Robert Frans

Het was om wat ruggespraak te houden alvorens meer te zeggen, dat het topic van weinig info werd voorzien bij het sluiten.
In principe was het topic oorspronkelijk een aankondiging van een christelijke informatiedag met als onderwerp seksueel misbruik. Er ontstond een langer durende discussie later verschuivend naar het onderwerp abortus. Er kwam een verzoek binnen om de posts die over dat laatste gingen af te splitsen en eventueel aan een bestaand topic over abortus te hangen. Dat laatste gaat niet i.v.m. het feit dat er geen enigermate recent topic over abortus is, maar belangrijker is nog dat het moeilijk uitvoerbaar is om de uitsplitsing te effectueren aangezien er niet een duidelijke scheiding qua focus in de posts in de bestaande draad is.
Het topic is inmiddels behoorlijk lang geworden en het bekijkende leek het me dat er ook niet echt veel nieuws aan te behandelen zaken zonder offtopic te worden over is gebleven.
Robert Frans heeft heel duidelijke posts geschreven en het leek me wel rond. Langer doorgaan leek tot verzanden te gaan leiden; een teken daarvoor was dat er geneuzel (excusez le mot) kwam of iets geheel intern verziekt is of misschien slechts er alle schijn van heeft  dat te zijn; en of er een politieke beïnvloeding in de filmwereld is (hetgeen dan toch wel offtopic werd). Natuurlijk, dingen moeten helder zijn en niet meerduidig of vaag en navragen wat bedoeld wordt is best nuttig, maar men kan ook gaan zeuren over iets dat toch wel duidelijk verwoord werd. Als het in een stadium aan het geraken is waarin de dingen duidelijk zijn en verder praten niet tot toenadering qua standpunt lijkt te leiden, kan het tijd zijn geworden om een draad te sluiten (en eventueel bij een andere gelegenheid eens verder te praten). Ik oordeelde dat dat moment vermoedelijk wel kon worden geacht aangebroken te zijn.
Maar ik proef nu dat jullie graag verder willen praten. Waar willen jullie het op focussen? Laat dat even weten en dan kijk ik of ik het topic weer gewoon open of dat een vervolgtopic een beter idee is.

Wat jij wil. Ik heb geprobeerd uit te leggen wat de Kerk hierover leert, in de context van de héle leer, die ook aangeeft dat Christus niet per se gebonden is aan het doopsel. Aan jou wat je er verder van wil maken en welke motieven je gelovigen nu weer wil geven om te geloven wat zij geloven.

Ik heb mijns inziens voldoende aangegeven wat ik bedoelde en dat ik dus niet zo stellig over Hollywood schreef (of wilde schrijven) als jij nu suggereert. Zelfs in wat jij van mij citeert staat niet eens dat Hollywood zich zou conformeren aan politieke agenda's. Lees maar, het staat er niet.
Heb geen zin om deze discussie eindeloos te laten voortduren. Als je blijft vinden dat schrijven over culturele en politieke invloeden vanuit Hollywood hetzelfde is als schrijven over wel of geen misbruik of porno in de kerk, dan is dat aan jou. Als jij culturele en politieke invloeden net zo erg vindt als misbruik en dus net zo goed beschuldigend, dan is dat aan jou. Ik zie dat als twee verschillende dingen.
Ja, ik snap heus wel waar je heenwil hoor, maar je gaat zo alleen volledig aan mijn punt voorbij. Namelijk dat westerse culturen hun moraal niet zelden net zo superieur achten als de kerk doet en dat ook binnen westerse instellingen er mensen zijn die het ene roepen, maar het andere doen.
Hollywood was enkel een voorbeeld, omdat veel van onze films daar vandaan komen en er wel degelijk politieke bewegingen zijn die Hollywood proberen te beïnvloeden (dát schreef ik dus). En omdat gemeend werd dat Harvey Weinstein geen moraal of morele wijsheden zou propageren in zijn films.
De Metoo-beweging, Social Justice Warriors, Black Lives Matter, de LBGT-gemeenschap, christenen, ze laten echt wel van zich horen binnen Hollywood. Het hooghouden en propageren van een moraal is dus geen exclusief religieus iets. Alle beschavingen en levensbeschouwingen doen dat, alleen de ene is sterker en invloedrijker dan de andere. Dat is alles.
Het misbruik is en blijft dus geen exclusief katholiek of zelfs religieus probleem, hoe graag sommigen dat ook ervan proberen te maken. Het speelt echt overal, inclusief de hypocrisie die eromheen hangt en niet zelden ook het gebrek aan echte daadkracht in het aanpakken ervan.
Ja, van de kerk mag je misschien beter verwachten, maar dat is geen excuus voor niet-katholieken. Ook van hen mag je beter verwachten. God zal wellicht strenger oordelen over zijn gelovigen, maar dat betekent niet dat het buiten de kerk daarom minder ernstig zou zijn. Ook misbruikers daarbuiten wacht het oordeel.
Er is dus geen excuus. Misbruik is en blijft erg, komt overal voor en moet daarom overal onderzocht en bestreden worden. Enkel naar de ander wijzen is geen deugd en kan dus zelfs desastreus uitvallen.

