Robert Frans

Kernwapens zijn nooit een goed idee. Period.

Het is volgens mij ook létterlijk een Amerikaanse afbeelding, namelijk over de stichting van het betreffende land. Volgens mij heeft Jezus daar hun Onafhankelijkheidsverklaring in de hand, staan achter Hem onder meer de Founding Fathers en rondom Hem Amerikanen uit allerlei tijden, staten/kolonies en klassen. Op de achtergrond het Capitool en het Hooggerechtshof, de twee belangrijkste symbolen van hun democratische overheidsmacht.
Er is nog veel meer symboliek uit te halen, zoals de man op de voorgrond met zijn gezicht in zijn handen of het jongetje dat op die Verklaring wijst, maar die weet ik zo snel niet te duiden. De algehele betekenis lijkt mij echter wel duidelijk: het is Jezus zelf die de onafhankelijkheid en zo het bestaansrecht van Amerika sanctioneert. One nation under one God. Als we dat maar even weten.
Het spreekt voor zich dat er geen inheemse Amerikanen te vinden zijn.

Dat is niet helemaal correct. Voor de katholieke kerk zijn deze boeken volkomen gelijkwaardig aan de canonieke boeken en maken ze ook gewoon deel uit van het liturgische leesrooster. Deuterocanoniek betekent enkel dat ze in tweede instantie als canoniek werden gekenmerkt, maar doet niets af aan hun bijbelse status.
Ik heb zelf geen tegenspraken gevonden in deze geschriften. Er staan een paar unieke dingen in inderdaad, maar zo heeft elk bijbelboek wel een unieke bijdrage. Daar zijn het immers bijbelboeken voor. Blijkbaar horen deze unieke dingen ook tot de Schrift, want ze staan er immers in. Overigens vind je in Esther en in Hooglied ook niet Gods naam. Ook in het hele NT niet, hoewel jullie die in jullie vertaling alsnog hebben ingevoegd. En als je het gebeuren met de vis in Tobit voodoo-achtig vindt, wel, Jezus laat ook demonen in varkens gaan om ze te verjagen, gebruikt modder en speeksel om iemands ogen te genezen en vooral in Leviticus kom je verschillende losstaande rituelen tegen die vrij magisch aandoen, zoals het maken van reinigingswater of de waterproef om de schuld van een vrouw te bepalen. Dat is dus ook een kwestie van perspectief.
1 en 2 Makkabeeën gaan nu juist precies over de strijd tégen de vergrieksing van Israël. Het is dus buitengewoon onwaarschijnlijk dat er verkeerde, hellenistische ideeën in deze boeken en ook de andere deuterocanonieke boeken zouden staan.

Door de eeuwen heen zijn er verschillende bijbelse canons samengesteld, waaronder de protestantse. Bij het vaststellen van een canon van bijbelboeken moet je echter wel vaststellen wat bijbels is. Maar om dat te kunnen doen, heb je eerst een canon van bijbelboeken nodig. Zonder Bijbel immers geen bijbelse maatstaf.
Hoe weet je nog zonder Bijbel dan welke boeken bijbels zijn en dus de Bijbel moeten vormen? Paulus had bijvoorbeeld nog geen NT en dus nog geen complete, christelijke Bijbel. Toch schrijft hij vanuit een al bestaand en vastgesteld geloof. En inderdaad: alleen op basis van zo'n geloof kun je vaststellen: dit geloven wij, dit moeten onze nazaten ook geloven, en dit moet dus sowieso in de Bijbel staan. En dan pas kun je ook bepalen waaraan bijbelboeken precies moeten voldoen. De Bijbel komt dus voort uit het geloof, niet andersom.
Je kunt dus niet bijvoorbeeld de deuterocanonieke boeken als onbijbels afwijzen, want ze staan immers al vanaf het begin aantoonbaar in de Bijbel, dús zijn ze bijbels. Ook alle dingen erin die jij ongeloofwaardig of onwenselijk vindt, want bijbels is bijbels. Dan geloof jij simpelweg bepaalde bijbelse leringen niet. Dat ligt dan niet aan de Bijbel, maar aan jouzelf. Je hebt dus geen bijbelse reden om de deuterocanonieke boeken eruit te halen.
De vraag is dan wie de volmacht heeft om namens alle christenen het geloof vast te stellen en op grond daarvan de Schrift samen te stellen en uit te leggen. Wij beiden gebruiken dezelfde Bijbelteksten voor het antwoord. Jij noemt degene met die macht het Besturend Lichaam, ik noem haar de katholieke Kerk.
De zondag is in katholiek verstaan geen sabbatsviering, maar een eigen feestdag die al in bijbelse tijden gevierd werd. Het is zelfs geen speciale rustdag, omdat op élk hoogfeest we worden opgedragen geen zwaar werk te doen en de zondag een hoogfeest is. Het vieren van eigen, christelijke feesten gaat op geen enkele wijze tegen de Schrift in. Paulus zelf lijkt daar zelfs helemaal geen bijzonder belang aan te hechten: hij verbiedt het niet, maar wil alleen geen geruzie daarover in zijn kerken.

Door de eeuwen heen zijn er verschillende bijbelse canons samengesteld, waaronder de protestantse. Bij het vaststellen van een canon van bijbelboeken moet je echter wel vaststellen wat bijbels is. Maar om dat te kunnen doen, heb je eerst een canon van bijbelboeken nodig. Zonder Bijbel immers geen bijbelse maatstaf.
Hoe weet je nog zonder Bijbel dan welke boeken bijbels zijn en dus de Bijbel moeten vormen? Paulus had bijvoorbeeld nog geen NT en dus nog geen complete, christelijke Bijbel. Toch schrijft hij vanuit een al bestaand en vastgesteld geloof. En inderdaad: alleen op basis van zo'n geloof kun je vaststellen: dit geloven wij, dit moeten onze nazaten ook geloven, en dit moet dus sowieso in de Bijbel staan. En dan pas kun je ook bepalen waaraan bijbelboeken precies moeten voldoen. De Bijbel komt dus voort uit het geloof, niet andersom.
Je kunt dus niet bijvoorbeeld de deuterocanonieke boeken als onbijbels afwijzen, want ze staan immers al vanaf het begin aantoonbaar in de Bijbel, dús zijn ze bijbels. Ook alle dingen erin die jij ongeloofwaardig of onwenselijk vindt, want bijbels is bijbels. Dan geloof jij simpelweg bepaalde bijbelse leringen niet. Dat ligt dan niet aan de Bijbel, maar aan jouzelf. Je hebt dus geen bijbelse reden om de deuterocanonieke boeken eruit te halen.
De vraag is dan wie de volmacht heeft om namens alle christenen het geloof vast te stellen en op grond daarvan de Schrift samen te stellen en uit te leggen. Wij beiden gebruiken dezelfde Bijbelteksten voor het antwoord. Jij noemt degene met die macht het Besturend Lichaam, ik noem haar de katholieke Kerk.
De zondag is in katholiek verstaan geen sabbatsviering, maar een eigen feestdag die al in bijbelse tijden gevierd werd. Het is zelfs geen speciale rustdag, omdat op élk hoogfeest we worden opgedragen geen zwaar werk te doen en de zondag een hoogfeest is. Het vieren van eigen, christelijke feesten gaat op geen enkele wijze tegen de Schrift in. Paulus zelf lijkt daar zelfs helemaal geen bijzonder belang aan te hechten: hij verbiedt het niet, maar wil alleen geen geruzie daarover in zijn kerken.

