TTC

Vanuit de premisse dat herstelonderzoek voortschrijdend oude waarheden onthult, wil eigenlijk zeggen dat we in het verleden antwoorden voor de toekomst zouden kunnen vinden. Anders gezegd, het in herinnering brengen van reeds bestaande kennis kan de hoop opwekken waarin de heimwee van velen gevonden kan worden, zelfs al is dat volstrekt betekenisloos. Maar het went, kwetsbare mensen zijn toch al afgeschreven, dubbel degressief in boekhoudtermen.

De geldillusie is de neiging om over geld te denken in nominale termen (geldbedragen) en niet in reële termen (koopkracht). Het vertonen van de geldillusie is in tegenspraak met de rationaliteit die in de economische theorie aan alle actoren wordt toegekend, en om die reden onderwerp van onderzoek.

Zo gaat het, het verschil tussen een wetenschappelijk bewijs en wiskundig bewijs is wezenlijk, het is niet ongeveer juist. Je lijkt helemaal in de war, dat is de TTT-methode. Maar het is leerzaam voor ons allen, hoe je de poort tracht dicht te timmeren door er telkens iets anders van te maken. Staat allemaal netjes beschreven, op zich niets nieuws dus. Vindingrijk alweer, straks komt er per abuis witte rook uit de schoorsteen, zeer benieuwd.

Mooie omschrijving van wat de neutraliteit van geld wil zeggen, enkel door onze manier van denken kan de illusie en het geloof daarin geschapen worden dat er schaarste aan geld kan zijn. Illusies kunnen echter verharden en krachtdadig verdedigd worden, met in het kielzog een schouwspel waarbinnen de perverse effecten tot normaliteit verheven worden, wat bij de opheffing dan op een raadsel begint te lijken, maar eigenlijk niet meer dan logisch boerenverstand betreft, ook niet minder.

Dat heb je wanneer tijdloosheid gekaapt wordt door het lineaire denken, maar morgen is het bewijs toch exact hetzelfde.

Omdat het schijnbaar iets te moeilijk was hebben we kinderlijk speels van zeven regels vier regels gemaakt, aangevuld met heel dikke boeken om er zeker van te zijn dat we niet zouden kunnen denken dat het misschien veel simpeler is dan we überhaupt zouden durven denken, van harte.

Als bij wonder hebben we ontdekt dat we het nog simpeler kunnen maken, nu kan het niet meer misgaan. M=E F M/F=E/F M-M/F=X Zo verdwijnt ook die S in de redenering, kan je dan iets met die X?

Aanvankelijk dachten ze dat het om een grap ging, toen eenmaal duidelijk werd dat geld ook kon gerecycleerd worden uit dat wat reeds beschikbaar was. Finaal bleek het echter geen kwestie raketwetenschap dan wel van logisch boerenverstand, vanzelfsprekend, een kwestie van eenvoud en kleine dingen, van aandacht, van denken en willen begrijpen, gewoon menselijk.

Corona heeft nog een andere betekenis, het is in de meteorologie een atmosferisch optisch verschijnsel in de vorm van een of meerdere gekleurde kransen van licht rondom de zon of maan. Het centrale gedeelte van de corona, ook aureool genoemd, bevindt zich als een diffuse gloed direct rondom de lichtbron, en is bleekblauw van tint met een verkleuring naar roodbruin aan de rand. Vaak is de aureool het enige zichtbare gedeelte van de corona, in tegenstelling tot de halo die een ring op geruime afstand van de lichtbron vormt en scherper is afgegrensd. Moest je dus morgen iemand met corona tegenkom

Wanneer we het harmoniserende potentieel van een aantal op zich onpersoonlijke katalysatoren met aandacht beschouwen, weten E-werkers wellicht ook wel waarom ze in alle bedachtzaamheid en integriteit hulpvragen stellen aan ggz-experten, van harte.

Omdat het kind een naam moest krijgen begonnen ze, het kosmische drama indachtig, te dwepen met termen zoals de lotto van het Universum, maar eigenlijk was het maar een simpele hulpvraag aan experten die schijnbaar nog nooit gehoord hadden dat wanneer we links kunnen denken, ook rechts kunnen denken, of andersom, of boven, beneden, in functie van het redelijke evenwicht contextueel gebonden, nooit hetzelfde, en tegelijk weer wel, van harte.

Premisse, wanneer het voor het zelf aanvankelijk misschien smalle pad van de gulden middenweg een steeds bredere weg lijkt te worden, ontstaat innerlijk misschien de perceptie dat het helemaal geen weg is, maar simpelweg het laten heropleven van wat verloren is gegaan.

Het menselijke lichaam zou naar schatting ongeveer 30.000 miljard cellen bevatten, lezen we. Maar omdat ik niet alles zomaar geloof, ga ik ze ter voorkoming van hier weer een pak nonsens te verkopen, toch even natellen. Ondertussen wek ik wel graag de suggestie om voor elke menselijke cel, hier en nu aanwezig op aarde, een eurootje bij te drukken, gewoon om te verdelen. Tot strakskes, ben er wellicht even zoet mee, mindfulness.

Als onwetendheid debet is aan het menselijke lijden, weten we wellicht nog niet dat een katalysator zoals biflatie ons naar z’n aard innerlijk tijdloos vergezelt, toch is het altijd hetzelfde.

