Naeva

Ik gun ook iedereen het allerbeste en dat mag me wat kosten. Toch vind ik niet dat ik dús mijn organen "moet" afstaan. Ik gun alle mensen in Afrika bijvoorbeeld ook schoon drinkwater. De overheid kan de burgers standaard een bedrag laten overmaken naar Cordaid, tenzij ze anders aangeven. Dat redt pas veel levens. Ik vind het vreemd selectief om iemand die geen organen doneert te bestempelen als niet-gunner terwijl er overduidelijk grote groepen mensen zijn die op een simpele manier geholpen kunnen worden maar waar dan geen haan naar kraait. 
Verder heb ik trouwens niks tegen orgaandonatie, hoor. Mijn broertje had niet geleefd zonder donorhartklep en ik sluit niet uit dat ik zelf toch ook donor word. Ik heb wel iets tegen het wetsvoorstel wat ik niet echt veel duidelijker kan omschrijven dan dit.

(Naar: Hundertwasser, Friedensreich)
 

De vraag is niet of God ons voorziet overeenkomstig zijn rijkdom, de vraag is: wat is de aard van die rijkdom van God? Is dat succes, geld, invloed, immuniteit voor ziekte? Of is het geestelijke rijkdom van waaruit het hele leven en alle aardse “rijkdom” in een ander perspectief komt te staan?
(Voor mij is dit geen vraag, trouwens, maar het is wel belangrijk om de begrippen helder te hebben.)

Je hebt het over een symptoom - wat is de onderliggende oorzaak volgens jou? Wat is er nodig om die oorzaak aan te pakken?
Ik werk o.a. met jongeren met een lichte verstandelijke beperking en hun ouders. Mensen voor wie onze maatschappij vaak te ingewikkeld is en te snel gaat en die (mede daardoor) een beperkte zelfredzaamheid hebben. Een sociaal/maatschappelijk werker kan voor deze mensen veel betekenen, o.a. in het vinden en regelen van de juiste hulp, financiële zaken, werk e.d. Heel basale dingen. Ik zie dat decadente dus niet zo.

Lees je dit verhaal letterlijk? 
Job gebeurt elke dag. Er is heel veel ellende op de wereld en God laat dat gebeuren. Op dit moment creperen er mensen aan kanker, worden er kinderen verkracht, nemen mensen een overdosis drugs omdat ze het leven niet aankunnen. Overal zijn mensen die in opstand komen tegen God, boos worden, depressief en bitter worden. En het helpt allemaal niks. Je kunt je niet verzetten tegen God. God heeft er helemaal geen boodschap aan dat jij Hem dan niet zo'n goede God vindt. Het enige dat je kunt doen is breken en buigen. Erkennen dat je een mens bent en dat je het moet doen met wat je krijgt.
Het hoopvolle is dat je, als je dat doet, een onmetelijke rijkdom vindt. Het leven, door de dood heen. Als je je zó kunt toevertrouwen aan God als Job, kan niets je meer kwaad doen. Dan is je ziel geborgen. Daar gaat het om.
(Ja, ik weet hoe schizofreen dit klinkt. )

Tussen het Nieuwe Revu-artikel en vandaag ligt een lange weg met veel hoogtepunten en een paar dieptepunten. Maar de tendens is al lange tijd neerwaarts. Het lot van veel fora, zonder twijfel. En voor een jongerenforum waarvan de bevolking volwassen of zelfs oud is geworden en waar nieuwe aanwas van jongeren ontbreekt is dat helemaal duidelijk.
Dat de crew, op één na, dit forum volledig in de steek laat, helpt niet masr illustreert wel dat het einde onontkoombaar is geworden. De gekkies hebben het overgenomen en als @Thorgrem stopt als mod resteert alleen de gekte.
Maar de dingen zijn zoals ze zijn. Ik heb vooral goede herinneringen per saldo. Heb hier veel geleerd en heb mooie mensen leren kennen met wie ik ook buiten dit forum meer of minder intensief, langer of korter, een weg gedeeld heb.
Ik heb een dwarse puber zien veranderen tot hij priester werd. Ik heb mensen katholiek zien worden, en ik heb interesse, begrip, waardering en respect zien groeien in alle richtingen. 
Oprichters, verzorgers, crewleden en users uit het verleden, jullie hebben credible tot iets moois helpen groeien. Dank aan wie dit nog lezen.
Moge de patiënt in vrede sterven en als een mooie herinnering zo nu en dan nog eens een glimlach op een gezicht veroorzaken. 
 

