Modestus

17 april

De heilige Donnan (Domnan) en zijn medebroeders. Zoals veel andere Ierse abten was hij, met zijn 52 leerlingen, er op uitgetrokken om een eenzaam eiland te zoeken, om zonder enige afleiding met God te kunnen zijn. Nadat zij op lona de heilige Columba hadden bezocht, wendden zij de steven noordwaards en zetten voet aan land op het eiland Ewe, een van de Hebriden, waar ze echter door zeerovers werden overvallen tijdens de Paasdienst. Zij werden in een schuur gedreven, die vervolgens in brand werd gestoken. De vluchtende monniken werden afgeslacht, 617. Zij werden als martelaren vereerd en Donnan bleef een populaire naam in Schotland.

De heilige Johannes III van Odzoen, patriarch van Armenië, 650-728. Hij werd monnik, in het klooster van de heilige archimandriet Theodoros, die evenals de heilige Johannes de Doper een boetekleed van dierenhuid droeg. Bij hem leerde hij het strenge ascetische leven. Naast de bijbelstudie in het Armenisch, leerde hij ook de Griekse taal, en hij werd daarom de “filosoof” of de “geleerde” genoemd.
Tijdens zijn jeugd werd Armenië door de Arabieren veroverd, die er meer dan 2 eeuwen de heersers zouden blijven. Toen Johannes in 717 tot patriarch werd gekozen, zond de Arabische stadhouder, die hem hoog schatte, een gunstig rapport over zijn bekwaamheid naar de emir. Deze nodigde daarop Johannes uit hem in Damaskos te komen bezoeken.
In vol ornaat, omringd door de bisschoppen van zijn raad, betrad de patriarch het paleis van de emir. Deze plaatste de modern klinkende opmerking hoe deze pracht te rijmen viel met het eenvoudig optreden van de profeet Jezus (lsa). Johannes antwoordde hierop dat het een symbool was van de heerlijkheid van Gods Huis, om deze zichtbaar te maken voor het volk. Maar als de emir de andere aanwezigen naar buiten liet gaan, dan zou hij hem zijn persoonlijk leven tonen. Toen ze samen alleen waren, legde Johannes zijn gewaden af en liet het kleed van geitenvellen zien, waarvan hij de ruwe haren op het blote lichaam droeg, “om me voortdurend te herinneren aan het lijden van Christus en aan mijn eigen zonden en tekortkomingen”.
De emir was zeer getroffen, en met oosterse vrijgevigheid vroeg hij hem naar zijn wensen. Op verzoek van de patriarch zouden christenen niet meer gedwongen kunnen worden de islam aan te nemen. Ook werden de zware belastingen die aan kerken en geestelijken werden opgelegd afgeschaft, want de christenen zouden volledige vrijheid van godsdienst genieten.
Johannes geleerdheid blijkt uit vele theologische werken van zijn hand. Hij bundelde de bestaande canonieke regels. Hij dichtte hymnen voor de heiligen van het Oude en Nieuwe Testament. Nadat hij 15 jaar de kerk had bestuurd, trok hij zich met enkele monniken op de berg Sothiets bij zijn geboortedorp terug. Daar is hij gestorven in 728.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Elias, priester, en de monniken Paulus en lsidorus, te Cordova door de Arabieren vermoord; Petros, diaken, en zijn dienaar Hermogenes te Antiochië; en Mappalicus met Fortunatus, Marcianus en anderen in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige abt Moyses; abt lsaäk van Gorina; Markos de Rijke; de monniken Patanios en Thomas; Vandon, de 12e abt van Fontenelle naar Troyes verbannen door Karel Martel en teruggeroepen door Pepijn; 756; Pantagathus, bisschop van Vienne; Innocentius‚ bisschop van Tortona; een Landry, bisschop van Metz, tegen 700.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-468/

 Jezus                                                                                                                                               De opwekking van Lazarus

 Intocht van Jezus in Jeruzalem

 Armeense klooster in Odzoen met een prachtige landschap op de achtergrond

16 april

De heilige Engratia (Encratides) en 18 medemartelaren: Optatus, Lupercus, Successus, Martialis, Urbanus, Julia, Quinctilianus, Publius‚ Fronto, Felix, Cecilianus‚ Eventius‚ Primitivus‚ Apodemius en nog 4 anderen, en Caius, Crementius en Lambertus te Saragossa in 304, tijdens de vervolging van Diokletiaan.
Optatus en 17 medestrijders van Christus, werden reeds de eerste dag van hun proces ter dood gebracht. Caius en Crementius stierven toen zij de volgende dag opnieuw gefolterd werden.
Engratia was geboren en opgegroeid in Portugal, en in het geheim christen geworden. Toen haar vader haar wilde uithuwelijken, ontvluchtte zij huis en vaderland en kwam in Saragossa. Toen zij zag met welk een grenzeloze wreedheid de christenen daar vervolgd werden, kon zij zich in haar verontwaardiging niet stil houden en zij verweet de gouverneur zijn barbaarsheid. Deze ontstak in woede, liet haar grijpen en in handen stellen van de meest sadistische beulen. Met een opengescheurd en zwaar verminkt lichaam werd zij weer in de gevangenis geworpen, waar zij na enkele dagen aan heftige wondkoorts overleed, in 304.
Lambertus was in dienst bij een rijke boer. Terwijl hij aan het ploegen was eiste zijn meester dat hij eerst de goden zou vereren. Toen Lambertus dit weigerde omdat hij christen was, sloeg de boer hem dood met het ploegijzer. De anderen werden op dezelfde dag doodgefolterd. Hun roemvolle marteldood is door een dichter uit die tijd, Prudentius‚ bezongen.

De heilige Vasius (Walsus, Valse) had rijke bezittingen in Saintes‚ in het huidige Cognac-gebied. Hij hoorde eens deze woorden van de Apostel voorlezen: “Heb niet de wereld lief, noch de goederen van deze wereld, want wie de wereld liefheeft, in hem is de liefde van de Vader niet.”
Hij nam dit ter harte en besteedde zijn rijke inkomsten aan het lenigen der noden van de armen. Hij was niet getrouwd en deze vrijgevigheid werd hem zeer kwalijk genomen door zijn naaste familieleden die hoopten eens alles te erven. Zij namen verschillende landerijen eigenhandig in beslag en toen Vasius zich daartegen verzette en er een rechtszaak van wilde maken, werd hij door die oom en neef aangevallen en gedood, tegen het jaar 490. Hij wordt daarom vereerd als martelaar.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Leonidas met Chariessa, Niki, Galina‚ Kallis, Nynechia, Basilissa en Theodora uit Morea‚ die in Korinthe ter dood zijn gebracht op Pasen van het jaar 258, evenals Irene.

Eveneens op deze dag de heilige Turibus, bisschop van Le Mans; en Drogo, monnik dichtbij Valenciennes.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-467/

 Icoon toegewijd aan de nieuwe martelaren en belijders van Rusland (Sovjet-Unie) ten tijde van het communistische regime.

15 april

De heilige Paternus (Patier of Pair), bisschop van Avranches, was geboren in Poitiers, waar zijn vader een belangrijk ambt bekleedde. Hij trad daar ook in het klooster, maar om het gebod van Christus: zijn vader en moeder te verlaten, trok hij zich met zijn mede-monnik Scubilion terug in het Scicy-woud.
Daar werd hij door de bisschop van Coutances priester gewijd. Deze wist hem ervan te overtuigen dat een christen de opdracht had het geloof te prediken. Met zijn medebroeders Senier, Gaud en Aroaste begon hij een omvangrijke missiearbeid welke leidde tot christianisering van heel de streek. Hij stichtte verschillende kloosters, Gaud werd bisschop van Evreux en hijzelf bisschop van Avranches
Nadat hij zijn diocees 13 jaar had bestuurd, stierf hij in 565, op dezelfde dag als de heilige Scubilion.

De heilige Ruadan, abt van Lothra, werd in Ierland geboren in het begin van de 6e eeuw. Hij was een der voornaamste leerlingen van de heilige Finnian en rond 550 had hij het klooster gesticht van Lothra, in de omgeving van Tipperary. Verder zijn geen feiten over hem bekend.

 Olimpia

De heilige Maximus en Olympias waren Perzische edelen. Toen keizer Decius zich van verschillende Perzische provincies had meester gemaakt, werden zij gevangen genomen. De keizer wilde hun bezit confisceren en vroeg naar hun rijkdommen. Zij wezen op hun lichaam en ledematen: “Dit zijn onze schatten. Hak ze maar af, breek ze, verbrand ze, mishandel ze, dan krijgen wij daarvoor in de plaats eeuwige rijkdommen van onze Heer.” Want ze werden aan allerlei martelingen onderworpen. Tenslotte werd hun met breekijzers het hoofd ingeslagen, in het jaar 251.

De heilige Mstislav, in de doop Theodoros, grootvorst van Novgorod. Hij had het bestuur in handen sinds zijn 12e levensjaar wegens zijn bijzonder vroege rijpheid. Deze bezonnenheid was een blijvende karaktertrek die hem de achting van zijn stadsgenoten verschafte, terwijl hij hun liefde won door zijn grootmoedigheid, zijn vreedzaamheid en zijn ijver voor een rechtvaardig bestuur. Veel kerken werden onder zijn bewind gebouwd. Na de dood van zijn vader kwam hij ook op de troon in Kiev. Daar is hij gestorven in 1132.

De heilige Eutyches, Mare en Victorinus waren omwille van het geloof verbannen naar het eiland Ponza, te zamen met de heilige Flavia Domitilla. Onder keizer Nerva werden zij in vrijheid gesteld, maar onder Trajanus werd de vervolging weer veel zwaarder. Zij werden naar verschillende plaatsen vervoerd om gemarteld te worden. Victorinus werd opgehangen in giftige zwaveldamp, Maro werd onder een rotsblok verpletterd en Eutyches werd met het zwaard gedood tegen het einde van de 1e eeuw.

