Modestus

3 minuten geleden zei Hermanos2:

Het gaat om het laatste gedeelte. Mensen die goed van hart zijn en Christus oprecht willen volgen zullen toch in geen enkel geval naar de hel gaan? Dat hoeft toch niet aangetoond te worden?

Ik hoop ook dat er hier geen gelovige mensen zijn die dit tegen zouden spreken. Er is dus hier niks om over te discussiëren.

Zojuist zei Hermanos2:

Ik begrijp dit niet. Misschien kun je het uitleggen? 

Ik heb ooit gehoord van een specifieke doctrine over predestinatie binnen de calvinistische geloofsstroming. De mensen die haar kennen, begrijpen ook wat ik bedoel. 

Gods uitverkiezing is gebaseerd op Zijn voorkennis van de mensen en hun vrije wilskeuzes (zie bijvoorbeeld 1 Petrus 1:2). Het is dus niet zo dat God bepaalde mensen gemaakt heeft om in de hel te branden, ook al zijn ze goed van hart en Christus oprecht willen volgen.

Op 17-10-2020 om 14:31 zei Modestus:

Je zult ook enkele foto's zien van het zogenaamde heilige vuur, dat op wonderbaarlijke wijze verschijnt in de kerk van de opstanding van Christus in Jeruzalem op de grote zaterdag voor Pasen volgens de orthodox-christelijke kalender. In tegenstelling tot gewone vuur, is dit vuur niet schadelijk voor de menselijke huid en veroorzaakt het niet de pijn van verbranding.

Een kleine toelichting: 

Het Heilige Vuur (of "Heilig Licht") wordt door orthodoxe christenen gezien als een wonder dat elk jaar plaatsvindt in de Kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem op Grote of Stille Zaterdag, de dag voorafgaand aan oosters-orthodox Pasen.

Volgens de orthodoxe(-christelijke) traditie vindt het Heilige Vuur jaarlijks plaats op de dag voorafgaand aan de Orthodoxe Pascha (oosters-orthodox Pasen). Gedurende deze tijd zou er blauw licht uitstralen in het graf van Jezus Christus, dat opstijgt van de marmeren plaat die het stenen bed bedekt, waarvan wordt aangenomen dat daarop het lichaam van Jezus was gelegd voor begrafenis. De marmeren plaat bevindt zich nu in de Kerk van het Heilig Graf in de Oude Stad van Jeruzalem. Aangenomen wordt dat het licht een vuurkolom vormt, van waaruit kaarsen worden vanzelf aangestoken. Dit vuur wordt vervolgens gebruikt om de kaarsen van de aanwezige geestelijkheid en pelgrims aan te steken. Het vuur zou ook vanzelf spontaan andere lampen en kaarsen rond de kerk aansteken. Pelgrims en geestelijken zeggen dat het Heilige Vuur hen niet brandt of schaadt.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Fire

Langere documentaire video: 

 

4 uur geleden zei Robert Frans:

Foto is echter hier niet zichtbaar...

Ik heb het ook op internet gevonden. "Onze Lieve Vrouw van Zeitoun, ook gewoon bekend als El-Zeitoun, Zeitun of Onze Lieve Vrouw van het Licht, was een massale Mariaverschijning die plaatsvond in het Zeitoun-district van Caïro, Egypte, gedurende een periode van 2-3 jaar beginnend vanaf 2 april. 1968. Toen de verschijning boven een Koptische kerk verscheen, liet het Vaticaan het onderzoek over aan de Koptische autoriteiten. Op 5 mei 1968 keurde de Koptisch-orthodoxe paus Kyrillos VI de verschijning goed."

https://nl.pinterest.com/pin/298715387768245144/

 

15 minuten geleden zei Robert Frans:

Nu is hij zichtbaar inderdaad.

God zij dank!☺️

Deze verschijningen van de Maagd Maria vonden plaats in het Zeitoun-district van Caïro, Egypte en werden vanaf 2 april 1968 gedurende een periode van twee tot drie jaar door miljoenen mensen gefotografeerd en waargenomen. Er wordt gezegd dat er ook  veel wonderen en genezingen gebeurd zijn tijdens deze verschijningen. Talrijke onderzoeken leverden geen duidelijke verklaring op voor deze gebeurtenissen en werden als gevolg daarvan door de Egyptische regering als reëel beschouwd.

http://yourdivineinspirations.net/miracles/marian-apparitions/our-lady-of-zeitoun

De verschijningen werden ook bijgewoond door president Gamal Abdel Nasser (moslim) en vastgelegd door krantenfotografen en de Egyptische televisie. Onderzoek door de politie kon geen verklaring voor het fenomeen vinden. Er werd geen apparaat gevonden binnen een straal van vijftien mijl dat in staat was om het beeld te projecteren, terwijl het enorme aantal foto's van onafhankelijke bronnen suggereert dat er geen fotografische manipulatie bij betrokken was. Omdat de Egyptische regering niet in staat was om een alternatieve verklaring te geven voor de lichtgevende waarnemingen, accepteerde ze de verschijningen als waar.

https://ffactory.tumblr.com/post/71513157010/pariscaracasbeyrouth-our-lady-of-zeitoun-the/amp

https://www.blogtalkradio.com/deeper-truth/2018/04/02/deepertruth-our-lady-of-zeitoun-egypt-1968

 

3 uur geleden zei Robert Frans:

Foto is echter hier niet zichtbaar...

Oh, sorry, alweer dat probleem. Is het hier dan zichtbaar? https://uranopolitis.livejournal.com/10980.html

Op 6-1-2021 om 10:03 zei TTC:

Is het wel zeker dat Jezus uit de maagd Maria geboren is? Bedoel je dit in letterlijke zin? 

Een foto van Maagd Maria tijdens haar verschijning aan de christenen in Egypte. Ik heb het van iemand gekregen. Kijk hoe mooi maagdelijk ze eruit ziet.  😉 En blijf niet ongelovig, maar gelovig. 

Over de historische relatie tussen kerk en staat (keizerrijk) in Oost-Europa kun je hier lezen: https://noemewv.nl/liturgica/litEOLitBSyn7039.html#Church

Overigens het is natuurlijk niet zo dat de kerk staatsmacht heeft in Rusland. In tegenstelling tot het historische rooms-katholieke Westen, was de orthodoxe kerk zowel in Byzantium als in Rusland in feite dikwijls onderdrukt en in meer of mindere mate onderworpen aan de wereldlijke staatsmacht. Zo was het met name in Rusland in de 18de en 19de eeuw, vanaf het moment dat keizer Peter de Grote het bestuursmodel van Anglicaanse Groot-Britanië introduceerde in Rusland, en daarmee zichzelf tot het hoofd van de Kerk maakte. En dit was een verdraaiing van de kerkelijke regels omtrent het bestuur en het hele normale staat van functioneren van de orthodoxe kerk. En zo ging het door in de daaropvolgende periode van de Romanov-dynastie tot aan de revolutie van 1917. Vanaf dan en met name in de jaren 30 werd de Kerk in Rusland geleidelijk vernietigd door het nieuwe totalitaire staatsbestuur, en om zoveel mogelijk te overleven moest het overblijfsel van de kerk zich slaafs onderwerpen aan dat totalitaire vijandige bestuur. En zo ging het door tot 1991, de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Vanaf dan en tot nu toe heeft de Kerk vrijheid zoals nooit tevoren, maar Rusland is nog steeds een seculiere staat. En er zijn veel dingen en gangen van zaken waartegen de ROK zich verzet, maar die ze niet kan veranderen, bijvoorbeeld gelegaliseerde kindermoord (abortussen). Dus het gewelddadig vervolgen van Jehovah's getuigen is zeker niet de politiek van de Kerk. Daartoe is ze simpelweg te machteloos, ondanks alle samenwerking tussen de kerk en staat nu.

Trouwens, ik heb een grappige video gevonden op YouTube waarop te zien is hoe een orthodoxe priester de hand van Poetin kust. Poetin is natuurlijk een leek, en het is niet gebruikelijk voor de priesters om de handen van leken te kussen. Het is wel gebruikelijk voor de leken om de hand van priester te kussen uit eerbied voor zijn priesterschap, waarmee hij Christus vertegenwoordigt in het ideaal. Maar deze priester had zoveel respect voor Poetin als president en persoon, dat hij hem op deze manier wilde eer bewijzen. In die zin is het natuurlijk niet slecht, maar ziet er wel een beetje grappig uit. Mocht je de muziek leuk vinden, dan kan ik je het vertolken.

 

Beste lezers. Hierbij wil ik jullie presenteren één van de eerste joods-christelijke publieke en opgetekende disputen in de geschiedenis. Het is namelijk uit het leven van Sylvester Stallone, eh nee 🤗, heilige Sylvester, bisschop van Rome. Ik geloof dat dit debat heeft werkelijk plaatsgevonden, en mijn hart brandde toen ik dit las. Als er iets niet duidelijk genoeg is, laat het me weten. Ook andere inhoudelijke opmerkingen zijn welkom. En als ze moeite waard zijn om beantwoordt te worden, dan zal ik het debat van Sylvester met de joden na 1700 jaar onderbreking persoonlijk doorzetten. 😉 Later zal nog andere joods-christelijke debatten uit de levens van andere heiligen hier presenteren. 

Het leven van de heilige Sylvester, paus van Rome. 

 

Heilige Sylvester werd geboren in Rome. Hij werd opgevoed in het heilige geloof en studeerde onder de presbyter Quirinus, zowel wetenschap als goede moraal. Toen hij volwassen was geworden, werd hij een grote gastheer en uit liefde voor God en zijn naasten bracht hij vreemden in zijn huis en nadat hij hun voeten had gewassen, trakteerde hij hen en gaf hen volledige rust. Toen de heilige man en belijder[1] van Christus, bisschop Timotheüs, vanuit Antiochië naar Rome kwam om het evangelie van het koninkrijk van Christus hier te prediken, nam Sylvester hem in zijn huis op en, toen hij zijn heilig leven zag en naar zijn leringen luisterde, slaagde hij zelfs nog meer in deugdzaamheid en geloof. Na een jaar en enkele maanden in het huis van Sylvester te hebben verbleven, bekeerde Timotheüs veel Romeinen van afgoderij tot de ware God, waarvoor hij door de stadsprefect Tarquinius in de gevangenis werd geworpen. Na een lang verblijf in boeien, werd hij geslagen, maar zelfs daarna weigerde hij offers te brengen aan de afgoden, waarvoor hij werd onthoofd met een zwaard, hebbend zo de marteldood aanvaard. De gezegende Sylvester nam zijn heilige relieken 's nachts mee en begroef ze met passende begrafenisgezangen in zijn huis. Vervolgens bouwde een vrome vrouw, Theonisia, op eigen kosten een tempel ter ere van de heilige Timoteüs, en met de zegen van de Roomse bisschop Melchiades [2] bracht ze de relieken van de heilige martelaar naar deze tempel. De stadsprefect Tarquinius, die Sylvester had ontboden, eiste van hem de eigendommen die na Timoteüs waren overgebleven, en dwong hem aan afgoden te offeren, hem bedreigend met vreselijke kwellingen voor ongehoorzaamheid. Sylvester, die de op handen zijnde dood van de prefect voorzag, zei hem met de Evangeliewoorden:

-        “In deze nacht zal men uw ziel van u opeisen” (Lucas 12:20), maar wat je mij dreigt te doen, zal niet uitkomen.

