Willempie

Het is meer dan speculatie, denk ik. Ik zie op dit forum behoorlijk verontwaardigde reacties op mensen die de zonde nog durven te benoemen. Dat moet een reden hebben. Heb jij er een andere verklaring voor? Ik zie het het overal om me heen in onze postmoderne, goddeloze maatschappij. De zonde mag niet meer worden benoemd want dat beledigt mensen. Een praktijkvoorbeeld: We zijn onlangs geconfronteerd met Bram, die van "Ik heb glittertjes op mijn ogen. Zie je dat niet?" Even afgezien van het trieste en weerzinwekkende feit dat Bram politiek wordt misbruikt om politieke tegenstanders in

Een kleine boerderij is toch wel een prachtig iets. Het is er nooit van gekomen maar het is ook altijd mijn droom geweest. Misschien kan dat in het duizendjarig vredesrijk alsnog. 😀 Een paar koeien, schapen, geiten, paarden, kippen, ganzen, eenden, honden en katten, een groentetuin. Mijn vrouw is opgegroeid op de boerderij van haar opa en oma, in Angola. Ze waren zo goed als zelfvoorzienend. Ze verbouwden meer dan wat ze nodig hadden, zoals tabak, koffiebonen en rietsuiker, dat ze dan weer ruilden voor andere zaken, Er was nergens gebrek aan en de hele familie, met kinderen en kleinkinderen, k

Zou de reden dat velen boos worden als de zonde bij name wordt genoemd niet kunnen zijn dat ze niet willen erkennen zelf ook zondaren te zijn?

Bedoel je hiermee de Rooms-katholieke kerk? De rest van je reactie is trouwens behartigenswaardig.

Ik vind het geweldig dat je opkomt voor kwetsbare mensen. Minder geweldig is dat je mensen hier valselijk van allerlei zaken beschuldigt waar ze part noch deel aan hebben en hun woorden naar jouw believen verdraait en manipuleert. Ik ben hier al voor van alles en nog wat uitgemaakt. Zelfs al voor Jodenhater. Daar heb ik zelfs al eens een lange ban voor gekregen. Het meeste glijdt langs me heen maar soms gaat het alle perken te buiten. Jij overschrijdt ook ernstig de grenzen van fatsoen. Het is nogal wat om uitgemaakt te worden voor homohater als je nog nooit iets negatiefs over homo's hebt gez

Toch niet. Zoals ik het begrijp leerde Jezus dat goed leiderschap dienend is en niet overheersend. Dictatortjes zijn slechte leiders. Een goede leider doet niet aan baasje spelen of overheersen. Een goede leider dient een hoger algemeen belang en ook het belang van de mensen waarover hij autoriteit heeft. Hij (of zij) versterkt de capaciteiten van de ondergeschikten en leert en helpt hen om die maximaal te benutten. Zodat iedereen daar beter van wordt. Maar om leiderschap goed uit te kunnen oefenen moet er uiteraard wel vertrouwen zijn in dat leiderschap en ook een mate van onderwerping, al di

Ik lees dat we Gods koninkrijk en gerechtigheid dienen te zoeken. Als je meent dat alreeds gevonden te hebben dan hoeft dat dus niet meer? Als ik het goed begrijp roept Paulus ons op om het allerhoogste na te streven en niet met minder genoegen te nemen. Dat allerhoogste en allerbeste zou dan het geestelijke voordeel zijn. Ik probeer me in jou te verplaatsen maar ik kan het niet goed. Je hebt blijkbaar een probleem met gezagsverhoudingen. Maar zelfs Jezus was gehoorzaam aan de Vader. Ben je niet gehoorzaam geweest aan je ouders? Heb je in je leven nooit te maken gehad met gezagsverho

Wat ben jij een gemeen mens om mijn woorden zo te verdraaien als jij dat doet. Je doet trouwens hetzelfde met Tomega. Blijkbaar hebben we een gevoelige snaar geraakt en je woede opgewekt. Je gaat uit van slechte intenties van de ander en maakt daarmee een zinnig gesprek onmogelijk. Ik heb geen zin om me tegenover jouw verdachtmakingen en insinuaties te verdedigen of me voor jou te moeten rechtvaardigen. Jij bent gelukkig mijn rechter niet. Het spijt me al weer dat ik eerder op je reageerde.

Omdat dat goed is. Maar morgen heb ik misschien een omvattender reactie. Ga slapen joh! 😄

Nou, als je goede daden verricht of jezelf opoffert met het doel daar zelf beter van te worden of jezelf beter te voelen of er de hemel mee te verdienen of dit aardse tranendal te verlaten is dat geen goede motivatie waar je je later in de hemel over kunt verheugen, denk ik. Ons doel hier op de aarde is om God te verheerlijken door Hem lief te hebben, te vertrouwen en te gehoorzamen in het besef dat Hij het toch wel het beste zal weten en toch wel het beste met ons voor zal hebben. Dat komt dan de hele schepping ten goede en jezelf natuurlijk ook. Blaise Pascal schrijft ergens dat je bete

Hij doelde hoogstwaarschijnlijk op geestelijk voordeel. 🙂

Een paar voorbeelden uit de keiharde praktijk: Corrie ten Boom moest leren om de kampbeulen te vergeven. Dat ging niet gemakkelijk maar uiteindelijk had ze geen keus als ze God gehoorzaam wilde zijn. Maar om nu te zeggen dat ze heel erg van die mensen moest gaan houden is een stapje te ver, denk ik. Een heel goede vriend en mentor van mij in Zuid-Afrika, een kleurling, had een hekel aan blanken. Hij ging ze zoveel mogelijk uit de weg. Het grappige of bizarre was dat de blanken aan hem juist helemaal geen hekel hadden en hem zelfs als autoriteit en leraar beschouwden. Maar op een gegeven moment

Toch wel eigenlijk, Lankmoedig zijn en vriendelijk. Niet jaloers zijn. Niet opscheppen. Niet opgeblazen zijn. Niet onwelvoeglijk handelen. Niet je eigen belang nastreven. Niet verbitterd raken. Het kwade niet toerekenen. Niet blij zijn over ongerechtigheid. Blij zijn met de waarheid. Dat heb ik niet beweerd. Dat je anderen niet mag veroordelen is niet abstract maar heel concreet en toepasbaar.

Nee, die vind ik heel erg concreet. Welk Grieks woord wordt hier in de grondtekst gebruikt? En wat is de betekenis daarvan? Dat is niet abstract hoor. Het is heel duidelijk. Gehoorzaamheid. In het begin misschien heel erg tegen je gevoelens in. Later ga je het mogelijk leuk vinden. Eerst wil je het misschien niet maar later, als je gewoon gehoorzaamt, misschien wel. Ja, dat God zijn wet in onze harten schrijft is een Bijbelse belofte, in eerste instantie voor Israël maar ook voor de gelovigen uit de heidenen. De wet is er voor de goddelozen, niet voor de rechtvaardigen. "Gij

Het klinkt allemaal prachtig hoor maar (sorry voor mijn ondiplomatieke taalgebruik) op mij komt het vooral over als abstract geneuzel. Je kunt er in de praktijk helemaal niets mee. Want stel nu dat ik iemand niet liefheb op de manier zoals jij die blijkbaar van mij verwacht, wat moet ik dan? Maar je vergeet dat het woord liefde in het Nederlands multi-interpretabel is. Het woord wordt bijvoorbeeld gebruikt voor verliefdheid. Het wordt zelfs ook gebruikt voor seks (de liefde bedrijven). In de Griekse grondtekst van het N.T. worden er vier verschillende woorden voor gebruikt die allemaal een ver

Wie is die religieuze mens dan die altijd weer zal opstaan om een ander mens de maat te nemen? Ben ik dat? Of ben jij dat? Of zijn anderen dat? Of zijn we dat allemaal? Of zit die religieuze mens in ons allemaal? Aan beschuldigingen van anderen heeft niemand iets en aan vage beschuldigingen natuurlijk al helemaal niet.

