Jurriën Sr.

Ik begrijp je @Jurriën Sr. netjes dat je goed uitlegt dat je even tot velen spreekt, via mij, geen bezwaar.

Maar dit zet alles natuurlijk wel op losse schroeven, toch? Want ten eerste wie bepaalt wat de Schrift uiteindelijk leert, want de Bijbel spreekt over minimaal 1900 jaar terug. Daarnaast had de Bijbel nog geen begrip van democratie, waarbij het volk zelf al een overheid samenvoegt (en de overheid dus een soort collectieve wil oplegt).
Het wordt zo toch weer dat je zelf gewoon uitmaakt wie je gehoorzaamt; als je het er niet mee eens bent, beroep je je gewoon op de Bijbel (= je eigen interpretatie ervan). Wat uiteindelijk óók niet meer is dan een meerderheid van stemmen.
Persoonlijk denk ik echter dat het onderwerpen aan de overheden een andere bedoeling had.
Punt in deze is dat het nogal vreemd is om te denken dat de overheid zich tegen je richt met het verplichten van een vaccinatie. Zou het niet eerder zo zijn, dat de overheid het beste voor heeft met elke onderdaan? En dus ze niet alleen aan jou, maar ook aan je kwetsbare buurman denkt?
Ik denk dat het individualisme (lees: egocentrische en populistische denken) ons nog eens gaat opbreken.
Ik schrijf dit alles in het algemeen, want ik weet niet hoe jij er zelf over denkt. Bij voorbaat dus excuses, dat ik jouw antwoord als kapstok gebruik voor het ventileren van mijn meni

Het is jouw denken dat bevuild is; ik concludeer dat aan de hand van jouw Godsbeeld dat je impliciet in jouw visie ventileert.
Aan wat je vervolgens als verklaring schrijft is geen touw vast te knopen. Daarom wartaal. Je verwart zaken die niets met elkaar te maken hebben, waardoor het gesprek geen houvast meer heeft in redelijkheid. Je hebt dus gelijk, dat ik het niet begrijp.
Maar dat de bron vervuild is, herken ik wel, want die bron wordt zichtbaar in hetgeen je 'spuit'. Als je schrijft: 
... geef je precies aan wat ik bedoel. (en ik zie die hoofdletter echt wel).
Jezus echter benoemen als 'Ik' is niet Bijbels en zegt dus veel meer van jouw gebrek aan inzicht, dan je lief is.
Nog een opmerking tot slot:
Jouw visie op het karakter van God is, gezien wat Jezus er van liet zien, ronduit godslasterlijk; je schrijft Hem zaken toe, die wel in het hart van de mens - , maar absoluut niet in het hart van God opkomen.
Ik schrijf dit niet als een mening; ik zal er dan ook niet over in discussie gaan. Als jij dat anders beleeft, dan zij dat zo.

Hoe zouden we onder de indruk kunnen zijn van wat @zendeling verkondigt, als hij niet eens het hoe en, vooral, het waarom van zijn eigen 'geloof' kan/wil toelichten? 
En als hij bang is voor tegengas, wat doet hij dan op een christelijk forum?
Net als die van jouw, zijn dit ook oprechte vragen.
And a proper question, demands a proper answer.

O, ik begrijp het al. Dan wordt er dus een vertaalslag gemaakt. Ik was in verwarring over het steeds veranderende verschil in lengte tussen een hora en een uur.

Ik voel me niet met Israël verwant. Ik zal dus altijd spreken over 'dat volk'. De waarde van Israël als uitverkoren volk verviel, op het moment dat de ware Uitverkorene zich openbaarde. Vanaf dat moment is Israël gelijkgesteld aan elk ander, natuurlijk en aards volk. 
Ik maak me daar voor mezelf geen zorgen over.
Liefde kan niet worden geëist. De wet was nodig tot aan Jezus. Als ik spreek over geloof, dan heb ik het over het geloof in Christus dat iets uitwerkt. Als er liefde is, is de wet overbodig. Dát gegeven was er onder het oude verbond nog niet:
Galatians 3:24-25 (HSV) Zo is dan de wet onze leermeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof gerechtvaardigd zouden worden. Maar nu het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder een leermeester. De rest van je bericht sla ik inderdaad maar over; we vallen waarschijnlijk alleen maar in herhalingen. Onze inzichten wijken nu eenmaal teveel van elkaar af.

