TTC

Voor simpele mensen die denkoefeningen weten te bedenken waarmee het alle richtingen uit kan omwille van de flexibiliteit die er als van nature in besloten ligt, mogen er alvast zeker van zijn dat het altijd die andere kant zal worden dan diegene die je misschien voor ogen had, maar op z’n minst biedt het veel hoop, vertrouwen en verwondering, van harte.

Wie om iets simpels te zeggen zich telkens opnieuw een weg moet banen doorheen een windmolenpark van allerhande afweermechanismen en diverse copingstijlen, houdt het al snel voor bekeken, ondanks alle hoop die absurde ideeën ons kunnen bieden, wat eenvoud vermag. Ja, wat betekent redding dan binnen deze context, leuke vraag. Van wie of wat van wat?

Zoals men zegt, het is altijd hetzelfde, met veel obstakels.

Ze zeggen het, intrusies zijn bedoeld om mensen te waarschuwen voor toekomstige stommiteiten, beetje als zeggen dat het hoog tijd is om terug naar school te gaan, om te beraden waar het nu precies is misgegaan.

Gouden regel bij herstel lijkt er een beetje op neer te komen om nooit te zeggen dat je hersteld bent, simpelweg omdat we nooit kunnen weten wat we nog niet weten, zelfs al denken we misschien van wel, tussentijds.

Gelezen dat er verschillende percepties mogelijk zijn, net zoals er een aantal kunnen ontbreken maar dat weten we dan niet, bizar.

Niet onwaar natuurlijk, maar hoe kom je dan te weten wat je zou kunnen vergeten zijn? Wat we daarover kunnen lezen, Auschwitz is niet het resultaat van rationalisme. Auschwitz is het resultaat van een irrationeel gebruik van de vele producten van het rationalisme. Auschwitz is rationalisme dat gekaapt is door tribalisme, door een etnocentrische mythologie van Blut und Boden en rassenwaan, geworteld in het land, romantisch van oriëntatie en barbaars in haar etnische zuiveringen. Met pijl en boog behoort genocide niet tot de serieuze mogelijkheden maar met staal en steenkool, verbrandings

We kregen nog maar net de vraag of Plato eigenlijk een gelukkig man was, het kwam er na een interessant discours over waarom we altijd zeggen dat de wereld er nog niet klaar voor is.

Makkelijker is misschien om achteruitgang te meten, zo komen we al snel bij het verloren paradijs van Keynes om maar een voorbeeld te noemen, simpel eigenlijk.

Weet niet of je het verschil tussen nous en dianoia goed kent, wordt veel vaker ontkend of ontweken wanneer hier middels praktische voorbeelden naar verwezen wordt, zo werkt herstel averechts met alle gevolgen van dien, flagrante uitsluiting om vanuit die beleving absurde redenen. We hopen dan in alle integriteit en ter preventie van erger op fluweelzacht, speels en menselijk, innerlijk beleefde marteling en vereenzaming ons lot, als quantité négligeable, m'n beste Frans.

Hebben het gemakshalve nog veel eenvoudiger gemaakt, anders wordt het weer een heel gedoe over louter die schulden.

Zeg dat wel, en je zou denken dat er plots een feest losbarst wanneer dat herinnering wordt gebracht, niets is echter minder waar bij non-lineaire impulsen, nochtans gratis. En zo zien we dat iets mysterieus en vanzelfsprekend tegelijkertijd kan zijn, alsof er al niet genoeg paradoxen zijn, in zekere zin wonderbaarlijk, dat wel.

Het is inderdaad moeilijk, zelfs logisch, om iets te zeggen over dat wat a priori al niet gezien wordt of gekend is, maar net omdat het gezien kan worden, hoeft dat niet zo te blijven. Sommigen noemen dat het surplus inderdaad, waarvan je te goeder trouw zou kunnen denken dat het wel vanzelfsprekend wordt om dat spontaan te delen, wat maar al te vaak een misvatting blijkt, hoe paradoxaal ook.

Als we het moeilijker moeten maken dan het oorspronkelijk was, zou het dan te eenvoudig geweest zijn om waar te kunnen zijn?

Boer Jan wist het treffend te zeggen, experten hebben teveel neologismen bedacht.

In onder andere de booleaanse logica kent elke uitspraak maar twee mogelijke antwoorden. Enerzijds waar, wat we aanduiden met 1, en anderzijds onwaar, wat we aanduiden met 0. Er bestaan verschillende andere soorten logica waarbij dit principe niet geldt, en waarbij een uitspraak dus bijvoorbeeld drie of zelfs oneindig veel mogelijke antwoorden heeft.

Ter ere van al die gemiste Jubeljaren, werd er een mooi park aangelegd.

Alwaar de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie hen dan wel de cognitieve vrijheid gaf om verschillende denksporen op legitieme wijze diepgaander te exploreren, om zodoende in alle bedachtzaamheid ggz-experten te interpelleren omtrent vanuit die doordachte beleving een aantal weerbarstige obstakels, betekende dat niet dat E-werkers niet telkens opnieuw het speelveld met averij moesten verlaten, alle hoop gekelderd, het hart bloedend, elke dag.

Moest je nog geen hoofdpijn hebben, ik help je daar graag mee, simpel.

Ja, en de dyade baart getallen, oneindig, en toch zijn er altijd te weinig, een waar mysterie is het. Steeds moeilijker werd het om hun affectie met het Johari-venster verborgen te houden, vooral omdat ze in het vak linksonder zoveel hoop hadden gevonden dat ze het zelf maar amper konden geloven, net zoals elke waarheid drie fasen zou doorlopen, en wellicht daarom ondanks alle hoop ook nooit gehoord, noch begrepen, verfrommeld.

Te simpel was wellicht de redenering dat het leven de kunst is van het redelijke evenwicht, en dat net daarom dat evenwicht ook met regelmaat ernstig uit balans zou kunnen raken, in vergetelheid van tijdloze remedies die ons toelaten, wanneer de nood daartoe zich opdringt, om diverse conflicthaarden te neutraliseren, vreedzaam harmoniserend, en dan weer verder.

De aandachtige lezer heeft al lang door waar de oefening over gaat, of vind je dat vreemd misschien?

Paradox, eenvoudiger dan begrepen, doe je mee?

Dat zeggen we toch niet, we zeggen dat alles kan, het zijn maar voorbeelden.

Dit is wat je al meermaals gezegd hebt, net zoals het antwoord daarop ook steeds hetzelfde is. Het ELM onderscheidt twee routes die tot overtuiging kunnen leiden, de centrale route en de indirecte route. Processen die via de centrale route verlopen vereisen een grote mate van aandacht, waardoor ze geneigd zijn dominant aanwezig te zijn onder condities die een grote mate van uitgesprokenheid stimuleren. Welke route gevolgd wordt is afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid. Zowel motivatie en de geestelijke vermogens van de ontvanger bepalen de mate van uitgesprokenheid.