Modestus

15 mei

De heilige Jesaja (lsaïa), bisschop van Rostov en Wonderdoener. Hij was monnik van het Holenklooster in Kiev, werd in 1065 hegoumen (abt) van het Dimitriev-klooster‚ en 13 jaar later bisschop van Rostov, waar in die tijd nog veel heidenen leefden.

De heilige Demetrios (Dimitri), tsarewitsj (kroonprins) van Moskou en Wonderdoener van geheel Rusland. Hij was een zoon van lwan de Verschrikkelijke. In 1591 werd hij, nog geen 8 jaar oud, tijdens de regering van zijn broer Fjodor om het leven gebracht, waarschijnlijk op aanstichten van Boris Godounov. Het hart van het volk ging uit naar dit kind, dat zulk een volkomen onschuldig slachtoffer werd van familiepolitiek. Hij werd al spoedig als heilige vereerd, en er geschiedden vele wonderbare genezingen nadat hij was aangeroepen. Er zijn 45 goed gedocumenteerde gevallen van zulke genezingen beschreven. Op zijn feestdag wordt een speciale kinderdienst gehouden. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 3 juni.

De heilige Eufrosynos, een boerenzoon uit Pskov‚ werd monnik en stichtte later zelf een kenobitisch klooster aan de Tolwa-rivier. Hij wilde echter geen hegoumen worden, maar stelde zich onder de leiding van zijn leerling lgnatios. Wel was hij de econoom, en in tijden van gebrek schonk hij herhaalde malen de laatste voedselvoorraden van het klooster weg aan armen en pelgrims, zodat de monniken die honger leden hem heftige verwijten maakten. Maar toen kwamen er geheel onverwacht karren vol brood, gezonden door de gouverneur, aan wie het verhaal ter ore was gekomen. Eufrosynos is gestorven in 1481.
Met hem wordt herdacht zijn leerling Serapion. Deze beheerste het Lettisch en het Fins, en was daardoor in staat de Orthodoxie te verbreiden in deze streken. Serapion is in hetzelfde jaar gestorven als zijn geestelijke vader, en was toen 90 jaar oud.

De heilige Silvanos (Silouan), de toneelspeler of misschien eerder een pantomimespeler, door zijn gave om alles en iedereen na te bootsen. Hij raakte ontvlamd door liefde voor Christus en werd een leerling van de heilige Pachomios. Hij verklaarde dat hij zijn leven wilde wegschenken om vergeving voor zijn zonden te verkrijgen.

De heilige martelaren Petros, Andreas, Paulos en Dionissia, ter dood gebracht te Lampsakos (Turkije) en Troas, rond 250, tijdens het bestuur van keizer Decius. Petros, nog een jongeman, was als christen gevangen genomen. Na hem ondervraagd te hebben, legde de proconsul hem de eis voor te gehoorzamen aan de onoverwinnelijke vorsten en dus te offeren aan de godin Venus. Petros sprak zijn verwondering uit dat hij een offer zou moeten brengen aan een vrouw, berucht om haar losbandigheid, en wier daden strafbaar zijn volgens de wetten van het Rijk. Om dit brutale antwoord werd hij zo op het martelrad gespannen dat hem langzamerhand alle beenderen van het lichaam gebroken werden tot hij stierf. Intussen bad Petros hardop: “Ik dank U, Heer Jezus, dat Gij mij de moed geschonken hebt de tiran te overwinnen.”
Daarna werden de andere christenen voorgeleid. Tijdens de ondervraging begon een van hen te roepen: “lk ben christen”, en: “Een christen mag niet aan de demonen offeren”. Maar toen hij tijdens de foltering, die hij eerst vol moed had verdragen, het sterven nabij was, verloor hij de moed en riep dat hij nooit christen geweest was en aan de goden wilde offeren. Hij werd direct losgemaakt maar raakte in een toestand van razernij, beet zich de tong doormidden en stierf.
De zestienjarige Dionissia was ontzet over dit einde en beklaagde hem luid, dat hij zich de eeuwige kwellingen op de hals had gehaald ter wille van een ogenblik rust. Zij werd in een bordeel geplaatst, maar de vlammende verschijning van haar engelbewaarder behoedde haar voor ontering.
Andreas en Paulos werden gegeseld en daarna uitgeleverd aan een bloeddorstige volksmenigte, die hen aan de voeten door de straten sleepte tot ze gestorven waren. Dionissia, die had weten te ontsnappen, wilde zich bij hen voegen, maar werd vastgehouden en onthoofd.

 Heilige Dymfna

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-147/

 Jezus stilt de storm en wonderlijke visvangst

23 uur geleden zei Barnabas:

Bedankt voor deze bijdrage, daar heb ik veel aan in verband met opwekking.

Geprezen zij de Heer God die mij tijd en computer geeft om het goede werk te kunnen doen voor Zijn glorie. Hier is trouwens icoon van Suitbertus.

14 mei

De heilige martelaar lsidoros was een soldaat uit Alexandrië; hij diende op het eiland Chios onder Decius. Toen hij opgeroepen werd voor een offerplechtigheid, weigerde hij en beleed dat hij christen was. Na lange martelingen bleef hij volharden in zijn getuigenis. Toen werd hem de tong uitgesneden en tenslotte werd hij onthoofd in 251.

De heilige martelaren Victor en Corona. Toen Victor te Syrië onder keizer Antoninus op afgrijselijke wijze werd gefolterd, riep de soldatenvrouw Corona dat hij een gelukkig mens was, om zo standvastig die martelingen te kunnen verdragen omwille van Christus. En zij zag uit de hemel twee kronen neerdalen: een voor Victor en een voor haarzelf. Zij werd dan ook terstond gegrepen en veroordeeld om tussen twee bomen uiteengescheurd te worden. Victor, voor zover hij nog levend was, werd toen onthoofd.

De heilige lsidoros, dwaas om Christus, te Rostov. Hij was van slavische afkomst, maar geboren in Brandenburg en opgevoed in de rooms- katholieke Kerk. In hem woonde een drang naar het absolute: hij wilde zich ontdoen van elke burgerlijke bestaanszekerheid en trok zonder middelen van bestaan naar het verre Slavische land.
In een moeras in de buurt van Rostov bouwde hij van takken een hut als onderkomen, en verder zwierf hij als bedelaar door de straten van de stad. Toen hij de taal machtig was, begon hij toespraken te houden tot het volk, over het leven in Christus. De nachten bracht hij door in gebed. ln het begin werd hij uitgejouwd, maar langzamerhand bleek dat zijn merkwaardige woorden vaak een voorspelling inhielden van bijzondere gebeurtenissen. Ook geschiedden er opmerkelijke genezingen van zieken die om zijn gebed hadden gevraagd.
lsidoros is gestorven op 14 mei 1474; vanuit zijn hut verspreidde zich over geheel Novgorod een lieflijke geur. Een handelaar, die eens op zee overboord gevallen was en door lsidoros uit het water was gered, bouwde een gedachteniskerk op de plaats van zijn hut.

De heilige Cartagh (Chudd, Mochudd, Cuddy), (de Jongere), de eerste bisschop van Lismore. Als jongen was hij varkenshoeder in Kerry (lerland). Toen eens de bisschop langs kwam met enkele monniken, terwijl zij samen psalmen zongen, was de jongen daar zo verrukt van dat hij de varkens in de steek liet en achter hen aanging tot aan het klooster van Thuaim. Hij nestelde zich tegen de buitenmuur onder de kamer waar de monniken het officie zongen voor het naar bed gaan. Intussen was zijn meester ongerust over hem omdat hij niet thuisgekomen was met zijn varkens. Hij zond knechten uit om de jongen te zoeken en die brachten hem terug. Toen vertelde hij hoe hij meegesleept was door het psalmgezang. Het is tekenend voor de poëtische aard, van het ierse volk dat zijn meester hem niet uitvloekte omdat hij zijn plicht verwaarloosd had, maar dat hij erkende en goed vond dat de jongen tot iets anders geroepen was, want Cartagh werd naar de bisschop gestuurd om onderricht te worden.
Rond 580 werd Cartagh priester gewijd. Eerst leefde hij als kluizenaar en monnik, later als missionaris in de omtrek van Kerry. Op advies van een heilige bisschop bouwde hij een klooster dat voorspoedig groeide, zodat het ten laatste meer dan 800 monniken telde.
Nadat hij bisschop gewijd was, werd hij in 630, vanwege de protesten van de omliggende kloosters, met zijn monniken verdreven. Na een zwerftocht werden zij verwelkomd door de koning van Cashel. Daar bouwde hij een klooster dat uitgroeide tot een der beroemdste scholen van lerland, en later tot een stad, Lismore. Cartagh was zeer strikt wat betreft het bezit der monniken: hij verbood zelfs dat men zich bediende van paarden of ossen. Het laatste jaar van zijn leven trok hij zich terug in de eenzaamheid tot hij stierf in 637.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-146/

 Parabel over de koninklijke bruiloft.

 Jezus geneest twee blinden van Jericho

13 mei

De heilige martelaar Alexander van Rome, een Slavische soldaat onder Maximiaan, rond het jaar 300. Toen hij achttien jaar oud was, weigerde hij aan de afgoden te offeren. Hij werd in Thracië gemarteld en daarna overgebracht naar Konstantinopel, en op elk tussenstation bij wijze van volksvermaak gefolterd. Zijn moeder Pimenia volgde de stoet en poogde hem zoveel mogelijk te verzorgen, en ook engelen verschenen hem om hem te troosten en moed te schenken. Tenslotte werd hij aan de oever van de Ergina onthoofd, en zijn lichaam werd in de rivier geworpen. Pimenia slaagde erin het lichaam uit het water te halen en te doen begraven.

De heilige Georgios de belijder werd om de verering van de heilige ikonen van al zijn bezittingen beroofd, en met zijn vrouw lrene en zijn kinderen in ballingschap gezonden. Daar is hij ook gestorven, in de 9e eeuw.

De heilige Euthymios de Nieuwe, uit Georgië, zoon van de beroemde vorst-monnik de heilige Joannes (gestorven in 998). Hij werd eveneens monnik in de Athos-laura van de heilige Athanasios, die een groot vriend van zijn vader was geweest, en later werd hij daar tot hegoumen (abt) gekozen. Hij stichtte ook het lwiron-klooster, vooral voor de Georgiërs. Samen met zijn neef, de heilige Georgios (gestorven in 1068) vertaalde hij de Heilige Schrift. Hij heet “de Verlichter” om het vele vertaalwerk dat hij verricht heeft voor zijn volk: een honderdtal boeken van de grote vaders, bijbelcommentaren, heiligenlevens en liturgische boeken, waarvan er sommige nog in zijn handschrift bestaan.
Als hegoumen stond hij in de roep van onuitputtelijke vriendelijkheid. Hij trok zich speciaal het lot der oudere monniken aan op de Heilige Berg en bouwde voor hen ziekenhuizen en rusthuizen. onophoudelijk werkte hij aan de verbetering van het lwiron-klooster. Vrijwel dagelijks preekte hij voor de broeders en hij hield hun voorbeelden voor uit het leven der asketische vaders. ln alles was hij een voorbeeld. Hij was het eerste in de kerk voor het mesonyktikon, het middernachtgebed. Hij ging nooit zitten tijdens de heilige Liturgie; op maandag, woensdag en vrijdag, bleef hij in zijn cel en at niet tot de avond, en dan alleen brood en water; de andere dagen at hij met de broeders. Hij lette er speciaal op nooit te spreken in de refter. Hij gaf regels voor de liturgische diensten en voor het dagelijks leven, die in gebruik zijn gebleven tot het einde van de 19e eeuw.
Alles in het klooster was gemeenschappelijk; alle broeders moesten werken op het land, en de huishoudelijke diensten verrichten in het klooster, en bij dit alles was Euthymios zelf het levende voorbeeld. Daarnaast vond hij de tijd voor zijn vertaalwerk.
ln 1015 droeg hij het hegoumenaat over en trok zich terug in zijn cel om zich geheel te wijden aan zijn schrijversarbeid. Ook gaf hij gebeden- boeken uit en hij corrigeerde de Schrift-vertaling aan de hand van syro-chaldeeuwse teksten. Op dringend verzoek verbleef hij vier jaar in zijn vaderland, waar hij hoog werd vereerd. Van die op hem gerichte liefde maakte hij gebruik om de zeden van het volk te verbeteren en scheef gegroeide gebruiken recht te buigen. Met grote vreugde werd hij daarna weer in zijn klooster ontvangen, maar desalniettemin werden er twee aanslagen op zijn leven gepleegd, waarbij twee broeders die hem verdedigden‚ de dood vonden. ln 1028 was hij op bezoek in Konstantinopel om zaken van het klooster te regelen. Toen hij op de 8e mei uitreed en zich neerboog om aan een arme iets te geven, schrok zijn muildier en wierp de niet meer zo ervaren ruiter af. Euthymios kwam zo ongelukkig terecht dat hij stierf op de 13e mei.
ln 1103 werd hij tijdens een Concilie heilig verklaard, waarbij hij genoemd werd als ‘heilig, zalig, en de Verlichter van Georgië.’