Klopt het dat je best wel bezig bent met de vraag: wat staat er nu echt? Enerzijds het topic dat het niet zoveel uitmaakt welke vertaling je gebruiken en anderzijds een topic om de grondtalen te leren.
Ik moet er niet aan denken om nog een studie talen te gaan doen. Ik heb geluk gehad dat ik op de middelbare school een paar jaar Grieks en Latijn heb kunnen doen. Dat is erg handig bij het leren van Engels en Romaanse talen, bij het aanleren van wetenschappelijke planten- en dierennamen, en allerlei andere dingen van het dagelijks leven. Ook heb ik daardoor wel gevoel bij vertaalkwesties. Voor mij zou een studie talen heel moeizaam zijn, omdat het niet in het verlengde ligt van mijn huidige leven. Ik zie dat ook niet die kant op veranderen.
Eerder gaf je aan dat je je niet neerlegt bij een bepaalde bewering, omdat je in de Bijbel anders leest. Dat deel ik met je, ook al verschillen we verder. De theologen wilden me vaak met een kluitje in het riet sturen. Ze wisten wel dat wat ik zei niet klopte met hun visie, maar ze konden me niet uitleggen waarom ik het fout had. Dan zeiden ze: ga dat boekje maar lezen, ofzo. Inmiddels heb ik mijn conclusies getrokken waar ik mee kan leven. Ik gebruik naast Nederlands alleen Engels bij het lezen en interpreteren van de Bijbel. Duits gaat me te stroef en Frans heb ik nooit voldoende beheerst. Het belangrijkste wat je zelf moet doen is de relevante kwesties in de tekst signaleren. Vervolgens kan je met Google heel veel vinden en op basis daarvan je mening vormen.
Zo'n kwestie als Desid beantwoordde in het topic over David en Batseba, dat is eigenlijk alleen maar voor kennisgeving aan te nemen. Ik ben zelf nooit tevreden met alleen een taalkundige uitleg. Ik zoek altijd ook langs andere lijnen of een taalkundige uitleg klopt. Anders heeft het wel een smalle basis. Een drievoudig snoer wordt niet snel verbroken.

Wat is jouw geloof ook al weer?
Interessante bijdrage. Ik geloof zelf dat God bewust het contact blijft zoeken met de zijnen. Al lijkt de wereld om ons heen onverschillig, Hij verliest de slag niet. Soms is het ook tijdelijk dat mensen dwalen. Tijden veranderen. De welvaard gaat voorbij. Mensen komen in nood en gaan God weer zoeken. Een nieuwe dag breekt aan. Jezus staat weer aan het hoofd. De nachtmerrie is voorbij.

Zou je dus kunnen stellen dat het Lichaam van Christus de optelsom van alle gelovigen is, los van denominaties.
Volledig mee eens.
Inderdaad.
Dan moet je eerst begrijpen wat de Gemeente precies is.
Je verwart Lichaam met instituut. Het Lichaam van Christus is de optelsom van alle wedergeborenen. Zo simpel is het. Alleen zij die wedergeboren zijn, zien het Koninkrijk van God.

Ik neem aan in synagogen zolang dat mogelijk was. Daarna waarschijnlijk in hun huizen.
Maar samenkomsten impliceren niet persé een religie. Pas als je eisen gaat stellen aan allerlei zaken, wordt het een religieuze uiting.
Als je bijvoorbeeld gaat bepalen, dat alleen een gedoopt lid met een opleiding aan een specifieke Bijbelschool mag voorgaan of het doopsel mag bedienen, verval je tot een religie. Dan wordt hetgeen je doet (voor mensen) belangrijker dan wat je innerlijk bent (voor God).
Vandaar dat ik schreef, dat religie mensenwerk is en in feite alleen is bedoeld om je te onderscheiden van andere religieuzen. Voor God heeft dit sinds de uitstorting van de Heilige Geest geen waarde meer. Vóór de uitstorting van de Heilige Geest werd Israël binnen de wet van Mozes, in bewaring (afwachting) gehouden.
Let er ook op, dat voor de heiden nooit een wet heeft gegolden, tenzij die zich bij het volk Israël aansloot. Iedere heiden die zich onder de wet stelt, doet dit geheel op eigen verantwoording.

