Robert Frans

Dat is dan ook een vrij normale prijsstrategie, die door heel veel fabrikanten wordt gebruikt. Men kan de mensheid in verschillende soorten verdelen: zij die het nieuwste product metéén willen hebben, zij die nog even afwachten, zij die pas kopen als het product zich al bewezen heeft, zij die nóg langer afwachten, zij die pas het product aanschaffen als ze het écht nodig hebben en zij die überhaupt nooit zo'n product zullen aanschaffen. Deze verdeling geldt vaak ook bij nieuwe ontwikkelingen of veranderingen. Men kan zo de prijs dus bewust eerst heel hoog opschroeven. De eerste groep zal

Eigenlijk best vreemd om te lezen dit. Iedereen geeft zo hoog op over het belang van werk: sociale contacten, brede horizon, ontplooiïng van eigen talenten, mogelijkheid tot heiliging, noem maar op. Maar uiteindelijk blijkt geld dan toch de enige drijfveer te zijn om mensen aan het werk te krijgen? Stel dat dit idee doorgevoerd zou worden, dan zullen alle passies en goede arbeidsmotivaties in één keer verdwijnen? Iemand die graag arts wil worden, wil inééns geen arts meer zijn en iemand die graag met mensen werkt zit dan inééns liever op de bank? Ik vraag me af of dat wel echt zo is. Ik

Mijns inziens is dat dan ook verkeerd. Vader en moeder zijn even belangrijk binnen het gezin, maar dat wordt inderdaad nog weleens vergeten. Dat kom je vooral in reclames en films tegen, maar ook in zinnetjes als deze: Ma tegen pa: "Wil jij vanavond op de kinderen passen?" Nee, een vader past niet op zijn kinderen, maar zorgt voor ze, net zoals ma. Zomaar iemand: "Een kind heeft toch ook een vaderfiguur nodig." Nee, een váder, niet een vaderfiguur. We spreken toch ook niet over een moederfiguur? Of wat dacht je van de papadag die sommige werkende vaders menen te moeten nemen. Nee, het is

Niet per se, Spons. Men kan je beenderen ook herbegraven in een "knekelput." Het verschilt per gemeente of per begraafplaats wat er gebeurt.

Iedereen die een beetje heeft opgelet tijdens biologieles, weet dat je van seks kindjes kunt krijgen. En met de moderne voorlichting vandaag de dag kun je ook prima weten dat voorbehoedsmiddelen niet honderd procent bescherming bieden. De enige bescherming die altijd werkt is onthouding. Dat je dan nóg zulke naïeve gedachten blijft koesteren is dan nog tot daar aan toe, maar als vervolgens de vader niets te zeggen zou krijgen over zijn kind, omdat het een "ongelukje" was, dan wordt het wel erg schandalig. Mensen die geen kinderen willen moeten óf niet aan seks beginnen, óf er rekening mee

Het moet wel gezegd worden dat Nederlanders vrij massaal hun goede manieren vergeten zodra ze een kerk binnenstappen voor bijvoorbeeld een eerste communieviering. Echt, vrees het moment dat de heidenen voor zulke gelegenheden je kerk bevolken. Er wordt dan vrij massaal door de gebeden en stiltes heen gekletst, er wordt gebeld, er wordt naar buiten gelopen om te roken of om wat dan ook, dat soort onbeschoft gedrag. Waarbij men vaak ook nauwelijks echt deelneemt aan de viering. Ik heb zelfs gehoord van een priester die twee keer (!) het eucharistisch gebed, het meest heilige gebed van de Mis, m

Dat lijkt mij ook, MasterJapie, maar het gebeurt nogal weleens dat man en vrouw met elkaar het bed induiken, zonder dat er (nog) echt sprake is van een relatie. Denk aan een onenightstand, of aan prostitutie, of aan een samenloop van omstandigheden dat ertoe leidde. Daar kan altijd een zwangerschap uit ontstaan. Mijns inziens heeft de vader dan dus ook altijd recht van spreken. En ja, Lobke, óók als er geen relatie (meer) zou zijn. Want het gebrek aan een relatie maakt het kind nog niet minder zíjn kind en geeft hem dus niet ineens minder rechten. Wie vrijwillig met elkaar het bed deelt, za

Ik sta dus zo'n beetje alleen met het idee dat bij zwangerschap door vrijwillige seks de vader ook evenveel zeggenschap heeft over zijn kind dan de moeder? Eerlijk gezegd schrik ik daar wel een beetje van. De vader moet dus maar gewoon toezien hoe de moeder zijn kind aborteert, alleen maar omdat hij het kind niet in de schoot draagt? Dus dat jaar ellende dat hij niet kan dragen, maakt meteen dat hij de daaropvolgende decennia zijn kind moet missen zonder daar iets tegen te mogen doen? Mijns inziens is dat behoorlijk schandalig. Ik geloof dat als een vrouw haar door vrijwillige seks verwekte k