De heilige Mundus (Mond) leefde in de 10e eeuw in Schotland. Daar stond hij aan het hoofd van een van de grote abdijen, en zelf stichtte hij verschillende andere. Zijn uitspraken over de broederliefde, de zachtmoedigheid en over het leven in de tegenwoordigheid van God, zijn in hoge ere gehouden bij vele geslachten van monniken. Hij is op hoge leeftijd gestorven in 962.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Theodoros, een priester, en Pausolypios, ter dood gebracht in Thracië, onder Hadrianus; en Eutyches, ter dood gebracht te Ferentino bij Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Leonidas, bisschop van Amene, in vrede gestorven; Hortarius (Ortaire), abt te Landelle, 580; Sevester, abt van Moutier-Saint-Jean, 625; en Abbo, bisschop van Metz, 707.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-466/

14 april

De heilige Antonios, zijn broer Johannes en hun neef Eustathios uit Litauen. Antonios en Johannes waren beambten aan het hof van de groothertog Olgerd. Zij waren christen geworden en trokken toen de aandacht door hun terughoudende levenswijze. Toen zij op vastendagen geen vlees wilden eten, begrepen de afgodspriesters de oorzaak en zij klaagden hen als christenen aan. Zij werden in de gevangenis geworpen en toen de orthodoxe gemalin van de groothertog stierf, was er niemand meer om hen te verdedigen.
Na een jaar van telkens terugkerende martelingen en scherpe verhoren, bezweek de oudste broer, Johannes, onder de last en hij keerde tot het heidendom terug. De groothertog liet nu ook beide anderen vrij, in de hoop dat Johannes hen zou overhalen eveneens afvallig te worden. Dit bleek een misrekening te zijn. Antonios volhardde in zijn geloof en dat bleek ook invloed uit te oefenen op anderen aan het hof. Hij werd toen opnieuw gevangen gezet, maar hij bleef Christus verheerlijken, tot verbazing van de wacht. Zijn geloof en zijn standvastigheid in de kwellingen trokken steeds meer mensen aan, die hem bezochten in de gevangenis die zo een school werd van godsdienstonderricht.
Intussen werd de afvallige Johannes steeds meer van wroeging vervuld, en hij keerde tot de kerk terug. Tijdens een heidens feest beleed hij openlijk weer christen te zijn. De woedende aanwezigen sloegen hem halfdood, en met wonden overdekt kwam hij, tot beider grote vreugde, weer bij zijn broer in de kerker, en zij ontvingen die dag ook samen de heilige Communie. Een grote schare nieuwsgierigen was hiervan getuige. Om hieraan een einde te maken liet de groothertog Antonios ter dood brengen op 14 april, in de verwachting dat Johannes, die zich reeds eenmaal zwak had betoond, opnieuw zou afvallen. Deze bleef echter vol moed Christus verkondigen aan ieder die naar de gevangenis kwam, en werd daarom 10 dagen later ter dood gebracht op 24 april (hij wordt ook op die dag herdacht).
De jonge Eustathios, die toen nog Krugletz heette, was met verbazing vervuld over hun moed en standvastigheid. Hij wilde de oorzaak daarvan leren kennen en raakte toen zelf zo onder de bekoring van Christus dat hij zich liet dopen. Hij moest toen het wreedste lot van hen ondergaan. Hij werd op afgrijselijke manier gemarteld, en tenslotte evenals de beide anderen opgehangen aan de heilige eik, op de 13e december van hetzelfde jaar 1347.

De heilige Ardalion was een toneelspeler, we zouden nu zeggen: een cabaretier, die op het toneel de christenen belachelijk moest maken. Op het toneel werd een foltering in scene gezet, waarbij Ardalion de rechter op zo snedige wijze van antwoord diende dat het publiek van plezier begon te juichen. Maar toen werd Ardalion, die blijkbaar werkelijk kunstenaarsgevoeligheid bezat, er zich plotseling van bewust wat iemand moest bezielen die zich in werkelijkheid zo gedroeg. In een flits kwam hij tot de overtuiging dat alleen maar de volledige werkelijkheid iemand daartoe in staat kon stellen, en toen riep hij uit dat hij dat niet gespeeld had, maar dat het zijn heilige overtuiging was. Hij werd voor de rechter gebracht die hem in het vuur deed werpen, en zo voltooide hij zijn getuigenis, tegen het jaar 300 in Rome.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Azades de eunuch en 1000 mede-martelaren, in de Paasweek gedood in Perzië, 341; en Proculus‚ bisschop van Terni, samen met de maagd Domnina en haar medezusters.

Eveneens op deze dag de heilige Abundius, koster van de Sint Pieterskerk in Rome.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-465/

13 april

De heilige Artemon, priester van Laodicea, verwoestte de tempel van Artemis. Dit wekte natuurlijk de woede op van de heidenen die hem dan ook grepen, mishandelden en aan de zwaarste folteringen onderwierpen. Artemon bleef echter ongedeerd en dat maakte een diepe indruk. Velen bekeerden zich, ook de heidense priester Vitalios de latere bisschop van Caesarea.
Toen de oude man voor de rechter stond, getuigde hij over zichzelf en zei: “lk heet Artemon en ben een slaaf van Christus, mijn God. 16 jaar heb ik als lezer de diensten in de kerk gelezen; 28 jaar was ik diaken, en las het heilig Evangelie; nu ben ik sinds 30 jaar priester en heb het volk onderricht en met de hulp van Christus heb ik hen op de weg des heils gebracht”.
Artemon werd vrijgelaten maar werd toch niet verder in de stad geduld. Hij vertrok naar Asia‚ waar hij ook velen tot Christus bracht. Daarom werd hij ook hier gearresteerd en ter dood gebracht in het jaar 303.

De heilige Kreskens. (Crescens uit Myra van Lycië, die levend is verbrand. Hij stamde uit een beroemd geslacht en had een hoge leeftijd bereikt. Toen de vervolging om zich heen greep en steeds meer slachtoffers maakte, ging hij, naar het gerecht en probeerde hun de onredelijkheid van hun handelwijze te doen inzien, een hen te doen begrijpen dat het toch veel meer zin had te geloven in de levende en ware God, de Schepper van alles wat bestaat. Maar zij toonden geen enkele eerbied voor zijn ouderdom; en aanzien; de stadsbestuurder liet hem grijpen en folteren en toen Kreskens zich zelfs door zulke dwingende argumenten niet liet overtuigen, deed hij hem in het vuur werpen.

De heilige Martinus, paus van het oude Rome, afkomstig uit Toscane, was ter voltooiing van zijn studie naar Rome gegaan en werd daar opgenomen in de clerus. Zijn geleerdheid bracht hem in aanraking met de kerkelijke leiding en in 649 werd hij tot Paus gekozen. Hij werd direct geconfronteerd met de opdringende ketterij der monotheleten, die van oordeel waren dat de menselijke natuur in Christus onmogelijk gelijkwaardig kon zijn aan Diens goddelijke natuur, wat zich daarin toespitste dat in Christus alleen maar een goddelijke wil zou hebben geheerst. De grondoorzaak is dezelfde als bij de meeste ketterijen: de mens wil de goddelijke werkelijkheid beoordeelbaar maken voor zijn toch zo beperkte verstand, en doet daardoor tekort aan de volle rijkdom der werkelijkheid.
Martinus zag duidelijk de praktische gevaren die verbonden waren met dit rationalisme, terwijl het wereldlijk bestuur, in dit geval de keizer, er duidelijk de voordelen van zag voor de positie van de staat, die daardoor een verborgen maar zeer verreikende invloed zou kunnen hebben op die andere grote macht, de kerk. Toen Martinus dan ook met kracht tegen de valse leer begon te prediken, en een concilie van 105 bisschoppen bijeenriep waarop die leer veroordeeld werd, zond de keizer een van zijn generaals naar Rome om Martinus geboeid naar Constantinopel te brengen.
Toen het zover was, durfde deze niet rechtstreeks de hand aan de patriarch van Rome te slaan, maar Martinus werd toch uit Rome verwijderd en naar de Cycladen verbannen. Toen hij van daaruit nog invloed bleek uit te oefenen, werd hij naar Constantinopel gebracht en aan een officieel proces onderworpen. Hij werd beschuldigd van samenzwering met de Arabieren en dat hij de Moeder Gods niet vereerde. Zijn tegenwerpingen werden niet geloofd en hij werd tot gevangenisstraf veroordeeld, eerst in de stad, daarna in het verre Chersonesos, samen met twee andere bisschoppen uit Italië.
Daar is hij na 2 jaar gestorven, in 655. Zijn relieken zijn later naar Rome gebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-464/

12 april

De heilige Basilios de Belijder, bisschop van Parium (Klein-Azië) heeft onder Leo de Isauriër veel moeten lijden omwille van de iconenverering. Hij werd van de ene plaats naar de andere verdreven, waar hij door zijn voorbeeld van moed en geduld de gelovigen sterkte om standvastig te blijven in de orthodoxie. Tenslotte is hij in vrede gestorven, in de eerste helft van de 8e eeuw.

De heilige Anthusa verdeelde na de dood van haar vader, keizer Konstantinos Kopronymos in 775, haar persoonlijk vermogen onder de armen, en vertrok op pelgrimstocht naar de heilige plaatsen, om daarna in te treden in het klooster van de heilige Eufemia. Zij werd een voorbeeldige moniale en werd tot overste gekozen in het stadsklooster Omonia van Constantinopel. Zij liet zich niet gelden en nam deel aan al het kloosterlijk werk, tot aan haar dood in 811. Zij was toen 52 jaar oud.

De heilige Isaäk de kluizenaar (ook wel de Syriër II genoemd), had zijn vaderland Syrië verlaten toen daar het monofysitisme de overhand kreeg. Hij zwierf rond tot hij zich vestigde op de Monte Luko bij Spoleto in Italië. Hij leidde een leven van volkomen onthechting en won het vertrouwen van de plaatselijke bevolking, die hij vaak op wonderbare wijze wist te helpen in hun noden. Er kwamen ook enige leerlingen die zijn leven deelden en door hem onderricht werden, maar er ontstond geen klooster. Na zijn dood, rond het midden van de 6e eeuw, werd Isaäk eerst onder zijn kluis begraven. Later werd tot zijn gedachtenis een kerk gebouwd in Spoleto, waarheen zijn relieken werden overgebracht.
De heilige Gregorios de Grote schrijft over hem in zijn Dialogen: Eens kwam een groep bijna naakte bedelaars bij hem om kleren vragen. Isaäk stuurde een van zijn monniken naar een holle boom aan het eind van de weg, om mee te brengen wat hij daar vond. Hij kwam terug met een pak kleren die lsaäk aan de bedelaars uitdeelde. Vol schaamte herkenden zij hun eigen kleren, die ze daar tevoren verstopt hadden.

Iemand anders, die naar hem gestuurd was met een aantal bijenkorven, had er een onderweg voor zichzelf verborgen. Isaäk waarschuwde hem toen dat hij op de terugweg voorzichtig moest zijn met die korf, want die was intussen door een nest adders in beslag genomen. “Pas op dat je niet gebeten wordt!”

