Figulus

Wat me opvalt, is dat sommige beelden die je gebruikt, zoals Jezus die in een troonzaal vol engelen binnenkomt of de wolk als poort naar een paleisachtige hemel, niet direct terug te vinden zijn in het Bijbelse verslag zelf. Er ligt daar een risico: dat de kracht van het Bijbelse mysterie wordt vervangen door menselijke verbeelding. En dat is jammer, want het unieke aan de hemelvaart zoals die in Handelingen 1 beschreven staat, is juist dat het een zichtbaar, concreet en tegelijk ondoorgrondelijk gebeuren is: een wolk onttrekt Hem aan het zicht, en de leerlingen blijven achter met de belofte v

Ik neem nog een alfa. 🍺

Dank je voor dit ongefilterde inkijkje in je gemoedstoestand. Ik ben onder de indruk van hoe weinig argumenten je nodig hebt om zo boos te worden. Je frustratie is voelbaar tot in m’n koffie. Dank voor het gratis theater, ik heb er hard om kunnen lachen. 👍

Hoewel een heel andere discussie, vind ik het wel prima hoor als zijspoor. Waarom zou het gebruik van een taalmodel mijn reactie minder geldig maken? Het helpt me om precies te zeggen wat ik bedoel, zonder af te dwalen of grof te worden. De inhoud blijft van mij.

Dit heeft echt helemaal niets met de discussie van doen, maar is niks meer dan een ad hominem bij gebrek aan argumenten.

Het lijkt me beter om bij de discussie te blijven ipv opmerkingen te ontwijken. Uiteraard speelt AI een rol in de vormgeving.

De wolk is in de Schrift geen achtergronddecor, maar een actief element van Gods handelen. Het is een bekend en herhaald theologisch motief. Door dit te vervangen door een zon of lichtbron, leg je in feite een eigen symboliek op. De wolk staat er niet voor niks. Vervang je die, dan verander je het verhaal. Als eerbied voor de openbaring voorop staat, dan weerhoudt men zich het beste van dergelijk gefantaseer.

Als je uitleg altijd exact volgt wat de NWV zegt, zelfs als die afwijkt van de gangbare weergave van het Grieks of Hebreeuws, dan stuurt de vertaling de uitleg aan. Dan kan je niet zeggen dat de uitleg onafhankelijk is. Dan is de NWV in feite wél maatgevend, omdat zij de brontekst al theologisch gefilterd presenteert.

Weet je wat geen extremistisch gedachtegoed is? Het idee dat het collectief omarmen van anticonceptie als iets vanzelfsprekends, kan leiden tot het uitsterven van een cultuur of volk. Ik ben dan ook geneigd om dat als een vorm van genocide te beschouwen, zij het in de gedaante van culturele zelfmoord. Wat rest, zijn immigranten die de plaats van onze kinderen innemen, en die we vervolgens proberen te vernederlandsen om het tekort te compenseren. Zelf geïnduceerde problematiek, met de portemonnee als fundament.

Dus het is mogelijk een genocide in de vorm van een diaspora te overleven, kijk maar naar de joden. Maar het zal wel mopperen vanuit Libië worden.

De diaspora van de Gazanen is een tragedie, maar geen genocide in de zin van fysieke uitroeiing.

Sommige vrouwen zijn beter dan de meeste mannen. Maar statistisch gezien ligt het gemiddelde voor vrouwen zonder technologische hulp lager dan dat van mannen. Iedereen vecht voor zijn bestaan. De kwestie is wat mij betreft dan ook niet wie dat doet, maar hoe. Israël gebruikt overmacht binnen een rechtstatelijke context, maar loopt het risico onmenselijk te handelen door de omvang van zijn acties. Hamas gebruikt onmenselijkheid als middel, met morele rechtvaardiging als schild.

SMASH, dat is waarom vrouwen net zo goed presteren met schieten daarzo. In wezen maakt SMASH van elke schutter een scherpschutter. Waar schieten vroeger afhankelijk was van vaardigheid, oordeel en zenuwen van staal, is het vandaag gedegradeerd tot het opvolgen van een lichtsignaal. SMASH beslist wanneer het doel “zeker” is, en de soldaat trekt de trekker als het licht op groen springt. Schieten is niet veel meer dan wegrijden bij groen licht. Geen afweging, geen twijfel, geen tijd voor moreel beraad, slechts een signaal dat zegt: nu mag het.

Nee. De overgrote meerderheid van de slachtoffers op 7 oktober waren burgers, waaronder kinderen, ouderen en festivalgangers. Dat is vastgesteld door onder andere de Verenigde Naties, Human Rights Watch en Amnesty International. Dat Hamas ook militaire doelen heeft aangevallen, klopt. Maar dat doet niets af aan het feit dat er sprake was van grootschalig geweld tegen willekeurige burgers, iets wat fundamenteel in strijd is met het internationaal humanitair recht en duidelijk onder de noemer van terrorisme valt. Bovendien: in Israël geldt dienstplicht, maar dat maakt een burge

Hamas is een terroristische organisatie die zich bedient van guerrillastrategieën. Dat wil zeggen dat zij niet opereren als een regulier leger met conventionele oorlogsdoelen, maar gebruikmaken van asymmetrische tactieken zoals hinderlagen, verrassingsaanvallen en het inzetten van terreur onder burgerbevolkingen. Hun operaties zijn primair bedoeld om angst te zaaien, druk uit te oefenen en politieke doelen af te dwingen, eerder dan om terrein duurzaam te veroveren of te behouden.