Boos over deze woorden, beval de prefect de heilige in ijzeren kettingen vastbinden en in de gevangenis werpen; en zelf ging hij aan tafel te lunchen. Tijdens de lunch liep een visgraat vast in zijn keel, en op geen enkele manier kon worden verwijderd, zelfs niet met de hulp van de artsen; van de lunch tot de middernacht te hebben geleden, stierf Tarquinius volgens de voorspelling van de heilige, en 's ochtends droegen zijn familieleden zijn lichaam met geween naar de begraafplaats. De gelovigen voerden Sylvester met blijdschap uit de gevangenis, en vanaf die tijd werd hij niet alleen door de gelovigen vereerd, maar ook door ongelovigen, want veel van de dienaars van het hof van de prefect, die zagen hoe Sylvesters voorspelling werd vervuld, werden bevreesd en vielen aan zijn voeten, opdat geen ongeluk hen zou overkomen, zoals hun meester; anderen, overtuigd door dat wonder, bekeerden zich rechtstreeks tot Christus. Kort daarna werd de heilige Sylvester opgenomen in de clerus van de Roomse kerk en tot presbyter gewijd door paus Marcellinus (296–304). Na de dood van paus Melchiades, werd hij daar unaniem gekozen door allen tot paus [3] en besteeg hij de bisschoppelijke troon. Hij werd in de ogen van allen geplaatst als een fel brandende kaars op een kandelaar, en als een nieuwe apostel weidde hij de kudde van Christus, met zijn woorden en daden leidend hem naar de heilsweide.

Toen hij opmerkte dat sommige leden van de geestelijkheid de plichten van hun bediening waren vergeten en zich bezighielden met seculiere zaken van het leven, dwong hij hen opnieuw aan om terug te keren tot de dienst van de kerk en vaardigde hij tegelijkertijd een decreet uit dat geen van de ingewijden zich in commerciële zaken zou bezighouden. Hij introduceerde ook nieuwe namen voor de dagen van de week voor de Roomse christenen. De Romeinen noemden in die tijd de eerste dag, - die we zondag noemen, - de dag van de zon, en de rest van de dagen werden de dagen van Luna, Mars, Mercurius, Zeus, Venus, Saturnus genoemd[4]. Omdat hij de namen van de heidense goden verafschuwde, beval Sylvester de eerste dag de dag van de Heer te noemen[5], omdat op die dag de glorieuze opstanding van onze Heer uit de dood plaatsvond, hij noemde andere dagen zoals ze nu door Roomse christenen worden genoemd[6]. Hij maakte ook een decreet dat christenen slechts op één sabbat behoren te vasten, waarop Christus stierf en in de hel neerdaalde, om hem te vernietigen en vandaar onze voorvader Adam te bevrijden, samen met andere voorvaderen; op andere zaterdagen verbood hij het vasten[7].

In die tijd in Rome, in een diepe grot onder de Tarpeïsche rots[8], nestelde zich een enorme slang, waaraan de heidenen elke maand offers brachten, als aan een god; toen deze slang de grot verliet, vergiftigde hij de lucht met zijn giftige adem, en veel van de levenden in de buurt van die plaats stierven, meestal kinderen. Heilige Sylvester, die de mensen wilde redden van de verderfelijke slang en hen van de goddeloosheid[9] tot de ware God bekeren, riep de christenen die in de stad woonden en gebood hen drie dagen te vasten en te bidden, en hijzelf vastte en bad meer dan wie dan ook. Op een nacht verscheen de heilige apostel Petrus aan hem in een visioen en gebood hem enkele priesters en diakenen mee te nemen en zonder angst naar de grot te gaan waar de slang woonde. Bij de ingang van de grot moest Sylvester een kerkdienst verrichten, dan de grot binnengaan en, de naam van de Heer Jezus Christus aanroepend, daar een slang insluiten zodat hij daaruit nooit zou weggaan. De heilige ging op bevel van de apostel naar de grot en, na voltooiing van de goddelijke dienst, ging hij daar naar binnen, vond enkele deuren erin, sloot ze en zei:

- Laat deze deuren niet opengaan tot de dag van de wederkomst van Christus!

Νadat hij zo de slang in de grot had opgesloten, kreeg die nooit een uitweg meer. De heidenen dachten dat Sylvester en zijn geestelijken door de slang zouden worden verslonden. Maar toen ze hem naar buiten zagen komen zonder enige letsel, waren ze verrast; Toen ze zagen dat de slang sindsdien niet meer tevoorschijn kwam, hebben velen de kracht van de ware God leren kennen en zich bij de gelovigen aangesloten.

In die tijd werd het koninkrijk van Rome geregeerd door Constantijn de Grote, die nog niet de heilige doop had ontvangen, hoewel hij met heel zijn hart in Christus geloofde. Hij vaardigde een decreet uit dat niemand het zou wagen Christus te lasteren en christenen te vervolgen, gaf opdracht om afgodentempels af te sluiten, heidense offers te stoppen, en heeft christenen in ballingschap en kerkers vrijgelaten. Tegelijkertijd had de koning aandacht voor de nederige vragers en voldeed hij aan elk rechtvaardig verzoek; vanuit zijn landgoed deelde hij genereuze aalmoezen uit aan de armen. In Rome en daarbuiten, in het hele rijk, beval Constantijn de oprichting van christelijke kerken. De Kerk van Christus groeide met de dag en vermenigvuldigde zich in het aantal van haar kinderen, en afgoderij nam af. Dit bracht vreugde bij de gelovigen, van wie er al zoveel in Rome waren dat ze iedereen die geen christen wilde worden uit de stad wilden verdrijven, maar de koning verbood de mensen dit te doen en zei:

- Onze God wil niet dat iemand zich tot Hem wendt onder dwang; maar wie Hem volgens zijn gezindheid en met goede bedoelingen benadert, Hij schept behagen in hem en aanvaardt hem genadig. Dus wie wil, laat hem dus in volledige vrijheid geloven, en laat één de ander niet vervolgen.

De mensen verheugden zich zelfs nog meer over dit koninklijke woord, aangezien de koning iedereen aanbiedt om naar hun eigen geloof te leven, zoals ze willen.

Gelovigen verheugden zich niet alleen in Rome, maar in het hele rijk, want overal werden de gelovigen verlost uit de boeien en kerkers, de belijders van Christus keerden terug uit gevangenschap, de christenen, verborgen in de woestijnen uit angst voor de folteraars, keerden onbevreesd naar huis en overal waren de vervolgingen gestopt.

Maar de oervijand van het christendom - de duivel, - die zo'n schouwspel van de kerkelijke vrede en het verspreidende licht van vroomheid niet kon verdragen, inspireerde de joden om zich te wenden tot de prijzenswaardige Helena, de moeder van de koning, die toen in haar eigen land, Bithynië[10], woonde.

-        "De koning, uw zoon, heeft het goed gedaan, - zeiden ze tegen Helena," - dat hij de goddeloosheid heeft verlaten en de tempels van afgoden heeft omvergeworpen; maar het is niet goed dat hij in Jezus geloofde en hem eert als de Zoon van God en de ware God, terwijl Hij een Jood en een magiër was die mensen verleidde met verschillende schijnsels, die Hij veroorzaakte door Zijn magische kracht; na de marteling hing Pilatus hem als misdadiger aan het kruis. Dus u, koningin, moet de koning uit zo’n bedrog wegleiden, zodat God niet boos op hem zal zijn en hem geen ongeluk overkomt.

Na dit te hebben gehoord, bracht Elena haar zoon, Constantijn, hiervan schriftelijk op de hoogte. Na het lezen van de brief antwoordde hij zijn moeder ook door middel van een brief, zodat de joden, die haar hiervan op de hoogte brachten, met haar naar Rome zouden komen om hier een geloofsstrijd met de christelijke bisschoppen aan te gaan; de partij die wint, heeft ook het juiste geloof. Toen de koningin dit bevel van de koning aan de Joden bekendmaakte, verzamelde zich onmiddellijk een groot aantal geleerde Joden, die hun wet hadden bestudeerd, die zowel de leer van de profeten als de Griekse filosofie kenden en bereid waren om te polemiseren, en ze gingen allemaal met koningin Helena naar Rome. Onder hen was een wijste rabbijn, Zambri genaamd, die niet alleen perfect Helleense filosofie en Hebreeuwse boeken had bestudeerd, maar tegelijkertijd een grote tovenaar was. De joden vestigden al hun hoop op hem en dachten dat als hij de christenen niet zou verslaan in een mondeling geschil, hij zou hen zeker overwinnen met zijn magische tekenen.

Toen de dag van de redetwist tussen joden en christenen aanbrak, zat de koning op de troon, omringd door zijn hele Synclitus[11], en de heilige Sylvester verscheen voor hem met een klein gevolg van degenen die hem vergezelden, waaronder verschillende bisschoppen die op dat moment in Rome waren aangekomen. Toen kwamen ook de joden binnen, in het aantal van 120 mensen, en onmiddellijk begon het gesprek, waarnaar koningin Helena luisterde, zittend achter het gordijn, en de koning besprak met de Synclitus wat er van beide kanten werd gezegd. Aanvankelijk eisten de joden dat de twaalf wijste christenen met hen zouden spreken van christelijke zijde, maar heilige Sylvester verzette zich daartegen door te zeggen:

-        "We vestigen onze hoop niet op een groot aantal mensen, maar op God, die iedereen sterkt. Hem om hulp roepend, zeggen we: Ontwaak God, oordeel over Uw zaak!"[12]

-        'Dit zijn woorden uit onze Schrift!', - wierpen de Joden hem tegen, - 'want onze profeet heeft ze geschreven; u zou moeten spreken met de woorden van uw boeken, niet die van ons!

Sylvester antwoordde hierop:

- Het is waar dat aan jullie aanvankelijk werd gegeven de Schriftuur van het Oude Testament en de preken van de profeten, maar tegelijkertijd zijn ze van ons, omdat ze veel zeggen over Christus, onze Heer. Ons geschil moet dus gebaseerd zijn op uw boeken, want terwijl uw boeken ook de onze zijn geworden, zijn de onze aan u vreemd en gelooft u liever uw boeken dan de onze. Daarom zullen we u op basis van uw boeken de waarheid laten zien waartegen u zich verzet; zulk een overwinning zal glorieuzer en duidelijker zijn wanneer we, nadat we wapens uit de handen van de vijand hebben afgepakt, hem met deze wapens zullen verslaan!

-        'Deze woorden van de bisschop', - merkte de koning op, - 'zijn terecht en hierin kan hij niet worden tegengesproken; want als uit uw boeken, joden, christenen u een getuigenis geven over hun Christus-God, dan zullen zij natuurlijk de overhand hebben en zult u verslagen worden door uw eigen boeken.

De hele Synclitus prees deze koninklijke beslissing. Toen begonnen de joden christenen het volgende te vertellen:

- Onze Almachtige God zegt in het boek Deuteronomium 32:39: “Zie nu in dat Ik, Ik Die ben, er is geen God naast Mij.” Hoe noemen jullie dan Jezus God, die een eenvoudige man was en die onze vaders kruisigden? Waarom introduceren jullie drie goden: de Vader in wie wij ook geloven en Jezus, die u de Zoon van God noemt, en een derde God - de Geest? Als u op deze manier gelooft, gaat u niet in tegen de Schepper van alles, God, die leert dat er geen andere goden zijn naast Hem?

Hierop antwoordde de door God geïnspireerde Sylvester:

- Als u, zonder enig vooroordeel en irritatie, met uw verstand in de Schrift duikt,  dan zult u inzien dat we niets nieuws introduceren wanneer we de Zoon van God en de Heilige Geest belijden, want dit zijn niet onze woorden, maar de openbaring van God, vervat in de boeken van Gods profeten. Allereerst zei de profeet en koning David, die de opstand van uw vaderen tegen onze Heiland voorspeelde: Psalm 2:1 “Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is? De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde.” Hier dus, door hem Christus en Heer te noemen, duidt hij niet één persoon aan, maar twee. En dat Christus de Zoon van God is, verkondigt dezelfde profeet met deze woorden: Psalm 2:7 “De HEERE heeft tegen Mij gezegd: U bent Mijn Zoon, Ík heb U heden verwekt.” Degene die verwekte is een ander dan die geboren is!

Hierop zeiden de Joden:

- Door te zeggen dat God heeft gebaard, maakt u de hartstochtloze hartstochtelijk. Hoe kan de Zoon, die op een bepaald moment werd geboren en een tijdelijk bestaan had, God zijn? Het woord ‘dag’ duidt een bepaalde tijd aan en staat niet toe dat de Zoon wordt erkend als de eeuwige God.

