Hopper

Jezus laat er geen enkel misverstand over bestaan: niet mijn wil geschiedde. Halve garen lopen tegen een muur op omdat zij hun eigen wil niet wensen op te geven. De mens die zijn eigen wil onderzoekt en die eigen wil opgeeft bemerkt al een verandering in zichzelf. Bemerkt een christen nooit enige verandering in zichzelf, dan lapt hij het gebod van Jezus aan zijn laars en aanvaardt wel alle mooie geschenken van God, maar de polariteit zoals ziekte en tegenslag wordt niet aanvaardt. De smalle weg is zó smal dat hij met eigenwillendheid niet bewandeld kan worden. Ingewikkeld is het niet,

Zweeg Jezus er over? Volgens mij is er een geheel nieuw testament aan gewijd , waarin Paulus als bekeerling er ook nog een schepje bovenop deed. Begrijpen de mensen de teksten? Nee, in het geheel niet. Iedereen plukt volop kersen naar eigen believen uit de bijbel. En zie: degene die zich TTC noemt start zelfs een topic over de brede of de smalle weg. Ook gij....

Dat in elke mens Gods Zoon geboren kan worden druist in tegen de christelijke geloofsleer. De preoccupatie is op de lichamelijk herrezen Jezus. Naar het lege graf keken de christelijke denominaties niet meer om. Zij waren vervreemd van de allegorische kennis. Het lege graf staat voor de mens die aan de dood is ontsnapt door te sterven voor zijn dood. Of zoals Jezus zei: Laat de doden de doden begraven. In het 'eeuwig nu' is geen tijdsverloop: begin en einde (Alfa en Omega) vallen daar samen omdat zij hun betekenis hebben verloren. De Adam-mens echter heeft nog een obsessie met de tijd

Flawless victorie schreef: Begrijpen kent ook andere wegen dan middels het denken. De Zoon is de eniggeboren Zoon in het licht van de Vader. Daarmee hebben zij dezelfde ontologische grond. Een andere ontologische grond dan die van Adam die alleen de wereld van de uiterlijke dingen kent. Het 'enig' geboren zijn (wat een betere term is dan wedergeboren) is omdat Adam het lijden heeft voltooid : het kruis opnemen. Dat is de kern van het mysterie: hoe kan ieder mens (als mogelijkheid) in Christus leven als Christus één blijft? Middels het denken kom je dan uit bij duizendtallen Chr

Ik kan niet weten wat ik niet weet. De ziel draagt geen enkele vrucht, vrucht dragen is een kenmerk van de uiterlijke wereld. Noch is er van een verticale of horizontale zin sprake van een weg. De ziel is louter in zichzelf. Waar de verwarring is, is waar men spreekt van de ziel met atributen.

Sterven als rups, wederopstaan als vlinder. Te romantisch om waar te zijn, sterven is pijnlijk. Om gestorven dood te gaan is genade, maar wee hem die als in dubbele agonie levens- en stervenspijn tegelijk voelt: hij moet het ravijn des doods over zonder brug. (Martinus Nijhoff) De Christus helpt de mens over de brug, maar men blijft liever over het hiernamaals fantaseren.

De God die in het brein past is een bedachte/gedachte God. Ook de Eiffeltoren past in mijn brein, doch men kan mijn brein naspeuren, de Eiffeltoren blijft onvindbaar.

Meditatie kan alleen als er een object van meditatie is, waarmee meditatie niet verschilt van denken, liefhebben, waarnemen, geloven etc etc. De meningen zijn verdeeld over meditatie , maar de algemene opvatting is dat het niet verder reikt dan 'kiekeboe spelen'. Waarmee Jezus' evangelie toch wat verder strekte dan Boeddha's nutteloos luieren onder de bodhiboom. Daarnaast heb ik alleen een beukenboom en is het in Nederland te koud om nutteloos te luieren onder een beukenboom. Dat laatste is overigens onwaar, ik heb ook andere bomen. Maar omdat ik hun namen niet ken verzwijg ik hen.

Het denken kan alleen functioneren als het denken over iets anders is dan ik. Het waarnemen kan alleen functioneren als het het waarnemen van iets anders is dan ik. Liefhebben kan alleen functioneren als het het liefhebben van iets anders is dan ik. En zo komen we tot 'ik'. Geloven kan alleen functioneren als het geloven in iets anders is dan ik. God gelooft dan ook niet in zichzelf. (Geloof ik)

Johannes 14: 5-6 De weg volgen is Jezus in het licht volgen, want de duisternis (Adam) heeft het 'zelf' niet begrepen (Joh 1:5). Jezus is zelf die weg, de volgeling volgt de weg en komt bij de waarheid uit, die óók de Christus blijkt te zijn.

Horizontaal staat voor de tijd, verticaal voor de eeuwigheid. In 'het hart' komen beiden samen, wat is daar mysterieus aan? Ik ben de rusteloze wind die verliefd is op een roos... En de levende Jezus dan?

Eeuwig en aards is al tegenstrijdig. Als Jezus een ding duidelijk maakte is dat hij zelf de weg naar de waarheid is. Mocht je ooit de waarheid geopenbaard worden, dan zul je bemerken dat daar niks zweverigs aan is. Integendeel: dit aardse leven is zweverig....

Logisch, hij had van doen met mensen die meenden dat zij zelf de schilder zijn. En die goede daden zichzelf aanrekenden. Wie zijn leven als schilder wil behouden, die zal het verliezen. (Matt 16:25.) Ken je plaats, meer dan de kwast in de hand van de meesterschilder ben je niet. In Christus één worden, dan begrijp je dat soort dingen.

Dat hoeft ook niet, de kwast heeft geen eigen wil. Niet mijn wil geschiedde zei de Nazarener. Toch zijn er nog kwasten die menen dat zij als kwast met een eigen wil in een of ander hiernamaals kunnen verschijnen.

We zijn noch meesters noch de eigenaren van ons leven. We zijn slechts een kwast in de hand van de meesterschilder.

In de leegte van de ziel is er ook geen sprake van 'behalve'. Het is volledig ontdaan van eigenwillendheid: alleen middels een leeg gemoed kan een ziel haar ledigheid bereiken.

Zo eenvoudig is dat niet. Een mysticus of mystica is iemand die buitenzintuigelijke ervaringen met God heeft of heeft gehad. God kan niet binnen treden zolang de mens nog gevuld is met hetzelve. (Zie Matt 16:25) Ja, God spreekt alleen in stilte, maar niet met aan maat gebonden woorden. Dit is in tegenspraak met de woorden van Jezus: ik en de Vader zijn één. Waar één is ontbreekt de verhouding. Matt 19:29. Verlaat uw huis, vrouw, vader, moeder enz. Alleen in afgescheidenheid van de wereld worden geheimen geopenbaard. Dat is 'de weg' gaan.

https://thijmgenootschap.nl/sites/thijmgenootschap.nl/files/artikelen/t100-4-6-bert-blans-augustinus-over-de-tijd_0.pdf Bladzijde 82: Interessante verschillen tussen Plotinus en Augustinus. Beide zijn het er over eens dat de eeuwigheid niet in de tijd kan plaats hebben, maar Augustinus is de opinie toegedaan dat 'de weg' middels de tijd naar de eeuwigheid verloopt. Dat impliceert een levende Jezus, die is immers 'de weg'. Op bladzijde 79 zien we hoe Augustinus 'de schepping' in de tijd plaatst: Hier valt m.i. wel wat op af te dingen. Augustinus heeft

In Matt 5:38-39 lees ik: "Jullie hebben gehoord dat er werd gezegd: “Oog om oog en tand om tand.” 39 Maar ik zeg jullie: Verzet je niet tegen iemand die slecht is. Als iemand je op je rechterwang slaat, draai dan ook je andere wang naar hem toe." Jezus verwijst zelfs naar de wet van Mozes die niet langer geldig is. Romeinen 10:4 zegt ook dat Christus het einde van de wet is. Dat is tevens het 'nieuwe' aan het nieuwe verbond. Romeinen 10:3 zegt tevens dat God een eigen gerechtigheid kent. De mens die zelf wereldse gerechtigheid nastreeft is onwetend van Gods gerechtigheid en toont

Het woord 'testament' is afkomstig van 'testamentum' en betekent 'verbond'. Een nieuwe relatie tussen God en zij die in Christus leven. Hiervoor heeft Jezus als leermeester allerlei uitspraken gedaan en vraagt om hem te volgen (in het licht). Wat de bovenstaande discussie met de leer van Jezus van doen heeft ontgaat mij. Het woord 'nieuw' betekent dat het oude niet meer van toepassing is. Sommige uitspraken van God zelf in het oude verbond (oog om oog) staan dan ook diametraal op die van Jezus (de andere wang). Is het oude verbond daarmee ongeldig? Nee. Wie Jezus niet volgt, voor he

Ik heb alle hoop op een toekomst verloren.

Naarmate we opklimmen naar niets wordt het iets minder. Dus ja. Licht noch projectie van het licht is een metafoor.

Parousia c.q. aanwezigheid is alleen in tegenwoordigheid aanwezig. Je kunt nooit spreken van voor of na parousia. Parousia kan dan ook nooit een bestemming zijn. Lexicografen beweren soms dat parousia zowel (aan)komst als aanwezigheid betekent, maar deze 2 Nederlandse woorden zijn met elkaar in tegenspraak. In christelijke optiek wordt er de wederkomst van Christus mee bedoeld op het einde der tijden. Doch 'parousia' (aanwezigheid/tegenwoordigheid) is zélf het einde der tijd(en). Waarmee ik bedoel te zeggen dat het zich niet in de tijd bevindt, maar in eeuwig nu. 1.

God zijn, dat gaat niemand lukken. De enige andere optie is om 'de weg' te gaan die naar Waarheid leidt. In die weg worden er zaken begrepen zodat het Mysterie deels geopenbaard wordt. Maar luister niet naar mij, wat mij geopenbaard is daar heeft geen enkele lezer wat aan. Zoek 'dat' wat in staat is om het geopenbaarde te ontvangen. Het is in uzelve.

Mijn aard is dusdanig dat ik nooit kan lachen op commando. De humor ligt op straat, maar men stapt er over heen. Ik schijn mijn licht er op en dan is humor een gave.