De meeste zijn volgens mij intelligent genoeg om te begrijpen dat sommige regels bedoeld waren voor een bepaald volk in een bepaalde tijd en toestand. Ik denk dus niet dat je gelijk hebt. Dat vele het dienen van God gelijk stellen aan het zich houden aan bepaalde wetten en regels is wel waar. Deze zin begrijp ik niet. Ik houd me wel aan de sabbat. Niet omdat ik dat als een voorwaarde zie maar omdat ik de sabbat als een kostbaar geschenk beschouw. Ik heb geen slaven dus de regels aangaande slavernij zijn niet op mij van toepassing. Ik heb ook maar één vrouw. De regels d

Jezus zei: "Als je mij liefhebt, doe dan wat ik zeg." Dat lijkt me duidelijk genoeg. Het gaat niet om woorden maar om daden. Als jij in staat bent om jouw emoties zelf te bepalen ben je een bijzonder mens. Ik kan dat niet. Ik kan bijvoorbeeld mijn vijanden niet liefhebben zoals jij dat woord blijkbaar begrijpt. Ik denk ook niet dat God dat van mij verlangt. Maar ik kan wel voor ze bidden en ze goed behandelen. Als dat dan resulteert in een zekere genegenheid is dat mooi meegenomen maar ik heb daar zelf geen controle over.

Ik stel nergens dat ons handelen emotieloos dient te zijn. Ik stel dat we onze emoties dienen te onderwerpen en niet de overhand moeten geven. Jij zult daar misschien geen last van hebben maar mij overkomt het regelmatig dat ik aan sommige mensen een hekel heb. Is dat goed? Nee, dat denk ik niet. Hoe moet ik daar dan mee omgaan? Mij helpt het als ik voor die mensen ga bidden. Het is mij onmogelijk gebleken om voor iemand te bidden en tegelijkertijd een hekel aan die persoon te blijven hebben. Maar als ik me zou laten leiden door mijn emoties dan zou het niet goed komen. Indien liefde in de Bij

Nogmaals, in de Bijbel gaat het v.w.b. het begrip liefde over iets heel anders dan over een emotie. Emoties zijn van voorbijgaande aard en vaak niet eens te vertrouwen. Als je dat niet onderscheidt dan is liefde en bewondering voor jezelf niets anders dan narcisme. Als je goed leest wel ja. Ik beweer namelijk niet dat emoties onbelangrijk zijn of dat je die niet zou moeten hebben. Emoties horen bij ons menszijn. Emotieloze mensen zijn niet volledig mens..

God heeft ons geschapen met onze wil maar ook met onze gevoelens. We kunnen echter onze gevoelens ondergeschikt maken aan onze wil. We kunnen zelfs leren om goed te zijn voor mensen die we niet sympathiek vinden. In de Kerk kunnen we bijvoorbeeld niet eens anders want we kiezen de andere gemeenteleden niet zelf uit. Van sommige mensen zullen we meer houden dan van andere. We kunnen en moeten dan leren om zelfs die mensen te accepteren die we niet sympathiek vinden. Als we ons zouden laten leiden door onze emoties zou daar helemaal niets van terechtkomen. Nee, Jezus was niet emotieloos.

Waar dan bijvoorbeeld? Als dat zo heel duidelijk is dan is het wel erg vreemd dat ik het nog nooit ben tegengekomen want ik lees de hele Bijbel en dat doe ik al tientallen jaren.

Al Gods richtlijnen zijn universeel geldig. Volgens mij maak jij nu juist onderscheid tussen wat wel en niet langer geldig is. En op grond waarvan? Die vraag blijft ten diepste onbeantwoord. Als je leest hoe de Bijbel dat invult dan gaat het altijd over handelen, nooit over emoties.

Als je onder liefhebben een emotioneel gevoel verstaat kan dat niet.

Volgens mij snap je het gewoon niet helemaal. Ik heb er geen enkele behoefte aan andere mensen te veroordelen. Sterker nog: Ik meen dat, zelfs als ik dat recht ooit al gehad zou hebben, dat ik dat recht al lang heb verspeeld. Je begrijpt gewoon helemaal niets van wat ik probeerde te zeggen. Ligt dat aan mij? Of ligt dat aan een vooroordeel bij jou?