Robert Frans

Als Christus door de sacramenten werkt, hoe kan er dan ooit twijfel bestaan over de geldigheid van dat sacrament??? Ik moet me wat preciezer uitdrukken, Hendrik. Met de vraag of er een geldig sacrament wordt toegediend bedoel ik eigenlijk de vraag of er überhaupt een sacrament wordt toegediend. Als er immers niet aan de criteria wordt voldaan, dan wordt er in feite dus géén sacrament opgedragen, maar enkel een ritueel uitgevoerd dat hoogstends heel erg op het toedienen van het sacrament lijkt. Die criteria kunnen dus misschien wat wettisch overkomen, maar het belang daarvan moet men niet

Zelfs de katholieke Kerk bezit inderdaad niet de volle Waarheid, want die kan niemand op aarde kennen. Maar dat betekent niet dat er daarom geen eeuwige waarheden kenbaar zijn over God, dat we Hem niet zouden kunnen leren kennen. Hij heeft wel degelijk dingen geopenbaard die eeuwig waar zijn. God is niet relativistisch. Overigens is het recept voor hosties geen dogma of zo. Het is enkel een voorschrift om precies te bepalen wanneer een hostie een geschikte hostie is. Want de geschiktheid van de ingrediënten en de personen bepalen immers de geldigheid van het sacrament, en die geschiktheid wo

Er zijn inderdaad ook glutenvrije hosties, maar voor sommige mensen met een glutenallergie zijn zelfs die nog niet goed genoeg. Een priester moet echter onder twee gedaanten kunnen communiceren. Als een man dus zwaar allergisch is voor gluten of een alcoholist is, dan kan hij inderdaad niet tot priester worden gewijd. En als hij pas later één van deze twee dingen wordt, dan kan hij in elk geval niet de Mis opdragen. Hij kan natuurlijk nog wel de andere sacramenten toedienen en zijn pastoraal werk blijven doen, maar de Mis opdragen is toch wel de belangrijkste taak van een priester. Het is v

Ach, is dat niet iets wat het hele christendom sowieso doet? Veel christenen denken dat de Schrift helemaal geschreven is naar hun mooi gepolijste godsbeeld van een liefdevolle Vader en zullen koste wat het kost alle Schriftgedeelten daarnaar interpreteren. Sommigen noemen de Schrift zelfs een liefdesbrief, nu vráág ik je... Terwijl de Schrift verschillende uiteenlopende godsbeelden geeft, waaronder die van een heel wrede stamgod die iedereen die niet tot de joodse stammen hoort, van bejaarde tot kind, genadeloos laat afslachten. En die zelf ook liever kinderen straft dan de zondaars zelf. I

Men mag hier vast wel verder voortborduren over het thema. Zelf zou ik, bij een preek over dit onderwerp, de volgende punten aanhalen: Evangelielezing: Matteüs 5,21-48 Bergrede letterlijk zo bedoeld Letterlijk niet schelden, letterlijk niemand voor "gek" uitmaken Letterlijk ogen afkeren van mooie dames (grapje: wel erg moeilijk voor mij in deze zaal ) Niet amputeren, wel zouden willen als het de hemel opleverde Letterlijk niet scheiden Letterlijk niets beloven Letterlijk de wang toekeren Vijand écht liefhebben zoals je je dierbare liefhebt, altijd vergeven (mensen zo in een schok

"Ja jongens, het is weer zover."

Ik blijf er toch wel een beetje gemengde gevoelens bij hebben. Aan de ene kant is het best aardig om de bijbelse verhalen in straattaal te parafraseren, gewoon om zo een "straatkijk" op de verhalen te krijgen en elke nieuwe kijk op de verhalen is weer een verrijking. Maar aan de andere kant komt het op mij toch wel wat geforceerd, wat gekunsteld over, alsof het niet echt is. Alsof men bij de wijn de alcohol eruit heeft gehaald om het toegankelijker te maken. Nu kan druivensap best lekker zijn hoor, maar is het dan nog wel wijn? Daarom vraag ik me toch wel af of die verhalen wel geschikt zijn

Je kunt mijns inziens het beste deze vraag voorleggen aan de pastoor of dominee van de kerk waartoe je behoort en het antwoord dat je dan krijgt aanvaarden. Behoor je nog niet tot een kerk, dan is het goed om dat alsnog te doen en tot die tijd je geweten te volgen. Sowieso blijft je geweten natuurlijk het belangrijkst, maar het is wel goed om deze te laten vormen naar het Evangelie door een goede kerk met een goede pastoor of dominee. Naar mijn geloof zeg ik: niet trouwen maar je extra toewijden aan God en je naasten, maar ik wil niet het risico lopen jouw kerk onnodig tegen te spreken. Wees