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-145/

Jezus reinigt de tempel van corruptie.

12 mei

De heilige Epifanios, bisschop van Salamis op Cyprus. Hij was geboren in 310, in de buurt van Eleutheropolis in Palestina, in een joods gezin, maar hij zag de innerlijke kracht van het christelijk geloof, en met zijn zuster werd hij gedoopt. Om de Heilige Schrift beter te verstaan, maakte hij zich vertrouwd met het hebreeuws, egyptisch, syrisch, grieks en latijn. Vanaf zijn eerste bewuste jaren was zijn verlangen op het geestelijk leven gericht, en nadat hij vaak de verschillende kluizenaars had bezocht, werd hij op 23-jarige leeftijd monnik bij de heilige Hilarion in Gaza, het grensgebied bij Egypte, totdat deze ruim twintig jaar later uit Palestina vertrok. Later heeft Epifanios ook de egyptische kloosters bezocht.
Hij werd in 364 bisschop gewijd voor Salamis, de hoofdstad van Cyprus. Daar schreef hij in 374 het “Anker”, een theologisch werk over de heilige Drie-eenheid en in 376 begon hij zijn groot geschrift tegen de heersende ketterijen. Hij was de grote geloofsautoriteit van Palestina en de omliggende landen, en van alle kanten kwam men hem bezoeken om zijn raad te vragen. Maar ook was hij een grote beschermer en weldoener van de armen, en vaak werden hem grote sommen ter beschikking gesteld voor zijn goede werken. Zo groot was de achting die men hem toedroeg, dat hij de enige bisschop in die streken was, die niet getroffen werd door de ariaanse terreur; en daarvan maakte hij gebruik om vele slachtoffers daarvan hulp te bieden.
Epifanios nam deel aan het concilie van Rome in 382 en behoorde tot de vriendenkring rond de heilige Hiëronymos, met Paulinos van Antiochië en Paula van Rome, die ook allen bij hem logeerden op weg naar Bethlehem. Paula hield hij tien dagen bij zich om haar te laten uitrusten van de reis, maar zij gebruikte de tijd om kloosters te bezoeken.
Epifanios nam op energieke wijze deel aan de theologische twisten welke de Kerk in die tijd verdeelden, waarbij vooral de denkbeelden van Apollinarios, die het onmogelijk achtte dat Christus ook geheel en al mens was, en bepaalde ideeën van Origenes over het einde van alle stof – dus ook van Christus’ Lichaam – in het spel waren.
ln 394 was hij in Jeruzalem, en preekte daar tegen het origenisme in tegenwoordigheid van patriarch Joannes, die hij ervan verdacht tot deze ketterij te neigen. Deze kon daar weinig waardering opbrengen, en zo ontstond er een verwijdering tussen hen beiden. Daar kwam bij dat Epifanios de broer van de heilige Hiëronymos tot priester wijdde voor Bethlehem, een anti-canonieke inbreuk in het diocees van een andere bisschop, waarover Joannes zich dan ook beklaagde. Epifanios verdedigde zich door te zeggen dat hij alleen tot nut van de Kerk had gehandeld. De door hem gewijde Paulinos volgde hem later naar Cyprus.
Patriarch Theofilos van Alexandrië, die de monniken die hij van origenisme verdacht fel vervolgde, haalde Epifanios over naar Konstantinopel te gaan om op te treden tegen de ‘Lange Broeders’ die hij zonder enige grond, van origenisme had beschuldigd en in ballingschap gezonden. Zij kwamen bij Epifanios op audientie en vroegen: “Vader‚ wat weet u van onze leer of onze geschriften?”‚ “Niets”‚ “Waarom hebt u ons dan veroordeeld zonder ons te horen?” ‚ “Omdat men mij gemeld had dat jullie ketters waart” ‚ “Wij hebben u juist verdedigd toen diezelfde klacht tegen u werd ingediend”. Hierop sprak de bisschop vriendelijk met hen. Niet lang daarna, in mei 403, aanvaarde Epifanios de terugreis vanuit Konstantinopel. Tijdens deze reis is hij gestorven, 93 jaar oud.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-144/

 Jezus geneest de dochter van de Syro-Fenicische vrouw op haar smeekbede.

11 mei

De heilige apostelgelijke Kyrillos met zijn broer Methodios. Zij waren zonen van een bulgaarse Wojewode die leefde in Thessalonika, zodat zij tweetalig werden opgevoed. Methodios, de oudste, werd stadhouder van het aangrenzende slavische gebied, maar na tien jaar trad hij in het klooster en werd monnik op de Olymposberg. Zijn jongere broer Konstantijn, die als monnik de naam Kyrillos ontving, werd opgevoed als kameraad van de latere keizer Michaël, en maakte naam als geleerde. Maar ook hij verliet de wereld en werd monnik in een klooster, en deed missiewerk aan de Zwarte Zee.
Na zijn priesterwijding werd hij door de patriarch naar Konstantinopel gehaald om filosofie te doceren aan de universiteit. Tegelijk werd hem het beheer toevertrouwd van de kostbare handschriften van de Sofia-kathedraal.
ln de slavische landen begon in de 9e eeuw het christendom tot ontwikkeling te komen, en rond 860 liet de vorst aan de patriarch vragen geleerden te zenden die ook slavisch kenden. De keuze voor Kyrillos lag voor de hand, en deze vroeg om zijn broer als helper. Zij beseften al spoedig dat hun kennis van het slavisch niet toereikend was voor wat van hen verwacht werd, en wierpen zich daarom vol vuur op de studie van deze taal. Zij ontwierpen een van het grieks afgeleid alfabet met een dozijn extra letters om de samengestelde klanken van het slavisch te kunnen weergeven. Daarna stelden zij een grammatica op, en begonnen met het vertalen van de Heilige Schrift en de liturgische boeken. Dit werk was van bijzonder nut bij de geloofsverkondiging, omdat de kerkdiensten in verstaanbare taal werden gevierd.
De eveneens in deze streken werkende missionarissen uit de duitse gebieden, die aan het latijn gebonden waren, ervoeren dit als oneerlijke concurrentie en dienden te Rome een klacht in tegen de beide broeders. ln 867 werden zij naar Rome ontboden om rekenschap af te leggen van hun werk, wat enige jaren in beslag nam. Paus Adriaan ll ontving de reeds beroemde apostelen der Slaven eervol, en keurde hun vertaalwerk goed. Er werden te Rome ook plechtige diensten in het Slavisch gedaan. Kyrillos was echter lichamelijk gebroken door het vele werk, de voortdurende moeilijkheden en de verre reizen onder primitieve omstandigheden. Hij stierf in Rome in 869, nauwelijks 42 jaar oud. Methodios werd toen bisschop gewijd voor Pannonië. Nu de latijnse missionarissen geen gehoor hadden gekregen in Rome, richtten zij zich tot de duitse keizer, die wel voor hun argumenten voelde. Deze verbande Methodios naar Zwaben‚ waar hij gedurende drie jaar voor het missiewerk uitgeschakeld was.
ln 874 werd Methodios vrijgelaten, en nu de aanklacht over de taal mislukt was, werd hij aangevallen over de beroemde Filioque-kwestie. Juist vanuit Duitsland was deze spaanse toevoeging aan de geloofsbelijdenis over het voortkomen van de Heilige Geest uit de Zoon, zowel als uit de Vader, min of meer met geweld aan het tegenstribbelende Rome opgedrongen. Het werd een voorwendsel tot het verbieden van het vieren van Slavische Diensten. ln 879 werd Methodios in Rome vrijgesproken. Zes jaar later is hij gestorven, 6 april 885, te Velegrad.
De gedachtenis van de heilige Kyrillos wordt ook gevierd op 14 februari, die van de heilige Methodios op 6 april. 

De heilige hiëromartelaar Mokios (Mukios), priester in Amfipolis (Macedonië). Hij werd onthoofd tijdens de vervolging van Diokletiaan in 295, nadat door zijn gebed het afgodsbeeld van Dionysios in stukken was gevallen. Onder Konstantijn de Grote werd op zijn graf een kerk gebouwd.

[...]

De heilige Fremund, prins van de Merciërs. Na zijn strijd tegen de Denen is hij vermoord door een officier van zijn vader, koning Offa, mogelijk op bevel van zijn neef, de latere koning.

[...]

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Dioskoros en Argyros, nieuwe martelaren; Akakios van Beneden-Moesia; de priester Anthimus, aan de Via Salaria te Rome, tijdens de vervolging van Diokletiaan; evenals Maximus, Bassus en Fabius; Anastasius met nog anderen, te Camerino, tijdens de vervolging van Decius; Evellius, uit het personeel van Nero, ontving bij de marteling van de heilige Torpes het geloof in Christus en werd daarvoor onthoofd; en de diaken Sisinius met Diocletius en Florentius, leerlingen van de heilige priester Anthimus, te Osimo in Piceno gestenigd onder Diokletiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Sofronios, rekluus in het Holenklooster te Kiev, 13e eeuw; Josef, metropoliet van Astrakhan‚ 1671; Bessarion, aartsbisschop van Larissa; Possesseur, bisschop van Verdun, 485; Aufridus, bisschop van Utrecht; Asaph, bisschop van Llanasa in Flintshire en stichter van het klooster te Llanelwy (sinds het bestuur der Noormannen het bisdom Asaph), 6e eeuw; en de belijder Illuminatus te San Severino in Piceno.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-143/

Judas krijgt 30 zilverstukken en verraad Jezus met een kus. 

10 mei

De heilige apostel Simon de Zeloot‚ de Kananiet. Ten tijde van Christus bestond er in lsraël een verzetsbeweging tegen de romeinse overheersing, die de naam Zeloten droeg, omwille van hun ijver voor de Wet. Bij Simon zal deze ijver meer religieus dan politiek getint zijn geweest, en daarom erkende hij in Christus de grote Gerechte Die Gods heerschappij weer zou herstellen.
Om de andere toevoeging aan zijn naam heeft men vermoed dat hij de bruidegom was op het feest waar Christus Zijn eerste wonder had verricht door water in wijn te veranderen. Het is goed mogelijk dat juist dit wonder hem de ogen voor Christus’ grootheid heeft geopend.
Zijn spoor als apostel leidt vanuit Judea naar Egypte, Lybië, Cyrenaica en Bretagne‚ waar hij gekruisigd werd. Volgens een andere legende is hij in de Kaukasus gestorven.

De heilig Taïssia (Thaïs) leefde In Egypte in de 5e eeuw. Zij was een wees van rijke ouders en leidde een vroom leven, maar zij liet zich verleiden op de weg van het wereldse bederf. Door de oudvader Joannes de Kleine werd zij met God verzoend en ging over naar de stormloze haven van het eeuwige leven.

De heilige martelaren Alfeos (Amfeas, Alphius, Apfias) Filadelfos en Kyprinos (Cyrinus), zonen van Vitalius, gouverneur in Zuid-ltalië samen met Onesimos en Erasmos en nog 14 anderen Zij werden om hun geloof in Christus gevangen genomen, en van de ene rechter en beul naar de andere gesleept, tot zij tenslotte op Sicilië werden omgebracht ten tijde van keizer Licinius.

 Isidora

De heilige lsidora, Dwaas om Christus, en moniale in het klooster van Tabenna. Zij werd beschouwd als achterlijk en werd belast met de smerige karweitjes. Ze at slechts wat ze na de maaltijd afschraapte van de borden, stond iedereen ten dienste en werd behandeld als een voetveeg.
God openbaarde de heerlijkheid van haar leven aan de heilige Pitirim in de Thebaïde. Deze bezocht het klooster, en toen hij lsidora zag, maakte hij een grote metanie (prosternatie) voor haar, wat zij op dezelfde wijze beantwoordde. De zusters zeiden hem dat lsidora niet goed wijs was, maar Pitirim antwoordde, dat lsidora in Gods ogen groter was dan hijzelf of de andere zusters, en dat hij heel dankbaar zou zijn als God hem, iets van het haar toekomende erfdeel zou schenken. De zusters vroegen vergeving en hun houding tegenover lsidora veranderde. Er begon ook een stroom bezoekers op gang te komen van gelovigen die lsidora wilden zien. Deze voelde dat daardoor de zin van haar leven haar ontglipte en zij ontvluchtte de aandacht en het klooster rond 365. Verder is er niets meer van haar vernomen.