Anderzijds hebben wij met Israël natuurlijk wel een veel sterkere band als met die andere door jou genoemde landen en delen wij met de Joodse gemeenschap in het bijzonder een veel intensere geschiedenis. Het is dan niet zo vreemd als eventuele wandaden van Israël daardoor eveneens sneller worden gezien en veroordeeld. In het gewone leven zul je immers ook sneller boos worden op je vriend als deze kwaad handelt, dan wanneer een vage bekende dat doet. Of zul je eerder rouwen om de dood van je geliefde dan om de dood van een verre naaste.
Het lijkt mij ook niet juist om kritiek op Israëls handelen meteen als antisemitisch neer te zetten. Er komt weliswaar antisemitisme uit voort, gezien de bekladdingen van Joodse scholen en synagogen en het intimideren en pesten van Joden op straat, omdat die haat inderdaad direct op Joden is gericht. Maar men kan (en moet!) prima het antisemitisme streng veroordelen, maar daarnaast ook Israëls rol in het Midden-Oosten kritisch volgen en waar nodig veroordelen.
Overigens zijn al die doden afschuwelijk en kunnen we alleen maar hopen op Gods genade en vergeving.

Het is inderdaad goed en heel interessant om daarin ook Israëls geschiedenis en identiteit te herkennen. Een katholieke diaken hier omschreef ooit heel mooi hoe Genesis 1-3 eigenlijk ook over de Babylonische ballingschap gaat, met de vraag: 'Hoe kan een God, zo trouw aan het verbond dat Hij met ons sloot, toch zoveel kwaad toestaan en ons zo uit het beloofde land verjagen?' Veel van Genesis' verhalen en mythen zijn ook tijdens de Babylonische ballingschap opgetekend en of geredacteerd, zo had ik begrepen. en sporen daarvan kun je ook in de verhalen terugvinden. Met name als oude en nieuwe tradities worden samengevoegd in één verhaal.
Maar het één sluit het ander dus niet uit. Je hebt beide betekenislagen nodig om de verhalen en de ervaringen erachter ten volle te kunnen doorgronden.

Al eeuwenlang wordt Genesis als (mythologische) vertelling van de wereldgeschiedenis gezien. Naast de meer regionale, Israëlische betekenis die jij nu kort duidt. Blijkbaar kan een meer universele betekenis de oorspronkelijke, regionale betekenis insluiten en het lijkt er zelfs op dat dit bij veel gebeurtenissen de normale gang van zaken is. Dat we zelfs hele concrete, plaatselijke verhalen nodig hebben om universele waarheden over te brengen. De kracht van de Schrift blijkt nu juist dat het verhaal van een klein, onbekend koninkrijkje ineens wereldwijde betekenis heeft en dat haar religieuze ervaringen wereldwijd herkend worden. De redding uit de slavernij van Egypte wordt niet alleen door alle Joden op zichzelf toegepast, maar wordt wereldwijd door vele gelovigen herkend in hun dagelijks leven. Wij állen hebben bevrijding nodig uit de slavernij van de zonde, of simpelweg uit daadwerkelijke slavernij.
Ook in recente tijden zie je hoe regionale, ingrijpende verhalen universele waarde krijgen. Het Achterhuis gaat niet alleen over een Joods meisje dat met haar familie twee jaar onderduikt voor de Duitse bezetters. Het verhaal symboliseert de hele Shoa, staat voor de afschuwelijke ellende van héél de oorlog wereldwijd. Net zoals onze Dodenherdenking op 4 mei niet alleen meer over de Tweede Wereldoorlog gaat, maar over alle oorlogen waarin wij betrokken zijn en over het universele belang van vrede en menswaardigheid. Haal één van beide betekenissen weg, en de Dodenherdenking verliest haar kracht.
Wil de Schrift haar universele kracht behouden, dan heb je dus alle betekenislagen nodig. Zowel de Israëlische als de universele. Daar God dit ook ruimschoots toestaat in de geschiedenis en Hijzelf natuurlijk als geen ander weet hoe verhalen werken, staat het ook ons vandaag de dag vrij om onder meer in Genesis het universele scheppingsverhaal van hemel en aarde te verstaan, waarin het licht het van het duister wint, de orde van de chaos. Met de Israëlische betekenis krijgt het verhaal vervolgens extra diepgang en herkennen we ook daarin haar rol en geschiedenis in de wereld, net als die van ons.

Of hij woont wel samen maar heeft een platonische relatie.  Daar weet jij dan weer niets van. De mensen roddelen vaak maar raak. Het is heel goed mogelijk een platonische relatie met elkaar te onderhouden. Ook in het samenwonen. Dat is iets tussen hen en de Heer.

