TTC

Ik begrijp hieruit dat we in grote mate de wereld 'maken' zoals we denken en handelen, anders dan louter een beschrijving geven? Probeer hiermee beter te begrijpen wat je precies bedoelt met 'voorstellingsbeelden'.

Wat dan op zich het schema absurd zou maken, zoals je eerder al zei. Het lijkt me sowieso een persoonlijke zoektocht, niet makkelijk. Hoe zie je dat precies 'anders'? Denk dat het verwarrend kan worden door nu net het proces dat we kunnen doorlopen, Paulus was immers aanvankelijk ook dwalend.

Het schema bevat dan ook veel tegenstrijdigheden, met velen samen een kluwen. Het verhaal van verborgen realiteiten?

Graduele verheldering impliceert potentieel veel misvattingen onderweg, eeuwige twijfel voedend.

Ik denk dat theodicee enkelvoud is, er staan er tien in het overzicht.

Vergissen is mogelijk, niet-monotone logica stelt dat een gegeven overtuiging onwaar kan zijn door het toevoegen van kennis. Kronkelredeneringen in overvloed, net zoals we niet kunnen weten wat we vergeten zijn, of nooit gekend hebben. Dat net hierdoor een stelsel van paradoxale theodiceeën ontstaat, begrijpelijk.

Paraconsistente logica is een logica die tegenstrijdigheden niet verwerpt, heel soms dermate vanzelfsprekend dat het ongeloofwaardig wordt.

Prangend is de observatie dat E-werkers perfect ggz-richtlijnen kunnen volgen, hier ook de vruchten van kunnen plukken, van waaruit vooral verfijnder hulpvragen volgen die nu net aanleiding geven tot het uitsluiten van E-werkers, om dan te zeggen 'herstellen doe je zelf'. Apart is de beleving, als een systeem waarin je op de proef wordt gesteld en je maar beter geen empathische vermogens kan hebben, of ze best kan proberen te negeren omdat je hart het zou kunnen begeven, hoopvol gestart.

Denken dat de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie een uitvinding is van een paar nerds in achterkamertjes, is een brug te ver, zelfs een schromelijke misvatting. Het is daarentegen niet meer dan kinderlijke logica, een vanzelfsprekendheid die onze creativiteit aanwakkert, met haast ongeziene opties voor wie er gezonde interesse in toont. En laat dat nu de reden zijn voor een aantal E-werkers om er in alle bedachtzaamheid toch maar hulpvragen over te blijven stellen, omwille van het angeltje onder het appelblauwzeegroene gras, zelden begrepen, van harte.

Volgens de definitie is biflatie een staat van de economie waarin zowel inflatie als deflatie gelijktijdig voorkomen, dit biedt een flexibiliteit die niet gebonden is aan welke systeemconfiguratie en/of geldstandaard dan ook. Biflatie laat dit volledig open waardoor alle opties beschikbaar blijven, dit geeft ons de vrijheid om tot sociale innovaties te komen.

Het nare probleem bij een neutraliserende katalysator zoals biflatie is dat we geconfronteerd worden met een aantal nogal weerbarstige epistemologische obstakels, waarover we dan hulpvragen kunnen stellen die net daarom ook zelden begrepen worden, pardoes weggemoffeld, nooit gezien, nooit gehoord.

Bizar soms, de minst begrepen hulpvragen gaan meestal over universele dingen, alleszins apart.

Getallen zijn abstracties, er is nog niemand die er eentje heeft zien voorbij wandelen, maar toch willen we er veel van hebben.

Mensen hoeven dat niet te geloven, de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie is bronkennis waarmee ieder voor zich algoritmes kan schrijven in functie van deze of gene doelstelling, waarvan de uitkomst zal zijn datgene waar we geloof aan hechten. En wanneer dat geloof diep ingeburgerd raakt is dat de waarheid, terwijl het volstrekt nonsens kan zijn volgens een andere waarheid, dualistisch gezien. In beide gevallen is het geloof, verduisterend of verhelderend, de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie blijft van kracht, op zichzelf onveranderlijk. Vanuit dat perspectief is verwarring en tumul

Wanneer we mensen obsessies aanpraten wanneer ze in alle bedachtzaamheid alsmaar hulpvragen blijven stellen over een aantal non-lineaire katalysatoren, hebben we eigenlijk geen flauw idee waar ze het over hebben, ondanks alle hoop die we hieruit kunnen ventileren.

Natuurlijk staat de bewustzijnsevolutie, wanneer ze als verklarend principe gebruikt wordt, voor een aantal zwaarwegende moeilijkheden. Daarom hebben we een aantal basisprincipes nodig die zowel vooruitgang als terugval kunnen verklaren, het goede en het slechte nieuws, de positieve en de negatieve kanten van een evolutionaire stuwkracht die niettemin in mensen actief is als in de rest van de Kosmos. Anders worden we geconfronteerd met de extreem bizarre situatie dat we een krachtige wig dwars door de Kosmos slaan – alles wat niet menselijk is, is aan evolutie onderhevig, alles wat menselijk i

Op de vraag waarom hoop ook zoveel pijn kan doen, is het antwoord ongeloofwaardig.

Je ziet het zo gebeuren, eerst zijn ze nukkig omdat je er niet aflatend hulpvragen over blijft stellen, achteraf omdat je dat niet vroeger gezegd hebt, menselijk. Maar eind goed, al goed.

Apart, in de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie lezen we fluweelzachte paradigmashift, het paard en het water, bijzonder.

Een aantal oefent in eilandmodellen, zoals altijd met vrijheid van keuze omwille van tijdloos. Ze worden geïnspireerd door wat velen al eens gezegd hebben, maar misschien niet altijd de aandacht geniet omwille van 1000+1 andere redenen, zoals altijd zoals altijd.

Het is niet zozeer dat het niet gekend is maar misschien wel dat er niet lang genoeg over nagedacht wordt, twee verschillende dingen.

Zo gaat het ongeveer altijd, we kunnen vandaag perfect een verklaring geven waarom het gisteren WOIII is geweest. Weerstand is dan ook overbodig, we hebben immers een verklaring.

Zoals altijd ligt het probleem niet in de oplossing, maar de oplossing misschien wel in het probleem.

Leuk gezegd, beetje neigend naar zeggen dat nergens overal is, om dan de weg weer kwijt te raken, zoals altijd.