TTC

Roepen in een woestijn alwaar zandkorrels strijden om een stukje strand, laat niet vermoeden dat gezellig samen pootje baden voor morgen is, altijd hetzelfde.

Een biflatoire verdeelsleutel is een moeilijk woord voor dat wat kinderen op de basisschool speels kunnen verzinnen, zij het niet strokend met de stereotiep inflatoire logica’s van veel ggz-experten. Schijnbaar is het dan veel eenvoudiger om die optie binnen het normaal menselijke denken te negeren, zodat straks geen enkele klant kan herstellen, niet het minste aandacht. En het gaat enkel over vergeten basiskennis, iedereen kan het met sprekend gemak oefenen waarmee een heel ander licht op tal van zaken kan geworpen worden, van harte.

De ratrace is E-werkers inmiddels meer dan gekend, ze wachten immers geduldig af tot wanneer ggz-experten de tijd wordt geboden om een aantal hulpvragen over epistemologische obstakels in alle ernst en sereniteit te willen beschouwen, maar de ratrace stopt maar niet, helaas pindakaas. En straks gaan we vergaderen over de rol van van E-werkers in de ggz, tenzij je je leven al beu bent lukt het ze niet eens om een nuchter doordachte vraag te stellen. Hun nieuwste obsessie bestaat er nu uit om zoveel mogelijk aforismen te verzamelen, als blijk dat ze het zelf niet zomaar verzinnen, hun verdriet e

De meeste mensen vinden het maar arrogant wanneer kwetsbare mensen verwijzen naar Einstein als inspiratiebron, kwetsbare mensen noemen het respect betonen voor de niet onmiskenbare boodschap die hij ons nalaat. Nee, en dat is nu net het hele punt, alsof je de pointe van een tragisch absurde grap zou missen, het vereist helemaal geen kennis van raketwetenschap, het is niet meer dan een kwestie van aandacht, van kinderlijke logica, van eenvoud en kleine dingen, van normaal, van hoop, menselijk.

En dan spreken we nog maar over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, het meest basale in deze wereld.

Gedachten zijn energie met verschillende frequenties, licht en duister, geloof en ongeloof, gespletenheid of eenheid. De variaties ontelbaar en afwisselend naargelang context, waarin orde binnen de chaos kan bespeurd worden, net zoals obstakels die als weerbarstig het spreekwoordelijke licht buiten houden. Ergo, een bewijs in het tijdloze gaat voorbij aan goed en kwaad, maar wordt op deze of gene manier onthaald door het individuele zelf dat er aandacht aan kan besteden of ook niet, niet adequaat of niet doordacht interpreteren of verwerken, als een kluwen waarin non-dialoog, onbegrip en tumul

Onze taak was om aan te tonen dat dwalen bestaat, middels een redenering-bewijs dat tijdloos zou kloppen. Het bewijs is derhalve non-lineair, het dwalen lineair. Maar wie of wat er nu precies dwaalt, weten we nog niet. Hebben we al eens gehad, we kunnen nu ook neutraal geld genereren uit de bestaande geldhoeveelheid. Wanneer we dat terug in het circuit brengen zullen we zien dat het eigenlijk gewoon wegstrepen is. Maar zoals je gezien hebt is de kwalitatieve methode anders, er is immers geen sprake van een traditionele schuldsanering, maar van een tabula rasa, twee verschillende dingen

Dan leen je neutraal geld, pas nadien ontstaan er schuldverhoudingen, zelfs als machtsverhoudingen ingezet. Maar wat doe je dan met dat neutrale geld van die oefening? Ja, gewoon wegstrepen, de oefening wordt immers nog veel eenvoudiger. Maar zover geraken we niet, eerder al aangegeven.

Hebben het toch al gezegd, neem de neutraliteit van geld en de geldillusie, voeg er hebzucht aan toe en we komen na verloop van tijd tot een situatie A, introduceer dan de tijdloze optie van een monetaire reset en je hebt een situatie B, afhankelijk van welke versie je neemt. Er verandert niets aan deze tijdloze optie omdat we dat niet doen, dat is immers een menselijke keuze. Ergo, vanuit dit simpele weten of niet-weten kijken verschillende mensen op een andere manier naar de wereld, in meer of mindere mate bewust. Als je aan stap 7 geraakt, ga je schrikken, denk ik. Het is allemaal z

Pro forma, het gaat nog altijd over dat tijdloos moment waarin de bewustwording kan dagen dat we geloof kunnen hechten aan problemen die principieel al opgelost zijn, tussen magie en wonder, tussen dwalen en wakker worden, kristalhelder. M = E V = S F = S/M+1 M/F = E/F V/F = S/F M – M/F = X V/F = X = S/F

Het ziet er weer verdacht ingewikkeld uit, straks schiet je door tot dat neutrale geld dat er gratis ligt. Of ben je tijd aan het kopen? Het ging gewoon over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, in een tijdloos moment bestaan geen sektes.

Als we lang genoeg vergeten in de speldoos te kijken dan weten we ook niet wat we missen, en wordt spontaan de verbazing en verwondering gewekt waarom we dat niet vroeger wisten, en het ligt zo voor de hand, van harte.