De heilige Sergios, patriarch van Constantinopel, een geleerd en deugdzaam man, was monnik van het klooster van de heilige Manuël, waarvan hij later ook abt werd. Op vrij hoge leeftijd werd hij patriarch in het jaar 999, en hij heeft toen de kerk nog 20 jaar bestuurd, totdat hij stierf in 1019. i

De heilige Julius l, paus van Rome van 337 tot zijn dood in 352. Hij heeft veel gedaan om de heilige Athanasios te steunen in zijn strijd tegen de Arianen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-463/

11 april

De heilige Antipas, bisschop van Pergamum‚ die in de Apocalyps genoemd wordt als “de engel van Pergamos”: “Gij hebt het geloof niet verloochend, ook niet in de dagen van Antipas, Mijn trouwe getuige, die gedood werd bij u, daar waar de satan woont” (Opb. 2:13). Tijdens de vervolging van Dometianus (81-96), werd hij gegrepen en voor de rechter gebracht, die de eerbiedwaardige oude man ervan trachtte te overtuigen dat de heidense godsdienst veel ouder was dan het splinternieuwe christendom, en dus veel waardevoller moest zijn. Antipas kon natuurlijk op de veel grotere ouderdom van de Schrift wijzen tegenover de verscheidenheid der Griekse beweringen. Dit wekte zulk een woede op dat hij ter dood werd gebracht in een gloeiende koperen stier, in het jaar 92, terwijl hij bad voor zijn vijanden en voor God de lofhymne zong.

De heilige Pharmoetios was een van de kluizenaars in de Egyptische woestijn. Hij zorgde voor de heilige Johannes de “uitgedroogde”, die op bodem van een gebarsten cisterne leefde, in de 5e eeuw.

De heilige Jakobos van Zjeljesny Bor was een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Hij stichtte een klooster in het oerwoud van de Kostroma-provincie, niet ver van de tegenwoordige ijzermijnen. Nadat het klooster door de Tataren in 1429 was verwoest, zorgde hij voor de wederopbouw, waarbij hij zelf aan het zware handwerk deelnam. ln de daarna volgende hongersnood gaf hij onderdak en voedsel aan een aantal getroffen boerengezinnen. Hij is gestorven in 1442. Ook zijn medebroeder Jakobos wordt heden herdacht.

De heilige Euthymios en zijn opvolger Chariton stichtten samen een klooster aan de oever van de Sjanzjemrivier. Euthymios overleed in 1465 maar Chariton heeft nog 40 jaar de gemeenschap bestuurd.

De heilige Tryfena en Matrona waren meisjes uit Kyzikos‚ hartelijk met elkaar bevriend en van een gemeenschappelijk ideaal vervuld: hun leven tot in elk onderdeel aan Christus te wijden. Ze kozen daarvoor de weg der boetelingen, leefden in een hutje, deden zwaar werk en beperkten hun behoeften tot het allernoodzakelijkste. Er was geen brood in huis, alleen wat geweekte linzen. Vaak bleven zij ook een gehele dag zonder drinken. Er waren ook geen eigenlijke kledingstukken, ze bedekten zich zo weinig mogelijk en liepen blootsvoets. De nacht was er nog eerder om gebeden te zeggen dan om rust te nemen. En in al deze ascetische strengheid verbond hen een steeds inniger genegenheid. Dit heroïsche leven werd door God aanvaard omdat het een uiting was van liefde voor Hem. Zij werden vaak op wonderbare wijze verhoord wanneer anderen hun gebed vroegen, en vaak wisten zij tevoren wanneer iets bijzonders geschieden zou. Zo voorzegden zij ook de dag van hun dood, en dat de Heer hun gegeven had om tegelijk te sterven. Het verhaal zegt niet of zij toen reeds ziek waren, maar dat zij op deze 11e april het kruisteken maakten op hun voorhoofd en toen hun ziel overgaven aan God.

De heilige Filippos, bisschop van Gortyna op Kreta, die zulk een aanzien genoot dat hij zelfs tijdens de vervolging van Marcus Antoninus zijn eparchie in vrede wist te bewaren.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-462/

10 april

De heilige Makarios, aartsbisschop van Antiochië, had afstand gedaan van zijn zetel en was op pelgrimstocht gegaan naar het heilige Land. Daar werd hij gevangen genomen door de Saracenen en herhaalde malen gefolterd. Hij ontsnapte later, stak de zee over en kwam in Europa terecht, dat hij geheel doortrok tot hij tenslotte in het jaar 1011 onderdak verzocht in de Sint Bavo-abdij te Gent. Zijn benen konden hem niet langer dragen zodat hij niet in staat was naar zijn land terug te keren. Toen kort daarna de pest uitbrak, bood zijn oude lichaam geen weerstand meer en hij is gestorven in 1012.

Ontelbare heilige martelaren in Georgië die om het leven zijn gebracht tijdens de Perzische invasie in 1615. Van de 12 kloosters die sinds 1000 jaar de verlichting hadden gebracht, werden er slechts 2 gespaard.

Te Rome vele heilige martelaren die door de heilige paus Alexander in de gevangenis waren gedoopt. Zij werden met zware stenen om de hals gebonden in een oud schip gestouwd, dat in volle zee tot zinken werd gebracht.

De heilige Beda de jongere stond aan het hoofd van een van de door keizer Karel de Grote gestichte seminaries. Hij was afkomstig uit Sleeswijk en zijn uitstekende studieresultaten, samen met zijn ernstige godsdienstigheid, bezorgden hem een gunstig oordeel bij de keizer en zijn raad. Zij boden hem een bisschopszetel aan maar Beda weigerde en trok zich terug in de abdij van Gavello in Noord-Italië‚ samen met zijn vriend Venerius. Zij sloten vriendschap met een witte duif, die hen geregeld kwam opzoeken in hun cel. Venerius was wel bang voor de boeken maar Beda dacht dat God het dier had gezonden om hun genoegen te doen en wilde de vogel niet buitensluiten. Beda is gestorven in 883 en wordt soms verward met de Engelse Beda Venerabilis, de beroemde geschiedschrijver, die anderhalve eeuw eerder heeft geleefd.

Ook nog op deze dag de heilige priester Jakobos met de diakens Azadanos en Abdikios, die onder de Perzische koning Sapor ter dood zijn gebracht in 380; en de priester Apollonios, met 5 anderen verdronken te Alexandrië onder Maximiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Palladius, bisschop van Auxerre‚ 658.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-461/

9 april

De heilige Eupsychios was een der slachtoffers van Juliaan de Afvallige. Hij werd verantwoordelijk gesteld voor de verwoesting van de tempel van Fortuna in Caesarea van Kappadocië. Hij was juist getrouwd toen hij gegrepen werd en terechtgesteld in 362. Bovendien werd de bevolking, die vrijwel geheel christen was, een zware boete opgelegd met het bevel de afgebroken tempel te herbouwen.
In plaats daarvan bouwden zij een kerk ter ere van de martelaar Eupsychios. Reeds korte tijd later spreekt de heilige Gregorios van Nazianze over een aan hem toegewijde kerk, terwijl de heilige Basilios de Grote de bisschoppen van Pontus uitnodigde om zijn feest te komen vieren. Juliaan was intussen gesneuveld in de oorlog tegen Perzië.

 Vadim

De heilige Badimos (Vadim), een rijk en aanzienlijk man in Perzië, wilde zijn hele leven en zijn bezittingen aan Christus wijden en had daarom in Bithlapet een klooster gebouwd. Hij werd met 7 van zijn mede-monniken gevangen genomen tijdens de vervolging van Sapor. Na 4 maanden werden zij allen onthoofd in het jaar 376. Hun beul was vroeger zelf christen geweest maar uit angst was hij van het geloof afgevallen. Nu moest hij zijn terugkeer tot het heidendom bewijzen door het beulswerk te verrichten tegen zijn vroegere geloofsgenoten. Er was blijkbaar chantage nodig om mensen te dwingen zulke wreedheden te begaan, want het is een motief dat bij verschillende vervolgingen voorkomt. Het hangt misschien ook samen met het feit dat het gewone gevangenispersoneel vaak onder de indruk kwam van de moed der gefolterden en dat zij zich dan tot Christus bekeerden.

De heilige bisschop Heliodoros van Bizabden (Perzië) en zijn priesters Dosan en Mariab, de martelaar Audiësos en nog 270 anderen die tijdens de vervolging van Sapor in Perzië zijn gedood tussen 362 en 364. Koning Sapor was de stad binnengevallen en had daar alle weerbare mannen gedood, maar de geestelijkheid vooralsnog gespaard. Heliodoros voelde zijn einde naderen en wijdde daarom Dosan tot bisschop, maar terwijl deze dienst voltrokken werd, vielen de Perzische soldaten de kerk binnen en richtten een slachtpartij aan, omdat zij het Perzische geloof zouden hebben belasterd. Audiësos was tot zijn groot verdriet niet dodelijk getroffen. Hij liep daarom de straat op en zong luidkeels een hymne voor Christus. Zoals hij verwachtte, werd hij gegrepen en onthoofd.

Eveneens op deze dag de heilige Marcellus, bisschop van Die, 474; en Akatios, bisschop van Amida (Mesopotamië), die de kerkschatten verkocht om gevangenen los te kopen.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-460/

8 april

De heilige Johannes Naukliros, een kapitein, was door een ongeval bewusteloos geraakt en werd toen door de Turken besneden om hem tot moslim te maken. Toen hij, nadat hij weer bijgekomen was, bemerkte wat er met hem gebeurd was, begon hij luidkeels te protesteren. En dreigementen noch folteringen konden hem ervan afbrengen Christus te belijden. Daarom werd hij op Kos levend verbrand in 1669.

De heilige Perpetuus, bisschop van Tours, stamde uit een rijke senatorenfamilie. Zijn vele bezittingen besteedde hij aan kerkelijk werk en aan de ondersteuning der behoeftigen. Hij regelde het kerkelijk leven, beschreef hoe de vigilies van de grote feesten moesten worden gevierd, dat gedurende het jaar gevast wordt op woensdag en vrijdag, en dat er nog een derde dag gevast wordt in de voorbereidingstijd van Kerstmis. Zijn medelijdende liefde voor de armen komt prachtig tot uiting in het testament dat hij schreef in 475, ongeveer 15 jaar voor zijn dood: “ln de naam van Jezus Christus, Amen. Ik, Perpetuus, zondaar en priester van de kerk van Tours, wil niet sterven zonder mijn laatste wil bekend te hebben gemaakt, want ik ben bang dat dan de armen vergeten zouden worden bij het verdelen van mijn bezittingen. Gij, mijn zo innig beminde broeders, mijn kroon, mijn vreugde, mijn meesters en mijn kinderen, gij armen van Christus, die in nood verkeert; die uw brood moet bedelen, gij zieken, weduwen en wezen! Ik verklaar hierbij dat ik u benoem en aanstel tot mijn erfgenamen. Ik draag u over al wat ik bezit aan land, akkers en wouden, aan wijngaarden, huizen en tuinen, aan rivieren en molens, aan goud, zilver en kleding, en wat er ook maar is. En ik wil dat direct na mijn dood dat alles zal worden verkocht en aan de rechthebbenden zal worden uitgedeeld.” Daaraan voegt hij nog lieflijk gestelde opwekkingen toe tot eensgezindheid en vroomheid, en hij verdeelt een aantal persoonlijke voorwerpen onder zijn vrienden. Nadat hij 30 jaar zijn diocees had bestuurd is hij gestorven op 8 april 491.