Sylvester antwoordde:

- We zeggen niet dat een hartstochtelijke geboorte plaatsvond in relatie tot God; we belijden dat het Goddelijke hartstochtloos is en dat de geboorte van de Zoon dezelfde was als de geboorte van het woord uit de geest. We introduceren geen leer van de tijdelijke geboorte van de Zoon uit de Vader, maar geloven in zijn eeuwige geboorte, die niet onderhevig is aan tijd, want we weten dat de Schepper van tijd de Zoon is samen met de Vader en de Geest, en de Schepper van tijd is zelf niet beperkt door de tijd. De uitdrukking ‘ik heb u heden verwekt’ duidt niet op een hogere en eeuwige Goddelijke geboorte, maar op een lagere, die op een bepaalde tijd plaatsvond en werd volbracht in het vlees, die Hij aanvaarde voor onze redding. De profeet wist dat Christus de eeuwige God is, en daarom zegt hij: "Uw troon, o God, is voor eeuwig" (Ps. 45: 7). Als voorafschaduwing van de incarnatie die in de komende tijd zou plaatsvinden, zei hij: “U bent Mijn Zoon, Ík heb U heden verwekt." Dus met deze woorden: “U bent mijn Zoon” wijst hij niet op het tijdelijke, maar op Zijn eeuwige geboorte; en met de woorden: "Heden heb ik u verwekt" duidt hij op Zijn geboorte, die op een bepaalde tijd plaatsvond. Door te zeggen "Ík heb U heden verwekt", toonde de profeet aan dat de geboorte van de Zoon, die op een bepaalde tijd zou plaatsvinden, de Vader aan Zichzelf toeschrijft, omdat het volgens zijn wil is. Maar zelfs dan duidt de uitdrukking “Ík heb U heden verwekt” op de eeuwigheid van de Goddelijke geboorte, waarin er geen actie is uit het verleden en de toekomst, maar altijd slechts één heden. Dezelfde David getuigt in de Heilige Geest met de volgende woorden: “door het Woord van de Heer werden de hemelen geschapen, en door de geest van zijn mond heel hun legermacht” (Ps. 33: 6). Dus hier noemt hij Drie Personen: God de Vader en de Zoon, die hij het Woord noemt ter wille van zijn hogere en hartstochtloze geboorte, en de Heilige Geest. En ergens anders zegt hij: "Neem uw Heilige Geest niet van mij weg" (Ps. 51:13). En nogmaals: "Waar zal ik heen gaan van Uw Geest?" (Psalm 139: 7). Met deze woorden laat de profeet duidelijk zien dat er de Heilige Geest is, die alles met Zichzelf vervult. En hij zegt ook: "U zend uw geest uit en zij worden geschapen" (Psalm 104: 30). Zei David dit niet alles? Maar de God-ziener Mozes haalt in het boek Genesis de volgende woorden van God aan: "laten wij mensen maken naar ons beeld en naar onze gelijkenis" (Genesis 1:26). Met wie sprak God dan, als er geen andere Persoon bij Hem was? Niemand zal zeggen dat God dit tegen de hemelse krachten zei, want de woorden: "naar ons beeld" geven geen enkele gelegenheid om zo te denken; niet hetzelfde beeld en dezelfde gelijkenis delen God en de engelen, net zoals hun wezen en hun kracht niet dezelfde zijn als die van God, maar één is het wezen van God en andere is dat van de engel. Het is dus noodzakelijk om aan te nemen dat er iemand anders in het gesprek was tegen wie God die woorden zei: "naar ons beeld". Deze Ander moest zo zijn, Die hetzelfde wezen zou hebben als de sprekende God, absoluut identiek aan God in beeld en gelijkenis. Wie zou dit kunnen zijn als niet de Zoon, die één in wezen is met de Vader, gelijk aan Hem is in heerlijkheid en kracht, en het onveranderlijk beeld van God is? Wat introduceren we nieuw als we geloven en bevestigen dat er één Vader en één Zoon en de Heilige Geest is? En als de heidenen dit ongelooflijk en ongegrond vinden, dan is dit niet verwonderlijk, omdat ze de Heilige Schrift niet kennen. Maar waarom gelooft u dit niet, die de woorden van de heilige profeten bestudeert, van wie er niet één is die over de onze dingen niet geprofeteerd zou hebben?

Daarna wilde heilige Sylvester meer in detail spreken over de Alheilige Drie-eenheid, maar de koning onderbrak zijn toespraak en zei tegen de Joden:

- Worden de woorden die de bisschop ons vanuit de Schrift aanhaalde, ook zo voorgelezen in uw boeken, Joden?

Zij antwoorden:

- Ja.

Toen zei de koning:

- Dus in dat geschil over de Heilige Drie-eenheid, lijkt het mij dat jullie overwonnen zijn.

-        Nee, goede koning, - wierpen de Joden tegen, - Sylvester zal ons nooit verslaan als we ook tegen hem uitspreken wat we hebben; en we hebben veel te zeggen, maar we zien dat het voor ons tevergeefs is om tegen zo'n ijver over de Drie-eenheid te redekavelen. Of er één God is of drie, daar kwamen we niet over praten, maar over het feit dat de Nazarener geen God is. Want zelfs als men accepteert dat er drie goden zijn, volgt hieruit nog steeds niet dat men moet geloven dat Jezus God is. Hij was geen God, maar een man geboren uit mensen, die leefde met zondige mensen, at en dronk bij belastinginners en, - zoals over hem geschreven staat in het evangelie, - verzocht werd door de duivel, vervolgens verraden door een discipel, meegevoerd, bespot, geslagen, gedronken met gal en zure wijn, ontdaan van de kleren, - die door loting onder de soldaten waren verdeeld, - aan het kruis genageld, gestorven en begraven. Hoe kan zo iemand God worden genoemd? Hierover, koning, hebben we het nu met de christenen, dat ze deze nieuwe God introduceren. Dus als ze iets over Hem kunnen zeggen, en als ze enig bewijs hebben, laat ze het ons dan vertellen!

Hierna begon heilige Sylvester te spreken:

- We erkennen geen drie goden, Joden, zoals het u lijkt, maar we belijden één God, die we eren en die we aanbidden, als de Ene in drie Personen of Hypostasen. U had moeten beoordelen van de woorden die ik uit uw eigen boeken heb aangehaald in antwoord op de eerste vraag die u stelde, en hierover in discussie aangaan, maar aangezien u weigert hier nu over te praten, zullen we het hebben over onze Heer Jezus Christus, wat u zelf wilt. Laten we beginnen met de volgende. God die alles tot bestaan bracht, toen hij de mens schiep en zag dat hij geneigd was tot alle kwaad, verachtte het vergankelijke werk van Zijn handen niet, maar verwaardigde zich dat zijn Zoon, - die onafscheidelijk van Hem was (want God is overal), - naar ons op aarde zou neerdalen. Dus kwam Hij neer en geboren zijnde uit een maagd, is hij onder de wet gesteld "om degenen die onder de wet waren te verlossen" (Gal. 4: 4-5). En dat Hij geboren moest worden uit een maagd werd door de goddelijke profeet Jesaja voorspeld met deze woorden: "Zie, de Maagd in haar schoot zal een zoon ontvangen en baren, en zij zullen Hem de naam Emmanuel geven" (Jes. 7:14). Zoals u weet, duidt deze naam de komst van God tot de mensen aan en in het Grieks vertaald betekent het: God met ons. Dus de profeet voorspelde lang geleden dat God geboren zou worden uit een maagd.

De joden maakten bezwaar:

- In onze Hebreeuwse tekst heeft het boek van de profeet Jesaja niet de uitdrukking "maagd" in zich, maar een "jonge vrouw”; u hebt de Schrift verdraaid door in uw boeken het woord "maagd" te schrijven in plaats van "jonge vrouw".

De heilige bisschop Sylvester antwoordde:

- Als er in uw boeken niet "maagd" maar "jonge vrouw" staat, is het dan niet allemaal hetzelfde, hetzij "maagd", hetzij "jonge vrouw"? Toen de profeet Jesaja namens God tegen Ahaz zei: ‘vraag om een teken van de Here, uw God in de diepte of hoogte’[13], zei Ahaz: ‘Ik zal niet vragen en ik zal de Heer niet verzoeken’[14]. Toen zei de profeet: 'Daarom zal de Heer zelf u een teken geven.' Wat is het? "Zie, de maagd in haar schoot zal zwanger worden." Als u zegt dat de profeet niet over een maagd sprak, maar over een jonge vrouw, en dat een jonge vrouw geen maagd is[15], dan kan het door de profeet beloofde teken geen teken worden genoemd, want als een jonge getrouwde vrouw baart, dan is er geen wonder hierin, maar dit is iets gewoons. Bevallen zonder in gemeenschap te gaan met een echtgenoot is een echte wonder; dit is een buitengewone verschijnsel dat de wetten der natuur overstijgt. Dus die jonge vrouw, over wie er bij u geschreven is, was een maagd, omdat de Heer beloofde door haar een teken te geven, en zo'n teken dat zij, die de echtgenoot niet gekend heeft, op bovennatuurlijke wijze een zoon zal baren. En we verdraaiden de Schrift niet door “Maagd” te schrijven in plaats van de jonge vrouw, maar drukten de zin ervan nauwkeuriger uit, zodat men dit wonderbaarlijke goddelijke teken, die de menselijke natuur overstijgt, duidelijker kon begrijpen. Wie van de mensen werd geboren zonder mannelijke zaad, behalve Adam, die geschapen is uit de aarde, en Eva, die geschapen is uit zijn rib? En waar baarde een vrouw zonder geslachtsgemeenschap met een man? Dus er zou geen enkel teken zijn geweest, dat God beloofde te geven, als die jonge vrouw in haar baarmoeder niet op bovennatuurlijke wijze had verwekt, maar natuurlijkerwijs zich verenigd had met haar echtgenoot. En het zou dan iets heel gewoons voor de mens zijn geweest. En aangezien de Maagd verwekte zonder echtgenoot, puur van de Heilige Geest, moet dit worden gezien als Gods nieuwe en glorieuze teken. En nu is God met ons volgens de belofte, boven de natuur geboren zijnde uit een zuivere Maagd.

- Maar aangezien degene die uit Maria is geboren niet Emmanuel wordt genoemd, maar Jezus, - wierpen de Joden hem tegen, - dan betekent dit niet dat hij niet degene is die God door de profeet heeft beloofd, maar een ander?