Ik zie wel een duidelijk verband, tussen wassen in vers 2 en zich gereinigd hebben in vers 4. Maar nu men denkt dat het wassen betrekking heeft op bloot zijn, is het van belang om wat dieper in de tekst te duiken. Leviticus 15 geeft wel aanknopingspunten, maar geen expliciete aanwijzing voor de vrouw om zich na haar onreinheid te wassen, zoals er wel voor een man gegeven wordt.
In 2 Samuël 11: 8 geeft David Uria de opdracht om naar huis te gaan om zijn voeten te wassen. Daarbij denk ik aan het reinigingsgebruik dat ook in de evangeliën voorkomt, bijvoorbeeld in Johannes 2 ("En daar waren zes stenen watervaten neergezet, volgens het reinigingsgebruik van de Joden, elk met een inhoud van twee of drie metreten").
En in hoofdstuk 12 gaat David zich ook wassen (vers 20), maar hoe het wassen hier fungeert, is me nog niet duidelijk. Het zou kunnen dat hij zich niet gereinigd wist, zolang het oordeel van God door Natan nog niet voltrokken was.
 

Omdat ze niet doorhebben, dat het geloof in Christus Jezus hen juist verlost van elke vorm van religie. Met hun religie bevinden ze zich nog steeds onder de wet en zijn ze dus niet vrij.
Nogmaals is het, denk ik, eenvoudiger om een lijstje te fabriceren met de 'ware' religies. Ik weet niet of je het doorhebt, maar het antwoord zit al besloten in je topicvraag, want NIEMAND heeft de moed op dit forum om zo'n lijstje te maken. Dus waarom er om vragen? Dan kun je toch beter vragen naar het waarom van de 'ware' leer?
Dan krijg je van mij als allereerste een antwoord: De enige ware leer is dat, "zoals Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, zo is de Zoon des mensen verhoogd, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Op gelijke wijze heeft God de wereld liefgehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." John 3:14-16 (HSV).
Welke religie vloeit hier uit voort? Geen! Het enige dat overblijft is geloof.