De heilige Edesios, afkomstig uit Lycië, was een beroepsfilosoof en bleef zijn ambtskleding dragen, ook nadat hij tot het christendom was overgegaan. Gedurende de vervolging van Galerius Maximiaan werd hij gearresteerd en hij beleed de Heer Christus voor het gerecht. Door zijn overtuigende welsprekendheid werd hij vrijgelaten, maar telkens opnieuw kwam hij in de gevangenis terecht en tenslotte werd hij veroordeeld tot de mijnen in Palestina. Door een bruut jaagsysteem waren de meeste gevangenen binnen korte tijd ten dode gedoemd, maar Edesios zag kans zijn termijn uit te dienen en werd toen vrijgelaten.
Hij week uit naar Egypte, waar hij misschien onbekend en in rust had kunnen leven. Maar toen de prefect van Alexandrië met grote barbaarsheid de christenen begon te vervolgen, en vooral de maagden schandelijk onteerde, kon hij zich niet stilhouden. Hij ging naar de prefect om hem zijn wreedheid en onwaardigheid te verwijten. Toen werd hijzelf aan allerlei folteringen onderworpen, die hij met heldhaftige gelijkmoedigheid doorstond. Tenslotte werd hij in zee verdronken.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-459/

7 april

De heilige Afraätes de Pers, gevierd op 29 januari, maar ook op deze dag. Over zijn verblijf in Antiochië vertelt Theodoretos, die hem goed gekend heeft, het volgende verhaal. Afraätes was uit de woestijn naar de stad gekomen om de christenen te helpen in hun strijd tegen de door de keizer gesteunde Arianen. Op een dag, terwijl hij voor het gemeenschappelijk gebed op weg was naar de kerk aan de rivier, ontmoette hij de keizer. Afraätes was een bekende figuur en de keizer hield hem staande en vroeg waarom hij zo’n haast had. “Sire, ik ben op weg om te gaan bidden voor de gehele wereld, en in het bijzonder voor het rijk”. “Maar je hebt toch de gelofte van kluizenaarschap afgelegd, wat doe je in de stad?” “Prins, als ik een jong meisje was in het afgesloten verblijf, maar het huis van mijn vader zou in brand staan, zou ik dan moeten blijven zitten tot ik verbrand was of aan het werk gaan om te blussen?” “Dan moet je natuurlijk het vuur zien te doven!” “Maar daar ben ik mee bezig, sire! Het Huis van mijn Vader staat in brand, het wordt verteerd door de ketterij, en ik ben uit mijn boudoir gerend om de brand te stuiten. Ik groet u!”
Een soortgelijke dialoog wordt enige tijd later over hem gemeld. Afraätes onderhield zware ascese. Hij leefde van slechts een stuk brood per dag, dat hij at in het begin van de nacht: pas in hoge ouderdom gebruikte hij daarbij nog was groente om het brood naar binnen te kunnen krijgen. Hij sliep op een dunne mat op de grond en droeg dag en nacht slechts één kledingstuk, tot het hem als vodden van het lichaam viel. Dit hoorde de prefect van Antiochië. Deze bezocht hem en bracht een nieuwe mantel voor hem mee. De kluizenaar vroeg hem: “Ik heb een dierbare oude vriend die al jaren bij me is. Zoudt u willen dat ik die inruilde voor een nieuwe vriend?” “Natuurlijk niet.” “Dan zult u me toch wel verontschuldigen dat ik de voorkeur geef aan mijn oude mantel, al is die nog zo versleten”.

De heilige Hegesippos was een van de joden uit de christengemeenschap van Jeruzalem. Hij bezocht Rome tijdens het pontificaat van de heilige Anicetus en bezocht de verschillende kerken die hij onderweg passeerde, terwijl hij langer verblijf hield in Corinthe. Tot zijn grote vreugde trof hij overal hetzelfde geloof aan zoals het naar waarheid werd onderricht in Jeruzalem. In Rome schreef hij in 5 boeken de geschiedenis van de jonge kerk. Dit werk uit de jaren 130, is helaas verloren gegaan, maar de beroemde kerkschrijver Eusebios had het in zijn bezit en heeft er rijkelijk uit geput. Daardoor is de inhoud van Hegesippos werk voor ons bewaard gebleven. Hij is gestorven in het jaar 180.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Gilbert, monnik-martelaar, 888; bisschop Epifanios met Donatus, Rufinus en 13 anderen in N-Afrika; priester Peleusios te Alexandrië; en Kyriakos met 10 anderen te Nikomedië.

Eveneens op deze dag de heilige Levky, kloosterstichter aan de Rusarivier; Clotarius, monnik in Champagne, 800; en bisschop Saturninus van Verona.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-458/

6 april

De heilige 120 martelaren die in Perzië zijn onthoofd onder koning Sapor, rond 345. Zij waren gearresteerd tijdens de grote vervolging, toen Sapor naar Seleucië gekomen was. Onder hen bevonden zich 9 gewijde maagden, en meerdere priesters en diakens. Zij werden een half jaar gevangen gehouden in een vervuilde gevangenis, waar een rijke vrouw, Jazdundocta, hen tenminste van voedsel voorzag. Geregeld werden de gevangenen aan allerlei martelingen onderworpen, maar zij hielden trouw stand. Tenslotte werden allen op bevel van de koning onthoofd.

De heilige Platonis, een diakones, stichtte een vrouwengemeenschap te Nisibis in Mesopotamië. Zij is gestorven in 308.

De heilige Jeremias en de priester Archilias hebben met hun leven voor Christus getuigd in de 3e eeuw in Italië.

De heilige Gregorios in de Grote Laura van de Athos‚ 1308. Hij was leraar van de heilige Gregorios Palamas in de neptische filosofie.

De heilige Prudentius, bisschop van Troyes, was geboren in Spanje maar naar Frankrijk gevlucht wegens de terreur der Moren. Hij was een talentvol man en rond het jaar 840 werd hij daarom gekozen tot bisschop van Troyes. Hij was een der geleerdste prelaten van de kerk in Gallië, en van alle kanten werd zijn raad ingewonnen. Hij predikte vaak en ook zijn andere bisschoppelijke plichten nam hij nauwgezet waar. Hij hoorde biecht van het volk en bediende de heilige oliezalving bij de zieken.
In verband met het optreden van Dun Scotus Erigenes, waardoor opnieuw onrust ontstond over de voorbeschikking door God en de vrije wil van de mens, kreeg Prudentius de opdracht het kloosterwezen in Frankrijk te hervormen. Deze taak volbracht hij met grote wijsheid en tegelijk met vastberaden kracht. Tijdens dit werk is hij gestorven, in 861.

De heilige Winebaldus, abt van Saint-Loup te Troyes, geboren rond 550, werd opgeleid voor priester, maar hij vestigde zich in een verlaten streek, en leidde een leven van strenge ascese. De bisschop van Troyes haalde hem naar de stad omdat hij graag zulk een heilig man in zijn nabijheid wilde hebben, en hij werd toen tot abt gekozen door de monniken van Saint-Loup. Hij ging zo mogelijk nog strenger leven, en de vele aalmoezen die hij ontving deelde hij met warme vrijgevigheid uit aan de armen, zodat hij al spoedig werd aangeduid als “vader der armen”. Hij wist ook verzoening tot stand te brengen tussen de vorst en de bisschop van Sens, die verbannen was, en tussen wie een heftige vete bestond. Enkele jaren later is hij gestorven, rond 620.

De heilige Gennadius, opgevoed aan het hof van Clotarius‚ was in diepe vriendschap verbonden met de heilige Ansbertus, in die tijd nog kanselier van Frankrijk. Hij werd monnik te Fontenelle bij de heilige Wandrille. Toen Ansbertus in ballingschap moest gaan, sloot hij zich bij hem aan en hij werd toen tot abt gekozen in de abdij Saint-Germer. Tegen het einde van zijn leven legde hij het abbatiaat neer en keerde terug naar Fontenelle, waar hij stierf, 6 april 681.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-457/

5 april

De heilige oude diaken Agathopous en de jonge lektor Theodoulos uit Thessalonika verschenen hand in hand voor hun rechters en riepen verheugd: “Wij zijn christenen!” Zij werden door een langdurige gevangenschap op een hongerdieet uitgemergeld en tenslotte met samengebonden handen en een steen om de hals, in zee geworpen en verdronken toen zij Christus niet wilden verloochenen door aan de afgoden te offeren. Zij stierven in 303.

De heilige Theodora van Thessalonika had reeds als kind het besluit genomen zich toe te wijden aan Christus, en toen zij opgroeide bleef zij deze gelofte trouw. Ze trad in het klooster en was een voorbeeld voor allen door de vurige wijze waarop zij al haar plichten volbracht, en door de wijsheid van haar woorden. Zij stierf toen zij nog jong was en rond haar was een sfeer van wonderbare verwachting. Dit komt mooi tot uiting in het verhaal over de begrafenis van de abdis, die enkele weken later stierf. Hetzelfde graf werd toen opengemaakt en de zusters zagen hoe het lichaam van Theodora zich klein maakte en opzij schoof om plaats te maken voor haar geliefde geestelijke moeder. In het jaar 892.

De heilige Markos uit Athene trok na de dood van zijn ouders naar Ethiopië. Daar leefde hij 95 jaar aan de voet van de Tratsjaberg in de open lucht, zonder enige beschutting tegen hitte of koude. Na enkele jaren vielen de laatste resten van zijn kleding van zijn lichaam en hij leefde verder naakt als de heilige Maria van Egypte. Als voedsel diende de karige plantengroei van dat woestijnklimaat. Er was een volstrekte eenzaamheid, nooit zag hij enig mens. Eerst op het einde van zijn leven kreeg de oudvader Serapion de gedachte om op zoek te gaan in de binnenste woestijn, en deze vond hem nog juist op tijd om getuige te zijn van zijn afscheid uit deze wereld, rond het jaar 400. De bewondering van het nageslacht blijkt uit het verhaal dat aan Markos’ naam verbonden is.
Tijdens het gesprek met Serapion vroeg hij of er in de wereld nog christenen waren die tot een berg konden zeggen: “Hef jezelf op en werp je in zee”, zoals onze Heer dat over het geloof gezegd had. Op datzelfde ogenblik begon de berg te golven, maar Markos klopte hem als het ware op de rug als een startklaar hondje en verzocht hem kalm te blijven, daar het bevel niet tot hem gericht was.

