TTC

Zeker weten, beiden komen wel in aanmerking naargelang perceptie, en vraag vooral nooit naar deskundiger onderzoek.

Ken dat, dat is een beetje als die standaard vraag die ggz-experten graag hanteren, hoe ga je daarmee om? Maar begrijp wel wat je wil zeggen, een mallemolen ontrafelen is het simpele stuk, de molen draait verder.

We houden het amper voor mogelijk, dat we nog moeten toelichten dat de dyade getallen baart. Verwarrend wordt het misschien pas echt wanneer we al die perceptievelden en bijhorende karakteristieken door elkaar heen gaan gebruiken, maar ze staan wel netjes op een rij in de handboeken van de ggz.

Misschien begrijpen we het niet zo goed omdat het ook geen volledig beeld geeft, op de keper beschouwd geeft het ons een impressie over wat het verschil kan zijn wanneer we het strikt mechanistische denken zouden loslaten. Je weet wel, het idee dat jij en ik artefacten kunnen scheppen die ons op deze of gene manier laten denken, vaak andere manieren van denken uitsluitend. Materie is energie, dat is kwantumfysica, niet meer, niet minder.

En het wordt niet beter in een wereld die paradoxen en anomalieën voor normaal neemt, indien al helder gemaakt.

Dan is de positieve desintegratie theorie van Dabrowski alvast een bron van herkenning, hoe we dat beleven een andere zaak. Het vinden van gelijkgestemden geen eenvoudige opdracht maar ze zijn er wel, steeds meer. 😉

Ken je iets van schematherapie, eigenlijk niet meer dan systeemdenken maar dan met focus op innerlijke groei/bewustwording. Complexiteitstheorieën en pseudotoevalsgeneratoren, het zijn de speeltjes van experten die het voor ervaringswerkers des te lastiger moeten maken om eens een simpele hulpvraag te kunnen stellen over wat wij belangrijk vinden in relatie tot onze behandeling, niet meer, niet minder.

Sommige spirituele tradities leren dat wij om te kunnen ontwaken tot de eenheid van al wat bestaat, onze individualiteit prijs moeten geven. Dit is een veelvoorkomend misverstand dat voortkomt uit het of/of denken, maar uit de weg wordt geruimd door het adopteren van een en/en perspectief. Verduistering is je bewust zijn van slechts één pool van je tweeledige natuur. Je lost dit niet op door je in de plaats daarvan te vereenzelvigen met alleen die andere pool. Dat doe je door beide polen van onze essentiële natuur, zijnde beschouwend bewustzijn én onze individuele schijnbare natuur als een per

Zoals altijd is alles een kwestie van oefening baart kunst, en misschien heb je alleen maar brute pech wanneer er bij puur toeval een wit konijn uit je hoed komt.

Als we van mening veranderen een paradigmashift zouden noemen, is het leven een gigantisch complex van paradigmashifts, weerstanden en tegenstrijdigheden. Niet moeilijk dat herstel- en/of groeiprocessen vaak zo moeizaam verlopen, het is een kluwen van jewelste. En dan spreken we nog niet van problemen waarvan we denken dat ze bestaan maar in theorie, wel of niet bewust daarvan, al opgelost zijn.

Laat ons hopen dat het fluweelzacht mag verlopen, geen garantie.

Gekende materie Petra, en als we een concreet operationele oefening aanbieden niemand thuis, vecht-vlucht reacties. 😉

Honderd keer spiral dynamics herlezen verandert die spiraal niet, het laat hoogstens toe om hulpvragen veel beter af te stemmen op wat de nieuwe ggz aan ervaringswerkers heeft verteld. Het verschil tussen ervaringskennis en strikt theoretische kennis laat zich dan ook snel opmerken, wanneer blijkt dat ggz-experten niet eens interesse hebben in het eigen studiewerk, pardoes.

Dat het quasi onmogelijke finaal zou kunnen herleid worden tot zeer eenvoudige beslisregels was niets dat de interesse kon genieten, een gemis dat werd opgevuld met zoveel irrelevanties dat het voor ervaringswerkers haast onmogelijk werd gemaakt om überhaupt nog een hulpvraag te stellen. In de verschillenanalyse het contrast tussen wat is en wat zou kunnen zijn, hiermee dan wel de hoop en heimwee verklarend als onderliggend aan de ruis, betekenisloos, onopgemerkt. Komt finaal op hetzelfde neer, in beide strekkingen zal je maar weinig mensen vinden die het doorworstelen van bijvoorbeeld

Als finaal de synthese niet haast kinderlijk simpel is, zoek dan nog even verder.

Voorbij aan goed en kwaad worden we herinnerd aan de basis van waaruit spontaan een reeks hulpvragen volgen, om pas dan misschien pijnlijk bewust te worden van hoe diep de malaise zit, de hoop ondraaglijk en absolute vereenzaming je tragische lot. Op dat moment wordt het smeken om een hulpvraag onderzocht te krijgen en het gaat om niet meer dan basis, dat is alles.

Aanvankelijk zou je misschien kunnen denken dat het om niet meer dan een absurde grap gaat, tot je steeds dieper begint te beseffen dat het werkelijk de normale gang van zaken blijkt, mensonterend.

Inmiddels is het ons striemend pijnlijk duidelijk geworden dat het bifurcatiepunt bij verschillende mensen op een ander tijdstip valt, en hoe langer dat punt wordt uitgesteld hoe groter de kans op een schok die we misschien liever niet willen meemaken. Daarom, probeer zelf ook eens een hulpvraag te stellen, anders is het weer van horen zeggen.

Sommigen kunnen we enkel maar proberen te begrijpen om tot meer bewustwording te kunnen leiden, niet heruitvinden.

Spirituele inbreng op een christenforum, je doet net alsof dat over fossielen zou gaan. Christelijk heeft iets met verlevendiging te maken, waar we slapen voor nodig hebben. 😉

Abstracties ontdaan van bloed, zweet en tranen zien er meestal uit alsof we een aantal processen met twee vingers in de neus zouden kunnen doorlopen, in die zin vaak ook misleidend omdat er geen gewag gemaakt wordt van het traumatische parcours dat finaal het resultaat oplevert.

Het verloop van het proces hoe wordt omgegaan met non-lineaire impulsen kunnen we pas in kaart brengen wanneer er in de eerste plaats kennis van genomen wordt. Dit kan voor ervaringswerkers zonder enige voorkennis, haast kinderlijk naïef, onschuldig, hoopvol.

Een volgende paper over scharnier- en/of breekpunten heeft maar weinig waarde wanneer simultaan geen rekening gehouden wordt met een aantal paradoxen en anomalieën die het fluweelzachte verloop van een dergelijke transitie tot een catastrofe omtoveren, van harte.

Een laagdrempelige casus kunnen we misschien nog wel netjes aanleveren, we willen er alleen niet meer bij zijn wanneer die intern besproken wordt.

Wat we nu precies kunnen begrijpen onder vastgeroest denken en hoe we tot zo’n situatie zijn kunnen evolueren, zijn thema’s die maar moeilijk verschijnen op het agenda van het teamoverleg.