwarring is mogelijk, of veel verschillende versies van hetzelfde lezen we, begripsverwarring van alle tijden. Maar als ik je bijvoorbeeld gewoon wat informatie geef, dan heeft die informatie een bepaalde lading die voor jou wel of niet nuttig kan zijn om je levenspad naar meer bewustwording/wijsheid te bewandelen. Zo

Ja, die bron zit in zekere zin diep in ons, het gouden bekken lijkt me hier een verwijzing naar die wezenskern. We staan nooit los van die bron, als ons innerlijke vuur, een straal, als druppels in een oceaan, als in-dividuen, verscheidenheid in eenheid, tot we ontdekken wie of wat we in werkelijkheid zijn, vanwaar je gekomen bent, nooit geboren, tenzij als manifestatie om het spel mogelijk te maken, wonderbaarlijk. Andere metafoor is een omgekeerde boom, waarvan wij de uiteinden zijn van de takken, onwetend van de stam.

De bron zonder oorzaak kan principieel niet benoemd worden, omdat het anders een concept zou worden, wat niet is. Noem het liefde/vrede/ethiek/bewustzijn in rust, van waaruit schepping volgt, wijs en onwijs, goed en kwaad. Een manifestatie van wijsheid zou zich kunnen laten opmerken in een samenleving in harmonie, waarmee eigenlijk gezegd wordt dat wij, jij, ik en zij, er deelachtig in zijn, als kinderen van wijsheid. Maar net zoals onkruid niet vergaat, komt wijsheid doorheen de jaren, al doende het leven. Maar die wijsheid blijft tijdloos en onpersoonlijk, hiervan kunnen we ons steeds meer b

Uit een bron zonder oorzaak, bestaan veel termen voor, maar op zich onbeschrijfelijk of onbevattelijk, anders kan het ook niet de bron zijn van waaruit manifestaties kunnen ontspringen. Per definitie tijdloos, grenzeloos, derhalve alomtegenwoordig.

Zoals het Elaboration Likelihood Model mooi weergeeft is er geen dialoog mogelijk als er niet de motivatie gevonden wordt om de aangeboden informatie te verwerken, van waaruit duidelijk wordt dat herstel ook ernstig kan belemmerd worden door willekeurige interferentie. Dit is anders dan de reactie op het onderwerp zelf, waarover ook een meningsverschil kan ontstaan. Een gewetensvol herstelonderzoek brengt echter nog veel meer zaken aan het licht, zaken die hoop geven maar misschien nooit het daglicht zullen zien, en kwetsbare mensen laat wegkwijnen alsof ze niet eens zouden bestaan.

Wanneer we dingen vergeten zijn dan kunnen we dat middels pro- en/of retroactieve inhibitie in herinnering brengen, wat alleen maar lastiger wordt wanneer we niet weten wat we vergeten zijn, wat eenvoud vermag.

Als het dan toch in kleine dingen zit, zal het ook wel snel kunnen opgelost worden.

Elke waarheid doorloopt drie fasen. ze wordt belachelijk gemaakt ze wordt krachtdadig tegengewerkt ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen Het is verbluffend eenvoudig om te toetsen, kunnen het honderd keer herhalen.

Het ware probleem van die tijdloosheid is dat we niet kunnen ontkennen dat ze er zijn, we kunnen ze alleen maar flagrant missen.

Veel is inderdaad gerommel in de marge, we weten immers ook niet welke basiskennis we niet in rekening brengen in onze besluitvorming.

Het is een beetje als zeggen dat een brood in het jaar 2500 ongeveer 4.000.000€ zal kosten, en enkel wiskundigen boeken vooruitgang omdat ze dat kunnen becijferen?

Veel niches, het denken kan ook verhinderd worden door elementen buitenspel te plaatsen, zo krijgen we een wetenschap die zich stoelt op een scheefgetrokken situatie. Naargelang perceptie kunnen we dat op verschillende manieren interpreteren, tenzij we al geen idee hebben over welke elementen het dan precies gaat, dan is het simpelweg onwetendheid. Misschien wel, kan onderweg ook misvormd zijn geworden, alles kan. Of het redelijke evenwicht bewaren als een tijdloos gegeven, met oog voor maatschappelijk welzijn/vrede. In die zin is geen oorlog ook vooruitgang, met als optie herv

Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld, of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht.