Georgios

De heilige Georgios de nieuwe martelaar te Efese. In een balorige bui toen hij in onvrede leefde met zijn omgeving, zwoer hij het christelijk geloof af en keerde zich naar de islam. Maar langzamerhand besefte hij wat hij had gedaan. Hij kreeg berouw en keerde tot het geloof terug. Dat werd door de Turken niet geduld: hij werd gevangen genomen en aan langdurige kwellingen onderworpen om hem zo niet goedschiks dan toch kwaadschiks te overtuigen dat hij bij de islam moest blijven. Toen niets hem kon overhalen, werd hij tenslotte onthoofd in 1801.

De heilige Tighernach, bisschop van Clones, was een Ier van vorstelijke geboorte, maar in zijn jeugd werd hij door een rovende troepenmacht meegenomen en als slaaf verkocht aan de koning van Brittannië. Deze had medelijden met de jongen en voedde hem op met zijn eigen kinderen. Later werd hij door de heilige Mowen, een vriend van de familie‚ meegenomen naar het klooster van Rosneath vanwaar hij, na zijn opleiding, werd uitgezonden naar Ierland. Daar wist hij velen tot het geloof te brengen en hij stichtte in 506 het klooster van Clones, waar hij later ook zijn bisschopszetel vestigde. In zijn ouderdom verloor hij het licht van zijn ogen. Hij trok zich terug in een afgelegen cel, en bracht de tijd van de lichamelijke duisternis door in het geestelijk licht van onafgebroken gebed en meditatie tot hij stierf in het jaar 550.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-456/

4 april

De heilige Pherbutha met haar zuster en haar dochtertje in Perzië. Zij stond in dienst van de koningin aan het hof van koning Sapor, en om haar grote schoonheid waren er velen die naar haar hand dongen. Toen zij allen afwees, ontstond er een verbitterde stemming tegen haar, en toen de koningin ziek werd, werd zij ervan beschuldigd de koningin vergiftigd te hebben en daarom gevangen genomen. Bij het onderzoek bleek dat ze christen waren, en dat was onder koning Sapor een nog veel ernstiger misdrijf. Zij werden doormidden gezaagd en voltooiden zo hun bloedgetuigenis in het jaar 340.

De heilige Theonas, metropoliet van Thessalonika, was een van de vele Athos-monniken die tot bisschop zijn benoemd. Hij was ingetreden in het Pantokrator-klooster, maar we vinden hem later terug in de Iberische skite, waar hij zich gesteld had onder de leiding van de heilige monnik Jakobos. Na diens dood werd hij uitgezonden om het klooster van de heilige Anastasia de boeienslaakster (farmakolytria), in Galatschi, bij Thessalonika, te besturen. Tenslotte werd hij bisschop van Thessalonika, de hoofdstad van Noord-Griekenland. Hij is in vrede gestorven in 1544.

De heilige Zosimas van Werbosom. Hij was een leerling van de heilige Kornelios Komelski en stichter van het klooster van de verkondiging op een eiland in het Werbosommeer, in het gouvernement Novgorod. Hij is gestorven in het jaar 1550.

Niketas

De heilige Niketas was een Albaniër van Slavische afkomst Hij werd monnik in het Russische klooster op de Athos, en priester gewijd. Bij een twistgesprek met Turken had hij de onwaarheid van de islam aangetoond en daarom werd hij opgehangen in Serres, in het jaar 1808.

De heilige Georgios van de Maleon-berg (Peloponnesos)‚ waar hij de ascese van het heilige zwijgen beoefende in de 4e eeuw. Maar later verzamelden zich steeds meer monniken rond hem en er ontstond een gemeenschap van kluizenaars aan wie hij geestelijke leiding gaf. Hij gaf aan elk een persoonlijke gebedsregel voor de rest van hun leven. Ook stond hij in schriftelijk contact met veel andere christenen, die hem om zijn raad en gebed vroegen.

De heilige Gwerir was een kluizenaar die leefde in Hamstoke (Cornwall). Over zijn graf werd een kerk gebouwd, bekend door de wonderen die daar geschieden. De tijd van zijn leven is onbekend, maar het moeten de vroege middeleeuwen zijn geweest.

Eveneens op deze dag de heilige Theonas, Simeon en Forbinos, monniken in Egypte; evenals Puplios.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-455/

3 april

De heilige Paulos de Rus was als jongen door de Tataren gevangen genomen en aan de Turken verkocht. Na verschillende omzwervingen kwam hij in Constantinopel terecht, waar hij trouwde met een lotgenote. Toen hij eens bijkwam van een aanval van epilepsie en nog half bewusteloos was, knikte hij ja toen hem gevraagd werd of hij niet vrij wilde zijn en moslim worden. Toen hij geheel bijgekomen was, werd er op aangedrongen dat hij zich moest laten besnijden. Zijn vrouw verzette zich ertegen. Ze bracht hem onder het oog dat hij dan Christus zou afzweren, en zich tot vijand van Christus maken. Dat wilde Paulos niet. Hij werd daarop afgeranseld met de zweep als een onwillige slaaf‚ en tenslotte onthoofd op Goede Vrijdag van het jaar 1683.

De heilige Pancras (Pancratius)‚ bisschop van Taormina op Sicilië, waarheen hij door de heilige Petros was gezonden om het Evangelie te prediken. Hij bracht velen tot het geloof, maar toen hij eens een geliefde afgod in zee wierp, werd hij door woedende heidenen gestenigd, 1e eeuw.

De heilige Ubricius, bisschop van Clermont. Hij was senator van de stad en na zijn bisschopsverkiezing scheidde hij van zijn vrouw en vroeg haar zich te voegen bij een gezelschap van vrome weduwen. Maar op den duur kon zij het daar niet uithouden. Ze kwam naar Ubricius en vroeg waarom hij zich van haar afsloot. De heilige Paulos had immers gezegd: “Onthoud u niet van elkander, tenzij met gemeenschappelijke overeenstemming en slechts voor een bepaalde tijd, besteed aan vasten en gebed.” Ik ben toch je eigen vrouw en ik kom weer bij je. Toen smolt zijn hart in hem, de herinnering aan alle jaren van hun gelukkig samenzijn kwam weer in hem op en hij nam haar weer bij zich. Toch bleef zijn geweten hem kwellen dat hij een gelofte gebroken had; hij nam de vlucht en ging leven in de wildernis. Uit hun omgang werd echter een dochter geboren, die nadat zij was opgegroeid, in een kloostergemeenschap trad. Tenslotte werden alledrie samen begraven in de crypte van Cantobenum, in het begin van de 4e eeuw (312), zoals de heilige Gregorius verhaalt.

De heilige Vulpianos (Ulfianos), een jonge christen uit Tyros, had op het moedige voorbeeld van Amfianos openlijk beleden christen te zijn. Hij werd geslagen en, op de pijnbank gefolterd‚ daarna met een hond en een adder in een leren zak genaaid en vervolgens in zee verdronken.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Evagrius en Benignus te Tomi in Skythië.

 Richard

Eveneens op deze dag de heilige Illyrios‚ monnik op de Myrsionas-berg; Nektarios van Bizjetsk‚ kloosterstichter, 1492; Fara (Bourgondofara), abdis te Evoriac (Meaux), 657; en Richard, bisschop van Chichester.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-454/

2 april

De heilige Abundius, bisschop van Como van 445 tot 468. Om zijn geleerdheid en diplomatieke gaven werd hij door Leo de Grote als gezant naar Constantinopel gezonden voor het Concilie van 450.

De heilige Ebbe, abdis, met haar mede-martelaressen, monialen van het klooster te Coldingham, het beroemdste vrouwenklooster in Schotland. Toen dit belegerd werd door de Denen, die het land waren binnengevallen, waren zij niet zozeer beangst hun leven te verliezen, dan wel hun maagdelijkheid. Ebbe bedacht een drastische oplossing: zij sneed zich de neus en de bovenlip af, en de anderen volgden haar voorbeeld, terwijl zij zich allen in het kapittel verzamelden. De binnengedrongen barbaren lieten zich hierdoor inderdaad afschrikken. Zij staken daarop het klooster in brand zodat allen omkwamen in de vlammen, 870.

De heilige Longis (zijn naam wordt op 11 verschillende manieren geschreven), abt van Boisselière au Maine, kwam uit een adellijk heidens gezin in Duitsland. Hij raakte bevriend met iemand die met zoveel liefde over Christus sprak dat zijn hart daardoor geraakt werd. Hij trok daarom naar het christen Frankrijk en werd in Clermont gedoopt. Zijn enthousiasme werd groter naarmate hij meer over Christus leerde, hij kwam steeds vaker in de studiekring die zich rond de bisschop verzamelde, en weldra werd hij priester gewijd.
Er werd met veel eerbied gesproken over een heilige bisschop, Haduinus, in Maine, en Longis begaf zich daarheen. Haduinus raadde hem aan een pelgrimstocht te maken naar Rome, geheiligd door het bloed van zoveel martelaren en van de apostelvorsten Petros en Paulos, en op hun graf te bidden om zijn levensweg duidelijk te mogen zien. Toen hij in Maine terug was, met de relieken die hij uit Rome had meegebracht, bouwde hij in het dorp Boisselière een kluis met een kapel, toegewijd aan de heilige Petros. Zijn leven trok de aandacht van de nog heidense boeren uit de omgeving. Zij zochten hem op, spraken met hem en velen bekeerden zich. Verschillende van zijn bekeerlingen wilden zijn leven delen, en zo ontstond er een klooster onder zijn leiding. Hij is na een vruchtbaar leven gestorven in 653, toen hij 73 jaar oud was.

Musa

De heilige Musa was een klein meisje in Rome, in de 6e eeuw. In een droom zag zij eens een groot gezelschap van in het wit geklede kleine meisjes rond de heilige Moeder Gods. Ze wilde erheen rennen om bij hen te zijn, maar werd tegengehouden terwijl ze tegen haar zeiden dat zij eerst een goed en ernstig kind moest worden eer zij daarbij kon zijn.
Toen Musa de volgende ochtend ontwaakte was zij geheel veranderd. Ze was geen luchthartig schepseltje meer, maar werd verteerd door het verlangen om bij die witte schare te komen en zij was vervuld van liefde tot God. Enkele weken later werd zij ziek en lag met hoge koorts te bed. Zij verzwakte, maar de vijfde dag leefde zij plotseling op en riep: “Dame, ik kom, ik kom!” En zo ontsliep zij.