Als we zeggen dat het tussen onze twee oren zit dan laat de technische fiche eenvoudig opmerken dat deflatie (=delen) niet spontaan in het conforme denken opkomt, nog minder wordt hierover doorgedacht omwille van de vele obstakels die de vooruitgang van het denken verhinderen, het zit in kleine dingen. De katalysator biflatie die ons naar z’n aard tijdloos vergezelt wordt hierdoor quasi letterlijk buiten het collectieve aandachtsveld gehouden, tenzij enkelingen die het trachten in herinnering te brengen en alsof ze niet eens bestaan gemarginaliseerd worden, verworpen als dwazen. En over wat ga

Raadseltjes zijn leuk, zoals zeggen dat er een berg geld op tafel ligt die we niet kunnen zien, echter wel geestelijk al te visualiseren middels mindfulness. De gevolgtrekking is van die orde dat het amper geloofwaardig is, zo het maar al te vaak ook onthaald wordt waardoor die berg nooit gezien zal worden, het idee blind verworpen met alle gevolgen van dien.

Apart is de beleving dat wanneer je een abstractie voorstelt er absoluut geen probleem is met de redenering of het bewijs dat aangeleverd wordt, en het klopt langs geen kanten meer wanneer je zegt waar de symbolen voor staan, heel bijzonder, zelfs wonderbaarlijk. Ergo, wat klopt klopt niet, de aarde terug plat, hou moed, sterkte!

Psychiater De Wachter verwacht veel mentale problemen en vraagt zich af wat er aan de hand is met de wereld, wetenschappers zoals Vladimir Vernadsky hebben het over een biosfeer-noösfeer-transitie waarin gewag gemaakt wordt van een keerpunt, een kwalitatieve verschuiving dat resulteert in psychozoïsch tijdperk, of een chaosvenster zoals eigen aan het idee van een paradigmashift. Een aantal E-werkers stelt hulpvragen ter preventie van erger, als bezigheidstherapie weliswaar, niets om je zorgen over te maken, van harte.

Ja, het is dan ook kinderlijk eenvoudig, zoals de homo ludens die opgaat in het spel van goed en kwaad. Herinner nog het verloren paradijs van Keynes, hoe is het mogelijk dat we dat niet hebben opgemerkt? De relatie of de balans tussen zin en onzin zoals Jung het zei, het is allemaal geen geheim, verre van.

Omdat de uitkomst of het gewenste resultaat al gekend was, om de wiskundige precisie te verzekeren zodat er geen twijfel meer over zou kunnen bestaan. Dit zou afhankelijk worden van wie het beschouwt, zodat het kaf van het koren gescheiden wordt. Eenheid is per definitie tijdloos, alomtegenwoordig. Het neutrale geld zou er altijd zijn, in het bijzonder als het ware verstopt in het reeds beschikbare geld, vandaar het mysterie.

De relatie tussen tijd en niet-tijd zou naar hun beleving een evolutionair voordeel kunnen opleveren door effectief gebruik te maken van vergeten basiskennis, wat ze finaal hebben omgezet in een denkexperiment op zo’n wijze dat ze steeds meer inzicht konden vergaren in hoe verschillende reacties telkens opnieuw alles naar de achtergrond verdreef. Kortom, op deze manier kwamen ze tot de eerder paradoxale verklaring dat er helemaal geen probleem was, maar toch in stand werd gehouden door het gemis aan aandacht voor dat wat voor iedereen tijdloos schittert aan de horizon, maar nooit tijd voor gev

Vindingrijk, F is niet meer dan de extrapolatie van A-A/F=C/F, hadden we dat nog niet gezegd misschien? Als we een tunnel zouden bouwen voor boten en dalen dichten met bergen, hebben we ook geen ladders en bruggen meer nodig, het zit tussen onze twee oren, zeggen ze. In een tijdloos moment lossen we niet reële problemen op, bedacht binnen tijd en ruimte. Maar dan kan je verder, katalysatoren kan je ook gewoon in de schuif laten liggen, doen we al eeuwen zo.

Veel hoopvolle metaforen en maar al te vaak op de lachspieren werkende aforismen worden pas een probleem wanneer op de achterkant ook de technische bijsluiter wordt meegegeven, in kleine lettertjes moed toespelend om het vooral niet te moeilijk te maken, van harte.

Apart is de bedenking dat verkeerde aannames niet verdwijnen omdat we hierover middels introspectief onderzoek onze mening of visie hebben herzien of verfijnd, wat enkel misschien maar een hachelijke bezigheid wordt wanneer je dat nog ernstig overweegt ook, waarna je met valse hoop in je hart blijft ronddwalen, onderdrukt.

Als kleine kinderen vragen waarom grote mensen niet gewoon geld bijdrukken dan hebben we duizend bronnen om uit te leggen waarom zoiets niet zomaar kan, en als we andersom gaan denken is het resultaat exact hetzelfde omwille van de relativiteit, maar schijnbaar vergeten. E-werkers verzamelen aforismen tot aan de hemel, in liefde en verbondenheid, over de kracht van eenvoud en kleine dingen, maar te simpel, van harte.