Robert Frans

Quote: Op zondag 08 april 2007 10:01:07 schreef Aimé het volgende: De katholieke historicus E. I. Watkin schrijft: „Hoe pijnlijk het ook is dit te moeten toegeven, toch kunnen wij niet omwille van ongerechtvaardigde stichtelijkheid of oneerlijke loyaliteit, het historische feit ontkennen of negeren dat bisschoppen voortdurend alle oorlogen hebben gesteund die door de regering van hun land werden gevoerd. Mij is zelfs geen enkel geval bekend waarin een nationale hiërarchie welke oorlog maar ook als onrechtvaardig heeft veroordeeld . . . Hoe de officiële theorie ook mag luiden, toch

Sjaloom St. Ignatius, Ik heb het idee dat je Verity verkeerd verstaat. Ze zegt dat haar móéder de communie "part of the show" vindt, niet zijzelf. Haar moeder wil, zo ik begrijp, per se dat als Verity meegaat, ze dan ook ter communie gaat. Verity past daarvoor, omdat dat volgens haar dus geen juiste motivatie is om ter communie te gaan. Mijns inziens is daar niet zo heel veel mis mee.

Sjaloom sniffing_around, Quote: Als we nu eens pas op de plaats maken, dan denk ik dat iedereen het er over eens is dat: - Een christen annex leerling van Jezus een onderdeel is van het organisme genaamd "lichaam van Christus". Klopt, en als hij ter communie gaat, draagt hij het Lichaam van Christus zelfs in al Zijn volheid in zich. Quote: - Jezus door de werking van de Heilige Geest sturing geeft aan dat lichaam. Jezus is net zo nauw verbonden met Zijn Lichaam als de mens met zijn lichaam. Het luistert dus nog veel nauwer: er zit geen nagel tussen Christus en Kerk

* RobertF is heel erg benieuwd hoe de Paaswake straks (om 22 uur) in zijn parochie gevierd zal worden.

Quote: Op zaterdag 07 april 2007 17:16:01 schreef Familie Bos het volgende: [...] Dit is precies wat ik bedoel. De christelijke geloofsovertuiging wordt dus gewoon aan de kant geschoven door onze overheid. Ehm, nee, want gewetensbezwaarden hoeven dus geen homostellen te trouwen. Daar gaat nu juist dit hele topic over.

Quote: [...]Daar is nu heel veel onduidelijkheid over, organisaties als het coc en ik eigenlijk ook wel zijn bang dat de CU dit wil omvormen naar het gewoon wel aannemen van ambtenaren met gewetensbezwaren zolang er maar 1 is die het wel kan uitvoeren. Sjaloom Hj, Ik weet ook niet of je daar nu echt zo bang voor moet zijn. Vergeet niet: als dat zo doorgevoerd zou worden, dan blijft het homohuwelijk dus wél in stand. Je kunt dan nog steeds gewoon voor de wet trouwen en hoeft met zulke gewetensbezwaarden niets te maken hebben. En dus ook niets met mensen die fel tegen het homohuwelijk

Eenzelfde vraagstelling heb je ook bij artsen. Stel dat euthenasie zo maatschappelijk genormaliseerd wordt, dat je als arts verplicht kunt worden om aan euthenasie mee te werken. Wat doe je dan als christelijke arts? Geen arts meer worden? Dat zou echt jammer zijn, want dat zou betekenen dat heel veel christenen geen arts meer zouden kunnen worden, terwijl dat verlangen wel kan branden in hun harten. Maar wat dán? Nu is een trouwambtenaar gelukkig niet zó noodzakelijk en het homohuwelijk gelukkig niet zó zwaarwegend als euthenasie, maar de vraagstelling is wel hetzelfde. Want stel dat een

Quote: [...]Hier ben ik het grotendeels mee eens, alleen had er nog bij moeten staan dat ambtenaren die op dit punt gewetensbezwaren hebben nu niet meer in aanmerking komen voor de functie van trouwambtenaar. Sjaloom Hj, Is dat al regeringsbeleid dan? Ik zelf weet namelijk niet of dat wel een goede oplossing is. Het klinkt op zich wel logisch en eerlijk, maar toch wringt er iets bij mij en ik weet (nog) niet wat...