Eveneens op deze dag de heilige Gregorios‚ die leefde als asceet aan zee bij Nikomedië, 1240; Urbanus, bisschop van Langres, 450; en Victor, bisschop van Capua, een geleerde.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-453/

1 april

De heilige Euthymios de wonderdoener van Suzdal. Hij was geboren te Nizjni Novgorod en werd reeds als jongen in het klooster van Suzdal opgenomen. In 1352 werd hij daar tot archimandriet gekozen van het klooster, toegewijd aan Christus de Verlosser, dat hij 53 jaar bestuurde en tot bloei bracht. Een eeuw later werd zijn graf geopend en zijn lichaam geheel ongeschonden teruggevonden.

De heilige Makarios, abt van Peleketa, was geboren te Constantinopel maar reeds als kind verloor hij zijn ouders. Hij werd toen opgevoed door een oom door wie hij waarschijnlijk ook het kloosterleven leerde kennen, want al vroeg ontwaakte in hem het verlangen monnik te worden. Hij wilde niet temidden van de verstrooiingen leven die het verblijf in de Keizerstad bood en ging daarom naar het klooster Peleketa op Triglia, toegewijd aan de heilige Johannes de Theoloog. Bij de monnikswijding ontving hij de naam Makarios.
Hij raakte bekend door zijn heilig leven en zijn medeleven met wie op een of andere wijze in nood verkeerden, en zijn gebed voor hen werd meermalen op wonderbare wijze verhoord. Hij werd priester gewijd en de monniken kozen hem tot hun geestelijke vader en tot abt.
ln het begin van de 9e eeuw herleefde de strijd om de iconen‚ toen Leo V, de Armeniër, keizer werd. Makarios werd met vele anderen in de gevangenis geworpen. Na de dood van keizer Leo werd hij uit de gevangenis bevrijd, maar toen hij bleef vasthouden dat de iconen vereerd moeten worden, werd hij verbannen naar het eiland Achousia in de Zee van Marmora, waar hij in de gevangenis is gestorven.

 Abraamios

De heilige Abraamios was een islamitische Bulgaar. Hij verdiende zijn levensonderhoud als handelaar en hij betoonde bijzondere gastvrijheid voor vreemdelingen en droeg op allerlei wijzen zorg voor de armen. Zijn hart ging open toen hij Christus leerde kennen en hij liet zich dopen. Dit werd nog getolereerd, maar toen hij op een jaarmarkt, waar dus vele vreemden kwamen, het christendom ging prediken, werd hij door een woedende menigte gedood, in 1229. Russische kooplieden brachten zijn lichaam mee naar Wladimir, waar hij in het klooster begraven werd.

De heilige Meliton, bisschop van Sardis (Klein-Azië). Hij was een van de bekendste Herders van de kerk in de 2e eeuw, een man van grote geleerdheid, die vooral werkte aan het bijeenbrengen van de boeken van de heilige Schrift op wetenschappelijke wijze. Hij stelde een lijst op van de boeken van het Oude Testament die door de gehele kerk als canoniek werden erkend. Door zijn zachtmoedig en warmhartig optreden wist hij de vrede te brengen in de kerk van Laodicea, die in onrust was door diepgaande meningsverschillen over de paasdatum. Hij schreef ook een apologie, om het christendom te verdedigen tegen de heidenen, die hij in het jaar 170 naar Rome bracht en aanbood aan keizer Marcus Aurelius.
Hij is in het jaar 177 in vrede gestorven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-452/

31 maart

De heilige Guido (Wido) van Pomposa, werd geboren in het jaar 970 te Casamar bij Ravenna. Tegen de wil van zijn vader verlangde hij ernaar tot de geestelijke stand te behoren. Daartoe ging hij naar Rome, maar hij kreeg een openbaring die hem zei naar Ravenna terug te keren. Daar trok hij in bij een heilige kluizenaar, Martinus, met wie hij drie jaar samenleefde. Deze stuurde hem toen naar de benedictijner-abdij te Pomposa. Enige tijd later kozen de monniken Guido als abt, en op uitdrukkelijk bevel van zijn geestelijke vader Martinus aanvaardde hij deze opdracht.
Achtenveertig jaar stond hij aan het hoofd van de abdij en hij bracht deze tot grote bloei. Het getal der monniken werd zo groot dat er een nieuw klooster gebouwd moest worden. Op zijn uitnodiging hield de heilige Petrus Damiani geregeld een toespraak voor de monniken en Petrus wijdde ook zijn geschrift ‘Over de Volkomenheid der Monniken’ aan Guido toe.
Toen hij het einde van zijn leven voelde naderen, trok hij zich in de eenzaamheid terug om zich weer volkomen aan het gebed te kunnen wijden. Toen echter keizer Hendrik II naar Italië kwam, wenste deze de beroemde monnik te zien. Met grote tegenzin begaf Guido zich op weg naar Piacenza, maar hij nam afscheid van de broeders en zei dat ze hem niet zouden terugzien. Hij is inderdaad onderweg gestorven, in het jaar 1046.

De heilige Balbina was bekeerd, samen met haar vader de heilige Quirinus de Tribuun (30 maart). Zij heeft de boeien van de heilige Petros gevonden, ter ere waarvan in Rome een kerk is gebouwd, ‘Ad Vincula’. Zij is gestorven in 132. In 590 bestond er in Rome een aan haar gewijde kerk, waaraan toen drie priesters waren verbonden, zoals blijkt uit hun ondertekening van een concilie-acte.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Theofilos, ter dood gebracht op Kreta; 38 martelaren; Menander; de profeet Amos, na veel martelingen gestorven in Thecua; Anesius, Cornelia, Felix en Theodoulus, met vele anderen ter dood gebracht in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige Renovatus, bisschop van Merida (Mende) en abt van het klooster te Cauliana, 633; Blasios, monnik in Amoria; Jona, metropoliet van Kiev, 1461 (zie ook 15 juni); Hypatios, arts, monnik in het Holen-klooster in Kiev, 14e eeuw; en Stefanos, monnik en wonderdoener.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

 Jozef de aartsvader, 18de eeuw voor Christus. 

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-451/

30 maart

De heilige Johannes de zwijger werd monnik toen hij 18 jaar oud was. Ondanks zijn jonge jaren was hij vervuld van de diepe ernst van een rijpe persoonlijkheid en reeds 10 jaar later werd hij gekozen tot bisschop van Colonia (Romeins Armenië). Dit ambt vervulde hij gedurende 18 jaar, maar toen werd het verlangen naar een zuiver geestelijk leven te sterk. Hij nam afscheid van zijn diocees en ging op pelgrimstocht naar het Heilig Land. Na zijn bezoek aan de heilige plaatsen kwam hij in het klooster waar de heilige Sabbas aan het hoofd stond. Hij voelde zich gedrongen zich onder zijn leiding te stellen en vroeg dus om toegelaten te worden als novice.
De heilige Sabbas bemerkte weldra zijn begaafdheid en de diepte van zijn geestelijk leven en hij drong er bij hem op aan zich priester te laten wijden. Toen moest Johannes hem wel zeggen dat hij al bisschop was. Hij bleef wel in het klooster maar leefde verder in zijn cel als recluus, als ingeslotene, tot aan zijn dood in 557 of 558.

De heilige Apollos, Epafroditos, Kefas, Kesar en Sosthenes, uit de 70 apostelen. Zij waren medewerkers van de heilige Paulos. Apollos werd bisschop van Smyrna‚ Kesar bisschop van Dyrrachium (Dürres) en Epafroditos bisschop van Adriania.

De heilige Zacharias, bisschop van Corinthe, weigerde na een aanklacht wegens landverraad‚ de islam aan te nemen, en werd door de Turken veroordeeld tot de vuurdood. De christenen brachten echter geld bij elkaar om de rechter gunstig te stemmen, en toen werd Zacharias onthoofd, in 1684.

De heilige Quirinus de Tribuun, had dienst in de gevangenis waar paus Alexander I in hechtenis was. Hij werd door hem onderricht en gedoopt met heel zijn gezin, waaronder de heilige maagd Balbina. Onder keizer Hadrianus werd hij daarom gevangen genomen, bloedig verminkt naar het executieveld gesleept en daar tenslotte onthoofd in 130.

De heilige Secundus, graaf van Asti, was in het geloof onderricht door de daar gevangen priester Calocerus. Hij werd gedoopt in Milaan en vandaar naar Tortona gezonden om de heilige Mysteriën te brengen aan de heilige Martinianus, die daar gevangen zat. Hij was ook aanwezig toen deze de marteldood moest ondergaan en nam het lichaam mee om het te begraven. Om die reden werd hij gevangen genomen en toen bleek dat hij christen was. Hij werd op de pijnbank gespannen en vervolgens naar zijn woonplaats Asti teruggezonden. Daar werd hij, samen met Calocerus, onthoofd in het jaar 119.

Eveneens op deze dag de heilige Regulus, bisschop van Arles, gestorven in 130; Regulus, bisschop van Senlis, begin 4e eeuw; Eubula, moeder van de groot-martelaar Panteleimon, stierf kort voor de aanvang van de marteling van haar zoon, begin 3e eeuw; Johannes, patriarch van Jeruzalem; Joad‚ de profeet uit het 13e hoofdstuk van het Eerste Boek der Koningen; Mamertinus, abt te Auxerre, 462; Vero, monnik in Henegouwen, 9e eeuw; Pastor, bisschop van Orléans; en Clinius te Aquino.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-450/

29 maart

De heilige Armogastes, Archinimos en Satur, die zware martelingen moesten ondergaan, hoewel niet tot de dood toe, nadat de Vandalenkoning Genserik van de orthodoxie naar het arianisme was overgegaan. Deze vervolging woedde, vooral in Noord-Afrika. De christenen mochten zelfs niet in hun eigen huis bidden.
Een van de eersten die gegrepen werden was Armogastes, die in dienst stond van de prins. Hij werd op allerlei wijzen gefolterd, maar tegen het oorspronkelijke plan in, niet onthoofd. Hij werd eerst naar de mijnen gezonden en toen teruggeroepen om hem nog meer in het publiek te onteren: hij werd tot veedrijver gemaakt.
Archinimos uit de stad Mascula werd in diezelfde tijd geroepen om Christus te belijden. Hij moest voor de koning zelf verschijnen en deze beloofde hem grote rijkdommen wanneer hij het geloof in de eeuwige Godheid van Christus zou afzweren. De koning leverde hem toen over in de handen der beulen, maar had hun tevens heimelijk bevolen niet tot het uiterste te gaan. zodat Archinimos in leven zou blijven.
Satur was de procurator van de bevelhebber Hunerik. Toen hij het arianisme niet wilde aanvaarden, dreigde Hunerik heel zijn bezit te confisceren, hem zijn slaven, kinderen en zelfs zijn vrouw te ontnemen en die in het openbaar aan een kameeldrijver uit te huwen. Satur bleef onwrikbaar maar zijn vrouw kwam hem smeken haar toch niet tot zulk een schande, en tot de zonde van bigamie te veroordelen. Satur hield haar toen voor dat de Heer gezegd heeft dat we niets boven Hem mogen stellen. En dat, als zij hem werkelijk liefhad, ze hem niet zou veroordelen tot de eeuwige dood. Hij werd dus tot de bedelstaf gebracht, en hij mocht zelfs de stad niet verlaten.
Om hun moedig getuigenis en om het lijden dat zij daarvoor hadden ondergaan in het jaar 463, werd aan deze belijders toch de eretitel ‘martelaar’ geschonken, al waren zij niet ter dood gebracht.

