Olorin

Cisterciënzers bijvoorbeeld. Bernardus van Clairvaux had wel enig kritiek... Geert Grote trouwens ook.

De evangeliën en handelingen vind ik best goed leesbaar. Met name Lucas en Johannes. Genesis ook wel, Jona ook.

Ik ben het ook wel met je eens. Zeker als je gewone kerken en basilieken bekijkt. Tijdje geleden was er nog een schilderij gedoneerd in de basiliek in mijn woonplaats. Het zou toch wel schofterig zijn geweest als dan de bisschop er heen zou afreizen naar mijn plaats, het schilderij onder de arm zou nemen en het naar een veilingzaal toelopen. Tegelijk kan ik ook helemaal niks met die houding dat er voor esthetiek geen ruimte in het geloof zou moeten zijn. God heeft het niet nodig, maar een kerk is er nu juist voor de mens. Maarrrrrrrrrrrrr...... Het volledige Vaticaan vind ik toch niet echt

Nou, niet al die geschenken zijn allemaal even koosjer verkregen.

Ik heb geen probleem met uitgaan op zondag. Maar ik zie de zondag ook niet als een rustdag zoals de Joden de zaterdag zien. En mensen die op zondag werken, dat is hun zaak en maken hun eigen afwegingen, redenen, etc. Zaterdag avond heel laat uitgaan vind ik wat dat betreft ingewikkelder omdat ik dan ook wel de dag erna naar de kerk wil. Maar ik geef toe dat ik daar ook wel eens te slordig mee omga en dan zondag ochtend me te moe voel en dan niet ga. Maar dat vind ik eigenlijk niet zo goed van mezelf. Zeker niet als het van die dingen zijn waar je ook best wel rekening mee kunt houden, door ee

Ben ik met je eens hoor. Een klein beetje meer calvinistische soberheid zou ik wel prima vinden in het Vaticaan. Nu, veel is natuurlijk ook een stuk geschiedenis geworden en dat weg 'slopen' zou een oorlogsverklaring uitlokken van kunsthistorici.

Namenlijsten sla ik over en die bouw aanwijzingen 'scan' ik vlug door en herhaling sla ik over. (Zo heb je van die teksten als " vertel zus en zo" en dan vervolgens gaat iemand het vertellen. Tja, dat las ik net al. Ik lees drie bijbelboeken tegelijk en dan een hoofdstukje. Als het dan te lang is of ik geen zin heb dan lees ik maar eentje. Ik zou dan wat afwisseling, ik lees bijvoorbeeld een psalm, een NT boek en exodus. Dan is er altijd wel een boek wat boeiender is dan de ander. Maar ook dan nog strand ik wel eens. Zo heb ik een tijdje niet meer gelezen maar heb ik het laatst toch weer opg

Was ook wel mijn instelling des tijds. Maar later ben ik me wel gaan afvragen of dat wel klopt, of je niet beter dan gewoon maar thuis kunt blijven en uitslapen. Want als je toch niet mentaal aanwezig bent... vraag me af zo'n lichamelijke aanwezigheid dan werkelijk nog nut heeft...

Anti-reactie. Dat kan zowel zijn op seculier ´age of reason´ achtig verlichtingsdenken van buiten als op stromingen van binnen, die of haast deïstische trekjes vertonen of juist heel scholastisch zijn en waarvan tegenstanders vinden dat spiritualiteit vergeten wordt. Nu heb je vaak ook genuanceerde stromingen. Bijvoorbeeld de moderne devotie had wel kritiek op bijvoorbeeld het te scholastisch bezig te zijn, maar ze anti-intellectueel noemen zou je de waarheid pas echt geweld mee aandoen. Net zoals er er ook academische orthodoxe christenen zijn die kritiek hebben op hun vrijzinnige collega

Daar zie ik eveneens het probleem niet van in. Als je de mens gaat bekijken als een bouwmateriaal, dan vind je alleen maar bouwmateriaal. Een mens vanuit de natuurkunde bekeken is al wat anders dan vanuit de biologie bekeken. En beide zijn weer totaal wat anders dan vanuit de sociale wetenschap bekeken. Al die verschillende benaderingen zijn 'waar' in zoverre je die term mag en kan gebruiken in de wetenschap. Maar het zijn wel eenzijdige benaderingen.

