TTC

Het is niet zozeer dat het niet gekend is maar misschien wel dat er niet lang genoeg over nagedacht wordt, twee verschillende dingen.

Zo gaat het ongeveer altijd, we kunnen vandaag perfect een verklaring geven waarom het gisteren WOIII is geweest. Weerstand is dan ook overbodig, we hebben immers een verklaring.

Zoals altijd ligt het probleem niet in de oplossing, maar de oplossing misschien wel in het probleem.

Leuk gezegd, beetje neigend naar zeggen dat nergens overal is, om dan de weg weer kwijt te raken, zoals altijd.

Nu je het zegt, kan geen toeval zijn, zelfs al begrijp ik er nog steeds geen jota van.

Lijkt zowaar op de Reis van de Held van Joseph Campbell, heel avontuur.

Paradoxaal alweer, het was niet omdat ze konden verklaren waarom het quasi onmogelijk zou zijn, dat ook begrepen werd waarom het quasi onmogelijk zou zijn, anders hadden ze wel iets anders gezegd, evident.

Zo je ziet, niet nieuws onder de zon, als denkgeest gebruik maakt van het bedachte, en op het profane niveau een deel van de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie buitenspel wordt geplaatst, betekent dat een beperking van ons verstandelijke potentieel. En strikt gesproken gaat het amper over iets, wat sommigen misschien een wonder zullen noemen, maar het is simpele logica, hoe ongeloofwaardig ook.

De variaties en alternatieven zijn zo talrijk dat we het ene nog maar amper kunnen vergelijken met het andere, zelfs geldloos is perfect mogelijk. Als we zouden zeggen dat negatieve rente positief is, is er wellicht nog maar weinig communicatie mogelijk, heeft alles te maken met die drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie. Boeiende tijden, het potentieel voorhanden, altijd al geweest. In voorkomend geval heeft het inderdaad iets van terug naar school, toen we de synthese nog kenden. Kortom, indirect het bewijs dat het in het denken zit, als je dat eventjes zou kunnen uitleggen, feel fr

In het beste geval begrijp je er niets van, maar dat zijn we gewend, geen probleem hoor.

Of we dat nu een paradox willen noemen, belachelijk, nonsens, prietpraat, of met ronkende termen omfloersen die sowieso al niemand begrijpt omwille van haast onuitsprekelijk, het is meer dan begrijpelijk waarom het voor velen wellicht onbegrijpelijk is, ik had het immers ook niet meer dan belachelijk gevonden, wat ik nooit eerder aandacht gaf, en me nu verbaast en verwondert, hoopvol.

Aanvankelijk dachten we oprecht en welgemeend dat werken met een vereenvoudigd denkexperiment wel veel praktischer zou zijn, neutraler en faciliterend, vreedzaam herstel indachtig. De bewaarheid lijkt nu totaal averechts, alsof het een verschrikking zou zijn om geconfronteerd te worden met nuchtere feiten of voor iedereen beschikbare kennis, wordt het vluchten, ontwijken of bestrijden, ver weg van de vanzelfsprekendheid of kinderlijke logica die in het experiment verweven zit. Ergo, zo ervaren we het, als we simpelweg vragen naar een deskundig onderzoek door ggz-experten, lijkt het alsof dat o

Dijk van een vraag, dan zou je al aandacht moeten gehad hebben voor elke post in dit topic, wat zelden gebeurt.

Nuchter beschouwend, iedereen kan het gewoon opmerken mits rekening te houden met de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie, door de inflatoire dominantie wordt deflatie uit het menselijke denken verbannen met als gevolg dat de gulden middenweg, de synthese biflatie, buitenspel geplaatst wordt, en de wereld in het duister vertoeft. Maar dan komt het, probeer hier in alle vreedzaamheid iets over te zeggen binnen het inflatoire domein, en je waant je misschien in fantasialand, niet dat mensen zo dom zouden zijn maar simpelweg door onwetendheid, het gemis aan tijd en aandacht, de bereidheid tot

Herleid naar z’n essentie werd ook alles veel eenvoudiger, met in de periferie een zich schijnbaar als van nature ontvouwend menselijk drama waarover hulpvragen ter preventie van erger volstrekt ongepast bleken, alle hoop en enthousiasme dan ook getransformeerd tot z’n tegengestelde in het stereotiepe monddood, het was te vanzelfsprekend om waar te kunnen zijn, te normaal, wat ze ook probeerden een fiasco, grandioos het falen, in liefde en verbondenheid.

Kunnen ons enigszins wel verheugen in het feit dat je er nog niet over nagedacht hebt, het voordeel is echter wel dat het niet eens opvalt.

In hun beleving was het niet meer dan een kwestie van orde en chaos, van actie en reactie, en die relativiteitstheorie enkel maar noodzakelijk om helder te krijgen dat semi-open systemen de op zich niet onbegrijpelijke neiging hebben om zich volledig te sluiten, als een cirkel met een agora waarop we ons de vraag kunnen stellen of we niets over het hoofd hebben gezien, van harte.

Zacht uitgedrukt, en dan spreken we nog niet over de gefolterde lichamen van miljoenen in de schaduw van gewaande tekorten, door het denken bedacht.

Het ware wellicht minder pijnlijk geweest wanneer we niet wisten dat het probleem al opgelost is, pardoes.

Als wetenschappelijk onderzoek zich weg begeeft van onwaarheden middels een proces van zich gradueel ontsluierende waarheden, kunnen minieme fluctuaties of kwalitatieve verdiepingen een wereld van verschil betekenen. Naargelang inhoud heeft dit betrekking op problemen die we vigerend als normaal achten, waar volgens het ene paradigma, onwaar volgens een ander dat verrijkt werd met deze inzichten, niet eens geweten.

Finaal vroegen ze om vergiffenis dat ze het überhaupt hadden gewaagd om hulpvragen te stellen, alsof ze eerst alle opdrachten netjes hadden moeten opvolgen om dan niets te mogen zeggen over hoe effectief ze geholpen hadden, de paradox die niet meer dan kinderlijke logica was maar toch niet begrepen werd, wat eenvoud vermag, van harte.

Apart was hun humor toen ze vertelden dat je eerst een rode neus moet verdienen alvorens het script te kunnen begrijpen, met in volledige vrijheid van keuze slechts drie variabelen die naargelang de situatie als het ware tijdloos konden aangepast worden. Uiteindelijk, en dat was de bijzonderheid, kon het nog veel en veel eenvoudiger, maar dat zou werkelijk niemand geloven, de rode neus dan ook verklarend, in diep verdriet, van harte.

Met prentjes spijkeren we het gat dicht, met de inhoud in de put.

Amper geloofwaardig hoe we tijdloos op zo’n flagrante manier kunnen missen, zelfs wanneer het enkel om geld gaat.

Misschien volgende keer eens op het perron blijven staan, zelfs wanneer je atheïst bent, dat is het punt niet.