TTC

Intervisie is een zelfhulpmethode waarmee collega's elkaar helpen om beter te worden in hun werk. Dit gebeurt meestal in een intervisiegroep, de leden van de groep komen op vrijwillige en gelijkwaardige basis regelmatig samen. Soms worden ze begeleid door een trainer, maar meestal is er geen leiding.

Als katalysatoren worden weggespoeld door dat waarop ze van toepassing zijn, kunnen we nog wel een paar eeuwen verder met er aandacht voor te vinden.

Zeker weten, zie de Nyaya-school misschien even, over logica. ☀️

Mensen die iets opzoeken, het is een apart ras. 😉

Zelfs wiskundigen en hoogleraren raken bevangen door die logicakwesties en aanverwanten, hierin wordt angst gecultiveerd en daarom ook zo moeilijk om een en ander te overstijgen. Maar het is perfect mogelijk, zelfs verbluffend eenvoudig wanneer er oprechte interesse bestaat in zelfrealisatie.

Hoe transparant een synthese ook mag zijn, zo onmogelijk is het om ze zonder aandacht te begrijpen.

We hebben werkelijk geen flauw idee, we doen alsof.

Binnen het kader van een paradigmashift zijn conflicterende logica’s niet meer dan begrijpelijke aandachtspunten teneinde het herstel- en/of groeiproces vloeiend te kunnen laten verlopen, alleen experten in de geestkunde menen zonder zich daar ook maar een bijkomende vraag bij te stellen dat het niet zo is.

Een aforisme meer of minder speelt werkelijk geen rol, het inhoudelijke blijft onbegrepen.

Zonder duurzame kentering binnen de 3D-zone kunnen we nog oneindig lang attent proberen te maken op de neerwaartse invloed die het strikt unipolaire denken heeft binnen het veel ruimere 3D-4D-5D-complex, waarin het idee van een fluweelzachte paradigmashift tot z’n recht komt.

Simpel gezegd heeft AI of kunstmatige intelligentie betrekking op systemen of machines die onze eigen intelligentie nabootsen om taken uit te voeren en die zichzelf tijdens dat proces kunnen verbeteren op basis van de vergaarde informatie. Bedoel je dit, of nog iets anders?

We kunnen het complex maken door subtiele nuances als aandachtspunten tot nader deskundig onderzoek in te dienen, finaal zal de synthese ook niet meer dan een volgend schijnbaar absurd aforisme worden, betekenisloos.

Een haast onontwarbaar kluwen kan ontstaan door dezelfde tool op verschillende manieren aan te wenden, waarna we met inbegrip van een aantal diep ingebakken dubieuze logica’s dat kluwen voor normaal nemen.

Dat zaadjes gewetensvol aandacht schenken tot zo’n hoopvol resultaat kan leiden, is een dynamiek die geen mens zelf zou kunnen bedacht hebben.

Elke nieuwe ontmoeting impliceert het risico op conflicterende referentiekaders en de daarin gelegen aspiraties van het zelf, dat is nu eenmaal het leven. Horizonversmeltingen zijn daarom ook zeldzaam, maar altijd een potentieel dat meer verbinding en harmonie suggereert, van harte.

Sommigen noemen dat gewoon logisch boerenverstand, maar dat is een andere kwestie. 😉

Een zoveelste verhandeling schrijven over non-lineaire katalysatoren heeft volstrekt geen zin, simpelweg omdat de beschikbaarheid van katalysatoren niets zegt over de realisatie van een consensus en/of eventuele toepassing.

Voor liefhebbers is een goede manier om strikt unipolaire obstakels wetenschappelijk verantwoord te detecteren, relevante denkexperimenten die net omwille daarvan nooit opgelost raken.

Zowel muggen als olifanten laten zich eenvoudig beschrijven door binnen een overvloed aan ruis subtiele nuances aandacht te schenken.

Op de scheidslijn vinden we het filosofenprobleem in de informatica met als bedenking dat het dan wel mogelijk is om tussen de mazen van het net te glippen maar onmogelijk om terug te keren teneinde een aantal anomalieën te adresseren, dat is hoe goedbedoeld ook simpelweg kamikaze.

Zal wellicht afhangen van welk pad je volgt, er zijn ook mensen die quasi letterlijk in een andere dimensie leven. Maar dat zijn de zaken die vaak ook onbegrepen worden, met in het verlengde metaforen en aforismen in overvloed. Nader bekeken, ziet er vrij generaliserend uit zonder concrete input van ideeën. Hypergevoelige materie is het, zoveel is wel duidelijk.

Aansluitend op Petra dacht ik nog aan de General Problem Solver van Herbert Simon en Alan Newell, zodat het steeds meer lijkt dat de wetenschappers van morgen de profeten van gisteren zijn. 😉

Het was finaal een gemekker van jewelste, en het ging nog steeds over amper iets.

Eerder mysterieus zijn fenomenen waarvan we niet onmiddellijk kunnen zeggen dat iemand ze bedacht heeft, maar toch elke dag op deze of gene manier gebruiken.

Welke precies? Frappant zou zijn iemand die met absolute zekerheid claimt te weten hoeveel verborgen realiteiten er nu precies bestaan.