Homoseksualiteit

[HJW 183]

6 uur geleden zei Robert Frans:

En dat volgen is voor de mens nu eenmaal niet altijd gemakkelijk. Want die maatstaven zijn inderdaad hoog omdat God in ons blijft vertrouwen, omdat zij ons het meest maken wie en wat wij werkelijk zijn: mensen gemaakt naar Gods beeld, bestemd om te delen in zijn goddelijk leven.

De eindbestemming die we voor ogen hebben lijkt wel op elkaar. Delen in het goddelijke leven. Eindeloze mogelijkheden en daarin perfectie zijn en ervaren.

Waar we in verschillen is hoe daar te komen. Volgens jou via offers, berouw, oordeel, moeilijk pad, harde strijd. Je moet het verdienen als het ware. Terwijl de bijbel zegt: zoek het Koninkrijk Gods en de rest zal u gegeven worden. Oftewel in mijn woorden: ga naar Huis en daar ligt alles klaar.

Wat mij betreft is dat een optie, maar niet de enige. Er zijn ook andere paden. En volgens jou is er maar één.

6 uur geleden zei Robert Frans:

Alles wat jij zegt, spreekt mijn schrijven dan ook niet tegen. De weg van het Kruis kan zwaar zijn, maar Gods genade en liefde is altijd groter en sterker. Alleen al de wil om Hem te volgen, hoe pover misschien ook, is al voldoende om naar Hem te groeien.

Het spreekt het ook niet tegen, dus wat jij zegt spreekt mij ook niet tegen.

De weg KAN zwaar zijn, maar dat hoeft dus niet het geval te zijn. Alleen de wil is voldoende, hoe pover ook. Slechts een klein besef dat Thuis er is, kan aanleiding zijn om op weg te gaan.

6 uur geleden zei Robert Frans:

Ik zou toch wat nuances willen plaatsen, namelijk dat we die smalle weg beslist niet alleen afleggen en het ook niet van ons afhangt of wij Hem naderen of niet. Zonder Hem kunnen wij niets, maar met Hem alles.

Goed nieuws: de brede weg hoef je ook niet alleen af te leggen. Je hebt een zeer negatieve kijk op de mens, en tracht de mens zo ver mogelijk naar beneden te halen. Ik heb een andere visie. En beide visies leiden naar Huis.

6 uur geleden zei Robert Frans:

Wij zijn geschapen naar Gods beeld, hebben daardoor onvoorstelbare potenties, maar door de zonde ook onvoorstelbare destructieve neigingen. En om dat laatste is het nu juist allemaal te doen.

Jij wilt het negatieve onder controle houden en daarmee is bij jou wederom het negatieve het uitgangspunt. Voor mij is het positieve het vertrekpunt. Naarmate je dichter bij Huis komt verdwijnt de aandrang tot het negatieve vanzelf. Je hoeft er niet tegen te strijden, het zijn windmolens.

6 uur geleden zei Robert Frans:

Jij beschrijft een groots ideaal, en terecht, maar je vergeet daarbij dat de dagelijkse realiteit wel degelijk voor heel veel gelovigen bij tijd en wijle strijd, twijfel en offers vraagt. Die twee realiteiten hoeven elkaar dan ook niet te bijten als je je bewust bent van je zondige neigingen en je daarom vertrouwvol in de armen van onze Vader werpt

Het is een grote gave die je hebt: overal het negatieve in weten te vinden en dat als hoofdpunt nemen. Ik gun het je dat je boven de strijd en de offers uit zou steken. Je hebt het moeilijke, zware pad gekozen en je maakt het jezelf daarmee extra lastig. Het is een vrije keuze, maar geen noodzakelijke keuze.

6 uur geleden zei Robert Frans:

Ik geloof niet in een dergelijk relativisme op levensbeschouwelijk gebied, alsof ook elkaar tegensprekende levensbeschouwingen net zo waar kunnen zijn. Alleen al het gegeven dat veel levensbeschouwingen een absolute waarheid verkondigen, sluit een relativistisch verkondiging al uit, want zij zullen daar immers niet mee akkoord gaan.

Daar zijn er maar een paar van die zichzelf als enige waarheid verkondigen en dat de rest verloren gaat.

Het is trouwens geen correcte constatering dat als de meerderheid iets vindt, dat dan het andere moet worden uitgesloten. Het verschil tussen jou en mij is dat ik een ander criterium hanteer voor het onderscheid. Voor jou is dat het geloof, voor mij is dat de liefde. Lees 1 Kor 13 er nog maar eens op na. Geloof, hoop en liefde en daarvan is de liefde het belangrijkste.

Het gaat dus niet om het juiste geloof, de juiste levensbeschouwing zoals we die nu kennen. Het gaat om de liefde. Als je binnen het hindoeisme iemand tegenkomt die met liefde zijn medemens benadert, dan zie je daar iets goddelijks. Zie je een priester die........(je weet wel), dan is daar de liefde en dus het goddelijke afwezig. Andersom geldt dat uiteraard ook zo.

Voor jou is het offer de waarheid. Voor mij zijn dat Onvoorwaardelijke Liefde en Eenheid.

Ik geloof ook in een absolute waarheid, maar dat is niet het katholicisme, de islam, boeddhisme. Zonder liefde is het niets, met liefde is het alles.

Jij voelt je thuis bij de katholieke rituelen en dat is je goed recht. Doe je het met liefde, dan is het goddelijke daar aanwezig.

Niet hij die roept Here, Here. Het gaat om wat je doet. Heb je de hongerigen gevoed, dan heb je Jezus gevoed, los van je geloof.

6 uur geleden zei Robert Frans:

En hoewel in vrijwel elke levensbeschouwing sporen van licht en waarheid te vinden zijn, geloof ik wel dat het evangelie, zoals binnen de Kerk verkondigt, wel het meest waar is, ofwel het meest volledig verkondigt wat de mens voortdrijft en ten diepste ervaart.

In mijn woorden: het is waar jij je het beste thuisvoelt.

Zo zie ik het goddelijke aanwezig als twee volwassen mensen oprecht van elkaar houden.

 

[Gaitema 438]

Mee eens! ?

26 augustus 2018 bewerkt door Gaitema

[Gaitema 438]

Ik ben het wat het hoogste goed van mening dat de volledige waarheid in het christendom te vinden is. De andere levensbeschouwingen zijn lagere ontwikkelingen naar de behoefte van haar aanhang. 

[Robert Frans 1.537]

@HJW Och jee, kom ik nu ineens zo calvinistisch over?