Simpel betekent voor een aantal kinderlijk speels in een eilandmodel zoveel opties bedenken waardoor de illusie wordt gewekt dat veel experten een aflevering gemist hebben, of er gewoon routinematig van uitgaan dat mensen niet over het minste hoopvolle verbeeldingskracht of gezond verstand zouden kunnen beschikken, van harte.

Bij ieder z’n weg kan je maar beter geen binnenweg nemen, niet omdat het geen hoopvolle vruchten zou kunnen opleveren maar omdat je voortschrijdend als quasi vanzelfsprekend steeds meer zicht krijgt op de vele omwegen, met inbegrip van allerhande perverse effecten waar je niet zelden telkens opnieuw het slachtoffer van wordt, wat finaal je monddood garandeert, alle hoop gekelderd.

De hoop die ze konden blijven puren uit dat ene element dat ze hadden opgevist uit dat wat voor iedereen toegankelijk was, liet hen toe om nuchter doordacht te concluderen dat er iets op til was dat velen zou kunnen verwonderen, maar aandacht voor de klant kwam er ondanks alles maar niet. E-werkers moesten het zelfs niet verzinnen, het stond immers in zoveel boeken dat het bijna ongeloofwaardig werd dat deze haast kinderlijke vanzelfsprekendheid niet eens de interesse van experten kon genieten, van harte.

Jammer genoeg had niemand enige interesse getoond in wat ze netjes hadden uitgewerkt, maar wel verklaarde waarom ze in verbijstering en verschrikking achter bleven, pas nadat ze hierover in alle integriteit experten hadden geïnterpelleerd.

Niet te onderschatten voor wie er niet mee vertrouwd is maar binnen het kader van herstel- en/of groeiprocessen ook niet meer weg te denken op basis van ervaringskennis, alsof stigma de normaalste zaak van de wereld zou zijn, net zoals verwarring, conflict en allerhande neveneffecten die als symptomen behandeld worden zonder de dieperliggende dynamiek naar intrinsieke waarde te valoriseren, zij het net omwille hiervan eerder onbewust.

Achteraf gezien bleek het niet meer dan mindfulness en spiegelen, op deze manier kon een aantal E-werkers zeer specifieke hulp- en/of onderzoekvragen stellen die hen de stuipen op het lijf joeg, niet omwille van de nuchter doordachte vragen maar van de reacties hierop, quasi letterlijk de omgekeerde wereld. Geloof niets zomaar, hopend dat lotgenoten niet hetzelfde hoeven te ondergaan, je wenst het in alle empathische betrokkenheid immers niemand toe, thans zoekend naar die nieuwe ggz, van harte.

Als we een economie onderhouden met een stuur dat enkel naar links draait, duurt het altijd een tijdje om het punt te bereiken dat rechts in je vizier lag. Na diepgaander onderzoek blijken er ook sturen die enkel naar rechts draaien, zelfde verhaal. De gulden middenweg een optie die veel minder opvalt, veel te eenvoudig om waar te kunnen zijn, van harte.

Het aanleveren van een redenering-bewijs dat aansluit bij de aspiraties van de nieuwe ggz is principieel een koud kunstje, veel belangrijker zijn de obstakels die het telkens naar de achtergrond verdringen en polemieken laat ontstaan die je hart onder hoogspanning plaatsen op een manier dat je misschien denkt dat er vanalles mis is.

Apart was de bedenking dat E-werkers enkel maar hoefden te bewijzen dat het niet klopte, het waarom aan experten, die paradoxaal genoeg niet eens wisten dat het niet klopte, het ongeloof getart.

Ontnuchterend is de observatie dat wanneer we na honderd hulpvragen andersom gaan werken, en vragen om op basis van de aangeleverde redenering-bewijsvoering drie epistemologische obstakels op te noemen, dat niet eens lukt. In deze zin krijgt aandacht voor de klant een heel andere gedaante of invulling, zeker omdat het aangeleverde bewijs als tijdloos en/of onpersoonlijk gepercipieerd kan worden, in die zin non-lineair.

Toen ze het nog zaten zitten gingen ze gezwind aan de slag met de Fishervergelijking, en omdat ze wisten dat er aan elke medaille twee kanten zitten, ging het bliksemsnel. Maar nu, de snelheid waarmee ze voortschrijdend steeds meer hoop in hun harten konden opladen, gekaapt door de traagheid van een apparaat waarvan je zou kunnen denken dat de ingezetenen de toegang tot de betere boekhandel ontzegd werd, alsof het allemaal niet bestaat, de hoop diep gekelderd.

Wanneer een gewetensvol herstelonderzoek legitiem doet besluiten dat onderliggend a-logische obstakels een conflictueus stelsel van halve waarheden in de hand werkt, hebben kwetsbare mensen, hoe integer of goedbedoeld ook, geen schijn van kans wanneer ze hier telkens opnieuw in betrokken raken. Wat rest is verdrongen hoop, frustratie, stigma, eenzaamheid en machteloosheid, net omwille van herstelonderzoek, dat is ervaringskennis.

E-werkers proberen er de humor in te houden maar voor diegenen die te simpele hulp- en/of onderzoeksvragen hebben, begrijpen ook veel beter wat er nu precies bedoeld wordt met de kruisigingsdood, het is apart.