De heilige priester- Calepodius en zijn medemartelaren: de consul Palmatius met vrouw en kinderen en 42 huisgenoten‚ de senator Simplicius met zijn vrouw en 68 huisgenoten; Felix met zijn vrouw Blanda, te Rome in 222. Hun hoofden werden opgehangen aan de verschillende stadspoorten, tot afschrikwekkend voorbeeld.

Vinding van de relieken van de heilige martelaren Nazarius en Celsus door de heilige bisschop Ambrosius in 395. Zij waren ter dood gebracht onder keizer Nero op de 28e juli van het jaar 68 (zie aldaar). Het bloed op hun lichamen was nog vers.

De heilige Solangia (Soulange) maagd en martelares. Zij was een arme schaapherderin van het stadje Villemont bij Bourges. Op een heel mooie manier brengt de legende haar vroomheid onder woorden “Wanneer zij volgens haar gewoonte ‘s nachts buiten bad, begon de ster die boven haar hoofd twinkelde, met bijzondere luister te stralen.”
Toen zij zich heftig verzette tegen de verleidingspogingen van de zoon van de graaf, sloeg zijn teleurstelling om in blinde woede en hij stak Solangia neer met zijn jachtmes. Zij leefde in de 9e eeuw.

De heilige abt Comgall (Coemgall, Congel), te Ulster geboren in 516, was een leerling van de heilige Fintan en bouwde de abdij Bangor aan de kust van de Ierse zee in 559. Het aantal monniken nam snel toe (hun totaal werd geschat op 3000), en er moesten verscheidene stichtingen gemaakt worden. Uit dit klooster stamt ook de heilige Columbanus, die Bangor beroemd heeft gemaakt over heel Europa. Comgall is gestorven in 601.

Ook op deze dag de heilige martelaren Hesychios, met een steen om de hals verdronken onder Diokletiaan, Antiochië 4e eeuw‚ Dioscorides, Smyrna; en Quartus en Quinctus‚ te Rome aan de Via Latina.

Eveneens op deze dag de heilige Laurentios, monnik in Egypte, 6e eeuw; Simon van Yurievits, Dwaas om Christus; Palladius I (384) en Palladius II 460), bisschoppen van Bourges; Sylvester en Fronymus, bisschoppen van Besancon, 4e eeuw; bisschop Cataldus te Tarento‚ wonderdoener; Leonardus, kluizenaar te Marchenoir, 6e eeuw; en Eustadiola (Stadiola), weduwe te Bourges, 624.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-142/

De opwekking van de dochter van Jaïrus en de genezing van de bloedvloeiende vrouw. 

4 mei 

 Kyrill

De heilige kloosterstichters Niketas, Kyrillos, Nikeforos, Klemens en lsaak. Zij waren familieleden van de beroemde Wojewode Jakob Alfan van Novgorod, en stichtten in 1389 het Sokolnitski-klooster. Zij leefden tot in de 15e eeuw.

De heilige Gotthard (Godard, Godehard), bisschop van Hildesheim, van 1022 tot 1038. Hij was afkomstig uit Beieren, waar hij in 960 geboren werd in de buurt van Nieder-Altaich, in een arm boerengezin. Omdat zijn vader voor het klooster werkte, kwam de jongen, die weinig aanleg toonde voor het boerenbedrijf maar wel pienter was, op de kloosterschool, waar hij opviel door onverzadigbare leergierigheid en zijn aanleg om vrienden te maken. De aartsbisschop van Salzburg, die vaak in het klooster kwam, nam hem mee naar de bisschopsstad om verder te leren.
Gotthard kon daar echter niet goed aarden en keerde terug naar zijn geboorteplaats. Hij werd monnik, en in 996 abt van Altaich, waar hij de oorspronkelijke vurigheid wist op te wekken, daarbij geleid door de hervormingsbeweging van het beroemde franse benedictijnerklooster van Cluny. Hij werd uitgenodigd om ook in andere abdijen te werken waar de geest verslapt was, o.a. in Tegernsee en Kremsmünster, die hij eveneens wist te begeesteren tot een geconcentreerd leven van studie en gebed. Het was een zware taak om langdurig ingesleten misbruiken te bestrijden, en geestelijke traagheid, die van veel monniken bezit genomen had, in ijver te veranderen.
Dit werk maakte zijn talenten duidelijk zichtbaar, en zo moest hij, op meer dan zestigjarige leeftijd, na een leven van harde arbeid, in 1022 in Hildesheim een bisschopstaak aanvangen. Die zag hij vooral in het zorgen voor de armen, en in het voorzien in hun geestelijke en stoffelijke noden. Hij stichtte een groot tehuis voor hen in Sankt Moritz, met ook een ziekenafdeling. Na aan zijn hart lag ook de kathedrale school, waar hij zelf les gaf ter verhoging van het peil van de jonge geestelijkheid. Ook zorgde hij voor inkomstenbronnen voor de kloosters, opdat deze beter hun taak konden vervullen, en ook onbemiddelde novicen konden aannemen.
Veel heeft hij eveneens gedaan voor de bouw, de inrichting en het onderhoud van de kerken. Daartoe stichtte hij een school voor schrijf- en schilderkunst. Zo werd hij de grootste bouwmeester in Beieren voor de vroege Middeleeuwen.
Gotthard is gestorven in 1038. Er zijn verschillende brieven van hem bewaard gebleven, die een indruk geven van zijn karakter en heilig leven. Het klooster dat later gebouwd is op de gevaarlijke pas-overgang naar ltalië, dat ingericht was als hospitium voor voorbijtrekkende reizigers, is aan hem toegewijd, en heeft zo Gotthards naam gegeven aan de Pas en de daar lopende spoorwegtunnel.
Maar er zijn ook aan hem toegewijde kerken en kapellen te vinden in Milaan, Genua‚ Hongarije, Nederland en Polen: hij gold als helper in velerlei nood, en dat tekent de roep die tijdens zijn leven van hem is uitgegaan.

De heilige martelaar Florianus, een romeins officier, afkomstig uit de duitse landen, waarschijnlijk uit de buurt van Wenen. Na zijn diensttijd was hij een hoge ambtenaar in Certium, het huidige Sankt Polten. Tijdens de vervolging van Diokletiaan, meldde hij zich als christen bij een troep soldaten die uitgestuurd waren om christenen op te sporen en gevangen te nemen. De Iandvoogd trachtte de hoog in aanzien staande Florianus over te halen toch verstandig te zijn en te offeren, maar toen Florianus hardop tot God smeekte hem kracht te verlenen de folteringen te doorstaan, wilde de Iandvoogd dat wel eens uitproberen en hij liet hem steeds gruwelijker martelen. Toen niets Florianus aan het wankelen kon brengen, werd hij tenslotte met een steen om de hals in de woest stromende Enns verdronken, rond 304. Om zijn strijd met water en vuur, geldt hij als beschermer bij brand en watersnood. Uit de kapel die over zijn graf gebouwd werd, ontstond later het beroemde Augustijnenklooster Sankt Florian bij Linz.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-136/

Heilige gezin: Jezus, Maria en Jozef

3 mei

De heilige Timotheos, zoon van een priester uit de buurt van Antinoe in de Thebaïde. Van kind af las hij in de Heilige Schrift; hij leerde die voorlezen en ook kopiëren. Later werd hij Iektor van de kerk in de Thebaïde.
Tijdens de nieuw uitgebroken vervolging werd hij gevangen genomen met zijn vrouw Maura, met wie hij pas sinds twintig dagen gehuwd was. Hij weigerde het bevel op te volgen de heilige Boeken in te leveren voor de vernietiging, en werd toen fel gemarteld. Daar hij standvastig bleef weigeren, werd zijn jonge vrouw erbij gehaald om hem over te halen, maar zij gaf er de voorkeur aan in zijn martelaarschap te delen. Na allerlei folteringen werden beiden tegenover elkaar aan de muur vastgespijkerd om zo te sterven, wat negen dagen duurde.
ln hun laatste uur werden Timotheos en Maura getroost door een visioen van engelen, die hen uitnodigden op te gaan naar de hemelse tronen aan de zijde van Christus, voor Wie zij deze dood ondergingen, in 286.

De heilige Petros, de Wonderdoener, bisschop van Argos, nadat hij eerst monnik was geweest in Korinthe. Hij is in de leeftijd van 70 jaar gestorven in het begin van de 10e eeuw.

 Heilige Ahmed

De heilige Nieuwe martelaar Achmed Kalfas (de schrijver) in Konstantinopel, had een russische slavin als concubine. Hij vond het goed dat zij op feestdagen naar de kerk ging, en hij verwonderde zich over de heerlijke geur die zij meebracht bij haar terugkeer naar huis. Uit nieuwsgierigheid ging hij naar de patriarchale kathedraal en zag toen hoe bij de zegen lichtstralen uitgingen van de hand van de patriarch, welke op allen neerdaalden, behalve op hemzelf. Hij vroeg toen om de Doop en leefde een tijd in het geheim als christen, tot hij zichzelf niet meer ervan kon weerhouden openlijk te verklaren dat het christendom superieur was aan de andere godsdiensten. Dit leidde natuurlijk tot zijn terechtstelling.

De heilige Alexander l, paus van Rome, gekozen in 109. Hij is de marteldood gestorven in het jaar 117. In diezelfde tijd hebben geleden de heilige priesters Eventius en Theodoulos. De oudste kroniek kent echter geen lijdensverhaal van paus Alexander, zodat misschien een naamsverwarring met een andere Alexander is opgetreden.

De heilige Ansfried, bisschop van Utrecht, graaf van Hoey en Teisterbant, geboren tegen 950. Hij werd opgevoed bij zijn oom, de aartsbisschop van Trier, maar toen deze in 956 aan de pest gestorven was, kwam hij op de domschool in Keulen. Hij werd daar vertrouwd met de klassieke en de christelijke schrijvers, maar leerde ook paardrijden en de andere ridderlijke kundigheden. Na zijn opleiding kwam hij aan het hof van keizer Otto, en werd diens zwaarddrager toen Otto uittrok om paus Joannes Xll te hulp te komen.
Na zijn terugkeer was Ansfried een der machtigste edelen; hij had rijke bezittingen in Limburg, Brabant en Gelderland. Hij was een rechtvaardig bestuurder met hart voor zijn onderdanen, zorgde voor veiligheid op de wegen, en was vrijgevig voor allen die in nood verkeerden. ln 966 trad hij in het huwelijk en zijn vrouw schonk hem een dochter, Benedicta. Later stichtte hij voor haar het klooster van Thom, waar Benedicta de eerste abdis werd, na de dood van haar moeder. Ansfried wilde toen monnik worden. maar werd door keizer Otto tot bisschop van Utrecht benoemd, ondanks zijn protest dat hij onwaardig was omdat hij een oorlogsman was geweest. ln 995 werd hij gewijd. Hij ging door met zijn vrijgevige levenswijze, ofschoon hij zichzelf slechts één maaltijd per dag gunde; en hij bleef vol opgewektheid zijn taak vervullen, ofschoon hij langzamerhand blind werd.
Toen hij in het geheel niet meer kon zien, gaf hij gehoor aan zijn oude wens om monnik te worden. Hij bouwde het klooster Hohorst bij Amersfoort, waar in 1006 een twaalftal benedictijner monniken intrekken. Daar ging Ansfried ook wonen en hij verzorgde nog hulpeloze melaatsen tot hij op deze dag in 1010 een heilige dood stierf.

De heilige Juvenalis, eerste bisschop van Narni in Ombrië. Na een episcopaat van 7 jaar is hij gestorven tegen 377. Door de heilige Gregorius wordt hij martelaar genoemd, maar dit wordt verder nergens bevestigd

De heilige martelaren, de soldaat Alexander, samen met de maagd Antonina die hij uit een bordeel had bevrijd door met haar van kleding te verwisselen. Zij werden beiden, na hevige foltering, in het vuur geworpen. Zij worden ook herdacht op 10 juni.

 Xenia

Ook nog op deze dag de heilige Martelaren Xenia van de Peloponnesos, grootmartelares, de wonderdoenster; de Nieuwe martelares Maria van Kreta; en Diodoros en Rhodopianos, die te Afrodisië´ tijdens de vervolging van Diokletiaan, door hun stadsgenoten gestenigd zijn.

Eveneens op deze dag de heilige Ekoumenios van Trikala, de wonderwerker, en Fumack, patroon van Botripnie in Schotland. Zijn naam is verbonden aan de rijk-stromende bron in de tuin van de pastorie.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-135/

  Jezus geneest de Gadareense bezetenen.

Ook in 2022 heeft God worder verricht van het heilig vuur. Zalig Paasperiode!  