Ik vraag me af waarom je dan niet 'echt' het hele verhaal versteld:
De profeet Nathan wordt door God naar David gestuurd en vertelt een gelijkenis. En dan zegt de profeet:
2 Samuel 12:7-12 (HSV) Toen zei Nathan tegen David: U bent die man! Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ík heb u tot koning gezalfd over Israël en Ík heb u uit Sauls hand gered. Ik heb u het huis van uw heer gegeven, en bovendien de vrouwen van uw heer in uw schoot. Ja, Ik heb u het huis van Israël en Juda gegeven. En als dat te weinig was geweest, zou Ik u nog wel meer gegeven hebben. Waarom hebt u dan het woord van de HEERE veracht, door te doen wat slecht is in Zijn ogen? U hebt Uria, de Hethiet, met het zwaard gedood. Zijn vrouw hebt u tot vrouw genomen en hem hebt u door het zwaard van de Ammonieten gedood. Welnu dan, het zwaard zal voor eeuwig niet van uw huis wijken, omdat u Mij veracht hebt en de vrouw van Uria, de Hethiet, genomen hebt om u tot vrouw te zijn. Zo zegt de HEERE: Zie, Ik breng onheil over u uit uw eigen huis, en zal uw vrouwen voor uw ogen nemen en hen aan uw naaste geven; die zal op klaarlichte dag met uw vrouwen slapen. Voorzeker, ú hebt in het geheim gehandeld, maar Ík zal dit doen ten aanschouwen van heel Israël en in het volle licht." Maar vertel dan ook de reactie van David, toen de profeet Nathan bij hem was gekomen, nadat hij bij Bathseba was gekomen.:
Psalms 51 (HSV) Wees mij genadig, o God, overeenkomstig Uw goedertierenheid,
delg mijn overtreding uit overeenkomstig Uw grote barmhartigheid.
Was mij schoon van mijn ongerechtigheid,
reinig mij van mijn zonde.
Want ík ken mijn overtredingen,
mijn zonde staat mij voortdurend voor ogen.
Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd,
ik heb gedaan wat kwaad is in Uw ogen,
zodat U rechtvaardig bent wanneer U rechtspreekt
en rein bent wanneer U oordeelt.
Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren,
in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen.
Zie, U vindt vreugde in waarheid in het binnenste,
in het verborgene maakt U mij wijsheid bekend.
Ontzondig mij met hysop, dan zal ik rein zijn,
was mij, dan zal ik witter zijn dan sneeuw.
Doe mij vreugde en blijdschap horen;
laat de beenderen zich verheugen die U verbrijzeld hebt.
Verberg Uw aangezicht voor mijn zonden;
delg al mijn ongerechtigheden uit.
Schep mij een rein hart, o God,
en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest.
Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht
en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg.
Geef mij de vreugde over Uw heil terug,
ondersteun mij met een geest van vrijmoedigheid.
Dan zal ik overtreders Uw wegen leren
en zondaars zullen zich tot U bekeren.
Red mij van bloedschulden, o God, God van mijn heil,
dan zal mijn tong vrolijk zingen van Uw gerechtigheid.
Heere, open mijn lippen;
dan zal mijn mond Uw lof verkondigen.
Want U vindt geen vreugde in offers, anders zou ik ze brengen;
in brandoffers schept U geen behagen.
De offers voor God zijn een gebroken geest;
een verbrijzeld en verslagen hart zult U, o God, niet verachten.
Doe goed aan Sion, naar Uw welbehagen;
bouw de muren van Jeruzalem op.
Dan zult U vreugde vinden in offers van gerechtigheid,
in een brandoffer en een offer dat geheel verteerd wordt;
dan zal men jonge stieren offeren op Uw altaar." DAAROM was David desondanks een man naar God hart.

In mijn eerste reactie gaf ik aan, dat er mijn inziens geen valse religies bestaan. In een vervolgreactie gaf ik aan, dat een religie zichzelf alleen als waar kan claimen, door de andere religies als vals te bestempelen. Ik denk echter dat er objectief geen mogelijkheid bestaat om welke religie dan ook als waar te bewijzen. 
Ook de Bijbel doet dit niet. Jij zegt dan wel dat de grote hoer de valse religie voorstelt, maar de Bijbel zegt dit niet; er wordt dan ook geen 'ware' religie tegenover gesteld.
Eigenlijk is de vraag of de Bijbel wel een religie leert? Religie is de manier of de handelingen die door mensen worden uitgevoerd om God te dienen. Religie is eigenlijk traditioneel handelen om de goedkeuring van God te verwerven. Religie is het uitvoeren van rituelen.
Ik daag iedereen uit om aan te tonen dat de Bijbel rituelen leert als het gaat om het dienen van God. Welke rituelen moet je uitvoeren, zodat je de goedkeuring van God verdient?
Dit is een serieuze vraag!

Ik denk dat ook de catechismus-schrijvers iets niet verstonden. Het vlees staat niet op. Nooit meer. Het vlees kan niet aan het 'heerlijk lichaam van Christus gelijkvormig worden'; het gaat hier om het onoverbrugbare verschil tussen aardse en hemelse lichamen:
1 Corinthe 15:50 (HSV) Maar dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk van God niet kunnen beërven, en de vergankelijkheid beërft de onvergankelijkheid niet. Er moet eerst iets anders gebeuren:
1 Corinthe 15:53 (HSV) Want dit vergankelijke moet zich met onvergankelijkheid bekleden en dit sterfelijke moet zich met onsterfelijkheid bekleden. En dat is wat er gebeurt als er door Gods Geest aan de inwendige mens wordt gebouwd:
Ephese 2:21-22 (NBG1951) In Hem wast elk bouwwerk, goed ineensluitend, op tot een tempel, heilig in de Here, in wie ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in de Geest. In feite is het dat individuele bouwwerk dat opstaat en ineen wordt gevoegd tot het Lichaam van Christus. Want uiteindelijk is er nog maar één tempel waarin God wordt verheerlijkt. Vergelijk: "het huis van mijn Vader heeft vele woningen".