All time favorite
 
 

Verschillende onderwerpen. Grondboortechnologie en -materiaal, systeem- en kwaliteitsmanagement, explosiepreventie en, sinds kort, nucleaire stralingshygiëne.

Mwah, eerder een conclusie op basis van jouw posts in reactie op o.a. RobertF en mij. Jij wekt nogal sterk de indruk dat je ervan overtuigd bent dat je weet hoe het zit. Ik kan niet voor anderen spreken, maar als ík me de les wil laten lezen dan ga ik wel naar een college of pak ik een boek. Ik twijfel niet aan je intenties; je zult vast een goede reden hebben om deze houding te kiezen. Vanuit mijn perspectief is een reactie dan echter compleet zinloos.
Inderdaad, het gaat niet alleen om hoofddoeken vanuit het islamitisch geloof. Een van mijn vriendinnen is christen en draagt sinds een tijdje uit eigen overtuiging een hoofddoek. Er zijn ook mensen met een haarprobleem die graag iets op het hoofd hebben. Deze mensen hebben direct te maken met de gevolgen van een verbod op het dragen van elk soort hoofdbedekking, terwijl argumenten m.b.t. onderdrukking en integratie niet van toepassing zijn. Om dat te voorkomen zou je (in het geval je islamitische hoofdbedekking zou willen verbieden) onderscheid moeten maken op basis van onderliggende motieven om die hoofdbedekking te dragen. Dat lijkt me erg vatbaar voor willekeur, moeilijk te handhavende bovendien onderscheid op basis van geloof.

Oké, case closed zou ik zeggen. Dolce Vita heeft de wijsheid in pacht. 

Zolang ik iemands gezicht goed kan zien, maakt het mij geen bal uit of iemand een hoed(je), keppeltje, hoofddoek of sjaal om het hoofd draagt. Zowel in de supermarkt als bij de dokter of op school. Ieder mens heeft zijn persoonlijke waarden, overtuigingen, geloof of visie en draagt die op één of andere manier uit. Of je dat nu zichtbaar maakt met hoofdbedekking of niet. Voor mij verandert het afzetten van het hoofddeksel niets. Iemand wordt niet neutraler door een hoofddoek of keppeltje af te doen, en dan laat ik de vraag of "neutraler" een positieve kwalificatie is, expres maar even buiten beschouwing. 
"Dat doe je gewoon niet" vind ik niet het sterkste argument.

Zolang ik iemands gezicht goed kan zien, maakt het mij geen bal uit of iemand een hoed(je), keppeltje, hoofddoek of sjaal om het hoofd draagt. Zowel in de supermarkt als bij de dokter of op school. Ieder mens heeft zijn persoonlijke waarden, overtuigingen, geloof of visie en draagt die op één of andere manier uit. Of je dat nu zichtbaar maakt met hoofdbedekking of niet. Voor mij verandert het afzetten van het hoofddeksel niets. Iemand wordt niet neutraler door een hoofddoek of keppeltje af te doen, en dan laat ik de vraag of "neutraler" een positieve kwalificatie is, expres maar even buiten beschouwing. 
"Dat doe je gewoon niet" vind ik niet het sterkste argument.

Qua golden oldies vind ik gezang 446 uit het LvdK ook heel mooi.
Vooral het laatste vers:
'O naam, eeuwige ademtocht,
een sterveling ben ik,
als eens mijn eigen adem stokt
dan draagt mij uw muziek.'
 
Een mooie Nederlandse opname kan ik helaas niet vinden... Wel een Engelse, waarvan ik de tekst trouwens minder mooi vind.
 Of deze, ook zo'n prachtige eenvoudige melodie:
Ik kan zo uren doorgaan 
Maar nu eerst koffie!
 