2 mei

De heilige martelaren Hesperos (Exuperios) en Zoë waren een slavenechtpaar te Attalia in Pamfilië. Toen hun zonen Kyriakos en Theodoulos wat groter werden, hoorden ze uit de brieven van Paulos voorlezen: “Vorm geen ongelijk span met ongelovigen”. Ze hadden nog te weinig van Paulos’ Brieven gelezen om hem werkelijk te kunnen begrijpen, en geheel tegen de geest van Paulos in, zeiden ze toen tegen hun moeder: “Dan komt het toch niet te pas dat wij slaven van een heiden zijn?” Omdat de moeder nauwelijks méér wist dan de jongens, kwamen ze overeen zich tegen hun meester te verzetten.
In een maatschappij, waar heel het economische leven berustte op slavenarbeid, was opstandigheid van slaven een onduldbare misdaad, die meedogenloos moest worden onderdrukt Het gehele gezin werd daarom, na allerlei martelingen, levend verbrand, tijdens de regering van keizer Hadrianus (117-138).

De wonderwerker Jordanos in vrede gestorven in Griekenland.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige dulders Boris en Gleb‚ in de Doop Romanos en David (1072 en 1115). Hun feest wordt eveneens gevierd op 24 juli.

De heilige Boris (Michael), vorst van Bulgarije. Nadat hij het christelijk geloof aanvaard had, begon hij te werken aan de verlichting van zijn volk. Patriarch Fotios zond hem op zijn verzoek priesters om het volk te onderrichten, maar onder de adel bleef er veel verzet. Toen hij oud geworden was, droeg Boris de regering over aan zijn zoon Wladimir, en trok zich terug in een klooster. Na vier jaar gordde hij zich echter weer ten strijde, nu tegen zijn eigen zoon, die zijn werk ongedaan poogde te maken en de christenen vervolgde. Hij wist hem te ontwapenen en droeg het bevel over aan zijn jongste zoon, Symeon. Vervolgens keerde Boris naar zijn klooster terug, waar hij gestorven is op deze dag in 906.

De heilige bisschop-martelaar Vindemialis, die door zijn prediking, vaak vergezeld van wonderen, het arianisme krachtdadig heeft bestreden. Onder de Vandalenvorst Hunerik werd hij gefolterd en onthoofd.

 Germanus (Germain)

De heilige martelaar Germanus, bisschop in Gallië. Toen de heilige Germanus, de bisschop van Auxerre, in Engeland was om te helpen in de strijd tegen de ketterij van het Pelagianisme, bekeerde hij een schots echtpaar. Hij was gecharmeerd van hun kleine zoontje, werd daarvan de peter en gaf hem zijn eigen naam. De kleine Germanus wilde niets liever dan navolger zijn van zijn beroemde voorbeeld. Hij deed met glans zijn studies en werd opgenomen onder de geestelijkheid.
Kort daarna verliet hij zijn vaderland, stak over naar Gallië en begon Jesus Christus te prediken in de meer afgelegen streken, vooral in het land van de Moezel. Mede door de wonderen welke tijdens zijn prediking geschiedden, boden zich een groot aantal bekeerlingen aan.
Severus, de bisschop van Trier, wijdde hem toen bisschop, echter zonder hem een bepaalde zetel toe te wijzen, opdat hij zich vrijer zou kunnen wijden aan zijn apostolisch werk. Later predikte hij ook in Normandie en het noord-franse Picardië. Daar verwierf hij ook de martelaarskroon op de 2e mei, rond 480.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-134/

Preek van Jezus op het joodse feest van Loofhutten en de manier waarop hij gevierd wordt vandaag. 

1 mei

De heilige profeet Jeremia, een van de vier Grote Profeten. Hij was de zoon van de priester Chelkia uit Anatoth, geboren rond 650 vóór Christus, en profeteerde tijdens de regering van koning Josia en zijn opvolgers.
Tegen koning Jojakim profeteerde hij dat deze na zijn dood zou worden weggeworpen als een ezelsbegrafenis; daarom werd hij in de gevangenis geworpen, opdat het hem onmogelijk zou zijn om nog te schrijven. Maar toen dicteerde Jeremia zijn profetieën door de tralies heen aan Baruch, die ze optekende.
Naast het Boek der Profetieën schreef hij een bundel Klaagzangen. Ook schreef hij brieven naar de Joden die in slavernij verkeerden in Babylon‚ waarbij hij voorzegde dat het volk eerst na zeventig jaar zou terugkeren naar Jeruzalem.
Het leven van Jeremia toont op huiveringwekkende wijze het profetenlot: wat een mens die innerlijk verbonden is met God, op deze aarde moet ondergaan. Van nature was hij schuchter en teruggetrokken, maar door zijn goddelijke opdracht moest hij optreden tegen koningen, edellieden en opperpriesters. Terwijl er een oorlogssituatie bestond tussen lsraël en Babylon, moest Jeremia, in opdracht van God, onderwerping aan de vijand prediken, en aanvaarding van de nederlaag als straf van God voor de ontrouw waartoe het volk telkens opnieuw vervallen was. Het is niet verwonderlijk dat dit door zijn landgenoten werd gezien als defaitisme en verraad, en hij heeft daar dan ook telkens weer de gevolgen van moeten ondergaan: tegenwerking, mishandeling, gevangenschap en uiteindelijk de marteldood.
Maar tegelijk met zijn onheilsprofetieën heeft Jeremia ook het heil en de komst van de Messias verkondigd, waardoor de hoop levend bleef, óver het bittere lot van de ballingschap heen. Want het Verbond met de Gezalfde zal onverbrekelijk zijn, zoals de dag altijd weer volgt op de nacht.
Volgens een oude overlevering heeft hij, voordat de Tempel door koning Nabuchodonosor werd verwoest, de Ark van het Verbond verborgen in een spelonk van de berg Nabath‚ en deze is sindsdien onvindbaar gebleven. Jeremia werd gestenigd te Tafnis in Egypte, na de val van Jeruzalem in 587. De heilige Martelaar Batas, een Perzische monnik, onthoofd te Nisibis in 364.

De heilige Martelaar Philosophus. De heilige Michael van Chalcedon. De heilige Panaretos, bisschop van Paphos, Cyprus. De heilige Isidora, dwaas om Christus. zie 10 mei 

De heilige Martelaar Sabas. De heilige nieuw-martelaar Romanus van Raqqa.

De heilige martelaar Akakios, de muilenmaker in een dorp bij Thessalonika. Hij was blijkbaar niet zo slim en had veel te verduren van zijn opvliegende meester. Hij zag geen andere uitweg dan zich maar als moslim te melden en zo door de Turken beschermd te worden.
Maar hierover kreeg hij al spoedig berouw. Hij vluchtte naar de Athos en werd een boetende monnik in het Chilandari-klooster. Nu wilde hij zich ook weer verzoenen met zijn vrome moeder, maar deze schreef hem: “Je hebt vrijwillig Christus verloochend‚ nu moet je ook vrijwillig en moedig het martelaarschap omwille van onze geliefde Jezus aanvaarden”.
Akakios gaf aan deze oproep gehoor, en met de zegen van de vaders van de Heilige Berg, trok hij naar Constantinopel waar hij onthoofd werd op 1 mei 1815.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-482/

 Apostel Thomas raakt de wonden van Jezus aan en gelooft in Zijn opstanding.

30 april

De heilige Jakobos van Zebedeos, apostel, broer van de heilige Johannes de Evangelist. Zij waren met hun vader bezig in de boot de netten te spoelen voor de volgende vangst, toen Christus hen riep vanaf de oever. Welk een macht moet er van Christus’ persoonlijkheid zijn uitgegaan dat zij op hetzelfde ogenblik alles lieten liggen en naar Hem gingen om met Hem mee te gaan in een volkomen onzekere toekomst! Tegelijk tekent deze ogenblikkelijke bereidheid hun eigen karakter.

Jakobos behoorde met Petros en Johannes tot de bijzondere vertrouwelingen van Christus. Het waren deze drie die Hij meenam bij de opwekking van het dochtertje van Jaïros (Mk. 5:37), die Hij meenam naar de berg van de verheerlijking, die Hem nader ondervroegen over de tijd van de wereldondergang (Mk. 13:3), en die Hij bij Zich wilde hebben bij Zijn doodsstrijd in de hof van Gethsemané (Mk. 14:33).
Maar zijn spontane aard speelde Jakobos ook wel parten. Omdat hij met zijn broer zo klaarblijkelijk tot Christus’ intimi behoorde, begon hij zich daarop te laten voorstaan. Samen met hun moeder probeerden zij de eerste plaatsen in beslag te nemen in het komende Godsrijk, en Christus moest hun heel geduldig uitleggen dat Hij Zich hierop niet kon vastleggen (Mt. 20:20–24). Het is niet verbazingwekkend dat de andere leerlingen daarover ontstemd waren.
Op een andere keer, toen een Samaritaans dorp geen gastvrijheid wilde verlenen aan Christus met Zijn groep, waren het weer Johannes en Jakobos die voorstelden om er vuur uit de hemel op te laten vallen als wraak. Natuurlijk moesten ze daarvoor een boetepreek van Christus over in ontvangst nemen. En vriendelijk spottend noemt Hij hen daarna Zijn Donderzonen.
Toen de christengemeente in Jeruzalem door de eerste vervolging verspreid werd, zagen de apostelen hierin een aanvulling van de opdracht die de Heer hun had gegeven bij de Hemelvaart: “Gaat heen, maakt alle volkeren tot Mijn leerlingen…” (Mt. 28:19) en zij verdeelden als het ware de aarde onder elkander. Zo predikte Jakobos in Spanje en de aangrenzende landen. Toen hij eens weer in Jeruzalem was, werd hij door Herodes gevangen genomen en met het zwaard ter dood gebracht (Hnd. 12:1-2), in het jaar 42. Zijn relieken zijn overgebracht naar Spanje en hebben daar geleid tot de beroemdste middeleeuwse bedevaartplaats in Europa: Santiago de Compostella.

De heilige Donatos, bisschop van Euboea, bracht een grote menigte heidenen tot Christus in deze streek waar een bijzonder kwaadaardige vorm van toewijding aan de duivel had geheerst. De legende brengt dat tot uitdrukking door te verhalen hoe hij een geweldige draak had gedood door hem in de bek te spuwen: het kwaad dat overwonnen wordt door het goede woord. Zijn roem verspreidde zich vanuit Epeiros tot aan Constantinopel. Keizer Theodosios de Grote (379-395) wilde hem leren kennen en ontbood hem naar de stad. Daar vroeg hij hem, te bidden voor zijn zenuwzieke dochter, en deze werd daarop plotseling genezen. De keizer schonk hem toen de middelen om een mooie kerk te bouwen in zijn eparchie. Donatos is in hoge ouderdom gestorven rond 387.

De heilige Klemens de hymnendichter was abt van het beroemde Studionklooster in Constantinopel. Hij heeft canons geschreven ter ere van de heilige Moeder Gods en van verschillende heiligen. Daarbij moest hij veel verduren ten gevolge van de iconenstrijd. Tenslotte werd hij verbannen naar een onbekende plaats. Daar is hij in volkomen eenzaamheid gestorven.

 Αrgyra

De heilige Argyra, uit Brussa was een christelijke vrouw. Zij werd lastig gevallen door een Turk, en toen zij weigerde zich met hem in te laten, diende haar man een aanklacht tegen hem in. Deze wist het echter zo te draaien dat Argyra de beschuldigde werd. Zij werd daarop gevangen genomen, naar Constantinopel overgebracht en daar in arrest gehouden, 15 jaar lang, tot aan haar dood in 1725.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-481/

 Johannes de Doper roept de mensen aan tot bekering.

29 april

De heilige Theognes‚ Rufos, Antipatros, Theostichos‚ Arthemas, Magnos, Theodotos, Thaumasios en Filemon‚ de negen martelaren van Kyzikos. Zij waren afkomstig uit verschillende plaatsen, maar bevonden zich juist in de stad toen er een razzia werd gehouden na een edict van de christenvervolger keizer Diokletiaan. Zij werden na verschillende folteringen onthoofd en genieten grote roem door hun wonderen.

De heilige Basilios, bisschop van Ostrog (Montenegro). Hij was afkomstig uit Herzegowina, de grensstreek bij Montenegro. Hij was een kind met een sterk godsdienstige aanleg, en zodra hij de leeftijd bereikt had ging hij naar het Moeder Gods-klooster te Treblinski, en wijdde zich geheel aan het monastieke leven. Zijn warme persoonlijkheid en diepe godsdienstigheid trokken de mensen aan, en hij werd tot bisschop gekozen van Zahum en Skendrië. Daar moest hij op twee fronten strijden, tegen de wreedheid der Turkse overheersers, en tegen de opdringerigheid der Latijnen. Daarbij had hij zijn intrek genomen in het klooster van Tvrdos‚ van waaruit hij zijn  zijn diocees bestuurde. De moeilijkheden werden echter steeds groter, en toen het klooster door de Turken verwoest was, verplaatste Basilios zijn zetel naar het meer beschutte Ostrog.
Daar is hij in vrede gestorven in de 16e eeuw. Bij zijn graf geschieden talrijke wonderen tot in onze dagen. Zowel christenen als moslims zoeken zijn hulp, en elk jaar met Pinksteren komt een grote menigte ter bedevaart.
Op de ruïnes van het oude Tvrdos is later een nieuwe stichting gebouwd.

