TTC

We hebben werkelijk geen flauw idee, we doen alsof.

Binnen het kader van een paradigmashift zijn conflicterende logica’s niet meer dan begrijpelijke aandachtspunten teneinde het herstel- en/of groeiproces vloeiend te kunnen laten verlopen, alleen experten in de geestkunde menen zonder zich daar ook maar een bijkomende vraag bij te stellen dat het niet zo is.

Een aforisme meer of minder speelt werkelijk geen rol, het inhoudelijke blijft onbegrepen.

Zonder duurzame kentering binnen de 3D-zone kunnen we nog oneindig lang attent proberen te maken op de neerwaartse invloed die het strikt unipolaire denken heeft binnen het veel ruimere 3D-4D-5D-complex, waarin het idee van een fluweelzachte paradigmashift tot z’n recht komt.

Simpel gezegd heeft AI of kunstmatige intelligentie betrekking op systemen of machines die onze eigen intelligentie nabootsen om taken uit te voeren en die zichzelf tijdens dat proces kunnen verbeteren op basis van de vergaarde informatie. Bedoel je dit, of nog iets anders?

We kunnen het complex maken door subtiele nuances als aandachtspunten tot nader deskundig onderzoek in te dienen, finaal zal de synthese ook niet meer dan een volgend schijnbaar absurd aforisme worden, betekenisloos.

Een haast onontwarbaar kluwen kan ontstaan door dezelfde tool op verschillende manieren aan te wenden, waarna we met inbegrip van een aantal diep ingebakken dubieuze logica’s dat kluwen voor normaal nemen.

Dat zaadjes gewetensvol aandacht schenken tot zo’n hoopvol resultaat kan leiden, is een dynamiek die geen mens zelf zou kunnen bedacht hebben.

Elke nieuwe ontmoeting impliceert het risico op conflicterende referentiekaders en de daarin gelegen aspiraties van het zelf, dat is nu eenmaal het leven. Horizonversmeltingen zijn daarom ook zeldzaam, maar altijd een potentieel dat meer verbinding en harmonie suggereert, van harte.

Sommigen noemen dat gewoon logisch boerenverstand, maar dat is een andere kwestie. 😉

Een zoveelste verhandeling schrijven over non-lineaire katalysatoren heeft volstrekt geen zin, simpelweg omdat de beschikbaarheid van katalysatoren niets zegt over de realisatie van een consensus en/of eventuele toepassing.

Voor liefhebbers is een goede manier om strikt unipolaire obstakels wetenschappelijk verantwoord te detecteren, relevante denkexperimenten die net omwille daarvan nooit opgelost raken.

Zowel muggen als olifanten laten zich eenvoudig beschrijven door binnen een overvloed aan ruis subtiele nuances aandacht te schenken.

Op de scheidslijn vinden we het filosofenprobleem in de informatica met als bedenking dat het dan wel mogelijk is om tussen de mazen van het net te glippen maar onmogelijk om terug te keren teneinde een aantal anomalieën te adresseren, dat is hoe goedbedoeld ook simpelweg kamikaze.

Zal wellicht afhangen van welk pad je volgt, er zijn ook mensen die quasi letterlijk in een andere dimensie leven. Maar dat zijn de zaken die vaak ook onbegrepen worden, met in het verlengde metaforen en aforismen in overvloed. Nader bekeken, ziet er vrij generaliserend uit zonder concrete input van ideeën. Hypergevoelige materie is het, zoveel is wel duidelijk.

Aansluitend op Petra dacht ik nog aan de General Problem Solver van Herbert Simon en Alan Newell, zodat het steeds meer lijkt dat de wetenschappers van morgen de profeten van gisteren zijn. 😉

Het was finaal een gemekker van jewelste, en het ging nog steeds over amper iets.

Eerder mysterieus zijn fenomenen waarvan we niet onmiddellijk kunnen zeggen dat iemand ze bedacht heeft, maar toch elke dag op deze of gene manier gebruiken.

Welke precies? Frappant zou zijn iemand die met absolute zekerheid claimt te weten hoeveel verborgen realiteiten er nu precies bestaan.

Tweestrijd, ofwel vertel je iets en het loopt gegarandeerd mis, ofwel vertel je niets en je voelt je schuldig.

Om te onthouden, dank! 😉 Misschien wel de enige reden waarom we überhaupt vragen stellen over het leven, wie weet? Beetje als jezelf de meest absurde vragen stellen en dan zien wat er uit de bus komt, soms wonderbaarlijk. Met toepassingen op het leven van alledag loop je misschien wel het risico om eenzaam achter te blijven, maar op z'n minst is het probleem wel opgelost. 😉

Binnen de overvloed aan papers zal ieder zo wel z'n preferenties hebben, net zoals tussen theorie en beleven een gigantisch kloof kan ontstaan door in meer of mindere mate, zij het via een weg van bloed, zweet en tranen, succesvolle ervaringskennis. Paradigmashift is echter nooit een toeval, het is immers een idee dat al eeuwen meegaat en naar grondsmaak steeds hetzelfde voor wie begrijpen wil. 😉

Natuurlijk wil je niet, zoals wiskundigen die het proberen, krankjorum worden.

Had iets met licht te maken, waar je mee gestopt bent om het te willen worden. 😉 Interessant dat je van logica houdt, op basis van courante systemen waar iedereen expert in is, het start altijd simpel met een stelling. "Als we morgen besluiten om alle schulden te herleiden tot nihil, zou er geen geld meer zijn." Waar of niet waar? 😉 Het redelijke evenwicht om niet onmiddellijk in de arbitraire molen te verzanden, gepaster. 😉

Blijkbaar niet de eerste keer dat je dit discours voert, wat helder maakt waarom je schreef wat je eerder schreef. Door ervaring tracht ik me buiten het toxische gebied te houden, om soortgelijke redenen die je zelf aangaf, ervaring leert. Ben je zelf op de hoogte van een aantal logicakwesties binnen dit kluwen? Veel genieën zitten in de psychiatrie, maar niemand vertelt ze dat. 😉