De heilige Markos, bisschop van Arethusa (op de Libanonberg), behoorde tot de voor semi-arlaans uitgescholden partij (evenals trouwens de heilige Kyrillos van Alexandrië), namelijk de bisschoppen die van ganser harte de orthodoxe overtuiging waren toegedaan dat Christus geheel en al God is, evenals de Vader, maar die aarzelend stonden tegenover het woord ‘eenwezenlijk’, omdat dit met zoveel hartstocht geladen was, zowel door de voorstanders als door de tegenpartij. Zij hoopten door deze nieuw gevormde uitdrukking te vermijden ook te vermijden dat de goedwillende maar niet geheel verlichte gelovigen in de armen van de echte ketters gedreven zouden worden.
ln het nog grotendeels heidense Arethusa had Markos de woede van de bevolking opgewekt door, onder bescherming van de Griekse soldaten, een, schitterende afgodstempel af te breken. Toen Juliaan de Afvallige de troon had bestegen, vaardigde deze een wet uit dat de afgebroken tempel vergoed of herbouwd moest worden. Markos zag geen kans het geëiste geld op te brengen, en evenmin wilde hij een afgodstempel bouwen, en hij vreesde voor zijn leven te midden van een opgehitste vijandige bevolking. Hij besloot daarom de vlucht te nemen, maar toen hij zich realiseerde dat dan de volkswoede zich over de andere christenen zou ontladen, keerde hij terug en stelde hij zich ter beschikking van de rechtbank.
De fanatieke menigte viel toen op hem aan, mishandelde en vernederde hem op alle mogelijke manieren tot hij, naakt en met wonden overdekt aan de insecten blootgesteld, te sterven lag. Markos had alle mishandelingen met de grootste kalmte ondergaan en de heidense stadsbestuurder bracht Juliaan onder het oog dat het een schande zou zijn als zij zich lieten overwinnen door de standvastigheid van zulk een krachteloze oude man. Daarop werd hij vrijgelaten: Juliaan wilde de christenen geen martelaar verschaffen.

Er bestaat nog een brief van de heidense retor Libanios, die bij de behandeling van een dergelijk geval waarschuwend schreef: ‘Als hij in zijn boeien sterft, bedenk dan goed wat de gevolgen zullen zijn, en dat er niet nog meer komen zoals Markos. Want die hadden ze opgehangen, gegeseld, de baard uitgerukt, maar alles verdroeg hij standvastig. En nu wordt hij vereerd als een god, en overal waar hij komt, vecht iedereen om hem te kunnen aanraken. Laat dit een waarschuwing voor ons zijn.’
En toen in Arethusa zelf de rust terugkeerde, was de bevolking zozeer onder de indruk gekomen van Markos’ heldhaftig gedrag, dat de meesten zich tot Christus bekeerden.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-449/

28 maart

De heilige Gontran (Gunthranus), koning van Bourgogne, kleinzoon van Clovis I, werd geboren in 525 en koning gekroond toen hij 36 jaar oud was, te Orléans.
Na een barbaarse beginperiode, die het leven kostte aan zijn beide broers, ontfermde hij zich over hun kinderen en begon hij oprecht te zoeken naar het welzijn van zijn onderdanen. Hij gebruikte de onderrichtingen van het Evangelie als richtsnoer voor zijn bestuur en hechtte de hoogste waarde aan goede betrekkingen met de bisschoppen. Hij steunde alom de kerkbouw en het oprichten van kloosters.
Toen een langdurige periode van slecht weer niet alleen algemene hongersnood veroorzaakte, maar er daarbij ook nog een pestepidemie uitbrak, achtte hij zich persoonlijk voor God verantwoordelijk, en hij trachtte door dag en nacht te bidden en te vasten Gods toorn af te wenden, terwijl hij alle maatregelen nam voor het verzorgen van de zieken.
Persoonlijke beledigingen, en zelfs moordaanslagen, vergaf hij gemakkelijk, maar de wreedheden van zijn officieren tegen anderen bestrafte hij streng. Hij is gestorven in het jaar 593, bijna 70 jaar oud, te Chalons-sur-Saône. De heilige Gregorius van Tours, die zijn leven heeft beschreven, verhaalt ook verschillende, op Gontrans voorspraak verkregen wonderen, waarvan hij getuige is geweest.

De ervaring van Taxiotis, die als soldaat een wild leven had geleid, maar tenslotte een goede vrouw had getrouwd en door haar invloed een beter leven was begonnen. Toen hij eens zijn tuin buiten de stad bezocht, viel hij echter terug in zijn oude zonde, met de vrouw van zijn werkman. Terwijl hij van haar wegging, werd hij door een gifslang gebeten en hij stierf. Aan het eind van de dag kwam hij weer bij en vier dagen later was hij zover genezen dat hij kon vertellen wat hem was overkomen. Hij was terecht gekomen in de strafplaats der overspeligen, en de demonen maakten zich reeds van hem meester, maar toen was er een engel verschenen die hem weer naar buiten had geleid. Hij mocht in Zijn lichaam terugkeren om die zonde uit te boeten.
Hij leefde nog 40 dagen in strenge boete-pleging, bezocht de ene kerk na de andere, sloeg met zijn hoofd tegen de deurposten en de drempels, heftig wenend, terwijl hij de verbaasde omstanders vertelde over de verschrikkelijke kwellingen die in de andere wereld te wachten stonden, en hun smeekte niet meer te zondigen en boete te doen. Zo stierf hij, verzoend met God, ten tweeden male.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Kastor en Dorotheos, te Tarsos in Kllikië; en Rogatus, Successus en 16 anderen in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige Gundelinde, abdis in de Elzas, 759.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-448/

27 maart

De heilige Johannes de ziener, geboren rond 305, was de beroemdste kluizenaar na de heilige Antonios. Hij wordt geprezen door alle bekende kerkvaders van Augustinus tot Rufinus. Hij was geboren in Lykopolis (Neder-Thebaïde) en werkte als timmerman tot hij 25 jaar oud was. Toen werd het verlangen naar een geheel aan gebed gewijd leven te sterk in hem en hij verliet de wereld. Hij stelde zich onder de leiding van een oude kluizenaar die geen banden van genegenheid wilde kweken, hem een harde opvoeding gaf en vaak zinloze taken opdroeg die Johannes zonder enige aarzeling ten uitvoer poogde te brengen, welke inspanningen dit ook vroeg.
Na de dood van zijn geestelijk vader trok Johannes gedurende 5 jaar langs de verschillende kloosters van Egypte, om het monastieke leven in al zijn facetten te leren kennen. Daarna keerde hij terug naar een spelonk waar het uitzicht geheel werd gevuld door een daar tegenover staande rots, in de buurt van zijn geboortestad. Hij was toen ongeveer 40 jaar oud en daar bracht hij heel de lange rest van zijn leven door.
Een uitspraak van hem luidde: ‘Omdat wij de lichte last geweigerd hebben van onszelf te berispen‚ moeten wij de zware last slepen van onszelf te rechtvaardigen’. En tegen zijn leerling zei hij: ‘Wanneer wij God, de Ene, eren, dan eren allen ons. Maar wanneer wij de Ene niet achten, dan zullen allen ons minachten en gaan wij onze ondergang tegemoet’. Bij een andere gelegenheid zei hij: ‘Het is noodzakelijk om zich iets van alle deugden eigen te maken. Elke dag wanneer wij opstaan moeten wij een aanvang maken met elk gebod van God, met volharding, vreze Gods en lankmoedigheid; met liefde tot God en met alle ijver van ziel en lichaam; nederig en standvastig in droefheid; waakzaam in voorbeden voor anderen onder zuchten; rein in woorden en onze ogen bedwingen; ons niet opwinden bij beledigingen en vredelievend zijn tegenover aangedaan kwaad; geen acht slaan op het tekort schieten van anderen, want we weten dat we zelf nog minder zijn; geen genoegdoening verschaffen aan onze stoffelijke wensen maar ons gewillig schikken naar ons kruis; strijd voeren om de armoede van geest te bewaren, om vast te houden aan onze goede voornemens, en ons daartoe sterken door vasten, inkeer en wenen; de strijd nooit opgeven tegen de bekoring; smeken om het juiste onderscheidingsvermogen; acht geven op de reinheid van onze ziel; eten op een wijze die een monnik past; onze innerlijke rust bewaren tijdens het werk; ons oefenen in nachtwaken, in het verduren van honger en dorst, van koude en te weinig kleding; ons uitputten in werk; het graf voor ogen houden, want elk ogenblik kan de dood ons overvallen’.
Op de vraag: ‘Wat is een monnik?’ antwoordde hij: ‘Zich volledig inzetten bij alles wat men doet, dat is een monnik’. Een ander woord van hem luidt: ‘Het is onmogelijk een huis te bouwen van boven naar beneden, we kunnen het alleen optrekken vanuit het fundament. En dit fundament dat is onze naaste. Eerst moeten wij onze naaste winnen en pas op die grondslag kunnen wij bouwen. Want Christus heeft immers gezegd dat alle geboden afhangen van onze verhouding met onze naaste’.
Hij is gestorven in 393, in de ouderdom van 90 jaar, waarschijnlijk op de 17e oktober, de dag waarop zijn gedachtenis wordt gevierd door de Koptische kerk.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Johannes en Baruchios, met het zwaard gedood; en Alexander de soldaat, ter dood gebracht te Drizipara in Pannonië (Hongarije), onder Maximiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Kerykos, die het ascetische leven leidde bij Theodosiopolis in Thrakië; Paulos‚ bisschop van Corinthe, rond 885; Eutychios, een monnik; en Dominicus, 545, en Vedulphus, 580, bisschoppen van Arras.