Probleem natuurlijk is dat de overheid ooit besloten heeft een bepaalde juridische verbintenis tussen man en vrouw, en nu ook man en man of vrouw en vrouw, een huwelijk te noemen. En dat we nu dus allemaal verplicht zijn om over een huwelijk te spreken in dit soort gevallen. Terwijl die juridische verbintenis voor bijvoorbeeld de katholieke Kerk helemáál geen huwelijk is. Had de overheid nu niet besloten deze verbintenis een huwelijk te noemen, dan hadden kerken en andere religieuze genootschappen zelf kunnen bepalen of de verbintenis bij het gemeentehuis een huwelijk is of niet. Dan was h

Quote: Op zaterdag 07 april 2007 15:42:45 schreef Hester het volgende: We willen overwinnen met Christus, maar willen we ook lijden met Hem om de zonde van de wereld? Kunnen we het überhaupt bevatten dat God een lijdende God is? Sommige christenen en christelijke bewegingen hebben daar duidelijk moeite mee. Zij zien God liever als sterke Held, die de Satan wel even vertrapt en Zijn Kerk (of Gemeente) de overwinning bezorgd. God wordt weer de hoogverheven, stoere Held, de machtige Pantokrator, de Aanvoerder van een geestelijke oorlog. En ja, Hij is dat allemaal. Maar durf je ook vo

Sjaloom mira, Je bent niet consequent. Eerst zeg je dat we alleen van God Zelf mogen leren, zonder tussenkomst van mensen, en vervolgens roep je ons op om te leren uit geschriften die door geïnspireerde mensen zijn opgetekend. Juist, de Schrift ja. Je erkent daarmee dat God dus wel degelijk door mensen heen anderen iets leert, want de Schrift is niet uit de hemel komen vallen. Als je écht consequent bent, dan gooi je ook je bijbel weg en schrijf je al luisterend naar God je eigen Bijbel. Waarom immers naar profeten, apostelen en koningen luisteren als je juist God Zelf wilt horen? Waarom

Quote: Op zaterdag 07 april 2007 10:49:08 schreef Nynthe het volgende: Ik had gewoon gezorgd dat ik uberhaupt die woestijn niet in kwam, maar goed, ik vroeg het me serieus af. Maar ja, dat is weer een ander iets en offtopic Het is volgens mij op sabbat niet verplicht om naar de synagoge of naar de tempel te gaan, hoewel dat wel sterk de voorkeur heeft. Grotere synagogen hebben ook dagelijkse gebedsdiensten, en in het bijzonder dus op Sabbat. Wel zijn er verplichte feestdagen, net zoals de katholieke Kerk die ook heeft. Jezus kon dus in de woestijn prima de sabbat houden en niet n

Quote: Op zaterdag 07 april 2007 10:43:29 schreef Nynthe het volgende: Al vraag ik me dan wel weer serieus af of hij dat tijdens die 40 dagen in de woestijn ook deed... Hmmm, dus je zou dus kunnen kiezen: of elke week een uurtje naar de kerk, of veertig dagen in de woestijn leven zonder eten... * RobertF heeft zijn keuze al wel gemaakt.

In de katholieke Kerk dien je minimaal één keer per zondag en per verplichte feestdag naar de Mis te gaan. Gewoon, omdat God je dan uitnodigt op de Calvariëberg en je dat dan niet kunt weigeren. In grotere parochies met voldoende priesters zijn er meerdere Missen op een zondag. Soms zelfs in verschillende stijlen, zodat je kunt kiezen. Ook zijn er parochies waarvan de priester dagelijks de Mis opdraagt. De vraag is dan inderdaad hoevaak je wel niet naar de kerk moet gaan. Elke dag, indien mogelijk? Kan, je liefde voor Christus in het Sacrament kan je daartoe drijven. Maar het hoeft niet,

Nee, het lijden was niet genoeg. De vernederingen waren niet genoeg. De tempel moest gesloopt worden, helemaal. O, waarom kon Hij niet tijdens die vreselijke kruistocht al sterven, waarom kon Hij daar niet misschien al onze zonden wegnemen? Maar nee, het moest en zou op hún manier gebeuren. Jezus moest en zou ál het lijden verdragen, van de eerste zweepslag tot de laatste ademtocht. Ja, Hij had Zijn mond open kunnen doen, Hij had zich kunnen verdedigen. Waarom sprak Hij nou niet, waarom riep Hij nou niet die legioenen engelen op? Waarom protesteerde hij niet tegen de onwettige arrestatie?

Het is vreemd, dat we het dode lichaam van het Kruis haalden, met eerbied balsemden en met tederheid in het graf legden. Maar het levende lichaam schopten we, sloegen we, bespuwden we. Het dode lichaam wordt gerespecteerd, we buigen ervoor bij de teraardebestelling en zullen het nooit laten vallen als we het lichaam plechtig wegdragen. Maar het levende lichaam laten we struikelen en moet respect maar zien te verdienen. Voor de dood hebben we respect, maar het leven verachten we. Wat is er toch mis gegaan? We hielden zo intens van elkaar, we groeiden met elkaar op en dronken van de liefde. Wa

Voorheen was in de gereformeerde kerk de middagdienst als leerdienst bedoeld. Je kreeg dan als gemeente net als in een college onderwijs uit de catechismus en het ging er dan ook vrij interactief aan toe. De morgendienst was dan de plechtige eredienst met de prediking. Door de eeuwen heen is de leerdienst echter steeds meer een eredienst geworden, waarbij dan soms nog wel uit de catechismus wordt gepreekt. Daarom gaan gereformeerde gelovigen nu twee keer per zondag naar de kerk, hoewel het dan wel jammer is dat de echte leerdienst vrijwel is verdwenen.

