Figulus

Leuk dat je met die vlag paradeert, maar zonder argumenten blijft het vooral een showtje. Je verwart ‘discussie’ met ‘propaganda’ of ‘een podium om je standpunt te scanderen'. Eigenlijk is je tactiek niet meer dan een maskerade van onzekerheid: je vermijdt inhoudelijke discussie omdat je je eigen standpunten niet goed kunt onderbouwen.

Als je stelt dat ik 'retoriek ingelepeld krijg', dan is het vreemd dat mijn standpunten juist haaks staan op de dominante lijn van media zoals de NOS. Wat ik zeg is dus allesbehalve mainstream. Je mag het met me oneens zijn, maar doe dan tenminste de moeite om op mijn inhoudelijke punt in te gaan, in plaats van het af te doen als kritiekloze herhaling van propaganda – terwijl ik juist tegen de stroom in denk. Het probleem met veel linkse discussanten tegenwoordig is dat ze niet meer in discussie gaan, maar in morele veroordeling. In plaats van argumenten krijg je etiketten, en in plaats va

Je insinueert dat ik slechts herhaal wat mij is 'ingelepeld', maar je onderbouwt dat verder niet. Je vermijdt mijn inhoudelijke punt: dat Europa voorzichtig moet zijn met het normaliseren van Hamas onder het mom van solidariteit. Als je vindt dat ik iets over het hoofd zie, leg dat dan helder uit. Maar zolang je geen argumenten aandraagt en alleen mijn motivatie ter discussie stelt, wordt het inderdaad lastig discussiëren.

Ik denk dat Europa een grote fout begaat door zich steeds meer op te stellen als (impliciete) bondgenoot van Hamas. Begrijp me niet verkeerd: het is volkomen terecht om kritisch te zijn op het geweld tegen burgers in Gaza. Maar die kritiek mag niet doorschieten in een houding waarbij een terreurorganisatie als Hamas wordt gebagatelliseerd of zelfs gelegitimeerd. Door emotie boven realisme te plaatsen, verliest Europa zijn geopolitieke geloofwaardigheid én ondergraaft het de veiligheid van zijn eigen burgers. Je kunt niet tegelijk voor vrede pleiten en tolerantie tonen voor extremistische ideol

https://ejbron.wordpress.com/2018/01/07/eu-resolutie-1743-definitieve-versie-2010/ Aha, vandaar dat er met twee maten gemeten wordt. Die worden gewoon de hand boven het hoofd gehouden.

Linkse feestjes zijn uniek: biologische wijn, een kringgesprek over systeemdruk, en overal ballonnen — niet voor de sfeer, maar om te compenseren voor de leegte in het debat. Je krijgt er geen kater van, alleen een morele preek. En het enige vuurwerk dat je zult zien, is als iemand 'grenzen' zegt zonder vooraf een trigger warning. Welkom op het feestje waar waarheid vloeibaar is: waar de vlag verbrand wordt, maar de dader als bevrijder geldt; waar identiteit draait om gevoel en schuld om geschiedenis; waar het slachtoffer de dader is en zelfverdediging agressie heet. Daar proosten ze op mo

Hoe herken je een linkse feestje? Er wordt pruimensap met zure pruimen geserveerd. Kunnen ze eindelijk gaan poepen. Hehehe

Waarom zijn linkse zuurpruimen zo slecht in grappen vertellen?

Ik mis de nuance nog een beetje. Misschien kan er nog een partij aan de genocide-index worden toegevoegd? Of gewoon een stemwijzer met de vraag: “Hoeveel genocide wilt u vandaag?” Prachtig allemachtig: de metaforische gifpen.

Koning, keizer, admiraal... grappen maken kunnen ze allemaal – behalve misschien een AI, die eerst z’n humorfilter moet doorlopen 😄 Grappig hoor, kunstmatig schijten. Fijn dat het stemadvies voortaan zo overzichtelijk is: kies genocide of kies beschaving. Subtiliteit is vast ook twee maanden oud. Hehehe

Met al die bezuinigingen op sociale voorzieningen begin ik me onderhand net een beetje als een burger in Gaza te voelen – alleen dan zonder raketten, maar mét de tactiek van uithongering. Gelukkig hoef ik voorlopig mijn post nog niet op een ezel te bezorgen. Het land van de koeien heeft langzaam maar zeker plaatsgemaakt voor het land van de kamelen – en dat merk je niet alleen aan het straatbeeld, maar ook aan wat er tegenwoordig als 'normaal' doorgaat. Er staat hier een opbaarcentrum voor moslims, es kijken of ze daar ook wat bloemen voor me hebben.

Helemaal niet. Ik ben van mening dat Nederland bij het bepalen van wie er mag blijven wonen in ons land een zorgvuldiger en selectiever beleid moet voeren. Veiligheid en integratie zijn daarbij cruciale factoren. Een te ruim beleid zonder duidelijke grenzen brengt risico’s met zich mee op het gebied van sociale cohesie en openbare veiligheid. Daarom pleit ik voor een evenwichtige aanpak waarbij we mensen die echt bescherming nodig hebben welkom heten, maar waarbij ook streng wordt beoordeeld wie daadwerkelijk bereid is om zich aan de waarden en regels van onze samenleving te houden.

Het gaat hier om twee moslima’s die bloemen van een graf gestolen hebben — iets wat diep respectloos is en getuigt van normvervaging. Uiteraard wil ik niet iedere moslim met zo’n daad vereenzelvigen. Maar ideologisch gezien valt dit wel in een patroon: een houding waarin onze westerse waarden — zoals eerbied voor de doden en respect voor persoonlijke grenzen — systematisch worden uitgehold. Dat is geen toeval of alleen maar een individuele misstap, maar een botsing van normen.