Dat de kerk gefaald heeft hierin, daar zijn we beiden het wel over eens. Hoe dat in de toekomst zal gaan, dat moet nog blijken. Mensen en organisaties kunnen altijd zich verbeteren. De kerk voert immers nu ook geen kruistochten, heksenjachten en dat soort ongein meer.
Het kindermisbruik was en is buitengewoon kwalijk, maar er zijn altijd oplossingen voorhanden. Misschien niet van de één op de andere dag, zeker niet bij zo'n grote, wereldwijde organisatie, maar hervormingen blijven altijd mogelijk, óók buiten de kerk. Ik sta daar dus niet zo negatief in, eerlijk gezegd.
Maar deze vraag is wel interessant. Want wat je hier stelt, is voor ons inderdaad heel duidelijk immoreel en zou ook altijd als immoreel moeten worden gezien. Maar dat is niet altijd zo geweest. Ik noemde de jaren zestig en zeventig al, waarin door velen juist onverschillig tot heel positief tegenover "kinderseksualiteit" werd gekeken. Ook op hoog politiek niveau.
En in het nog verdere verleden was er nog veel minder sprake van kennis over de kinderpsyche; kinderen werden vooral als mini-volwassenen gezien. In het oude Griekenland, dus die van Plato enzo., waren relaties tussen jonge jongens en oudere mannen al vrij normaal, zo begreep ik.
Het is dus mogelijk dat die priesters het misbruik als hetzelfde zagen als "gewoon" overspel: ze braken er weliswaar hun celibaatsgeloften mee en pleegden zo wel ontucht, maar het zou dan niet meer of minder immoreel zijn geweest dan seks met een vrouw of een volwassen man.
Ook de kwestie gedwongen seksualiteit was nog best een lastige: zo werd bijvoorbeeld vekrachting binnen het huwelijk in Nederland pas in 1991 strafbaar gesteld. Daarvoor ging men er vanuit dat zoiets simpelweg niet mogelijk was. Dus tja.
Als je stelt dat men ook toen al de immoraliteit ervan had moeten weten, dan geloof je dus in een universele moraal die in alle tijden en culturen geldt en gekend kan worden. Wij kunnen elkaar daarin dan ook van harte de hand schudden. De kerk had beter moeten weten en sowieso mogen priesters naar hun geloften überhaupt helemaal geen seks hebben, met wie dan ook, los van het misbruik zelf.
Maar de vraag of ze dat ook echt kón, of men toen ook alreeds de immoraliteit ervan (voldoende) had kúnnen weten of onderkennen, is een spannende. Je moet dan echt diepgaand de omstandigheden en de culturele, politieke en wetenschappelijke ontwikkelingen uit die tijd kunnen nagaan.
Zoals ik al zei: pas sinds begin deze eeuw werd seks met minderjarigen onvoorwaardelijk strafbaar gesteld. Die discussie heeft dus echt nog wel heel lang geduurd en de wet is daarin verschillende keren gewijzigd. En het zou zomaar kunnen dat het laatste woord hierover nog niet gezegd is.

De kern van de abortusdiscussie gaat nu juist hierom: wanneer spreken we van een kind?
Volgens het katholieke geloof zijn er twee mogelijke tijdloze criteria: de conceptie en de partus, ofwel de verwekking en de geboorte. De geboorte is nogal laat, dus houden we het bij de conceptie.
Alle andere criteria worden als te subjectief en te afhankelijk van wetenschappelijke en culturele ontwikkelingen gezien, iets wat ongewenst is als het gaat om dergelijke medische levenskwesties.
Jouw stelligheid is dus begrijpelijk vanuit jouw wereldbeeld, maar zij is niet de enige visie hierop. Je zult, als je die discussie tot in de kern wil voeren (wat hier off-topic is), dus eerst anderen ervan moeten overtuigen waarom een foetus pas na zoveel tijd als een kind kan worden beschouwd.
En dat in een tijd waarin pedofilie nog helemaal niet zo scherp werd veroordeeld, maar door bepaalde groeperingen juist als iets mooi's werd gezien als het kind zelf ook zou willen. Waarin ook dus vrij duidelijk weinig kennis was over de kinderpsyche in dit soort zaken.
Zodat pas begin deze eeuw er strenge wetten kwamen die seks met minderjarigen altijd strafbaar stelden. Het is wat.
Nee, ik wil niets goedpraten, maar wel even aangeven dat er mogelijk altijd nog meer speelde. Wat nu absoluut ondenkbaar is, was toen misschien nog helemaal niet zo vreemd, zeker in de jaren zestig en zeventig niet.
Misschien dacht men echt dat een overplaatsing voldoende was, dacht men dat het misbruik persoongebonden was, net zoals bij normale seksualiteit je ook niet met jan en alleman het bed deelt.
Onbeschrijflijk naïef misschien in het licht van wat wij nu weten en dan nog had men zeker beter op moeten letten, signalen veel serieuzer moeten nemen en priesters veel beter moeten begeleiden in het omgaan met seksuele verlangens, maar als hetgeen ik schrijf werkelijk zo was, dan wordt het mijns inziens wel een iets ander verhaal.
Tenslotte nog een serieuze vraag: je zegt dat als de kerk meteen openheid van zaken had gegeven, de daders dan door justitie bestraft hadden kunnen worden. Maar was in de jaren vijftig, zestig en zeventig pedofilie dan wel echt net zo strafbaar als nu? Of waren de daders misschien alsnog vrijuit gegaan, of slechts heel licht gestraft?

Ik heb volgens mij nog vrij genuanceerd geschreven door woorden als "het lijkt dat," "steeds meer," "bij tijd en wijle," etc. te gebruiken. Ook keur ik het dus niet direct af, het is iets wat je nu eenmaal bij alle culturele uitingen tegenkomt. Moreel volstrekt neutrale uitingen bestaan nu eenmaal niet en de ene cultuur of het ene werk is wat sterker in haar uitingen dan de andere.
Ik wilde enkel aangeven dat ook het westen haar normen en waarden kent waarvan zij meent dat die hoger staan van die van andere culturen en dat deze waarden ook tot uiting komen in haar cinematografie, waarvan Hollywood nu eenmaal de belangrijkste vertegenwoordiger is. Dat hoeft geen probleem te zijn, daar de waarheid nu eenmaal niet relatief is en er inderdaad wel degelijk goed en kwaad bestaat (anders zou je IS ook niet kunnen veroordelen), maar dat moet wel erkend kunnen worden.
De kerk neemt daarin dus beslist geen unieke positie in.
Het is daarom vreemd om te veronderstellen dat iemand als Harvey moreel volstrekt neutraal zou handelen in zijn openbare werkzaamheden en de gemiddelde misbruikende geestelijke niet. In beide gevallen heb je te maken met personen die in hun (culturele) uitingen een zekere morele maatstaf hooghielden, maar zich er zelf niet naar gedroegen.

Ik denk dat je over dergelijke verschrikkingen nu juist zo zakelijk mogelijk moet berichten en het enkel bij nieuwe feiten (!) moet houden bij vervolgberichten, met hier en daar een persoonlijk verhaal zoals men bij andere grote nieuwsberichten vaak ook doet. Met uiteraard voldoende hoor en wederhoor, dus het belichten van alle kanten. Op die manier doe je recht aan wat er gebeurd is, maar maak je het niet onnodig confronterend en of grievend voor slachtoffers.
De terechte vraag om transparantie en vrije nieuwsgaring hoeft discretie en voorzichtig handelen niet in de weg te staan.
Bij berichten over grote terreuraanslagen zie je ook vaak dat ze na de eerste dagen nog steeds constant dezelfde (gruwelijke) beelden weer laten zien, oude feiten blijven herhalen, wilde geruchten poneren die vaak weinig tot niets toevoegen aan de berichtgeving en onnodig vaak stemmingmakers aan het woord laten.
Dat kan heel begrijpelijk zijn, maar voor mensen die de aanslagen daadwerkelijk hebben meegemaakt, of die er een dierbare mee zijn verloren, kan het wel ernstig het rouwproces hinderen. Zeker als hun dierbaren nu juist voortdurend op die beelden te zien zijn.

Yep. Menigeen denkt dat menig kroeg tegenover de kerk is gebouwd. Maar het was natuurlijk andersom.

Groter dan je denkt, mijn beste, groter dan je denkt.

Helaas voor je, maar het kan zomaar zo wezen dat God jou brutaalweg heeft ingezet om haar gebed te verhoren. Die neiging heeft Hij nogal eens, misschien wel gewoon om niet-gelovigen een beetje te trollen.
Maar wees gerust, God zal je er vast wel voor belonen.

Oordeel je zo niet érg over veel mensen die daar naar de kerk gaan? Wie zijn wij om te bepalen of ze traditiegelovigen zouden zijn of niet? En hoe weet jij of iemand bezield is of niet? Ik ken wel meer mensen die heel rustig zijn in de kerk, gewoon onopvallend deelnemen aan de riten, maar een heel warm, bezield geloof hebben.
Exact, het heeft vooral gewoon met cultuur te maken, niet zozeer met wel of geen bezieling of oprechtheid. Je spreekt jezelf hier dus al een beetje tegen. En ook bij evangelischen is niet elke bezieling meteen oprechte bezieling; sommigen zullen uit gewoonte zo meedoen. Echt, je lijkt nu teveel op uiterlijkheden te letten.
Of overwegen ze de woorden tijdens het zingen biddend in het hart? De psalmen kun je op verschillende manieren zingen, dus ook meditatief, "kauwend" op de woorden.
In dit filmpje zul je veel vreugde horen en zien. Wie oren heeft, die hore.

Niet helemaal. De precieze tekst van de absolutie is:
God, de barmhartige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de Heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden; Hij schenke u door het dienstwerk van de kerk vrijspraak en vrede. En ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon + en de Heilige Geest.
De tekst geeft dus inderdaad aan dat God door de Kerk de zonden vergeeft en op grond daarvan ontslaat de priester de boeteling van diens zonden. De priester heeft dus een actieve rol hierin, als de handen en mond van Christus zelf.
In de sacramenten is het immers Christus zelf die handelt, waarbij Hij zijn Lichaam gebruikt zoals ieder mens ook diens lichaam gebruikt bij het spreken en handelen. En het Lichaam van Christus is de Kerk. Daarom kan de priester deze woorden zo uitspreken; hij spreekt ze niet uit namens zichzelf.
Voor geïnteresseerden is hier de hele liturgie van het sacrament van boete en verzoening weergegeven.

