Robert Frans

Mwah, hier op de (katholieke) begraafplaats hebben we ook een paar strooivelden en daar staan toch ook verschillende kleine "grafstenen" op plaatsen waar iemand gestrooid is. Ook hebben we een aantal urnenmuren, waarbij kleine tekstjes en eventuele afbeeldingen aangeven wie waar staat. En men kan de urn natuurlijk ook thuis een mooie plaats geven. Kortom, ook bij een crematie is er volop gelegenheid om een plaats van herdenking in te richten. Zelf zie ik crematie an sich niet als barbaars of zo, maar vind ik de westerse wijze van cremeren wel nogal fabrieksmatig overkomen.

Katholicisme en het joodse geloof hebben inderdaad veel met elkaar gemeen op dit punt, Chaim. Het is dan ook zo jammer dat we zo'n nare geschiedenis met elkaar achter de rug hebben, maar het is gelukkig ook goed dat er nu echt dialoog tussen beiden is. Veel joodse wijsheden kan ik dan ook van harte beamen en ik hoop dat dat ook wederzijds mag zijn. Het katholicisme en zo ook het gehele christendom heeft nu eenmaal haar wortels onder meer in het jodendom en dat zie je dan ook weer terug in bijvoorbeeld de liturgie. Zelf zie ik in de Schrift ook die discussie terug. Abraham die God aanspreekt o

MasterJapie, ik begrijp prima dat veel mensen zo'n foetus nog niet als kind zien. Alleen heb ik getracht te beredeneren waarom men het wel degelijk al als kind en dus als mens kan zien. Je gaat er vanuit dat jouw stelling volkomen vanzelfsprekend is, maar dat is dus niet zo. Als een foetus dus al een kind is, dan maakt het niet uit wat pa en ma erbij voelen. Het kind is altijd onschuldig en heeft recht op leven, punt. De discussie gaat dus helemaal niet over of je een kind mag doden, want dat vindt bijna niemand. Het gaat er nu juist over wanneer een kind een kind is en of daarbij wel de juist

Inderdaad. Jij of je ouders krijgen altijd catechese ter voorbereiding. Bij mij duurde het ongeveer negen maanden vanaf de aanmelding tot het daadwerkelijke Vormsel (gedoopt was ik al, in een andere kerk). Maar het doopsel is wel heilsnoodzakelijk en dient daarom toegedient te worden zodra het kan. Het zal zijn uitwerking altijd wel hebben, hoe de liturgie ook verloopt.

Valt mee. Binnen het katholicisme is het officieel ook een doodzonde, dus biechtmateriaal. Nu weet ik niet hoe daar in jongerenpastoraat mee wordt omgegaan aangezien in de meeste parochies men vooral hier en daar plukjes zilverkleurige kapsels in de banken ziet tijdens de mis, maar men zal het zeker niet aanmoedigen of goedkeuren. Er kunnen echter omstandigheden zijn die het allemaal wat minder zwaar maken en uiteindelijk heeft het geweten nog altijd het laatste woord. Dat dan weer wel.

Zou men dan niet van twee soorten kunnen spreken zodra de twee dieren niet met elkaar kunnen paren? Of is dat alweer een achterhaald dingetje?

Punt is natuurlijk dat wat men als godsbewijs kan zien, men niet per se als godsbewijs hóéft te zien. Men kan in wiskunde en DNA vrij eenvoudig een godsbewijs zien, vanwege de bijzonder complexe orde en schoonheid. Maar beiden zijn ook zonder God te verklaren en sommigen menen zelfs dat er zoveel fouten in de schepping zitten, dat het niet geschapen kan zijn, of in elk geval niet door een almachtige God. Zo zit je dus met eenzelfde gegeven, met dezelfde feiten, die op verschillende manieren te interpreteren zijn. De wetenschap zelf laat echter volop ruimte voor beide interpretaties: zij doet

Nou ja, op zich staat er "véroordeeld" en dat impliceert dus dat het zeg maar geen gezellig praatje zal worden. En de katholieke Kerk leert ook dat als iemand tot gelooft komt en gedoopt wil worden, maar door bijvoorbeeld iets vrij lastigs als vroegtijdig doodgaan niet gedoopt kon worden, hij dan het "doopsel van begeerte" heeft ontvangen. Gedoopt willen worden is dus genoeg, maar dan wel zo snel mogelijk. En daarna is het uiteraard zaak om je "uitverkiezing" waar te maken, dus om de verlossing ook te behouden middels een goede relatie met God. Overigens geloof ik wel, en meen daarin ook ka

Ik dacht dat men daarin geen goden aanbad of vereerde, maar zich enkel bezighield met het bereiken van verlichting door het volgen van het achtvoudig pad. Even kortweg gezegd dan.

