TTC

Misschien onrechtstreeks omdat hij het over luchtkastelen had, kende misschien al iets van kwantumfysica waardoor opstanding na de dood een andere invulling krijgt, wie weet?

Voor E-werkers die naar hun beleving het vierkwadrantenmodel van Ken Wilber congruent vinden omwille van de open ruimte die hiermee gecreëerd wordt, en hierbinnen hun specifieke niche gevonden hebben met een aantal specifieke hulpvragen waarvan je zou denken dat ze perfect matchen met wat de nieuwe ggz proclameert, blijven misschien geschokt en verbijsterd achter omwille van de desinteresse jegens het inhoudelijke aanbod. En hoe je dat ook probeert aan te brengen, er is niets waardoor de klant het gevoel krijgt dat er misschien eens over nagedacht wil worden, misschien niet eens beseffend wat

Weet niet wat je allemaal bedoelt, als we zeggen dat biflatie als een tijdloze katalysator gezien kan worden dan is het gebruik onderhevig aan de menselijke wil, wat leidt tot deze of gene uitkomst. De enige communicatie daarover is dat mensen hier zelfstandig over kunnen nadenken, maar wel opvalt dat veel mensen dat niet spontaan weten, of zich niet meer herinneren. Of gewoon niet interesseert, dat is een vrije keuze.

Het lijkt logisch om te veronderstellen dat we niet iets als pijnlijk kunnen ervaren wanneer we niet weten waarom het überhaupt als pijnlijk zou kunnen ervaren worden, van waaruit we kunnen afleiden dat een op zich eenvoudige kenniskloof dat effect wel kan induceren. Op dezelfde manier kan een aantal E-werkers in alle integriteit hulpvragen stellen alsof in het luchtledige aan het fietsen zijn, en we begrijpen niet waarom, maar wel kan opgelost worden door diverse kennis degelijk te elaboreren zodat duidelijker wordt dat een gewijzigde cognitieve structuur aan de basis ligt van de hulpvragen,

Ja, je kent dat verhaal als uit je broekzak wellicht, de VS die in zekere zin de wereld gijzelen omdat de USD als reservemunt aanvaard wordt. Het betekent dat ze onverminderd schuld kunnen opbouwen, ze drukken dat uit het niets. Maar als de BRIC-landen die reservemunt zouden loslaten door een andere in de plaats te stellen, kan heel onze wereldeconomie in elkaar stuiken. Mensen met gewoon logisch boerenverstand begrijpen zoiets niet, op zichzelf logisch omdat er allerhande anomalieën in zitten die nog weinig met economische logica te maken hebben. Ook hier een kwestie van conventies dus, met e

Wat we soms merken is dat de belangrijkheid van een hulpvraag niet correct ingeschat kan worden door het ontbreken van een element, en bij ‘herstel’ nu net de hulpvragen als spontaan genereert. In reactie daarop een overvloed aan informatie die totaal niets met de kernvraag te maken heeft, soms denkend dat er magie in het spel zit, wonderbaarlijk. Ja, en zo zien we dat in een tijdloos moment heel die schuldenberg kan oplossen als sneeuw voor de zon, en voor hetzelfde geld kunnen we kiezen om er in alle onwetendheid tegen te blijven strijden, onverminderd. Op deze manier kunnen we dan

Het gaat hier gewoon over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, en een beetje kinderlijke creativiteit, niet meer, niet minder. Als stelsel van waarneming staat een als tijdloos te percipiëren kruisvergelijking centraal, als een abstracte weerspiegeling van een actuele situatie (A) die we de realiteit van alledag noemen, met als potentieel een transformatie naar een situatie (B).

Wat ggz-experten al gemaakt hebben van een onpersoonlijke en neutraliserende katalysator die net daarom ook tot ieders beschikking staat, is in woorden nog amper uit te drukken. En de vreedzame pineuten zijn diegenen die nu net door het toepassen van ggz-adviezen het belang hiervan beseffen en er in alle integriteit hulpvragen over blijven stellen, over eenvoud en kleine dingen. Er is geen leer, er is een tijdloos gegeven dat tot ieders beschikking staat, achteraf komen allerhande leringen waarin paradoxaal genoeg nu net dat tijdloze ontbreekt. Ergo, wanneer we dat tijdloze terug in rek

Door het nuchter doordacht en evenwichtig gebruik van biflatie werd steeds transparanter hoeveel opties we vooral niet kennen, wat beslist niet wil zeggen dat hierover dan ook een consensus zou kunnen bereikt worden, het debat op z’n zachtst gezegd woelig en verwarrend, doch niet zonder hoop. En het gaat tot vervelens toe altijd over hetzelfde, we kunnen immers niet zeggen dat tijdloos morgen anders is, een kwestie van kennis, bewustwording en menselijke keuzes dus, van harte.