 Heilige Lydia

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-447/

26 maart

De heilige aartsengel Gabriël was Gods afgezant bij de geboorte zowel van Jezus van Nazareth als van de heilige Johannes de Voorloper. Zijn naam betekent ‘Kracht Gods’; hij behoort tot de zeldzame engelen van wie de naam genoemd wordt in de Heilige Schrift, zelfs herhaalde malen, want hij speelt ook een rol in de apocalyptische visioenen van de profeet Daniël (Dan. 8: 16 en 9: 21, en Lk. 1: 19 en 1: 26). Daniël aanschouwde een geheimzinnig visioen van geweldige grootheid en ruwe kracht. ‘En hij hoorde een menselijke stem roepen: Gabriël, geef hem de verklaring van het visioen. Daarop kwam hij naar mij toe, maar terwijl hij naderde, werd ik door zulk een vrees aangegrepen dat ik ter aarde viel en ik lag bewusteloos op de grond. Hij raakte mij aan en richtte mij weer op en zei: Ik ga u bekend maken wat er gebeuren zal in de eindtijd’.
De tweede keer was Daniël aan het bidden en beleed zijn zonden en die van het volk Israël. ‘Ik was nog aan het bidden toen Gabriël, de man die ik vroeger in een visioen had gezien, naar mij kwam toevliegen op de tijd van het avondoffer, hij sprak tot mij en gaf mij inzicht …’
Daarna horen we weer over hem bij Lukas die verhaalt hoe Zacharias als priester het wierookoffer opdroeg, terwijl het volk buiten stond te bidden. ‘Er verscheen hem een engel des Heren, staande aan de rechterkant van het wierookaltaar …’ Hij verkondigt hem dat hij een zoon zal krijgen, die een groot profeet zal zijn. Zacharias trekt zijn woorden in twijfel om de hoge ouderdom van hem en zijn vrouw. De engel gaf hem ten antwoord: ‘Ik ben Gabriël die voor Gods aangezicht sta, en ik ben gezonden om u die blijde boodschap aan te kondigen. Zie, gij zult zwijgen en niet kunnen spreken tot op de dag waarop het gebeuren zal, omdat ge mijn woorden niet geloofd hebt; doch deze zullen op hun eigen tijd in vervulling gaan’.
Scherp contrasteert hiermee zijn optreden bij de Maagd Maria. Hij spreekt haar toe met die bijzondere groet: ‘verheug u, begenadigde, de Heer is met u’. Dan verkondigt hij haar Gods blijde Boodschap en wanneer dan ook zij uiteenzet waarom dat onmogelijk is, geeft hij haar uitvoerig uitleg, bekrachtigd door het teken aan Elisabeth, totdat zij haar ja-woord spreekt. En Maria vertrekt ogenblikkelijk om met eigen ogen dit teken te aanschouwen.
Zo krijgen we een indruk van wat we het karakter van Gabriël zouden kunnen noemen. De Schrift noemt hem een ‘man’, maar zegt tegelijk dat hij vliegt. Hij heeft de herhaalde opdracht om uitleg te geven van geheimvolle dingen, maar wanneer de menselijke twijfel te grof wordt, laat hij zich gelden met gezag. Maar tegenover de toekomstige moeder van de Heer treedt hij op met de grootste fijngevoeligheid.
Zijn synax wordt gevierd op de dag na de verkondiging omdat hij als het ware de drager was van het goddelijk Woord dat toegang zocht bij de Maagd Maria om Zich door middel van haar schoot te bekleden met ons menselijk vlees. Hij heeft daarmee de dankbaarheid gewonnen van allen die aan Christus willen toebehoren. Wij zingen daarom voor hem een eigen officie, maar als tropaar dat van het feest van de verkondiging.

Gedachtenis van Malchos, een kluizenaar in de woestijn Chalkis. Ondanks het verbod van zijn geestelijke vader ging hij naar Syrië, zijn vaderland. Onderweg viel hij in handen van een Ethiopiër die hem dwong met een christenvrouw te leven. Zij namen op een keer de gelegenheid waar om te vluchten, maar het werd al spoedig ontdekt en de achtervolgers zaten hen dicht op de hielen. Zij vluchtten toen een spelonk binnen waarin echter een leeuwin met haar jongen huisde. Deze richtte zich toen tegen hun achtervolgers en liet hen ongedeerd. Daarop konden zij weer verder trekken en zij eindigden hun leven elk in een klooster, 4e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-446/

25 maart

Verkondiging (Evangelismos) is het feest van het begin van het aardse leven van de Verlosser, het eerste ogenblik van de vleeswording van het goddelijk Woord, de Zoon van God. De Heilige Geest overschaduwt de Maagd Maria nadat deze haar toestemming gegeven had, en nu vloeit het goddelijk leven op deze plek naar binnen in de gehele mensheid. Op de meest radicale manier zoekt God het één worden met het menselijk geslacht, dus met ieder van ons. Want wij zijn niets slechts menselijke individuen, wij vormen een samenhangend geheel, een totaliteit. En juist daardoor is het mogelijk dat wij werkelijk verlost worden door dit handelen van God, het gaat ons rechtstreeks, persoonlijk aan, er is een directe verbinding tot stand gekomen, precies in ons vlees. God trad de mensheid binnen, Hij werd mens, geheel en al, maar daardoor heeft Hij de mensheid als het ware geïnfecteerd met Zijn Godheid. Wij zijn niet meer op dezelfde manier mens als vóór de komst van Christus, er is een volkomen nieuwe mogelijkheid in ons neergelegd, een oneindige horizon is voor ons ontsloten: wij mogen kinderen worden van God, wij zijn geroepen om broeders en zusters te zijn van de Zoon van God, Die ons daarom leerde bidden: Onze Vader!
Deze wonderbare werkelijkheid gaat elke aardse en menselijke maat en bevattingsvermogen volkomen te buiten: alleen een reeks van wonderen kon dit tot stand brengen. De goddelijke oneindigheid wordt besloten in een vrouwenlichaam; de almachtige Schepper wordt een passief klompje vlees, groeiend volgens de wetten der stoffelijke natuur; Hij Wiens aanblik voor elk schepsel dodelijk moet zijn, verbindt Zich tot één geheel met het lichaam waarin Hij te gast komt; Hij Die het heelal met de kracht van Zijn Wezen vervult, is nu aanwezig op een bepaald plekje in de stof; de eeuwige, Beginloze, begint nu te leven; de allesbeheersende Gebieder wordt een hulpeloos kind.
Niet zonder reden wordt het Woord vlees in een maagd. Hij is immers geheel en al Zoon van de hemelse Vader! Er zou een gebrokenheid zijn als Hij ook een aardse vader zou bezitten. Uit deze Ontvangenis door de overschaduwing van de Heilige Geest over een maagd zien wij op de duidelijkste wijze Zijn God-menselijke werkelijkheid: terwijl Hij volkomen mens wordt, blijft Hij geheel en al God. Zijn geboorte is daarom ook het gevolg van een initiatief van de kant van God, niet de bezegeling van wat in het menselijk verkeer toch altijd min of meer een toevalskarakter draagt. De belangrijkste grond is wel dat het hier niet gaat om het ontstaan van een nieuwe menselijke persoon, zoals dat bij een gewone geboorte het geval is. De persoon van Christus is niemand anders dan de tweede Persoon van de Heilige Drie-eenheid. Deze bleef Zichzelf gelijk, maar begon nu een menselijk bestaan.
Daardoor is in Hem het goddelijke zo volkomen verbonden met het menselijke; daardoor heeft Hij werkelijk de Godheid in de mensheid binnengebracht; daardoor konden wij ook wezenlijk worden verlost. En met aangrijpende schoonheid worden deze werkelijkheden tot uitdrukking gebracht in de zangen van het feest.
In Griekenland wordt deze dag ook gevierd als Bevrijdingsdag, omdat bisschop Germanos van Patras op deze dag in het jaar 1821 het teken gaf voor de opstand tegen het Turkse bewind.

De heilige Ireneos, bisschop van Sirmium in Pannonië (Hongarije) was gearresteerd en voor het tribunaal geleid. Heel zijn familie was aanwezig: moeder, vrouw, kinderen die zich aan hem vastklemden en hem smeekten hen toch niet te verlaten en zich te onderwerpen aan het keizerlijk edict. Maar Ireneos zei: ‘Onze Heer Jezus Christus heeft ons geleerd dat wie vader, moeder, vrouw of kinderen meer bemint dan Hem, dat die Hem niet waardig is. Daarom vergeet ik dat ik vader ben en man en zoon’. Toen werd hij veroordeeld om onthoofd te worden, in 304.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-445/

24 maart

De heilige Stefanos Xylinites leefde als een dwaas omwille van Christus. Hij zwierf naakt en barrevoets van plaats tot plaats, altijd onderweg, zonder zich rust te gunnen. Een dergelijke ascese gaat vaak gepaard met het charisma van profetie. Dikwijls kon hij de mensen voorzeggen wat er met hen zou gaan gebeuren, en zo zag hij ook zijn eigen einde vooruit. Zijn opdracht was vervuld en hij ging nu naar de berg Latros, waar hij met enkele andere asceten zijn laatste dagen in gezamenlijk gebed doorbracht. Daar is hij in vrede gestorven.

De heilige Domangart, bisschop van Slieve. Hij was de zoon van koning Domangart die zijn twee dochters in zee had laten verdrinken omdat zij christen waren geworden. De nog ongeboren Domangart werd gespaard en door zijn moeder als christen opgevoed; de vader was reeds spoedig gestorven. Over zijn verdere leven is niet veel bekend. Hij moet gestorven zijn in de eerste helft van de 6e eeuw.

De heilige Hildelitha, abdis van Barking, was een van de eerste Engelse vrouwen die haar maagdelijkheid wijdden aan de Heer. Zij werd opgevoed in een Franse abdij, toen nog de enige mogelijkheid. Later kwam zij als instructrice naar het nieuw gestichte klooster in Barking, waar Ethelburga de eerste abdis was en van wie zij de opvolgster werd. Zij genoot algemeen hoge achting om haar geleerdheid en vroomheid. Zij is gestorven in hoge ouderdom, tegen het jaar 720.

De heilige Jakobos de Belijder was een monnik van het Studionklooster. Toen de grote Theodoros van Studion in ballingschap gezonden werd, nam men Jakobos gevangen en hij werd hevig gefolterd om hem te doen verzaken aan het vereren van de iconen. Hij bleef echter standvastig in de orthodoxie en toen de iconoclastische keizer Leo gestorven was, kwam hij weer in het klooster terug. Hij overleed echter spoedig ten gevolge van de opgelopen verwondingen.

Ook nog op deze dag de heilige 8 martelaren te Caesarea in Palestina; Epigmenius, priester te Rome, onder Diokletiaan; Pigmenius, priester te Rome verdronken onder Juliaan de Afvallige; Marcus en Timotheus te Rome onder Antoninus; en Romulus en zijn broer Secundus te Mauretanië.

Eveneens op deze dag de heilige Martinos van Thebe, monnik; Artemios, bisschop van Thessalonika; Zacharias de vaster van het Holenklooster te Kiev, begin 14e eeuw; Latinus, bisschop van Brescia; en Seleukos, belijder in Syrië.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

 Heilige Parthenios III, patriarch van Constantinopel.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-444/