Serieus weer: het katholieke mensbeeld is eigenlijk nu juist helemaal niet zo negatief. De Kerk leert dat de mens goed geschapen is, bestemd voor liefde en geluk, en dat zij een relatie met God kan aangaan. Maar ook dat de mens geneigd is tot het kwaad.
De katholieke geloofsbeleving is vaak dan ook juist positief. Wij vieren het leven, wij vieren het Offer en wij geloven van harte dat de mens in staat is om het goede te doen en hier op aarde al het geluk te vinden. Zelfs een uitvaart vieren we, omdat we weten dat de dood niet het einde is, maar een nieuw begin.

We verstaan het Offer dan ook niet zo juridisch als veel protestanten doen. We zien het als een overgave aan elkaar, God aan de mens en de mens aan God, in kwetsbaarheid en gelijkwaardigheid, opdat de liefde werkelijk de angst uit kan sluiten.
Wij kunnen niet God worden, dus werd God mens en neemt Hij ons van daaruit op in het goddelijk leven. En nu al delen wij daarin door de sacramenten, want Gods liefde voor ons is zo groot, dat Hij ons daadwerkelijk laat meewerken in zijn heilswerk. Hij gebruikt ons om zijn liefde direct uit te delen aan de mensen.
Alleen dat gegeven al laat ons beseffen hoe graag God met ons samenwerkt en hoeveel goedheid Hij dan wel niet toch in ons moet zien. Ook al zondigen wij elke dag, Hij blijft speuren naar het goede en Hij blijft vergeven waar wij berouw hebben. Het kleinste lichtje weegt Hem zwaarder dan de diepste duisternis.

De weg van Christus is inderdaad soms smal, maar zij is ook vreugdevol. Soms voelen we even niets daarvan, maar God is dan nog wel steeds nabij. Soms twijfelen en vallen we, maar God richt ons dan weer op.
Nu wordt de Kerk geteisterd door die vreselijke schandalen, kun je als gelovige misschien nauwelijks meer echt vrijmoedig over het prachtige geloof spreken en kan de twijfel juist nu zo om het hart slaan, maar juist nu is Christus zijn lamgeslagen, beschadigde volk heel nabij en troost en heelt Hij hen die droevig en beschadigd zijn. Die twijfelen, die niet meer weten wat ze moeten doen met al die afschuwelijkheden overal, die wellicht zélf slachtoffer zijn van die wandaden, die nauwelijks nog iemand echt meer kunnen vertrouwen.
We hoeven niet negatief naar onszelf te kijken, we mogen juist met open, positieve blik naar elkáár en naar Christus kijken. Met evenveel dankbaarheid voor de eigen gaven als die voor die van de ander. In het besef dat er kwaad in ons heerst, maar dat het kwaad nooit het laatste woord heeft. Ook nu niet.

Wat ik hier schrijf, bedoel ik enkel ter bemoediging van hen die het geloof wel degelijk bij tijd en wijle als moeilijk en zwaar ervaren. Die soms twijfelen, die beschadigd zijn, die God als heel ver weg ervaren en die in jouw woorden misschien (ten onrechte) wel bevestigd zien dat zij dan wel niet met God zouden gaan.
Tegen hen wil ik enkel zeggen: je hoeft je daar niet voor te schamen, je hoeft niet te menen dat je geloof dan wel onecht zou zijn, omdat het allemaal niet zo mooi automatisch zou gaan en het voor jou níét slechts een kwestie is van je "even" iets herinneren.
Ontelbaar veel heiligen staan rondom je en bidden voor je, samen met onze lieve Moeder, omdat zij hetzelfde hebben meegemaakt. En Hij die jou het meest nabij is, deelt volop in jouw lijden, in je gebrokenheid, tot in de dood. Om je daarna te doen verrijzen en in zijn liefde volmaakt te delen.
Ook als de weg moeilijk en zwaar lijkt, ook als het offer soms ondraaglijk lijkt, is er hoop, is er een uitweg. Is God je heel dicht nabij en heeft Hij je lief. Ook al voel en zie je Hem niet, Hij is er. Ook al val je misschien telkens weer, Hij richt je op en verheugd zich al over de kleinste voornemens die je wil navolgen.

[Gaitema 438]

14 minuten geleden zei Robert Frans:

@HJW Och jee, kom ik nu ineens zo calvinistisch over?

Serieus weer: het katholieke mensbeeld is eigenlijk nu juist helemaal niet zo negatief. De Kerk leert dat de mens goed geschapen is, bestemd voor liefde en geluk, en dat zij een relatie met God kan aangaan. Maar ook dat de mens geneigd is tot het kwaad.
De katholieke geloofsbeleving is vaak dan ook juist positief. Wij vieren het leven, wij vieren het Offer en wij geloven van harte dat de mens in staat is om het goede te doen en hier op aarde al het geluk te vinden. Zelfs een uitvaart vieren we, omdat we weten dat de dood niet het einde is, maar een nieuw begin.

We verstaan het Offer dan ook niet zo juridisch als veel protestanten doen. We zien het als een overgave aan elkaar, God aan de mens en de mens aan God, in kwetsbaarheid en gelijkwaardigheid, opdat de liefde werkelijk de angst uit kan sluiten.
Wij kunnen niet God worden, dus werd God mens en neemt Hij ons van daaruit op in het goddelijk leven. En nu al delen wij daarin door de sacramenten, want Gods liefde voor ons is zo groot, dat Hij ons daadwerkelijk laat meewerken in zijn heilswerk. Hij gebruikt ons om zijn liefde direct uit te delen aan de mensen.
Alleen dat gegeven al laat ons beseffen hoe graag God met ons samenwerkt en hoeveel goedheid Hij dan wel niet toch in ons moet zien. Ook al zondigen wij elke dag, Hij blijft speuren naar het goede en Hij blijft vergeven waar wij berouw hebben. Het kleinste lichtje weegt Hem zwaarder dan de diepste duisternis.

De weg van Christus is inderdaad soms smal, maar zij is ook vreugdevol. Soms voelen we even niets daarvan, maar God is dan nog wel steeds nabij. Soms twijfelen en vallen we, maar God richt ons dan weer op.
Nu wordt de Kerk geteisterd door die vreselijke schandalen, kun je als gelovige misschien nauwelijks meer echt vrijmoedig over het prachtige geloof spreken en kan de twijfel juist nu zo om het hart slaan, maar juist nu is Christus zijn lamgeslagen, beschadigde volk heel nabij en troost en heelt Hij hen die droevig en beschadigd zijn. Die twijfelen, die niet meer weten wat ze moeten doen met al die afschuwelijkheden overal, die wellicht zélf slachtoffer zijn van die wandaden, die nauwelijks nog iemand echt meer kunnen vertrouwen.
We hoeven niet negatief naar onszelf te kijken, we mogen juist met open, positieve blik naar elkáár en naar Christus kijken. Met evenveel dankbaarheid voor de eigen gaven als die voor die van de ander. In het besef dat er kwaad in ons heerst, maar dat het kwaad nooit het laatste woord heeft. Ook nu niet.

