Willempie

Ik heb het nooit geprobeerd maar volgens mij begrijp je wel wat ik bedoel. Tijdens de zaadlozing word trouwens de urineweg afgesloten. Daar is dus een natuurlijk mechanisme voor. En heteroseks in het openbaar ook niet.

Volgens mij dienen we onderscheid te maken tussen liefde en het uitleven van driften. Bij een relatie zal er eerder sprake zijn van het eerste. Bij homo-ontmoetingsplekken in het bos het tweede. Ik heb dat niet beweerd en doe dat ook niet. Ik accepteer homoseksuele mensen net zoals alle andere schepselen van God.

Voor zover ik het kan beoordelen hebben ze geen keuze. Ze zijn gewoon zo en hopen dat anderen hen accepteren zoals ze zijn. Ik heb echter ook te maken gehad met een man die bekend stond als homoseksueel maar aan mij toegaf dat het voor hem niets anders was dan een seksuele perversie. Ik probeerde hem te verdedigen maar hij veroordeelde zichzelf. Hij had de moed opgegeven ooit nog een lief meisje te ontmoeten en had zich daarom maar op mannen uitgeleefd. Dat waren zijn eigen woorden, niet de mijne. Ja, je kunt het gevecht tegen je eigen natuur nooit winnen. Ik bedoel tegennatuurlijk

Ja hoor. Met afwijkend bedoel ik dat wat tegen de (normale) natuur ingaat. De penis past in de vagina, niet in de anus. Het brengt ook geen vrucht voort, zoals dat in de schepping uiteraard wel wordt bedoeld. De anus is niet bedoeld om de penis te ontvangen maar om onverteerde vezels uit te scheiden. Met afwijkend of tegennatuurlijk bedoel ik niet minderwaardig. Een mens met een bochel is ook deel van de schepping maar die bochel is wel afwijkend en onnatuurlijk (heeft geen praktisch nut voor de bultenaar) en de "normalen" hebben die mens maar te accepteren zoals die is.

Met jouw bovenstaande reactie kan ik het alleen maar eens zijn. Behalve dan dat er ook homoseksualiteit wordt bedreven door mensen die die afwijking niet echt hebben en dat dat m.i. niet bevorderd dient te worden.

Dat lijkt me wat moeilijk want van de fouten en gebreken waarvan ik me al ben bewust hoef ik niet op de hoogte te worden gesteld. O.K. Toch iets uit de praktijk maar dan in de seculiere maatschappij. Mijn nieuwe directeur wees me erop dat ik in vergaderingen teveel de confrontatie opzocht. Mij was het alleen maar om het belang van de zaak te doen maar wat die directeur me duidelijk maakte was dat mensen zich door mij persoonlijk aangevallen voelden en zich daarom gingen verdedigen en het uiteindelijk niet langer over het bedrijfsbelang ging maar een egostrijd werd. Dat heb ik me aangetrokken e

Zo heb ik ooit van een vriendin gehoord dat een "profeet" haar vertelde dat haar kindje, waarvan ze in verwachting was, dood geboren zou worden. Zo iemand verdient een verschrikkelijk pak slaag. De profetie kwam natuurlijk niet uit. De "profeet" is inmiddels overleden en mag nu verantwoording afleggen.

Het verschil zien tussen kwaad en goed is absoluut noodzakelijk en dat het kwaad benoemd wordt ook. Dat is een subtiel verschil met het veroordelen van anderen. Ik wil ook gecorrigeerd worden op mijn fouten en gebreken, die ik misschien zelf niet eens zie, maar zonder daarom veroordeeld te worden. In liefde en nederigheid dus en in het besef dat we allemaal zondaren zijn, niemand uitgezonderd.

Voor zover ik kan zien zijn er homoseksuelen die zo zijn geboren. Je pikt ze er zo uit. Ze praten en bewegen zich anders (althans bij mannen is dat zo, bij vrouwen voor mij minder duidelijk), zijn lief, aardig, gevoelig, sociaal, humoristisch, niet veroordelend naar anderen en vaak zeer talentvol als kunstenaar. Ondanks al die positieve aspecten blijft het gewoon een afwijking en dus tegennatuurlijk. Ze hebben het er zelf ook moeilijk mee afwijkend te zijn. Los daarvan bestaat er seksuele perversiteit die zich op vele manieren kan uiten, ook in seks met seksegenoten. Ik zie dat ongeveer o

Nee, minder in ieder geval. Waar ik problemen mee heb is het doelbewust shockeren van mensen, kinderen inbegrepen (al zal daar wel niet bij stilgestaan worden) en dus ook met foto's van elkaar op de mond zoenende mannen, met of zonder rood kruis. Ik ook en het heeft m.i. weinig zin om aan symptoombestrijding te doen. Dat werkt averechts. Ik meen dat homoseksualiteit helemaal niet door de maatschappij is geaccepteerd en dat homoseksuelen binnen de kerk veiliger zijn dan daarbuiten. Ik heb ook niet het idee dat het homoseksuelen binnen de kerken zo moeilijk wordt ge

Dit soort godslasterlijke ongein (en hierover oordeel ik dus wel) is er de onderliggende reden van dat er duizenden verschillende nominaties zijn. Het zal de oorzaak zijn van veel kerkverlating (vooral ook uit streng gereformeerde hoek). Gelukkig gaat het er lang niet overal zo aan toe. Paulus waarschuwde er al voor dat er roofgierige wolven de gemeente zouden binnensluipen en dat is dan ook gebeurd.

Dit zie ik als één van de vele symptomen van een uit elkaar vallende en ontaarde maatschappij. Symptoombestrijding is m.i. echter zinloos, alhoewel ik het persoonlijk weerzinwekkend vind en schadelijk voor kinderen. Homoseksualiteit is tegennatuurlijk en dient niet geadverteerd te worden als zijnde "normaal". Het is een afwijking. Verschillende van mijn beste vrienden zijn (praktiserend) homoseksueel maar hierover verschillen wij niet van mening. Ik heb niet het recht wie dan ook te veroordelen en ik weet dat homoseksuelen het zwaar hebben. Het zelfmoordpercentage onder die mensen is ook hoger

Ja, je maakt wat mee als mens! Mag ik je vragen welke symptomen jou het meest plagen of beperken?

Het is best mogelijk dat ik al iets had. Ik functioneerde echter wel en kwam altijd prima door alle keuringen en testen heen, inclusief militaire. Achteraf gezien was ik misschien wel nooit helemaal zoals de anderen maar ik heb me daar nooit zo in verdiept. Ik ben wel als kind eens van een dak afgevallen en op mijn hoofd terechtgekomen. Ook heb ik vroeger veel harde klappen voor mijn kop gehad. Wie zal het zeggen? Ik heb er nu niet zoveel aan om me daar mee bezig te houden.

Het is het gevolg van een extreem zware burn-out waardoor mijn chemische huishouding verstoord is geraakt. Eerst dacht ik dat het wel weer goed zou komen maar inmiddels is duidelijk dat er blijvende schade aangericht is. Ik heb het inmiddels geaccepteerd en heb er vrede mee. Ik ben in ieder geval hartstikke dankbaar dat mijn lees- en leervermogen wel redelijk zijn hersteld en dat ik weer kan werken, al is dat dan ook nog slechts enkele uren per dag en niet eens alle dagen.

Zelf heb ik ook een lichte mate van hersenletsel. Het gevolg is dat ik minder sociaal ben en niet alles kan doen wat ik graag zou willen. Maar ik weet dat God mij accepteert zoals ik ben en ik zie uit naar het beloofde herstel van mijn lichaam, bij de opname of bij de opstanding. "Alle dingen werken mee ten goede voor diegenen die Hem liefhebben en volgens zijn voornemen zijn geroepen." Mijn ervaringen t.a.v. andere mensen met hersenletsel tot nu toe leren mij dat dit hun relatie met God, ondanks alle beperkingen, niet nadelig beïnvloedt, integendeel zelfs.

Nee hoor. Gewoon een beetje rondgesnuffeld.

Natuurlijk! Hoe kan het ook anders.

Is het niet tevens iets anders? Jezus zei toch ook dat het koninkrijk binnenin ons is? Ik denk dat Gods koninkrijk overal is waar met Hem als koning aanvaardt. En dat is niet beperkt tot de koninkrijkszaal.

Kaasjeskruid schrijf je toch ook met een hoofdletter?

Je wordt daar regelmatig door Joden aangesproken (en door Arabieren ook wel), in hotels, in taxi´s, bij bushaltes, op straat, in horecagelegenheden en noem maar op. Ze zijn over het algemeen nieuwsgierig en vriendelijk. Zo heb ik het althans ervaren. De gesprekken komen vanzelf en zijn heel natuurlijk en, naar Nederlandse maatstaven, verrassend open. Van agressie of haat tegen het christendom heb ik weinig tot niets gemerkt, integendeel zelfs. Ik denk dat dit in Nederland vele malen erger is. Het wordt waarschijnlijk anders als daar met een luidspreker mensen gaat uitdagen maar dat ligt mij ni

Dat heb ik al gedaan en ik was, alle negatieve berichtgeving ten spijt, blij verrast over de openheid en vriendelijkheid van de Joden die ik daar heb ontmoet, enkele uitzonderingen daargelaten. Er zijn trouwens momenteel in Israël al zo'n achthonderdduizend Joden die Jezus als hun Messias belijden en hun aantal neemt snel toe. De tijd van de heidenen is bijna voorbij en nu gaat God zich weer opnieuw met Zijn volk bezighouden. Maar dat is weer een ander onderwerp. Levinas een grote mond? Hij was gewoon een filosoof die doceerde en boeken schreef. Niets meer en niets minder.

De man brengt het evangelie niet en pretendeert ook niet dat te doen maar begrijpt blijkbaar wel een aspect daarvan. Een positieve zaak, toch? We weten dat de Joden Jezus (nog) niet erkennen als de Messias (alhoewel er inmiddels al bijna twee miljoen zijn die dat wel doen). Paulus spreekt over een (tijdelijke) bedekking, terwille van de heidenen. Die (tijdelijke) blindheid voor Jezus als de Messias betekent nog niet dat die mensen geen waarheden kunnen verkondigen of goed kunnen doen. God werkt op vele manieren en echt niet alleen door middel van christenen. En anderen niet zien omdat die Jezu

Dat is wat Levinas de wereld vertelde, ja. En ik kan daar niets verkeerds in zien. Volgens mij is het zelfs gewoon Bijbels. Het is in ieder geval veel beter dan de ander te negeren. Jezus leert dat volgens mij ook. God opent onze ogen en schenkt ons het goede te willen. Wij kunnen niets zonder Hem, niet eens ademhalen. Tegelijkertijd speelt onze eigen wil blijkbaar ook een grote rol. Dit is slechts één van de vele schijnbare contradicties in de Bijbel. Ik zie dat als een goddelijke balans in Zijn schepping. "Gij zult niet afdwalen, noch naar rechts noch naar links." God werkt met ons samen. Ge