De heilige Memnon kennen wij vooral door zijn wonderen. Zijn gebed verdreef zwermen sprinkhanen, bracht water uit de rots te voorschijn in een volstrekt dor gebied, en toen hij van verre aangeroepen werd, kwam hij zeelieden te hulp die op het punt stonden in zee ten onder te gaan.

De heilige Severus, bisschop van Napels, beroemd door zijn heiligheid en wonderen. Hij heeft voor korte tijd een dode uit het graf opgewekt om een leugenachtige schuldeiser die een weduwe tot volkomen armoede dreigde te brengen, te ontmaskeren. Hij heeft ook vele kerken gebouwd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-480/

 Icoon Onverwachte Vreugde. Daarop is een verhaal afgebeeld van een rover die ondanks zijn zondige leven elke dag 'Wees gegroet' zeide voor een de ikoon van de Maagd Maria. Eens zag hij bloed op de afbeelding van Jezus en op zijn vraag wie heeft dit gedaan, kreeg hij van Madonna te horen dat het hijzelf (de rover) was en de aan hem gelijke zondaars. Zo werd hij terechtgewezen en bekeerde zich van zijn zonden.

28 april

De heilige Dada, Maximos en Quinctilianos werden in Dorostolon (Bulgarije) gevangen genomen tijdens de vervolging in het tweede regeringsjaar van Diokletiaan. Zij werden voor de proconsuls Tarquinius en Gabinus gebracht. De akten van dit proces zijn bewaard gebleven en luiden als volgt:
Tarquinius: “Zijn dit de kerels die ons mandaat hebben geminacht om hun eigen godsdienstige grillen te volgen?” Toen wendde hij zich tot hen: “Begin met jullie namen op te geven”,
Maximos: “ln overeenstemming met het christen-geloof word ik christen genoemd en de anderen mijn broeders; volgens de mensen heet ik Maximos.”
T.: “Je antwoordt zoals te verwachten valt van een priester die iemand anders dan de goden dient. En die man achter je, die mij weerstaat op dit gebied, hoe heet hij?” Deze antwoordde: “Ik ben Dada. We zijn allen één met onze broeder die het eerst geantwoord heeft”
T.: “En die derde daarachter?” Quinctilianos: “lk word Quinctilianos genoemd en ik ben christen.”
Nadat Magnilianus, de griffier, hun woorden had opgetekend, zei proconsul Gabinus: “Hebt ge al hun namen?” De griffier antwoordde: “Als uw hoogheid het beveelt, zal ik de tekst voorlezen”. De proconsul zei:
“Lees voor.” De griffier las toen hardop: “Dit zijn de namen die we hebben opgeschreven, Maximos, Dada en Quinctilianos.” Toen zei de gouverneur:
“Nu‚ heren, u bent in onze macht. Als ge in het leven wilt blijven, ga dan en offer aan de moeder der goden en wees hun priesters; en bedenk dat wanneer een van hun priesters, die aan hun moeder eer bewijst, sterft, hij dan wordt opgenomen tot de hemelse koning, de grote Jupiter, om hem te dienen.”
De heilige Maximos antwoordde: “Slechte en goddeloze mens, schrikt u er niet voor terug zulk een overspelige als Jupiter de naam van God te geven en hem de hemelse koning te noemen? Weet dan, dwazen, dat onze hemelse koning Christus is, Die alles vooruitziet en het heelal in Zijn hand draagt. Wees ervan verzekerd dat wij uw verdoemenswaardig mandaat niet zullen gehoorzamen, want wij aanbidden de God des hemels van Wie wij het maaksel zijn.”
De proconsul Gabinus riep toen Dada en Quinctilianos bij zich en stelde alles in het werk om hen tot inschikkelijkheid te bewegen. Maar zij zeiden hem: “Wij zijn het volledig eens met alles wat onze broeder Maximos zegt, want hij is lezer in de katholieke kerk; daarom kent hij de heilige Schrift goed en weet precies wat we behoren te doen.” Toen werden ze naar de gevangenis teruggebracht waar zij droomden dat een engel hun kwam vertellen dat zij zouden sterven voor Christus.
De volgende dag werden zij weer voor de proconsuls geleid. Gabinus zei: “Daar zijn jullie dus weer; ga nu offeren aan de goden, dan zullen we jullie veel eer bewijzen omdat je je schikt en de voor jullie bestemde dood ontgaat. Onze goden zijn ons vannacht verschenen om ons dit op het hart te drukken.” Maar de martelaren gaven ten antwoord: “Onze God heeft Zich verwaardigd Zich ons in onze slaap te openbaren en ons op te dragen dat we voor Hem moeten lijden.”
Toen zei Tarquinus tegen Gabinus: “Het is onmogelijk die kerels te overtuigen zonder ze te folteren.” Gabinus zei daarop: “Als zij de dood verkiezen, dan rust de schuld daarvoor op hun eigen schouders.” En hij gaf de gerechtsdienaren bevel hen op de grond vast te binden en hen af te ranselen. Dit deden ze. Toen zei Tarquinius: “Ondervraag hen om te zien of ze toegeven voordat we tot het uiterste gaan.” Doch de martelaren antwoordden met één mond: “Wij zijn gesterkt door God en trekken ons niets aan van uw folteringen; we luisteren niet naar uw raadslagen en wij offeren niet aan uw goden.”
Tarquinius de proconsul zei daarom: “Als ze niet willen gehoorzamen, stuur ze dan terug naar de gevangenis, want het is etenstijd.”
Toen de proconsuls terugkwamen op het 7e uur, beproefden zij opnieuw de drie broeders over te halen toe te geven, maar toen bleek dat zij dit niet konden bereiken, veroordeelden zij hen, tegen hun zin, om onthoofd te worden.
Dit vonnis werd ten uitvoer gebracht in hun eigen dorp Ozobia op 28 april van het jaar 287.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-479/

Tsarevokokshájskaja ikoon van de Maagd Maria. Op de ikoon is zij afgebeeld met andere myron-dragende vrouwen die het lijk van Jezus wilden balsemen, aan de rechter kant is Petrus en Johannes bij het graf van Jezus, die drie eeuwen later een christelijke tempel is geworden.

Het wonder van Jezus op het bruiloft in Cana van Galilea. Verandering van water in wijn.

1 minuut geleden zei Hetairos:

Een vraagje: Stel je houdt dit een jaar vol, begin je dan opnieuw? Ik zie dat je per dag meerdere heiligen voorstelt. Of heb je dan alsnog een reserve-potje?

Ik heb inderdaad reserve-potje. 🙂

27 april

De heilige Simeon uit de familie van de Heer. Hij was de zoon van Kleopas, de broer van Jozef de verloofde. Hij behoorde tot het getal van de zeventig apostelen en hij was de tweede bisschop van Jeruzalem. Daar heeft hij de kerk 40 jaar bestuurd tot hij in het jaar 107 als hoogbejaarde grijsaard gekruisigd werd (zie 18 februari).

 Stefan

De heilige Stefanos van het Holenklooster, bisschop van Wladimir‚ was een leerling van de heilige Theodosios en diens opvolger als abt. Hij bouwde een nieuw klooster op de top van de Petsjeraberg. Door de intriges van een hem vijandige monnik werd hij uit het klooster verdreven, maar in 1091, toen hij reeds op hoge leeftijd was, werd hij tot bisschop gekozen van Wladimir in Wolhynië, en 3 jaar later is hij als schema-monnik gestorven, in 1094.

De heilige Johannes van het Kathares-klooster was geboren te lrenopolis in het Tiensteden-gebied, rond 778. Hij werd als kind reeds aan een klooster toevertrouwd. Hij was een schrandere jongen en raakte bevriend met de geleerde monnik van het klooster. Deze nam hem zelfs mee naar de Concilies van Nicea en Constantinopel in 787. Hij was pas 26 jaar oud toen hij tot abt werd aangesteld van het Katharesklooster bij Nicea, dat hij bestuurde van 804 tot 813. Hij werd slachtoffer van de iconenstrijd, eerst gevangen te Constantinopel‚ later in een grensfort, waar hij anderhalf jaar in boeien werd gesloten.
Na het beëindigen van deze straf werd hij weer naar Constantinopel gebracht, maar toen hij onverzettelijk bleef, kwam hij weer in een andere fort-gevangenis. Na de dood van de felle keizer Leo mocht hij tijdelijk in Chalcedon wonen, maar onder Theofilos werd hij opnieuw verbannen, nu naar Afousia, waar hij na 2 1/2 jaar in de Heer overleden is, rond 832.

De heilige Anastasius I was paus van Rome van 399 tot 401. De heilige Hiëronymos getuigt dat hij een heilig leven leidde en bezield was van apostolische ijver. En hij voegt eraan toe dat hij vermoedt dat God hem zo snel heeft weggenomen opdat de kort daarna volgende plundering van Rome door Alarik, de koning der Gothen, niet zulk een heilig hoofd zou treffen. Hij is gestorven op 14 december, maar hij wordt op deze dag herdacht toen zijn relieken plechtig werden overgedragen.

De heilige Eulogios ‘de gastvrije’, was een steenhouwer in Egypte, een man met geweldige kracht. Overdag spande hij zich tot het uiterste in, maar ‘s avonds hield hij open tafel voor de armen en alle hongerigen. Hierdoor ontstonden vele vriendschappen, met leken en monniken. Vooral de monnik Daniël had een grote verering voor Eulogios, en hij stelde zich voor hem zijn liefdadigheid in groter verband te laten beoefenen. Hij wist een aantal rijke christenen te interesseren en bracht zo geld bij elkaar voor het oprichten van een pelgrimshuis, waar velen gespijzigd zouden kunnen worden. Toen Eulogios dit geld in handen kreeg, en hij een belangrijk man werd, bleek hij hier niet tegen opgewassen. Hij trok naar Constantinopel, waar hij de zaak groot zou aanpakken, maar al wat er gebeurde was dat hij een luxueuze villa inrichtte voor zichzelf, met een stoet bedienden, en een gemakkelijk leventje ging leiden. Dit liep natuurlijk spaak. Daniël kwam naar Constantinopel, maar slaagde er niet in Eulogios weer in het rechte spoor te brengen, en keerde bedroefd terug. Hij kon verder niets doen dan voor zijn vriend bidden. Het geval kwam echter keizer Justinianos ter ore; de zaak werd geconfisceerd, Eulogios werd gevoelig gestraft en kwam met schande naar Egypte terug. Daniel sprak hem moed in en hielp hem zijn vroeger leven weer op te vatten. Door harde arbeid en gastvrijheid boette Eulogios zijn zonde uit. Toen de zwakte van de ouderdom het werk in de steengroeve onmogelijk maakte, trok Eulogios naar de monniken in de woestijn, waar hij leerde bidden en mediteren. Tenslotte is hij een heilige dood gestorven op 26 april van het jaar 585.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-478/

 Icoon van Madonna de Levenschenkende Bron.

26 april

De heilige Basilios, bisschop van Amasia, stond onbevreesd de vervolgde christenen bij. Eveneens bestreed hij de ariaanse ketterij in een rondzendbrief die hij richtte aan de verschillende kerken. Hij werd wreed vermoord in 322 omdat hij een door keizer Licinius begeerde christen-slavin, de heilige Glafyra, een schuilplaats had verleend met behulp van de keizerin, de zuster van keizer Constantijn. Zij werd ontdekt door een brief die zij aan de keizerin gezonden had om hulp voor de kerkbouw-plannen van de bisschop. Zij overleed echter voordat zij opnieuw gevangen genomen kon worden en Basilios moest de wraak van de keizer verduren.

De heilige Stefanos‚ bisschop van Perm, is een voorbeeld van een typisch Russisch missionaris-leven. Als zoon van een lector diende hij van kind af in de kerk. Daar kwam hij in aanraking met mensen uit de stam der Sirjanen, die nog grotendeels heiden waren. Hij leerde hun taal en besloot aan hun bekering te werken. Dit ideaal bleef in zijn geest leven toen hij monnik werd in het Gregoriosklooster van Rostov. Hij vond daar begrip en medewerking, en ook de middelen om aan het noodzakelijke vertaalwerk te beginnen.
Toen het Evangelie in het Sirjaans gereed was, ging hij, met zegen van bisschop Gerasimos van Kolomna‚ naar de streek van Perm in 1370.