Precies, Het ene heeft de voorkeur, het andere is ook prima. Net zoals bij het doopsel: onderdompelen heeft ook binnen de katholieke Kerk de voorkeur, maar overgieten mag ook en wordt dan ook het meest gedaan. Tijdens de Mis heeft het gregoriaans (sterk) de voorkeur, maar andere gepaste zang- en muziekstijlen mogen ook. Niet alles hoeft even zwartwit te zijn.

Maar natuurlijk is zijn de twee scheppingsverhalen in Genesis 1 en 2 volkomen waar. Niemand die dat hier zal ontkennen. Het zijn alleen inderdaad geen natuurkundige verslagen. Maar mag iets alleen waar zijn als de wetenschap vindt dat het waar kan zijn? Of mogen poëzie, literatuur of kunst ook waar zijn, ook dingen openbaren die onze kennis te boven gaat? Mag Waarheid meer zijn dan wat wij in een microscoop zien? De Schrift kent verschillende literaire genres; Genesis kent al veel totaal andere genres dan een evangelie. Een psalm kan daardoor ook even waar zijn als een historisch oorlogsversl

Binnen de katholieke Kerk geniet begraven (sterk) de voorkeur, omdat dat inderdaad een oude, christelijke traditie is, maar mag men zich ook laten cremeren. Daar is dan ook een eigen liturgie voor bij het toevertrouwen van het lichaam aan het vuur. Men doet er dus goed aan om zich te laten begraven, maar men doet geen kwaad als men voor crematie kiest.

Ligt aan je definitie. Ik zou zeggen dat morele waarheden overeenkomen met kenbare feiten aangaande het welzijn van mensen en dieren. Sommige menen echter dat moraliteit gebaseerd moet zijn op autoriteit. Er zou een absolute moraal zijn, omdat God bepaald wat wel of niet door de beugel kan. (Waar God dat vervolgens op baseerd blijft een mysterie) Dan kunnen de gekste dingen ineens onder 'morele waarheden' vallen. Is het homo-huwelijk immoreel? Als God het fout vind zal het zeker wel? Ik vind dit zelf een drijfzand-constructie. Dit is maar een kleine stap verwijderd van 'De Kerk weet wat g

Mijns inziens hebben beiden personen gelijke rechten. Het kind heeft het onvoorwaardelijke recht op leven, zoals de vrouw dat ook heeft. En de vrouw heeft recht, of zou recht moeten hebben, op goede hulp waar nodig bij het opvoeden of bij het ter adoptie aanbieden van het kind. Net zoals het kind dat ook heeft. Ik zie het recht om een kind te doden, om wat voor begrijpelijke reden ook, niet echt als een recht om aan te houden. Je kunt misschien dan wel stellen dat de vrouw recht heeft op geluk en dat haar dat op dramatische wijze zou worden ontnomen bij de geboorte van het kind, maar mijns inz

Tja... toen Jezus aan het kruis genageld werd door mensen die daar alles behalve berouw over hadden, bad Hij: "Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen." Ook Stefanus, de eerste martelaar, bad volgens de Schrift of God het zijn vijanden niet wilde aanrekenen dat ze hem stenigden. Inderdaad vergeeft God van harte bij al het minste spoortje oprecht berouw, maar het lijkt erop dat in elk geval volgens de Schrift er eigenlijk nog veel meer speelt. Iemand echt vergeven is dan ook iets wat jouzelf enorm kan genezen, omdat je dan verlost bent van gevoelens van boosheid, bitterheid en

Wiskunde en ook natuurkunde zijn de enige vakken waarvan ik het enorm jammer vind dat ik er absoluut niet goed in ben en er ook geen enkele aanleg voor heb. Die schitterende structuren en formules van eeuwigheidswaarde, die enorm complexe puzzels waar je met uitsluitend strikt logisch denken en rekenen uit kunt komen, de absolute starheid van die formules waarmee we toch schitterende dingen bereiken en aanschouwen, het kan me mateloos fascineren. Zeker als we ook nog eens over het heelal gaan spreken, waarin de chaos nu juist weer "orde op zaken" stelt en over zoiets als quantummechanica, wat

Nou ja, het blijft natuurlijk apart dat een vrouw over het leven van een ongeboren kind kan beslissen, puur omdat het zich in haar schoot bevindt. Zou ze het ongeboren kind van een andere vrouw doden, dan zou ze terecht streng gestraft worden. Maar bij het eigen kind mag dat ineens wel. Alsof het kind er ook maar iets aan kan doen dat het nu eenmaal in haar schoot ontstond. Hoe dramatisch en soms ook zeer begrijpelijk de redenen ook kunnen zijn om abortus te plegen, we moeten ons altijd realiseren dat het kind volkomen onschuldig is en niets aan de ontstane situatie heeft kunnen doen. Het verd

Ach ja, zodra iemand zich bekeerd van de ene overtuiging naar de ander, zal hij (of zij) de vorige overtuiging meestal inderdaad negatiever afschilderen en de nieuwe overtuiging weer heel positief. Zeker als hij er veel tijd en energie in had gestoken. Dat zie je ook bij atheïsten die christelijk worden: ineens was die atheïstische leefwijze slecht, leeg, zinloos, zondig, etc en is hun nieuwe levenswijze helemaal perfect en volmaakt. Ja hoor, tuurlijk. Zelf heb ik dat proberen te voorkomen toen ik vanuit het baptisme katholiek werd en ik hoop dat ik daarin een beetje ben geslaagd. Waarschijn

Hier een aantal algemene handreikingen die kunnen helpen: Maak voor jezelf een dagritme, waarin je elk uur iets anders doet. In dat ritme kun je twee blokken van 2 of 3 uur studeren invoegen, mét een half uurtje pauze in het midden van elk blok. Die pauze is wel belangrijk, om de geest weer op te frissen. Laat die studieblokken plaatsvinden op de dagdelen waarop je het beste leert. Begin de dag ook met een kwartiertje of half uurtje bezinning of gebed. Je kunt bijvoorbeeld uit de Schrift lezen of uit een geestelijk boek, of bezinnende muziek of zelfs een korte preek luisteren. Aan te raden i

Tja, Syd, het is natuurlijk altijd mogelijk dat het hele geloof toch onzin blijkt, dat het leven compleet zinloos is en dat alles inderdaad uiteindelijk voorgoed verdwijnt en nooit meer herinnert wordt. Is dat een mooie boodschap? Ligt eraan hoe je in het leven staat. Maar als je dat een verschrikking vindt of je dat echt niet kunt voorstellen, dan wil dat natuurlijk niet zeggen dat het daarom onwaar is. En ook niet dat je daarom nog niets van het leven kunt maken. Integendeel, als het leven zelf geen zin heeft, dan moet je het zélf maar zin geven. Er is zoveel wat ik mij niet kan voorstelle

Ik weet van mensen die inderdaad bij gastvrije buitenlanders op bezoek kwamen. En steeds inderdaad weer eten aangeboden kregen, wat men dan eigenlijk niet mocht weigeren. Zo kwamen ze nog weleens in de ongemakkelijke situatie dat men thuis of bij een ander bezoekje aan buitenlanders al gegeten had, maar toch weer iets moesten eten omdat dat daar zo hoorde. Ik weet van iemand die voor diens werk op een avond verschillende buitenlandse gezinnen moest bezoeken en elke keer weer iets moest eten... Dergelijke gastvrijheid kan dus ook een keerzijde hebben. Nederlanders zijn echter wel degelijk ook

Mijn advies: blijf gewoon doorgaan met je studie, totdat je het écht niet meer volhoudt en het idee dus uitgegroeid is tot een keiharde waarheid. Wie weet verdwijnt dat idee weer naarmate de studie vordert en is er dus helemaal niets aan de hand. Stoppen met een studie is bepaald geen sinecure, zo moet ik helaas uit ervaring spreken, en dan heb ik het niet enkel over het financiële verhaal. Niet doen dus, tenzij het écht niet anders meer kan.

Inderdaad. Het is altijd heel typisch hoe graag wij de splinter uit het oog van de andersgelovige willen halen, terwijl er een balk in onze eigen oog zit waarvan je een villa kunt bouwen. Jezus waarschuwde daar al voor, maar we blijven het keer op keer doen. Een mooie overweging die ik eens las en nu even parafraseer, en ik zal het vloekwoord maar afkorten, al ontneem ik daarmee de overweging een beetje zijn kracht:Weet je wat ik pas erg vind? Dat als ik zeg dat er GVD kinderen in Afrika aan Aids sterven, de christenen meer aanstoot zullen nemen aan het feit dat ik vloekte, dan aan het feit da

Ach, als de profetieën voornamelijk bemoedigende teksten zijn, dan zie ik het probleem eerlijk gezegd niet. Ik bedoel, als men nu voor je ging "profeteren" dat je nog maar drie jaar te leven hebt, of dat je naar de hel gaat, tja, dan is het wat anders natuurlijk. Belangrijk is alleen dat je de wijze van profeteren niet verabsoluteerd en of systematiseerd, dat je je blijft beseffen dat je geheel afhankelijk van God bent en geen enkele profetie meer waarde toekent dan die van een persoonlijke bemoediging waarin in elk geval nooit nieuwe openbaringen worden gegeven. En mocht een dergelijke prof

Nee, dat niet zozeer, het had vast ook anders kunnen lopen, maar wel dat het waarschijnlijk onvermijdelijk was dat het moest gebeuren. Net zoals het onvermijdelijk is dat een kind zich later afzet tegen de ouders en de onschuld verliest. Het zou niet moeten hoeven, het zou ook best ánders kunnen, maar het gebeurt niet of bijna nooit. Het kind wordt volwassen door schade en schande en zo wordt de mens mens door schade en schande. En die realiteit wordt dus in Genesis op verhalende wijze geschetst. Dat de mens zich zou ontwikkelen en gevaarlijke kennis zou opdoen, dat hij zich bewust zou gerak