Figulus

Ik begrijp inmiddels wel dat logica als filosofie wordt behandeld binnen jullie kaders. De redenering dat God geen Vader kan zijn zonder eeuwige Zoon is geen filosofische bedenking, maar een theologische conclusie op basis van Bijbelteksten. Het is juist de Bijbel die zegt dat God eeuwig Vader is, en dat Jezus alles geschapen heeft. Als Jezus zelf voortgebracht is als schepsel, dan hoort Hij bij “de dingen die gemaakt zijn” en zou Hij niet alles geschapen kunnen hebben. En dan is Johannes 1:3 een leugen, want Johannes 1:3 zegt dat zonder Hem niets is gemaakt dat gemaakt is. En Spreuken 8

Een herhaling van zaken: opvallend hoe vaak zulke protesten als moreel onaantastbaar gepresenteerd worden, terwijl ze óók onrust veroorzaken. Eerst provocerend en met een grote smoel lopen scanderen, zelf agressie niet vermijdend, vervolgens op donder krijgen en gaan piepen. Als er dan een religieuze bijeenkomst wordt aangevallen of verstoord door activisten die claimen voor vrede op te komen, is het niet vreemd dat sommigen dat als hypocrisie ervaren. Geweld gebruiken ter verdediging van wat heilig is, is in wezen universeel, hoe ironisch ook.

Verheerlijking van geweld is het. Nakbarprutsers. Eerst een oorlog beginnen en vervolgens gaan janken als het verkeerd uitpakt. Er komt nog een nakbar aan! En die vluchtelingenstroom gaan we natuurlijk hier vertroetelen.

Ook Barth geeft een vertekend beeld van de Drie-eenheid. Volgens Barth bestaat de Drie-eenheid niet uit drie personen, maar uit drie wijzen van zijn. Echter het unieke aan een persoon is zijn eigen identiteit. Als de Vader, de Zoon en de Geest geen eigen identiteit hebben, dan is er geen echte drie-eenheid, maar slechts één wezen met drie functies.

Zonder de Zoon zou God geen Vader zijn. God is eeuwig Vader, en dus moet de Zoon ook eeuwig bestaan. Anders zou Gods vaderschap pas op een bepaald moment zijn begonnen, en dan zou Hij veranderd zijn, terwijl de Bijbel zegt dat God niet verandert (Maleachi 3:6, Jakobus 1:17).

1. Wat eeuwig is, is niet deelbaar of meetbaar. Eeuwigheid betekent: zonder begin, zonder einde, buiten de tijd en niet onderhevig aan verandering. Een kracht die je kunt verdelen, meten of overhevelen van de één naar de ander, is per definitie eindig en beperkt. 2. De Bijbel noemt de Heilige Geest “eeuwig”. In Hebreeën 9:14 wordt gesproken over “de eeuwige Geest” (Grieks: pneumatos aiōniou). Dat betekent dat de Geest niet een eindige kracht is, maar van dezelfde aard als God zelf: oneindig en persoonlijk. 3. Een eeuwige Geest kun je niet “een beetje” verdelen over mensen.

Als liefde wezenlijk bij God hoort, dan moet Hij van eeuwigheid af in relatie hebben bestaan. Dat kan niet als Hij werkelijk alleen was. De Drie-eenheid maakt het mogelijk dat God eeuwig liefde is. Alleen zo kan Agape gegeven worden en kan niet ontstaan in een ‘monadische’ (volstrekt enkele) God, want dan is er geen ‘ander’ om Agape op te richten. Nee, en dat is ook niet wat de Bijbel of de leer van de Drie-eenheid beweert. Dat is geen klassiek idee. Wel een inmiddels klassiek verweer van Jehova Getuigen om het klassieke idee van de Drie-eenheid absurd te doen laten lijken. God i

Nee, ik heb nog een enkelband, maar ze laten me af en toe typen. Stupide situatie in Nederland. Ze hebben een celtekort nadat ze bewezen hebben een overschot te hebben.

Nonchalante lui met slippers. "Kijk mij eens gewoon en ongedwongen zijn." Deze minachting van context zal ze de das omdoen. Met hun grote mond en padvinderstactieken.

Relativeren tot "allemaal maar sterke verhalen" is een intellectueel schild. Het klinkt scherp, maar het zegt meer over de spreker dan over de tekst. Wie het écht meent, kan niets meer met waarheid, moraal of oprechtheid, want die zijn dan allemaal slechts trucs van vertellers. Reductionistische reflexen nemen het over en machtsretoriek die eigen zwakheid blootlegt blijft over. Als je alles reduceert tot machtsverhaal, geldt dat óók voor je eigen uitspraak. Dan is jouw relativisme zelf ook een "sterk verhaal", zonder bevoorrechte positie.

Ik zou voor deze gaan: "Als ik vandaag een pistool op je richt met de intentie om je te vermoorden, moet je niet huilen of boos worden." De actie gebeurt terwijl de ander nog leeft en nog kan reageren.

Om de zin logisch te maken, moet je het moment van de emotie naar voorafgaand of afhankelijk van iets anders verschuiven.

Je gaat uit van een leider onder gelijken, en dat levert een fundamenteel verschil op.

God vermoord helemaal niemand. Alle leven is van Hem, daar kan Hij over beschikken wanneer het Hem goeddunkt. Op een dag zal Hij ook jouw leven tot Zich nemen. Hopelijk ben je dan niet zo boos.

Post hoc ergo propter hoc. Dus jij maakt de dieren onschuldig, maar Elisa schuldig. Wat is je criterium? Wie het meeste haren heeft?

Wanneer er een overvloed aan informatie is, kiezen mensen vaker voor de perifere route. Over het algemeen zorgt de perifere route voor minder duurzame en minder stabiele attitudeverandering.

Je zou kunnen zeggen: waar te veel is, ontstaat wrijving. Of het nu gaat om informatie, meningen, mensen, verlangens — zodra het begint te dringen, schuren de grenzen.

En het varken dat een van haar biggen opeet zou eigenlijk voor het gerecht gesleept moeten worden. Als er een varkensrechtbank bestond, dan had die zeug nu een flinke aanklacht aan haar staart hangen: "Moord met voorbedachte rade op eigen kroost." Maar helaas (of gelukkig, vanuit het standpunt van de natuur), leven dieren volgens instinct, niet volgens moraal. Eigenlijk is het vreselijk arrogant om in een gebied zo vol beren erop uit te trekken. Je zou kunnen zeggen dat de beren gewoon hun territorium verdedigen. Misschien zouden ze eerst even moeten overwegen of ze niet gewoon zelf

Je veronderstelt dat ik kindermoord goedkeur, terwijl ik nergens beweer dat het om moord gaat. Daarmee vecht je tegen een karikatuur van mijn standpunt, niet tegen mijn werkelijke woorden.

Je zegt dat moraal persoonlijk is en geen universele geldigheid heeft, maar tegelijk lijk je jouw morele oordeel wel als vanzelfsprekend 'juist' te beschouwen. Dat is opvallend. Want als alles subjectief is, wat maakt jouw moreel oordeel dan méér waard dan dat van iemand anders? Je lijkt toch ergens te vertrouwen op een objectieve basis, al wil je die niet expliciet erkennen. Het is misleidend en onredelijk om te doen alsof ik voor kindermoord zou zijn, enkel omdat ik weiger om morele oordelen los te koppelen van context, tekst en theologisch begrip. Mijn standpunt is niet dat kindermoord

Dus als iemand 42 kinderen laat verscheuren en zegt: ‘Ik voel dat dit moreel juist is’, dan mag jij dat walgelijk vinden, maar niet verkeerd noemen, want er is geen universeel fout. Toch? Als je morele oordelen reduceert tot persoonlijke meningen, dan betekent dat óók dat je afwijzing van bijvoorbeeld kindermoord of slavernij niets meer is dan een smaakverschil. De vraag is dan: waarom spreek je erover alsof het méér zou zijn dan dat? Vanwaar je boosheid? Ik merk dat dit onderwerp sterke gevoelens oproept, en dat begrijp ik ergens ook wel. Moraal raakt aan diepe overtuigingen, e

Dat is gerechtvaardigd omdat er tijdens oorlog nu eenmaal slachtoffers vallen. Als de poesjes van het zogenaamde edele verzet nu eens niet bij de baby's in de wieg gingen liggen...

Zolang het kind er maar blij mee is.

Als daar de hersenen mee ingeslagen kunnen worden, prima.

Wat een nonsens. De enige die ik de hersens zou kunnen inslaan is een moslim die een kind vermoord, dat is alles.