Hoewel ik geen voorstander ben van hoofddoekjes vanuit geloofs- of cultuurverplichting vind ik een verbod nergens op slaan. Het werkt m.i. alleen averechts. Ik denk dan aan het volgende:
een verbod op een symbool maakt het symbool alleen maar groter/sterker kans is dat vrouwen/meisjes meer geïsoleerd raken, doordat ze niet mee mogen doen van hun gemeenschap aan bepaalde onderdelen van onze samenleving last but not least, het tast de persoonlijke vrijheid van het individu aan. Veranderingen zullen uit die gemeenschap zelf moeten komen en dat gaat alleen maar sneller als we hoofddoekendraagsters in onze samenleving opnemen ipv afstoten. Er is helaas geen snelle oplossing, dus hiervoor is geduld nodig. Ik kan er ook niet meer van maken.
Dat er moslims zijn die tegen de kerststal zijn, doet m.i. niet terzake. Je hoeft een slecht idee/argument niet te bestrijden met een ander slecht idee/argument. 

Het is over het algemeen niet erg hoffelijk om een dame te dwingen haar hooddeksel af te nemen. Dat hoeven alleen heren als ze ergens binnen zijn of tijdens plechtige momenten. Daarbij, als je specifiek hoofddoeken wil verbieden, dan heb je natuurlijk wel een probleem met gesluierde kloosterzusters en ook christelijke vrouwen die een mantilla of hoofddoek naar de mis dragen. Zij kunnen dan ook niet meer dragen wat hun vroomheid ingeeft of wat hun orde gebiedt. En wat dacht je van capuchons, of mutsen gecombineerd met sjalen, tijdens daartoe nodende weersomstandigheden?
Dat men gezichtsbedekkende kleding verbiedt, dat is goed te begrijpen uit het oogpunt van veiligheid en ook herkenbaarheid. Men moet de ander wel in het gelaat en met name in de ogen kunnen zien als men elkaar spreekt. Maar hoofddoeken bedekken alleen het haar en de hals en vormen daarin dus geen bedreiging. Je hoeft immers niet per se iemands haar en hals te zien voor behoorlijk contact. Alleen tijdens het flirten is dat handig, maar dat willen dragers van zulke hoofddoeken nu juist nadrukkelijk niet. Dus dat is ook het probleem niet.
Blijft enkel nog de kwestie over van mogelijke dwang jegens dames om hoofddoeken te dragen. Het is waar dat moslimvrouwen inderdaad over het algemeen geboden worden zich te sluieren, net zoals verschillende kloosterzusters dat ook zijn. Dit hoeft echter niet per se onderdrukking van de vrouw in kwestie te betekenen, zeker niet als de vrouw in kwestie zelf voor de betreffende levensbeschouwing gekozen heeft, of de levensbeschouwing na erin te zijn opgevoed vrijwillig voortzet. Moslima's bijvoorbeeld beschouwen de hoofddoek juist als bescherming tegen onbehoorlijke blikken van mannen.
De islam kent geen monastieke traditie, maar probeert juist (onbewust) monastieke elementen in het dagelijks leven te integreren: sobere, bedekkende kleding van alle ijdelheid ontdaan, een specifieke leefregel, het vijfmaal dagelijks gebed dat enigszins op het getijdengebed lijkt qua opbouw, enige afzondering van de wereld, ook middels reinheidsriten, de nadruk op gehoorzaamheid, soberheid en kuisheid, etc.
In die context kunnen hoofddoeken dus ook gezien worden: de moslima probeert zo haar schoonheid en ijdelheid te verbergen en zo kuisheid te bevorderen, zowel bij haarzelf als bij degenen die haar zien en spreken. Strengere moslimmannen laten om die reden ook hun baard staan en kennen ook specifieke kledingvoorschriften met hetzelfde doel.
Als er vermoeden is van onredelijke dwang, zodanig dat de vrouw in kwestie tegen haar wil in de hoofddoek moet dragen, dan moet daar natuurlijk een oplossing voor gevonden worden. En bij mishandeling of misbruik moet er aangifte gedaan worden. Maar de oplossing ligt niet in het verbieden van uiterlijkheden zoals de hoofddoek, maar in een wijkgerichte, multidisciplinaire aanpak, waarbij het mensen zo gemakkelijk mogelijk wordt gemaakt om hulp te zoeken en sowieso het ze zo gemakkelijk mogelijk wordt gemaakt om volop deel te nemen aan onze samenleving.
Het is daarom goed je te realiseren dat als je de hoofddoek verbiedt, de dragers ervan dan niet zonder meer voortaan met ontbloot hoofd naar buiten zullen gaan. De kans is dan groter dat ze helemáál niet meer naar buiten zullen gaan en daardoor minder tot niet zullen deelnemen aan de samenleving. Met alle mogelijke gevolgen van dien, want uitsluiting leidt nu eenmaal sneller tot radicalisering, zéker als het verbod uit haat voor de islam is geboren. Het is dus altijd verstandig om pragmatisch en hoffelijk te handelen hierin en hoofddeksels gewoon toe te blijven staan in het straatbeeld, zeker voor dames.