De Bijbel is inderdaad niet uit de hemel komen vallen. Maar het christendom is ook niet pas in deze tijd uitgevonden. Zij gaat al zo'n tweeduizend jaar mee en de Bijbel is onder meer daarin gegrond. De behoorlijk grote draai die vooral westerse, meer progressieve christenen de afgelopen decennia maken omtrent huwelijk en seksualiteit is zacht gezegd nogal opvallend te noemen. Want in de afgelopen tweeduizend jaar en in heel veel christendom wereldwijd werd en wordt nog altijd de traditionele visie op huwelijk en seksualiteit aangehouden. Dus kuisheid buiten het huwelijk en het huwelijk als een strikt monogaam (onverbrekelijk) verbond tussen uitsluitend man en vrouw, gericht op eenwording, trouw en vaak ook procreatie.
Het is goed om meer kennis op te doen over de verschillende vormen van seksualiteit. We mogen de wetenschap daarin niet zonder meer negeren en we mogen sowieso niemand buitensluiten, minachten of veroordelen. Allen zijn wij zondaars en afhankelijk van Gods barmhartigheid, of we nu grote of kleine offers moeten brengen. En het Evangelie moet in elke tijd weer opnieuw verstaan worden. Maar je kunt hetgeen onze voorouders eeuwenlang onderwezen hebben op theologisch en moreel gebied daarom nog niet zomaar opzij schuiven omwille van de tijdsgeest. Juist omdát de Bijbel niet uit de hemel is gevallen, maar ontstaan en geworteld binnen een uitgebreide, rijke geloofstraditie die verschillende kerken en kerkgemeenschappen omspant. Ook die mag je niet zonder meer negeren en buitensluiten.

Ik doelde op de oprichting van het Wachttoren Genootschap, dat in dat jaar plaatsvond. Volgens Jehovah's Getuigen is zij de voortzetting van de christelijke kerk, doch is haar leer op fundamenteel niveau strijdig met het algemene christendom. Volgens JG's heeft God dus toen pas die wezenlijke correcties doorgevoerd en heeft Hij zijn kerk dus zo'n 1881 jaar laten dwalen. Fundamenteel laten dwalen dus. Al die gelovigen die oprecht naar waarheid zochten, tot God baden en oprecht ervan overtuigd waren Hem te kennen en na te volgen, ze zouden allemaal misleid zijn. Concilie na concilie vond plaats, hervorming na hervorming, zonder enige correctie over Gods wezen.
Het is alsof je 18 jaar met je vrouw getrouwd bent, lief en leed met haar hebt gedeeld, en ze vervolgens zegt dat je haar nooit hebt gekend en bemind, dat ze eigenlijk een totaal ander persoon is, dat je ook nooit met haar getrouwd bent geweest en een jou onbekende vrouw in een heel andere provincie al die tijd je echte vrouw blijkt te zijn geweest.

Het is niet mijn bedoeling er een prestatie van te maken en zo voelt het ook niet echt. Genoeg gelovigen die veel strenger vasten en ongetwijfeld er nog veel meer mooie vruchten van plukken, maar daar kun je je beter niet teveel door laten leiden. Niet strengheid is het doel, maar het versterken van je relatie met God en je naasten. En voor de kerk is het voldoende als je op Aswoensdag en Goede Vrijdag vast en daartussen op vrijdag geen vlees eet. Maar dat laatste doe ik sowieso al niet. Ik heb daarbij niet veel anders gedaan dan vorig jaar, hier en daar zelfs wat minder streng. Het is gewoon een bijzondere tijd van bezinning, versobering en het maken van mooie voornemens (meer nog dan tijdens de toch al zo drukke decembermaand). Om zo Pasen toch iets meer als een nieuw begin te kunnen vieren. Kan het eigenlijk iedereen wel aanraden, ook andersgelovigen.

Ik doelde op de oprichting van het Wachttoren Genootschap, dat in dat jaar plaatsvond. Volgens Jehovah's Getuigen is zij de voortzetting van de christelijke kerk, doch is haar leer op fundamenteel niveau strijdig met het algemene christendom. Volgens JG's heeft God dus toen pas die wezenlijke correcties doorgevoerd en heeft Hij zijn kerk dus zo'n 1881 jaar laten dwalen. Fundamenteel laten dwalen dus. Al die gelovigen die oprecht naar waarheid zochten, tot God baden en oprecht ervan overtuigd waren Hem te kennen en na te volgen, ze zouden allemaal misleid zijn. Concilie na concilie vond plaats, hervorming na hervorming, zonder enige correctie over Gods wezen.
Het is alsof je 18 jaar met je vrouw getrouwd bent, lief en leed met haar hebt gedeeld, en ze vervolgens zegt dat je haar nooit hebt gekend en bemind, dat ze eigenlijk een totaal ander persoon is, dat je ook nooit met haar getrouwd bent geweest en een jou onbekende vrouw in een heel andere provincie al die tijd je echte vrouw blijkt te zijn geweest.

Het is niet mijn bedoeling er een prestatie van te maken en zo voelt het ook niet echt. Genoeg gelovigen die veel strenger vasten en ongetwijfeld er nog veel meer mooie vruchten van plukken, maar daar kun je je beter niet teveel door laten leiden. Niet strengheid is het doel, maar het versterken van je relatie met God en je naasten. En voor de kerk is het voldoende als je op Aswoensdag en Goede Vrijdag vast en daartussen op vrijdag geen vlees eet. Maar dat laatste doe ik sowieso al niet. Ik heb daarbij niet veel anders gedaan dan vorig jaar, hier en daar zelfs wat minder streng. Het is gewoon een bijzondere tijd van bezinning, versobering en het maken van mooie voornemens (meer nog dan tijdens de toch al zo drukke decembermaand). Om zo Pasen toch iets meer als een nieuw begin te kunnen vieren. Kan het eigenlijk iedereen wel aanraden, ook andersgelovigen.

Ook hier geldt dat het aanhouden van geboden en straffen, ook als ze nogal bruut zijn naar onze maatstaven, niet tegen de vrije wil ingaan. Zonder vrije wil hadden de Israëlieten niet dat kalf kunnen bouwen. Vrije wil betekent dan ook niet dat je keuzes kunt maken zonder enige gevolgen, maar alleen dat je keuzes kunt maken.
Je lijkt het idee te hebben dat zodra je iets moet doen van een wetgever, je dan geen vrije wil hebt. Maar zolang je wetten kunt overtreden, heb je een vrije wil. Alleen als iemand echt wilsonbekwaam is en dus niet voor de eigen keuzes kan instaan, wordt het een ander verhaal. Maar over het algemeen wordt dat als een aandoening of beperking gezien en niet als een reguliere situatie.

Waarom niet? Het staat immers de mens vrij om God wel of niet te gehoorzamen. Ook vandaag de dag zijn we eenvoudig in staat zijn geboden te negeren. Zonder vrije wil zouden we dat niet kunnen en zou jij ook niets anders kunnen dan in Hem geloven en Hem gehoorzamen. Ergo: na het gouden kalf bood God de Israëlieten zelfs aan om niet verder met hen te trekken en hen enkel nog het beloofde land in bezit te geven (vgl. Exodus 33). Maar uiteindelijk wilden de Israëlieten, ondanks zijn waarschuwingen voor zijn destructieve woede-uitbarstingen, toch dat Hij met hen meetrok.
Wanneer je een ernstige ziekte oploopt, kan de dokter je allerlei strenge leefregels opgeven om de ziekte de baas te zijn. Die regels kunnen dan als heel beperkend ervaren worden, maar je onderhoudt ze nog steeds wel uit vrije wil. Omdat je de noodzaak ertoe beseft en niet nog zieker of erger wil worden. Door het naleven van die regels blijf je juist de vrijheid behouden om een zo normaal en toch vrij mogelijk leven te leiden. Ook hier staat je vrije wil dus het gehoorzamen aan de dokter niet in de weg.

Dankjewel @Petra.. We laten ons niet kisten door een stelletje Russische criminelen.

De Drie-eenheid is nu juist het ultieme wezen van Gods liefde, want liefde is relatie en God is zo relatie in zichzelf. De Drie-eenheid laat ons zien wat volmaakte, goddelijke liefde is: volmaakte eenheid met elkaar, maar ook volmaakte onderscheiding der personen.

Je kunt zulke ontwikkelingen inderdaad heel eenvoudig puur als menselijk beschouwen en toch waarheid spreken. Net zoals je vanuit de biologie de mens heel legitiem puur als een primaat kunt beschouwen. En je Jezus heel eenvoudig als enkel een menselijke prediker kunt zien. Het geestelijke vervangt het natuurlijke immers niet, maar neemt deze in haar op. Daardoor blijft het natuurlijke een belangrijke rol spelen in Gods voorziening en blijft het geestelijke enkel zichtbaar voor hen die daarvoor openstaan. Zodat wij ervaren dat wij als mensen méér dan alleen dieren zijn, dat Jezus méér is dan enkel een prediker en de geschiedenis méér is dan enkel menselijk gedoe.
De geschiedenis van bijvoorbeeld alleen al de Tweede Wereldoorlog zit echter zo vol bizarre plottwisten, toevalligheden en ongeloofwaardige ontwikkelingen, dat het heel mogelijk is om daar wel degelijk Gods voorziening in te zien en een geestelijke strijd tegen een absoluut, duivels kwaad dat ons voorstellingsvermogen te boven gaat.
Als dat echter zo is, dan zou dat mijns inziens des te meer bewijs zijn van de waarheid van de Drie-eenheid. Ten eerste omdat het de keizer dan helemaal niet zou uitmaken of de christenen nu unitarisch of trinitarisch zouden zijn, omdat je met beiden immers eenheid kunt creëren en het unitarisme zelfs een eenvoudiger model daarvoor is dan het trinitarisme. Het concilie had dus net zo goed die kant op kunnen besluiten. Ten tweede omdat deze waarheid blijkbaar niet van harte werd aanvaard en het dus niet uit menselijke wil alleen is voortgekomen.
Daarin kun je dan dus juist heel goed Gods voorziening zien: het trinitarisme was niet door iedereen gewenst, is veel complexer van aard dan het unitarisme... maar bleef toch standhouden en werd toch de grondslag van het christendom, zelfs in haar belangrijkste hervormingen en afsplitsingen.
En de satan dan? Die kan de Kerk aanvallen, verwaaring zaaien en haar gelovigen stevig laten zondigen, zoals de geschiedenis laat zien, maar haar niet op fundamenteel niveau laten dwalen. Zij wordt in haar kern daarvoor te goed bewaakt, omdat ons heil afhangt van hoe wij God kennen. Geruzie over Paasdata, sacramenten en de rol van de Schrift, dat kan God nog wel laten gebeuren. Maar over wie en wat Hij is, wil Hij dat een ieder daarvan de juiste kennis kan ontvangen door zijn Kerk, zijn volk hier op aarde. Daarom hebben de katholieke, oosters-orthodoxe en protestantse kerken ondanks alle verschillen toch de belangrijkste grondslagen met elkaar gemeen.

Allereerst wil ik erbij zeggen dat het persoonlijke vermoedens van mij zijn en ik voor het leesgemak even zeer kort door de bocht schrijf. Vind je mijn voorbeelden onzin, dan is dat net zo prima; de kans is aanzienlijk dat ze dat ook zíjn.
Ik denk dat de Reformatie een ingreep was, toen de katholieke kerk te machtig en te corrupt geworden was, met de verkoop van aflaten als dieptepunt (weliswaar door de kerk afgekeurd, maar ze profiteerde er wel van; een beetje zoals onze overheid zowel het roken afkeurt als er belastinginkomsten van krijgt). Daardoor werd haar macht gebroken en moest zij zich bezinnen op haar toekomst. Dat leverde onder meer het concilie van Trente op, waarmee verschillende misstanden eindelijk een halt werden toegeroepen.
De beëindiging van de trans-Atlantische slavenhandel betekende ook een wereldwijd groeiende afkeer tegen slavernij en nu ook steeds meer tegen racisme. Nadat eeuwenlang de slavernij maar bleef doorwoekeren en ook de Kerk zich er niet voldoende tegen verzette, toonde de slavernij in Amerika wat er gebeurt als je mensen puur en alleen als eigendom behandeld, als objecten waarmee je kunt doen wat je wil.
Antisemitisme, sociaal darwinisme en de eugenetica waren salohnfähige ontwikkelingen in zelfs de wetenschap. Het antisemitisme bestond al eeuwenlang, de andere twee disciplines kwamen op met de wetenschap zoals wij die nu kennen. Maar toen kwam Hitler. Toen kwam Auschwitz. Toen pas zagen we de uiterste consequenties van het combineren van deze ontwikkelingen. En toen pas kwam er serieuze, wereldwijde afkeer. Deze gruwel was zelfs zo groot, dat er in 'slechts' vijf jaar al een einde aan was gemaakt, terwijl de andere genoemde ontwikkelingen veel langer konden doorgaan.
Ik denk dat zonder deze ontwikkelingen de katholieke kerk tot op de dag van vandaag veel machtiger zou zijn geweest, de slavernij nog veel grootschaliger aanwezig zou zijn en we nog steeds probeerden 'übermenschen' te maken, met de idee dat dergelijke grootschalige wreedheden jegens andersgelovigen, slaven en Joden volstrekt onwaarschijnlijk zouden zijn, gedachtenspinsels van doemdenkers. Of in het ergste geval: dat die wreedheden volstrekt normaal en terecht zouden zijn.
Ook vandaag de dag moeten er heel ernstige dingen gebeuren, voordat we ervan leren. En zelfs dan gaat het nog niet van harte, of blijven we ronduit halsstarrig. Hoeveel economische crises en bureaucratische schandalen moet God nog laten gebeuren, voordat we de noodzakelijke hervormingen gaan doorvoeren? Hoeveel natuurrampen willen we afwachten, voordat we het klimaat eindelijk eens belangrijker gaan vinden dan onze rijkdom?
Ondertussen klinken vanuit allerlei levensbeschouwingen allerlei waarschuwingen, geuit door wat wij doemdenkers, deugneuzen, wokisten of moraalridders noemen. Ondertussen brokkelen de voorheen machtige, westerse culturen steeds meer af door onderlinge verdeeldheid. Die polarisatie in zowel Amerika als Europa is denk ik geen toeval, maar het gevolg van onze te machtige, te nietsontziende rol in deze wereld. We kregen de kans om de wereld te verlichten met onze grootse ontdekkingen en ideeën, maar gebruikten onze rijkdommen en kennis voornamelijk voor ons eigenbelang en pleegden roofbouw op vele landen en vele mensen, waaronder ook kinderen. Waardoor nu dictators als Poetin steeds meer de macht krijgen en ons een doorn in het vlees zijn.
Het zou me niets verbazen als ook Amerika en Europa hetzelfde lot beschoren zullen zijn als het Romeinse Rijk, het katholieke rijk en vele andere grote rijken in het verleden. Als ook wij dus aan onze eigen decadentie, hardvochtigheid en machtszucht ten onder zullen gaan. En pas als de mens wereldwijd op haar absolute dieptepunt is geraakt, als zij de voorzegde dood van Adam ten volle gestorven is, dan zal Christus terugkeren en ons door lijden en dood heen brengen tot de heerlijkheid van de verrijzenis. Hij zal een bevrijding en genezing brengen zoals wij nog nooit gezien hebben.

Er zijn wel meer dingen geleidelijk geopenbaard, dus zo vreemd is dat niet. Ergo: het bestaansrecht van 'jouw' Wachttoren Genootschap ligt juist in haar geloof dat God in de negentiende eeuw met nieuw licht kwam en nog steeds zou doen. Kennis van en over God is niet iets wat je zomaar in één dag kunt ontvangen. Daar moet je zelf ook steeds weer bereid voor zijn.
Er is dan ook een overvloed aan theologen en geleerden die geloven dat de Drie-eenheid wel degelijk bijbels is. Daarom hangen verreweg de meeste, zo niet alle christelijke gemeenschappen deze aan.
God heeft zijn Kerk daarin niet gecorrigeerd, daar waar Hij dat juist heel goed had kunnen doen. Het concilie van Nicea had een klinkende overwinning voor het unitarisme kunnen zijn, omdat toen lang niet iedereen trinitarisch was en volgens jullie sommigen zelfs met veel tegenzin trinitarisch zouden stemmen. De Reformatie had bij haar fundamentele herbezinning op het geloof een uitgelezen kans om de Drie-eenheid te verwerpen, maar zij deed dat toch niet. De Amerikaanse opwekkingsbewegingen in de negentiende eeuw, waar de evangelische en millennialistische gemeenschappen uit zijn voortgekomen, bleven ook grotendeels de Drie-eenheid trouw.
Je ziet dus dat verschillende belangrijke hervormingsbewegingen allerlei fundamentele leerstellingen en geloofstradities geheel of deels verwerpen, maar toch niet unitarisch worden.
Mijns inziens laat de geschiedenis daarom vrij duidelijk zien dat de Drie-eenheid welbewust door God zelf als een belangrijk fundament van het christelijk geloof wordt hooggehouden. Als God had gewild dat de Kerk al die tijd unitarisch zou zijn geweest, dan zou de Kerk al die tijd unitarisch zijn geweest.

Omdat het hen nog niet was geopenbaard. De Joden kwamen uit een polytheïstische geloofstraditie en moesten daarom eerst heel nadrukkelijk leren dat er maar één God is. Het concept van een Drie-eenheid zou nog veel te verwarrend zijn geweest en alsnog tot ongewenste vormen van polytheïsme leiden. Ook was Jezus nog niet geopenbaard en de Geest nog niet aan iedereen geschonken. Beiden speelden voor de gemiddelde gelovige dus nauwelijks tot geen rol in hun geloofsleven.
Ook Jezus openbaarde niet meteen op zeer directe wijze dat God drie Personen is, maar liet dat steeds meer doorschemeren in zijn handelen en spreken, door op eigen gezag te spreken, zonden te vergeven en zich titels aan te meten die in het Oude Testament enkel God toebehoren. Dat Hij God zelf was, samen met de heilige Geest, werd echter al in de vroegste eeuwen van het christendom steeds meer gelovigen duidelijk en uiteindelijk voor heel de Kerk plechtig vastgesteld als fundament van het universele, christelijke geloof.

Iedereen een zalig of gezegend Pasen toegewenst!

Dat is dan hun eigen verantwoordelijkheid, als dat echt zo is. Bij een te ondertekenen verklaring moet je daarom altijd zorgvuldig nalezen of de verklaring wel echt op jou slaat. Zelf kan ik niet namens mijn kerk ondertekenen en heb ik voor zover ik weet me niet schuldig gemaakt aan de door de verklaring genoemde feiten. En zo wel, dan ben ik bereid de betreffende queer mijn verontschuldigingen aan te bieden (ik zie en weet natuurlijk ook niet altijd alles).
Met de inhoud van de verklaring heb ik niet zoveel bezwaar: het gaat er puur om de omgangsvormen en biedt mijns inziens voldoende ruimte voor het blijven aanhouden van de klassieke kijk op seksualiteit en huwelijk.
Als er dan christenen zijn die zich wel schuldbewust weten en wel op nare, afwijzende manieren met queers zijn omgegaan, dan kan het ondertekenen van zo'n verklaring een eerste stap zijn in boetedoening, herstel en verzoening.
Want al die soms wat opdringerige uitingen en soms wereldvreemde ideeën van queers komen wel voort uit een oprechte pijn die nog steeds voortwoekert en een oprecht verlangen naar aanvaarding en rechtvaardigheid. Het Evangelie is ook voor queers veel ruimer dan enkel een oproep tot kuisheid en dat vergeten we in onze wat zelotische ijver nog weleens.

Iedereen een zalig of gezegend Pasen toegewenst!