TTC

Zoals Erving Goffman naar onze beleving terecht stelt, stigma is het proces waarbij de reactie van anderen de normale identiteit van het zelf stelselmatig en vaak ook zeer subtiel vernietigt, dit kan zelfs zonder enig inhoudelijk begrip van wat het inherent vreedzame zelf in zuiverheid van intenties tracht te vertellen, dat is ervaringskennis.

In de fonteinmetafoor vinden we terug hoe in verticale zin bewustzijnsgroei in trappen verloopt, met per overstegen niveau een spin-off aan informatie die in het voorgaande stadium ontbreekt en daarbinnen van toepassing is, indien daartoe de nodige aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden kan worden. Op dezelfde manier komen we echter ook te weten hoe hogere impulsen als neutraliserende katalysatoren kunnen gezien worden maar ook de psychische draagkracht van de kennisdrager ver kunnen overstijgen, als door het betrokken zelf in het hart gedragen hoop die we misschien geheel onbewust op een

In dat tijdloze moment werd het kristalhelder, de verwarring die zou ontstaan door elementen buitenspel te plaatsen en de normaal haar aanschijn gaf, maar ook de herinnering in tegengestelde richting herstel tot een onmogelijke opdracht voor het zelf zou maken, ondanks het om eenvoud en kleine dingen zou gaan, in liefde en verbondenheid.

Als in een voortschrijdend proces van herziening op herziening hulpvragen vooral gegenereerd worden door het zich onthechten van foutieve aannames die op basis van logische argumentatie als ‘onwaar’ gezien kunnen worden, wordt tegelijk ook duidelijk hoe herstel- en/of groeiprocessen bemoeilijkt worden door geen aandacht te hebben voor deze fundamenten die in dit geval van strikt ‘inflatoire’ aard zijn, en niet eens zo moeilijk om te begrijpen wanneer we z’n tegenpool in herinnering brengen, van harte.

Na een poging om een aantal gordiaanse knopen te ontwarren middels diverse ggz-adviezen, wat naargelang focus zelfs op een principieel verbluffend eenvoudige manier tot hoopvolle resultaten leidt, mag je in alle angst, zorg en weerzin getuige worden van een menselijke tragedie waarvan je niet mag denken dat hulpvragen gepast zijn, dat is een brug te ver, van harte.

Relativerend binnen een kosmos met miljarden sterrenstelsels kunnen we moeilijk zeggen dat het een onmogelijke opdracht is om een aantal hulpvragen over vermeende epistemologische obstakels, bijzonderheden die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, met een deskundige bril nader te willen beschouwen op intrinsieke waarachtigheid, maar helaas. In hoop, liefde en verbondenheid, van harte.

Het leek om nuchter doordachte redenen moeilijk te bevatten zonder dat ene element ook te willen accepteren en hier als kleine kinderen mee te oefenen, van waaruit ze heel wat konden afleiden waar zelfs ggz-experten naar hun beleving niet eens aan dachten, en om welke reden dan ook schijnbaar niet eens van wilden weten. Het tragisch pijnlijke gevolg was dat ze in alle integriteit en bedachtzaamheid oeverloos hulpvragen konden blijven stellen, als vanzelfsprekend logisch omwille van de hoop die zich als een tijdloze figurant in hun harten had genesteld, zij het betekenisloos, onbeholpen en onma

De wisselwerking tussen getallen in hokjes en de buitenwereld heeft een aantal op het idee gebracht om de tijd voor heel even stil te zetten, om in alle rust en sereniteit te beschouwen het kluwen dat geenszins het vermoeden wekt dat E-werkers er ooit aandacht voor zullen vinden, ondanks alle hoop.

Volgens de weg van de minste energie kunnen we met een tandenstoker een olifant als een ballon doorprikken, het lijkt echter niet onverstandig om dat fluweelzacht aan te pakken. Heel interessant wat je hier stelt, met je eens. Of even stilstaan en de wereld nuchter beschouwen, om dan misschien iets te beseffen of zien dat we eerder niet eens wisten. Kunnen dit eenvoudig simuleren met een kruisvergelijking, moest je daar interesse in hebben.

Net gelezen, in turbulente tijden is niet de turbulentie het probleem, maar handelen met de kennis van gisteren. En dat is dan het doordenkertje waarin die tijdloosheid op de proppen komt, we houden ons vandaag bezig met problemen die principieel al opgelost zijn, met kennis uit het verleden.

Wetenschap doet principieel geen claims op waarheid, maar beweegt zich weg van onwaarheden, wat ook een proces is. Gekoppeld aan menselijke groei in bewustzijnslagen, een hele puzzel binnen het profane domein of de realiteit die we als gemanifesteerde individuen op verschillende manieren kunnen percipiëren. Vandaar eigenlijk de focus op die neutraliteit van geld, waarvan we dachten dat zoiets wel als vanzelfsprekend zou kunnen begrepen worden, omwille van z'n eenvoud en evidentie, van harte.

Fijne tekst, daar gaat het precies om wanneer ik dat correct aanvoel. Het wereldbeeld wordt niet zozeer bepaald door de beschikbaarheid van katalysatoren op zich, omdat ze onderhevig zijn aan het gebruik en misbruik van de vrije wil van de mens. En zo zien we dat vandaag dat heel wat economisch 'wetenschappelijke' zekerheden volledig gestuurd worden door het vigerende inflatoire denken, maar 'onwetenschappelijk' wanneer we daar het deflatoire denken als legitiem aan toevoegen. En dan hebben we het niet over de kromming van de tijd als dusdanig, maar bijvoorbeeld over begrotingstekorten, heel d

Wellicht als niet realistisch gepercipieerd maar wel alles wat technisch denkbaar is geeft misschien een glimp van hoeveel hoop we uit onze verbeeldingskracht zouden kunnen ventileren, voor wie het de interesse geniet al spelenderwijs het proberen een keertje waard. En dan spreken we nog niet over subsidies voor nieuwe fietspaden, dat is nog moeilijker.

