TTC

Hoe eenvoudiger, hoe minder dat het begrepen wordt, dat is een standaard.

Vermoeiend is het, wanneer E-werkers gewoon een simpele hulpvraag willen stellen, hebben ze telkens opnieuw ook nood aan het volledige arsenaal aan psychologische studiewerken om uit te leggen dat het perfect mogelijk is dat we misschien een detail over het hoofd hebben gezien, wat verzekerd dat we dat detail ook nooit te zien zullen krijgen, en daarmee ook de hulpvraag ongezien, zogezegd onbegrepen, van harte.

Het zijn denkexperimenten voor ggz-experten, om aan te geven dat kwetsbare mensen ook gewoon maar mensen zijn, ze hebben gevoelens en een hart, soms ook behept met logisch boerenverstand, speels als kleine kinderen, zij het vaak angstig en zonder stem, betekenisloos, waardeloos, als wegwerpvuil.

Het is denkelijk zowat de grootste blunder die E-werkers kunnen maken wanneer ze hulpvragen stellen, denken dat al het prachtige studiewerk van de ggz ook door ggz-experten begrepen wordt. Anders gezegd, wanneer je als nietsvermoedende leek zou verwijzen naar de logische niveaus van Bateson, omdat je dat wel mooi en hoopvol vindt passen binnen de aspiraties van de nieuwe ggz, zal plots misschien blijken dat je met logica nergens komt, van harte.

De preventieve hulpvragen van een aantal gingen niet zozeer over al het moois dat we met recht en rede met liefde en van harte kunnen bejegenen, maar over dat we wat in al ons enthousiasme misschien klakkeloos over het hoofd zouden kunnen zien, hoezo?

Als we het verschil tussen nous en dianoia moeten trachten toe te lichten, heeft het weinig zin om er hulpvragen over te stellen. Een aantal E-werkers maakt daarom in eer en geweten visieschetsen in de hoop dat het experten misschien interesseren kan, garantie op succes bestaat echter niet, ondanks alles.

Alwaar in onwetendheid angst voor vrijheid alle hoop keldert, verwordt kennis tot foltering.

Sindsdien zijn ze tevergeefs op zoek gegaan naar iemand die zou kunnen uitleggen wat ze bedacht hadden, maar ze hebben het nooit uitgelegd gekregen door dat wat ze trachtten te zeggen, zodat alles ondanks al hun spitsvondige schema's en innerlijk gekoesterde hoop betekenisloos bleef.

Lijstjes om het brein te masseren. biflatie neutraliteit van geld geldillusie Op de achterkant van de speldoos staat dat bronkennis naar ieders vrije wil mag gebruikt worden, en zo geschiedde.

Alles is energie, lichte en duistere gedachten, het zou dus simpel kunnen zijn.

De tragiek der mensheid, niet alleen absurde problemen creëren maar ook de oplossingen niet zien, omdat het probleem niet gekend is, kinderlijk.

Misschien weet je dat wel, wat is het verband tussen Satan en de goudstandaard?

Gaandeweg is het enige dat ze steeds beter zijn beginnen begrijpen, is die overweldigende berg aforismen, en dat was het.

Het meest beklijvende inzicht dat ze vanuit hun herstelonderzoek konden ventileren, en paradoxaal genoeg net daarom ook het meest hoopvolle, ging over eenvoud en kleine dingen, zelfs in die zin dat ze er niet eens een ggz-expert voor konden vinden, hun harten doormidden, ondraaglijk.

Alwaar ze met hun hulpvragen ter preventie van erger in alle integriteit en bedachtzaamheid nu net een helpende hand wilden bieden, werd het in paradoxale tegenstelling een regelrechte catastrofe, een kwelling die je niemand toewenst en hun hoop tot beneden het vriespunt liet zakken. Alsof het normaal was, een mensonterend drama waar schijnbaar niemand van wilde weten, eenvoud versmacht, in liefde en verbondenheid, van harte.

Apart is de bedenking dat, wanneer Satan om een of andere reden van mening zou veranderen, zichzelf zou kunnen verslagen.

Die plastische essentie biedt voordelen wanneer eenmaal minder vastgeroest, zoveel is wel duidelijk. We hebben die bergen visueel naar de buitenkant van de cirkel, wat eigenlijk inderdaad die bol is, verdreven, om het duister beter te kunnen accentueren. De meeste mensen zien dit echter niet, simpelweg omdat die bergen overal staan en ze gaan continu op en neer, alsof ze een spelletje spelen met ons. Het is een tragiek die amper geloofwaardig is, omdat wij het zijn die dit onderhouden, om het vervolgens te beklagen. Ja, thuis komen, achter die bergen, als heimwee naar de toekomst, hoopvol.

De premisse mag dan wel zijn dat verschillende mensen ook verschillend kunnen reageren op dezelfde universele stimulus, wanneer we echter geen beeld hebben waarin deze universaliteit verweven zit, is de premisse niet meer dan een premisse. En dan nog, wat rest is ervaringskennis, wat eenvoud vermag.

Andersom gedacht hebben we eerder al eens gedaan, omdat nog eenvoudiger ongeloofwaardig zou zijn, quasi absurd. En zoals de proef op de som meermaals laat blijken, het verschil tussen nous en diaonoia is dan toch niet zo vanzelfsprekend dan de hoop die het innerlijk kan opwekken. Zie hierin misschien ook waarom we legitiem kunnen spreken over een open geheim, wat vandaag niet is, kan morgen immers wel, omwille van onveranderlijk.

Als niets verborgen blijft wil dat nog niet zeggen dat het niet gezien kan worden, twee verschillende dingen.

Grid is een interessant woord, maar je was wiskundige, niet?

Doe maar, orde in de chaos scheppen leidt vaak tot vereenvoudigde abstracties waar de meeste mensen in heel hun leven misschien niet eens aan denken, niet omdat ze hier te dom voor zouden zijn maar omdat het nu eenmaal niet de interesse geniet. De inzichten die hieruit volgen kunnen maar beter niet onderschat worden, soms dermate eenvoudig dat het zelfs ongeloofwaardig wordt, en net daarom maar al te vaak ook weggehoond, naar de zwijgspiraal verbannen, inclusief de hoop.

Ik ga een eindje mee, tot die verticale beweging van de cirkel in buigen vormt een bolsfeer, even mistig. We bekijken wel die dansende bergen langs twee kanten tegelijk, als illusoire projecties die enkel maar kunnen bestaan wanneer we ze bedenken, en geloof aan blijven hechten zoals met de oefening in kaart gebracht wil worden. Binnen het 3D-4D-5D-complex neigend naar het 4D-perspectief, aansluitend op het kruis zoals je het voorstelt, kan alle richtingen uit, idealiter 5D. Rest kan ik niet bevatten, maar straks misschien wel, boeiende tijden.

Dacht even aan het prille begin, waarin het punt de allereerste manifestatie voorstelt in een grenzeloze ruimte die door de cirkel gesymboliseerd wordt. Het scheppend vermogen, getallen baren en diens meer, tot het idee dat dialogen op een forum werkelijk zijn, alles kan. Gelukkig dat we vooralsnog niet zo goed kunnen volgen, die bergen stonden nog in de weg waarschijnlijk.

Met een punt in wellicht? Dat van die platte schijf was ook weer bijzonder, met een binnenplein met daarrond allemaal bergen die de schijn gaven dat ze dansten, heel bijzonder.