Robert Frans

Het is inderdaad ideaal versus de praktijk. De maatstaven van Christus zijn heel hoog, waardoor wij als zondige mensen daar lang niet altijd aan kunnen voldoen. Dit betekent echter niet dat we zijn geboden kunnen aanpassen of afschaffen, maar wel dat we er op ontspannen, barmhartige wijze mee moeten omgaan en niet moeten verwachten dat iedereen meteen zo heilig is. We mogen daarin ook op Gods barmhartigheid vertrouwen, als we wel echt ons best doen om Hem na te volgen en oprecht heilig willen worden. Het niet altijd kunnen naleven van zijn gebod kan niet uit gemakzucht of lauwheid gebeuren

Het homohuwelijk wordt door de Kerk niet als huwelijk erkend. Zelf zie ik het ook niet als huwelijk. Wel als een oprechte liefdesrelatie tussen twee mensen die van elkaar houden. Maar het huwelijk is echt meer dan alleen dat. Binnen de Kerk is gezinsplanning toegestaan op natuurlijke basis, dus aan de hand van de vruchtbaarheidscyclus van de vrouw. Dat is tegenwoordig goed te meten, hoewel wel wat bewerkelijk en eigenlijk ook weer niet zó natuurlijk. Het is maar hoe je het bekijkt, denk ik dan. Maar het principe is inderdaad dat je seks met elkaar hebt voor de eenwording en voor de

Daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Omdat de geaardheid hebben niet direct betekent dat je meteen seks wil hebben of hebt. Zo ben ik bijvoorbeeld hetero, maar seksueel niet actief, omdat ik niet getrouwd ben. Feitelijk "praktiseer" ik dus ook niet mijn heteroseksualiteit en wordt ik ook niet geacht dat te doen. Mijn heterofilie staat dus los van hoe ik ermee omga en in hoeverre ik dus wel of niet seksueel actief ben of een relatie heb of wil. Ik denk dat het met homofilie niet anders is, daar het immers een geaardheid is en niet enkel een seksuele voorkeur. Een homo is dus ook

Ik begreep nu juist dat homoseksualiteit de geaardheid zelf betekende en zie in de media ook vrijwel nooit het woord homofilie in die context gebruikt worden. Dacht zelfs dat dat woord niet zo graag gebruikt wordt. Is het dan beter als ik alsnog weer het woord homofilie gebruik? Want ik doelde echt enkel op de geaardheid zelf, daar niet elke homofiel een relatie heeft/wil en of seksueel actief is.

Homoseksualiteit an sich wordt dan ook niet per se als zonde gezien. De enige reden waarom homoseks (vergeef me het woord) als zondig wordt gezien, is omdat het per definitie seks buiten het huwelijk is en losgekoppeld van vruchtbaarheid. Zouden twee heteromensen buiten het huwelijk seks hebben, dan zouden zij net zo goed zondig zijn. Er zijn dan ook gelovigen die helemaal geen bezwaar zien tegen een platonische liefdesrelatie tussen twee heren of twee dames, eventueel met spirituele begeleiding daarin. En daar ben ik er een van. "Gay Pride-uitingen" (vergeef me ook dát woord even) worden da

Ik geloof ook niet dat er mensen zijn die dat werkelijk zo geloven, dat men er "alleen" is voor voortplanting. Dat voortplanting een essentiëel deel uitmaakt van ons menszijn, is echter nauwelijks een achterhaalde visie te noemen. En in grote delen van de wereld is het krijgen van (veel) kinderen wel degelijk heel belangrijk. Door onze welvaart kunnen wij in het westen ons veroorloven om kleine gezinnen te stichten (waarbij hier en daar echter het aantal ouders lijkt te groeien in plaats van het aantal kinderen...), maar het westen is natuurlijk niet de héle wereld. Over de rest van je

Precies. Op de ene zender klassiek, op de andere jazz, op weer een andere die NASA-muziek voor de liefhebbers, misschien zelfs nog een stille zender, etc.

Eigenlijk zou elke televisiezender dit verplicht moeten uitzenden als ze geen uitzending hebben, in plaats van die stomme tellsellzooi.

De lancering is uitgesteld tot morgen, zo begreep ik, vanwege problemen.

Alleen moet de moordenaar dat wel kunnen. En dat kan hij of zij niet, daar is de wetgever voor. Zo kan de Kerk niet de leer veranderen, omdat alleen Christus de Wetgever is. Natuurlijk zijn er minder essentiele geboden, theorieën en leerstellingen die verfijnd, genuanceerd of anders verwoord worden en soms zijn bepaalde geboden niet langer nodig in de tijd en veranderen ook inzichten in mens en schepping door de tijden heen. Het WTG zou dat voortschrijdend inzicht noemen. Maar de fundamenten van de leer kunnen door niemand gewijzigd worden, ook niet door de engelen en ook niet door de paus

Je moet wel het héle artikel van het WTG meenemen in je verhaal hè? De eerste alinea legt namelijk heel duidelijk uit wat het WTG met het woord bedoeld: De hel (Sjeool en Hades in de oorspronkelijke talen van de Bijbel) is gewoon het graf, geen plaats van pijniging met vuur. Wie gaan er naar de hel? Zowel goede mensen als slechte mensen (Job 14:13; Psalm 9:17). De Bijbel noemt dit gemeenschappelijke graf van de mensheid „het huis van samenkomst voor al wie leeft” (Job 30:23). Zelfs Jezus ging naar de hel toen hij stierf. Toch zegt de Bijbel dat hij „niet is verlaten in de hel” omdat

Uiteraard. En als er in de wereld van Lucky Luke een (goddelijk) wezen zou bestaan die bij tijd en wijle draken tevoorschijn tovert, dan kan er ook prima een draak in de saloon liggen rusten. Maar het kan niet, juist omdát er geen drakenwezen in zijn wereld is. Vergelijk het met de smurfen (ja, het wordt steeds knusser hier ). Dat de smurfen blauw zijn en in een onvindbaar paddedorp leven, nou ja, dat kan prima in die wereld en dat vinden we dan ook vrij gewoon. Maar als ze ineens dik bevriend zouden zijn met Gargamel en Gargamel zelfs samen met hen in het dorp zou wonen, dan zou dat toch ec

Voor de waarheid is dit niet relevant. Stel dat ik iemand zou vermoorden en vervolgens zou verkondigen dat gij niet zult moorden, dan ben ik zeer zeker hypocriet, maar heb ik wel gelijk. Men mag niet ineens gaan moorden, alleen maar omdat ik dat deed. De waarheid staat dus los van de verkondiger, van de zonden die wij begaan. Anders zou Gods leer elke keer weer veranderen als een kerkleider zondigt en kun je pas God leren kennen als je helemaal zeker weet of de kerkleiders wel helemaal zondeloos zijn. Maar dat kun je toch ook nooit zeker weten; zelfs over de kerkleiders van toen kunnen we ni

Dat zal God nooit toelaten. Hij waakt over zijn schatten. Daar waar zij het niet begrepen, leidde God hen naar de waarheid en bracht Hij de kennis tot ontwikkeling. Maar altijd consistent met wat ze alreeds geloofde. De leer van de opstanding is altijd centrale leer geweest binnen het christendom. Het protestantisme, inclusief aanverwante groeperingen als de Jehovah's Getuigen, is inderdaad hopeloos verdeeld. Zij vormt inderdaad het bewijs dat je met de Schrift alleen niet tot duidelijkheid komt, maar enkel tot verwarring en onbegrip. Zou de Schrift voldoende zijn geweest, dan

Niet als je vertrouwd op de geloofstraditie die vanaf het begin al is overgeleverd, beginnende bij Christus en doorgegeven en verder ontwikkelt door de apostelen en hun opvolgers. Daar komt de Schrift dan ook uit voort. Dat is letterlijk niet wat er staat.

Daar staat echter niet dat alléén de Schrift nuttig is tot dat alles. In 1 Timoteüs 3,15 staat dan ook: Mocht ik worden opgehouden, dan weet gij, hoe men zich behoort te gedragen in het huis Gods, dat is, de kerk van de levende God, pijler en grondslag van de waarheid. De kérk is dus de grondslag van de waarheid, niet de Schrift. En in 2 Tessalonicenzen 2,15 schrijft Paulus: Dus, broeders, staat vast en houdt u aan de overleveringen waarin gij door ons, hetzij mondeling hetzij schriftelijk, zijt onderwezen. Ook hij zegt dus dat er een mondelinge én schriftelijke traditie of

Exact, waarbij het natuurlijk en-en is. Want in de Schrift staat niet dat de Geest ooit een canon zou helpen samenstellen. Dat is een stelling die daarom buitenbijbels is, gebaseerd op een geloofstraditie die er al wás. Op basis dáárvan is dus ook de Schrift ontstaan. De Schrift is dus ontstaan vanuit het vertrouwen dat de heilige Geest de Kerk leidt en dus ook haar geloofstraditie doet ontwikkelen. En dat vertrouwen is niet gestopt na de vaststelling van de canon tijdens het concilie van Trente. De waarheid is echter nog altijd heel eenvoudig te begrijpen voor zelfs de meest ongelette

Het is onvermijdelijk dat je voor het samenstellen van een bijbelse canon afhankelijk bent van buitenbijbelse voorwaarden, voortkomend uit je eigen geloofstraditie. Je hebt dan immers nog geen bijbel waaraan je de canon zou kunnen toetsen, want die ben je dan juist aan het samenstellen. En die van ons komt overeen met de Septuagint, door de apostelen gebruikt, terwijl de joodse canon pas in de eerste eeuw officiëel werd vastgesteld. Zegt ook wel iets, denk ik. Daarbij is de gelijkenis met welke andere canon ook weer een buitenbijbels argument. In de Schrift zelf staat zo'n voorwaarde n

Het gaat om de zogenoemde deuterocanonieke boeken. Die hebben geen tweede rang, zoals sjako lijkt te impliceren, maar behoren gewoon volledig tot de Schrift en hebben dus precies dezelfde canonieke status binnen de Kerk. Deuterocanoniek is enkel een neutrale term die aangeeft dat zij "in tweede instantie" werden toegevoegd: Hiëronymus nam ze pas later op in zijn Vulgaat, na aandringen van Augustinus, en die Vulgaat werd vervolgens door de Kerk als dé bijbel erkend. Het gaat om de volgende geschriften: Tobit Judit Toevoegingen op Ester 1 Makkabeeën 2 Makkabeeën De wijsheid

Ik heb het dan ook niet over de bijbel, maar over het leven hier zelf, dat een groots, complex verhaal is, met ontelbaar veel verhalen daarbinnen. Maar je hebt wel gelijk, het enige verschil tussen fictie en realiteit is dat fictie geloofwaardig moet blijven, aldus Mark Twain. Over het water lopen is natuurlijk geen probleem voor de Schrijver; ik kan dat in mijn eigen verhalen ook. Of dat consistent en geloofwaardig is, ligt er erg aan wie het doet en waarom. Zou ík ineens over water lopen, zonder aanwijsbare reden, dan zou dat vreemd zijn. Maar als God zelf als het ware in zijn boek in

Natuurlijk is het Offer volledig. Alles wat ik schrijf komt dan ook voort uit het Offer. Door geloof worden we vergeven en ontvangen we Gods liefde. Maar geloof uit zich altijd in werken, zoals Jakobus ons ook leert. Het één sluit het andere dus niet uit. Het goede dat je doet voedt je geloof en andersom. Wel als het ten goede van de ziel komt. Net zoals een tandarts een kies zal trekken die reddeloos verloren is, al zal dat de patiënt pijn opleveren. Het vagevuur vergeeft dan ook niet, maar reinigt enkel en doet dus precies hetgeen wat jij omschrijft. Het is een uitwer

De leer van het vagevuur is afgeleid uit twee bijbelse waarheden: alleen volmaakte mensen kunnen in de hemel komen en elke zonde laat sporen na in de ziel, heeft gevolgen in je leven. Ook als een zonde vergeven is, maakt zij het je ietsjes moeilijker om weer de goede weg te gaan. Iemand die slechts eenmaal iets steelt, zal gemakkelijker zich bekeren daarvan dan iemand die zijn leven lang al steelt. Die sporen in de ziel moeten daarom genezen worden, voordat je in de hemel komt. Dat gebeurt gewoon op aarde, door gebed en of goede werken die je na de biecht opgedragen krijgt door de biech

Dat geldt dan natuurlijk net zo goed voor jou. Mijns inziens voegen dergelijke opmerkingen dan ook niet veel toe aan een discussie of gesprek over dit soort onderwerpen. Het zijn een beetje dooddoeners; natuurlijk weten we niets helemaal zeker en kan zelfs de islam nog gelijk blijken te hebben, maar wat schieten we verder op met zulke constateringen?

Tja, waarheid gaat boven plezier hè? Het katholicisme heeft beslist haar scherpe, moeilijke kanten, omdat het leven nu eenmaal ook zo is, maar daartegenover staan wel schitterende beloften en vooruitzichten waar niemand tegenop kan. Het katholicisme is dan ook bij uitstek een weg van liefde, barmhartigheid en genade, een weg van overvloed. Maar ook een weg van strijd, overgave, berouw en beproeving. Het is namelijk de weg van Christus die wij gaan, terwijl we ons proberen te ontrukken van de brede weg naar het kwaad. En Christus geeft ons niets wat ons niet gelukkig maakt. Het aardige

Dat heb je inderdaad prima samengevat, waarbij het dodenrijk traditioneel het voorgeborchte wordt genoemd. Maar het gaat om dezelfde plaats. De opstanding behelst dus de vereniging met de (verheerlijkte) lichamen die nu in het graf daarop wachten. Bovennatuur en natuur worden één, zodat er feitelijk geen onderscheid meer is tussen hemel en aarde. Wat betreft hun toestand destijds in het voorgeborchte, daarover ben je vast bekend met de OT-teksten. Die kun je namelijk prima daarop toepassen, hoewel in het latere jodendom men volgens mij er wel vanuit ging dat de onrechtvaardigen er bestraf