Heikel bij een paradigmashift is een dialoog voeren waarbij nieuwe elementen worden toegevoegd of herinnerd die in het oude paradigma ontbreken, ondanks ze er paradoxaal genoeg voor iedereen wel zijn, doch niet altijd als parate kennis.

Niet enkel lastig maar ook absurd is telkens opnieuw dezelfde twee getallen optellen en toch elke keer weer een andere uitkomst verwachten, net zoals ze nooit optellen maar toch een oordeel vellen over de uitkomst die je niet kent en een doorverwijsbriefje schrijven, van harte. Misschien zijn we niet alleen.

Oeverloos kan een aantal E-werkers een aantal nuchter doordachte bijzonderheden opmerken met betrekking tot het idee van een fluweelzachte paradigmashift, van zodra ze hierover in alle integriteit hulpvragen stellen komen ze steeds tot dezelfde observatie waarom het zo bijzonder is, en dan stopt het.

En het staat hier in woorden op het forum, waarom zou je er dan niet bij kunnen? Misschien daarom dat een aantal zegt dat Jezus nooit gaat terugkomen? Simpel, ander systeem, topic ging immers over valse religies, hebben nog steeds geen lijstje gezien. Kan alleen zeggen wat ik gedaan heb, door in mijn denken deflatie toe te laten en daarover door te denken is er zoiets ontstaan als biflatoir denken, wat eigenlijk gewoon zegt dat we binnen onze economie kunnen gebruik maken van de relativiteit. En dat is maar een stapje in een proces dat een cascade aan gevolgtrekkingen t

Er zijn mensen die zeggen dat je eerst over iets moet nadenken alvorens iets te kunnen beoordelen, en het is zelfs een proces dat leidt tot een heel andere kijk omdat veel obstakels innerlijk worden opgeruimd. Maar dat heeft met een keuze te maken die grensverleggend voorbij gaat aan wat is, om op die manier zicht te krijgen op een potentieel dat nog niet is, of in termen van verduistering onderliggend niet altijd gezien wordt. Ergo, A is courant, B wat we innerlijk kunnen cultiveren, meer is het niet, ook niet minder.

Een geloofssysteem of systeemconfiguratie dat enkel maar kan blijven bestaan door ons geloof en conformatie hieraan, het kan perfect werken als we het zonder niet aflatende winsthonger beschouwen. Zie anders ook de attractor rente en de inflatoire gevolgen daarvan, enzoverder. Het is wat het is, draai dan alles om en zie wat er gebeurt wanneer we deflatoir denken herinvoeren, met als gulden midden biflatoir denken. Dat laatste kan principieel 'bliksemsnel' omdat die optie tijdloos is, probeer het eens en het wordt snel duidelijk wat we nu precies bedoelen, voel je niet verplicht.

Dat is simpel, geld is een abstract idee, als het nog niet gemanifesteerd is. Het is pas wanneer het in roulatie komt, dat er taarten ontstaan. We kunnen naar hartenlust taarten bakken, net zoals de eerst taart gebakken werd, begrijp je? Of de perceptie over geld, wordt ook soms omschreven als communicatiemiddel, ruilmiddel of rekeneenheid. Het gaat natuurlijk over iets anders, geld op zichzelf doet niets. En 'morgen' zijn al die schulden gewoon weg, als we dat zouden willen omdat het technisch gezien gewoon kan. Maar dan zouden we evolueren van schaarstedenken naar overvloedsde

Mooi, we bedenken samen de realiteit waarin om een of andere reden altijd onwaarheden sluipen, aan ons om ze te ontdekken als gemanifesteerde personages binnen deze dualiteit, die we wereld noemen. En zo zijn er misschien nog wel duizend andere werelden, maar vandaag interesseert het ons wellicht meer dat we straks nog een pensioen ontvangen.

Zoals je het zegt, in onze verbeelding kunnen we met sprekend gemakt een aantal problemen oplossen, en toch bestaan ze in de buitenwereld nog altijd. Vanuit dat perspectief worden we dus getuige van een absurde strijd, omdat eigenlijk heel die manifeste constructie ook uit het denken voortkomt, en geloof aan gehecht wordt.

Antwoord daarop werd al gegeven maar misschien gemist, omdat we zelfs binnen deze systeemconfiguratie neutraal geld kunnen genereren door er anders over te denken. En net hierin vinden we iets dat de gulden middenweg weerspiegelt, en het denken dan ook centraal stelt. Maar zo de traditie het wil, de meeste mensen bestrijden het systeem, waarmee iets anders buitenspel gehouden wordt. Zie hierin de absurditeit, het is eigenlijk zeggen dat we van geen probleem een probleem maken, wat dan tussen onze twee oren zit, niet meer, maar ook niet minder. Gekkenwerk, begin maar, succes.

Dat is een systeemconfiguratie op basis van conventies die tot neveneffecten leidt volgens de ijking van het systeem, het zegt niets over de neutraliteit van geld op zich. Volgens dit systeem kunnen we simpelweg alle schulden niet terugbetalen, er zou immers geen geld meer zijn. Maar dat is niet enige systeem, wat een andere manier van denken impliceert, zo simpel is het. Je kan niet iets omschrijven als het niet dualistisch is, net zoals we over niets iets kunnen zeggen.

Dit is allemaal dualistisch en hoe de menselijke geest omgaat met die neutraliteit, finaal een geloofskwestie die nogal weerbarstig kan worden. Overigens, de enige reden waarom lucht niet als geld gebruikt wordt, is omdat het lastig hanteren is.