Je leest het vaak, dat waarheden voor een aantal een bedreiging vormen, daarom dat ze altijd verdoken werden weergegeven.

Door het geheel in lagen te zien zoals Beck & Cowan in hun prachtige studiewerk in kaart brachten, konden ze op zoek naar verschillende wegen om van de ene laag naar de andere te navigeren. Op deze manier werd het hen duidelijk dat er een element ontbrak maar toch altijd in de schuif heeft gelegen, alsof het zo bedoeld was maar veel vaker ook gemist om wel 100+1 redenen. Althans, zo kwam het in hun beleving steeds meer naar de voorgrond, middels wikken en wegen.

Men zegt dat gedachten energie zijn, om op deze manier tot het idee van licht en duister te komen. Hoopvolle gedachten lichter, maar wellicht kunnen ze ook verblinden wanneer ze te sterk afwijken van het duister waarin ze ingebed worden, alsof het een bedreiging zou zijn, de paradox.

Het historische proces is drastisch aan het veranderen voor onze ogen. De geest en het werk van de mensheid worden geconfronteerd met het probleem van het reconstrueren van de biosfeer in het belang van de vrijdenkende mensheid als een enkele entiteit. Deze nieuwe staat van de wereld die we naderen zonder het te merken, is de Noösfeer. (V.I. Vernadsky)

Factum stultus cognosit verwijst naar het idee dat stommiteiten of dwalingen noodzakelijk zijn om er toch een beetje wijzer van te worden, waarna het nog dwazer wordt door te denken dat je daar anderen mee zou kunnen helpen.

Het is beslist niet onwaar dat E-werkers veel ontberingen moeten doorstaan, gemakshalve het idee compacter gemaakt zodat de essentie nog transparanter wordt. Zoals altijd geldt aandacht en de bereidheid tot overdenking als primaire voorwaarde, zoals overigens deskundig in kaart gebracht middels het Elaboration Likelihood Model, zij het niet limitatief.

Zelfs mensen die volstrekt niets te maken hebben met economie als vakgebied lezen hem met groot plezier. Hoe hij dit doet? Door zich niet te storen aan de gebruikelijke hekjes rond de economie, en door een eenvoudige, bijna ketterse stelling te betrekken: eigenlijk gaat de economie over niets meer of minder dan de vraag over goed en kwaad.

Weerzinwekkend is een samenleving die inert voortraast en niet weet dat er onderliggend kapitale denkfouten gemaakt worden die het tumult aan de oppervlakte blijven voeden alsof het normaal is. De reacties hierop vaak van dien aard dat dialoog in milde overreding onmogelijk wordt gemaakt, alsof we van grijs donkerzwart maken om dan te kunnen verklaren dat herstel onmogelijk is. Geloof echter niets zomaar, het gaat werkelijk over kleine dingen, over eenvoud, amper geloofwaardig.

Interessant is de bedenking dat wijsheid zich laat opmerken als een omgekeerde fontein, zodat vanuit het zelf de stelling dat wijsheid met de jaren komt gezien kan worden als een opwaartse beweging richting de bron waardoor die wijsheid als tijdloos ingeschreven kan worden. Dit geeft ons mogelijks een verklaring waarom oude kennis zo actueel fris kan lijken, ter getuigenis de vele metaforen die ons intuïtief dan wel herkenning kunnen geven, zonder echter de vinger op de pols te kunnen leggen.

Domheid is het onuitputtelijk vermogen van mensen om zichzelf dwars te zitten.

Af en toe eens een andere bril opzetten kan helpen om vanuit verschillende percepties een en ander te beschouwen, op dezelfde manier zijn er ook mensen die naar hun aard met een vergrootglas iets bestuderen, hierover in alle integriteit en bedachtzaamheid experten interpelleren, en plots niet meer bestaan. Meer info in uw tekst- en oefenboek, pagina 33, derde paragraaf.

De kern van ons wezen is zuiver bewustzijn, en naarmate we ons verbinden met onze innerlijke god, met dat zuivere monadische bewustzijn, zal kennis op een natuurlijke manier tot ons komen. Ons inzicht zal zich verruimen en tenslotte kosmisch worden, dan zullen we beseffen dat er nog een andere, grootsere kosmos is, waarvan onze kosmos slechts een atoom is. Dat is het pad van evolutie, van groei, innerlijk en uiterlijk, het is het pad van inwijding, het pad naar almachtige liefde en mededogen.