TTC

We kunnen onszelf pas expert noemen wanneer we in deze of niche alle mogelijke fouten gemaakt hebben, misschien wordt het terug naar de toekomst in die zin dat we terug aansluiting vinden met de kosmos. Wellicht heb je al een boekenkast vol met soortgelijken, het aanbod overweldigend. Vond zelf (o.a.) genoegdoening in het werk van Marjan De Vries, De Hele Olifant in Beeld. Vooral over die 'maar' kan ik een trefwoordenlijst bezorgen die al onze hoop netjes in de kast doet opbergen, het mijmeren over de kracht van eenvoud en kleine dingen stopt innerlijk echter niet. 😉

Veel oefenen met onveranderlijk veranderlijke katalysatoren is vaak ook niet meer dan een psychische kwelling, leerzaam echter wel. Als je er niet tureluurs van wordt, heb je er nog niks van begrepen. 😉

Niet alleen de weerstand in jezelf, ook die van de omgeving in de vorm van stigma. Gaandeweg wordt het aantal gelijkgestemden steeds minder maar de vrucht steeds hoopvoller, in termen van zielsverrijking dan toch. Niet makkelijk, veel factoren belemmeren dit proces, tot in het absurde toe.

Hoeveel termen er bedacht zijn om elke vorm van verheldering dicht te timmeren, soms amper geloofwaardig. In die zin is het proces de weg, als handvat is de positieve desintegratie theorie van Dabrowski bijzonder om eens gelezen te hebben. Zoals je terecht aangeeft, idealiter met begeleiding om niet om de haverklap in valkuilen te trappen. Angst is een slechte raadgever, maar net dat maakt een non-lineaire katalysator ook zo bijzonder, als tussen wonder en magie, doch puur wetenschappelijk.

Het Johari-venster mag in deze misschien interessant zijn, in het publieke domein heerst hierover onwetendheid. Technisch gezien, en dan bedoelen we vanuit de geesteswetenschappen bekeken, gaat het over niet meer dan vergeten/herinneren. Niet meer dan altijd hetzelfde dat zich doorheen heel de evolutie laat opmerken, wat hoop en bewustwording faciliteert, doch miskend.

Zo simpel is het eigenlijk, we scheppen de realiteit waarin we leven. Ergo, op deze manier kunnen we innerlijk hoop cultiveren omdat heel wat 'monetaire' issues niet meer zijn dan het product van deze of gene manier van denken, duister en/of helder. Die katalysator is daarbij een hulpmiddel, door niemand bedacht, tijdloos.

De context is heel de wereld, elk monetair artefact is een afgeleide van biflatie, onveranderlijk veranderlijk doorheen de tijd. Technisch of in verbeelding zou je naar de middeleeuwen kunnen reizen, biflatie verandert niet. Toepasbaar op het actuele hier en nu van die tijd, net zoals vandaag, morgen, overmorgen, of wanneer dan ook. Probeer anders maar, je zal snel merken waar het precies over gaat, bedachtzaamheid gepast.

Dat is het niet, biflatie aan de bron zegt daarover helemaal niets.

Middels de onderzoeksmethode these-antithese-synthese te achterhalen, toepassingsgebied de monetaire economie die principieel los staat van de reële economie (vraag/aanbod). Vandaag is de these dominant inflatoir, antithese deflatie, leidend tot een non-lineaire katalysator als gulden middenweg, biflatie. Biflatie zit tussen onze twee oren, onveranderlijk veranderlijk, tijdloos.

Kies maar, door die non-lineaire katalysator valt veel op z'n plaats, maar wees bedachtzaam.

De noösfeer is de planetaire sfeer van de geest of denklaag van planeet Aarde. Om het idee van de noösfeer te begrijpen, moeten we ons bewustzijn verheffen en onszelf openen tot de meest algemene, elementaire en kosmische principes van het leven op aarde. Als het mentale omhulsel van de planeet karakteriseert de noösfeer geest en bewustzijn als een unitair fenomeen. Dit betekent dat de kwaliteit en de aard van onze individuele en collectieve gedachten direct de noösfeer beïnvloedt en de kwaliteit schept van ons milieu - de biosfeer. Als het "mentale omhulsel" van de Aarde vertegenwoordigt de n

Fundamenteel wetenschappelijk onderzoek zegt niets over de toepassing, in die zin bestaat het probleem enkel nog in de hoofden van wie er geen aandacht voor heeft. Wetenschappelijk niets verkeerd mee, maar ook voeding voor heel wat metaforen en aforismen die naar deze tragische absurditeit verwijzen, als een open geheim.