Mwah, hier op de (katholieke) begraafplaats hebben we ook een paar strooivelden en daar staan toch ook verschillende kleine "grafstenen" op plaatsen waar iemand gestrooid is. Ook hebben we een aantal urnenmuren, waarbij kleine tekstjes en eventuele afbeeldingen aangeven wie waar staat. En men kan de urn natuurlijk ook thuis een mooie plaats geven. Kortom, ook bij een crematie is er volop gelegenheid om een plaats van herdenking in te richten. Zelf zie ik crematie an sich niet als barbaars of zo, maar vind ik de westerse wijze van cremeren wel nogal fabrieksmatig overkomen.

Katholicisme en het joodse geloof hebben inderdaad veel met elkaar gemeen op dit punt, Chaim. Het is dan ook zo jammer dat we zo'n nare geschiedenis met elkaar achter de rug hebben, maar het is gelukkig ook goed dat er nu echt dialoog tussen beiden is. Veel joodse wijsheden kan ik dan ook van harte beamen en ik hoop dat dat ook wederzijds mag zijn. Het katholicisme en zo ook het gehele christendom heeft nu eenmaal haar wortels onder meer in het jodendom en dat zie je dan ook weer terug in bijvoorbeeld de liturgie. Zelf zie ik in de Schrift ook die discussie terug. Abraham die God aanspreekt o

MasterJapie, ik begrijp prima dat veel mensen zo'n foetus nog niet als kind zien. Alleen heb ik getracht te beredeneren waarom men het wel degelijk al als kind en dus als mens kan zien. Je gaat er vanuit dat jouw stelling volkomen vanzelfsprekend is, maar dat is dus niet zo. Als een foetus dus al een kind is, dan maakt het niet uit wat pa en ma erbij voelen. Het kind is altijd onschuldig en heeft recht op leven, punt. De discussie gaat dus helemaal niet over of je een kind mag doden, want dat vindt bijna niemand. Het gaat er nu juist over wanneer een kind een kind is en of daarbij wel de juist

Inderdaad. Jij of je ouders krijgen altijd catechese ter voorbereiding. Bij mij duurde het ongeveer negen maanden vanaf de aanmelding tot het daadwerkelijke Vormsel (gedoopt was ik al, in een andere kerk). Maar het doopsel is wel heilsnoodzakelijk en dient daarom toegedient te worden zodra het kan. Het zal zijn uitwerking altijd wel hebben, hoe de liturgie ook verloopt.

Valt mee. Binnen het katholicisme is het officieel ook een doodzonde, dus biechtmateriaal. Nu weet ik niet hoe daar in jongerenpastoraat mee wordt omgegaan aangezien in de meeste parochies men vooral hier en daar plukjes zilverkleurige kapsels in de banken ziet tijdens de mis, maar men zal het zeker niet aanmoedigen of goedkeuren. Er kunnen echter omstandigheden zijn die het allemaal wat minder zwaar maken en uiteindelijk heeft het geweten nog altijd het laatste woord. Dat dan weer wel.

Zou men dan niet van twee soorten kunnen spreken zodra de twee dieren niet met elkaar kunnen paren? Of is dat alweer een achterhaald dingetje?

Punt is natuurlijk dat wat men als godsbewijs kan zien, men niet per se als godsbewijs hóéft te zien. Men kan in wiskunde en DNA vrij eenvoudig een godsbewijs zien, vanwege de bijzonder complexe orde en schoonheid. Maar beiden zijn ook zonder God te verklaren en sommigen menen zelfs dat er zoveel fouten in de schepping zitten, dat het niet geschapen kan zijn, of in elk geval niet door een almachtige God. Zo zit je dus met eenzelfde gegeven, met dezelfde feiten, die op verschillende manieren te interpreteren zijn. De wetenschap zelf laat echter volop ruimte voor beide interpretaties: zij doet

Nou ja, op zich staat er "véroordeeld" en dat impliceert dus dat het zeg maar geen gezellig praatje zal worden. En de katholieke Kerk leert ook dat als iemand tot gelooft komt en gedoopt wil worden, maar door bijvoorbeeld iets vrij lastigs als vroegtijdig doodgaan niet gedoopt kon worden, hij dan het "doopsel van begeerte" heeft ontvangen. Gedoopt willen worden is dus genoeg, maar dan wel zo snel mogelijk. En daarna is het uiteraard zaak om je "uitverkiezing" waar te maken, dus om de verlossing ook te behouden middels een goede relatie met God. Overigens geloof ik wel, en meen daarin ook ka

Ik dacht dat men daarin geen goden aanbad of vereerde, maar zich enkel bezighield met het bereiken van verlichting door het volgen van het achtvoudig pad. Even kortweg gezegd dan.

Precies, Het ene heeft de voorkeur, het andere is ook prima. Net zoals bij het doopsel: onderdompelen heeft ook binnen de katholieke Kerk de voorkeur, maar overgieten mag ook en wordt dan ook het meest gedaan. Tijdens de Mis heeft het gregoriaans (sterk) de voorkeur, maar andere gepaste zang- en muziekstijlen mogen ook. Niet alles hoeft even zwartwit te zijn.

Maar natuurlijk is zijn de twee scheppingsverhalen in Genesis 1 en 2 volkomen waar. Niemand die dat hier zal ontkennen. Het zijn alleen inderdaad geen natuurkundige verslagen. Maar mag iets alleen waar zijn als de wetenschap vindt dat het waar kan zijn? Of mogen poëzie, literatuur of kunst ook waar zijn, ook dingen openbaren die onze kennis te boven gaat? Mag Waarheid meer zijn dan wat wij in een microscoop zien? De Schrift kent verschillende literaire genres; Genesis kent al veel totaal andere genres dan een evangelie. Een psalm kan daardoor ook even waar zijn als een historisch oorlogsversl

Binnen de katholieke Kerk geniet begraven (sterk) de voorkeur, omdat dat inderdaad een oude, christelijke traditie is, maar mag men zich ook laten cremeren. Daar is dan ook een eigen liturgie voor bij het toevertrouwen van het lichaam aan het vuur. Men doet er dus goed aan om zich te laten begraven, maar men doet geen kwaad als men voor crematie kiest.

Ligt aan je definitie. Ik zou zeggen dat morele waarheden overeenkomen met kenbare feiten aangaande het welzijn van mensen en dieren. Sommige menen echter dat moraliteit gebaseerd moet zijn op autoriteit. Er zou een absolute moraal zijn, omdat God bepaald wat wel of niet door de beugel kan. (Waar God dat vervolgens op baseerd blijft een mysterie) Dan kunnen de gekste dingen ineens onder 'morele waarheden' vallen. Is het homo-huwelijk immoreel? Als God het fout vind zal het zeker wel? Ik vind dit zelf een drijfzand-constructie. Dit is maar een kleine stap verwijderd van 'De Kerk weet wat g

Mijns inziens hebben beiden personen gelijke rechten. Het kind heeft het onvoorwaardelijke recht op leven, zoals de vrouw dat ook heeft. En de vrouw heeft recht, of zou recht moeten hebben, op goede hulp waar nodig bij het opvoeden of bij het ter adoptie aanbieden van het kind. Net zoals het kind dat ook heeft. Ik zie het recht om een kind te doden, om wat voor begrijpelijke reden ook, niet echt als een recht om aan te houden. Je kunt misschien dan wel stellen dat de vrouw recht heeft op geluk en dat haar dat op dramatische wijze zou worden ontnomen bij de geboorte van het kind, maar mijns inz

Tja... toen Jezus aan het kruis genageld werd door mensen die daar alles behalve berouw over hadden, bad Hij: "Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen." Ook Stefanus, de eerste martelaar, bad volgens de Schrift of God het zijn vijanden niet wilde aanrekenen dat ze hem stenigden. Inderdaad vergeeft God van harte bij al het minste spoortje oprecht berouw, maar het lijkt erop dat in elk geval volgens de Schrift er eigenlijk nog veel meer speelt. Iemand echt vergeven is dan ook iets wat jouzelf enorm kan genezen, omdat je dan verlost bent van gevoelens van boosheid, bitterheid en

Wiskunde en ook natuurkunde zijn de enige vakken waarvan ik het enorm jammer vind dat ik er absoluut niet goed in ben en er ook geen enkele aanleg voor heb. Die schitterende structuren en formules van eeuwigheidswaarde, die enorm complexe puzzels waar je met uitsluitend strikt logisch denken en rekenen uit kunt komen, de absolute starheid van die formules waarmee we toch schitterende dingen bereiken en aanschouwen, het kan me mateloos fascineren. Zeker als we ook nog eens over het heelal gaan spreken, waarin de chaos nu juist weer "orde op zaken" stelt en over zoiets als quantummechanica, wat

Nou ja, het blijft natuurlijk apart dat een vrouw over het leven van een ongeboren kind kan beslissen, puur omdat het zich in haar schoot bevindt. Zou ze het ongeboren kind van een andere vrouw doden, dan zou ze terecht streng gestraft worden. Maar bij het eigen kind mag dat ineens wel. Alsof het kind er ook maar iets aan kan doen dat het nu eenmaal in haar schoot ontstond. Hoe dramatisch en soms ook zeer begrijpelijk de redenen ook kunnen zijn om abortus te plegen, we moeten ons altijd realiseren dat het kind volkomen onschuldig is en niets aan de ontstane situatie heeft kunnen doen. Het verd