Figulus

Nee, maar jij hebt vast wel wat interessante tips voor me, hè? Waar het hart van vol is stroomt de mond van over...

"Niets wordt uitgesloten" lijkt een paradox. "Alles is mogelijk" lost deze op.

Oh, natuurlijk, het is absoluut niet mogelijk... behalve dan dat het al eens gedaan is, maar wie houdt er nu van feiten?

Mijn voorkeur gaat uit naar sarcasme: Justin Bibber is echt het toonbeeld van een hersenkraker van een probleem. Zonder hem zou het leven gewoon te makkelijk zijn.

Ironie.

Ik heb me vergist, de tekst: From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy. Bevat niet alle voorgaande stijlfiguren. Het volgende daarentegen wel degelijk: From the river to the sea, Palestine, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy. Vergissen is menselijk. Synecdoche.

Mijn cognitie is vreselijk flexibel en past zich voortdurend aan de omstandigheden aan. Metafora.

Dat heeft te maken met die fuik. Maar daar zwemmen we gewoon uit door gebruik te maken van de mazen in het net. From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy! Het bevat alle voorgaande stijlfiguren, en voeg daar maar de door mij geliefde antithese aan toe.

En dan nu de finale! From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy. A fantasy doomed to be a fallacy!

Nee, de zin is geen voorbeeld van een anadiplosis, omdat er geen herhaling is van het laatste woord of zinsdeel van de ene zin aan het begin van de volgende. Wat het wel is? From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy! is een Epitheton ornans! Het volgende is wel een anadiplosis: From the river to the sea, Palestine is a fantasy. A fantasy that remains unrealized!

Oké, de volgende is een lastige: From the river to the sea, Palestine is a fantastic fantasy!

Nee, de zin is geen voorbeeld van een epizeuxis. Deze valt daar echter wel onder: From the river to the sea, Palestine, Palestine is a fantasy!

Nog een stijlfiguur: From the river to the sea, Palestine is a fantasy!

Het zijn juist de paradoxen die de situatie van een fuik creëren, omdat ze ons dwingen om ons begrip van de werkelijkheid of van verhalen in twijfel te trekken. Het is je eigen onvolkomenheid — en de ontevredenheid daarover — die deze vicieuze situatie veroorzaakt.

Alleen als men ervan overtuigd is dat iets ergs een noodzakelijke voorwaarde is voor het verhaal. Je paradox komt voort uit de subjectieve overtuiging dat een conflict of negatieve gebeurtenis noodzakelijk is voor de structuur en betekenis van een verhaal. Als iemand die overtuiging niet deelt, zou het niet als een paradox ervaren worden.

En die zijn er evenveel als diegene die nog niet begrepen worden.

Ik verzamel geen paradoxen, ik los ze op. En als dat niet lukt dan bestaan ze enkel als blijk van mijn tekortkomingen, en kunnen ze hooguit als schijnbaar worden betiteld. Een aforisme.

En we hebben weer een paradox bij de kloten: Hoe kan er dan überhaupt een "beginnen" zijn?

Ondanks de vele bordjes van Staatsbosbeheer die overal ineens tevoorschijn komen?

Totdat je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet.

"Ja, speculaasjes zijn ook lekker op brood." Dit is een allusie: een typisch Nederlands gerechtje voor een typische Nederlandse zoetekauw.

Evenzo de linkse kleuters die niet eens weten wat koolstofdioxide is: zij moeten gestraft worden en mogen pas vrijkomen wanneer ze in staat zijn de waarheid fatsoenlijk te spreken. Dat zijn net zo goed terroristen met hun angstaanjagende leugens.

Wat dat betreft is het significant verbeterd en laat deze ontwikkeling de evolutie van het lied dramatisch doorklinken, wat de betekenis en de impact ervan in de muziekgeschiedenis versterkt. Er moet gewoon veel meer herhaald, gehijgd en sorry gezegd worden:

Nu klinkt dit lied toch wat summier en overdreven:

Volgens mij liepen de makers van dat lied naast hun schoenen: de vergelijking met David is behoorlijk ambitieus. Desalniettemin: