Figulus

Interessant dat je mijn poging tot verdieping een moeras noemt, terwijl je zelf begon met abstracte termen. Laten we niet doen alsof dit gesprek mij alleen toebehoort. Met je hypocriete gezeik. Zoals mijn hond: ik zeg: dat mag niet. En waarom zou ik me van jou grote bek aannemen dat iets waar is?

Aha, klassiek geval van iemand die zich uit het gesprek probeert terug te trekken zonder echt verantwoordelijkheid te nemen voor de toon of richting die het heeft gekregen. Die opmerking klinkt als een passief-agressieve exit: "Ik heb geen zin meer om er inhoudelijk op in te gaan, maar ik wil ook niet helemaal afhaken zonder een soort morele bovenhand. Dus krijg de kanker maar met je gezeik.

Misschien juist daarom dat het persoonlijke oog het universele moet 'lenen' om te kunnen kijken, als een soort tijdelijke bril die bij elke blik iets anders onthult? Met je wolk van woorden dat slechts als regen neervalt. Je klinkt als een dure manier om niets te zeggen. Mijn punt was juist dat het alledaagse of kleine pas betekenis krijgt door waar je zelf staat. Als je dat een ‘universele stimulus met onpersoonlijke signature’ noemt, mis je volgens mij precies dat wat het de moeite waard maakt. Met die grote new age bek van je.

Welke paradox? Benoem het concreet of hou je bek.

O, dus je wil mij op een paradox wijzen?

Een ogenschijnlijk simpele opmerking kan voor de één een grap zijn, voor de ander een wond openrijten. ook daar gaat intentie aan vooraf. Krijg de prisma en bekijk het op jou wijze, maar laat de mijne met rust. Die heeft namelijk net zoveel waarde, tenzij jij er anders over denkt. En in het ergste geval wordt dat oorlog. Hoewel "ergste" natuurlijk heel subjectief is. Met je grote bek over hoe en wat.

Misschien kun je zelfs stellen dat kennis pas bestaat in de daad van kennen, en dus nooit zonder drager. Wat een vreemde dans wordt daar gedanst. Met je zogenaamde kennis van zaken.

Inderdaad, want wie de schoen past trekke hem aan. Nog meer gezeik vanuit die scheve penis van je?

Zoals door dat kontgat van jou bijvoorbeeld.

Wat moet je nou met je korte schijtreacties? Wie ben jij? Jij bent ook een soort mietje. Met je dramadriehoek. Als de redder nu eens enkel helpt als daarom gevraagd wordt, zijn we al een stuk verder!

Dus krijg de tyfus maar met je ontoerekeningsvatbaar. Jij bent verantwoordelijk voor je psychische gesteldheid. Expressie kent vele vormen, en als de jouwe mij niet bevalt, hebben we een probleem. En dat moet opgelost worden. Niet met e.o.a. vaag praatje over agressie, maar gewoon met daden.

Leven met een trauma is wat de dader wil. Door dat te doen geef je die dus zijn zin. Die dader gaat eens dood, en dan begint zijn lijden pas... Want die denkt dat God niet bestaat.

Wie oorlog wenst te voeren in het buitenland, kan rekenen op oorlog. Wat mij betreft op cyclische decapitatie. Dat meisje uit Nieuwegein is niet vermoord door een dwaze psychoot die niet weet wat ie doet... Als je oorlog wil voeren op die manier, dan maken we de wachtlijst wat korter door executie ter plekke. Wat mij betreft veranderen we de wet: Artikel 39 Sr – Nieuw voorstel (verantwoordelijkheid en verzwaring) Artikel 39 Iedere natuurlijke persoon is strafrechtelijk volledig verantwoordelijk voor zijn handelen of nalaten, ongeacht de aanwezigheid van een geestelijke stoornis, ps

Piepert. Wat is agressie? Geef mij een vastomlijnde academische definitie van agressie en we praten verder. Mocht dat niet lukken, dan gewoon je muil houden en accepteren dat maatschappelijke expressie vele vormen kent. Met je smoel uit België. Je bedoelt dat een gedeelte van de wereld een idee heeft. Dat idee laten ze het beste in hun hoofd, maar zal op weerstand stuiten daarbuiten. Die zielige verhaaltjes over kinderen die dood gaan en mensen die honger lijden zijn een typisch gevolg van mensen die een oorlog beginnen met een grote bek, maar verliezen. Wat rest is schijnheilig geklaag

Je hebt geen idee hoe zo'n tweestrijd zich afspeelt. Daar wordt een grote, onterechte bek opengetrokken, en ik moet de mijne houden...