Die verhalen die ik heb gehoord stralen eigenlijk best wel teleurstelling uit in wat ze ervaren hebben en zien bij kerken. Stukje onderbouwing die ik hoorde was dat kerken zoals we die kennen ze niet echt in de bijbel terug herkennen en zelf wel een beeld hebben van aspecten die ze wel in de bijbel terug herkennen.

Ik heb het idee dat ook wel een deel van de kerkloze christenen wel ervaren dat ze deel uitmaken van de Gemeenschap ('ecclesia') maar dat ze dat dus los vinden staan van een fysieke kerk waar je bijeen komt. Ik heb ook wel verhalen van mensen gehoord die ook best openstaan voor een gemeenschapsleven als christenen met elkaar, maar dan wel op een andere manier dan kerken dat gewoon zijn te doen.

Tja, wat dat betreft zijn bepaalde Protestanten net bepaalde Katholieken met hun eigen theologie. (Encyclieken als onveranderlijk dogma benaderen, leergezag verwerpen als er wat verandert van wat voor VAT. II volgens hun de norm was, etc.)

Dat het om 'makabeeën' gedaan is vind ik niet overtuigend. Dan denk ik eerder dat het onder andere iets te maken heeft met wat Josephina ook al schreef. En met nog wat andere factoren. Aardig te bedenken dat toen de Deutrocanonieke boeken wel gangbaar waren, maar er volgens mij nog geen OT canon als definitieve lijst was afgekondigd. Misschien dat Luther heeft gedacht om dan op onderzoek te gaan naar de oorspronkelijke OT boeken'lijst'. En zo bij de Joden en Hieronymus uitkwam. Maar goed, dat is gespeculeer van mij. Ik heb het idee ook dat de Deutro boeken ook een beetje behandeld zijn

Doet het niet. Het spreekt Sola Scriptura niet tegen als je naar de theologie er achter kijkt. Die theologie is wat anders dan die naam letterlijk buiten zijn context vertalen.

Nee, klopt. De vraag is wel: schreven de Evangelisten een journalistiek-historisch feitenrelaas waarvan ze vervolgens zeiden "verrek zeg, dit is gewoon de vervulling van het OT!!", of geloofde de Kerk dat Jezus de vervulling was van het OT en schreven ze het NT daar naartoe? Ik denk het laatste. Toch kun je ook dan nog afvragen of uitspraken van Jezus zelf er ook naar toe waren geschreven of niet. Kan natuurlijk, maar wel een interessante vraag. Aangezien ze mij ook niet altijd overtuigen: niet erg nee. Aan de andere kant, ik zou niet weten of het 2000 jaar geleden wel had gewerkt. Ander

Met het probleem blijf je dan toch zitten dat toen het evangelie 'gebeurde' er nog geen Christelijke Traditie was. En van Mattheüs heb ik de indruk dat hij er Joden mee probeerde te overtuigen, met die verwijzingen naar waar het OT in vervulling zou zijn gegaan.

Dat is de omgekeerde cargo cultus. Dan ga je 'toevalligheden' in een verhaal terug willen lezen. De Ufo bijvoorbeeld waar je zo graag van wilt dat die eens op aarde langs kwam, net als dat vrachtvliegtuig. Nu kun je dat ook afvragen bij de 'cargo cultus' rond de dood en verrijzenis van Jezus. Dood en wederopstanding is een veel terug kerend thema in de mythologie (denk bijvoorbeeld de Egyptische, of de Griekse). Parallellen die wel gelegd worden is bijvoorbeeld en zonsopgang en de zondondergang. Of, met de seizoenen: Leven en dood van de natuur. De vraag is dan in hoeverre er sprake is va

Maar als er letterlijk de Hebreeuwse versie van de naam 'Jezus' had gestaan, zou dat ook niet overtuigen. - Als een profetie niet concreet genoeg is, dan is het inlegkunde. - Als een profetie té concreet is, dan heeft óf de profeet de profetie achteraf geschreven, óf was de latere schrijver op de hoogte van de profetie. (- Of, de profetie was een geluksschot.)

Letterlijk is lastig. Je kijkt er toch naar met een bepaalde achtergrond en als ik Jood zou zijn zou ik ook kunnen zeggen dat de schrijver van het evangelie de tekst ook wel kende en daarom bepaalde zaken in zijn verhaal liet gebeuren of Jezus liet zeggen. Maar ik heb zelf wel bij bepaalde teksten sterk een gevoel dat ik daar het evangelie zie gebeuren. Psalm 22 bijvoorbeeld. De 'kersttekst' Jesaja 9 ook wel een beetje. Nog wel bij andere teksten die indruk gehad, maar die weet ik niet zo snel meer terug te vinden.

Allebei. Of ja, dat klinkt iets te postmodern. Ik bedoel, Ik denk dat er meerdere lagen in de Bijbel zitten en dat een hele belangrijke, zo niet de belangrijkste is dat het naar Jezus wijst. Dat je de Bijbel ook christocentrisch benaderd. Maar die andere lagen zitten er natuurlijk ook in. Het gevaar is misschien wel dat die andere lagen wel eens worden vergeten. Ik ben trouwens van mening dat 'het' OT naar Christus wijst, maar ik durf niet te zeggen dat ik ook in elk tekstgedeelte die link zou leggen. Bij bepaalde OT gedeelten vind ik de link naar Christus heel evident, maar bij sommige in

Hehe, want niet alles van Plato is even goed te verenigen met het christendom. Zijn ideeënleer is bij bepaalde christelijke schrijvers wel populair, maar ik denk dat de meeste van die schrijvers niet snel zijn citaten over 'jonge knapen' of over reïncarnatie gaan aanhalen.

Ik heb me er nooit zo enorm extreem in verdiept, dus misschien dat als ik dat wel zou hebben ik er anders over denk. Maar ik voel mezelf meer 'thuis' bij schrijvers die toch een wat platonistische insteek hebben (Augustinus, C.S. Lewis) dan met een wat meer aristoteliaanse. Met name bij die laatste komt bij mij wat over als God en het geloof teveel in een model proberen te vangen. Dat klinkt trouwens negatiever dan ik bedoel. Het kan best interessante inzichten geven en dingen beter doen begrijpen en kunnen verwoorden. Maar de moeite die ik ermee heb is dat ik enerzijds vind dat ik het 'myster

Klinkt interessant dat boek! Ik bedoel, ben zelf totaal geen filosoof, maar als ik naar de middeleeuwen kijk vraag me toch af wat daarna zo gebeurd is met Plato. Zelfs toen Thomas op het toneel kwam, was er nog een Bonaventura. Men was er vroeger in het vroege christendom niet vies van 'heidense' filosofen aan te halen, zeker niet als die het christelijk geloof konden ondersteunen. Zelfs al moet je er soms een beetje anachronistische interpretaties aan geven. Trouwens, als n00b komt me de herontdekking Aristoteles in de middeleeuwen op me over als een beste verandering in de theologie van

Die indruk kreeg ik al. Best opmerkelijk die omslag. Ongetwijfeld te verklaren als ant-reactie op de verlichtingsfilosofen? plus dat ik het idee heb dat het vroeger ook pluriformer was. Hoe is het tegenwoordig trouwens? Ik heb het idee dat het thomisme nog steeds erg dominant is, maar is er ruimte voor meer platonische richtingen of voor nieuwe filosofen?