Heilige Sylvester antwoordde:

- In de Heilige Schrift wordt soms in plaats van een naam de werken van een of andere persoon aangegeven, zoals: "Noem hem met een naam: Maher-shalal-hash-baz" (Jes. 8: 3). Als er in feite nooit iemand was die met die naam werd genoemd, dan toch, aangezien Christus de vijanden moest verslaan en de buit van hen moest afnemen, gaf de profeet in plaats van zijn naam zijn daden aan die hij moest volbrengen. In diezelfde zin spreekt dezelfde profeet over Jeruzalem: ‘daarna zult u genoemd worden: de stad van gerechtigheid, trouwe stad!’ (Jes. 1:26). Hoewel niemand die stad ooit de stad van de gerechtigheid heeft genoemd, maar iedereen hem met zijn gebruikelijke naam Jeruzalem noemt; maar aangezien Jeruzalem destijds voor God verbeterde, werd hem vanwege die gebeurtenis deze naam uit de profetie gegeven - trouwe stad. En in de Schrift kunnen er plaatsen zijn waar een gebeurtenis wordt aangegeven in plaats van een naam. En dat God bij mensen zal blijven, daarover schrijft de profeet Baruch: “Dit is onze God, en niemand anders kan met Hem vergeleken worden. Hij vond alle wegen van wijsheid en gaf die aan zijn dienstknecht Jacob en zijn geliefde Israël. Daarna verscheen Hij op aarde en verkeerde zich onder de mensen” (Baruch 3: 36-38). En dat Hij verzocht zou worden door de duivel, voorspelde Zacharias: “En hij toonde mij Jezus, de grote priester, staande voor de Engel des Heren, en Satan, staande aan zijn rechterhand om hem te weerstaan. En de Heer zei tegen Satan: Moge de Heer je verbieden, Satan, moge de Heer je verbieden, duivel”[16]. Over zijn gevangenname wordt in het boek van Salomo voorspeld: „ De boosdoeners spraken in zichzelf: Laat ons op de rechtvaardige loeren, want hij is ons nadelig, en stelt zich tegen onze werken, en verwijt ons de zonden begaan tegen de wet, en maakt gerucht van ons vanwege de zonden onzer wandeling.” (Boek der Wijsheid 2: 1, 12). En de psalmist voorspelde dat Hij door Zijn discipel verraden moest worden: "Hij die mijn brood at, hief zijn hiel tegen mij op" (Ps. 41:10). En over valse getuigen zei hij: “want valse getuigen zijn tegen mij opgestaan” (Ps. 25:12). En over zijn kruisiging zei hij: “Ze hebben mijn handen en voeten doorboord. Al mijn beenderen hebben zij geteld.[17]” Dezelfde profeet voorspelde ook over de verdeling van Christus' kleren: "Zij hebben mijn klederen onder elkander verdeeld en over mijn lijfrok het lot geworpen' (Ps. 22:19). En hij zei over de drank met gal: Psalm 69:22 “Ja, zij hebben mij gal als mijn voedsel gegeven, in mijn dorst hebben zij mij zure wijn laten drinken." En verder voorspeelde hij zijn begrafenis: Psalm 88:7 “U hebt mij in de onderste kuil gelegd, in duistere oorden, in diepten.” En uw voorvader Jacob, die dit in de geest voorzag, zei: Genesis 49:9 “Hij heeft zich gekromd, zich als een leeuw neergelegd, als een leeuwin; wie zal hem doen opstaan?[18]”

Met de verwijzing naar deze en vele andere getuigenissen van de heilige profeten over Christus de Heer, overwon heilige Sylvester de Joden, want aangezien de Heilige Geest Zelf door zijn lippen sprak, bewees hij duidelijk dat Christus de ware God is, geboren uit een Maagd.

Toen zeiden de Joden:

- Waarom had God nodig om in een menselijk vlees geboren te worden? Had Hij op een andere manier het menselijk ras niet kunnen redden?

De heilige antwoordde:

- Voor God is niets onmogelijk, maar de duivel moest worden verslagen door degene die eerder door hem werd verslagen. Hij versloeg de mens, - een man die niet volgens de gebruikelijke orde van de natuur werd geboren, niet uit het zaad van een man, maar geschapen uit de aarde en bovendien uit pure en ongerepte aarde, die als een maagd is, want ze was nog niet vervloekt door God en ze was nog niet verontreinigd door het bloed van de vermoorde broer, noch door het doden van dieren, zodat ze nog niet verontreinigd was met bedervende lichamen, noch door onreine en onfatsoenlijke daden. Van zulke aarde werd vlees geschapen voor onze voorouder, dat werd nieuw leven ingeblazen door een Goddelijke adem. Maar als de alkwade duivel zo iemand overwonnen heeft, dan was het noodzakelijk dat hij zelf door diezelfde persoon overwonnen zou worden. En zo is onze Heer Jezus Christus, niet geboren volgens de orde en wet van de natuur, maar uit een zuivere en heilige maagdelijke schoot, net zoals Adam uit een land kwam dat niet door zonde was besmet. En zoals Adam werd opgewekt door de Goddelijke adem, zo werd Jezus geïncarneerd onder de werking van de Heilige Geest, die nederdaalde op de Alheilige Maagd en een volmaakte God en een volmaakt mens is geworden, - in alles een mens, behalve zonde, - met twee naturen: Goddelijke en menselijke, maar één in persoon; de menselijke natuur leed voor ons, maar het goddelijke bleef vrij van lijden.

Tegelijkertijd gaf de heilige het volgende voorbeeld:

- Wanneer een boom, verlicht door de zonnestralen, wordt gekapt met een bijl, dan wordt de zonnestraal niet doorgekapt met de omgekapte boom. Evenzo het menselijke lijden van Christus schaadde Zijn Goddelijkheid niet.

Dit getuigenis, geleverd door heilige Sylvester, werd goedgekeurd door de koning en de hele Synclitus en zij erkenden hem als overwinnaar in redetwist, omdat de Joden niets meer tegen Sylvester konden zeggen. Toen zei de magiër Zambri tegen de koning:

- Hoewel Sylvester ons overweldigt met zijn woorden, omdat hij breed bespraakt is en vaardig in conversatie, zullen we daarom niet afwijken van onze vaderlijke wet en de man niet volgen die onze vaders, in onderling overleg, hebben overgeleverd aan de dood. En dat er maar één God is, die we aanbidden en er geen andere is, ben ik bereid om niet met woorden te bewijzen, zoals Sylvester doet, maar met de daad; bevel, o koning, om hier een grote en felle stier te brengen en onmiddellijk zullen uw majesteit en alle aanwezigen ervan overtuigd zijn dat er geen God is dan onze God.

Een van de aanwezigen zei:

- Er is zo'n stier in mijn kudde, niet ver van de stadspoorten. Niemand kan hem een juk opleggen, niemand kan zelfs hem met zijn hand aaien of aanraken.

De koning gaf onmiddellijk bevel de stier te brengen. Ondertussen, terwijl hij het gesprek voortzette, vroeg heilige Sylvester aan Zambri:

- Waarom hebt u een stier nodig, en wat gaat u ermee doen als hij wordt binnengebracht?

Zambri antwoordde:

- Ik wil de kracht van onze God bewijzen, want als ik in het oor van de stier fluister, zal hij meteen sterven. Want een sterfelijk wezen kan niet stand houden en overleven als hij de naam van God hoort. En onze vaderen, toen de stieren werden gebracht om te offeren, spraken die naam in de oren van de stier, en ze vielen onmiddellijk met een luid gebrul en stierven, zodat ze klaar waren voor het offer[19].

Sylvester wierp tegen:

- Maar als deze naam, zoals u zegt, iedereen doodt die hem hoort, hoe hebt u hem dan geleerd?

Zambri antwoordde:

-        Jij mag dit geheim niet kennen, want jij bent onze vijand.

Toen Zambri dit antwoord gaf, zei de koning tegen hem:

- Als je dit geheim niet aan de bisschop wilt onthullen, onthul het dan aan ons, want dit is echt een twijfelachtige zaak, tenzij we aannemen dat die naam kan worden gelezen.

Zambri antwoordde:

- Noch huid, noch papier, noch hout, noch steen, noch iets anders kan de tekens van deze naam bevatten, want dan onmiddellijk sterft de schrijver en de schrijfmateriaal.

-        Vertel eens, - zei de koning, - hoe heb je hem geleerd? Want het is onmogelijk om het te leren als het niet in woorden wordt overgebracht, en niet op schrift wordt vastgelegd.

-        Ik, o koning, - antwoordde Zambri, - vastte zeven dagen, daarna goot ik schoon stromend water in een nieuw zilveren wasvat en begon te bidden; Toen werden de woorden met een onzichtbare vinger op het water geschreven, waardoor de naam van God aan mij bekend werd.

De wijze Sylvester zei:

- Als je die naam echt op die manier geleerd hebt, hoor je die naam dan zelf niet als je hem in iemands oor zegt. En als je hem zelf hoort, sterf je dan zelf niet?

De tovenaar antwoordde:

- Ik zei al dat je dit geheim niet mag weten, aangezien je onze vijand bent. En waar hebben we woorden voor nodig als je het beste met de daad kan bewijzen wat je zegt? Kies een van de twee dingen: of jij, door de naam van je Nazarener aan te roepen, zult de stier doden zodat we in die Nazarener kunnen geloven, of ik zeg de naam van onze God in het oor van de stier en zo zal de stier doden, zodat je dan zult moeten geloven in onze God.

Alle aanwezigen die dit hoorden, keurden Zambri’s beslissing goed; de christenen aarzelden, hoewel de heilige bisschop hen geruststelde.

De koning zei tegen Zambri:

-        Jij moet eerst je belofte aan houden, want jij hebt beloofd de stier met één woord te doden.

De tovenaar antwoordde:

- Als u mij dit opdraagt, koning, zie dan de kracht van mijn God!

Dit gezegd hebbende, liep hij naar de stier, die sterke mannen nauwelijks konden leiden, door sterke touwen aan zijn horens vast te binden. Zambri naderde de stier en fluisterde iets in zijn oor, en de stier stootte onmiddellijk een krachtig gebrul uit, schudde zich en viel dood neer. Allen die dit zagen, waren zeer verbaasd, en de Joden riepen met luide stem, klappend met de handen:

- We hebben gewonnen, we hebben gewonnen!

Toen vroeg Sylvester de koning om iedereen te bevelen te zwijgen, en toen er stilte was geworden, zei de bisschop tegen de Joden:

- Staat niet in uw boeken geschreven dat de Almachtige God zegt: "Ik dood en Ik maak levend, ik verwond en ik genees" (Deut. 32:39)?

Zij antwoorden:

- Ja, zo is het geschreven.

Toen zei Sylvester:

- Als Zambri de stier heeft gedood in de naam van God, laat hij hem dan met diezelfde naam doen opstaan. Want God is de God die goed doet, en geen kwaad, en in wezen neigt hij ervoor om goed te doen, en kwaad doen is in strijd met zijn wezen. Zijn wil, die altijd goed is, wil altijd goed doen. Het komt wel eens voor dat Hij iemand met een of ander kwaad straft ten behoeve van anderen, maar dit gebeurt niet omdat Hij het wil, maar omdat Hij daartoe wordt genoodzaakt door onze slechte daden. Dus als Zambri gemakkelijk deed waartoe God in Zijn wezen niet wel geneigd is, des te gemakkelijker hij kan doen wat natuurlijk is voor God. Laat hem de stier doen herleven met diezelfde naam van God waarmee hij hem doodde, en ik zal me bekeren tot zijn geloof.

- Koning! - verzette zich Zambri - Sylvester wil opnieuw een mondeling geschil voeren, maar waar hebben we woorden voor nodig als er een duidelijke daad heeft plaatsgevonden?

Toen wendde hij zich tot Sylvester en vervolgde:

- Als jij, de bisschop, een of andere macht hebt, dan kun je ook een wonder doen in de naam van je Jezus!

-        Als je wilt, - antwoordde heilige Sylvester, - zal ik je de kracht van mijn Christus laten zien in het feit dat ik door de aanroeping van zijn heilige naam de stier die je hebt gedood, zal opwekken.

- Je schept je op tevergeefs, Sylvester, - wierp Zambri hem tegen, - het kan niet zijn dat de stier tot leven komt!

Toen zei de koning tegen Zambri:

- Dus als datgene wat je onmogelijk noemt, de bisschop zal doen, zul je dan in zijn God geloven?

Zambri antwoordde:

- Ik zweer je, koning, dat als ik de stier tot leven zal zien komen, zal ik belijden dat Christus God is en ik zal het geloof van Sylvester aanvaarden.

Alle Joden zeiden hetzelfde. Toen knielde de bisschop neer, bad vurig en met tranen tot God, stond op, hief zijn handen naar de hemel op en zei ten aanhore van iedereen:

- Heer Jezus Christus, de Zoon van God en God, Gij, die kunt doden en doen herleven, smijten en genezen, wees welwillend door het aanroepen van Uw heilige en leven-gevende naam de stier te doen herleven die Zambri doodde door het aanroepen van de demonen, want de tijd is gekomen voor Uw wonderen te geschieden voor de redding van velen. Hoor mij, Uw dienaar, in dit uur, opdat Uw heilige naam verheerlijkt moge worden!

Na gebeden te hebben, ging hij naar de stier en zei luid:

- Als Jezus Christus die ik predik, geboren uit de Maagd Maria, de ware God is, sta dan op je voeten en laat je vroegere wildheid achter, maar wees voortaan zachtmoedig!

Zodra de heilige dit zei, kwam de stier onmiddellijk tot leven, stond op en bleef rustig en kalm staan. De heilige gaf opdracht om de touwen van zijn horens los te maken en zei:

- Ga terug naar waar je vandaan kwam en doe niemand kwaad, maar wees stil; dit is hoe Jezus Christus, onze God, je gebiedt!