Interessant hoe je van sprookjes naar reïncarnatie springt. Eigenlijk zijn beide manieren waarop we proberen grip te krijgen op wat groter is dan onszelf. Alleen lijken sprookjes eerlijker: die pretenderen tenminste niet dat ze de waarheid zijn. Sprookjes creëren orde in de chaos: Ze bieden betekenis aan willekeurige gebeurtenissen (er is altijd een moraal). Ze suggereren dat het leven een verhaal is met een begin, een strijd, en een einde. Dat einde was in veel gevallen oorspronkelijk niet zo best te noemen. Zo ook met het sprookje van roodkapje: die werd gewoon opgegeten. Einde oefening

Wat me opvalt in dit debat is hoe snel mensen tegenwoordig overgaan tot het trekken van Holocaust- en uithongeringvergelijkingen, terwijl ze de eigen geschiedenis vaak niet goed kennen. Ik heb veel gelezen over de Tweede Wereldoorlog, maar ik ben nog nooit een serieuze verwijzing tegengekomen naar grootschalige voedselhulp van de Geallieerden aan Duitsland in de eerste jaren na 1945. Sterker nog: Duitsland was toen verwoest, de honger was groot — maar hulp bleef grotendeels uit. Niet uit onmacht, maar uit opzet. Duitsland werd als daderland gezien. Er was geen draagvlak voor het idee dat

Wat wil Nederland? De vinger in de kont van links? En dan steeds meer van het volgende?

Wie is hier eigenlijk aan het radicaliseren? Je opinie begint steeds radicalere termen te gebruiken, zoals het verschuiven van "oorlogsmisdaden" naar "genocide", en nu zelfs naar "holocaust", dat is een teken van escalatie in taalgebruik. Maar het gevaar is dat, als alles ‘de overtreffende trap’ wordt, het gesprek polariseert en elk constructief debat wegvalt. Wie het morele debat voert met woorden als holocaust en bloed aan je handen, verschuift het gesprek van politiek naar existentiële strijd. Wíe zijn nu eigenlijk de extremen? Het valt me op dat jij in je betoog precies doet wat

Je legt mij woorden in de mond (zogenaamde “whataboutism”), draait je punt over bondgenootschappen om tot een moreel debat, en besluit met een ad hominem (“jij lijdt aan tunnelvisie”). Je probeert me in een frame te duwen dat ik niet heb gekozen. Ik maak géén moreel ‘whataboutism’-punt over Congo of Soedan. Ik gaf aan dat er disproportionele aandacht is voor bepaalde conflicten, terwijl andere regio’s waar échte hongersnood heerst amper aandacht krijgen. Dat is geen vergoelijking van Israëlisch beleid, dat is een observatie over mediale en politieke selectiviteit. Je wijkt vervolgens

India en Hongarije zijn strategisch wél relevant. Dat jij ze moreel afkeurt, maakt ze niet onbruikbaar. Bondgenootschap is zelden gebaseerd op morele zuiverheid, maar op gedeelde belangen. En over die vergelijking: Je leest me doelbewust verkeerd en bout daarmee zelf een stropop.. Ik noem India en Hongarije niet als morele maatstaf, maar als geopolitieke steunpilaren. Ze staan politiek achter Israël — en dat telt, of jij hun binnenlandse beleid nou leuk vindt of niet. Bondgenootschappen zijn geen prijzen voor moreel gedrag, ze zijn strategische realiteiten. Als je al je morele maatstaven zo ve

De huidige anti-Israëlhouding in Nederland is niet alleen kortzichtig, maar ook strategisch irrelevant. Alsof Israël afhankelijk zou zijn van Nederlandse export of diplomatieke goedkeuring. In werkelijkheid is het tegendeel waar: terwijl Nederland zich moreel op de borst klopt, zoekt en vindt Israël moeiteloos nieuwe partners elders in de wereld. Israël onderhoudt stevige economische en militaire relaties met landen als India, is technologisch actief in Afrika (met name op het gebied van landbouw en waterbeheer), en profiteert nog steeds van onverminderde Amerikaanse steun. Voeg daarbij d

Welke wapens precies? De Nederlandse krijgsmacht kampt al jaren met onderbezetting en materiaaltekort. Als we al iets niet exporteren, dan is het vooral omdat we het zelf hard nodig hebben — en dat is op zich al zorgwekkend genoeg. Zet em op Israel! Laat je niet kisten! Hehehe. Opdat hij een beste trap onder zijne majesteitelijke reet moge krijgen.

Dank je. Als ik de definitie ben van knettergek, voel ik me gezegend. De wereld is er tenslotte nog nooit op vooruitgegaan door alleen maar ‘normaal’ te denken. Ik zal de titel met trots dragen. Viva knettergekko – de enige gek die nog zelf nadenkt.

Stelletje arrogante prutsers. Hamas creëert bewust voedselschaarste onder de bevolking, behalve binnen hun eigen gelederen. Door voedselhulp te kapen of tegen te houden, vergroten ze de afhankelijkheid van hun 'zorg' en houden ze zichzelf in stand als de enige bron van overleving. Het is geen mislukking van hulpverlening, maar een opzettelijke tactiek om aanhang te creëren en te behouden.

Tegen de lucht praten is natuurlijk ook een optie.