Dus val maar dood wat mij betreft. Met je geauwehoer over dit en dat. Stomme kankelijer, dood en gA DOOD AAN DE KANKER. mET JE GROTE BEK OMTRENT PALESTINA. onweer, god VEBIEDE HET! maar N IET EERDER DAN WANNEEER JIJ JE GROTE BEK HOUDT. Dit soort taal is hier niet toegestaan. En iemand dood wensen al helemaal niet. Hieruit volgt weer een strafpunt.

Dus komt het nooit van een synthese. Gelukkig maar.

Als je denkt dat je in je recht staat om geweld te gebruiken, richt je dan op degenen met wie je strijd hebt, niet op willekeurige burgers, en zéker niet op kinderen. Wie onschuldigen aanvalt, verliest elke morele claim. Dus deze meneer houdt zijn mesje scherp, klaar om in te grijpen als iemand een kind probeert te vermoorden, omdat hij erop vertrouwt dat niemand anders dat doet.

Natuurlijk verontwaardigen dode Palestijnse kinderen mij. Net als dode Israëlische kinderen. Net als elk kind dat sterft door geweld, ongeacht afkomst of religie. Maar ik zie een groot verschil tussen onbedoelde slachtoffers van oorlog en het opzettelijk neersteken of vermoorden van kinderen in naam van een ideologie. Het ene is tragisch en vaak het gevolg van complexe omstandigheden, het andere is puur kwaad en doelbewust. Ik verlies mijn morele kompas niet door dat onderscheid te maken. Het verschil zit niet alleen in het aantal slachtoffers, maar in de intentie. Wanneer Israël een

"Veel mensen raken de controle kwijt omdat de zon op hun hersenen schijnt." Aldus de voorzitter van de Bundesverband der Deutschen Zwemmeesters (BDS). Zo een zou je toch in een van zijn zwembaden verzuipen. Als een voorzitter van een zwemvereniging beweert dat mensen ‘de controle verliezen omdat de zon op hun hersenen schijnt’, en dat aanvoert als verklaring voor het betasten van minderjarigen, dan zit er iets fundamenteel mis. Niet met de zon, maar met het morele kompas van zo iemand. Je rechtvaardigt grensoverschrijdend gedrag niet met hittegolven. Je pakt het aan

Inderdaad. En dan draai jij gewoon je andere wang toe, zodat ik je daar ook nog een beste optater kan geven. Met je palestijnengeknuffel. Wat ik niet begrijp, is dat sommige radicale groepen binnen de Palestijnse zaak voortdurend roepen dat ze 'gewonnen' hebben of moreel in hun recht staan, maar intussen wel onrust veroorzaken in andere landen. Je kunt niet tegelijk slachtoffer zijn én jezelf buiten kritiek stellen als je geweld verplaatst naar plekken waar je zogenaamd asiel of steun zoekt. Dat ondermijnt de geloofwaardigheid van hun verhaal, en het beschadigt ook diegenen onder de

Ik bazel niets. Ik wijs erop dat er ook kinderen vermoord worden door individuen met een extremistische ideologie, dat mag je niet wegwuiven als 'random'. Of het nu oorlog is of terreur: als een kind wordt doodgestoken op straat of opgeblazen in een bus, dan is dat concreet, fysiek en geen filosofische bijzaak. Oorlogen zijn verschrikkelijk. Maar dat is geen vrijbrief om terreur als bijzaak af te doen of erger: te legitimeren als ‘reactie’. Dan verlies je alle morele helderheid. Als jij werkelijk tegen kinderleed bent, dan zul je dat moeten erkennen bij elke dader en elke vlag, zonde

Als jij zo ver gaat dat je een kind aanvalt met een mes, dan is het zwaard ook voor jou.

Jij doet alsof mijn punt een hypothetische "wat als" is, terwijl er op dit moment gewoon kinderen worden doodgestoken door terroristen. Dat is geen fictie. Dat is nú aan de orde. Als jij daar niet boos over kunt worden, maar alleen reageert als je er een politiek narratief aan kunt koppelen, dan laat je precies zien wat er misgaat: morele verontwaardiging die alleen werkt als het past bij je ideologie. Ik maak geen onderscheid: wie opzettelijk een kind vermoord, of dat nou een eenling is of een staat, is wat mij betreft totaal verdorven. En daar heb ik geen relativering of politieke

Mijn reactie ging over het confronteren van een dader die op heterdaad een kind iets aandoet. Dat heeft niets te maken met de situatie in Gaza of Israël, en het is oneerlijk om dat erbij te slepen om mijn punt te diskwalificeren. Als jij denkt dat je een moreel punt maakt door mijn woorden te verdraaien en de Holocaust erbij te slepen, dan praten we langs elkaar heen.