En de stier vertrok stilletjes, hoewel hij daarvoor extreem woest was. Toen ze dit zagen riep iedereen met één stem uit:

- Groot is de God die Sylvester predikt!

De joden renden samen met Zambri naar de heilige, omhelsden zijn benen, en vroegen hem om tot God voor hen te bidden en hen in het christelijk geloof te aanvaarden. Evenzo, de gezegende Helena, die de sluier optilde waarachter ze zat, luisterend naar het debat en kijkend naar wat er tegelijkertijd gebeurde, ging naar buiten en viel aan de voeten van de heilige, belijdend dat Christus de ware God is. Alle Joden hier onder leiding van Zambri en talloze mensen bekeerden zich tot de ware God en sloten zich aan bij de Kerk van Christus.

Na deze triomf van het heilige christelijke geloof bracht de heilige Sylvester de rest van zijn leven door met onophoudelijk werk en zorg voor de Kerk van Christus, waarna hij, nadat hij de kudde had geleid die hem was toevertrouwd, en een hoge ouderdom had bereikt[20], naar de Heer is gegaan. Hij bleef 21 jaar en 11 maanden op de bisschoppelijke zetel. Nu, in zijn eindeloze leven, samen met de engelen, verheerlijkt hij de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, één God in de Drie-eenheid, aan Hem ook van ons zij de glorie in alle eeuwen. Amen.

Kontakion:

In de priesters waart gij de priester van de Koning en God, o God-dragende, en gesprekspartner voor de vastenden waart gij: daarom verheugt gij nu met de scharen der engelen, o vader, feest vierend in de hemelen, Sylvester glorierijke pastoor, red in liefde hen die uw gedachtenis vieren.

Bron. Vertaald door mij.

**************************************************************************************************************************************************************************************************************

Notities:

[1] Belijders in de oude Kerk waren de christenen die tijdens de vervolgingen zich openlijk christenen verklaarden en daarom martelingen verduurden, maar in leven zijn gebleven. Zulke personen werden groot gerespecteerd in de christelijke gemeenschap, aangezien hun werd toevertrouwd om de afvalligen met de Kerk te herenigen.

[2] Heilige Melchiades, de Paus van Rome in 311-314 jaar.

[3] In de oudheid namen de mensen deel aan de verkiezing van een bisschop.

[4] Dit waren allemaal afgoden die door de Romeinen werden geëerd en die werden beschouwd als beschermheren van bepaalde dagen.

[5] Zo wordt zondag al in de Apocalyps genoemd.

[6] In de Roomse Kerk werden de dagen van de week lange tijd feria genoemd, dat wil zeggen liturgische dagen, wat in Latijnse woorden de plicht van een christen aangeeft om God dagelijks te dienen. Maandag is de eerste feria, dinsdag is de tweede feria, enz. Zaterdag behield zijn Hebreeuwse naam onder de Romeinse christenen, en zondag wordt met de oude naam genoemd - de dag des Heren (Dominica).

[7] Hetzelfde wordt over zaterdag gezegd in de regels van de apostelen (Canon 64). Commentator Balsamon, die deze regel interpreteert, merkt op dat we op zaterdag niet vasten, om ons niet als joden te gedragen. Maar als vasten op zaterdag verboden is, betekent dit alleen dat men op zaterdag zich niet volledig van voedsel moet onthouden tot aan de avond, in tegenstelling tot Stille Zaterdag (vóór Pasen); dit betekent ook  niet dat je op zaterdagen zuivel moet eten. Volgens de kerkregel kun je op zaterdag, direct na de liturgie, wijn, olie en het voedsel eten dat volgens de kerkregels is geoorloofd; dat wil zeggen zuivel voor vast-vrije zaterdagen, en tijdens het vasten – plantaardige voedsel (met soms vis).

[8] Tarpeïsche rots - zuidelijke, steile klif van de Capitool heuvel. Het wordt Tarpeïsch genoemd omdat de Sabijnen gooiden van hem Tarpea, de dochter van de commandant van het Capitool, toen ze dit fort hadden ingenomen. De hoogte is 50 meter boven zeeniveau.

[9] De heidenen hadden veel goden, maar ze kenden de ware God niet.

[10] Noordwesten van de provincie Klein-Azië.

[11] Synclitus is een militaire en civiele regering van de belangrijkste koninklijke adviseurs en hoogwaardigheidsbekleders.

[12] Niet letterlijke citaat van psalm 35:23.

[13] In de diepte, dat wil zeggen op of uit de grond; in de hoogte, dat wil zeggen vanuit de lucht.

[14] Ahaz geloofde de profeet niet, maar hij durfde dat niet rechtstreeks te zeggen, en daarom haalde hij huichelachtig de woorden van de wet van Mozes aan in zijn rechtvaardiging, die de Joden verboden de Heer te verzoeken door wonderen te eisen (Ex. 17).

[15] Een jonge vrouw, hetzij getrouwd, hetzij ongehuwd. Deze joodse interpretatie is verkeerd. Het woord “alma” dat hier in de Hebreeuwse Bijbel wordt gebruikt, kan alleen een heel jong meisje betekenen dat nog opgroeit. Bovendien wordt dit woord in het hele Oude Testament nooit gebruikt voor een getrouwde vrouw.

[16] (Zach.3: 1-2). De joodse hogepriester Josua, die de duivel belasterde voor de Heer, wordt door veel kerkvaders erkend als een voorafbeelding van Jezus Christus, die ook verschillende aanvallen van de duivel en zijn dienaren heeft geleden.

[17] (Ps. 22: 17-18), d.w.z. in het lichaam van Christus, toen het aan het kruis hing, waren de beenderen zo zichtbaar dat ze konden worden geteld.

[18] Jacob sprak hier eigenlijk over zijn zoon Judas, maar alles wat over Judas gezegd werd, zou volgens de uitleg van de kerkvaders moeten in de beste betekenis ervan verwijzen naar de Heer Jezus Christus, van wie Judas een voorafbeelding was.

[19] Dit was Zambri's valse verzinsel. De stieren, zoals vermeld in de wet (Lev. 1 e.v.), werden geslacht door de priesters.

[20] Heilige Sylvester, paus van Rome, stierf in 335. Zijn relieken werden begraven in de catacomben van de heilige Priscilla, anderhalve kilometer van Rome.

 

Een van mijn Kerstgedichten, oorspronkelijk geschreven als cadeau voor mademoiselle Bianca. In mijn kerkelijke traditie wordt de Kerst gevierd tot 6 januari, de dag van de Theofanie. Zo God het geeft zal ik volgende keer meerdere gedichten van mij publiceren.

***

In het wijde firmament

Straalt een wonderlijke ster.

Zijn straal is zichtbaar overal:

In steden, bosjes en gewesten.

 

Hoog en helder schijnt de ster,

Versierend hemelse gewelf.

Het koor der engelen bezingt,

En sterrendans verkondigt vreugde.

 

Moeders ogen met een lach

Naar kribbe kijken met ontzag.

De hanen kraaiden in stilte

En schapen blaten in de nacht.

 

De engelen vereren God,

De herders haasten naar de grot.

Om onzentwille werd vandaag

Het heilsplan heimelijk volbracht.

 

De koningen vanuit het oosten

Geschenken brengen met zich mee

En eren koninklijke Kind,

Hem baart de Maagd de wereld in.

***

🌹🎄🎇🌴🪐🎁🦋🌌✨🎈🌠

Een ster is heden ons verschenen,

De Zon is heden opgestraald.

De engel straalt van vreugde in de hemel

En brengt het blijde boodschap voor de mens.

 

Een nacht van heil, een nacht van vrede,

We worden van ons ongeluk bevrijd.

De Weg van leven, harmonie en vrede

Is heden ons geopenbaard.

 

***

 

Op 5-3-2017 om 01:11 zei Gokturk:

Is er interesse in Nederland naar de waarheid? Of zou het helemaal geen aandacht trekken? Alles wat ik ermee in ga ik ook direct in 't potje van de protestantse kerk in mijn buurt leggen.

Is het een goed idee volgens jullie? 

Je kunt je onthullingen over de islam beter in het Engels publiceren voor de wereldwijde gemeenschap. In Nederland staan mensen onverschilliger tegenover religie dan in de Engelssprekende wereld. Hier is bijvoorbeeld een kanaal op YouTube dat je interessant zal vinden: Acts17Apologetics . En hier is een link naar een van hun populaire afspeellijsten, waar de islam op een satirische wijze wordt ontmaskerd.

 

3 uur geleden zei Jurriën Sr.:

Moest je dan óók niet de lengte van de seconden > uren > dagen, steeds aanpassen?

Nee, dat is gelukkig niet nodig. 🙂 Overigens volgen ze de oude Juliaanse kalender van 13 dagen verschil met de wereldwijde Gregoriaanse. 

Ik wou nog een paar concrete antwoorden geven op je bericht.

Op 19-11-2020 om 12:20 zei Robert Frans:

De liturgie van de orthodoxe Kerk is prachtig en overdonderend qua muziek en pracht en praal, maar voor buitenstaanders volstrekt onnavolgbaar. Ik weet nog dat ik eens zo'n viering bezocht en sowieso als vroom katholiek er niet ter communie mocht gaan, maar ook geen boekje meekreeg met de tekst. Nu was de liturgie grotendeels in het Nederlands, maar als er urenlang achter elkaar en soms ook door elkaar heen gezongen wordt, dan volgt dat best lastig. Ook zie je natuurlijk nauwelijks wat er gebeurd, omdat er tussen priester en volk de ikonenwand staat.

- Of de gezangen van de liturgie duidelijk zijn hangt af van hoe de zangers zingen. Ik heb opgemerkt dat de zangers zijn soms zo gefocust op de melodie, dat ze op de helderheid van hun uitspraak minder opletten. Er zijn wel heel populaire klooster koren die zowel qua melodie als uitspraak heel goed presteren. Voor het Slavonisch is het koor van het Valaam klooster, en voor het Grieks is het dat van Simonas-Petras klooster (van de berg Athos). Er zijn nog geen Nederlandstalige voorbeelden beschikbaar op internet, wel Engelstalige. Ik vind deze muziek vrij duidelijk en mooi: Rejoice O Bethany - Byzantine Chant for St. Lazarus - Chanted in English

- Gewoonlijk wordt er niet door elkaar gezongen, want dat is inderdaad verwarrend. Wel kunnen er twee koren zijn die soms om de beurt zingen (de antifonale en responsoriale zang).  

- Het is niet mogelijk om voor alle teksten van de liturgieën één of zelfs paar boekjes hebben. Er zijn drie soorten liturgieën: van Johannes Chrysostomus, Basilius de Grote en Gregorius I, de paus van Rome. De liturgie van Basilius de Grote lijkt op die van Johannes Chrysostomus, maar heeft langere priesterlijke gebeden. En liturgie van Gregorius de Dialogist heeft andere tekstuele inhoud. Bij elke liturgie wordt gewoonlijk andere troparen, prokimnen en Schriftlezingen gelezen en gezongen. Op grote feestdagen en bisschoppelijke liturgieën wordt er nog meer veranderd aan de vaste inhoud van de liturgie. 

- Wat er in het altaar technisch gebeurt hoeft niet zo belangrijk te zijn voor observatie. Het gaat erom dat je begrijpt wat er in wezen gebeurd. En dat is het mysterie van de eucharistie (dankzegging). Ik las dat de ikonenwand werd geïntroduceerd toen één van de medecelebranten van Basilius de Grote, een diaken, keek met begeerte vanuit het altaar naar een vrouw in de kerk. Het is dus een praktische middel geworden voor de celebranten om niet afgeleid te worden van het intens liturgisch gebed. 

- Ter communie gaan is natuurlijk veel meer dan gewoon welkom zijn. In communie worden de leden van een kerk één met elkaar. Ik zou bijvoorbeeld niet ter communie gaan in een rooms-katholieke kerk, zelfs als ik zou worden toegelaten. Waarom? Mijn persoonlijke antwoord is dat ik wil niet in de ogen van Christus één worden met de rooms-katholieke kerk en daarmee voor het hele rooms-katholieke geloofssysteem verantwoordelijk zijn. Ja, we hebben gemeenschappelijke grondbeginselen, maar er zijn ook veel nieuwe dogma's, gebruiken en geloofstradities binnen het rooms-katholicisme. Of al die nieuwigheden door God geïnspireerd zijn en niet door intellectuelen (theologen) zijn bedacht, dat valt te twijfelen. Maar als je vindt dat de twee kerken in kwestie in wezen één zijn en daarom wilt ter communie gaan in een orthodoxe kerk, dan mijn suggestie is: beperk je niet tot de Russische traditie. Je kunt het beste je verhaal aan bisschop Athenagoras (van Constantinopel) vertellen per email, of, als hij de tijd voor je vindt, naar Brussel gaan en in het echt met hem daarover te spreken. Misschien is er hoop dat hij voor je een uitzondering maakt. Zo niet, dan kan hij je veel duidelijker en uitgebreider uitleggen waarom het niet kan. Hij is een Belg en spreekt goed Nederlands.

Maar wat Russische traditie betreft, vaak gebeurt het dat zelfs de orthodoxen niet worden daar toegelaten voor de communie, als de priester hen onwaardig op dat moment vindt. Als het blijkt dat de leek niet alle gebeden heeft gelezen, niet helemaal van zuivel op de vastendagen heeft zich afgehouden, niet naar de biecht is gegaan, dan kan de priester hem wegsturen en wel op een brutale manier, zoals ik daarover gehoord heb. De priester vindt dan dat hij verantwoordelijk is voor de onwaardige deelname aan de communie van de leek, en is dus bang dat hij daarom door God gestraft zal worden. Dit kan gelden niet alleen voor Russische, maar ook voor andere Slavische tradities (Servische, Bulgaarse) binnen de orthodoxie. Natuurlijk niet alle priesters zijn zo. Er zijn velen die creatief en met liefde omgaan met mensen. In Griekse traditie is het andersom: degene die deelneemt aan de communie is de enige die verantwoordelijk is voor hoe hij voorbereid is. 

De verdeeldheid van de christelijke wereld is natuurlijk een grote zonde. En hoe sneller we weer één kerk worden, hoe beter. We hebben daarbij allemaal wel bereidwilligheid nodig om al onze trots te verloochenen en alles weer opnieuw ‘resetten’ in onze relaties.

Op 19-11-2020 om 12:20 zei Robert Frans:

waar ze er echt een eigen wereld aanhouden, met zelfs nog de eeuwenoude Byzantijnse tijd op de klok

Byzantijnse klok is in feite niks anders dan de Bijbelse joodse klok waarbij de nieuwe dag begint vanaf de zonsondergang. Toen ik op Athos was, moest ik daarom elke zondag mijn horloge 5 minuten voor- of achteruit zetten, afhankelijk van of het voor- of najaarstijd was. 

Op 19-11-2020 om 12:20 zei Robert Frans:

Is het misschien (en dit bedoel ik oprecht als vraag!) niet ook omdat de orthodoxe kerk eigenlijk van zichzelf een vrij besloten gemeenschap is?
Nu bezie ik alles slechts als buitenstaander, maar het komt op mij wel typerend over op dat hét 'Mekka' van de orthodoxie niet een Vaticaan is dat in dialoog met wereldleiders en religies de stem van de Kerk wil laten horen (met alle problemen die daar onvermijdelijk bij horen), maar... een schiereiland, de Heilige Berg Athos, waar zich uitsluitend kloosters bevinden.
Waar enkel mannen kunnen komen en slechts voor een klein deel niet-orthodoxen, waar de monniken nooit of te nimmer het eiland verlaten, zelfs niet om een familielid te begraven, en waar ze er echt een eigen wereld aanhouden, met zelfs nog de eeuwenoude Byzantijnse tijd op de klok. Bisschoppen moeten binnen de orthodoxie, zo ik begreep, ook monnik zijn.

De liturgie van de orthodoxe Kerk is prachtig en overdonderend qua muziek en pracht en praal, maar voor buitenstaanders volstrekt onnavolgbaar. Ik weet nog dat ik eens zo'n viering bezocht en sowieso als vroom katholiek er niet ter communie mocht gaan, maar ook geen boekje meekreeg met de tekst. Nu was de liturgie grotendeels in het Nederlands, maar als er urenlang achter elkaar en soms ook door elkaar heen gezongen wordt, dan volgt dat best lastig. Ook zie je natuurlijk nauwelijks wat er gebeurd, omdat er tussen priester en volk de ikonenwand staat.
Na de liturgie werd er in een zaal onderin uitgebreid gegeten en hoewel ik er zeker welkom was en er ook even met de zeer aardige priester heb kunnen spreken, was het toch echt vrij duidelijk een andere cultuur (Russisch) en zou ik er waarschijnlijk nooit echt helemaal bijhoren als ik er orthodox zou worden.
Je schrijft zelf al dat die kerken zo verbonden zijn met hun culturen. Er is dan ook geen Nederlands-orthodoxe kerk, of zelfs geen Amerikaans- orthodoxe kerk, terwijl daar volgens mij best een grote orthodoxe gemeenschap is.

De orthodoxe kerk komt op mij soms een beetje over als een kerk die van heel de wereld een klooster wil maken, maar nogmaals, als buitenstaander zal ik dingen natuurlijk heel anders zien dan jij als insider.
Maar ik kan me voorstellen, ook als je de vrij complexe vastenwetten, jargon en devoties in ogenschouw neemt, dat de orthodoxe kerk best hoogdrempelig kan overkomen op buitenstaanders.
Hoe zie jij dat, als ik vragen mag?

Ik begrijp natuurlijk wat je bedoelt. Ik heb als bekeerling en objectieve waarnemer ook dezelfde indruk. De Orthodoxe kerk stelt zich natuurlijk niet tot doel om van de hele wereld een klooster te maken. Dit is niet haar theologie. Er bestaat bijvoorbeeld nog steeds de eredienst van het huwelijk, die zo belangrijk is, dat het als één van de zeven sacramenten wordt gezien. Terwijl de gehuwde leken, die met de wereld verbonden zijn, kunnen zich zeker niet aan alle kerkelijke voorschriften houden, zoals vasten en dagelijkse urenlange kerkdiensten bijwonen.

Maar aan de andere kant de stand van zaken zoals we die nu zien, heeft een zekere historische achtergrond en in de Kerk van nu wordt er gezocht naar oplossingen voor de vele problemen en uitdagingen van de moderne tijdperk. Het monasticisme is oorspronkelijk ontstaan als een beweging binnen de Kerk om afstand te doen van de wereld met al zijn kwaad, huichelarij en lauwheid in het volgen van het evangelie. Het monasticisme begon zich te ontplooien toen de christenvervolgingen waren officieel opgeheven (Edict van Milaan van 313; Edict van Thessalonica van 380) en massa’s mensen zich tot het christendom bekeerden, het voorbeeld van hun succesvolle keizer Constantijn navolgend.

Natuurlijk bezaten die nieuwkomelingen geen steevaste geloof en vroomheid als de martelaren en belijders van vroeger, die het christendom bewaard hebben en doorgegeven hebben aan de volgende generaties, ondanks alle sadistische martelingen en bedreigingen. En als iedereen zich christen noemde, terwijl er maar weinigen waren die nog steeds ijverig was in het navolgen van de evangelie, dan stond het christendom voor het gevaar verslonden te worden door de gevallen menselijke wereld die zich plotseling christelijk begon te noemen. En om een uitweg te vinden en volkomen eerlijk te zijn in het navolgen van Christus, gingen sommige mensen in het oosten van het Romeinse rijk de woestijn in om op hun manier zich te concentreren in het behouden van een zuiver geweten en hart. En natuurlijk zelfs niet alle monniken waren voorbeeldige christenen.

Toch werden de monniken door vele leken geërd als “vaders” (abba’s), terwijl anderen hadden en hebben er geen begrip voor. En dat is niet voor niets. De monniken die zich aan spirituele ascese en gebed wijden, de listige demonen moeten waarnemen, over hun hart of innerlijke gesteldheid moeten waken hebben als het ware vaak een hogere, meer superieure bewustzijn, juist omdat ze veel minder afgeleid worden door de wereldse hectiek en genietingen. Het doet me denken aan het liedje “Ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest”. Dit is vaak de onvermijdelijke toestand van ons bewustzijn, van onszelf, die we mee moeten maken door het leven te delen van de gevallen menselijke wereld.

De enige oplossing van dit probleem is zich te wijden aan het leven van gebed en waakzaamheid. Want dit is de manier om onze geestelijke ogen gericht te houden op God, die de pure realiteit en het zijn zelf is, vrij van alle illusie en in gemeenschap met wie, ook wijzelf worden bevrijd van de wereldse illusies. Juist daarom waren de monniken geërd door het vrome volk van de Kerk. Dikwijls het was het instituut van monasticisme dat voor het voortbestaan van de orthodoxe kerk en volk zorgde in de tijden van oorlogen en bezetting. Tijdens de Turkse overheersing van Griekenland (1453-1821) het waren voornamelijk monniken die de byzantijnse christelijke traditie bewaard en doorgegeven hebben. Hoe vreemd het ook is, maar veel belangrijke kloostergemeenschappen, inclusief de berg Athos, waren grotendeels met rust gelaten zowel door Turken (moslims), als later ook door Hitler en zijn nazi’s; terwijl Turken deden heel veel om Grieken te islamiseren en in zichzelf te assimileren. En dat lukte hen grotendeels ook. Degenen die weigerden één te worden met de Turken-moslims werden vaak uitgemoord, verkracht en als slaaf verkocht, terwijl anderen moesten zware onderdrukking lijden tot aan de opstand van 1821 en daarna.

Een vergelijkbare situatie was ook in Rusland tijdens de Mongoolse overheersing (1237-1480). Ondanks de langdurige bezetting ging het in die tijd toch beter met de orthodoxe kerk in Rusland dan ten tijde van keizer Peter de Grote (1672-1725). Ik las zelfs van een orthodoxe heilige, een belangrijke bisschop, die goede persoonlijke betrekkingen had met de Khan van Gouden Horde en tijdens één van zijn bezoek aan hun hof zelfs de vrouw van de Khan kon van haar ziekte genezen door zijn gebed tot God.

Hieruit zien we dat het instituut van monasticisme heeft een cruciale rol gespeeld in het behoud en het voortbestaan van het orthodoxe christendom. In de loop van de geschiedenis het was de ruggengraat van de kerk als het ware. Daarom is het ook begrijpelijk waarom er zo’n grote belang aan wordt gehecht.

Hierdoor kan een leek zich inderdaad minderwaardig voelen omdat hij geen monnik is en niet in staat om zich aan alle regels van het kerkelijk statuut te houden. Maar in wezen is dat niet zo; hij is niet minderwaardig in de ogen van God. Hij of zij moet wel een eigen manier van het christen zijn vinden in zijn omgeving en situatie. Ik bijvoorbeeld hou me niet helemaal aan de regels van het vasten, omdat ik weet dat als christenen staan we niet meer onder de wet maar onder de genade (Romeinen 6:14). Het gaat erom wel dat we ons eerlijk aan de principes houden die achter de wet of de kerkregels staan. Gelukkig valt niemand mij lastig in mijn kerk door mij te ondervragen of ik me aan alle regels hou voordat ik naar de communie ga.

2. Supranationalisme. De orthodoxe kerk is in haar wezen wel multicultureel, internationaal en zelfs supranationaal. Het kan wel over komen dat bepaalde culturen meer dominante rol spelen in de orthodoxe kerk. Dat komt omdat die culturen (hoofdzakelijk Russische en Griekse) een rijkere geschiedenis hebben en een cruciale bijdrage hebben geleverd aan het behoud en de vormgeving van orthodoxie zoals we die nu kennen. In de westerse landen is er nog geen sprake van bekeerlingen die zo vroom en deugdzaam waren in de ogen van God dat ze wonderen konden verrichten door hun gebeden of wiens preken een grote bron van inspiratie waren voor massa’s gelovigen, en die daarom heilig werden verklaard. Wel is er sprake van de West-Europese heiligen van vóór de schisma van 1054, zoals Willibrordus, Bonifatius, Servatius, Winfried, Oda, vele pausen van Rome, etc. Dus, is er dan sprake van de Nederlandse of Amerikaanse orthodoxe cultuur? Het antwoord is ja en nee, want dit zijn puur relatieve begrippen.

