TTC

Over herstel bestaan verschillende interpretaties, net zoals we in verbeelding terug kunnen gaan naar een tijdperk waarin we nog met de kauri betaalden en ons de vraag stellen of armoede dan alleen in het binnenland bestond.

Klanten weten dat geld neutraal is, en dat verwarring ontstaat door geen rekening te houden met een aantal elementen. En het is altijd hetzelfde, tussen magie en wonder, domweg.

Screening van de, meer in het bijzonder naar het werk van Beck en Cowan, in acht lagen voorgestelde caleidoscoop liet ons struikelen over een aantal bijzonderheden die niet altijd de aandacht genieten die ze zouden kunnen verdienen, als een cluster die we principieel vrij eenvoudig kunnen ontwarren. En wat voor leken niet onbegrijpelijk op betekenisloos geneuzel mag lijken, is het dat allerminst voor een aantal E-werkers die vanuit dit gewijzigde perspectief nu net hun hulpvragen ventileren, eerder verbijsterd omwille van het gebrek aan kennis met betrekking tot deze bijzonderheden. En erger,

Dat is ook wat bewezen wordt, het is een complex dat voor hetzelfde geld morgen gewoon weg is, naar het niets.

Meer dan apart is de bewustwording dat voortschrijdend onderzoek vrijwel spontaan leidt tot een kwalitatieve verdieping van de gezegden niets nieuws onder de zon en het is altijd hetzelfde, wat tegelijk laat vermoeden dat we, jij en ik, ook tot dezelfde, of mits nuances soortgelijke, conclusies kunnen komen die als universeel gelden. Naar die beleving krijgt de kracht van eenvoud en kleine dingen een heel andere invulling, bijna zeggend dat we maar aan een knopje hoeven te draaien en we leven morgen in een harmonieuzer wereld, als een heldere droom die we samen kunnen realiseren. Geloof niets

Met derde orde veranderingen hoog in het vaandel is de chaostheorie voor de nieuwe ggz beslist het neusje van de zalm, of hoe kleine dingen een wereld van verschil kunnen betekenen wanneer ze ook onze aandacht en bereidheid tot overdenking genieten. Maar net omwille daarvan is het voor een aantal E-werkers gepast om er ook hulpvragen over te blijven stellen, gegeven het idee van een paradigmashift waarin die kleine dingen als vreemde attractoren fungeren, heel apart.

Ergo, het eerste luik hebben we nu netjes opgehelderd, grensverleggend denken liet ons toe verder te gaan maar dat ontsnapte aan de aandacht waardoor een potentieel ligt te wachten als een verloren paradijs, in het innerlijke beschikbaar. Dit leidt tot een AB-perspectief dat vanuit B de wereld doet voorkomen als tragisch absurd, eerder onbewust onderhouden door A met alle perverse effecten die eigen zijn binnen dat soort referentiekaders, de vigerende normaal.

Ergo, de oefening is tijdloos, als een optie binnen een reeks van keuzemogelijkheden waartoe we kunnen besluiten. Beperkte rationaliteit laat zich opmerken door niet deze opties te kennen, dit vergt a priori aandacht en de bereidheid tot overdenking wat zoals we inmiddels weten geen sinecure betreft omdat nu net allerhande epistemologische obstakels de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen.

Hogere impulsen kunnen gekaapt worden voor de allerlaagste doeleinden, het betekent niet dat ze verdwijnen om herstel te faciliteren. En zo zijn katalysatoren onpersoonlijk, zuiver omwille van tijdloos, en waarheid subjectief in strikt dualistische zin waarbinnen het redelijke evenwicht tussen zin en onzin ons in deze of gene zin laat reageren, als orde in chaos.

In een tijdloos moment wordt geen arbeid verricht, net zoals bij de les blijven kan helpen binnen het kader van de oefening.

In het eerste luik van de oefening zouden we neutraal geld genereren exact gelijk aan het schuldencomplex, dit is technisch gezien perfect gelukt door gebruik te maken van die katalysator. In het tweede deel bespreken we de verwerking van dat per definitie schuldvrije geld, tenzij we geconfronteerd worden met die specifieke epistemologische obstakels die dit proces belemmeren en een nuchter oordeel quasi onmogelijk maakt, getuigend het stereotiepe oneigenlijke discours dat oeverloos kan doorgaan.

Bizar genoeg lukt dat allemaal met dezelfde katalysator die als bronkennis tot ieders beschikking staat, volstrekt gratis.