We schieten al een heel eind op, en die tijdloze verkeersvergelijking blijft gewoon staan, bizar.

Alles is al gezegd, nogmaals.

Alwaar het aanvankelijk een beetje moeizaam verliep ging het middels ervaringsgericht oefenen en aangepaste ggz-adviezen steeds vlotter, zelfs in die zin dat grote sprongen gemaakt konden worden, verblijdend en verkwikkend. En zo ging het al doende van een uurtje naar een kwartiertje, en van een seconde naar een oogwenk, om dan terug helemaal vooraan te beginnen om bruggen te bouwen, kinderlijk speels en hoopvol. Om dan telkens opnieuw nietsontziend van de brug geschoten te worden, tragisch absurd en onbegrepen door het gemis aan dat kwartiertje aandacht waarin die kloof naar hun beleving met

Wat begon met een leeg blad eindigde na heel wat omzwervingen met hetzelfde, maar de bergen waren plots verdwenen. Wat begon met een leeg blad ontaarde al snel in een aantal gordiaanse knopen die niet lieten vermoeden dat er ooit een uitweg zou kunnen gevonden worden, het werd klimmen en dalen, wroeten en worstelen, botsen en volharden, tot het daagde, de berg op, de berg af, de berg weg, het kruis gemist, de kloof te groot, het water bezoedeld, de paarden op hol en het kind overboord, nooit gezien, nooit gehoord, weerzinwekkend het wereldbeeld, ondanks alle hoop, van harte.

Bijzonder was de observatie dat het in technischer of moderner termen transparant maken van een aantal metaforen onze harten dan wel met hoop kon vervullen, maar niet dat er dan ook meer aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden kon worden.

Fascinerend is een systeem waarbij we de kersen in de schuif leggen en de taarten vernietigen, en dan pleiten voor een fluweelzachte paradigmashift waarin we derde orde veranderingen voorop stellen, hoopvol hunkerend naar wat we vergeten zijn, van harte.

Wie slordig is met de waarheid in kleine zaken, kan niet worden vertrouwd met belangrijke zaken, dixit Einstein.

Elaboratie of bewerking is een begrip in de psychologie dat verwijst naar een diepe verwerking van informatie. Dit komt neer op koppelen van nieuwe informatie aan reeds verworven kennis die is opgeslagen in het langetermijngeheugen. Door informatie te elaboreren verlaagt men de kans op vergeten.

Alles werd al gezegd, blijkbaar gemist.

We zullen nog een paar eeuwen wachten, we zijn het nu zo gewend.

In de periferie van een tijdloze kruisvergelijking gebeurt wel wat, behalve wat er over gezegd zou kunnen worden.

Morgen gewoon weg dus, maar dan is er ook geen geld meer. Heb je geen andere methode dan?

Voor wie wil weten wat overweldiging wil zeggen, begin dan over eenvoud en kleine dingen.

Om aan het stereotiepe tumult te ontsnappen daagde het bij een aantal dat ze toch maar beter hun focus konden verleggen naar een systeemwetenschappelijke aanpak, simpelweg omdat toxische invloeden in grote mate bepaald werden door de setup hiervan. Het aandachtig en gewetensvol screenen hiervan bracht hen tot een aantal nuchter doordachte hulpvragen waarna ze tot hun verbazing en verschrikking geen ggz-expert meer konden vinden zonder terug in allerhande tumult te verzanden, als de normaal waartegen ze door hun hypergevoelige kwetsbaarheden geen verhaal hadden. Vanaf hier werden ze dan ook nie

Wanneer we als E-werkers gegeven evidenties moeten gaan proberen te bewijzen, kan je je misschien beter bezighouden met de reïncarnatietheorie, of zeggen dat het altijd hetzelfde is.

Het is als een holistisch boek proberen te lezen vanuit een strikt lineaire visie, dat eindigt meestal in stukken en brokken zonder de samenhang te zien, kan oeverloos doorgaan.