Door zijn tegelijk gezagvol en beminnelijk optreden won hij de harten van het gewone volk. God zegende zijn inspanningen en nog geen 10 jaar later was het grootste deel van de Sirjanen gedoopt. Ook de vorst en de sjamaan had hij weten te overtuigen toen God zijn woorden door tekenen bekrachtigde.
Zijn werk vond ook waardering bij het kerkelijk bestuur, en in 1383 werd Stefanos door metropoliet Pimen tot bisschop van Perm gewijd. Nu kon hij nog doelmatiger optreden: hij bouwde kerken, opende scholen, leidde priesters op, vertaalde de diensten in het Sirjaans, zodat deze in de volkstaal gevierd konden worden. Hij zorgde ook voor Russische steun in moeilijke omstandigheden: mislukte oogst, invallen van omringende stammen e.d. Ook vond hij tijd om iconen te schilderen voor zijn kerken, en hij leidde daartoe ook anderen op.
In 1396 ging hij naar Moskou om over de toekomst van de aan hem toevertrouwde kerk te spreken. Tijdens deze opdracht werd hij ziek en is hij gestorven.

De heilige Joannikios Djewitsj uit Dalmatië wist zich reeds als jongeman tot het strengste monniksleven geroepen. Hij vestigde zich in een spelonk van de Djewitsj-berg (Maagdenberg), langs de oever van de lbar-rivier die de grens vormt tussen Servië en Bulgarije. Zoals met vele asceten gebeurde: er kwamen mensen naar hem toe, een aantal raakte in de ban van zijn heilige persoonlijkheid, en er ontstond een klooster. Daar is hij ook gestorven, nadat hij 70 jaar als monnik had geleefd.

De heilige Marcellinus, paus van Rome in het begin van de 4e eeuw. Er is een omstreden beschuldiging dat hij zich had laten overhalen aan de afgoden te offeren, maar dat hij enige tijd later berouw kreeg en alsnog de marteldood verduurde in 304.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-477/

 Kasperovskaja icoon van Maria

25 april

http://www.olgachristine.com/icons/OL_StMark.jpg  Mark 

De heilige Markos de Evangelist was één van de zeventig leerlingen die door Christus waren uitgezonden om Zijn prediking voor te bereiden, hoewel hij nog bijna een jongen was. Hij was een neef van de apostel Barnabas, de zoon van diens zuster Maria, in wier huis de christenen van Jeruzalem bijeen kwamen (Hand. 12:12), dicht in de buurt van Gethsemané. Daardoor hoorde hij het lawaai van de troep die Christus gevangen moest nemen, en met slechts een laken om zich heengeslagen trok hij er nieuwsgierig achteraan. Toen de soldaten hem vastgrepen en hij zich naakt losrukte, lieten dezen hem lachend lopen. Maar juist dit lachwekkende voorval bond hem voorgoed aan Christus: zo verhaalt hij ons zelf zijn vreemde wijze van roeping in zijn Evangelie.
Door Barnabas kwam hij ook in contact met de heilige Paulos, die hij vergezelde op zijn eerste missiereis. Markos vergezelde later de heilige Petros als tolk (deze noemt hem “zijn zoon”, 1 Petr. 5:13), vooral in Italië en Rome, waar hij ook zijn Evangelie schreef vóór het jaar 67, waarschijnlijk het eerste van de 4 Evangeliën. Zijn volgende zending was naar Egypte, waar hij zijn zetel vestigde in Alexandrië. Hij wist niet alleen grote menigten tot Christus te bekeren, maar velen werden tot zulk een vurige navolging van de Heer gebracht dat er reeds de eerste vormen van het monniksleven ontstonden.
Markos predikte niet alleen in Alexandrië en Oost-Egypte, maar trok ook westwaarts naar het veel barbaarsere Lybië, waar hij eveneens velen won voor het geloof en in een christelijke levenswijze sterkte. In de paastijd was hij terug in Alexandrië waar toen de grote voorjaarsfeesten van Serapis werden gevierd. De opgehitste menigte wilde de eer van hun afgod wreken en stortte zich op Markos. Deze werd aan de voeten zolang over het ruwe plaveisel gesleept tot hij de geest gaf, in het jaar 68. De relieken van zijn verbrande lichaam werden in de 9e eeuw overgebracht naar Venetië, waar een van de rijkste kerken ter wereld tot zijn eer werd ingericht.
Het Evangelie van de heilige Markos is geschreven voor de heidenen, in het Grieks, met zeer oude vertalingen in het Latijn. Het is het oudste geschiedboek over Jezus Christus en is daardoor van bijzonder belang voor de kerk en van historisch belang voor de mensheid. Hij schrijft beknopt, ongekunsteld, en met rake opmerkingsgave. Allerlei bijzonderheden in zijn Evangelie wijzen erop dat hij vooral de prediking van Petros heeft weergegeven. De Liturgie van de heilige Markos, die vroeger in Alexandrië werd gevierd, dateert uit de apostolische tijd en kan heel goed op zijn aanwijzingen tot stand zijn gekomen.
Er worden verschillende gronden aangevoerd waarom de leeuw het symbool vormt van Markos. Hij was vooral de prediker van het koningschap van Christus; zijn Evangelie begint met de zending van Johannes de Doper‚ “de stem van een roepende in de wildernis”, de verblijfplaats der leeuwen; deze roep zelf, als het “gebrul van een leeuw”, wat ook slaat op de bedreiging aan het slot van zijn Evangelie tegen hen die niet geloven; en tenslotte omdat Markos geldt als de “geschiedschrijver van de Opstanding”, welke in het middeleeuwse volksgeloof door een leeuw werd voorgesteld.

De heilige Makedonios, patriarch van Constantinopel. Hij was priester en schatbewaarder van de Grote kerk en werd in 496 tot patriarch gekozen. Omdat hij optrad tegen de ketterij van Eutyches (die de ware mensheid van Christus ontkende), werd hij onder keizer Anastasios afgezet en verbannen naar Chalcedon en vervolgens naar Euchaïta. Toen dit door de Hunnen bezet werd, vluchtte hij naar Gangra, waar hij in 518 gestorven is.

 Silvester

De heilige Silvester Obnorski was een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Hij werd door hem uitgezonden om een klooster te stichten aan de Obnora-rivier, waarvan hij de abt werd. Daar is hij ook gestorven in 1379.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-476/

 Egypte met de rest van Noord-Oost Africa, het gebied waar Markus werkte en de vroege christelijke monniken hun grote ascese bedreven.

24 april

De heilige Sabbas (Sabas) Stratelates, een Gothische generaal van keizer Aurelianos (270-275). Hij maakte van zijn rang gebruik om in Rome gevangen christenen te bezoeken en te bemoedigen, en ze op verschillende wijze behulpzaam te zijn. Dit kon niet heel lang duren: hij werd aangeklaagd, gearresteerd en na zware martelingen verdronken in 272.

De heilige Elisabeth, abdis van het Kosmas en Damianosklooster te Constantinopel waar zij reeds als kind was ingetreden. Haar diepe liefde tot God bracht haar tot een warme liefde voor de mensen, vooral de zieken en lijdenden. Zij had de genadengave van ziekengenezing en wist ook veel nood te lenigen. Tijdens haar nachtelijk gebed werd zij meermalen gezien geheel stralend door een onaards licht. Zij ging vredig over naar de hemelse vreugde in 540.

De heilige Doukas (Lukas) van Mitylene, een kundig Grieks kleermaker, had vele welgestelde Turken onder zijn klanten, bij wie hij aan huis kwam werken. Een van die rijke dames raakte verliefd op de knappe jongeman en stelde hem voor haar minnaar te worden. Zoals eens Jozef in Egypte, ontvlood Doukas het Turkse paleis, en zoals eens de vrouw van Potifar, klaagde de tot in haar ziel beledigde dame Doukas aan dat hij haar had willen verleiden. Deze werd daarom gearresteerd. Op voorstel van de dame werd hem de vrijheid beloofd als hij moslim zou worden. Toen Doukas dat, ook na herhaalde foltering, bleef weigeren, werd hij veroordeeld om gespietst te worden, de straf voor christenen die een moslim verleidden. Zo stierf hij op deze dag in 1564.

De heilige Mellitus, aartsbisschop van Canterbury was een Romeinse abt die met een aantal monniken door de heilige Gregorius de Grote in 601 naar Engeland was gezonden om de heilige Augustinus bij te staan in zijn missiewerk. Hij had een brief bij zich van deze paus, waarin er op aangedrongen werd de heilige plaatsen van de heidenen te respecteren, en die uitdrukkelijk verbood deze te vernielen. Zijn wens was het, wanneer ze in christelijk bezit gekomen waren, de afgodsbeelden eruit te verwijderen en ze met gewijd water te reinigen voor de christelijke eredienst. Er moesten nieuwe altaren in worden geplaatst, met relieken van heiligen. Zelfs de ossen die de heidenen plachten te offeren moesten op feestdagen in processie aangevoerd worden en dan geslacht en opgegeten worden ter ere van het feest. Zo zouden de heidenen langs lijnen van geleidelijkheid tot de volle waarheid komen, terwijl oude gebruiken die op zichzelf onschadelijk waren, gedoopt en geheiligd zouden worden.
Toen Mellitus drie jaar zo gewerkt had, werd hij door de heilige Augustinus tot bisschop gewijd en naar de Oost-Saksen gezonden, naar het huidige Londen. Koning Sivert werd gedoopt en Mellitus legde de funderingen van de kerk van de St. Paul’s in Londen op de ruïnes van een Diana-tempel, en ook die van de kerk van de heilige Petros in Westminster.
De volgende koning van Kent bleef echter weer heidens en de ontwikkeling van de kerk kwam tot stilstand. De heidenen wilden het mooie wittebrood hebben dat voor de Communie werd gebruikt, en toen de priesters dit alleen aan de gedoopten wilden geven, werden zij uit het land gezet.
Mellitus zeilde dus naar Frankrijk, maar werd later toch weer naar Kent teruggeroepen, waar hij zijn werk voortzette. Hij werd in 619 tot aartsbisschop van Canterbury gekozen (de 3e op die zetel), en bestuurde nog 5 jaar de gehele Engelse kerk, totdat hij stierf in 624. Beda vermeldt van hem dat zijn lichaam zwaar te lijden had van de jicht‚ maar dat zijn geest gezond en actief was, geheel gericht op God. Hij was edel van geboorte, maar van veel hogere adel was zijn geest

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-475/

 Afname van het Kruis van het lijk van Jezus.

De nederdaling van Jezus in de hel op zaterdag vóór de Opstanding, om de rechtvaardigen, die Zijn komst verwachtten, daaruit op te nemen naar de Hemel. Tegelijkertijd is het ook de ikoon van Zijn Opstanding.

23 april

De heilige Georgios, (Joris) de beroemdste martelaar. Er is vrijwel niets met zekerheid over hem bekend. Hij is wellicht de hooggeplaatste persoon geweest die in Nikomedië het edict van Diokletiaan over de vervolging had afgerukt en in stukken gescheurd, terwijl de keizers in de stad waren.
Dezen namen vanzelfsprekend wreed en bloedig wraak, maar de martelaar verdroeg alles met de grootste kalmte op heldhaftige wijze totdat hij stierf.
Waarschijnlijker klinkt het verhaal dat hij een legeroverste was, in hoog aanzien bij keizer Diokletiaan om zijn moed en zijn toewijding, en de trouw die hij zijn manschappen wist in te boezemen. Door zijn ambt moest hij deelnemen aan de rechtszittingen tegen de christenen en met afgrijzen zag hij welke wrede vonnissen werden uitgesproken over mensen die hun eigen mening volgden, maar verder niets kwaads hadden gedaan. Hij ging zich voor die mensen interesseren en kwam daardoor tot het geloof. Hij begreep dat hij daarmee zijn eigen doodsvonnis reeds getekend had. Daarom verdeelde hij zijn vermogen onder de armen, voordat het geconfisceerd kon worden; hij liet zijn slaven vrij en gaf zichzelf als christen aan.
De keizer, die hierdoor heel zijn uitroeiingspolitiek doorkruist zag, nam alle middelen te baat om hem te weerhouden. Toen alle redeneringen en beloften vruchteloos bleken, werden hem de verschrikkelijkste folteringen aangedaan, welke een verziekt mensenbrein maar verzinnen kon. Tenslotte werd hij onthoofd, samen met vele anderen, in 303.
Zijn ridderlijk optreden, zijn levendige persoonlijkheid, zijn koelbloedigheid en zelfbeheersing maakten grote indruk; in de volksverbeelding werden deze feiten met de meest wonderlijke verhalen versierd; maar deze verhalen luiden in elk gebied volkomen anders, er is geen gemeenschappelijke bron in aanwezig. In het Westen is vooral het verhaal in omloop van de prinses die aan een draak geofferd moest worden en toen door Sint-Joris werd gered. Ook op de iconen wordt hij vaak zo afgebeeld.
Samen met hem leden ook nog de boer Glykerios, de tovenaar Athanasios, met Valerios, Donatos en Therinos. Glykerios was eens wanhopig bij Georgios gekomen toen het ene stuk vee dat hij bezat, een os waarmee hij zijn levensonderhoud verdiende, gestorven was. Georgios had medelijden met de eenvoudige ziel en op zijn gebed werd de os weer levend. Glykerios had zich aangesloten bij het geloof van zijn redder. De tovenaar Athanasios had de opdracht gekregen zijn magische krachten aan te wenden om de geradbraakte Georgios tot afval te brengen, en hij had toen diens innerlijke kracht gevoeld. Tevens was hij er getuige van hoe door hem een gestorven medegevangene weer ten leven werd gewekt. Juist voor hem, die zich fel bewust was van de begrensdheid der krachten waarmee hij werkte, was dit een doorslaggevend bewijs. Zij werden allen met Georgios ter dood gebracht, in 303.
De heilige Georgios is de beschermheilige van Griekenland. Als ridder werd hij de patroon van de Kruisvaarders, en daardoor ook patroon van Engeland. Ook draagt hij de erenaam van Helper in de Nood. De naam Georgios betekent: “boer, landman”.

De heilige Anatoleos en Protoleon hadden zich bekeerd door het bloedgetuigenis van Georgios. Zij beleden Christus en werden eveneens gedood, 303.

De heilige Alexandra, keizerin en martelares (eveneens gevierd op 21 april). Zij was de vrouw van keizer Diokletiaan en christen.
Toen zij getuige was van de moed en de standvastigheid waarmee de heilige Georgios de ontzettende folteringen had verduurd, boog zij voor hem neer en kuste zijn doorwonde voeten. Zo beleed zij in het openbaar haar geloof. Onder de opvolger van haar man werd zij gevangen genomen.
Op weg naar het executieterrein sleepte zij zich voort met haar laatste krachten, en toen zij niet meer verder kon vroeg zij de beul even te mogen uitrusten. Zij leunde tegen een muur, en terwijl zij bad, gaf zij de geest, in het jaar 315.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-474/

De kruisiging van Jezus                                                                                                                           Shoejskaja ikoon van Madonna

22 april

De heilige Theodoros van Sykeon, bisschop van Anastasiopolis. Hij was geboren in Sykeon (Galatië) als onwettig kind van een koerier van keizer Justinianus, bij de dochter van een herbergierster, een prostituee. Hij woonde in de buurt van de grote kerk, gewijd aan de groot-martelaar Georgios. Diens geschiedenis maakte een geweldige indruk op de kleine jongen en hij wilde ook grote daden verrichten. Zo kwam hij ertoe des nachts stil op te staan als iedereen sliep, het huis uit te sluipen om dan in de kerk te gaan bidden. Deze gewoonte wekte in hem een vroege zelfstandigheid. Toen hij 14 jaar oud was, nam hij zijn leven in eigen handen. Hij vond in de omgeving van de stad een grot, waar hij zich als kluizenaar terugtrok. En deze jongen bezat reeds zulk een overwicht dat hij een deel van zijn omgeving tot de noodzakelijke medewerking daartoe wist te bewegen. Een van zijn bewonderaars was blijkbaar de bisschop, want toen hij 18 jaar was werd hij diaken gewijd, en enige tijd later priester.
Theodoros trok nu de wereld in, hij ging op pelgrimstocht naar het Heilig Land. Hij zocht onderdak in het klooster Choseba, en werd daar monnik gewijd. We weten niet hoelang hij er gebleven is, maar als rijpe volwassene keerde hij naar Sykeon terug en hij stichtte een klooster bij de kerk van zijn jeugd, want andere jonge mensen voelden zich tot hem aangetrokken en wilden onder zijn leiding leven.
Zijn bekendheid in de omtrek nam sterk toe en niet zo heel veel later koos de bevolking van Anastasiopolis hem tot bisschop, hoezeer hij zich daar ook tegen verzette. Theodoros aanvaardde toen deze dienst als een opdracht van God, en bestuurde gedurende 40 jaar zijn diocees. Wel bezocht hij in die tijd herhaaldelijk de monastieke centra van Palestina en het nabije Oosten. Toen vond hij een geschikte opvolger en hij trad af om zijn laatste levensjaren geheel aan het gebed te wijden in het door hem gestichte klooster. De gewone ascese van weinig eten, slapen en comfort was hem nog niet streng genoeg, en daarom liet hij zich in de tijd tussen Theofanie en Pascha als een misdadiger zwaar geboeid opsluiten in een ijzeren kooi.
Veel wonderen geschiedden door zijn krachtdadig gebed. Zieken werden genezen, regen kwam in een tijd van hardnekkige droogte, er kwam een einde aan een vernietigende sprinkhaan-plaag. Hij bezat ook de gave om in de toekomst te zien en voorzegde zijn eigen dood, die hem aangekondigd werd door een verschijning van de door hem zo vereerde heilige Georgios, op de 22e april van het jaar 613.

De heilige Vitalis werd geboren rond 560 in een dorp in Egypte. Reeds jong werd hij monnik en hij leefde gedurende tientallen jaren in het klooster van Gaza in het grensgebied van Egypte en Palestina. Door bezoekers hoorde hij vaak spreken over de moeilijke toestanden in de hoofdstad, Alexandrië, en langzamerhand ontwaakte in hem het besef dat God daar een taak voor hem had. Hij vroeg dus zegen om aan een nieuw levenswerk te beginnen en ging naar de stad.
Hij zocht zwaar werk, waardoor hij van zijn levensonderhoud geld kon overhouden om daarmee de noden te lenigen waarmee hij in aanraking kwam. Hij werd bijzonder getroffen door het lot van vrouwen, die zich uit armoede geprostitueerd hadden, en die zich nu geheel in deze zondige sleur lieten meedrijven. Na zijn werk ging hij de straat op, nam zo’n vrouw met zich mee, betaalde haar het tarief maar vroeg haar rustig te gaan slapen, terwijl hijzelf de nacht in gebed doorbracht, zodat ze tenminste één nacht niet zouden zondigen en hun blik naar binnen zouden richten. De meesten bespotten hem, maar sommigen werden nieuwsgierig, vroegen waarom hij dat deed en zo kreeg hij gelegenheid hun het geloof te verkondigen. Sommigen kwamen tot inkeer en die bracht hij naar een bevriend klooster opdat er voor hen gezorgd werd en zij werk konden krijgen.
Toen hij gestorven was, gebeurden er wonderbare genezingen bij hen die het lichaam aanraakten. Nu kwamen ook de verhalen van de vrouwen die hij meegenomen had, los. En in zijn handen vond men een brief met de woorden: “Alexandrijnen, velt toch geen oordeel over uw naaste, zelfs al bent u ervan overtuigd met een groot zondaar te maken te hebben. Het komt niet aan ons toe om te oordelen, maar aan God.”

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-473/

Jezus en de onvruchtbare vijgenboom 

 Het Laatste avondmaal

21 april

De heilige Januarius, bisschop van Beneventum, met zijn diakens Faustus (Festus)‚ Socius en Proculus, de lektor Desiderius, en ook, Eutychius en Acutius. Tijdens de vervolging van Diokletiaan in 305 werd eerst bisschop Januarius aan de zwaarste folteringen onderworpen. Bij het zien van zijn standvastigheid maakten ook Faustus en Desiderius zich als christen bekend. Zij werden in Puteoli voor de wilde dieren geworpen maar dezen wilden hen niet aanraken. Op het zien daarvan bekeerden zich nog anderen. Allen werden opnieuw gemarteld en tenslotte onthoofd. Van Januarius is het bloed bewaard gebleven, dat als een kostbare reliek in Napels wordt bewaard, en dat tijdens de plechtige gedachtenisviering nog vaak vloeibaar wordt. Verschillende malen heeft de uitgedragen reliek ook bij zware uitbarstingen van de Vesuvius de tot de stad genaderde lavastroom doen stilhouden.

De heilige Theodoros, bisschop van Perga, met zijn moeder Filippa, de voormalige afgodspriester Dioskoros en de krijgslieden Sokrates en Dionysios. Theodoros werd, nadat hij reeds vele folteringen had moeten verduren, aan een kruis geslagen en stierf na drie dagen van onnoemlijk lijden. Ook de anderen werden onder martelingen ter dood gebracht, in de 2e eeuw, tijdens de vervolging van keizer Antoninus.

De heilige Maximianos, patriarch van Constantinopel, van 431 tot 434. Nadat hij de kerk 2 1/2 jaar als een goede herder had bestuurd, is hij in vrede gestorven.

De heilige Simeon, bisschop van Seleucia, werd onder Sapor II beschuldigd van hoogverraad wegens briefwisseling met Rome. Hij weigerde de zon te aanbidden, “want deze was in rouw gedompeld toen haar Schepper en Heer stierf aan het Kruis”. Op Goede Vrijdag werd hij, met een menigte andere christenen, ter dood gebracht in 341.

De heilige Beunon abt van Glynnog, een van de drie grote kloosters in Wales, dat door hem was gebouwd, in 617, uit zijn inkomsten als kleinzoon van de koning. Deze naam kreeg het klooster pas later, een verbastering van Clunnoc, dat wil zeggen een abdij die deel uitmaakte van de hervormingsbeweging van Cluny. Het is niet meer bekend wanneer hij gestorven is.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Apollos, lsaäkios en Kodratos, dienaren van Keizerin Alexandra , in Nikomedië onthoofd; en de priester Arator, met Fortunatus, Felix‚ Silvius en Vitalis, in de kerker gestorven te Alexandrië.

Eveneens op deze dag de heilige Nifon, bisschop van Novgorod en monnik van het Holenklooster in Kiev.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-472/

 De parabel van de 10 maagden 

 Οliezalving van Jezus

20 april

De heilige Gregorios, geboren in Armenië, die de patriarchaatstroon van Antiochië bezette tijdens de ballingschap van Anastasios, van 570 tot 593, was eveneens een heilige monnik, abt van het Faran-klooster op de Sinaï. Hij is in vrede gestorven. Johannes Moschos schrijft met veel lof over hem in zijn ‘Geestelijke Weide’.

De heilige Anastasios II, patriarch van Antiochië, opvolger van Anastasios, werd onthoofd in de kerk van de heilige Fokas, in 610.

De heilige Alexander Osjewjenski‚ een boerenzoon, werd toen hij 18 jaar was, monnik in het Kyrillos-klooster. Later kreeg hij zegen om zich als kluizenaar te vestigen aan de Tsjoerjaga-rivier, maar door zijn gave om leiding te geven aan zielen die naar het geestelijke dorsten, ontstond daar het Osjewjenski-klooster. Daar leidde hij nog 27 jaar het ascetische leven, tot aan zijn dood in 1479. Hij bracht ook het christendom in de nog heidense omgeving en wordt geëerd als de verlichter van het gebied Kargopol.

De heilige Betran, bisschop van Klein-Skythië in de Dobroedja. Omdat hij geen gemeenschap wilde hebben met de Arianen, werd hij onder Valens in ballingschap gezonden. Later kon hij naar zijn kudde terugkeren en hij is in vrede gestorven tegen het einde van de 4e eeuw.

De heilige Theotimos, bisschop van Tomi in Skythië, had zijn studies voltooid in de Griekse filosofie. Hij had echter de waarheid gevonden in Christus die alle heidense wijsheid te boven gaat. Hij bracht deze overtuiging zo vurig tot uiting dat de gelovigen van Tomi hem tot hun bisschop kozen. Door zijn heilige levenswijze werd er in zijn eigen, nog grotendeels heidens diocees, hoog tegen hem opgezien en velen kwamen tot bekering. Hij is gestorven in het begin van de 5e eeuw.

