Lobke

Het is een Iers / Angelsaksisch import feest in NL. Inhoudelijk is halloween de vooravond van Aller Heiligen. Die laatste is een katholiek liturgisch feest om alle geloofshelden te vieren en alle anderen in de hemel. Halloween daarentegen is een folkloristisch feestje wat haar oorsprong in heidense stuff heeft liggen. Kort gezegd, Kelten hadden nogal een doden ding, katholieken kerstenden de boel en net zoals kerst vervingen ze feesten met een christelijke invulling. Maar de bevolking bleef dingen toch nog doorvieren al van ouds. Het Vaticaan heeft zich meerdere malen nogal bezorgd over Halloween uitgelaten.
 
Mijn mening: Ik ben niet zo positief over import feesten die lokale feesten verdrukken. Zo ben ik niet blij met de kerstman omdat die met sinterklaas concurreert en zo ben ik niet blij met de concurrentie van halloween met St. Maarten (en stukjes België met Drie Koningen). Verder zit me de commercialisatie me erg tegen. Wat ik wel leuk vindt is daat het een herfstfeest is (missen we in NL), dat het een griezelfeest is (In NL hebben we vakkundig al het griezelige uit feesten gesloopt). En voor mezelf, pompoenen zijn tof!
Dus Halloween is voor mij: Kinderen, kom met je lampion op St.Maarten liedjes voor snoep zingen; ik zet een pompoen met lichtje buiten; qua outfit loop ik er één dag per week mainstream bij.

Ligt er heel erg aan wat je wil. Er is een bachelor studie genaamd Kerkmuziek, te volgen op het Utrechts Conservatorium. Alleen zal dat ongetwijfeld geen gemakkelijke studie zijn, maar echt voor zeer professionele muzikanten. Maar kerken zelf bieden ook nog weleens eigen cursussen of opleidingen aan tot bijvoorbeeld cantor. Ook kun je natuurlijk zelf zanglessen nemen als je je zang serieus verder wil ontwikkelen.
Voor de meeste kerkkoren hoef je geen professioneel zanger te zijn, maar natuurlijk wel kunnen zingen en luisteren naar een dirigent.
En in sommige parochies kun je je ook gewoon aanmelden als ze cantors zoeken of anderssoortige muzikanten. Zo heb ik ook geen professionele muzikale achtegrond, maar zing ik bij tijd en wijle wel als cantor de mis en gaat mij dat prima af. Alleen voor het bespelen van het orgel, het dirigeren van een koor en of het leiden van een band of combo wordt meestal een professional gevraagd en ook betaald. Je hebt dan meestal ook enige artistieke en liturgische inbreng qua muziek en gezangen.
Over het algemeen zijn het kerken met een klassieke, uitgebreidere liturgie en muzikale (koor)traditie die vragen naar goede tot professionele zangers en of muzikanten. Maar ook evangelische gemeenten waarbij tijdens de eredienst de band de aanbidding leidt en dus een zeer belangrijke muzikale rol speelt, is relevante ervaring in vooral moderne (pop)muziek natuurlijk een absolute pre. Je moet dan weten hoe je een muzikale opbouw verzorgt, wanneer je welke instrumenten en herhalingen inzet, je moet natuurlijk dan ook kunnen zingen of spelen, etc.
Wat echter sowieso absoluut handig is om te hebben, is gevoel en liefde voor en kennis van de liturgie waarin je dient. Je moet simpelweg weten wat de liturgie nu is en welke betekenissen zij herbergt. Zéker als je zelf de liederen dient uit te zoeken, moet je wel weten wanneer je welke liederen kunt zingen en wat de tradities van je kerk of gemeente zijn, zowel lokaal als algemeen.
De vraag die je je zult moeten stellen is dus in welke parochie of gemeente je de liturgie muzikaal wil dienen en ook of jouw muzieksmaak en muziekstijl voldoende aansluit bij de liturgie aldaar. Zingen ze in jouw parochie bijvoorbeeld vrijwel uitsluitend gregoriaanse gezangen, dan heb je redelijk pech als je vooral geoefend bent in moderne kerkmuziek.
Maar als je in meerdere parochies of gemeenten wil dienen, of misschien buiten de gemeenschappen om een ondersteunende rol aan jouw kerk wil bieden op muzikaal gebied, dan is een brede ontwikkeling en opleiding in de verschillende soorten kerkmuziek denk ik wel van belang. Dan kan die bachelor studie misschien toch wel interessant zijn, of een muzikale opleiding die binnen jouw eigen kerk wordt verzorgd, helemaal toegespitst op wat gewoon is binnen jouw kerk.

Flash Gordon heeft gelijk met zijn inschatting dat het boek van v.d. Brink vooral ook de gereformeerde worsteling met de kwestie laat zien. Wat mij dan weer verbaast is het gegeven dat gereformeerden van oudsher wordt voorgehouden: wees niet tevreden met datgene wat je denkt dat er in die bijbel staat, maar wees bereid om die bijbelse boodschap keer op keer tegen het licht te houden, en eventueel anders te lezen dan je gewend was. Het zou dus niet zo "moeten" zijn dat men er moeite mee heeft om bijbelse zaken anders te "moeten" lezen. V.d. Brink wijst er terecht op dat die in het verleden ook al is gebeurd, ook nadat nieuwe wetenschappelijke inzichten een eerdere uitleg hadden ondergraven.
Het probleem lijkt eerder te zijn dat men vooral wil vasthouden aan één bepaalde geloofstraditie: een specifieke uitleg van de schrift, vanuit één bepaalde manier van lezen van die teksten en de gereformeerde geloofsbelijdenissen die daar op zijn gebaseerd. En dat het vooral "druk van buiten" was en is die die traditie op de korrel neemt. Rabiate atheïsten met een eigen, op die evolutietheorie teruggrijpende levensbeschouwing en gereformeerde belijders houden elkaar al decennialang hardnekkig in een wurggreep. En daar zou men beter mee kunnen stoppen...
V.d. Brink beweert trouwens niet dat hij een bioloog is, of b.v. een biochemicus. Hij geeft herhaaldelijk aan dat hij zo goed mogelijk probeert weer te geven wat hij heeft begrepen over die evolutietheorie, en in die zin beweert hij niet dat hij (natuur)wetenschap aan het bedrijven is. Hij probeert wel een theologisch wetenschappelijk antwoord te geven op de vragen waar de evolutietheorie de theologie voor plaatst. Hij probeert die theologie dus te laten kleuren door de wetenschap (en niet per se andersom). Maar ook die wetenschap bouwt weer op een aantal eigen vooronderstellingen. Wordt daardoor "gekleurd". En binnen die wetenschap werken wetenschappers van soms heel verschillende herkomst, ieder met eigen vooronderstellingen die grotendeels overlappen, maar deels ook niet...
Anyway: het mooie van dit boek vind ik (en daar kan ik Flash Gordon naspreken) dat "het geen poging is weg te lopen voor de consequenties van de wetenschap en evenmin een wat beroerde poging wetenschap en een letterlijke lezing van Genesis te verenigen"...

Onzinnige antipaapse barbertjemoethangeneisegese...

Ik ben niet zo'n bijbelstudeerder. Voor mij is lezen in de bijbel zoiets als kijken in een fotoboek. Ik kan genieten van een mooie foto, maar ben niet bijzonder geïnteresseerd in foto's als studieobject. Welke belichtingstijd, lens, filter, dat zal me worst wezen. De fotoboeken waar ik graag in kijk, zijn míjn fotoboeken. Foto's van mijn kindertijd, onze trouwdag, de kinderen, onze vorige huizen, dat soort dingen. Foto's die mijn leven raken.
Een fotoboek is geen historisch verslag, hoewel er historische elementen in zitten. Het is een boek met impressies. Het is niet volledig, maar dat hoeft ook niet. Het "klopt" ook niet altijd. Er kunnen foto's omgedraaid zitten of verkeerde bijschriften bij staan. Beetje jammer, maar geen ramp. Waar het om gaat, is de gebeurtenis of de persoon waar ik naar kijk. Soms lijken foto's tegenstrijdig te zijn. Terwijl ik bij de ene foto denk 'dit was het mooiste kind van de wereld!' denk ik bij andere (van hetzelfde kind) 'ouch... gelukkig is ze goed opgedroogd'. Of is een foto uit zo'n rare hoek genomen dat je bijna niet ziet wat het moet voorstellen. Soms zitten er foto's bij die niet bepaald een foto award verdienen omdat ze bewogen of veel te donker zijn, maar die voor mij toch het meest bijzonder zijn omdat ze herinneren aan een bepaald moment.
Lezen in de bijbel doe ik niet omdat ik het een interessant studieobject vind, maar omdat het iets in mij raakt. Het is ingebed in de context van mijn geloof. En daarom lees ik erin. Soms lees ik de bijbel ook heel lang niet. En dan gebeurt er niks ergs, je zit toch ook niet de hele dag fotoboeken te kijken? Daarna lees ik er, om wat voor reden dan ook, ineens weer eens wat vaker in. Dan laat ik de tekst gewoon op me inwerken. Ik probeer ernaar te luisteren. Waar ging dit ook alweer over? Wanneer speelde dit? Wat wordt hier gezegd? Hoe kan ik mij hierdoor laten inspireren of aan slijpen? Soms zegt het me weinig en soms veel. Soms is een tekst mooi geschreven. Soms is het confronterend. Soms leer ik er iets bij, soms vind ik er niet veel aan.
Zo is voor mij lezen uit de bijbel. Heel anders dan jouw manier, denk ik. En dat is ook goed. We zijn allemaal verschillend. Een ding dat ik wel voor je hoop, is dat je de bijbel mag (blijven) zien in de context van je geloof.
Naar wat voor kerk ga je?

Uit

@ZENODotus,
Het is ook heerlijk een trotse oom te zijn toch?

@ZENODotus,
Het is ook heerlijk een trotse oom te zijn toch?

Onvoorwaardelijke liefde voor je kinderen zou een vereiste moeten zijn, maar helaas is het vaak anders... Zelf heb ik helaas geen kinderen (pijnlijk geweest trouwens) ik heb wel drie neefjes en een nichtje, waarvan ik voor één neefje zo goed als de vader heb gefungeerd, hij is inmiddels 22 en heeft zijn bachelor gehaald in de dierengeneeskunde. Hij is een verstandige man geworden met een sterke persoonlijkheid, dus trotser als een oom kan ik niet zijn, het is een hele zware weg geweest voor die jongen (hij is op vijfjarige leeftijd als pleegkind bij ons geplaatst geweest; wat ik in die tijd heb gezien, breekt als mens je hart).

En dat blijft, ook al zijn ze volwassen en gaan ze hun eigen weg. En dan komen er weer kleinkinderen bij waar je hart naar uit gaat. Maar dat duurt voor jou nog effekes Mystic. 

Als jij nou eens begint met het daadwerkelijk antwoord geven op gestelde vragen  (in dit geval een beroep op je zelfinzicht) in plaats van het antwoord geven op niet-gestelde vragen.

Ik weet niet of het aan mij is om een topic als dit te openen, ik miste hem hier in elk geval een beetje. Gewoon voor dingen die gebeuren tijdens het leven van alle dag. Grote of kleine dingen, you name it if you want so.
 
Ik zal aftrappen: Ik merk bij mijzelf steeds meer constante rust. Ook bij nieuwe dingen, al vind ik die nog wel eens eng. Alsof ik gewoon stevig sta terwijl er om mij heen in mijn directe omgeving veel reuring is. Het scheelt ook als zelf besloten heb zo te zijn en te blijven die dag. Alsof ik bewust besloot mijn bron aan die van God aan te sluiten, en daar ook uit te gaan putten. 
 
Sorry als het wat zweverig klinkt... Ik hoop dat jullie iets met dit topic kunnen! 

Een ontspannen vorm van stilte. EN dan vooral ook geen beeldschermen die aan staan en aandacht vragen  

I'm here now!!!

Maar niet “oude garde”

Nee hoor, heb gewoon wat geduld. Reacties komen vanzelf. 

Ja, lastig soms. Over het algemeen zal ik niet snel mensen met andere godsdiensten/overtuigingen beledigen. Ook naar atheïsten voel ik die behoefte niet.
Maar dat is wat anders dan staan voor je overtuiging, en anderen bevragen waarom dat bij hen zo anders is.Tenslotte is het een discussie site waarin levensbeschouwing/ geloof ter sprake komt. Soms in het heetst van de "strijd'' maak ik fouten en speel wel op de persoon. Één en ander heeft ook te maken dat ik niet meer weet wie hier serieus en echt zijn mening naar voren brengt en wie trolt. Dit maakt mij argwanend en dat ondermijnt het vertrouwen.
Hoe ik iemand benader heeft nauwelijks met zijn overtuiging te maken; als het een fijne discussie is dan maakt het me niet uit; christen, atheïsten, agnosten, moslim. Ik heb van atheïsten maar ook van overtuigd christenen geleerd. Maar een discussie moet voor mij "fatsoenlijk" en oprecht zijn, anders haak ik snel af.

Ja, lastig soms. Over het algemeen zal ik niet snel mensen met andere godsdiensten/overtuigingen beledigen. Ook naar atheïsten voel ik die behoefte niet.
Maar dat is wat anders dan staan voor je overtuiging, en anderen bevragen waarom dat bij hen zo anders is.Tenslotte is het een discussie site waarin levensbeschouwing/ geloof ter sprake komt. Soms in het heetst van de "strijd'' maak ik fouten en speel wel op de persoon. Één en ander heeft ook te maken dat ik niet meer weet wie hier serieus en echt zijn mening naar voren brengt en wie trolt. Dit maakt mij argwanend en dat ondermijnt het vertrouwen.
Hoe ik iemand benader heeft nauwelijks met zijn overtuiging te maken; als het een fijne discussie is dan maakt het me niet uit; christen, atheïsten, agnosten, moslim. Ik heb van atheïsten maar ook van overtuigd christenen geleerd. Maar een discussie moet voor mij "fatsoenlijk" en oprecht zijn, anders haak ik snel af.

Belediging volgens Van Dale: be·le·di·gen (beledigde, heeft beledigd) 1iemands eer en goede naam aantasten; krenken, kwetsen.
Uit deze omschrijving volgt dat het onmogeljk is om een levensbechouwing of religie te beledigen.
Soms zijn mensen op hun tenen getrap als anderen spotten met hun geloof.
Een bekend voorbeeld hiervan zijn de rellen die uitbraken na het publiceren van een cartoon door een Deense krant,
Vaak blijkt dan ook dat deze mensen boos zijn omdat er met hun religie gespot wordt. Maar een religie bespotten is iets anders dan iemand persoonlijk beledigen.
Dat laatste zou in ieder geval niet moeten worden geaccepteerd; het eerste tot op zekere hoogte wel.
Er is geen scherpe lijn te trekken voor een moderator; er spelen zaken mee als "kennen ze elkaar, wat is de toon van het debat, spelen er persoonlijke rancunes" .
Het gevoel van de schrijver en de lezer kan ook heel anders zijn.
Zo kan een schrijver in alle ernst beweren dat Maria nooit maagd kan zijn geweest, terwijl een katholiek dat als beledigend kan ervaren. In dat geval zou ik niet optreden aangezien nergens uit blijkt dat de schrijver de bedoeling had om te beledigen.

Mooi dat de Lutheranen en katholieken steeds meer nader tot elkaar komen. De gemeenschappelijke verklaring omtrent de rechtvaardiging tussen de katholieke Kerk en de Lutherse wereldfederatie heeft overigens recent ook navolging gekregen tussen calvinisten en de katholieke Kerk. Prachtig dat men steeds beter naar elkaar leert luisteren en ziet dat het allemaal niet zo zwart/wit is.
 
Je weet dat dit een regelrechte leugen is? Zo is bijvoorbeeld de de verwerpelijke praktijk van de handel in aflaten daadkrachtig de nek omgedraaid in de katholieke Kerk. Dat was een van de punten die Luther aan droeg. Is het koosjer om valse getuigenissen aan te dragen denk ik dan? Waarom doe je dat?
 
Maar deze ontwikkelingen classificeer ik dus als blijde gebeurtenissen. Het is fijn dat christenen van goede wil inmiddels verder komen dan zwart/wit en ook kleuren kunnen zien. Wellicht komt er ooit een glorieuze dag dat enkele scheuren in het christendom weer hersteld kunnen worden.

Voor onze uitmuntende kok. Ik wil je een hart onder de riem steken. Een weekje vakantie dat is goed voor de mens. Van jou neem ik nog iets aan, ik herken je liefde voor Jezus.
Of je het lezen kunt weet ik niet, maar dan later. <3

En wat doet het er ook toe? Ik heb aardige, intellectueel interessante, hardwerkende en geen vlieg kwaad doende vrienden onder de et-ontkenners. Hun leven loopt geen schade op, ze beschadigen niemand, ze zijn alleen niet zo geschikt voor de biomedische wetenschappen.

Daarvoor is het soms ook beter om je andere wang toe te draaien.
@Gaitema Je mag het woord van God altijd verkondigen, maar nooit opdringen.
Ik kan begrijpen dat je het moeilijk vind als mensen geïrriteerd raken en je niet geloven.
Misschien als je kijkt waar hun geïrriteerdheid of onbegrip vandaan komt, zal jezelf meer begrip krijgen.
En zien dat het niet nodig is om je emoties zo de overhand te geven.
Helemaal niet op zo'n anonieme forum. Waar je niet eens weet wie je echt tegenover je hebt.
Zoals ik al eerder zei, ik wens jou en je familie veel liefde en wijsheid toe.
 

Klopt helemaal.
Maar dat mag geen excuus zijn je verantwoordelijkheid te ontlopen.
Zolang iemand naar anderen blijft wijzen als oorzaak, ga je het probleem niet oplossen. Dus die opmerking vind ik wel terecht, hoe aardig en oprecht Gaitema ook is. Ook zichzelf nu aanpakken.

De beste stuurlui staan aan wal, hè. Maar mijn geld is bijna op, dus laat ik maar weer eens aanmonsteren voor een reisje.
 
hout sjouwen is geen probleem, Ik verheug me al op het kampvuur