Het is bijna als zeggen dat wanneer ideeën aanvankelijk niet absurd zijn, dat ze geen hoop bieden. Het is als tijdreizen, we kunnen op een willekeurig punt van de evolutie gaan staan in omgevingen waar hetzelfde spel gespeeld wordt, het is altijd hetzelfde. Legende M = geld (nominaal) V = vorderingen (relatief-subjectief) S = schulden (relatief-subjectief) E = alle andere economische waarden (relatief-subjectief) Vergelijkingen M = E V = S Neutraliserende katalysator (wiskundig precies/ tijdloos) F = S/M+1 Toepassing (geli

Die boekjes over de weg van de minste energie haat ik inmiddels, niet omdat het niet mogelijk zou zijn maar omdat op die manier innerlijk valse hoop wordt gecultiveerd die in de buitenwereld als volstrekt dwaas en onrealistisch gepercipieerd wordt, en telkens opnieuw trap ik in de val door te denken dat het wel zou kunnen, van harte.

Fascinerend is een leven waarin mensen in hun innerlijke verschillende referentiekaders kunnen exploreren, deze naar de achtergrond verdringen of nu net tot expressie brengen. Of in sommige gevallen niet eens weten dat er nog andere referentiekaders bestaan dan diegene die dominerend het wereldbeeld bepalen, het netwerk doordringend met stereotiepe signalen die andere signalen buitenspel plaatsen. Tragisch pijnlijk het lot van diegenen die er in alle integriteit hulpvragen over stellen uit preventieve bezorgdheid, alsof ze elke dag toeschouwer zijn van een wereld waarin mensen strijden tegen p

Dat verschillende denksporen tot andere uitkomsten kunnen leiden hebben we op een kinderlijk speelse kunnen aantonen met het idee van co-creatieve rente, als een vreemde eend in de bijt waarin zowel de bank, de klant als de staat winnen bij dezelfde transactie. Op de vraag hoe dit überhaupt mogelijk is?

Zolang het maar verwarrend genoeg is, gaat alles goed.

Geen tijd eigenlijk, gewoon even andersom denken. Alles kan, net zoals een brood in het jaar 2500 ongeveer 4.000.000€ zal kosten, lineair de trend volgend.

Het enige dat we doen is die oefening geven met die tijdloze katalysator, toegepast op dat tijdloos moment. Hoe kom je tot die zeven jaar, het is tijdloos. Er is helemaal niets verslaan, we hebben WOI en WOII gehad, misschien komt nu gewoon WOIII.

Technisch gezien past het op een bierviltje, dat is wat finaal de oefening ook stelt, of laat zien.

Het nochtans nog altijd dezelfde oefening waar we het over hebben, alsof het een wonder betreft.

We kunnen het alleen maar raden of je nu zelf die specifieke obstakels ook op het spoor bent gekomen, hierin ligt namelijk heel wat ontnuchtering. Ja, daarom dat we het zeer pragmatisch maken, zo zou je kunnen denken dat iedereen hetzelfde ziet, het is apart.

Het leerstuk van de absurde helden van Camus was in die zin bijzonder dat eigenlijk niemand nog wist wat waan was, maar daar ging het eigenlijk niet om. Cognitieve dissonantie is de onaangename spanning die iemand ervaart bij tegenstrijdige overtuigingen, ideeën of opvattingen of bij handelen in strijd met de eigen overtuiging. In zijn boek A Theory of Cognitive Dissonance uit 1957 stelde Leon Festinger dat mensen streven naar het verkleinen van dissonantie en daarvoor hun opvattingen of gedrag aanpassen.

Heb het eens opgezocht, voor een beter begrip. Normatieve wetenschap is wetenschap die normatieve uitspraken bevat of stelt. Het gebruik van de term is, vanwege zijn contradictoire karakter, in de wetenschappen niet echt gangbaar. Eerder zal er een onderscheid gemaakt worden tussen "normatief onderzoek" en "descriptief (beschrijvend) onderzoek", of tussen de descriptieve functie van wetenschap en de maatschappelijke toepassingen daarvan. Wetenschap heeft immers een theoretische functie, maar heeft daarnaast ook een maatschappelijke rol te vervullen. De vraag is of deze laatste rol strikt

Zo gaat het met tijdloze katalysatoren nu eenmaal, ze staan ter beschikking van de vrije wil met als optie om in gordiaanse knopen verstrengeld te raken, het wordt dan een menselijke keuze om ze anders aan te wenden, indien we dat nog herinneren.