Ken je dan ook Paul Tournier? Een absolute aanrader.

Welk boek ben je aan het lezen?
Wat vind jij echt een aanrader
Welk boek wil je graag nog eens lezen?
Allemaal vragen voor het boekentopic
 
Ik ben aan het wachten op Moeder en Zoon van Gerard Reve, deze heb ik net op marktplaats gekocht. Ik wil dat boek al een tijd lezen (want heb er al vaker óver gelezen) maar was eigenlijk een beetje bang dat Reve niks voor mij is, dus nooit actie op ondernomen. Nu heb ik alleen net De avonden gelezen, die kwam ik tijdens mijn gegoogle naar Moeder en Zoon als PDF tegen op internet. Wat een onverwacht ontroerend boek! Misschien wordt het toch wel wat met mij en hem.
Daarvoor las ik Een man van horen zeggen en Een sneeuw van Willem Jan Otten, die had ik in juni gekregen dus dat werd tijd. Mooie thematiek en niet slecht geschreven, maar toch iets te weinig impact om me echt bij te blijven.
Verder ligt op mijn nachtkastje Joe Speedboot van Tommy Wieringa (te leen gekregen van iemand). Half gelezen, leest lekker weg.
Mijn ouders hebben een gigantische kast met boeken over religie en daar neem ik soms iets uit mee om het 9 van de 10 keer ongelezen weer terug te geven.  Wegens geen tijd/geen rust/geen zin. Ik heb nu Joodse mystiek van Sjef Laenen (nog niet in begonnen) en Geschiedenis van het voege christendom van Eginhard Meijering (58 blz. gelezen). Beide om mijn spaarzame kennis wat uit te breiden. 
 

Vrijdagavond in huis, zaterdagavond uit.  Dat geeft aan hoe boeiend ik het vond. 
Aan de ene kant diep treurig, hard en eenzaam. Aan de andere kant (of daardoor) ongelofelijk kwetsbaar en ontroerend. En inhoudelijk geeft het me veel stof om te bezinnen.
Verder niemand aan het lezen?

Up en Het Rosie project wil ik ook graag lezen, dank voor de herinnering. 

Hey, leuk dat we toch een titel gemeen hebben. Paaz vond ik ook leuk van Myrthe van der Meer.  Bij Up ben ik gebleven op pagina 209.  Wat ik ook een leuk boek vond - maar dat is een jeugdboek, maar ik lees gerust ook een kinderboeken, zit ik niet mee-  is Marcelo en de echte wereld (Francisco X. Stork). 
Oh ja, een aanrader zou ik vinden "De moed om te zijn" van Paul Tillich.   Ik heb wel veel theologische en filosofische boeken ook gelezen en houd daar ook wel van hoor.  Maar dat zijn allemaal werken die ik al gelezen heb. Nu ben ik teruggekeerd naar mijn eerste liefde (de werking van de geest in het leven van mensen). 

Eerste hulp, weet wat je moet doen. Van Het Nederlandse Rode Kruis. Die ligt altijd wel in de buurt.

All time favorite
 
 

Je moet niet denken dat je hier niets te zoeken hebt, hoor. Het is wat mij betreft juist mooi dat je je open en kwetsbaar opstelt. Leuk dat je durft buiten de kaders te denken. Hoe ervaar je dat zelf trouwens, die vele en gecompliceerde gedachten? Brengen ze je iets goeds? Of is het meer als "dwalen" (als in het engelse wandering) en heb je zelf misschien juist behoefte aan richting? Gewoon belangstelling, hoor.

De groen geluiden van het vierkant zullen gisteren pindakaas stoppen.
Dat is ook een reeks woorden die niets zeggen.