Het is wel zo dat er helaas altijd genoeg orthodoxe farizeeërs zijn die geneigd zijn zich boven westerlingen of nieuwkomelingen verheffen en hen een lesje lezen over wat wel en niet orthodox is. Daarom al die berispingen van de Heer Jezus tegen de joodse farizeeërs in Mattheüs 23 gelden net zo goed voor de orthodoxe farizeeërs, zowel priesters als zelfverzekerde leken.

3. De geschiedenis van de orthodoxe kerk is vol van negatieve periodes wanneer haar spirituele leven bevond zich op een lage niveau en er sprake was van bijgeloven, onderlinge strijd, wanneer hele kwaadaardige mensen aan de macht stonden in de kerk en de ketterse opvattingen tijdelijk triomfeerden. Het is bijvoorbeeld de periodes van grote en turbulente oproer en confrontaties met de ketterse stromingen van arianisme (321-381), nestorianisme en monofysitisme (5de eeuw), iconoclasme in de kerk van Constantinopel (726-842), de periode van overheersing van de ketterij van monotheletisme (638-381) en vele andere. Ook was er sprake van de zogenaamde Synodale periode (dus zonder patriarch, maar met de wereldse keizer aan het hoofd) in Russische orthodoxe kerk (1721-1917), wanneer het spirituele leven van mensen bevond zich in het algemeen op het lage niveau. In die tijd werd je bijvoorbeeld ontmoedigd door de kerk zelf om vaak of wekelijks naar de communie te gaan en bewust naar het ideaal van heiligheid te streven. Als je het toch wilde doen, dan werd je berispt als een “hoogmoedige” met een gebrek aan “nederigheid”, die ontkent dat “alle mensen zijn zondaars, onwaardigen”. Ik heb het natuurlijk zelf niet meegemaakt, maar dat is wat ik in ieder geval gelezen heb. De patriarch van Moskou Kiríll heeft zelf negatief gesproken over die toestand van zaken in die tijd en zeide dat religieuze onwetendheid en gebrek aan de kerkelijke activiteit van toen heeft uiteindelijk tot de Bolsjewistische revolutie van 1917 geleid.

Waar ik nu moeite mee heb als het gaat om Russische traditie is de regel om te biechten voor de communie. Frequente biecht is in praktijk niet zozeer de biecht van begane zonden, maar meer van gedachten, gevoelens en kleine dingen die je gedaan of gezegd heb. In feite is dit het puur monastieke gebruik uit de vroegchristelijke monasticisme. Maar monniken wisten wel wat ze deden en hoe ze dit tot hun voordeel konden gebruiken; ik geloof echter niet dat de meeste leken die dat doen een echte spirituele vooruitgang boeken. Toen ik op Athos als novice verbleef in een Grieks-orthodoxe klooster, mocht ik 3 keer week naar de communie en was nooit verplicht om iets te biechten. God zij dank dat ook nu ben ik vrij van dat onnodige gebruik.

In al die tijden van bijgeloof en verval verkeerde de orthodoxie in gevaar veranderd te worden in een pseudo-christelijke of zelfs heidense religie. Maar Christus vond altijd een uitweg om dit te voorkomen. Het waren met name individuele personen met een administratieve en/of spirituele gezag die wisten dit te voorkomen vaak doordat ze zelf door overheden vervolgd en verketterd en door andere mensen gesteund en geërd werden. Deze personen zijn in de geschiedenis gegaan als heiligen. En dat doet me denken aan wat de apostel profeteerde in 1 Korinthe 11:19: “Want er moeten ook afwijkingen in de leer onder u zijn, opdat wie beproefd blijken te zijn, in uw midden openbaar komen.”

Helaas ook nu zijn er bijgeloven, farizeïsme en allerlei antichristelijke stereotypes, die schande en schaamte brengen op de orthodoxe kerk. Dat is bijvoorbeeld de ketterij van etnofiletisme: het idee dat de orthodoxie is onderhevig aan nationaal-patriotisme van een “orthodoxe” natie en moet haar volksideologie zijn die voor de eendracht zorgt. Het heeft zich met name in Bulgarije en andere Balkanse landen ontwikkeld. En dat komt ook tot uiting in de eigen namen van de latere lokale kerken (Russische, Griekse, Bulgaarse, Servische, etc.), terwijl vanaf het begin van de Kerk van Christus was er daar geen sprake van en de kerken werden genoemd naar de steden waar hun bisschoppen verbleven (de kerk van Constantinopel, Rome, Antiochië, Alexandrië, Jerusalem, etc). Er zijn zelfs neonazi’s die de ideologie van Hitler met orthodoxie combineren (wat een satanische mengeling!). Maar dit kwaad is al veroordeeld in 1872 door de orthodoxe concilie in Constantinopel. Al met al  “Ik zeg u dat er velen zullen komen van oost en west en zij zullen aan tafel gaan met Abraham, Izak en Jakob in het Koninkrijk der hemelen, en de kinderen van het Koninkrijk zullen buitengeworpen worden in de buitenste duisternis; daar zal gejammer zijn en tandengeknars.” (Mattheüs 8:11)

“Natuurlijk, en het is onder meer de missie van de orthodoxe Kerk om de boodschap van Christus over te brengen aan de hele wereld en aan alle naties, zoals het evangelie van Matteüs zegt. Het is een missie en we hebben een verantwoordelijkheid: de verantwoordelijkheid om de rijkdom die het christendom is te delen. Maak het bekend in de wereld waarin we leven. De boodschap van het christendom moet worden verspreid in een eigentijdse en begrijpelijke taal; de parochies verwelkomen daarom de orthodoxen, alle nationaliteiten samen, en proberen een enkel lichaam te vormen. Op een dag zei een voorganger van de protestantse kerk die de Parochie van Brugge kwam bezoeken, tegen mij: “Morgen vieren we het Pinksterfeest, maar je viert het voortdurend in deze parochie”. We hebben dus een eeuwigdurende Pinksteren. Er is een grote dorst in de samenleving waarin we leven. België was een zeer katholiek land, maar vandaag is er een grote onverschilligheid ontstaan over alles wat met het religieuze te maken heeft, omdat de wereld niet langer geïnteresseerd is in het spirituele. Dit verklaart het grote probleem van België, dat het grootste aantal zelfmoorden in Europa kent. Dus we moeten ons leven zin geven, dat is onze opdracht. Ik ben van mening dat alle parochies zich op dit gebied moeten concentreren. Parochies mogen geen gesloten parochies blijven, waar geen plaats is voor degenen die niet van hen zijn. We moeten deze opening maken en iedereen omarmen…” (Metropoliet van Brussel Athenagoras, die van oorsprong een Vlaming is). https://orthodoxia.be/nl/2020/05/21/interview-met-zijne-eminentie-metropoliet-athenagoras-van-belgie-en-exarch-van-nederland-en-luxemburg-ter-gelegenheid-van-het-25-jarig-bestaan-van-de-parochie-van-brugge/

 

  Heiligen van de Lage Landen, orthodoxe icoon. 

 

32 minuten geleden zei Modestus:

De Orthodoxe kerk is helaas niet bezig met actieve evangelisatie.

Maar gelukkig zijn er af en toe uitzonderingen. Deze video is van de Tataarse orthodoxe gemeenschap. Hier is te zien hoe priester Daniël Sysójev evangeliseert onder de Tataren en Bashkiren. Die volken zijn voor het grootse deel islamitisch. En priester vader Daniël houdt op deze video een gebedsdienst tijdens hun festival die te maken heeft met paardrijden. Er wordt gebeden en evangelie gelezen zowel in Russisch als in het Tataars. Natuurlijk werden sommige moslims boos als ze dit zagen. De inspanningen, preken en anti-islamitische kritiek van vader Daniël leidde ertoe dat vele moslims zich tot Christus bekeerden. Daarom werd vader Daniël ook door een moslim vermoord op 20 november 2009. Velen vereren hem als heilige en volgens mij is het ook terecht. Moge zijn ziel in vrede rusten. 

 

8 uur geleden zei Gaitema:

Dank je wel voor je bijdrage. Het schetst een helder beeld. Ik denk dat we kunnen concluderen dat het ook in orthodoxe landen zo is, dat de echte oprechte gelovigen die Jezus volgen een kleine schare is. Jammer om te lezen dat je eigenlijk hierdoor moeilijk tot dat contact komt waar je zo naar verlangt. Herkenbaar is het wel. Ik kom zelf van oorsprong uit de PKN en daarvoor van de gereformeerde kerk, dat daarin is opgegaan. Het was moeilijk om te zien dat het geloof almaar minder en minder werd. 

Zijn er ook geen gesprekskringen?

Nee, niet in mijn geval. Behalve misschien op een Russischtalige religieuze forum. Maar ook daar moet je voorzichtig zijn en niet al te veel filosoferen om andere mensen geen aanstoot geven. Want mensen willen in het algemeen in rust leven door zich helemaal toe te vertrouwen aan de gezaghebbende priesters en te denken dat ze de waarheid hebben gevonden en in die zin het goed gaat met hen. Dus ze willen als het ware in een kribbe (kinderbedje)  verblijven waarin ze constant door anderen (met name hun herders) verzorgd en behoed worden. Daarom zijn er weinigen die open staan voor kritisch denken. De meesten willen blindelings hun traditie volgen. Dus ook al uitbannen ze mij niet op die forums uit respect voor mijn constructieve en rationele manier van redeneren, ik vind het toch zielig om die mensen daar op de proef stellen, want ze zijn niet rijp voor kritisch denken.

Ik heb trouwens ook twee protestantse kerken bezocht (als gast) in mijn omgeving. De ene kerk (in Helmond) was traditioneel protestants (calvinistisch?), de mensen waren in het algemeen aardig. De meesten waren ouderen. Maar ook daar willen ze vreedzame werelds bestaan leiden door in de wieg van hun protestantse kerk te blijven. Dus het is dan ook nutteloos om daar over religie of levensbeschouwing kritisch te praten. De andere (baptistische?) gemeente in Eindhoven was meer fundamentalistisch (ik bedoel het in de positieve zin), ze streven om terug te gaan naar de bron. Het is "Huis van God", dat je terug kunt vinden op YouTube. Hun kerkdiensten bestaan grotendeels uit preken en een deels uit gezangen op een moderne manier. De preken gaan over de bijbel en zijn daarop gebaseerd. Het lijkt alsof ze zich voorbereiden op de spoedige terugkomst van Jezus. Ze zijn ook bezig met evangeliseren. En dat is natuurlijk heel positief.  Maar niet alle mensen daar zijn zulke actieve christenen. Het is met name de leiders die dit organiseren. Ik miste daar wel de spirituele diepte van het gebed. 

De Orthodoxe kerk is helaas niet bezig met actieve evangelisatie. Volgens mij heeft het te maken met de historische achtergrond van de Orthodoxe kerk. Kerk en keizerlijke staat waren eeuwenlang (vanaf 4de eeuw) met elkaar nauw verbonden. Iedereen hoorde christen te zijn in die christelijke landen. Die christelijke keizer- en koninkrijken bestaan niet meer. Het laatste is door de communisten te niet gedaan in 1917. Maar de gedachtengoed is helaas gebleven. Er zijn nog steeds groeperingen die geloven in de terugkeer van de tsaristische orthodoxe Rusland, alsof Koning Christus niet genoeg is voor hen. De priesters en bisschoppen in orthodoxe landen zien de mensen daar als hun verdwaalde kudde die terug moet keren naar het geloof en de kerk, maar ze verwachten dat het orthodox geloof als het ware ingegrift is "in de genen", in het onderbewustzijn of in het historisch geheugen van hun landgenoten, en dat ze daarom vanzelf zullen terugkomen naar de kerk, zonder dat er op straat geëvangeliseerd moet worden. En het idee van proselitisme in niet-orthodoxe landen wordt ook verworpen omdat men wilt niet in conflict komen met andere religies of christelijke denominaties die die landen als hún eigen grondgebied zien. Dit is te meer omdat orthodoxe kerken zijn niet alleen pure geloofsgemeenschappen, maar ze representeren ook hun landen en etnische groepen (Bijvoorbeeld Russische orthodoxe kerk wordt zowel binnen als buiten met Rusland en Russen geïdentificeerd, hoe onterecht het in feite nu ook is). Ik geloof dat de echte reden voor de verwerpeng van proselitisme en evangelisatie is de luiheid en de hoogmoedige zelfvoldaanheid. Maar is dit mijn mening en ik kan me altijd vergissen.

 

Op 16-11-2020 om 18:05 zei Gaitema:

Met verbazing lees ik dat Oost Europese landen die oosters orthodox zijn vaak wel gelovig zijn maar een zeer laag percentage kerkbezoek kennen, terwijl westerse landen vaak minder gelovig, maar een hoger percentage kerkbezoek kennen. Voorbeeld: Nederland 14 procent. Rusland 2 procent.

Hoe verklaart zich dit?

Ik heb ook ietsje andere percentages gevonden: Volgens deze statistiek noemt 80% van de bevolking in Rusland zich orthodox, maar alleen twee derde daarvan geloven in God, en slechts 4% houdt zich aan vasten en gaat (regelmatig) naar de kerk. Hoe komt dat?

In veel landen, inclusief Rusland, associëren mensen zich met een of andere religieuze denominatie, religieuze gemeenschap, niet alleen in een strikt leerstellige zin, maar ook in de culturele. De religie van het land wordt dan geassocieerd met zijn beschaving, dus het behoren tot die concrete religieuze gemeenschap betekent behoren tot de hele historische beschaving en cultuur van het land. Daarom, wanneer iemand zichzelf orthodox noemt, bedoelt hij alleen dat de orthodoxe culturele beschaving een waarde voor hem is die deel uitmaakt van zijn identiteit. Ik denk ook dat veel mensen in Nederland associëren zich met het christendom, maar veel minder noemt zich christen (=gelovig). Ik ken bijvoorbeeld in mijn jiu-jitsu club een jonge man die als misdienaar heeft gediend in een rooms-katholieke kerk, terwijl hij gewoonlijk een t-shirt draagt met een duivelse monster (iets uit de rock-cultuur misschien?). Toen ik hem vroeg "Geloof je dan ook?" Hij gaf me een eerlijke antwoord "Nee". Hij ging naar de kerk omdat zijn ouders dat fijn vonden.

En wat betreft bezoeken van de kerk, er is een regel die stamt af van de eerste eeuwen van het christendom en apostolisch wordt genoemd. Volgens deze regel worden alle christenen in feite geacht de liturgie wekelijks bij te wonen en in ieder geval eens per drie weken naar de communie te gaan. Helaas wordt deze gezaghebbende regel niet nageleefd in de orthodoxe kerk tegenwoordig. En in de Russische orthodoxe kerk zijn de mensen vaak (maar niet altijd) verplicht om te biechten als ze naar de communie willen gaan. Dat lijkt me heel raar, om eerlijk te zijn; want dan wordt het vaak geen eerlijke biecht met als enkele doel toegelaten te worden tot de communie. Ik vind dat mensen moeten in alle vrijheid hun zonden belijden. God zij dank dat ik daar vrij van ben (van dit gebruik). 

 

4 uur geleden zei Gaitema:

Oké. Dat moet je liggen dan. Waar vind je dan goede opbouwende preken? En hoe gaat men om met de gaven van de Geest?

Ik wil je van tevoren duidelijk maken dat ik geen echte vertegenwoordiger ben van mijn kerk en ik spreek vanuit mijn visie. Ik zoek allereerst levende Christus en niet de in alle opzichten ideale geloofsstroming, want die is er niet. @Robert Frans heeft jou al veel uitgelegd. En ik vond het zelf interessant om te lezen. In mijn religieuze zoektocht wil ik echter teruggaan naar de bron en niet steeds bezig te zijn met al die verschillen tussen rooms-katholieken, orthodoxen en protestanten. Want dat gedoe vind ik nutteloos.

Er zijn wel preken, waarmee de priesters mensen willen bereiken. Korte preken tijdens de eredienst en langere preken daarbuiten of op de media. Er zijn ook hele populaire geschreven preken van geïnspireerde prekers van vroeger, zoals Johannes Chrysostomus. En als er niet voldoende gepredikt wordt, dan is het wel jammer. En dat gebeurde helaas wel in de geschiedenis. 

Er is een sacrament binnen de kerk, genaamd de myronzalving (vormsel), die direct na de doop wordt toegediend door de priester. Helaas worden de gaven van de Heilige Geest in onze tijd niet zo duidelijk gemanifesteerd als in de eerste eeuw (het spreken van andere talen, profeteren, genezen, etc.), maar de genadegave van de Heilige Geest is nog steeds reëel. Ik zou zeggen, verreweg niet iedereen die zich met trots orthodox noemt is een voorbeeldige christen, op zijn zachtst gezegd. Gewoonlijk zijn ze als baby gedoopt en zijn dan ook gewend om orthodoxie meer als hun mooi etnisch-culturele erfgoed te zien, dan als de oorspronkelijke religie van Jezus Christus. Eerlijk gezegd ik schaam me dit te moeten bekennen. Ik heb lange tijd een orthodoxe parochie bezocht in Nederland waar de parochianen bestonden uit Nederlandse bekeerlingen en immigranten uit Oost-Europa - hoofdzakelijk Roemenië (gespecialiseerde werkers en hun gezinnen), Rusland en Oekraïne (vrouwen die met Nederlandse mannen getrouwd waren en sommigen waren zelfs gescheiden), en in mindere mate uit andere landen van de voormalige Oostblok. Ik had geen indruk dat ik me te midden van de echt actieve gelovigen bevond, maar ik voelde meer sympathie voor de Nederlandse orthodoxen, ik denk juist omdat ze bekeerlingen waren en dus weten ze beter waarom ze naar de kerk gaan. 

Ik begrijp daarom hoe dat komt dat er protestantse gemeenschappen en Jehova's getuigen aanwezig zijn en zich verspreiden in Rusland. Het is ongeveer hetzelfde als bij rooms-katholieken 500 jaar geleden. Ze zien hoe de zogenaamde orthodoxen leven en profiteren van hun inconsistentie die ze bij hen zien in praktijk. 

Heel vaak werd ik verontwaardigd door de manier waarop de mensen het geloof praktiseerden in die parochie. Ze zijn als wereldse mensen materialistisch en lijken heel afhankelijk te zijn van hun gezaghebbende priester. Ik ben zelf een bekeerling en daar ben ik blij mee. Ik ben bewust dat ik de genade van de Heilige Geest heb ontvangen in mijn doop en myronzalving. En ik wil mijn best doen om een waardige vat te zijn van Gods genadegave.  God zij dank ken ik ook een orthodoxe klooster in Nederland waar ze oprecht toegewijd zijn aan God. En daar heb ik respect voor. Dus er is niks mis met mijn religie, maar het is wel moeilijk om broeders en zusters te vinden waarmee je samen met het geloof bezig kunt zijn, zonder steeds afhankelijk te moeten zijn van de ene of andere gezaghebbende priester of priester-monnik. En het is ook niet alleen mijn probleem, het was ook het probleem van vele heiligen van de orthodoxe kerk, die door de priesters en bisschoppen van diezelfde kerk vervolgd werden. Het is Johannes Chrysostomus, Maximus de Belijder, Athanasius van Alexandrië en een recente heilige Nektarios van Pentapolis (20ste eeuw) en vele andere. Al die mensen, behalve Maximus, waren zelf bisschoppen en werden vervolgd door hun eigen collega's uit jaloezie en afgunst. Net als Christus moesten ze in hun eenzaamheid hun kruis (vervolgingen en bespottingen) dragen en Golgotha bestijgen. En nu worden ze vereerd door dezelfde kerk die hen ooit vervolgde. Ik vind het eerlijk dat hun levensverhalen werden opgetekend, maar of er veel mensen zijn die daar werkelijk iets van leren, dat betwijfel ik.

 

 

Durf je dat ook?

 

Op 28-6-2020 om 12:23 zei Gaitema:

Welke christenen inspireren jou en wat leer je ervan?

Ik vind de levensverhalen van de vroegchristelijke martelaren heel inspirerend. In mijn ogen zijn ze echte christenen die zonder enige compromis met de goddeloze wereld de Christus volgen.

Op 24-11-2016 om 23:16 zei Olorin:

Wat vind je leuk om te doen in je vrije tijd, naast de bijbel lezen, in de kerk zitten en bidden?

Naar de gewijde muziek luisteren en meezingen. Het lijkt wel op karaoke, maar dan wel met de stem van de professionele zanger.

Zojuist zei Mount Freedom:

In Adam kan geen mens een broeder zijn.

Ik bedoelde niet de religie van Adam, maar dat we allemaal tot één (gevallen) menselijk geslacht behoren. Bijvoorbeeld ik doneer mijn bloed voor de behoeftige zieke mensen, en, terwijl ik allochtoon ben, geef ik mijn bloed over aan onbekende mensen met (vermoedelijk) verschillende etnische achtergronden. Je kan bijvoorbeeld het bloed van de aap niet overbrengen op mensen, maar wel dat van de medemensen. Dat laat duidelijk zien dat we één gemeenschappelijke voorvader hebben en in die zin verbonden met elkaar als één familie (zij het verdeeld is). 

Op 12-9-2020 om 21:30 zei Hermanos2:

Ik hoop dat de titel van dit topic voor zich spreekt. Afhankelijk van welke kerk men bezoekt en welke leerstellingen men aanneemt, zijn niet allen die zich christen noemen ertoe bereidt elkaar broeder te noemen. Hoe denken christenen op dit forum daarover? Waar trekken jullie de grens? 

Ik ben wel bereid iedereen broeder te noemen. Zelfs al zijn niet alle mensen broeders in Christus, niettemin zijn we broeders in Adam.

Op 24-7-2020 om 19:34 zei Fundamenteel:

Zijn dit echt vluchtelingen als er amper vrouwen tussen zitten en daar met kind achterblijven?

Die mannen zouden beter hulp krijgen hun eigen landen terug op te bouwen.

Als ik dit Engelstalige filmpje beluister, dan heb ik indruk dat je gelijk hebt. God zij dank dat veel Moslims in westerse landen zijn veel betere mensen dan hun geliefde profeet, maar er zijn ook veel uitzonderingen. 

 

 

Het Ongeschapen Licht vertegenwoordigt Gods eigen Licht als Zijn energie, die zelfs in dit leven op aarde kan worden gezien als God Zijn glorie wil manifesteren. In deze video ziet u alle gevallen van ongeschapen Licht opgenomen op videocamera en op foto's, die ik op internet kon vinden. Het eerste voorbeeld toont een Georgisch-orthodoxe priester aan wie dit Licht verschijnt na zijn preek. Waarom verschijnt het Heilige Licht op de vrome priesters en monniken? Waarschijnlijk omdat God wil gelovigen inspireren om trouw te zijn aan Christus en zijn Kerk en volharden het deugdzaam leven.
Je zult ook enkele foto's zien van het zogenaamde heilige vuur, dat op wonderbaarlijke wijze verschijnt in de kerk van de opstanding van Christus in Jeruzalem op de grote zaterdag voor Pasen volgens de orthodox-christelijke kalender. In tegenstelling tot gewone vuur, is dit vuur niet schadelijk voor de menselijke huid en veroorzaakt het niet de pijn van verbranding.
Het lied dat in het Slavisch (de heilige taal van de Russisch-orthodoxe kerk) wordt gezongen door de monniken van het Valaam-klooster in Rusland. Het is een vrij korte versie van de zogenaamde Polyeleos, die is samengesteld uit psalmen 135 en 136.

Een andere video over het heilig vuur met Polyeleos in het Grieks: