Hopper

Jezus is gelijkwaardig aan Hopper of aan Willempie. Hoewel Jezus zich als de minste der minsten opstelde: de voetwassing. In egoloosheid is het mogelijk om gelijk aan de Ene te zijn. Dat is het hoogst haalbare voor de mens. Satan ken ik verder niet.

Nee, dat is bezijden de waarheid. Ik heb Jezus net een tandje hoger zitten dan de Boeddha. De Boeddha gaf onderwijs om aan het lijden een einde te maken. Jezus nam het lijden op zich. Dat is mij bekend. Maar ik beschouw de christelijke God als onwaar en dat communiceer ik ook duidelijk. In het OT is God zelfs jaloers en heeft de duisternis geschapen. Dat is gewoon terug te vinden in de bijbel. Dus als ik blasfemie pleeg, dan is de bijbel een blasfemistisch boek.

Mij is duidelijk dat gelovigen de bijbel selectief lezen. De opstanding van Jezus gebeurde gewoon in het aardse leven. Waarom zou dat bij ons anders zijn? Ik ben niks meer of minder dan Jezus. En dat klopt ook: de wederopstanding is het 'zijnde', dat wat gestorven is, is het 'wordende'. (Dat wat nog vervuld moet worden.) Een hiernamaals zit er sowieso niet in, die is per definitie 'wordend' en dus onwaar.

De portee is natuurlijk dat de opstanding gewoon in je huidige leven kan plaats vinden. Als je begrijpt wat ik bedoel dan hebben we geen verschil van mening. Maar gelovigen plaatsen de wederopstanding meestal over de grens van de dood. Maar daar is geen plek voor Sjako als een persoon. (schaduw) De persoon blijkt in de actualiteit al geen realiteit......

Als God een 'wie' is , is het een Antropomorfe God. Daar heb je er veel van. Jehovah bijvoorbeeld, maar ook Wodin, Zeus enz. Het 'wie' spiegelt altijd andere 'wie'. En zo ontstaat de illusie van een 'wie' te zijn.

Alleen de zelf-bedachte God oordeelt. De zelf-bedachte God is een reflectie van het zelfbewustzijn. Een zinsbegoocheling. Ik denk dat je bang bent voor je eigen spookbeelden, Sjako. Dat is de straf van geloof: geween en tandengeknars zal je deel zijn. Maar vandaag kan het begin zijn van een nieuw leven. Er kan gewoon in dit aardse leven in het 'zijnde' worden geleefd. Vrij van oordelen, angst. Vrij van Goed en Kwaad.

De Ene oordeelt niet, dus ieder mens is geschikt voor Gods Koninkrijk. Geen oordeel betekent ook geen oordeel over 'goed'. Precies zoals Jezus leerde: oordeelt niet. En waarom oordeelt de Ene niet? Dat ligt niet binnen zijn mogelijkheden. Zou de Ene over een 'ander' oordelen dan zou de Ene de Ene niet meer zijn, maar een 'tweede'. Ik ben zzp'er;-)

Ik hou betreffende bewustzijn er de opvatting op na dat bewustzijn altijd een bewustzijn van iets is. Dat 'iets' noem ik dan vorm, verschijnsel, stof. Bewustzijn is 'niets' en vorm, verschijnsel, stof is 'iets'. Op deze wijze ontstaat er een triniteit: 1. niets 2. ervaart 3. iets. Leven! Het ongebonden Christusbewustzijn kent geen grenzen in zijn waarnemingen. Waar het zelfbewustzijn geheel in de stof staat en zich helemaal suf reflecteert op 'de ander'. Daarom is de Ene ook een onbewuste God, er is geen 'iets' waar hij zich bewust van is. De Ene(Li

Als ik hier gedwongen wordt in de christelijke leer, dan kun je me beter van het forum verwijderen. Ik kniel niet voor afgoden.

Als de naam van de Ene gezegd zou kunnen worden dan zou het de Ene niet zijn. Iedere omschrijving kan niet kloppen omdat het volkomen één is in zichzelf. Beweging staat tegenover rust. Zou ik de Ene tot beweging en rust benoemen dan begeef ik me in de polariteiten. In polariteiten staat altijd het éne tegenover iets anders. De Ene is de bestaansgrond in je zelf die gevonden wordt als je 'gestorven' bent. Die kan niet als jager gevonden worden, maar alleen als prooi. ( Vader, in uw handen beveel ik mijn geest.) Zodat ná Golgotha duidelijk is dat je zelf een 'zijnde

Thom, je hebt het kennelijk over de christelijke God. De Ene is geen Geest. De Ene is onbewust omdat hij niets buiten zichzelf heeft om zich bewust van te zijn. De Ene is zuivere Liefde welke nergens op gericht is, volmaakte egoloosheid.

In wezen is er geen onderscheid tussen zelfbewustzijn en het Christusbewustzijn. Het is precies hetzelfde bewustzijn: leeg en kennend. Echter, het zelfbewustzijn leeft in de wereld van de vormen en uit onwetendheid denkt het zelfbewustzijn dat hij de vorm is. Christusbewustzijn wil niks anders zeggen dan: ik ben dát. Het verschil tussen zelfbewustzijn en Christusbewustzijn is dat het laatste geen grenzen kent van 'de persoon' (de vorm). Domheid of onwetendheid daar valt niets mee te beginnen: de duisternis heeft 'hetzelve' niet begrepen. De duisternis kan alleen op ei

Er hoeft niet gekissebist te worden, Jehovah is de schepper van de duisternis. Staat allemaal keurig in de bijbel. De duisternis kan opgevat worden als 'zelfbewustzijn' en daarmee stond de mens tegenover een God die hij vreesde. Lees ook maar de reacties van extremistische christenen, zij huiveren voor hun God. Zij bewijzen zelf hun afgezonderd-zijn. De jaloerse Jehovah kon ook niet verdragen dat de mens kennis had van Goed en Kwaad. Men hoeft maar een willekeurig geschiedenisboek open te slaan om te zien wat Jehovah heeft aangericht. De enige uitgang kan zijn om God

Zo is dat. Het Koninkrijk Gods heeft dan ook plaats in de actualiteit. Waar zou het anders moeten zijn?

Het één sluit het ander niet uit. Het Koninkrijk Gods is in mij, maar tevens in anderen. Dan is het in UW midden. Wat zou ik in mijn eentje in dat Koninkrijk Gods moeten zoeken? Het is juist het wegvallen van "jij en ik" wat het Koninkrijk Gods kenmerkt,

En dat terwijl uitgerekend het 'niets' voor het grijpen ligt. Doch het is kort samen te vatten als duizenden kilometers af leggen om te ontdekken dat je nooit van huis bent vertrokken. De eeuwige is nooit weg geweest, hoe zou dat ook kunnen? Sjako, als jij reeds 'aanwezig' bent in het Koninkrijk Gods dan neem ik uiteraard mijn woorden terug. Dat is idd de belangrijkste prediking van Jezus en zoals Jezus zei: het Koninkrijk Gods is in u. Dus ben je zelf de eerste die je aanwezigheid in het Koninkrijk Gods opmerkt!

Ik zou het anders stellen. Geloven is veel gemakkelijker dan de weg van zelfkennis bewandelen waartoe Jezus op riep.

Het laatste stukje van de kruisweg welke uit 'niets' bestaat kan op geen enkele wijze intellectueel begrepen worden. De 'afschaduwing' is wel wat intellectueel begrepen kan worden. De afschaduwing behoort idd bij het licht, het is een onlosmakelijk duo. De schaduwwereld (de duisternis in Joh 1:5) kan ontmanteld worden middels het zich niet langer richten op het onvervulde: de toekomst. Echter, over het laatste stukje (Golgotha) kan niets gezegd of geschreven, dat is het hart van de mystiek. Dit is gelegen in het feit dat de schaduw altijd een belang heeft. Ook het overdragen van het

Ik denk dat we uitgesproken zijn. Ik moet de forumdeelnemers nog wat leren kennen. Prettige dag verder.

Ik denk dat Golgotha niet aan je besteedt is Sjako. Je zit nog erg vast in je overtuigingen. God ontkennen zou een mooi opstapje zijn, dat deed Jezus immers ook in zijn stervensuur. En als ik het goed begrepen heb ben je christelijk, dus dan is Jezus volgen niet verkeerd lijkt me. Terzijde: roepen dat iets onzin is, dat zeggen atheïsten altijd van gelovigen. Impliciet sluit je je bij hen aan.

Om dat te begrijpen dient men zelfkennis toe te passen. Jij bent zelf de kenner, bewustzijn, licht, subject, de schouwer. Doch de meeste mensen beschouwen zichzelf als object: het lichaam, de persoon. Jij ervaart de persoon vermoedelijk als het subject. Maar zelfkennis daar kan ik je niet aan helpen. De enige weg kan zijn om de Christus in je zelf te vinden. Het ligt voor de hand dat de Christus geen bezit kan najagen of louter voor zichzelf kan leven. De leringen van Jezus waren zo gek nog niet, je moet Jezus alleen niet geloven. En al helemaal niet in hem geloven. Geloof voer

Het laatste stukje is het niets. Maar de mens die alleen de vormen kent begrijpt het niets niet. Die houdt vast aan de schaduwwereld.

Als niet begrepen wordt dat tegenover de kenner het gekende en de kennis staat dan heet dat gebrek aan zelfkennis. Als niet begrepen wordt dat er dan iets boven het kennen moet staan dan heet dat gebrek aan waarheid.

Ik vind de evangeliën interessant om zin van onzin te scheiden. Het hoeft voor mij geen ideologische eenheid te vormen. Teksten van welke ziener dan ook, dienen om het 'innerlijk' te raken, niet om op intellectuele wijze te schouwen. Er is iets in de mens wat Plato 'anamnese' noemde oftewel het "weten van het niet-weten". Dat kan aangewend worden om teksten of beeldspraak te begrijpen. Een gevolg daarvan is ook dat het eigen intellect beter begrepen gaat worden. Ontvankelijk worden. Maar er zijn duizenden manieren om de grond te kussen, zou Rumi zeggen. Er zijn veel wegen, maar uiteind

Ok. Bedankt voor de informatie, hoewel ik die niet 100% begrijp. In het Thomas Evangelie is 'de bron' voor mij wat zichtbaarder dan in de canonieke evangeliën, maar er is wel zichtbaar dat ze uit dezelfde bron afkomstig zijn. Maar de ene schrijver (Johannes) komt weer authentieker over dan de anderen. Je zult begrijpen dat ik zelf ook dicht bij 'de bron' zit. Vandaar dat ik andere bewoordingen gebruik en soms toch nog weer wat wijzig in mijn communicatie. Verder is het duidelijk dat er zo her en der 'vervuiling' is opgetreden. Maar dat geeft niet, de evangeliën zijn voor mij