Quote: Op donderdag 05 april 2007 23:09:29 schreef Audiophile het volgende: [...] Ik heb sterke theologische argumenten Job niet op hele noten heeft gefloten toen hij aan de ark heeft getimmerd Ik ook.

Quote: Op donderdag 05 april 2007 14:40:30 schreef Thorgrem het volgende: [...] Mooi verwoord Robert. Zoiets (alleen dan minder mooi, want daar ben jij veel beter in) wou ik ook schrijven. Ik heb echter zo'n idee dat mensen er hier niet op zitten te wachten. Sjaloom Thorgrem, Dat maakt de Waarheid er niet minder om en de Waarheid dient altijd te worden verkondigt. De vraag hier is of God een organisatie heeft, dus geef ik naar Waarheid er antwoord op. De organisaties van de Kerk vormen dus de botten van het organisme. Botten zijn niet zo leuk: ze zijn weinig flexibel en vaak o

Jezus Christus heeft Zijn Lichaam hier op aarde opgericht om zo Zijn volgelingen te kunnen dienen en direct tot hen te spreken en te handelen. Een Lichaam dus, een echt organisme, waarvan de organisaties, geboden en wetten die erbij horen dienen als een geraamte om het Lichaam, het organisme, overeind te houden. Onvermijdelijk leiden de door Christus ingestelde dogma's, sacramenten, apostolische successie en geboden of door de eeuwen heen ontstane tradities en wijsheden tot een prachtige godsdienst die de diepte en de rijkdom van Gods liefde en genade afspeurt en zo steeds weer meer ontdekt

Op Family 7 wordt regelmatig Kent Hovind uitgezonden en daardoor begint een naaste van me zich steeds meer in de Hovind-versie van het creatonisme te interesseren. Voor mij al reden genoeg om me niet echt bijzonder te interesseren in Family 7.

Er zijn volgens de katholieke Kerk verschillende roepingen die je als gelovige kunt ontvangen. Je kunt samen met een levenspartner een roeping tot het huwelijk hebben. In dat geval is het de bedoeling dat jij en partner onder andere open staan voor vruchtbaarheid. Kinderen dus, maar hoeveel en wanneer is aan jullie. Mits op volstrekt natuurlijke wijze mag er aan gezinsplanning worden gedaan. Je kunt ook ongehuwd blijven en dan zitten kinderen er logischerwijs niet in. Immers, geen huwelijk = geen seks. Maar je kunt ook een roeping tot het celibaat krijgen, wat inhoudt dat je je zódanig tot

Ik denk dat het verhaal dus vooral wil waarschuwen voor het merchandistische en commerciële waarover ik het al had. Het vogeltje had al genoeg aan haar persoonlijke aanbidding door het zingen. Daar was helemaal geen publiek bij nodig. Vervolgens wordt haar gave ontdekt en wordt er ontzettend mee aan de haal gegaan. Onder het mom van dat God het zo wil, zodat het vogeltje er moeilijk tegenin kan gaan. Dat is wat mij zo tegenstaat soms. Een goed boek moet meteen een marketinghype worden. Een goede zanger moet meteen een idool zijn. De schrijver of de zanger moet meteen een beroemdheid worden

En toch zegt het verhaal mij veel. Want het valt me op hoe merchandistisch het modernere christendom soms kan zijn. Merchandistisch, met commerciële trekken. Elk idee heeft een eigen kantoor met directeur, een eigen ministry en soms een eigen kerk nodig. Met boeken, cassettes, CD's, websites, dagboeken, posters, ansichtkaarten, nóg meer boeken, getuigenissen, conferenties, noem maar op. Denk aan Doelgericht Leven. Of het Gebed van Jabes. Of Willow Creek. Hour of Power. Maar ook talenten schijnen op merchandistische wijze te moeten worden uitgebuit. Conferenties. CD's. Toespraken. Posters.

Sjaloom sniffing_around, En dit vind ik nu juist zo mooi: het hoeft niet of-of te zijn. Ik denk dat jij inderdaad met je gezin echt op een mooie manier met God omgaat. Zo mag je inderdaad je kinderen op een natuurlijke manier met God kennis laten maken. Wellicht dat veel gezinnen daar een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar, wat ik al zei: het is niet of-of, maar en-en. Prediking in de kerk hoeft het gezinsonderwijs niet uit te sluiten en andersom. Daarin zit vaak het probleem bij christenen die uit elkaar gaan: ze denken vaak in of-of, terwijl het zo vaak gewoon en-en is. Intellectualisme en