Dat is niet precies wat ik schrijf (en dus óók niet wat ik bedoel):
Het onderpand IS de Heilige Geest.
Ik weet niet waar je dit vandaan haalt. Je hebt mij nog nooit iets horen zeggen over een ‘godsvonk, die al eens geboren was’. De mens is DOOD in zijn zonde. Er iets niets van een godsvonk aanwezig in de mens in zijn zondige, verloren staat.
De Geest van God geeft het leven en doet de (geestelijk) dode mens opstaan uit de dood. Eerst was hij dood en nu is hij levend. Eerst was er verval, nu is er groei. Eerst was er vruchteloosheid, nu draagt hij vrucht. Eerst was er GEEN kind van God, nu is er WEL een kind van God. En dat alles wordt alleen maar bewerkt door de Heilige Geest, aka de Geest van Christus, aka een andere Trooster, aka de Geest van het Zoonschap.
Dit alles vindt alleen in de geestelijke wereld plaats, in de inwendige mens. Samen groeien al deze naar de Geest opgestane gelovigen, uit tot één wereldomvattend lichaam ; het Lichaam van Christus:
Ephesians 4:15-16 (NBG1951) “maar dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus. En aan Hem ontleent het gehele lichaam als een welsluitend geheel en bijeengehouden door de dienst van al zijn geledingen naar de kracht, die elk lid op zijn wijze oefent, deze groei des lichaams, om zichzelf op te bouwen in de liefde”. Dit Lichaam is op een door God bepaald moment tot volkomenheid uitgegroeid en dan wordt het zichtbaar:
2 Thess 1:10 (NBG1951) “wanneer Hij komt, om op die dag verheerlijkt te worden IN zijn heiligen en met verbazing aanschouwd te worden IN allen, die tot geloof gekomen zijn; want ons getuigenis heeft geloof gevonden bij u.” Eerst is er dus een opstaan ten leven van de individuele gelovige in de geestelijke wereld. Deze opstanding is al 2000 jaar bezig vanaf het moment dat de Heilige Geest werd uitgestort op de eerste Pinksterdag.
En als al die individuele opgestane gelovigen volgroeid zijn en hun aantal vol is, dan worden ze allemaal (zowel de reeds gestorven heiligen, als op dat moment nog levende heiligen) samen met Jezus Christus als eenheid (het lichaam van Christus; de Gemeente) zichtbaar.
Dan is de opstanding voltooid en begint de eeuwigheid.
Die geestelijke baby heeft nog een natuurlijk, vleselijk, aan de zonde onderworpen lichaam. Het is de inwendige mens die baby die van dag tot dag vernieuwd wordt door de Geest:
2 Corinthe 4:16 (NBG1951) Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd. Het probleem in jouw denken is dat het niet tot je doordringt dat de wederomgeboren mens uiterlijk (zijn natuurlijke staat) niet verandert, maar innerlijk wel degelijk een groeiproces doormaakt. Het is die innerlijke mens die tot leven wordt gewekt en functioneert vervolgens als het ware naast of parallel aan de uiterlijke mens. Op het einde (van de tijd) wordt het stoffelijke als het ware verslonden door het Leven dat zich al sinds de wedergeboorte in die mens bevond en blijft er een verheerlijk lichaam over:
2 Corinthe 5:4 (NBG1951) Want wij, die nog in een tent wonen, zuchten bezwaard, omdat wij niet ontkleed, doch overkleed willen worden, opdat het sterfelijke door het leven worde verslonden. Vandaar dat ik het heb over een proces. Maar ook over twee lichamen. Een natuurlijk - en een geestelijk lichaam. En het proces is alleen gekoppeld aan het geestelijk lichaam. Het natuurlijke lichaam blijft tot de komst van Christus met de heiligen onderworpen aan de vergankelijkheid en zal dus ALTIJD weer terugkeren tot het stof; het blijft onderworpen aan de dood, tot de jongste dag.
Als het natuurlijke lichaam van een gelovige sterft, alhoewel hij naar de inwendige mens reeds in de Geest is opgestaan, gaat de inwendige mens naar Christus; het natuurlijke lichaam vervalt en komt als zodanig niet meer terug, want het hoort bij het aardse. De geest van een natuurlijk mens, ZONDER een levende inwendige mens, gaat naar het dodenrijk.
Als Jezus dan met de gestorven heiligen terugkomt, krijgen die allemaal een verheerlijkt lichaam, net als Jezus dat had na Zijn opstanding. Ze krijgen niet hun oude ‘vleselijke’ lichaam terug; dat ligt in het graf en verdwijnt vanzelf. En de achtergebleven, nog in het natuurlijk lichaam levende heiligen, krijgen ook een verheerlijk lichaam; hun oude ‘vleselijke’ lichaam wordt door hun nieuwe verheerlijkte lichaam verslonden; dat verdwijnt dus ook.
De heiligen die nu bij Christus zijn hebben dus ALLEEN maar een geestelijk lichaam (en dus geen verheerlijkt lichaam), want hun aardse lichaam hebben ze afgelegd.
Maar het probleem dat aan alle misverstanden vooraf gaat, is dat een ongeestelijk mens niet verstaat (begrijpt, in de zin van inzicht), dat zijn inwendige mens naar de geest dood of levend kan zijn, terwijl de mens in z'n natuurlijke staat tóch kan functioneren. En als hij dat niet inziet, kan hij ook niet begrijpen, dat alleen de Heilige Geest maar in staat is, die 'dode' geest tot leven te wekken. Immers, als hij ontkent dat zijn geest in feite dood is, hoeft er ook niets te worden opgewekt. En als er niets hoeft te worden opgewekt, hoeft het ook niet op te staan. 

En dat zal zo blijven totdat Jezus zich vanuit de hemel openbaart. Dus troost, Hermanos2:
2 Corinthe 4:16-18 (NBG1951) Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd. Want de lichte last der verdrukking van een ogenblik bewerkt voor ons een alles verre te boven gaand eeuwig gewicht van heerlijkheid, daar wij niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare; want het zichtbare is tijdelijk, maar het onzichtbare is eeuwig. Aan alle vergankelijkheid komt een einde. Ook aan het krakkemikkige lichaam:
2 Corinthe 5:1-5 (NBG1951) Want wij weten, dat, indien de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis. Want hierom zuchten wij: wij haken ernaar met onze woonstede uit de hemel overkleed te worden, als wij maar bekleed, en niet naakt, zullen bevonden worden. Want wij, die nog in een tent wonen, zuchten bezwaard, omdat wij niet ontkleed, doch overkleed willen worden, opdat het sterfelijke door het leven worde verslonden. God is het, die ons juist dáártoe bereid heeft en die ons de Geest tot onderpand gegeven heeft. Let vooral op de laatste opmerking: De Geest is een onderpand, oftewel de kwitantie dat God doet wat Hij belooft. Het betekent dat je nu, ondanks de krakkemikkige toestand van het hele leven al uitzicht hebt op hoe het zal worden, Je hebt daarvan al een voorproefje in het onderpand (de Geest) dat je nu al hebt ontvangen.
 

Mijns inziens schreef Jurriën zinnige zaken. Deze werden door je aangehaald, en verhaspeld tot uitspraken en opmerkingen die geen bijbeltekst kan ondersteunen.
 

Ik denk dat hier het einde van het gesprek weer is bereikt.
Ik heb geschreven wat ik geschreven heb. En je kunt met mij over alles praten. Maar niet op deze manier.

OK, dus je hebt dat alles gedaan, maar hoe weet je nu dat je een kind van God bent? En hoe weet je dat je bij Hem hoort?
Wat geeft jou zekerheid? Een zekerheid waar je nooit meer aan twijfelt? Want als je 'Jezus (...) als jouw Verlosser aanvaardt', wat is dan daarvan het effect?
Dat lijkt mij onmogelijk.
Wat is het praktische aspect van het aanvaarden van Jezus als jouw Verlosser?

Net als de tegenspraak, is ook de vicieuze cirkel het gevolg van het vermengen van twee in essentie verschillende basisbegrippen: het menselijke, natuurlijke en het Goddelijke, geestelijke.
Het eerste gaat uit van het normale menselijke geloof en waarheidsbegrip. Het tweede gaat uit van het Schriftuurlijke geloof en het Goddelijke Waarheidsbegrip.
Het punt is dat je hier geloof en zekerheid per definitie gelijkwaardig maakt. Dat is echter niet zo. Het geloof waar de Schrift over spreekt, wordt pas zekerheid als de Waarheid de menselijke geest en verstand die (zekerheid) geeft. Bevestigd, zou je kunnen zeggen.
Vandaar dat ik de link leg met Jezus Christus. Ik kan een voorbeeld geven:
Stel dat ik tegen je zeg, 1. dat de directeur van de Rabobank 100 miljoen voor jou heeft klaarliggen, maar dat je pas krijgt 2. als je een briefje hebt ondertekent dat je hem (de directeur) gelooft. 3. Dat briefje krijg je van de directeur zelf, maar echter pas als je eerst je eigen vermogen weggooit.
Punt 1 doe je als je menselijk gelooft. Punt 2 doe je als je Goddelijk geloof ontvangt. Punt 3 brengt de zekerheid die voortkomt uit het door God gegeven geloof.
Dus “Bezint eer ge begint”. Dat zou die dwaas zich ter harte moeten nemen, maar ja (zie mijn handtekening)

om een beginnetje te maken God is goed, is liefde, is heilig, is rechtvaardig, God is alles en iedereen overstijgend, hij is een meervoud in eenheid, enz...

Zie, nu even God benoemen om het zogenaamd relevant te laten lijken. Dat gedonder, gedram, gelazer, geleuter, gemaal, gemekker, gemier, gemieter, gewauwel, gezaag, gezeik, gezever, geklaag, geleuter, geleur en gezeur van jullie Willie wartalen.

Jurrien soufleert mij niet. Ik snap niet hoe je hierbij komt.

Een woordenboek geeft aan: „heilig“ is een bijvoeglijk naamwoord en betekent: volmaakt, zonder zonde“. Maar omdat het een bijv. naamwoord is, wordt het gebruikt in combinatie met een zelfstandig naamwoord. Soms moet je dat er bijdenken. Het werkwoord: „heiligen“ betekent apart zetten. Heiliging is een zelfstandig naamwoord en duidt een proces aan: het apart zetten.
Het woord ‘heilig’ zegt dus in feite niets over ten opzichte waarvan iets heilig (of apart gezet) is. Ook zegt het niets over het onderwerp zelf, dat geheiligd is. Daarentegen zegt het wel iets over de mate van ‘apart gezet zijn’. Daarom duidt heiliging een proces aan dat uiteindelijk resulteert in het ‘heilig’ zijn. Heilig betekent dus ten diepste ‘volkomen apart gezet’.
Als we het over God hebben, dan geldt dat Hij heilig is. De mate van heiligheid van God kan natuurlijk niet worden gemeten, dus als men de omvang van Gods heiligheid wil aanduiden, past de Schrift een trucje toe; ze zegt: God is heilig, heilig, heilig. Drie is het getal van de volmaaktheid.
Uitgaande van wat ik hiervoor heb gezegd, is God dus ‘absoluut volkomen apart gezet’. De vraag dringt zich echter op: Waarvan is God apart gezet? Dat heeft weer te maken met onze visie op God. God Zelf kan natuurlijk niet concreet apart worden gezet, maar wij kunnen dat wel in onze woorden belijden. We belijden dan dat God heilig, heilig, heilig is, als het gaat om alles dat niet bij God hoort. Met andere woorden: wij belijden dat God volkomen gescheiden is van alles dat niet bij God hoort.
Dit voegt dus een betekenis toe aan het woord Heilig als het om Gods karakter (Zijn diepste wezen) gaat: Hij is absoluut zonder enige onvolkomenheid; Hij is volkomen licht en zonder enige duisternis. Als we dus Gods Naam (Zijn karakter) belijden, dan kennen we Hem niets toe dat niet bij Zijn karakter hoort. Dus: „geheiligd is Uw Naam“.
De rest (489 woorden) van dit bericht: waarin het gaat over de heilige Geest, Jezus Christus en de mens, vinden jullie hier.