Een visie over de biecht uit de Orthodoxe traditie
(Aartspriester Valerian Krechetov)
http://www.pravoslavie.ru/7429.html

Als je verstandig bent......ga niet overall langs, maar ga eens kijken bij een gemeente in je buurt. Ik zou kiezen voor een katholieke kerk of een redelijk normale protestantse gemeente (PKN). En als je je daar goed voelt, lekker daar gaan kerken. Houd je buiten de theoretische fijnslijperij, daar word je alleen maar horendol van.
Als jij je goed voelt bij een gemeente, is dat je plek. En als anderen dan gaan mauwen......gewoon laten mauwen.

Katholiek, orthodox, gereformeerd, luthers, etc. Het lijstje kan langer.

Het zijn belangrijke verschillen voor de mensen die er erg mee bezig zijn. Voor een buitenstaander is het denk ik al snel gerommel in de marge. Net als met veel dingen. 
Pinksterchristen zijn protestant, protestanten zijn christenen. Maar niet elke christen is protestant en niet elke protestant is pinkster christen. Het verschil inhoudelijk is iets dat, vind ik, betekenis heeft als je heel diep in de inhoud zit, maar ook overschat is als je naar de gemiddelde aanhanger kijkt. Ik kan je van alles vertellen, maar eigenlijk denk ik dat het niet je. antwoord geeft, menselijk gezien. Ik denk namelijk dat waar het over gaat dat hoe je de bijbel leest, maar....... veeeeel belangrijker: Spiritualiteit en liturgie. Dus enerzijds hoe beleef je je geloof, meditatie, zoeken en praten met God, reflectie op jezelf, wat doe jij als gelovige in de wereld. Anderzijds, als je naar de kerk gaat: Wat doe je daar? Wat is het doel, betekenis en wat is de betekenis van wat daar allemaal gebeurd? 
Ik denk dat dát de grote verschillen zijn tussen bijvoorbeeld katholieken en protestanten en tussen gereformeerden en pinksterchristenen. En de inhoud heeft er mee te maken natuurlijk, maar dan heb je het over de theorie op de achtergrond vind ik. Een katholiek gezegde is bijvoorbeeld 'wat we bidden geloven we'. Dus de hele toestand zondag in de kerk zegt erg veel over de theorie. Sterker nog, je kunt misschien wel zeggen dat wat daar werkelijk gebeurd eigenlijk de basis is van de theorie en niet anderom (de 'liturgie van de mis', dus hoe de kerkdienst in elkaar zit, zeg maar het filmscript van een kerkdienst). 

Elke christen wordt door Jezus zelf gedoopt, niemand uitgezonderd. Wie het vatten kan, vatte het.

Dit filmpje wil ik graag posten.  Het gaat hier over een sportarts die honderden meisjes misbruikt heeft.
 
 

Dat is waar inderdaad, maar je ziet ook dat ik het erbij zet als ik puur vanuit het katholicisme spreek. Ik deed dat echter niet altijd, schreef daarom juist ook over andere mystieke stromingen, en misschien had ik dat nog wat meer moeten verduidelijken in het gedeelte dat je aanhaalde. Soms ga ik in mijn schrijven over van katholiek schrijven naar meer algemeen schrijven en die overgang is misschien hier en daar iets te subtiel.
Het hoeft inderdaad geen harde weg te zijn, maar voor veel mensen is het dat wel. Dat bedoelde ik te zeggen, daarom ook die bemoediging. Veel mystici ervaren die paradox ook zo: de weg is eenvoudig en vooral een kwestie van dingen loslaten, niet zelden juist mínder doen en weten dat je een kind van God bent. Maar dat loslaten vinden mensen bij tijd en wijle best lastig, vooral als het om iets gaat waarvan ze weten dat het slecht voor ze is, maar ze er toch gehecht aan zijn.
Denk maar aan iemand op een voorgeschreven dieet, die bij tijd en wijle toch verlangt naar gebak.
Ik geloof wel dat die weg altijd via Christus verloopt en over het algemeen dus ook via de (katholieke) Kerk, maar dat er ook mensen zijn die op meer indirecte wijze, dus zonder wetenschap van Kerk, Schrift en of Christus, toch op andere wijze via Christus zo tot God komen. Hoe, dat weet alleen God.
Ook de Kerk leert dat, hoewel natuurlijk wel met meer nadruk op de noodzaak tot bekering en de sacramenten als heilsnoodzakelijke middelen. Daar is zij nu eenmaal Kerk voor.
God is niet gebonden aan kerk, sacrament en ook niet aan de geloofstalen die wij spreken. Maar ik geloof wel dat het zijn belangrijkste en voornaamste middelen zijn en Hij ons daar wel aan bindt. Net zoals wij ook hier wel of niet nader tot elkaar kunnen komen zonder elkaar gezien te hebben, maar dat face-to-face-contact toch directer en vollediger is. Menigmaal ook ervaren dat in het echt iemand vaak toch heel anders is dan op een forum.
En in katholiek verstaan is de Kerk in elk geval op sacramenteel en leerstellig niveau het Lichaam van Christus, dus hebben we zo "face-to-Face"-contact met Christus. Ook fysiek dus inderdaad.
Ik denk dat we beiden grotendeels wel hetzelfde hierin geloven, maar dat we beiden hier en daar andere accenten en nuances leggen en ook andere betekenissen aan bepaalde woorden geven. Misschien is het daarom goed om weer wat directer on-topic te gaan, zoals Gaitema ons ook al probeert te krijgen.

Ik denk dat je de term klerikalisme niet helemaal juist begrijpt. Met klerikalisme wordt bedoeld dat de cleris, ofwel de priesters en bisschoppen, een zodanig gezag genieten onder de bevolking, opgelegd of zo ontstaan, dat zij als het ware op een voetstuk worden gezet en men niet aan hun woorden mag twijfelen.
Dergelijk klerikalisme heeft ook in Nederland gespeeld en kwam je bij protestantse kerken destijds ook tegen, hoewel zij natuurlijk dominees kennen in plaats van priesters. De geestelijke wordt dan vrijwel onvoorwaardelijk vertrouwd en wat hij zegt is vrijwel gelijk aan het woord van God en daardoor boven kritiek verheven. Beschuldigingen tegen in dit geval de priester werden daardoor standaard niet geloofd.
Als de paus dus het klerikalisme als een belangrijke oorzaak aanwijst van het misbruik en het daarom ook correleert aan machtsmisbruik, dan spreekt hij juist over iets wat binnen de kerk heel erg gespeeld heeft en soms nog steeds speelt.
Het klerikalisme is dus niet zozeer een politieke houding jegens de buitenwereld, maar gaat puur over de verhoudingen tussen priesters, religieuzen en leken.

Dank Robert Frans,
Als ik de betreffende passage nog eens lees, met jouw post in gedachten, dan concludeer ik dat ik er naast zat. De opmerkingen over 'dorst naar macht en bezit' zijn nu beter te plaatsen.
Al met al moet ik dan toch mijn mening bijstellen naar: het is een heel mooie brief. Weliswaar met voor mij wat merkwaardige passages, maar de brief is dan ook niet aan mij gericht, maar aan de leden van de RK-kerk. Hij roept de leden op tot actie, om samen het misbruik uit te bannen; hij wil dus iets negatiefs gebruiken om iets positiefs te bereiken, daar is helemaal niets mis mee.
Ik was gisteren wat te snel met  "Hopelijk heeft hij niet nog eens zoveel tijd nodig om in te zien dat er ook oorzaken van het misbruik binnen zijn kerk kunnen liggen ", want eigenlijk staat ook dit al in deze brief.
Met een beetje goede wil zou je dit zelfs kunnen ziens als de actie van de Paus waar we in het kader van de misbruikschandalen al zo lang op zaten te wachten.
Wellicht heeft hij geleerd van het Chili-Barros debacle, laten we het hopen.

Ik denk dat je de term klerikalisme niet helemaal juist begrijpt. Met klerikalisme wordt bedoeld dat de cleris, ofwel de priesters en bisschoppen, een zodanig gezag genieten onder de bevolking, opgelegd of zo ontstaan, dat zij als het ware op een voetstuk worden gezet en men niet aan hun woorden mag twijfelen.
Dergelijk klerikalisme heeft ook in Nederland gespeeld en kwam je bij protestantse kerken destijds ook tegen, hoewel zij natuurlijk dominees kennen in plaats van priesters. De geestelijke wordt dan vrijwel onvoorwaardelijk vertrouwd en wat hij zegt is vrijwel gelijk aan het woord van God en daardoor boven kritiek verheven. Beschuldigingen tegen in dit geval de priester werden daardoor standaard niet geloofd.
Als de paus dus het klerikalisme als een belangrijke oorzaak aanwijst van het misbruik en het daarom ook correleert aan machtsmisbruik, dan spreekt hij juist over iets wat binnen de kerk heel erg gespeeld heeft en soms nog steeds speelt.
Het klerikalisme is dus niet zozeer een politieke houding jegens de buitenwereld, maar gaat puur over de verhoudingen tussen priesters, religieuzen en leken.

De lancering is uitgesteld tot morgen, zo begreep ik, vanwege problemen.

In de eerste drie dagen worden de verschillende ruimten geschapen en van elkaar gescheiden, in de laatste drie dagen worden ze gevuld met de verschillende elementen.
Eerste dag: dag en nacht - vierde dag: zon, maan en sterren
Tweede dag: zee en hemelgewelf - vijfde dag: vissen en vogels
Derde dag: land en gewassen - zesde dag: landdieren en mensen

Daar is al lang en breed over nagedacht. Eenzelfde soort vraag is door niet-gelovigen vaak hier ook gesteld: als het christendom zo sterk is, waarom mag het hier dan niet overal bediscussieerd worden?
Het antwoord op die vraag is hetzelfde als op die van jou: omdat er plaatsen moeten zijn om het geloof en haar fundamenten te verkondigen en te verdedigen en omdat er plaatsen moeten zijn om je met het geloof te voeden.
Op een voetbalforum zal men ook niet steeds de basisregels van het voetbal ter discussie willen stellen: twee goals, twee teams, één bal, zonder handjes. Men heeft geen zin om overal op het forum steeds te moeten uitleggen wanneer voetbal voetbal is of zelfs waarom voetbal zo'n mooi spel is.
Men wil het dan gewoon over verdiepende onderwerpen van de sport hebben: de voetballers en hun teams, de beste strategieën, de ontwikkelingen in de voetbalwereld, etc. En misschien ook over het belang van minder essentiële spelregels, zoals de buitenspelregel of de VAR.
Men kan dan best een forumdeel oprichten waarin het voetbal zélf en haar fundamenten ter discussie kunnen worden gesteld, als men dat zou willen. Maar daarbuiten op het forum niet. Daar is voetbal gewoon voetbal, is iedereen het erover eens dat het een mooie sport is, zodat men zich verder daarin kan verdiepen.
Men kan hier dan nog altijd verdiepende topics openen om het wezen van de Drie-eenheid te overwegen en wat dat voor de gelovige betekent of kan betekenen. Maar de Drie-eenheid zelf is een "basisregel" in het christendom en staat dus niet zélf ter discussie.