Vanuit militair-strategisch en territoriaal opzicht was het een mislukking. Er is opportunistisch raak geschoten, en de actie kan dan ook hooguit worden gekwalificeerd als een succes zonder fundament: iets dat op het juiste moment zijn doel trof, maar niet was gebaseerd op een degelijke strategische onderbouwing. Er werd niets langdurig veroverd of vastgehouden. Het betrof een korte, intense actie zonder territoriale of structurele machtsverschuiving.

Wellicht is de aard van de dwaalweg in beide gevallen gelijk: kwaadaardig, gericht op ontmenselijking en onderdrukking. Maar het karakter verschilt wezenlijk. Het nazisme kende een strak gecentraliseerde structuur en ideologische discipline; de fundamentalistische islam daarentegen manifesteert zich als een diffuse, vaak intern verdeelde kracht met uiteenlopende uitingsvormen. Het ene was een frontmars, het andere een veelkoppige uitval. En waar de Duitsers in beginsel in uitblonken, namelijk de frontmars in de vorm van blitzkrieg, had de aanval op 7 oktober trekken van een blitzkrieg, maar zo

Het nazisme was een georganiseerde ontsporing: ideologisch eenduidig, strak geleid, met de neuzen dezelfde kant op. De fundamentalistische islam daarentegen vertoont tekenen van een versnipperde ontsporing, ideologisch uiteenlopend, gefragmenteerd georganiseerd, en met de neuzen alle kanten op. In beide gevallen verdwaald, maar de aard van de dwaalweg verschilt.

Ondanks overeenkomsten in opzet of motief, valt de uitvoering van 7 oktober in het niet bij de georganiseerde en industriële schaal waarop de Holocaust werd gepleegd. Het verschil in schaal, organisatie en doelmatigheid is significant. Vergelijkingen als deze creëren competitie in slachtofferschap in plaats van medemenselijkheid. Bovendien berust ze op een incorrecte weergave van de werkelijkheid.

Prima, maar het ontwijken van het gesprek verandert niets aan de ernst van de vergelijking die gemaakt werd. Als we lessen willen trekken uit de geschiedenis, dan begint dat bij het zorgvuldig en respectvol benoemen van leed, zonder het uit te spelen of in te zetten voor morele chantage.

Het getuigt mijns inziens van een zekere morele arrogantie om het menselijk leed in Gaza te vergelijken met Auschwitz. In Auschwitz werd genocide niet alleen bedreven, maar tot in de meest systematische, industriële en bureaucratische vorm doorgevoerd, het was de definitie van genocide in zijn meest rigoureuze en onmenselijke gedaante. Zulke vergelijkingen doen geen recht aan de historische werkelijkheid, noch aan het unieke gewicht van de Holocaust. Wie het lijden van Gaza vergelijkt met Auschwitz, loopt het risico te leuren met andermans leed om een punt te maken. Daarmee wordt niet alleen d

Als we antisemitisme proberen te 'begrijpen' vanuit Israëlisch beleid, dan kunnen we net zo goed een hetze voeren tegen gewone Russen vanwege Poetin, of tegen Tutsi’s of Hutu’s vanwege hun geschiedenis. Dat is niet moreel consistent, dat is moreel ontspoord.

Wie antisemitisch geweld 'begrijpelijk' noemt vanwege wat Israël doet, praat recht wat krom is. Je legitimeert haat door de oorzaak bij het slachtoffer te leggen. Dat is niet kritisch, dat is gevaarlijk.

Wat je hier doet, is feitelijk een vorm van realiteitsontkenning. Je probeert antisemitisme te herleiden tot een begrijpelijke reactie op Israëlisch beleid, terwijl het in werkelijkheid een diepgeworteld haatprobleem is dat zich los van politieke context al eeuwen uit. Uiteraard staat het je vrij om kritiek te hebben, maar de uiting daarvan laat bijzonder te wensen over. Het mag nooit vervagen in het goedpraten van geweld tegen Joden. Dat is precies hoe haat normaliseert: door de oorzaak bij het slachtoffer te leggen in plaats van bij de dader.

Nee, Joden zijn niet beter dan anderen. Maar het besef dat antisemitisme ernstig is, komt voort uit wat er in het verleden is gebeurd wanneer zulke haat ongestoord zijn gang kon gaan. Ook vandaag de dag zien we wat antisemitisme kan doen als het ongestoord zijn gang gaat, tot het vermoorden van Joden op straat aan toe. Denk aan de aanslagen in Parijs, Toulouse, Halle, en recent nog in Washington. Het is een gif dat steeds weer de kop opsteekt, soms openlijk, soms vermomd als 'legitieme kritiek'. Dat antisemitisme vaak als één van de ergste misdaden wordt gezien, gaat niet over het v