Op de wereldfabriek past een integrale verkeersvergelijking die toelaat om middels een katalysator alle schulden te herleiden tot nihil, dit wil zeggen dat overvloed ons deelachtig is. Dit is nooit anders geweest omwille van de beschikbaarheid van de methode. Die katalysator is van onpersoonlijke signature dan wel onveranderlijk veranderlijk naargelang het gebruik dat wordt overgeleverd aan de menselijke vrije wil. Het staat overigens gewoon in de bijbel, net zoals we kunnen zeggen dat de scheidslijn tussen twee paradigma's flinterdun is. Op basis van deze informatie die voor iedereen toegank

Het deert allemaal zo niet, daar gaat het om. Waar het vandaag over gaat, de actualiteit. Een paradigmashift is een ontwikkeling in de wetenschap die leidt tot een dramatisch ander beeld van de werkelijkheid. Vaak ontstaat bij zo’n ontwikkeling een grote tegenstelling tussen de voor- en tegenstanders. Een doorbraak naar het nieuwe paradigma wordt doorgaans afgedwongen doordat bepaalde nieuwe wetenschappelijke inzichten steeds opnieuw en door steeds meer wetenschappers proefondervindelijk worden gestaafd. De nieuwe kennis kan niet langer vanuit het oude paradigma worden verklaard

Stel dat dat probleem al opgelost is maar je weet dat niet, word je daar dan vrolijk van?

Moest ik het allemaal weten, je zou me misschien niet eens geloven. De actualiteit in deze wereld lijkt daarom toegankelijker, daar hebben veel meer mensen voeling mee. Hoe zou God helpen bij een euvel dat zich in deze wereld heeft opgeworpen, moeilijk om naast te kijken, zeer pragmatisch. De schuld van alle landen in de wereld is het voorbije jaar als gevolg van de door de coronapandemie veroorzaakte crisis opgelopen tot een recordbedrag van 226.000 miljard dollar. Daarmee bedraagt de wereldwijde schuld 256 procent van het mondiale bruto binnenlands product, zo heeft het Internationaal

Het leven is het leven, het menselijke lijden verzachten lijkt bijvoorbeeld nuttig, dat is een kwestie van zingeving. Misschien bedoel je hier dat alle artefacten door mensen in het leven zijn geroepen, in die zin scheppen we in grote mate het soort realiteit waarin we leven.

Dat kan niet, omdat je stelt dat Jezus verder ging, niet?

Ja, maar als we die sferen continu door elkaar heen gaan gebruiken, is een redelijke dialoog onmogelijk. Ergo, wat is het nut om nog deel te nemen aan het leven wanneer je geen verlangen meer hebt?

Wellicht verwijs je hiermee naar zaken zoals in het onderstaande? Voor de goede orde, ik begrijp daar geen jota van. De boeddhistische kosmos bestaat uit drie sferen en beslaat een periode zonder aanwijsbaar begin, en zonder toekomstig einde. In het Theravada-boeddhisme worden in de drie sferen in totaal 31 verschillende bestaansniveaus (of werelden) onderscheiden, waarin wezens wedergeboren kunnen worden. In geen enkele van deze sferen is het leven eeuwig. Zelfs aan het einde van een zeer langdurig leven als een van de hoogste goden sterft men en wordt men over het algemeen wedergeboren

Wat is het nut daarvan zonder enig verlangen? Het ene huwelijk is wellicht het andere niet, zijn bijzondere ervaringen.

Om te mediteren hoeven we niet naar een klooster, denken over het denken kunnen we immers overal. Niet gering waarin je verzeild bent geraakt, is het innerlijke mystieke huwelijk je bekend? Hij heeft de mens immers een vrije wil gegeven om er z'n plan mee te trekken?

Alsof je naar een film zou kijken, zonder gevoelens, zonder hart, zonder empathie, zoiets?

Alles hangt samen, maar soms begrijpen we nog voor geen halve meter hoe dan precies, work at hand. 😉

Las laatst toevallig iets over emergente verschijnselen, misschien aanvullend interessant.