Wat ik hier schrijf, bedoel ik enkel ter bemoediging van hen die het geloof wel degelijk bij tijd en wijle als moeilijk en zwaar ervaren. Die soms twijfelen, die beschadigd zijn, die God als heel ver weg ervaren en die in jouw woorden misschien (ten onrechte) wel bevestigd zien dat zij dan wel niet met God zouden gaan.
Tegen hen wil ik enkel zeggen: je hoeft je daar niet voor te schamen, je hoeft niet te menen dat je geloof dan wel onecht zou zijn, omdat het allemaal niet zo mooi automatisch zou gaan en het voor jou níét slechts een kwestie is van je "even" iets herinneren.
Ontelbaar veel heiligen staan rondom je en bidden voor je, samen met onze lieve Moeder, omdat zij hetzelfde hebben meegemaakt. En Hij die jou het meest nabij is, deelt volop in jouw lijden, in je gebrokenheid, tot in de dood. Om je daarna te doen verrijzen en in zijn liefde volmaakt te delen.
Ook als de weg moeilijk en zwaar lijkt, ook als het offer soms ondraaglijk lijkt, is er hoop, is er een uitweg. Is God je heel dicht nabij en heeft Hij je lief. Ook al voel en zie je Hem niet, Hij is er. Ook al val je misschien telkens weer, Hij richt je op en verheugd zich al over de kleinste voornemens die je wil navolgen.

Wat wil je hiermee zeggen over het topic onderwerp? Welke houding dienen homoseksuelen in de katholieke kerk in te nemen? Ik kende een katholieke homo die organist is in een katholieke kerk. Hij worstelde met zijn geloof. 

[sjako 643]

16 minuten geleden zei Gaitema:

Hij worstelde met zijn geloof. 

Het is ook in innerlijke worsteling, het is een strijd tussen je vleselijke neigingen en de volmaakte wil van je Schepper. Maar als je verlaat op je Vader en op Jezus dan wordt je geholpen en niet in de laatste plaats door de gemeente. De eisen van God zijn hoog. Ook iets wat Jezus al aangaf dat het smalle pad niet altijd makkelijk is, maar je bent niet de enige die daar loopt. Als je struikelt wordt je opgericht. Het is het pad dat naar de eeuwigheid leidt, alle andere paden lopen dood. Je Maker wilt dat je op een dragelijke wijze het smalle pad bewandelt en dat doe je door Zijn wetten en beginselen te volgen, waarbij je door Gods geest wordt geholpen wanneer het moeilijk wordt. @Robert Frans had het er al over dat God veeleisend is omdat het om de eeuwigheid gaat. Het passen in Gods Koninkrijk. Het is een wonder dat zondige mensen toch aan de heiligheid van God kunnen gaan voldoen. 

Efeziers 4:24 zegt En jullie moeten je mentaliteit blijven vernieuwen  24 en de nieuwe persoonlijkheid aandoen, die naar Gods wil werd geschapen in ware rechtvaardigheid en loyaliteit.

Die nieuwe persoonlijkheid is waar het om draait, wie of wat je ook bent. Je bent altijd acceptabel voor Jehovah als je daar naar streeft. Door het accepteren van Jezus offer gaat er een wereld open en krijg je kracht die het gewone te boven gaat. 

[Gaitema 438]

8 minuten geleden zei sjako:

Het is ook in innerlijke worsteling, het is een strijd tussen je vleselijke neigingen en de volmaakte wil van je Schepper. Maar als je verlaat op je Vader en op Jezus dan wordt je geholpen en niet in de laatste plaats door de gemeente. De eisen van God zijn hoog. Ook iets wat Jezus al aangaf dat het smalle pad niet altijd makkelijk is, maar je bent niet de enige die daar loopt. Als je struikelt wordt je opgericht. Het is het pad dat naar de eeuwigheid leidt, alle andere paden lopen dood. Je Maker wilt dat je op een dragelijke wijze het smalle pad bewandelt en dat doe je door Zijn wetten en beginselen te volgen, waarbij je door Gods geest wordt geholpen wanneer het moeilijk wordt. @Robert Frans had het er al over dat God veeleisend is omdat het om de eeuwigheid gaat. Het passen in Gods Koninkrijk. Het is een wonder dat zondige mensen toch aan de heiligheid van God kunnen gaan voldoen. 

Efeziers 4:24 zegt En jullie moeten je mentaliteit blijven vernieuwen  24 en de nieuwe persoonlijkheid aandoen, die naar Gods wil werd geschapen in ware rechtvaardigheid en loyaliteit.

Die nieuwe persoonlijkheid is waar het om draait, wie of wat je ook bent. Je bent altijd acceptabel voor Jehovah als je daar naar streeft. Door het accepteren van Jezus offer gaat er een wereld open en krijg je kracht die het gewone te boven gaat. 

Dank je. Ik ben ook benieuwd dat Roberts reactie. Wat dit concreet inhoudt in de katholieke kerk.

[sjako 643]

9 minuten geleden zei Gaitema:

Dank je. Ik ben ook benieuwd dat Roberts reactie. Wat dit concreet inhoudt in de katholieke kerk.

Ik ook.

[HJW 183]

@Robert Frans

We waren met een mooie discussie bezig en nu is daar ineens een lofzang op de RKK en dat katholieken elkaar moeten bemoedigen.

Heeft dit te maken met het nieuws vandaag uit Ierland ?

[Gaitema 438]

6 uur geleden zei HJW:

@Robert Frans

We waren met een mooie discussie bezig en nu is daar ineens een lofzang op de RKK en dat katholieken elkaar moeten bemoedigen.

Heeft dit te maken met het nieuws vandaag uit Ierland ?

Dat doet hij altijd toch al? Het is mij zelf niet duidelijk welk standpunt hij inneemt ten aanzien van homoseksuelen. Ik krijg het gevoel dat er met een grote boog omheen gelopen wordt.

[Dat beloof ik 836]

8 uur geleden zei HJW:

@Robert Frans

We waren met een mooie discussie bezig en nu is daar ineens een lofzang op de RKK en dat katholieken elkaar moeten bemoedigen.

Heeft dit te maken met het nieuws vandaag uit Ierland ?

Je bedoelt het nieuws dat aartsbisschop Vigano bekend heeft gemaakt dat de paus in 2013 meewerkte aan het verzwijgen van misbruik binnen de RKK?

[HJW 183]

22 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Je bedoelt het nieuws dat aartsbisschop Vigano bekend heeft gemaakt dat de paus in 2013 meewerkte aan het verzwijgen van misbruik binnen de RKK?

Was er ook ander nieuws dan ?

Hij heeft het trouwens "gezegd" en niet "bekend gemaakt". Het kan ook zo zijn dat meneer Vigano bij de zeer conservatieve kliek hoort die graag van de paus af wil. Vroeger werden ze dan vergiftigd, nu hebben ze dan andere methoden.

Dus das even afwachten. Wel opvallend is dat de paus niet wil reageren. Ik ben benieuwd.

27 augustus 2018 bewerkt door HJW

[Robert Frans 1.537]

9 uur geleden zei HJW:

@Robert Frans

We waren met een mooie discussie bezig en nu is daar ineens een lofzang op de RKK en dat katholieken elkaar moeten bemoedigen.

Heeft dit te maken met het nieuws vandaag uit Ierland ?

Een lofzang op de RKK, of een lofzang op de Kerk ofwel de christelijke gemeenschap, waar jij blijkbaar alleen de RKK in ziet? Ik sprak volgens mij alleen over de (christelijke) levensweg in het algemeen, over de liefde en het offer in het algemeen, als reactie op jouw schrijven over dat de weg met God niet moeilijk zou (hoeven) zijn. Het is aan jou of je dat vervolgens als exclusief katholiek wil zien of niet. De katholieke Kerk zelf doet dat echter niet per se.
Dat ik daarbij katholieke beelden gebruik, is nu eenmaal een vrijheid die ik hier op dit forum permitteer, maar doet niets af aan wat ik wilde zeggen.
Maar in een ding heb je wel gelijk: veel gelovigen, de slachtoffers in het bijzonder, kunnen na al dat nare nieuws inderdaad wel wat bemoediging gebruiken. Ik bedoel, het houdt maar niet op...

3 uur geleden zei Gaitema:

Dat doet hij altijd toch al? Het is mij zelf niet duidelijk welk standpunt hij inneemt ten aanzien van homoseksuelen. Ik krijg het gevoel dat er met een grote boog omheen gelopen wordt.

Dat is vreemd, want ik heb hier meerdere malen geschreven over homofilie of homoseksualiteit en over het homohuwelijk. Als je daar dan vervolgens geen expliciet standpunt uit weet te halen, dan kan het zomaar wezen dat ik die dan blijkbaar in jouw ogen niet heb over homofilie of homo's. En dat hoeft dan ook niet. Homo's zijn immers gewoon mensen zoals jij en ik, die niet per se een unieke positie innemen binnen de Kerk en dus ook niet per se in mijn gedachten. Hoe graag de westerse propaganda dat soms wel lijkt te willen.
De Kerk roept wel op tot respect en roept ook op tot geestelijke begeleiding waar dat nodig is; homohaat wordt dus afgewezen, maar homoseksuele handelingen zelf worden wél als zondig gezien, puur omdat zij buiten het huwelijk plaatsvinden en (daardoor) niet beantwoorden aan beide doelen van seksualiteit.

Zelf volg ik de Kerk daarin, hoewel met eigen nuances hier en daar, en wijs ik vooral die veel te liberale "regenboogpropaganda" af, zoals bijvoorbeeld geuit wordt in die Prides-optochten, de onterechte koppeling die gemaakt wordt tussen het afwijzen van het homohuwelijk en het niet accepteren van homo's, de ontuchtige omgang met seksualiteit op bijvoorbeeld homo-ontmoetingsplaatsen, dat soort dingen.
Maar dat soort uitingen wijs ik bij hetero's ook af, dus daarin is geen verschil.
Ik heb verder simpelweg niet meer of minder hekel aan homo's dan aan andere mensen. Sommigen zijn aardig en liefdevol, een aantal mag ik ook rekenen onder mijn dierbaren, en sommigen zijn gewoon vervelend en egocentrisch.
Daarin is dus geen verschil met niet-homo's.
En als iemand iets doet waar ik niet achtersta, dan kan ik dat prima aangeven waar dat gepast is en ook het waarom, maar oordeel ik verder niet over diegene.
Daarin dus ook geen verschil met niet-homo's.

Als dat geen duidelijk standpunt is, dan zij dat maar zo.

[antoon 290]

Citaat

Homofilie lijkt mij geen lichamelijke afwijking. Afgezien daarvan, ik geloof er niks van dat God ons beschadigd op de wereld zet. Dat wij defect op deze aardkloot worden geboren heeft alles met de zondeval te maken en niet met God.

aldus kaasjeskruid

Dat begrijp ik, maar het zou ook te maken kunnen hebben degeneratie van de mens na de zondeval, ook volgens mij, volgens mij heb je een punt, ik speelde ook al heel lang met deze gedachte.

27 augustus 2018 bewerkt door antoon
toevoeging

[HJW 183]

31 minuten geleden zei Robert Frans:

Een lofzang op de RKK, of een lofzang op de Kerk ofwel de christelijke gemeenschap, waar jij blijkbaar alleen de RKK in ziet?

Nou.......in je vorige bijdrage stonden de volgende teksten.

13 uur geleden zei Robert Frans:

het katholieke mensbeeld is eigenlijk nu juist helemaal niet zo negatief. De Kerk

 

13 uur geleden zei Robert Frans:

De katholieke geloofsbeleving is vaak dan ook juist positief.

Citaat

We verstaan het Offer dan ook niet zo juridisch als veel protestanten doen

Vanuit deze teksten vind ik het lastig af te leiden dat je met de Kerk het breder bedoelt dan de RKK. Ik zie dus dat jij met de Kerk blijkbaar de RKK bedoelt.

31 minuten geleden zei Robert Frans:

als reactie op jouw schrijven over dat de weg met God niet moeilijk zou (hoeven) zijn. Het is aan jou of je dat vervolgens als exclusief katholiek wil zien of niet.

Het is wel lastig om de weg terug te vinden (ik ken niemand die het al gedaan heeft), ik stel dat het niet via allerlei offers hoeft te zijn en dat het geen harde weg hoeft te zijn. Het probleem zit hem, in mijn visie, meer in het vinden van de weg. Of Thuis. Ik zie het niet als exclusief katholiek, ik volg hierin naar eer en geweten wat jij hier zelf over stelt (of wat ik denk dat je stelt, dat kan verschillen).

31 minuten geleden zei Robert Frans:

Maar in een ding heb je wel gelijk: veel gelovigen, de slachtoffers in het bijzonder, kunnen na al dat nare nieuws inderdaad wel wat bemoediging gebruiken. Ik bedoel, het houdt maar niet op...

Het staat je geheel vrij te bemoedigen. Het was alleen wel even een breuk met de discussie die we hadden en vandaar de vraag of het te maken had met het nieuws uit Ierland. Het houdt idd niet op.

31 minuten geleden zei Robert Frans:

Dat is vreemd, want ik heb hier meerdere malen geschreven over homofilie of homoseksualiteit en over het homohuwelijk

Je positie en mening is mij volstrekt helder. Ik weet het, je reageert op Gaitema. Maar je positie is niet zo lasting te duiden. Ik ben het er niet altijd mee eens, maar dat is een ander verhaal.

 

27 augustus 2018 bewerkt door HJW

[Robert Frans 1.537]

45 minuten geleden zei HJW:

Vanuit deze teksten vind ik het lastig af te leiden dat je met de Kerk het breder bedoelt dan de RKK. Ik zie dus dat jij met de Kerk blijkbaar de RKK bedoelt.

Dat is waar inderdaad, maar je ziet ook dat ik het erbij zet als ik puur vanuit het katholicisme spreek. Ik deed dat echter niet altijd, schreef daarom juist ook over andere mystieke stromingen, en misschien had ik dat nog wat meer moeten verduidelijken in het gedeelte dat je aanhaalde. Soms ga ik in mijn schrijven over van katholiek schrijven naar meer algemeen schrijven en die overgang is misschien hier en daar iets te subtiel.

47 minuten geleden zei HJW:

Het is wel lastig om de weg terug te vinden (ik ken niemand die het al gedaan heeft), ik stel dat het niet via allerlei offers hoeft te zijn en dat het geen harde weg hoeft te zijn. Het probleem zit hem, in mijn visie, meer in het vinden van de weg. Of Thuis. Ik zie het niet als exclusief katholiek, ik volg hierin naar eer en geweten wat jij hier zelf over stelt (of wat ik denk dat je stelt, dat kan verschillen).

Het hoeft inderdaad geen harde weg te zijn, maar voor veel mensen is het dat wel. Dat bedoelde ik te zeggen, daarom ook die bemoediging. Veel mystici ervaren die paradox ook zo: de weg is eenvoudig en vooral een kwestie van dingen loslaten, niet zelden juist mínder doen en weten dat je een kind van God bent. Maar dat loslaten vinden mensen bij tijd en wijle best lastig, vooral als het om iets gaat waarvan ze weten dat het slecht voor ze is, maar ze er toch gehecht aan zijn.
Denk maar aan iemand op een voorgeschreven dieet, die bij tijd en wijle toch verlangt naar gebak.
Ik geloof wel dat die weg altijd via Christus verloopt en over het algemeen dus ook via de (katholieke) Kerk, maar dat er ook mensen zijn die op meer indirecte wijze, dus zonder wetenschap van Kerk, Schrift en of Christus, toch op andere wijze via Christus zo tot God komen. Hoe, dat weet alleen God.
Ook de Kerk leert dat, hoewel natuurlijk wel met meer nadruk op de noodzaak tot bekering en de sacramenten als heilsnoodzakelijke middelen. Daar is zij nu eenmaal Kerk voor.
God is niet gebonden aan kerk, sacrament en ook niet aan de geloofstalen die wij spreken. Maar ik geloof wel dat het zijn belangrijkste en voornaamste middelen zijn en Hij ons daar wel aan bindt. Net zoals wij ook hier wel of niet nader tot elkaar kunnen komen zonder elkaar gezien te hebben, maar dat face-to-face-contact toch directer en vollediger is. Menigmaal ook ervaren dat in het echt iemand vaak toch heel anders is dan op een forum.
En in katholiek verstaan is de Kerk in elk geval op sacramenteel en leerstellig niveau het Lichaam van Christus, dus hebben we zo "face-to-Face"-contact met Christus. Ook fysiek dus inderdaad.

Ik denk dat we beiden grotendeels wel hetzelfde hierin geloven, maar dat we beiden hier en daar andere accenten en nuances leggen en ook andere betekenissen aan bepaalde woorden geven. Misschien is het daarom goed om weer wat directer on-topic te gaan, zoals Gaitema ons ook al probeert te krijgen.

[Gaitema 438]

1 uur geleden zei Robert Frans:

Dat is vreemd, want ik heb hier meerdere malen geschreven over homofilie of homoseksualiteit en over het homohuwelijk. Als je daar dan vervolgens geen expliciet standpunt uit weet te halen, dan kan het zomaar wezen dat ik die dan blijkbaar in jouw ogen niet heb over homofilie of homo's. En dat hoeft dan ook niet. Homo's zijn immers gewoon mensen zoals jij en ik, die niet per se een unieke positie innemen binnen de Kerk en dus ook niet per se in mijn gedachten. Hoe graag de westerse propaganda dat soms wel lijkt te willen.

De Kerk roept wel op tot respect en roept ook op tot geestelijke begeleiding waar dat nodig is; homohaat wordt dus afgewezen, maar homoseksuele handelingen zelf worden wél als zondig gezien, puur omdat zij buiten het huwelijk plaatsvinden en (daardoor) niet beantwoorden aan beide doelen van seksualiteit.

Zelf volg ik de Kerk daarin, hoewel met eigen nuances hier en daar, en wijs ik vooral die veel te liberale "regenboogpropaganda" af, zoals bijvoorbeeld geuit wordt in die Prides-optochten, de onterechte koppeling die gemaakt wordt tussen het afwijzen van het homohuwelijk en het niet accepteren van homo's, de ontuchtige omgang met seksualiteit op bijvoorbeeld homo-ontmoetingsplaatsen, dat soort dingen.
Maar dat soort uitingen wijs ik bij hetero's ook af, dus daarin is geen verschil.
Ik heb verder simpelweg niet meer of minder hekel aan homo's dan aan andere mensen. Sommigen zijn aardig en liefdevol, een aantal mag ik ook rekenen onder mijn dierbaren, en sommigen zijn gewoon vervelend en egocentrisch.
Daarin is dus geen verschil met niet-homo's.
En als iemand iets doet waar ik niet achtersta, dan kan ik dat prima aangeven waar dat gepast is en ook het waarom, maar oordeel ik verder niet over diegene.
Daarin dus ook geen verschil met niet-homo's.

Als dat geen duidelijk standpunt is, dan zij dat maar zo.

Dit vind ik wel een duidelijke uiteenzetting. Mogelijk dat ik niet voldoende had gelezen van je eerdere bijdragen. De tempo waarop dit topic de afgelopen week liep was voor mij soms amper bij te benen ?. Ik bladerde daarom ook veel over bijdragen heen. Ik las dat je eerder schreef dat je het homohuwelijk niet als huwelijk ziet, maar als een liefdesverklaring. Dit wordt niet in de RKK gesloten en dus lijkt me daaruit de logica dat je seksualiteit tussen homoseksuelen per definitie als zonde ziet, ook als ze getrouwd zijn. Mocht ik het mis hebben, dan mag je mij corrigeren. Ik vind het opvallend dat je dus een ander argument hebt voor dat homoseksueel contact een zonde zou zijn, dan wat ik anderen zie geven; namelijk de Bijbelteksten. Hoe kijk je aan tegen de Bijbelteksten over homoseksualiteit? 

[HJW 183]

32 minuten geleden zei Robert Frans:

en misschien had ik dat nog wat meer moeten verduidelijken in het gedeelte dat je aanhaalde. Soms ga ik in mijn schrijven over van katholiek schrijven naar meer algemeen schrijven en die overgang is misschien hier en daar iets te subtiel.

Het is dan idd elke keer even schakelen. Ik snap je wel, het is alleen wel soms lastig te bepalen wanneer je wat bedoelt. Maar ik ga mijn best doen.

32 minuten geleden zei Robert Frans:

Het hoeft inderdaad geen harde weg te zijn, maar voor veel mensen is het dat wel. Dat bedoelde ik te zeggen

Ik besef mij zeer dat het leven voor veel mensen zwaar is. Ik zie genoeg ellende om me heen en maak het zelf ook mee.

32 minuten geleden zei Robert Frans:

de weg is eenvoudig en vooral een kwestie van dingen loslaten, niet zelden juist mínder doen en weten dat je een kind van God bent. Maar dat loslaten vinden mensen bij tijd en wijle best lastig, vooral als het om iets gaat waarvan ze weten dat het slecht voor ze is, maar ze er toch gehecht aan zijn.

Ik zou zeggen: meet the master. Het loslaten is bij tijd en wijle verhipte lastig. En als je denkt het losgelaten te hebben, is het er weer.

Vandaar dat loslaten wat mij betreft ook niet de weg hoeft te zijn. Althans: er is een alternatief. Stel je open voor het goddelijke, mediteer op naar Huis gaan en dat dat is wie je bent. En dan zul je merken dat je zaken niet los hoeft te laten, maar dat ze als vanzelf verdwijnen. Klinkt mooi........maar al die aardse afleidingen maken het lastig om de focus gericht te houden. Ik weet er alles van......

32 minuten geleden zei Robert Frans:

Ik geloof wel dat die weg altijd via Christus verloopt en over het algemeen dus ook via de (katholieke) Kerk, maar dat er ook mensen zijn die op meer indirecte wijze, dus zonder wetenschap van Kerk, Schrift en of Christus, toch op andere wijze via Christus zo tot God komen.

Grappig.....voor mij zou de kerkelijke weg dan juist de indirecte weg zijn. Zo zie je maar weer. Dat weet niet alleen God, maar dan uiteindelijk ook degene die die weg gaat.

32 minuten geleden zei Robert Frans:

Ik denk dat we beiden grotendeels wel hetzelfde hierin geloven, maar dat we beiden hier en daar andere accenten en nuances leggen en ook andere betekenissen aan bepaalde woorden geven. Misschien is het daarom goed om weer wat directer on-topic te gaan, zoals Gaitema ons ook al probeert te krijgen

Back on-topic.

27 augustus 2018 bewerkt door HJW

[Gaitema 438]

Op ‎21‎-‎8‎-‎2018 om 11:55 zei Robert Frans:

Homoseksualiteit an sich wordt dan ook niet per se als zonde gezien. De enige reden waarom homoseks (vergeef me het woord) als zondig wordt gezien, is omdat het per definitie seks buiten het huwelijk is en losgekoppeld van vruchtbaarheid. Zouden twee heteromensen buiten het huwelijk seks hebben, dan zouden zij net zo goed zondig zijn. Er zijn dan ook gelovigen die helemaal geen bezwaar zien tegen een platonische liefdesrelatie tussen twee heren of twee dames, eventueel met spirituele begeleiding daarin. En daar ben ik er een van.
"Gay Pride-uitingen" (vergeef me ook dát woord even) worden dan ook vooral afgewezen omdat daarin vaak de loskoppeling tussen huwelijk, seksualiteit en vruchtbaarheid wordt gepropageerd en men nog weleens teveel de koppeling maakt tussen acceptatie van homoseksualiteit en acceptatie van het homohuwelijk. Terwijl dat echt twee verschillende kwesties zijn, ook voor veel homo's zelf.

Niet ieder is inderdaad geroepen tot het huwelijk. Ik bijvoorbeeld ook niet. Maar binnen de klassieke visie zijn huwelijk en seksualiteit onlosmakelijk met elkaar verbonden. Geen huwelijk betekent dan dus ook geen seks. Of je nu homo of hetero bent. Elke roeping heeft zo haar offers en haar zegeningen.
Of homo's daartoe worden gedwongen? Als ze daadwerkelijk met iemand van hetzelfde geslacht willen trouwen of seks willen hebben (niet alle homo's willen dat!), dan eigenlijk natuurlijk wel. En dat levert zeker hier en daar hele nare moeilijkheden op. Technisch gezien hebben ze dezelfde rechten als hetero's, maar willen ze natuurlijk niet met iemand van het andere geslacht trouwen, zodat dat in de praktijk helemaal niet zo voelt.
Alleen dit zul je bij elke huwelijksvisie wel tegenkomen. Er zullen altijd mensen buitengesloten worden, of gedwongen tot een leefwijze die niet de hunne is. Mensen die bijvoorbeeld met meer partners tegelijk willen trouwen, vallen ook buiten de boot. En huwelijken die gearrangeerd zijn worden ook wettelijk niet altijd erkend. Er zijn altijd grenzen, in welke visie ook, ook in die van jou, en het is altijd naar als daardoor niet elke leefwijze nageleefd kan worden. Maar soms nu eenmaal onvermijdelijk.

 

Hierbij was het me niet geheel duidelijk wat je bedoelde, of een homohuwelijk nu wel of niet kan. In de kerk in ieder geval niet. Je bent wel een voorstander te zijn van liefdesrelaties tussen homoseksuelen. Dat vind ik mooi

[Robert Frans 1.537]

59 minuten geleden zei Gaitema:

Dit vind ik wel een duidelijke uiteenzetting. Mogelijk dat ik niet voldoende had gelezen van je eerdere bijdragen. De tempo waarop dit topic de afgelopen week liep was voor mij soms amper bij te benen ?. Ik bladerde daarom ook veel over bijdragen heen. Ik las dat je eerder schreef dat je het homohuwelijk niet als huwelijk ziet, maar als een liefdesverklaring. Dit wordt niet in de RKK gesloten en dus lijkt me daaruit de logica dat je seksualiteit tussen homoseksuelen per definitie als zonde ziet, ook als ze getrouwd zijn. Mocht ik het mis hebben, dan mag je mij corrigeren. Ik vind het opvallend dat je dus een ander argument hebt voor dat homoseksueel contact een zonde zou zijn, dan wat ik anderen zie geven; namelijk de Bijbelteksten. Hoe kijk je aan tegen de Bijbelteksten over homoseksualiteit? 

De Kerk baseert haar huwelijksvisie inderdaad vooral op het scheppingsverhaal en het Evangelie. En dus ook haar visie op seksualiteit, omdat huwelijk en seksualiteit in katholiek verstaan en ook in de Schrift zelf vrij natuurlijk uit elkaar voortkomen. Zonder huwelijk geen (geoorloofde) seksualiteit, zo is het idee.
De bekende bijbelteksten gaan vooral over ontuchtige handelingen buiten het huwelijk, niet over homofilie als geaardheid. Het homohuwelijk zou denk ik dan ook letterlijk niet begrepen worden in die cultuur, want hoe kun je dan nog een gezin stichten en zo je naam vestigen in het land?
Wel zie je hier en daar bijzondere liefdevolle relaties tussen mannen die we nu nog weleens "homo-erotisch" plegen te noemen, zoals tussen David en Jonathan, maar die waren zeer waarschijnlijk wel "gewoon" platonisch.
Ook bij het verhaal van Sodom en Gomorra gaat het allereerst over een afschuwelijke schending van gastvrijheid en wordt eigenlijk niet verder geconcretiseerd wat de zonden waren die God deed besloten beide steden te vernietigen. Maar als bij de geredde rechtvaardigen de dochters al hun vader in zijn slaap verkrachtten om zwanger te worden, tja...

Seks tussen twee mannen werd daarom ook in de bijbelse tijd als zondig gezien, om dezelfde redenen eigenlijk die de Kerk nu ook hanteert. Houd er daarbij ook rekening mee dat homofilie als geaardheid een vrij nieuwe vondst is en (wereldwijd) ook lang niet iedereen overtuigd is van het bestaan daarvan. Ook in de wetenschap staan er nog wel vragen open over het precieze wezen van homofilie; het is voor zover ik weet nog lang niet helemaal in vaststaande theorieën gegoten.
Daarnaast kwam (en kom) je in verschillende culturen ook seks tussen twee mannen of vrouwen tegen, zonder homoseksuele context. Denk aan jonge mannen die op elkaar het huwelijk alvast "oefenen," of de niet altijd onvrijwillige seksuele contacten tussen gevangenen, bij gebrek aan het andere geslacht. En ook op die homo-ontmoetingsplaatsen schijnt niet elke bezoeker bepaald homoseksueel te zijn.
Het is dus allemaal wat complexer dan enkel die geaardheid, en in die context moet je dergelijke afwijzingen ook verstaan, naast dus de klassieke visie op huwelijk en seksualiteit.

27 augustus 2018 bewerkt door Robert Frans

[Gaitema 438]

12 minuten geleden zei Robert Frans:

De Kerk baseert haar huwelijksvisie inderdaad vooral op het scheppingsverhaal en het Evangelie. En dus ook haar visie op seksualiteit, omdat huwelijk en seksualiteit in katholiek verstaan en ook in de Schrift zelf vrij natuurlijk uit elkaar voortkomen. Zonder huwelijk geen (geoorloofde) seksualiteit, zo is het idee.
De bekende bijbelteksten gaan vooral over ontuchtige handelingen buiten het huwelijk, niet over homofilie als geaardheid. Het homohuwelijk zou denk ik dan ook letterlijk niet begrepen worden in die cultuur, want hoe kun je dan nog een gezin stichten en zo je naam vestigen in het land?
Wel zie je hier en daar bijzondere liefdevolle relaties tussen mannen die we nu nog weleens "homo-erotisch" plegen te noemen, zoals tussen David en Jonathan, maar die waren zeer waarschijnlijk wel "gewoon" platonisch.
Ook bij het verhaal van Sodom en Gomorra gaat het allereerst over een afschuwelijke schending van gastvrijheid en wordt eigenlijk niet verder geconcretiseerd wat de zonden waren die God deed besloten beide steden te vernietigen. Maar als bij de geredde rechtvaardigen de dochters al hun vader in zijn slaap verkrachtten om zwanger te worden, tja...

Seks tussen twee mannen werd daarom ook in de bijbelse tijd als zondig gezien, om dezelfde redenen eigenlijk die de Kerk nu ook hanteert. Houd er daarbij ook rekening mee dat homofilie als geaardheid een vrij nieuwe vondst is en (wereldwijd) ook lang niet iedereen overtuigd is van het bestaan daarvan. Ook in de wetenschap staan er nog wel vragen open over het precieze wezen van homofilie; het is voor zover ik weet nog lang niet helemaal in vaststaande theorieën gegoten.
Daarnaast kwam (en kom) je in verschillende culturen ook seks tussen twee mannen of vrouwen tegen, zonder homoseksuele context. Denk aan jonge mannen die op elkaar het huwelijk alvast "oefenen," of de niet altijd onvrijwillige seksuele contacten tussen gevangenen, bij gebrek aan het andere geslacht. En ook op die homo-ontmoetingsplaatsen schijnt niet elke bezoeker bepaald homoseksueel te zijn.
Het is dus allemaal wat complexer dan enkel die geaardheid, en in die context moet je dergelijke afwijzingen ook verstaan, naast dus de klassieke visie op huwelijk en seksualiteit.

Helder. Wat vind je trouwens van stellen die in de PKN bijvoorbeeld huwen? 

[Robert Frans 1.537]

6 minuten geleden zei Gaitema:

Helder. Wat vind je trouwens van stellen die in de PKN bijvoorbeeld huwen? 

Bij homostellen hetzelfde als van homostellen die enkel bij de burgerlijke stand huwen, daar de PKN enkel huwelijken inzegent en niet sluit. Ik zie het huwelijk dan dus niet als huwelijk, maar als liefdesrelatie.
Ik geloof wel dat (delen van) de PKN dan blijkbaar de klassieke en bijbelse huwelijksvisie gedeeltelijk heeft losgelaten en dat ze daar geen goed aan heeft gedaan. Maar zij is uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor haar eigen kudde en moet dus doen wat haar het beste lijkt.

Bij heterostellen ligt het wat ingewikkelder, daar hun huwelijk door de katholieke Kerk wel erkend kan worden als het echtpaar, of één van de echtgenoten, katholiek zou willen worden. Hoe dat nu precies weer zit en wat daarvoor dan nodig is, dat weet ik niet, maar het basisprincipe is dus wel dat dergelijke huwelijken alsnog erkend kunnen worden.
Ik zelf zie dergelijke huwelijken echter sowieso gewoon als huwelijken, hoewel dan niet sacramenteel gesloten en dus niet het meest ideaal, zeg maar.

Voor je begrip is het wellicht goed te weten dat de katholieke Kerk het burgerlijk huwelijk niet zonder meer als huwelijk erkend. Een "echt" christelijk huwelijk wordt in de Kerk gesloten, ten overstaande van de diaken of priester en vier getuigen, twee per echtgenoot, en bevestigd in de huwelijksnacht.
Het burgerlijk huwelijk erkent ze wel als wettelijke plicht hier in Nederland en stelt ze daarom hier ook als harde voorwaarde. Vrijwel alle Nederlandse kerken doen dat.

[Gaitema 438]

4 uur geleden zei Robert Frans:

Bij homostellen hetzelfde als van homostellen die enkel bij de burgerlijke stand huwen, daar de PKN enkel huwelijken inzegent en niet sluit. Ik zie het huwelijk dan dus niet als huwelijk, maar als liefdesrelatie.
Ik geloof wel dat (delen van) de PKN dan blijkbaar de klassieke en bijbelse huwelijksvisie gedeeltelijk heeft losgelaten en dat ze daar geen goed aan heeft gedaan. Maar zij is uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor haar eigen kudde en moet dus doen wat haar het beste lijkt.

Bij heterostellen ligt het wat ingewikkelder, daar hun huwelijk door de katholieke Kerk wel erkend kan worden als het echtpaar, of één van de echtgenoten, katholiek zou willen worden. Hoe dat nu precies weer zit en wat daarvoor dan nodig is, dat weet ik niet, maar het basisprincipe is dus wel dat dergelijke huwelijken alsnog erkend kunnen worden.
Ik zelf zie dergelijke huwelijken echter sowieso gewoon als huwelijken, hoewel dan niet sacramenteel gesloten en dus niet het meest ideaal, zeg maar.

Voor je begrip is het wellicht goed te weten dat de katholieke Kerk het burgerlijk huwelijk niet zonder meer als huwelijk erkend. Een "echt" christelijk huwelijk wordt in de Kerk gesloten, ten overstaande van de diaken of priester en vier getuigen, twee per echtgenoot, en bevestigd in de huwelijksnacht.
Het burgerlijk huwelijk erkent ze wel als wettelijke plicht hier in Nederland en stelt ze daarom hier ook als harde voorwaarde. Vrijwel alle Nederlandse kerken doen dat.

Dank je wel. Al verschillen we wat van mening, het is goed dat je jouw visie deelde.

trouwens, de PKN noemt het ook niet inzegenen, maar een zegen geven over de relatie. Ik ben het met je eens dat ze dan eigenlijk met het geheel instemmen en dat het niet traditioneel is.

27 augustus 2018 bewerkt door Gaitema

[Lobke 467]

@Robert Frans

De rooms-katholieke kerk kan een wettelijk huwelijk niet als huwelijk zien maar we hebben met de Nederlandse wetten te maken. Een wettelijk huwelijk is hier een huwelijk dat telt, voor homoseksuelen en heteroseksuelen. Dat men de zegen over dit huwelijk wil kan, maar is voor de wet niet relevant.

Ik ken een rooms-katholieke diaken die voorgaat in de diensten, gescheiden is en weer een relatie heeft. Je ziet nogal eens dat er strakke regels zijn (R-KK) maar dat men in de praktijk er niet zo moeilijk over doet. Dat maakt veel zaken er niet duidelijker op.

 

 

 

 

27 augustus 2018 bewerkt door Lobke

[Robert Frans 1.537]

32 minuten geleden zei Lobke:

De rooms-katholieke kerk kan een wettelijk huwelijk niet als huwelijk zien maar we hebben met de Nederlandse wetten te maken. Een wettelijk huwelijk is hier een huwelijk dat telt, voor homoseksuelen en heteroseksuelen. Dat men de zegen over dit huwelijk wil kan, maar is voor de wet niet relevant.

De Nederlandse wet heeft echter geen sacramentele rechtsgeldigheid an sich voor de katholieke Kerk. Zij kan inderdaad een burgerlijk huwelijk erkennen als het echtpaar katholiek wordt en zij nodigt ook niet-katholiek gehuwden uit om de beginselen van het christelijk huwelijk na te leven, net zoals zij staten oproept om het huwelijk en het gezin te beschermen, maar het principe is dat een katholiek huwelijk in de Kerk sacramenteel gesloten wordt.
Voor de Nederlandse wet is dat misschien niet relevant, maar voor de katholieke Kerk is de Nederlandse wet weer enkel relevant daar waar zij eraan gehouden is. Vandaar dus ook de verplichte koppeling burgelijk huwelijk-kerkelijk huwelijk.

32 minuten geleden zei Lobke:

Ik ken een rooms-katholieke diaken die voorgaat in de diensten, gescheiden is en weer een relatie heeft. Je ziet nogal eens dat er strakke regels zijn (R-KK) maar dat men in de praktijk er niet zo moeilijk over doet. Dat maakt veel zaken er niet duidelijker op.

Deze man leeft dan dus in doodzonde. Daar wordt inderdaad niet overal even streng over gedaan, maar er zijn genoeg katholieke culturen, bisdommen of parochies waar zo iemand wel degelijk de gevolgen alreeds ervan moet dragen als die zonde openbaar wordt.
Uiteindelijk zal hij zich echter voor God moeten verantwoorden en dan kan hij niet aankomen met onwetendheid of met de milde reacties van zijn omgeving. Hij heeft zijn eigen verantwoordelijkheid en als diaken weet hij precies wat wel en niet kan, of behoort hij dat te weten. Hij heeft dus geen excuus.
En mogelijk zullen ook zij die het (oogluikend) toestaan zich moeten verantwoorden voor God, als zij redelijkerwijs beter hadden kunnen weten.

De katholieke leer is op dit soort punten vrij helder, maar mede in Nederland is door een te vrijzinnige interpretatie van Vaticanum II (bewust) verwarring geschept onder de gelovigen, zowel door geestelijken als door fanatieke leken. Daar zijn ook verschillende soms begrijpelijke oorzaken voor aan te wijzen.
Daar plukken we nu nog de vruchten van hier en daar, maar uiteindelijk zal dat niet zo blijven. De nieuwe lichting priesters en bekeerde katholieken zijn over het algemeen juist heel bewust met het geloof bezig en ook de bisschoppen proberen weer de juiste koers te vinden.
En ja, soms gebeurt dat met (te) strenge hand, maar wel vanuit het voornemen om de pastorale praktijk beter te laten aansluiten op de katholieke leer. Om Gods barmhartigheid niet te vrijblijvend op te vatten, omdat Hij immers ook in die geboden met ons het goede voorheeft.

27 augustus 2018 bewerkt door Robert Frans