Met al die andersgelovige "agressiviteit" vind ik het nog vrij lastig worden om hier een ander geluid te laten horen, Meisje. Maar ik wil het toch proberen, zonder jou te willen kwetsen. Vergeef het mij dus maar als ik je tekort doe. Er zijn twee dingen die je zeker moet weten. 1. Als je lesbisch bent, zul je nooit hetero worden en andersom. 2. God houdt onvoorwaardelijk van jou. Het is voor jou daarom goed om nog even verder te groeien, want pas na je puberteit begin je meestal meer zekerheid te krijgen over je geaardheid. Maar goed, je bent straks oud en wijs en je ontdekt dat je toch echt

Nou, hoe het níét moet natuurlijk! Als mensen enkel willen krenken, dan kun je maar beter voor ze bidden, alleen men moet krenken natuurlijk niet verwarren met onaangenaam klinkende kritiek. En dat gebeurt nog weleens en niet enkel door christenen uiteraard. Maar ook als iemand onredelijk zijn of haar kritiek uit, dan doe je er beter aan je maar te beseffen dat daar blijkbaar veel woede of droefheid zit en dat ook die kritiek een punt van waarheid kan hebben. Je kunt het beste zo mild mogelijk oordelen over iemands toon, want ook die toon hoeft niet altijd onterecht te zijn. Je kunt daarbij

Vind het zelf eigenlijk een vrij misselijk grapje, hoe onschuldig misschien bedoeld. Zulke "grapjes" kun je in een homilie of preek maar beter weglaten, want de kans is altijd aanwezig dat je er iemand nodeloos mee pijn doet. En daar zijn preken absoluut niet voor bedoeld. Zéker als wij als o zulke verlichte christenen al een verleden meedragen van het wegpesten en minachten van homo's, moeten we maar eens wat beter op onze woorden gaan passen.

Wees vereerd dat zij dat doen, want hun kritiek is vaak niet onterecht, dus je kunt er veel van leren. Ongelukkig zij die nooit kritiek ontvangen, want blijkbaar vindt men dan dat met hen niet te spreken valt, dat kritiek geven toch geen zin heeft. En dat mag bij een goed christen nooit het geval zijn. Ieder mens heeft een soort van "advocaat van de duivel" nodig die hem regelmatig wakker schudt en confronteert met zijn tekortkomingen. Die advocaat kan een goed gevormd geweten zijn, of een ander persoon die kritisch naar zijn doen en laten kijkt. Als atheïsten dus blijkbaar moeten dienen als

Gelukkig zij inderdaad die hun leven geven voor de joden. Net zoals zij gelukkig zijn die hun leven geven voor de moslims, of voor de atheïsten, of voor wie dan ook. En nóg gelukkiger zijn zij die hun leven geven voor de vijand en net als God het laten "regenen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen." Nee, wij geloven inderdaad niet dat God wéér toestaat dat een volk in zijn naam andere volken genadeloos afslacht voor een eigen stukje land. Dat stammendenken is geweest, dat past niet meer in Christus' naam, hoeveel christenen dat stammendenken maar gewoon blijven aanhangen en zo de kerkg

In de gemiddelde katholieke parochie in Nederland ontvangt de priester het minimumloon en inwoning. Hij hoeft dus geen woonlasten te betalen, maar al het andere wel. De bisschop ontvangt niet veel meer dan dat. Het is geen vetpot dus, maar men kan er wel op aangename wijze sober van leven. In andere landen kan dat anders zijn, als geestelijken er bijvoorbeeld door de staat worden betaald en dus een ambtenaarsalaris ontvangen naar hun status. De paus zelf verdient ook niet overdreven veel en woont in een sober, maar geen onprettig appartement met in elk geval genoeg ruimte voor een bibliotheek,

Op de joden neerkijken is niet de bedoeling, doch ze ophemelen ook niet. Christus openbaarde ons dat God er voor elk mens is en dat een ieder die zich bekeert tot Gods volk behoort. Het stammendenken, het "wij zijn goed en zij zijn slecht," heeft Hij dus feitelijk afgeschaft, nadat het Oude Testament fijntjes heeft laten zien wat daarvan komt. Nu wij nog.

Je kunt ook eerst aan de dierenarts vragen of het niet mogelijk is het medicijn in de vorm van een pipetje te krijgen. Dan hoef je het medicijn enkel in de nek te druppelen, waar de kat bij het wassen dus niet bijkan. Met sommige medicijnen, en met vrijwel alle vlooienmiddelen, kan dat namelijk. Ook is er misschien een andere katvriendelijke methode mogelijk waar de dierenarts van weet. Als dat allemaal niet mogelijk is, tja, dan rest je helaas niets anders dan de harde weg.

Ik dacht dat we dat idee toch wel een keer achter ons hadden gelaten en dat we ons nu toch wel besefden dat niet de joden, maar wijzelf Jezus hebben vermoord en zo geofferd aan God.

Klopt. Cobybryant citeert uit de Nieuwe Bijbelvertaling en die gebruikt geen hoofdletters meer bij dergelijke verwijzingen naar God. Dit omdat ze immers in de grondtekst ook niet staan en het enkel een culturele gewoonte is. Het levert echter inderdaad nogal eens verwarring op, ook daar waar dat niet bedoeld is in de tekst zelf.

Dank Michiel, voor al het goede dat je hier door keihard werk hebt verricht. Moge Ursa een waardige opvolger voor je zijn. Vrede en alle goeds voor hem.

De katholieke Kerk heeft de mystiek zeer lief, maar juist door zoiets als de tolhuizentheorie, begin ik wel te begrijpen waarom zij toch meer dogma's meent te moeten hebben dan de orthodoxen nodig achten. Begrijp me niet verkeerd, de orthodoxe Kerk is een prachtige, zeer authentieke Kerk, maar ik geloof wel dat je ook té veel aan het Mysterie kunt overlaten. Het is inderdaad heel mooi om mensen hun eigen gedachten te laten hebben over het hiernamaals, maar dan heb je dus wel kans dat gelovigen met vreemde tot huiveringwekkende theorieën komen en wie spreekt ze dan tegen? Het enige wat je dan

Nou... eigenlijk worden huisdieren al heel lang als huisdieren gehouden. Zo werden bijvoorbeeld in het oude Egypte katten aanbeden en daarom uitermate goed en liefdevol verzorgd. Op het doden van een kat, per ongeluk of niet, stond de doodstraf. Ook in de Schrift lees je soms over "hondjes," die dus meer huisdier waren dan waakhonden. Mens en dier hebben altijd al wel een bijzondere band met elkaar gehad. Ook dieren die enkel voor het nut werden gehouden, werden ook wel degelijk als huisdier gezien en zo verzorgd.

Het is zo moeilijk niet. Als twee mannen om hetzelfde meisje bidden, dan roept Hij ze op een gegeven moment bij elkaar en stelt voor het meisje doormidden te hakken en onder hen te verdelen. De man die dan het hardst roept dat dat niet moet gebeuren en God het meisje dan maar aan de andere man moet geven, die krijgt haar. Of juist niet, als God een beetje gevoel voor droge humor heeft. "Maar God, U moet haar dan niet écht aan hem geven!" "Hoezo? Jij wil mijn woorden toch ook altijd zo letterlijk nemen, dus..." Serieus weer: het is een goede christelijke gewoonte om die belofte niet zó let

Ik zou me maar wél druk maken over het OT, want als je die echt eerlijk leest, slaat deze wel het mooie godsbeeld van de uitsluitend liefhebbende Vader aan gruzelementen. En dat is maar goed ook, want wij mogen eigenlijk helemaal geen godsbeelden hebben. God is niet in welk beeld te vatten en het OT gaat dan eigenlijk ook niet over God, maar over de mens en hoe deze over God schrijft. En daar wordt je inderdaad zacht gezegd niet vrolijk van. Er worden echt verschrikkelijk wrede dingen aan God toegeschreven, die op geen enkele wijze stroken met een liefhebbende God die van alle volken houdt. N

Petrus vergelijkt het Offer met de offerdienst uit het OT, waar de zonde van de schuldbewuste jood op een dier werd gelegd en het dier vervolgens werd gedood. Dit even heel globaal gezegd. Dat betekent ook niet dat het dier dus vanaf diens geboorte zondig zou zijn of met wat voor erfzonde ook besmet zou zijn. Volgens dit offerbeeld werden de zonden der wereld dus wel op Jezus overgedragen, maar maakte Jezus die zonden zich niet eigen. Hij zelf zondigde nooit en heeft de erfzonde nooit geërfd.

En ach, al zou dat wel zo zijn, dan hebben we de evolutietheorie niet nodig om zo'n beeld van God te vormen. De Schrift, vooral het oude testament, is daar ook prima geschikt voor. Weet wel, de Schrift levert ons geen mooi gepolijst godsbeeld. Dat doen wij zelf, door sommige gedeelten te bejubelen en andere gedeelten weg te verklaren. In de Schrift lees je zowel over een bloeddorstige, wrede Koning die toevallig met de joden is, als over een liefdevolle, gepassioneerde Minnaar die zijn Hart voor alle mensen breekt. Het is maar net vanuit welk perspectief je het leest en ik geloof dat het met d