Ik spreek ook over het heden. De Schrift is echter nog altijd uit een geloofstraditie ontstaan. Je kunt niet eerst een geloofstraditie ontwikkelen, de Schrift daarin canoniseren en vervolgens de hele geloofstraditie weggooien en uitsluitend de Schrift willen gebruiken.
Dat is alsof je de Engelse cultuur bewust volstrekt wil negeren, omdat Shakespeare nu immers klaar is en op zichzelf kan staan.
Daar noem je een aantal prachtige devoties op die de Kerk alle eeuwen door heeft gedragen. En nu nog steeds is de katholieke Kerk de grootste kerk wereldwijd, het meest verspreid en ook het meest gekend. En dat ondanks alle zonde en kwaad, alle aanvallen van de duivel die haar makkelijk hadden kunnen breken.
Maar de Kerk is niet te breken, zij is niet te stoppen, hoe fel de satan ook binnen én buiten haar om zich heen slaat en slachtoffers maakt, omdat zij van God is.
Ze spreken ook niet over Wachttorens en Ontwaakt!'s, congressen, koninkrijkszalen, velddiensten, bloedtransfusieverboden, verplichte stropdassen, internetfora, etc. Dat zijn namelijk allemaal moderne uitingen en extrapolaties van wat volgens het WTG bijbelse handelingen zijn. Ook het WTG ontwikkelt zich, ontwikkelt eigen gewoonten en tradities en leert nu al heel andere dingen dan haar oprichter deed.
Volgens jullie begon de afval al zo'n beetje zodra de laatste apostel stierf. Wij geloven echter in een God die zijn Kerk niet laat dwalen, omdat ook vijftienhonderd jaar geleden mensen God oprecht zochten en Hem ook vonden. Want de zonde brengt slechts tijdelijke schade, maar de dwaling eeuwige schade als zij niet onmiddelijk hersteld wordt.
Hij wacht dus niet eeuwenlang met van zich laten horen, totdat een zekere Charles Russel eens besloot de bijbel te lezen. Nee, Hij hervormd zijn Kerk voortdurend, dag in en dag uit, en laat haar geheel ontwikkelen volgens zijn Wil. Daar kan geen zonde, hoe afschuwelijk ook, iets tegen doen. De Kerk is sterker dan de duivel.
Maar ze zijn er wel.
Dat Schriftgedeelte is altijd weer een gemakkelijke invuloefening. Daar kun je altijd de ánder voor invullen. Terwijl hij net zo goed gewoon over het gnosticisme of het judaïsme had kunnen spreken, geloofsbewegingen die destijds daadwerkelijk een bedreiging vormden voor zijn kerkgemeenschappen.
Daar in dat gedeelte echter niet precies uiteengezet staat wélke dwalingen zouden opkomen, zal elke kerkgemeenschap of gelovige die dat leuk vindt er weer een andere kerkgemeenschap voor invullen. Ook het WTG zelf is daarvoor natuurlijk al gebruikt.
Het Schriftgedeelte is dus geen bewijs.
Die woorden mag je voor je eigen rekening nemen. En daarbij zijn er ook genoeg verhalen bekend van een niet-zo-tedere behandeling door WTG-ouderlingen zelf. In elke groepering en gemeenschap kom je nare dingen tegen en bij hele grote en eeuwenoude gemeenschappen natuurlijk meer dan bij kleine, jonge.
Ook de zonde is dus geen bewijs voor vermeende dwalingen of verdraaiïngen, want de zonde kom je echt overal tegen. En God laat de zonde ook niet in de weg staan om zijn Evangelie te laten verkondigen zoals Hij dat wil.
De geloofstraditie heeft gezorgd voor één heilige Kerk, die al eeuwenoud is, zich volop ontwikkeld en Europa mede heeft helpen ontwikkelen op zowel cultureel als wetenschappelijk gebied, wereldwijd verspreid is en ondanks alle kwaad en gruwel binnen haar tóch standhoud en onschatbaar veel liefdevol werk doet in de wereld. Zelfs het schisma met de orthodoxen heeft beide Kerken niet van de leer doen afdwalen op fundamenteel niveau; beiden vieren de sacramenten, erkennen Maria als Moeder van God en belijden Jezus Christus als God.
Buiten de geloofstraditie vind je vooral versnippering, elkaar verketterende en fundamenteel tegensprekende geloofsbewegingen, kerkgemeenschappen die net zo hard verdwijnen als dat ze opkomen, maar toch hier en daar gelukkig ook verzoening, overeenkomsten, liefde voor God en elkaar en sporen van Waarheid.
Waarbij het WTG zelfs de meest fundamentele beginselen van het christendom afwijst en Jezus reduceert tot een aartsengel.
In de Schrift zelf zul je geen voorwaarden vinden voor de canoniciteit van boeken. Elke redenering daarvan is dus buitenbijbels en gebaseerd op een al bestaand geloof. Het WTG wijst elke vorm van hellenisme af in het christendom, dús aanvaard zij geen mogelijke hellenistische invloeden in de Schrift. Niet andersom.