De heilige Athanasios, stichter van het oudste Meteorenklooster, van de verheerlijking des Heren, en Joasaf, zijn mede-asceet. Hij was in 1305 geboren in Nea Patra (Peloponnesos), uit een aanzienlijk geslacht. Hij werd jong wees en kwam toen onder de hoede van de broer van zijn vader, zoals de gewoonte was. Toen het zuiden van Griekenland in de macht van de Turken kwam, vluchtte hij naar Noord-Griekenland, naar Thessalonika. Dat bracht hem in aanraking met monniken van de heilige Berg, die daar veel bezittingen had. Hij werd zelf Athoniet en ontmoette daar markante persoonlijkheden uit deze bloeitijd van de Athos, onder wie Gregorios de Sinaïet en lsidoros van Thessalonika, de latere patriarch.
Na de dood van zijn geestelijke vader trok hij weg van de Athos. In midden-Griekenland vond hij de eenzaamheid op de ontoegankelijke rotsen aan de noordzijde van de Thessalische laagvlakte. Op een of andere wijze beklom hij de loodrechte wanden van een geweldige rots, die om zijn model Stylos, of zuil, genoemd werd. Hijzelf voelde zich op die hoogte als het ware zwevend in de lucht geheven en noemde de rots daarom ‘Meteoron’, zoals wij ook nu nog de naam ‘meteoor’ geven aan kosmische stenen die op aarde vallen en hoog in de lucht hun vurig spoor tekenen.
Hij leefde daar met enkele leerlingen, wier aantal spoedig groeide, en na de kerk die hij er gebouwd had, ontstond er een groot klooster, waarvan de schitterende fresco’s grote massa’s bezoekers trekken. Maar in zijn tijd was er nog geen sprake van toeristenverkeer: bezoekers moesten wachten tot ze naar boven werden gehesen door middel van een windas die door 4 stoere monniken in beweging werd gezet. Athanasios is daar gestorven, 78 jaar oud, in het jaar 1383. Joasaf is eveneens in vrede gestorven.

De heilige Viktor, Zotikos, Zeno, Akindynos, Severianos, Kaisaros, Christoforos, Theonas en Antoninos, die tijdens de vervolging onder Diokletiaan getuige waren geweest van de moed en de wonderen bij het folteren van de groot-martelaar Georgios, en toen zelf hun geloof in Christus hadden beleden. De burgers werden onthoofd, maar zij die tot de lijfwacht van de keizer hadden behoord: Christoforos, Theonas, Kaisarios en Antoninos, die openlijk hun wapens hadden weggeworpen en hadden verklaard christen te zijn, werden aan afschuwelijke martelingen onderworpen en moesten tenslotte de vuurdood sterven, te Nikomedië, 303.

De heilige Marcellinus, bisschop van Embrun in Gallië, was geboren in Afrika. Hij was priester gewijd en met Vincentius en Domninus trok hij naar Gallië om daar het Evangelie te prediken. Hij vond vooral gehoor in de gebieden bij de Alpen, en vestigde zich daarom bij Embrun. Hij bouwde daar een bedehuis, waar zij de nachten in gebed doorbrachten, na overdag tot hun heidense buren gesproken te hebben.
Toen heel de bevolking gedoopt was, nodigde hij de heilige bisschop Eusebius van Verceil uit zijn kerkje te komen inwijden. Deze gaf daaraan gehoor, maar zorgde tevens dat Marcellinus bisschop werd gewijd, in 364. Met nog grotere ijver werkte hij nu dag en nacht, bijgestaan door Vincentius en Domninus. Zijn prediking had een bijzondere kracht door de wonderen waarmee God deze ondersteunde. Hij is gestorven in 374 en hij wordt vooral vereerd in de streken tussen de Alpen en de Rhône: Dauphiné, Savoye en de Provence.

 Zacheüs de Tollenaar

De heilige Zacheüs de Tollenaar, apostel. Hij werd door de Heer geroepen vanuit de boom, waarin hij omdat hij klein was, geklommen was om Hem te kunnen zien. Hij vergezelde Petros op diens missiereizen en werd door hem als bisschop van Caesarea in Palestina aangesteld. Hij was een trouw dienaar van het Evangelie en is in vrede gestorven.

De heilige Sevilianus en Sulpicius hadden zich door de woorden en de wonderen van de maagd Domitilla tot Christus bekeerd. Tijdens de vervolging van Trajanus werden zij voor het gerecht gedaagd, en toen zij niet aan de afgoden wilden offeren, werden zij onthoofd in Rome, 2e eeuw.

De heilige Harduïnus werd monnik van Fontenelle in 749. Hij kreeg zegen om te gaan wonen in een naburige grot, waar hij een heilig leven leidde tot aan zijn dood in 811. Zijn bezigheid bestond in het kopiëren van boeken, een waardevolle arbeid in een tijd toen dit nog de enige manier was om boeken te vermenigvuldigen.

Ook nog op deze dag de heilige Gabriël, kind-martelaar, in Polen in de 17e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige Marcianus, priester te Auxerre, 488; en Hugo‚ monnik in het bisdom Autun, 925.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-471/

 Bijzondere Meteora klooster, Griekenland

 Frankrijk in de middeleeuwen 

 De Cypriotische icoon van de Moeder Gods Maria

19 april

De heilige Elphegesus (Alphege of Aeirhaegh), aartsbisschop van Canterbury, kwam ter wereld in een adellijke familie in Engeland, in 954. Reeds op heel jonge leeftijd keerde hij zich af van de wereld en ondanks de tranen en het smeken van zijn moeder trok hij zich terug in het klooster van Dersherste in Gloucestershire,waar hij zich gedurende vele jaren oefende in de strijd tegen zijn hartstochten. Daarna werd hij tot abt gekozen in een klooster te Bath. Hij spande al zijn krachten in om de lauwe monniken van het klooster tot een strikter leven op te wekken. Steeds herhaalde hij de waarheid dat het beter is in de wereld te blijven dan een onvolkomen monnik te zijn‚ want dan was men een leugenaar en een huichelaar. Dan beledigen we God door ons als een heilige te kleden, zonder zelf heilig te zijn.
In 984 werd hij bisschop van Winchester (hij was toen dus nog slechts 30 jaar oud) en hij wierp zich vol energie op zijn nieuwe taak. Hij bleef vasthouden aan zijn ascetische levenswijze, stond elke nacht om middernacht op en blootsvoets bad hij dan lange tijd, al was het nog zo koud. Vlees at hij slechts bij de grootste feesten. Maar hoe hard hij ook voor zichzelf was, voor anderen was hij altijd teder en vol begrip voor hun zwakheden. Vooral de armen vonden in hem een vrijgevige vader. Hij gaf ook met verstand en activeerde de eigen werkzaamheid met veel succes: na enkele jaren waren er in zijn diocees geen bedelaars meer.
Gedurende 22 jaar bestuurde hij zijn diocees met wijsheid en vroomheid, zodat hij in 1006 de aangewezen man was om het bestuur van heel de Engelse kerk op zich te nemen als aartsbisschop van Canterbury. Hij had intussen zijn land een grote dienst bewezen door vrede te stichten tussen de koning der Noren, Olaf Tryggveson, en koning Ethelred van Engeland, toen Olaf, na een vergeefse aanval op Londen, verwoestend door Zuid-Engeland trok. Olaf beloofde toen het land niet meer binnen te vallen, en heeft die belofte gehouden, tot aan zijn dood.
Maar in 1008 kwam er een grote Deense vloot waarvan de troepen grote verwoestingen aanrichtten door heel het land, vijf jaren lang. In 1011 werd ook Canterbury ingenomen, door verraad. De stad werd aan plundering prijsgegeven en de inwoners moesten grote wreedheden verduren. Velen werden als slaaf verkocht. Ook Elphegesus werd gevangen genomen, en toen hij weigerde het uitgeputte land nog verder te belasten door het een losprijs voor hem te laten opbrengen, werd hij door een troep dronken soldaten vermoord in 1012.

De heilige Gerold, een afstammeling van de hertog van Saksen, leefde als heremiet in het Walsertal (Tirol), op 15 km afstand van Bludenz. De betreffende berghelling was hem geschonken door graaf Otto van Jagdberg, en bij zijn dood liet hij het gebied na aan de abdij van Einsiedeln. Zijn twee zonen, die daar als benedictijn leefden, kregen zegen om de kluis van hun vader te betrekken en stierven eveneens in roep van heiligheid en werden bij Gerold in het graf gelegd. Er werd een kerk gebouwd, er kwamen pelgrims en daardoor ook boeren die het bos rooiden, weiden aanlegden er chalets bouwden. Zo ontstond het stadje Geroldstein, bediend door monniken van Einsiedeln.

Ook nog op deze dag, de heilige martelaren Hermogenes, Cajus, Expeditus, Aristonicus, Rufus en Galata te Meletina in Armenië; Sokrates en Dionysios, met lansen doorboord; en Vincentius van Calahorra onder Diokletiaan,303.

Eveneens op, deze dag de heilige Lazarus en zijn dochter Aza, Moyenmoutier, 10e eeuw; Crescentius te Florence; en Joachim, abt van Opochka (Pskov).

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-470/ 

18 april

De heilige Naukratios de Studiet, een van de beroemde monniken van het befaamde Studionklooster te Constantinopel. Juist door zijn bekendheid lag dit klooster onder het eerste vuur van de iconoclastische keizers, en ook Naukratios heeft daar de gevolgen van moeten dragen door verbanning en vervolging. Maar onder patriarch Ignatios werd hij teruggeroepen en tot abt gewijd van zijn klooster in 842. Hij heeft dit ambt 5 jaar vervuld tot hij stierf, geëerd als belijder, in 847.

De heilige Laserian, abt en bisschop van Leighlin (Noord-lerland). Hij was de zoon van een Ierse edelman en een Schotse prinses, maar over zijn jeugd is vrijwel niets bekend. Als volwassen man trok hij naar Rome, waar hij 14 jaar verbleef. De heilige Gregorius de Grote wijdde hem priester en spoedig daarop keerde hij terug naar Ierland. In Leighlin werd hij hartelijk ontvangen door de toenmalige abt, de heilige Cobban, die hem zo hoog schatte dat hij de leiding van het klooster aan hem overdroeg en zelf vertrok om verderop een nieuw klooster te stichten. De abdij kwam tot grote bloei, er wordt zelfs gesproken over 1500 monniken die daar toen zouden hebben geleefd.
Er was in die tijd weer onenigheid over de datum waarop Pasen gevierd moest worden. Men was ervan overtuigd de apostolische traditie te volgen, maar Rome schreef een andere datum voor. Hoe zat dat nu? Men werd het erover eens een aantal vertrouwensmannen, waaronder Laserian, naar Rome te sturen,om de zaak te bestuderen. Daar zagen zij hoe afgevaardigden uit alle volkeren gezamenlijk de Romeinse paasdatum vierden, zodat zij met eigen ogen waarnemen, dat dit het gebruik was van de universele kerk.
Laserian werd bisschop gewijd door paus Honorius l voordat hij naar lerland terugkeerde. In Zuid-Ierland werd nu de Romeinse jaarkring aanvaard, vanaf 633. Enkele jaren later stierf Laserian, in 639.

De heilige Ursmarus was abt van het klooster te Lobbes aan de Sambre. Hij werd missie-bisschop zonder vaste zetel, en predikte het Evangelie in Vlaanderen, vooral bij Oudenburg en de Dender. Hij was ziekelijk en had vaak veel pijn te verduren, maar hij verloor nooit zijn geduld en ging door met zijn werk. Hij is gestorven in 713.

De heilige Apollonius de apologeet, was een senator van Rome, beroemd door zijn welsprekendheid. Hij richtte een rondschrijven tegen het toen heersende Frygische geloof. Onder Commodus werd hij ervan beschuldigd christen te zijn. Toen hij bij het verhoor door de prefect onwankelbaar bleek vast te houden aan het geloof, werd hij voor de senaat gedaagd. Daar gaf hij in een doorwrochte redevoering getuigenis over het christelijk geloof. Deze rede is helaas niet voor ons bewaard gebleven, maar de heilige Hiëronymos had hem gelezen en maakte er vol lof melding van. De senaat liet zich echter niet overtuigen en veroordeelde hem ter dood. Van zijn slaaf werden de ledematen gebroken en daarna werden beiden onthoofd, ongeveer in het jaar 185.

De heilige Aya, gravin van Henegouwen, leefde in de 7e eeuw in een familie waarin veel heiligen voorkwamen, zelfs haar eigen man Hidulfus. Zij schonk haar bezittingen aan het kapittel van de kanunnikessen, gesticht te Bergen door de heilige Waltrudis (9 april), terwijl zij slechts het allernoodzakelijkste voor zichzelf behield. Enkele jaren na haar dood eisten familieleden het land op dat zij weggeschonken had. Er volgde een langdurig rechtsgeding dat beslist werd door een stem uit haar graf. Sindsdien geldt zij als patrones van hen die onrecht (dreigen te) lijden.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Eleutherius, bisschop van Reati in ltalië, met zijn moeder Anthia ter dood gebracht te Messina, in 135, evenals de door hem bekeerde prefect Corebus; de priester Perfectus, te Cordova gedood door de Moren; en Calocerus, ter dood gebracht in Brescia onder Hadrianus.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-469/