Modestus

2 augustus

De heilige Theodota (Theodotia), een rijke weduwe in Nicea, werd ten huwelijk gevraagd door de prefect Leukatios. Toen zij weigerde met hem te trouwen, liet hij haar, met Evodios en haar twee andere zonen, gevangen nemen. Hij zond hen naar de bestuurder van Bithynië, met de beschuldiging dat zij christenen waren. Daar werden zij in een oven geworpen en levend verbrand in het jaar 304.

De heilige Fedlemid (Felimi) was bisschop van Kilmore in Ierland in de 6e eeuw. Zijn gedachtenis wordt daar nog altijd met grote feestelijkheid gevierd, evenals in Brefne en Triburna, waar Fedlemid een tijdlang zijn zetel had gevestigd. Hij is gestorven in de tweede helft van de 6e eeuw.

De heilige Etheldrita (Alfreda) was de dochter van de koning van Mercia. Een jonge prins uit een naburig koninkrijk kwam haar hand vragen, maar werd verraderlijk vermoord door haar moeder, terwijl haar vader het land binnenviel en veroverde. Etheldrita was buiten zichzelf over deze afgrijselijke misdaad. Zij ontvluchtte het huis en trok naar het eiland Croyland temidden van de troosteloze moerassen van Lincolnshire. Daar leefde zij van 794 tot 884 als rekluse in een kleine, tegen de kerk gebouwde kluis.

De heilige Friardus, rekluus in de buurt van Nantes. Daar was hij geboren als zoon van een landarbeider, tegen het jaar 511. Reeds als kind toonde hij een opvallend verlangen naar een godsdienstig leven en hij wist een ongerepte zuiverheid te bewaren in een ruw milieu. Reeds spoedig begon hij met vasten en nachtwaken, en hij bereikte het onophoudelijk gebed, hoezeer hij daardoor ook het mikpunt werd van allerlei plagerijen. Zijn standvastigheid en de wonderlijke dingen die rond hem gebeurden, wonnen op den duur de algemene achting voor deze eenvoudige boerenknecht.
Later besloot hij zich terug te trekken in de eenzaamheid. Het is tekenend dat de abt en de diaken Secondel van een naburig klooster hem daarbij wilden volgen. De abt keerde echter naar zijn klooster terug, misschien omdat de monniken teveel aandrang op hem uitoefenden. Maar Friardus en Secondel vestigden zich op het Loire-eiland Vindonite, waar elk een eigen kluis bewoonde, waar ze hun gebeden verrichtten.
Er kwamen ook anderen die zijn raad inwonnen en leerlingen werden. Een hechte vriendschap verbond hem met Felix, de heilige bisschop van Nantes, die hem ook bijstond in zijn laatste ziekte. Hij is gestorven tegen het einde van de 6e eeuw, en werd begraven in zijn kluis, waar later een kerk werd gebouwd. Hij is nog de patroonheilige van de parochie van Basnay, waar zich een deel van zijn relieken bevinden.

De heilige Rutilius was een christen in Afrika, die grote angst had om te sterven, schrijft Tertullianus. Tijdens de vervolging van Severus was hij daarom voortdurend op de vlucht, van de ene stad naar de andere, telkens in een andere schuilplaats. Soms lukte het hem, door omkoping van de magistraat van de offerplicht aan de afgoden verschoond te blijven. Maar toen hij op den duur toch gevangen genomen was, en hij voor de rechter werd gebracht, stond Christus hem bij en hij beleed moedig zijn geloof in Christus, zelfs toen hij martelingen moest ondergaan. Hij is ter dood gebracht in de 3e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-226/

 Jezus' parabel van de onbarmhartige schuldenaar

Op 31-7-2022 om 12:22 zei Yours:

Dank voor het plaatsen van deze video, Modestus. 

Bij de dood verlaat alles wat onstoffelijk is het lichaam: de onsterfelijke ziel/geest oftewel het astrale lichaam, waarvan deze 3 registraties een weergave zijn.

Ik heb nog een paar andere voorbeelden gevonden op het Russische internet. Daar vind je ook het bovenstaande voorbeeld maar ook een paar andere. Dit keer zijn de silhouetten donker. Waarschijnlijk zijn dat geen zielen, maar demonen. Een aansporing dus voor ons om bescherming te zoeken bij Jezus. Hier is een voorbeeld

https://youtube.com/clip/Ugkxsf8eJvOppzRxLQiEE7kNiLvpEz2IRr_i 

1 augustus

De heilige Makkabese broeders: Abimos, Antoninos, Gurios, Eleazar, Eusebonos, Achimos (Alimos) en Markellos, met hun moeder Solomone en hun leraar Eleazar. Hun ontzettend lijden wordt beschreven in het Bijbelboek 2 Makkabeeën 7. Het werd voltrokken in het jaar 166 vóór Christus, onder de uit Spanje afkomstige Antiochos Epifanes.
Alexander de Grote had vanuit Griekenland een wereldrijk veroverd dat heel het nabije Oosten omvatte, van Egypte tot India. Bewust streefde hij ernaar deze gebieden innerlijk te vergrieksen, zodat een gemeenschappelijke cultuur de basis zou vormen voor een staatkundige eenheid. Door wederzijdse beïnvloeding van de Griekse en oosterse denkwerelden ontstond de hellenistische beschaving.
Na zijn dood viel dit rijk toch in verschillende delen uiteen, maar het hellenisme toonde nog eeuwenlang een grote levenskracht en werd de overheersende cultuur van heel het Middellandse Zee-gebied. Ook Israël ondervond de overweldigende invloed ervan, zowel door druk van buitenaf als door de aantrekkingskracht die het had op de heersende klasse. De godsdienst van dit weinig beschaafde volk zou menselijkerwijs in enkele geslachten verdwenen zijn.
Maar juist in zulke omstandigheden bleek de levenskracht van het geopenbaarde geloof. Er stonden profetische gestalten op die de strijd aanbonden tegen de overheersende tijdgeest en daardoor ook tegen de bezettende macht. Deze reageerde natuurlijk met steeds onderdrukkender maatregelen. Koning Antiochos wilde een eind maken aan het verzet en trad daarom met niets ontziende wreedheid op, waarvan het Makkabese gezin, dat wij heden herdenken het slachtoffer werd. De onvoorstelbare moed waarmee zij alles verduurden om trouw te blijven aan God en aan Zijn Wet, zijn een voorafbeelding van de grootmoedigheid die later de christenen hebben getoond tijdens de eeuwen der vervolgingen.

De heilige Exuperius, Rufinius en Lupus, bisschoppen van Bayeux. Exuperius, van Romeinse afkomst, predikte het Evangelie in Neustrië, het tegenwoordige Normandië. Hij stichtte de kerk van Bayeux, waarvan hij de eerste bisschop werd tegen het einde van de 4e eeuw. Na zijn dood werd hij opgevolgd door Rufinius, en deze door Lupus. Tijdens de invallen der Noormannen werden hun relieken overgebracht naar Corbeil, een voorstad van Parijs.

De heilige Justinus, kind-martelaar. Hij was geboren te Auxerre, maar toen zijn oudste broer in Amiens gevangen was genomen, mocht hij met zijn vader mee daarheen om die vrij te kopen. Dit gelukte en zij trokken zo haastig mogelijk weg uit Amiens. Intussen was echter gebleken dat zij christenen waren en de achtervolging werd ingezet. De vluchtelingen hadden intussen de burcht Louvres bereikt, in de buurt van Parijs, waar zij zich verborgen. De jonge Justinus ging op de weg de achtervolgers tegemoet om deze op een dwaalspoor te brengen. Dit lukte, maar de soldaten hielden de jongen als gijzelaar bij zich, en toen bleek dat hij hen misleid had, probeerden zij vergeefs hem de schuilplaats te laten verraden. Toen Justinus ondanks alle mishandelingen niets wilde zeggen, werd hij onthoofd. Zijn lichaam werd gevonden en in Louvres begraven. Nu bevinden zijn relieken zich in de kathedraal van Parijs. Zijn verering gaat terug tot het einde van de 5e eeuw.

De heilige Pellegrini (Peregrina), kluizenares in ltalië. Zij was een ierse prinses die reeds jong de askese van het vrijwillige ballingschap op zich genomen had. Nadat zij de heilige plaatsen in Palestina had bezocht trok zij zich terug in de Apenijnen, in de buurt van Modena. Daar heeft zij gedurende 40 jaar een uiterst gestreng leven geleid, tot zij stierf in 643. Zij is de patrones van de streek en een van de ketens van de Apenijnen draagt zelfs de naam Monti di S. Pellegrini.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-225/

  Parabel van de schat, verborgen in het veld; en van de koopman die de beste parel zoekt

31 juli

De heilige Jozef van Arimathea, een lid van het Sanhedrin, het hoogste joodse gerechtshof, was in het geheim een leerling van Christus, evenals Nikodemos, omdat ze bang waren nadelige gevolgen te ondervinden in hun leven wanneer dat bekend zou worden. Maar toen de Heer gestorven was, hechtten zij geen waarde meer aan al die voorzichtigheid, en Jozef ging openlijk naar Pilatus om hem het lichaam van die veroordeelde te vragen en daaraan de laatste dienst te bewijzen. Hoe diep moet de liefde geweest zijn die hem hiertoe bracht, en hoe dierbaar zijn Jozef en Nikodemos daarom geworden aan ons allen die Christus willen liefhebben. Aan Jozef van Arimathea is een van de aangrijpendste liederen gewijd die we zingen bij de grafleggingsdienst op Grote Vrijdag:
De edele Jozef nam uw allerzuiverst lichaam van het kruis,
hij wikkelde het in een reine linnen doek met welriekende kruiden en legde het in een nieuw graf.

De heilige Evdokimos de rechtvaardige, afkomstig uit Kappadocië, was reeds op jeugdige leeftijd tot legeraanvoerder benoemd door keizer Theofilos (829-842), die hem bijzonder hoogschatte om zijn betrouwbare rechtschapenheid. Hij gebruikte zijn invloed vooral om rechtvaardige beslissingen te doen nemen, en om weduwen en wezen te beschermen. Hij is gestorven in de ouderdom van 33 jaar.

De heilige Neot was een neef van koning Alfred. Hij was opgevoed in de abdij van Glastonbury, waar hij ook priester werd gewijd. Hij was zo klein van gestalte dat er spottend over hem werd gezegd dat hij op een stoel moest staan om bij het altaar te kunnen.
Hij bleef niet in de abdij maar met een vriend zocht hij een toevluchtsoord in de eenzaamheid in het afgelegen Cornwall. Daar leefde hij zeven jaar als kluizenaar, ging toen op pelgrimage naar Rome, en bij zijn terugkeer stichtte hij een abdij op dezelfde plaats. Toen koning Alfred hem kwam opzoeken, berispte hij hem wegens wreedheden die deze had begaan, en waarschuwde tegen de rampen die over Engeland zouden komen. Hij stierf in zijn klooster, in 877.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Calimerius, bisschop, van Milaan, onder Antoninus gemarteld en in een put geworpen; Fablus de vaandeldrager, die weigerde de afgodsbanier te dragen, werd daarvoor ter dood veroordeeld te Caesarea in Mauretanië; Demokritos, Secundus en Dionysios te Synnada in Frygië; en Firmus, bisschop van Tagaste in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige Conselinus, bisschop van Metz,6e eeuw; en Hymetrius, kluizenaar in de Jura, 6e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-224/

  Parabel van de uitgenodigden op het bruiloftsfeest.

De camera opnames van de onsterfelijke zielen. 3 voorbeelden zijn er hier.

De 4de episode vanaf tijdstip 3:17 heeft niks met de ziel te maken en helemaal op het einde maakt de samensteller van de video de publiek bang met een gecreëerde schrikwekkende monster die plotseling verschijnt. Dus verder dan 3:17 hoef je niet te kijken. Alle andere episoden blijken objectieve waarnemingen te zijn uit verschillende plaatsen. 

Alleen Jezus is de Redder van de ziel, volg Zijn roeping zolang je leeft.

30 juli

De heilige Abdon en Sennen waren Perzische vorsten uit Kordul, die de lichamen der martelaren die daar waren omgebracht eervol hadden begraven. Zij waren daarom naar Rome gevoerd, en werden daar tijdens de vervolging van Decius op gruwelijke wijze ter dood gebracht, in 252. De marmeren sarcofaag, waarin Konstantijn de Grote hen deed neerleggen bevindt zich nog in Rome.

De heilige Angelina, een Albaanse prinses, was gehuwd met Stefan, de heerser van Servië. Deze was echter in ongenade gevallen en nadat hem de ogen waren uitgestoken werd hij met zijn gezin verbannen naar Italie. Na de dood van Stefan kwamen zij terug ln Servië, waar de jongste zoon weer aan het bewind kwam en de oudste eerst monnik en later bisschop werd. Hij stichtte het beroemde klooster Krusjedol, waar hij ook begraven werd, evenals zijn broer en hun moeder, die hen allen overleefde.

De heilige Herman van Solovjets leefde eerst als kluizenaar aan de Wigarivier. In 1429 ging hij samen met de reeds hoogbejaarde heilige Sabbatios naar het door het gewoonlijk stormachtige weer zeer moeilijk te bereiken, Solovjetski-eiland, dat op twee vaardagen afstand van de kust gelegen is, en leidde daar met hem samen zes jaar het ascetische leven. Met de heilige Zosima stichtte hij daar het beroemde klooster. Herman schreef ook het levensverhaal van Sabbatios en Zosima en bracht de bibliotheek bijeen, die de geestelijke vorming heeft bepaald van generaties monniken die op de Solovjetski-eilanden hebben geleefd, en onder wie veel heiligen zijn opgestaan.
Vijftig jaar hield hij stand in dit onverdraaglijk ruwe klimaat. Om bepaalde zaken voor het klooster te regelen ging hij op een keer naar Novgorod. Daar is hij gestorven, in 1479.

De heilige Johannes de soldaat maakte deel uit van een groep die door Juliaan de Afvaliige (360-363) was uitgezonden om de christenen te terroriseren. Hij stelde echter alles in het werk om hun lot te verzachten en ze te helpen waar hij maar kon. Daaruit bleek dat hijzelf christen was; hij werd daarom naar Constantinopel ontboden en gevangen gezet. Na de dood van de keizer herwon hij de vrijheid en hij is in hoge ouderdom gestorven, in de 4e eeuw.

De heilige Julitta was een rijke dame in Caesarea van Kappadocië, eigenares van landgoederen, met vee en slaven. Een machtig man in de stad had brutaalweg met geweld zich haar bezittingen toegeëigend, en Julitta diende een aanklacht in bij de rechtbank. Toen het erop ging lijken dat zij het proces ging winnen, beschuldigde de tegenpartij haar ervan christen te zijn, en dus rechteloos. De rechter liet toen een vuurstandaard binnenbrengen voor het beeld van Zeus, en beval toen dat Julitta wierook zou offeren ten teken dat zij Zeus vereerde. Zij weigerde dit en verklaarde dat zij liever haar bezittingen en zelfs haar leven wilde verliezen dan haar ziel. Daarom werd zij veroordeeld tot de vuurdood.
Er werd een grote brandstapel opgericht en aangestoken. Toen Julitta erheen werd gebracht, rukte zij zich los en sprong in de vlammen, waar zij ineenzakte, verstikt door de brandende rook. Haar dode lichaam werd uit het vuur getrokken en begraven, in 303. Uit haar graf stroomde een bron met geneeskrachtig water, zo verhaalt de heilige Basilius de Grote ons.

Kerken en klooster op de Solovjetski-eilanden

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-223/

 Petrus hakt het oor van Malchus af en Jezus geneest hem

29 juli

De heilige Beatrix, Simpliclus en Faustinus, zus en broers, waren Romeinen. De twee mannen hadden heftige folteringen verduurd en hun lichamen waren tenslotte in de Tiber geworpen. Hun zus wist die voormalige tempels van de Heilige Geest te bergen om ze te begraven op het kerkhof van Sextus Philippus. Zij verborg zich zeven maanden in het huis van de heilige Lucina en ging toen naar het platteland, waar ze een boerderij bezaten. Een buur echter, die een begerig oog op deze bezitting had geworpen, bracht Beatrix aan als christin. Toen zij bij de ondervraging weigerde de afgoden te vereren werd zij in de kelder van het huis geworpen en daar door slaven gewurgd, in 303.

De heilige Eustathios van Mtschet, zoon van een Perzisch tovenaar. Toen hij 30 jaar oud was, kwam hij naar Mtschet in Iberië en ontving de heilige doop. Daarom werd hij in 59 in Tiflis onthoofd.

De heilige Kallinikos, geboren in Kilikië, predikte Christus en werd na zijn gevangenname overgebracht naar Ankyra in Galatië om terecht te staan voor de landvoogd. Met de voeten in martellaarzen moest hij toen de tocht maken naar Gangra in Paflagonië, waar hij tenslotte de vuurdood stierf, eind 3e eeuw.

De heilige Bogolep (Theoleptos) was de zoon van een hoge ambtenaar in Moskou, die als gouverneur was overgeplaatst naar Tsjorni Jar‚ nog een paar honderd kilometers voorbij Astrakan. De kleine Boris voelde zich bijzonder aangetrokken tot de diensten in de kerk, en reeds als baby begon hij te huilen wanneer de klok luidde, totdat zijn moeder hem meenam naar de kerk. En ook toen hij groter werd en zelf kon lopen, ging hij altijd naar de diensten, zelfs, toen hij door de heersende pest was aangetast.
Nauwelijks was hij van deze kwaal genezen of hij werd door een andere ziekte aangetast, die om de vlekken in zijn gezicht melaatsheid werd genoemd. Hij was toen zeven jaar oud en in die tijd kwam er een oude monnik, op doorreis, op bezoek en logeerde hen in huis, waar hij ook het zieke zoontje bezocht. Toen deze van hem hoorde wat monnik-zijn eigenlijk is, had hij nog maar één gedachte ook monnik te worden. Dag en nacht vroeg hij zijn ouders niets anders dan om als monnik te mogen worden ingekleed. Omdat dit wel eens meer was voorgekomen in en omdat hun zieke zoontje nooit een ander verlangen had laten blijken, gaven zij hun toestemming.
De wens van de gouverneur werd gehoorzaamd‚ en in de kathedrale kerk van de Opstanding des Heren werd de kleine Boris getonsuurd en bekleed met het monastiek habijt met de naam Bogolep. En omdat zijn dood nabij scheen, ontving hij niet lang daarna het Grote- of Engel-schima. Drie dagen later stierf hij, in 1652. Hij werd begraven naast de kerk, dicht bij het altaar.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-222/

Jezus in de tuin van Gethsemane

28 juli

De heilige Akakios werd op jonge leeftijd martelaar onder keizer Likinios (307-323). Hij werd naar verschillende plaatsen gebracht om als volksvermaak gemarteld te worden en is tenslotte in Miletos (Jonië) onthoofd.

De heilige Christodoulos van Kassandra had gepoogd een afvallige christen het Kruis te laten kussen. Daarvoor werd hij door de straten van Thessaloniki gesleept, met een groot kruis op de rug, en zo mocht hij Christus navolgen op Diens weg naar Golgotha. Hij werd opgehangen in 1777.

De heilige Eustathios was soldaat te Ankyra. Hij werd aangegeven als christen en beleed voor het gerecht dat Christus in waarheid God is. Om die belijdenis werd hij wreed ter dood gebracht in 316.

De heilige Innocentius I, bisschop van Rome vanaf 402, was afkomstig uit Albanië. Hij probeerde een verzoening te bewerken tussen de keizer en Joannes Chrysostomos, toen deze in ongenade was gevallen door zijn openhartige preken, doch het was helaas tevergeefs.
Tijdens zijn bestuur werd Rome driemaal belegerd door de Gothenkoning Alarik, en tenslotte ingenomen, geplunderd en verwoest in 410. Ook werd hij betrokken in de afrikaanse strijd tussen Augustinus die wel erg sterke nadruk legde op de noodzaak van de genade en het onvermogen van de mens, en Pelagius‚ die tot het tegenovergestelde uiterste doorsloeg en zei dat de mens verlost kon worden door de kracht van zijn eigen wil, en dat Christus gekomen was om de mens te onderrichten, niet om hem te helpen. Innocentius, om zijn mening gevraagd, schreef dat elk christelijk streven de hulp van de genade nodig heeft, en dat zij die dit ontkenden, zich buiten de Kerk plaatsten. Dit was zijn laatste werk voor zijn sterven in 417.

De heilige Irene Chrysovalanda uit Kappadocie was uitgezocht als bruid voor keizer Michaël III. Op haar tocht naar Konstantinopel ontmoette zij de heilige Joannikios, de askeet van de Olymposberg, en kreeg zijn zegen. Deze ontmoeting had een beslissende uitwerking en veranderde de richting van haar leven. Er ontwaakte een groot verlangen in haar om zich geheel aan God toe te wijden maar ze verwachtte grote moeilijkheden wegens de verplichtingen die zij op zich had genomen.
Toen zij aankwam in Konstantinopel werd zij met veel eer ontvangen. De keizer was echter juist met een ander meisje getrouwd, waardoor zij onverwacht haar vrijheid hervond. Zij stelde haar slaven in vrijheid, verdeelde haar bezittingen onder de armen en kocht gevangenen vrij. Daarna ging ze naar het klooster Chrysovalanda, waarover Joannikios had gesproken.
De strikte levensregel die daar werd onderhouden, volgde zij zonder zichtbare inspanning, en reeds spoedig begon zii meer te doen in strenge vasten en langdurige gebeden, staande, met opgeheven handen, vaak tot de tijd van de Goddelijke Dienst. Dit volbracht zij, naast het gewone werk overdag, waarbij zij het minst aantrekkelijke werk op zich nam. Zij behield bij dit alles naar goede gezondheid.
Na verloop van tijd werd zij tot abdis gekozen en onder haar leiding kwam het klooster tot grote bloei. God schonk haar de gave van profetie en van wonderen, zodat velen haar kwamen bezoeken voor zegen en raad, troost en hulp. Zij is gestorven in de ouderdom van 108 jaar, in 829.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-221/

27 juli

De heilige Zeven Jongelingen van Efese: Maximilianos‚ Malchos, Martinianos, Dionissios, Joannes‚ Serapion en Constantinos (of Exakoustodianos), ook wel genoemd de Zeven Slapers. Zij beleden hun geloof voor de rechter te Efese, in 250. Zij werden ingemetseld in een grot en ontsliepen in de Heer. In 479 vond men hun en later werd er verhaald dat zij slapend gevonden werden en weer ontwaakten voor enkele dagen, als getuige van de mogelijkheid der opstanding.

De heilige Klemens Slovensky was een mede-missionaris van de heilige Methodios in Moravië. Na diens dood werd hij, met vier anderen, door het duits-gezinde bestuur uit het land gezet. Zij wendden zich nu tot de Bulgaren waar ze goed ontvangen werden. Klemens werd bisschop gewijd en had zijn zetel in de buurt van Ochrid. Er bestaan nog enkele van zijn preken, die duidelijk gericht zijn op pasbekeerden. Hij is in Ochrid gestorven in 916

De heilige Panteleimon onderging de marteldood te Nikomedië‚ tijdens de vervolging van Diokletiaan. Al heel vroeg was er in Konstantinopel een kerk gebouwd tot zijn eer, die in 532 in zulk een vervallen staat verkeerde dat die moest worden herbouwd. De akten van zijn dood stammen uit veel later tijd. De vermelde feiten zijn dat hij een arts was, zoon van een christen-moeder en een heidense vader. Zijn eigenlijke naam was Pantaleon‚ helemaal leeuw, maar om zijn goedhartigheid werd hij Panteleimon, de albarmhartige, genoemd. Hij stond bekend om zijn bijzondere kundigheid en daardoor was hij lijfarts van keizer Maximiaan, maar toen hij door de priester Hermolaos tot het christendom was bekeerd, vatte de keizer, daarin gesterkt door jaloerse collega’s een heftig wantrouwen tegen hem op en liet hem ter dood brengen, in 305, toen hij ongeveer dertig jaar oud was. Ook een blinde, die door Panteleimon genezen was en daardoor tot het geloof was gekomen, werd ter dood gebracht.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Felix, bisschop van Nimes; Maurus‚ bisschop van Bisceglié, met Panteleimon en Sergius onder Trajanus; Felix, Julia en Jucunda in Nola; en Celestinus I, bisschop van Rome ten tijde van het Concilie van Efese.

Eveneens op deze dag de heilige Joasaf‚ metropoliet van Moskou, naar een klooster aan de grens verbannen en daar gestorven, 1555; Nikolaos Katsianov, Dwaas om Christus in Novgorod, 1392; 

Herman van Alaska‚ 1837; Etherius, bisschop van Auxerre; Ursus, bisschop van Troyes, 426; Desiderius, bisschop van Besancon, 5e eeuw; Ursus, abt te Loches, 5e eeuw; Leubaïs, abt, einde 5e eeuw; Fronimus, bisschop van Metz, tegen 500; Galacterius, bisschop van Lescar, 6e eeuw; Gorazdos, bisschop in Moravië; de priesters Angeliaros, Nahum en Sabbas, die met hem gewerkt hebben aan de verbreiding van het geloof onder de Slavenvolkeren; en Manuel, een monnik.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-220/

De geboorte van Johannes de Doper

26 juli

De heilige Erastes was een van de eerste bekeerlingen van de apostel Paulos in Korinthe, toen deze daar gedurende anderhalf jaar het Woord had gepredikt. Hij ging met Paulos naar Efese, en werd toen door hem naar Macedonië gezonden. Later keerde hij naar Korinthe terug, waar hij in vrede is gestorven.
Er is ook een traditie die zegt dat hij de gaven van Paulos naar Jeruzalem bracht en daar de geldbeheerder werd van de vroege christengemeente, en naderhand bisschop van Paneas; maar het is niet zeker of dit dezelfde Erastes betreft.

De heilige Hermolaos, Hermippos en Hermokrates waren priesters van de Kerk te Nikomedië. Zij bleven gespaard toen de grote kerk, met duizenden gelovigen, met Kerstmis in brand was gestoken tijdens de vervolging van Maximiaan. Toen later een pasbekeerde christen, Pankratios, gegrepen werd, vertelde deze dat hij door Hermolaos was gedoopt. De politie begon toen een drijfjacht waarbij heel de omgeving van de kerk werd uitgekamd, en zo werden de drie priesters gevonden. Zij werden voor de keizer gebracht, en toen zij hun geloof standvastig bleven belijden, werden zij onthoofd in 305.

De heilige Moyses de Hongaar was na de dood van zijn meester de heilige Boris, in gevangenschap geraakt. Hij werd gekocht door een rijke Poolse, die verrukt was over de schone jongeman. Toen hij haar echter versmaadde werd hij gepijnigd en in schande verjaagd. Hij kwam toen in Kiev bij de heilige Antonios, die daar juist het russische monastieke leven was begonnen. Moyses voelde zich daardoor aangetrokken en leefde verder als monnik in een der holen van de Dnjepr-oever, waaruit later het beroemde Holenklooster is ontstaan. Hij is gestorven in 1043.

De heilige Oriozela werd tijdens de vervolging van keizer Decius (249-251) voor de rechter gebracht en na haar veroordeling onthoofd omdat zij bleef vasthouden aan Christus. Haar lichaam werd verbrand omdat bekend was geraakt dat de christenen de overblijfselen van de martelaren als een kostbare schat bewaarden.

De heilige Paraskeva (= vrijdag) van Rome leefde in de tijd van keizer Antoninus (138-160). Haar ouders waren lang kinderloos geweest en nu beloofden zij dat zij, wanneer God hun gebed verhoorde, het kind geheel aan Hem zouden toewijden.
In dezelfde geest was ook haar opvoeding, en toen beide ouders gestorven waren, verdeelde Paraskeva haar bezit onder de armen en vroeg de moniale-sluier. Zij kwam naar Rome en sprak tot ieder die maar luisteren wilde over Christus. Daarom werd zij gevangen genomen en na heftige folteringen onthoofd.
Toen haar door de rechter gevraagd werd hoe zij aan zulk een eigenaardige naam kwam, verhaalde zij dat haar ouders een grote verering hadden voor het lijden van Christus. Daarom vastten zij elke vrijdag de gehele dag en gaven hun maaltijd aan de armen, met nog andere hulp. En dat zij haar daarom, toen ze op vrijdag geboren werd, de naam van die dag hadden gegeven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-219/

 Jezus vóór Pontius Pilatus

25 juli

De heilige Anna, de moeder van de Moeder Gods. Zij was een dochter van de priester Mathan en diens vrouw Maria, uit de stam van Levi, het geslacht van Aäron. Zij stierf in de ouderdom van 79 jaar, nog vóór de, verkondiging. Haar zuster Soba was de moeder van Elisabeth, de moeder van de heilige Johannes de Doper. Daardoor waren de Moeder Gods en Elisabeth nichten van elkaar.
Het apocriefe Proto-evangelie‚ toegeschreven aan Jakobos, de Broeder des Heren, waarin over haar wordt verhaald, is geschreven binnen honderd jaar na de komst van Christus, en naast allerlei verhalen zijn er zeker ook oude tradities in verwerkt. Er bestaan griekse, arabische, koptische en syrische handschriften van, en we vinden aanhalingen eruit bij de heilige martelaar Justinus, bij Klemens van Alexandrië‚ Origenes en vele latere schrijvers.
Daarin wordt verhaald hoe Anna jarenlang kinderloos bleef tot zij, evenals die andere Anna (Hanna), de moeder van de profeet Samuël, in haar uiterste nood in de tempel ging bidden en het kind aan God beloofde. Toen zij daarop een dochtertje kreeg, gaf zij het de naam Maria, om aan te duiden dat het een gave was van God; en toen het kind gespeend was, bracht zij het naar de tempel om haar gelofte te vervullen. Daarmee was haar taak vervuld. Reeds in het jaar 500 bestond er in Caesarea een aan haar gewijde kerk.

De heilige Blandina, Sa(n)ktos‚, Maturos en Attalos kwamen op reis bij Lyon, tijdens de vervolging van Marcus Aurelius. Bij de controle aan de poort werd hun gevraagd naar hun geloof. Ze antwoorden dat ze christenen waren. Zij werden toen gevangen genomen, op allerlei wijzen wreed gefolterd en tenslotte gedood in het jaar 177. Hun lichamen werden verbrand en de as werd in de Rhône geworpen om hen volkomen uit de wereld weg te vagen, maar hun nagedachtenis kon niet worden vernietigd.

De heilige Cucuphas (of Ququfas, Quoquofas, Cocovatus, Quiguenvat, Covat, Culgat) is een van de beroemdste Spaanse martelaren. Uit de verschillende spellingswijzen van zijn naam blijkt hoe wijd zijn verering zich heeft verbreid.
Hij was geboren in Scillitana in Afrika en samen met de heilige Felix studeerde hij in Caesarea van Mauretanië. Zij waren christenen en toen de vervolging weer uitbrak, vluchtten zij uit Mauretanië, waar ze te zeer bekend waren. Ze investeerden hun bezit in een handelsschip dat op Spanje voer en hoopten zo aan de wreedheid van de vervolgers te ontsnappen. Maar in Barcelona werden ze aangehouden door de hebzuchtige proconsul, juist omwille van hun goederen. Cucuphas werd op de pijnbank gemarteld en tenslotte onthoofd, in 303.

[...]

Heden ook de gedachtenis van de 165 heilige vaders van het 5e Oecumenisch Concilie te Konstantinopel in 553. Dit ging erover dat Christus een onverdeelde Persoon is: geheel en al God en tegelijk volkomen mens, en dat daarom gezegd kan worden dat Een van de Drie-eenheid heeft geleden in het vlees. We kunnen met recht zeggen dat in Christus, God geboren werd en dat in Hem God stierf, de mens geworden God. In Zijn alles te boven gaande bestaan, in Zijn transcendentie, is er natuurlijk geen sprake van Gods geboorte of dood, maar de vleesgeworden Logos uit de Drie-eenheid is daar wel aan onderworpen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-218/

Apostel Paulus op Malta na de schipbreuk

24 juli

De heilige Athanasios, de nieuwe martelaar uit Kios in Bithynië. Hij woonde als een rijk man in Konstantinopel, waar hij zijn medeburgers die door de Turken onrechtvaardig waren behandeld, zoveel mogelijk bijstond en verdedigde. Tenslotte werd hij zelf gevangen genomen en voor de keus gesteld de Islam aan te nemen of berecht te worden. Athanasios bleef Christus trouw, ondanks maandenlange mishandelingen, en werd tenslotte onthoofd in 1670.

De heilige Christina was de dochter van een legeroverste te Tyros. Daar zij de kostbare afgodsbeelden van haar vader had kleingeslagen om de stukken aan de armen uit te delen, werd zij door haar eigen ouders aan de beulen overgeleverd. Voor het geloof heeft zij toen een wrede folterdood moeten verduren tegen het einde van de derde eeuw.

De heilige Boris en Gleb (in de doop Roman en David) waren de jongste zonen van de heilige vorst Wladimir uit zijn huwelijk met een bulgaarse christin. Wladimir had zijn rijk onder zijn zonen verdeeld, waarbij de oudste broer, Swjatopolk, grootvorst van Kiev was geworden. Deze was bang dat de andere broeders hem zijn erfdeel zouden betwisten, en terwijl hij hun liefde en vriendschap beloofde, zond hij in werkelijkheid sluipmoordenaars op hen af, die hen op brute wijze afslachtten, in 1015. Hun dramatisch einde maakte grote indruk op het russische volk, dat zich in alle tijden tot hen wendde als geliefde heiligen en als helpers in uiterste nood. Hun gedachtenis wordt gevierd op 24 juli‚ de dag dat de tot hun eer gebouwde kerk werd gewijd.

De heilige Declan, bisschop van Ardmore in Ierland, werd geboren in het huis van een zekere Dobran, waar zijn ouders, de vorsten van Nandesi, lange tijd verblijf hielden. Er kwam een heilige priester op bezoek, de latere bisschop Colman, die een diepe indruk op hen maakte, zodat zij het kind lieten dopen. Dit bleef toen in het huis van Dobran en toen de jongen zeven jaar oud was werd hij opgevoed door Dymna, een kluizenaar uit de omgeving. Declan leefde lange tijd bij hem en werd zelf een bekende geestelijke persoonlijkheid, tot wie velen kwamen om zich onder zijn leiding te stellen, zodat er een gemeenschap van kluizenaars ontstond.
Met verschillende van zijn leerlingen ging hij op pelgrimstocht naar Rome en hij werd daar door de paus tot bisschop gewijd. Bij zijn terugkeer naar lerland kwam hij door Wales, waar hij de heilige David ontmoette. In Ierland vestigde hij zich in Ardmore, dat hem door de graaf was geschonken. Hij is gestorven in het begin van de 6e eeuw.

[...]

De heilige Niketa en Kallinika (of Aquilina) waren twee zusters, bekende publieke vrouwen, die afgestuurd werden op de martelaar Christoforos in de gevangenis, om hem tot ontucht te brengen en daardoor Christus te laten verloochenen. Maar het resultaat was dat de twee vrouwen zich bekeerden. Zij werden ter dood gebracht op bevel van koning Dago, in de 3e eeuw.

De heilige Wulfhad en Ruffin waren zonen van de koning van Mercië. Tijdens de jacht kwamen zij in aanraking met een kluizenaar en leerden zo Christus kennen en liefhebben. Nadat zij zich hadden laten dopen, werden zij door woedende familieleden vermoord, in 658.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-217/

 De verzoeking van Jezus in de woestijn

23 juli

De heilige Anna, moniale in Leukate, deelde na de dood van haar ouders hun grote rijkdommen uit aan de armen. Zij leefde in de eerste helft van de 9e eeuw en haar stralende schoonheid wekte de liefde op van een zekere Agarenos, die toen juist in Konstantinopel verbleef. Hij zette er alles op haar tot vrouw te krijgen en werd daarbij gesteund door keizer Theofilos, zodat Anna die hem afwees, in moeilijkheden kwam. Maar zij werd door God geholpen: Agarenos overleed. Anna was toen vrij om in het klooster te treden en daar gaf zij zich over aan harde askese die haar uiterlijke schoonheid deed verdwijnen. Zo leefde zij bijna 50 jaar in harde strijd en toen is zij na een kort ziekbed gestorven.

De heilige Apollinaris, eerste bisschop van Ravenna, was daarheen gezonden door de heilige Petros. Hoewel hij niet de marteldood is gestorven, wordt hij toch als martelaar vereerd, omdat hij bij verschillende gelegenheden gefolterd is om zijn trouw aan Christus. Na 28 jaar geloofsverkondiging is hij gestorven rond het jaar 75.

[...]

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Trofimos, Theofilos en 13 gezellen die te Lykië na allerlei martelingen onthoofd zijn, onder Diokletiaan, rond het jaar 300; Vitalios, bisschop van Ravenna; Apollonios, hiëromartelaar, in het vuur gedood; Raven en Rasyphus, ter dood gebracht in Macé in de 3e eeuw; Primitiva, gedood te Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Hanna, moeder van de Profeet Samuel; Valerianus, bisschop van Cimiez, tegen 460.

Tevens wordt vandaag gevierd het feest van de ikoon van de Moeder Gods ‘Vreugde van de bedroefden’.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-216/

 Jezus' parabel van de trouwe en ontrouwe rentmeester

22 juli

De heilige Josef, graaf van Tiberias en boezemvriend van de beroemde rabbi Hillel, het hoofd van de synagoge van Tiberias in het begin van de vierde eeuw. Hij wist dat Hillel veel sympathie voelde voor het christendom. Deze vroeg op zijn sterfbed naar een bepaalde arts van wie hij wist dat hij ook bisschop was. De arts had met Hillel een onderhoud onder vier ogen. Hij liet een bad voor hem klaarmaken in zijn slaapvertrek en stuurde alle anderen de kamer uit. Maar Josef had zo zijn vermoedens en keek door een spleet in de deur wat er binnen gebeurde. Daar zag hij hoe rabbi Hillel gedoopt werd in de naam van de Heilige Drie-eenheid. Maar Josef zei daar niets van tegen de anderen.
Toen Hillel kort daarna stierf, wees hij Josef en een andere Jood aan als beheerder van zijn goederen en voogd over zijn zoon Judas, vertelt de heilige Epifanios. Josef opende de geldkist van zijn oude vriend. Daar was maar heel weinig geld in, maar wel heel wat boeken met onder andere het Evangelie volgens Joannes, de Handelingen der Apostelen, en een hebreeuws Boek der Geslachten‚ van de heilige Mattheos. Josef las ze uit nieuwsgierigheid, maar werd er diep door aangegrepen. Toen hij ziek lag, speelde de figuur van Christus een grote rol in zijn koortsdromen. Maar naarmate hij genas, verflauwde de herinnering.
Hij had bovendien veel te stellen met zijn pupil. Deze was in het badhuis verliefd geworden op een christenmeisje, dat niets van hem wilde weten, en dat hij het leven lastig maakte. Toen hij niet verder kwam liet hij zich zelfs in met tovenarij en was op het kerkhof bezig een liefdesdrank te brouwen. Dit hoorde Josef en hij moest er op af om de jonge heethoofd tot bezinning te brengen en te behoeden tegen de straf die de Wet van Moses voorschrijft tegen tovenaars.
Maar dit voorval brak Josef wel los uit de dagelijkse sleuren hij begon weer na te denken over Christus en Zijn macht over de demonen. Buiten de stadsmuur zwierf toen een bezetene, naakt en luid jammerend. Daar wilde Josef een proef mee nemen. Hij liet hem oppakken en bij zich brengen, stuurde verder iedereen weg, nam toen water, besprenkelde de man ermee, maakte een kruisteken over hem en bezwoer de duivel uit te gaan, in de naam van Jezus Christus. De ongelukkige schreeuwde het uit en viel toen in zwijm op de grond. Josef bleef nauwlettend toezien en zag hoe na een uur zijn bewustzijn geleidelijk terugkeerde. Hij ging overeind zitten, wreef met de hand over zijn gezicht, keek naar zichzelf en bloosde diep toen hij zag dat hij naakt was. Deze blos overtuigde Josef dat de man werkelijk weer tot zichzelf gekomen was, hij gaf hem wat van ziln eigen kleren en de man was voortaan genezen.
Maar nog altijd durfde Josef niet besluiten om christen te worden. Zijn voogdijschap was ten einde, maar om zijn hoge positie werd hij nu als hoofd van de synagoge aangewezen. Zijn gewetensstrijd maakte hem somber en bars tegen de anderen. Hij sprak nooit tegen Christus en ook niet over de komst van de Messias, en dat wekte achterdocht. Hij werd bespioneerd en men ontdekte dat hij het Evangelie las. Het boek werd hem uit de handen gerukt en de woedende Joden sloegen hem haast dood, en hij kon maar net ontsnappen. De volgende dag werd hij op straat overvallen en in de rivier gegooid; de stroom sleepte hem mee, maar met veel moeite wist hij de oever te bereiken.
Nu hij omwille van Christus geleden had, kwam er een einde aan zijn aarzelingen. Hij liet zich dopen en keizer Konstantijn gaf hem een hoge post en de opdracht kerken te bouwen. En hij organiseerde inderdaad de bouw van kerken in Tiberias, Diocaesarea, Kapernaüm en andere steden van Palestina.
Toen keizer Konstantius de arianen begunstigde, vestigde Josef zich in Skythopolis. Daar verleende hij gastvrijheid aan verschillende bisschoppen die om hun trouw aan Nicea verbannen waren; hijzelf was door zijn hoge positie betrekkelijk onaantastbaar. Hij is in die stad gestorven in 356.

De heilige Menelaus stamde uit het franse koningshuis in Anjou. Omdat hij reeds als kind een opvallend vrome jongen was, wilden zijn ouders hem zo vroeg‚ mogelijk laten trouwen, en er werd een huwelijk gearrangeerd. Menelaus ontvluchtte toen het huis en met een paar gelijkgezinde vrienden trad hij in het klooster van Carméry in Auvergne.
Daar leefden zij zeven jaar als monnik en gingen toen naar Ménat, in de buurt van Clermont. Daar bouwden zij een vervallen klooster op, zodat hij als de tweede stichter daarvan wordt beschouwd. Hij bestuurde deze abdij vele jaren, in een grote roep van heiligheid. Daar is hij ook gestorven, in 720.

 Heilige Maria Magdalena

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-565/

 De doop van Jezus Christus door Johannes de Doper

Op 16-7-2022 om 09:46 zei sjako:

1Tim 2:5 Want er is één God en één middelaar tussen God en mensen, een mens, Christus Jezus,  6 die zichzelf gegeven heeft als een overeenkomstige losprijs voor allen — [hiervan] dient op de speciaal daarvoor bestemde tijden getuigenis te worden afgelegd. 
Als je Maria ook als middelaar ziet dan geef je dus te kennen niet te vertrouwen op de Ene Middelaar.

De heiligen (niet alleen Maria) in de hemel bidden voor de levenden op aarde, En hun gebeden worden verhoord. Dat doen ze omdat ze volgen en doen mee aan de liefde en medelijden van Christus. Daarvan getuigd Randy Kay (protestant) die dat zelf gezien heeft in de Hemel tijdens zijn klinische dood. In die zin zijn ze bemiddelaars, maar niet van hetzelfde niveau als dat van Jezus, die door Zijn heilswerk op aarde de oorzaak is geworden van onze rechtvaardiging en verlossing. Hier is het fragment:

Daarom vereren wij de heiligen, omdat hun voorspraak en bemiddeling sterk zijn bij Gods troon door Gods genadegave. Ze bemiddelen voor ons niet automatisch, maar uit pure en vrijwillige liefde. Vandaar dat we het belangrijk vinden om goede, liefdevolle relatie ook met hen te onderhouden. God zegene je.

21 juli

De heilige Arbogast, bisschop van Straatsburg tijdens de regering van koning Dagobert II van Austrië. Op zijn gebed genas de prins, die tijdens de jacht van zijn paard was geworpen en in coma lag door een zware hersenschudding. De koning schonk hem toen de stad Ruffeich bij Colmar. De streek waar hij zich teruggetrokken had en verschillende kloosters heeft gesticht, draagt sindsdien de naam ‘Heiligenwald’. In 678 werd hij tot bisschop van Straatsburg gekozen, en daar is hij gestorven in 678.

De heilige Barhadbesciabas, diaken van Arbela in Perzië‚ werd in het 15e jaar van de grote vervolging onder koning Sapor II, gevangen genomen en gefolterd terwijl de beulen riepen: ‘Aanbid water en vuur, eet het offerbloed, dan word ge in vrijheid gesteld’. Maar het gelaat van de gezegende diaken straalde van een onbegrijpelijke vreugde, alsof hij geheel onverschillig was over de kwellingen van zijn lichaam. En hij zei tegen de rechter: ‘Zomin gij als uw koning, of welke foltering dan ook, zal mij kunnen afsnijden van de liefde van Jezus. Hem alleen heb ik gediend vanaf dat ik een kind was tot in mijn ouderdom’.
Tenslotte veroordeelde de rechter hem om onthoofd te worden en hij beval een afvallige christen het vonnis ten uitvoer te brengen. De diaken wachtte vol vreugde op het ogenblik dat hij zou binnengaan in de vreugde van zijn Heer. Maar de beul voelde zich volkomen onzeker en zijn hand sidderde zo dat hij niet in staat was de beslissende slag uit te voeren. Zevenmaal trof hij de nek van de martelaar, zonder dat het hoofd van de romp gescheiden was en ten einde raad stiet hij hem het zwaard in de borst zodat de ander stierf, in 854.

De heilige Ezechiël, de profeet, was een priesterzoon uit de stad Sarir. ln het gevolg van koning Jechonias werd hij mee naar Babylon gevoerd waar hij een woonplaats kreeg toegewezen bij de Chaborrivier. Daar heeft hij 27 jaar geprofeteerd waarbij hij onder andere de verwoesting van het rijk Juda voorzegde‚ maar ook de terugkeer uit de Babylonische gevangenschap en de herbouw van de Tempel in Jeruzalem, waarvan hij een soort ideaalbeeld ontwierp.
Eveneens beschrijft hij het verschijnen van de Messias en het begin van Diens Rijk, samen met visioenen over de eindtijd. Door zijn prediking en zijn profetische daden hield hij het geloof levend onder het volk, en zo bereidde hij hen voor op de terugkeer uit de ballingschap.
Volgens de overlevering werd hij rond 600 voor Christus gedood door de koning van Juda, toen hij deze beschuldigde van afgodendienst. Hij ligt begraven niet ver van Bagdad.

De heilige Julia en Claudius, martelaren. Julia was afkomstig uit Troyes en werd bij een inval van de Gothen gevangen meegevoerd. Hun aanvoerder, Claudius, werd verliefd op haar, maar toen zij vertelde christen te zijn en een gewijde maagd, respecteerde hij haar en liet haar wonen in een eigen hut of tent. Daar raadpleegde hij haar als een orakel wanneer hij uittrok ten oorlog. Haar levenswijze maakte zoveel indruk dat Claudius en verschillende andere Gothen zich bekeerden. Toen konden ze niet langer bij de Gothen blijven. De bekeerden trokken met haar mee naar Troyes waar ze voor dat prefect werden geleid en veroordeeld om onthoofd te worden. Ongeveer in 275.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-214/

Jezus' parabel van de onvruchtbare vijgenboom 

Op 17-7-2022 om 20:59 zei Alincane:

Ik bid nu elke dag, maar vind het nog moeilijk om God in te beelden. Ik kan Jezus me beter voorstellen, die ook god is. Maar ik vraag best vaak naar de Heer dat hij me wilt helpen, of een teken wilt geven dat hij bij me is. Zoals hij in de bijbel verteld, altijd bij iedereen dichtbij te zijn. 

Maar hier krijg ik geen antwoord op, of ik zie het niet. Hoe ga je daar mee om, of hoe ga je verder? Als je het gevoel hebt niet verhoord te worden.

Je hoeft je de God niet in te beelden, Hij is Geest en is vormloos. Jezus Christus die zowel God als mens is, als het beeld van God vertegenwoordigt de hele Godheid. En wat je smeekbede tot God betreft, er zijn heel weinig mensen in de wereld tot wie God rechtstreeks spreekt of ooit gesproken heeft. Naar mijn mening dat komt omdat 'elke mens is een leugenaar' zoals in de psalmen gezegd wordt. Als God rechtstreeks tot je zal spreken of bovennatuurlijke wonderen voor je verrichten, zul je dan Hem absoluut gehoorzamen, zonder Hem teleur te stellen met je overtredingen van Zijn geboden? Ben je in staat voor harde en complete zelfverloochening (verloochening van je ego) omwille van Hem? Ben je in staat het Kruis te dragen, waarover Jezus gesproken heeft? Zo ja, bewijs het aan God en aan jezelf en misschien dan krijg je iets te horen van God persoonlijk. Want God is een verterend vuur die alle zonden en onboetvaardige zondaars verteert.

 Jezus Christus, de Koning der glorie. "Ik ben het Leven en de Opstanding. Wie in mij gelooft, ook al sterft hij, komt tot leven."

20 juli

De heilige Vulmar was in het midden van de zevende eeuw een jonge edelman die leefde te Samer, in de buurt van Boulogne. Hij was gehuwd met Osterhilda en zij hadden elkaar hartelijk lief. Maar Osterhilda was als kind door haar ouders verloofd aan een andere man. Deze deed zijn beklag bij de koning van de Franken, die hem in het gelijk stelde. Het gelukkige echtpaar moest scheiden. Vulmar had geen zin meer in het gewone leven en hij vluchtte naar het verre klooster van Hautmont in Hainaut. Daar kreeg hij de opdracht de koeien te hoeden. Hij had de gewoonte aangenomen ‘s nachts stil op te staan en de bemodderde laarzen van de andere broeders te poetsen, zonder hen in hun slaap te storen. De abt betrapte hem daarbij, maar verried hem niet aan de anderen. Tenslotte werd hij priester gewijd en werd toen gegrepen om met God alleen te zijn in de vrije natuur. Nog eens stond hij in volkomen stilte op in de nacht en vertrok met de priestergewaden, altaargerei en een bijl. Hij vond een schuilplaats in het woud van Eeken en verbleef daar vele jaren in uiterste soberheid en gebed. Maar langzamerhand raakte hij bekend en toen keerde hij terug naar zijn geboortestreek, waar hij een kleine kluizenarij bouwde in de buurt van Samer. Daar ontmoette hij ook zijn broer, die hem verder van levensmiddelen voorzag. Er kwamen mannen en vrouwen die zich onder zijn leiding wilden stellen, en zo ontstonden er twee kloosters. We ontmoeten hem nog eens in een engelse kroniek, waarin verhaald wordt hoe koning Ceadwalla bij hem sliep toen hij op weg was naar Rome. En de koning schonk hem dertig gouden stuivers. Vulmar behield tot het laatst een goede gezondheid, en stierf op hoge leeftijd rond 710.

De heilige Aurelios, aartsbisschop van Carthago, was in 888 tot bisschop van die stad gekozen. Hij stond aan het hoofd van een groot deel van Noord-Afrika, met vele stadsbisschoppen (metropolieten) onder zich. Hij was in nauwe vriendschap verbonden met Augustinus en zij werkten samen om de Kerk te verdedigen tegen de verschillende ketterijen die zich van haar meester zochten te maken.
Hij is gestorven in 423, en bijna aanstonds werd zijn gedachtenis als die van heilige vereerd.

De heilige Elia, de roemrijke profeet van God. Hij stamde uit de met de Tempel verbonden stam van Levi uit het dorp Thesba. Hij is een der geweldigste figuren uit het Oude Verbond. Rond 900 voor Christus werd hij tot profeet-zijn geroepen, tijdens de regering van de afvallige koning Achaz die sterk onder de invloed stond van zijn vrouw, de koninklijke maar boosaardige Jesabel, die Elia als haar persoonlijke vijand zag.
Elia heeft geen geschriften nagelaten, zoals de andere Profeten, maar de weinige woorden die van hem zijn overgeleverd, zijn geladen met macht en daadkracht. Daardoor had hij een grote invloed op het volk, dat hij uit de Baälsdienst weer tot God wist terug te brengen.
Na dit heel bijzondere leven van door hem opgeroepen jarenlange droogte en geweldige regenval, van wonderbare spijziging en opwekking van doden, van vuur dat hij uit de hemel deed neerdalen en van diepe neerslachtigheid, kwam er ook een heel bijzonder einde. Tijdens een laatste voettocht, samen met zijn opvolger Elisa, werd Elia in een wagenspan van vuur ten hemel opgenomen. Hierin gelijkt hij op Mozes, die eveneens niet stierf maar weggenomen werd.
Het is veelzeggend dat het juist deze twee zijn die bij Christus komen tijdens Diens verheerlijking op de Taborberg. En nog is zijn taak niet afgelopen: Christus noemt Joannes de Doper de Elia die komen moest. En in de visioenen van de openbaring speelt Elia een rol in de eindtijd van de wereld. Over zijn leven worden we uitvoerig ingelicht in de Boeken der Koningen.

De heilige Abramios was een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Om de askese van het zwijgen te beoefenen trok hij zich terug in de eenzaamheid bij het Tsjoechlommeer, maar langzamerhand kwamen er toch zoveel leerlingen bij hem dat hij vier kloosters voor hen moest stichten. Daar deed hij ook bekeringswerk onder de plaatselijke finse stammen. In het laatste van de door hem gestichte kloosters is hij gestorven, in 1375.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-213/

 Jezus' parabel van de tollenaar en farizeeër

19 juli

De heilige Epafras, apostel uit de zeventig, was een medewerker van de heilige apostel Paulos, en wordt door hem geprezen in de Kolossenzenbrief. Epafras had daar veel werk gedaan voor het geloof in zijn geboortestad. Het schijnt dat de beide apostelen reeds vriendschap hadden gesloten in Tarsos, waarheen hun ouders tijdens de jodenvervolging verdreven waren.

De heilige Justa en Rufina waren twee christenvrouwen die leefden in Sevilla in het begin van de vierde eeuw, tijdens de vervolging onder Diokletiaan. Zij leefden van de handel in pottenbakkerswaar en wisten van hun verdienste ook vele armen te helpen.
Eens kwam een groep vrouwen, die een optocht hielden met een beeld van de godin Venus, hun winkel binnen en vroegen om een mooie vaas voor de godin. De winkeliersters zeiden dat ze daarvoor geen vaas ter beschikking hadden omdat zij christen waren en geen stenen wilden aanbidden. De anderen begonnen woedend al het vaatwerk in de winkel stuk te gooien, maar zij maakten zich meester van het stenen afgodsbeeld en braken dat in kleine stukken. Het werd een enorme rel en de vrouwen werden voor de stadsbestuurder gebracht.
Daar moesten zij wrede kwellingen ondergaan, vervolgens werden ze in de onderste gevangenis geworpen tot ze geheel uitgeput waren en opnieuw voor de rechter gebracht. Toen ze bleven weigeren wierook te offeren aan de afgod, werden ze opnieuw zozeer gefolterd dat Justa daarna in de gevangenis bezweek; Rufina werd daarop gewurgd.

De heilige Serafim van Sarov is een van de grootste russische heiligen en nog wel bijna uit de moderne tijd. Prochor Misjnin werd geboren als zoon van een aannemer te Koersk, in 1759. Toen hij twintig werd, trad hij in het klooster van Sarov en kreeg toen de naam Serafim. Veertien jaar later werd hij priester gewijd terwijl hij uitgroeide tot een groot mysticus, in wie het leven van de oude woestijnvaders opnieuw gestalte kreeg. Zestien jaar leefde hij in volstrekte eenzaamheid, diep in het maagdelijke russische woud, waar hij bomen velde, een moestuin aanlegde, de Heilige Schrift overwoog en de Vaders bestudeerde, onder onophoudelijk gebed. Alleen zondags ging hij voor de Heilige Liturgie naar het klooster, waar hij zich ook een half jaar moest laten verplegen nadat hij door een groep zwervers in elkaar was geslagen. Na zijn genezing trok hij weer naar de eenzaamheid terug en pleegde nog zwaardere askese. Dagenlang bleef hij staan bidden op een hoog rotsblok, zoals eens de zuilheiligen. Maar zijn gezondheid was toch geknakt en toen hij vijftig jaar oud was, bezat hij niet meer de kracht om de wekelijkse tocht naar het klooster te maken. Daar kreeg hij toen een afgelegen cel, waar hij nog vijfentwintig jaar als rekluus geleefd heeft tot zijn dood in 1833.
Maar dit zo verborgen leven straalde als een vuurtoren over het russische land en later over heel de wereld. Een stroom van zoekenden kwam naar hem toe om hulp in lichamelijke en geestelijke nood. Ook gaf hij leiding aan een zustergemeenschap in het naburige Divejevo. Zo sterk leefde hij in de Heilige Geest dat verschillende van zijn visioenen ook door anderen, die juist bij hem waren, werden meebeleefd. Grote bekendheid geniet het verslag van zulk een visioen door de handelaar Nikolai Motovilov, een trouw bezoeker die door de heilige Serafim van langdurige kwalen genezen was. In 1903 werd Serafim officieel heilig verklaard door de Russische Kerk.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-212/

Jezus verschijnt aan de 11 apostelen na Zijn opstanding.

18 juli

De heilige Emilianos was een jonge christenslaaf in de stad Dorostolon. Toen keizer Julianos de Afvallige de heidense tempels weer in eer herstelde, verbrandde Emilianos uit protest verschillende houten afgodsbeelden die hij te pakken kon krijgen. De verdenking van deze daad viel op een ander, maar toen gaf hij zich aan als de dader. Daarom werd hij eveneens verbrand, in 862.

De heilige Frederik, bisschop van Utrecht, was als jonge Fries opgevoed door de bisschop van Utrecht, die hem ook priester had gewijd en van wie hij later de opvolger werd. Hij speelde een rol in de gewelddadige twisten tussen Lodewijk de Vrome en de zonen van zijn eerste vrouw. Deze oorlogen verscheurden jarenlang een groot deel van Europa en duurden acht jaar. De zachtaardige Frederik werkte ook aan de stand van zaken in zijn diocees. Hij ging naar Walcheren om daar te prediken tegen verschillende misbruiken en zond een vrome kluizenaar naar de Friezen in Alkmaar om het mysterie van de goddelijke Drie-eenheid uiteen te zetten, waarover verwarring was ontstaan.
In 831 brak opnieuw de oorlog uit die een familievete was: heel het rijk was in twee vijandige kampen verdeeld. De noordelijke Germanen steunden de zaak van de keizer, de gallische Franken en de zuid-Germanen stonden aan de kant van de rebellerende zonen; Lotharius versloeg zijn vader, maar zijn wreedheid bracht het volk in opstand en de uitgebroken pest dreef hem terug naar ltalië. Lodewijk werd in eer hersteld en keizerin Judith, om wie eigenlijk alles begonnen was, wist een verzoening te bewerken tussen Lotharius en zijn vader, in 838.
In datzelfde jaar werd Frederik, toen hij na de heilige Mis van het altaar in de sacristie terugkeerde, door twee moordenaars neergestoken. Hoewel hij dodelijk gewond was, wachtte hij met het binnenroepen van de anderen om de moordenaars gelegenheid te geven te ontvluchten. Hij gaf de geest onder het zuchten van de psalmwoorden: “Ik wil de Heer zegenen in het land der levenden.”

De heilige Joannes de Veelduldende, was monnik van het Holenklooster in Kiev. Om zijn hartstochten te beteugelen liet hij zich tot aan de schouders in de grond begraven van de Antoniosgrot. Dat hield hij vol tot aan zijn dood in 1160, en na zijn dood hebben de monniken hem zo gelaten.

De heilige Olof (Odulphus), kanunnik van Utrecht, van franse afkomst, was een jongeman van ongewone puurheid. Hij werd priester in Brabant en sloot zich later aan bij de heilige Frederik bij diens missiewerk onder de Friezen. Hij had daarbij veel te lijden, maar hij wist alle moeilijkheden te overwinnen door zachtmoedigheid, geduld en naastenliefde, innerlijk gesteund door een diep geestelijk leven.
Op latere leeftijd vestigde hij zich in Utrecht waar hij een plaats kreeg als kanunnik. Hoe minder hij in staat was te werken, des te meer verdiepte hij zich in het gebed. Door vasten en nachtwaken scheen hij zich niet uit te putten maar telkens nieuwe kracht te winnen. Hij is gestorven op de 12e juni, in de 9e eeuw.
Zijn hoofdkwartier in Friesland groeide later uit tot het Sint-Odulphusklooster; dit klooster is echter in de golven verdwenen(1525), even buiten Stavoren, in het huidige IJsselmeer. (Jaarlijks vindt daar op zijn sterfdag -12 juni- een bedevaart plaats, vanuit het orthodox klooster in het nabijgelegen Himmelum.) Ook in Amsterdam bestond er een aan hem gewijde Olofskapel; de ruimte maakt nu deel uit van een congres-centrum.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-211/

 Jezus stilt de storm

17 juli

De heilige “Speratus, Narzalis, Cittinus, Veturnis, Felix, Acylinus, Laetantius, Januaria, Generosa‚ Vestina, Donata en Secundina, die belijden christen te zijn en weigeren de juiste eer en aanbidding aan de keizer te geven, worden door mij veroordeeld om onthoofd te worden”. Zo luidt het slot van de officiële akte van hun marteldood. Dit vonnis werd geveld in Carthago door de proconsul Saturninus, voor wie bovengenoemden waren voorgeleid. Deze akte is bewaard gebleven en luidt verder als volgt:
De proconsul zei: “Ge zult gunst ontvangen van onze gebieders, de keizers Severus en Antoninus‚ wanneer ge vrijwillig tot onze goden keert”.
Speratus antwoordde: “We hebben niemand kwaad gedaan noch enige ongerechtigheid gepleegd of iemand vervloekt. En al worden we door u slecht behandeld, we blijven steeds dankzeggen”.
De proconsul zei: “Wij zweren bij de genius van de keizer en bidden voor zijn behoud en dat zoudt gij ook moeten dolen”.
Speratus zei daarop: “ik weet niets af van de genius van de keizer, maar ik dien mijn hemelse God Die door niemand gezien kan worden; lk heb nooit gestolen en ik betaal altijd de voorgeschreven belasting bij alles wat ik koop omdat ik de keizer als mijn gebieder erken; maar ik aanbid God Die de Heer der heersers is”.
Saturninus wendde zich toen tot de overigen van het gezelschap en drong erop aan dat zij zouden offeren en geen deel zouden nemen aan de dwaasheid van hun gezel, maar het edikt van de souverein zouden eerbiedigen en gehoorzamen.
Cittinus zei: “Wij vrezen niemand tenzij de Heer der heersers Die in de hemelen is”.
De proconsul zei: “Breng ze naar de gevangenis en span ze op de pijnbank”.
De volgende morgen, nadat Saturninus zijn plaats in de rechtbank had ingenomen, beval hij de martelaren voor te brengen. Toen zij voor hem gebracht waren, wendde hij zich tot de vrouwen en zei: “Eer uw souverein en offer aan de goden”
Donata antwoordde: “Ik eer de keizer als keizer, maar aan God draag ik verering op”, en Vestina zei: “Ik geloof in mijn God en ik verlang ernaar om in Hem te zijn; maar uw goden zal ik niet dienen en niet aanbidden”.
Saturninus beval toen de vrouwen opzij te plaatsen en riep daarna de mannen op. En hij zei tot Speratus “Blijft u bij uw besluit om een christen te zijn”?
Speratus gaf ten antwoord: “Ik volhard. Laten allen die hier zijn het horen! Ik ben een christen”. En alle anderen vielen in en zeiden: “Wij allen zijn christenen”.
Saturninus zei: “Wat is dat, verlangt ge er niet naar om vrijgelaten te worden?” “Doe met ons wat ge wilt”, antwoordde Speratus, “van deze plicht kunnen we ons niet losmaken”.
Saturninus zei: “Wat voor boeken leest ge en vereert ge?”
Speratus antwoordde: “De vier Evangelies van onze Heer Jezus Christus, en de Brieven van Paulos‚ de Apostel, en heel de goddelijk geïnspireerde Schrift”.
“Ik zal u drie dagen geven om op uw besluit terug te komen”, zei de proconsul die niet graag tot het uiterste wilde gaan met de martelaren.
Speratus zei: “lk ben een christen, en allen die hier bij me zijn eveneens, en wij zullen ons geloof niet verloochenen. Doe wat ge wilt”.
Toen de proconsul hun standvastigheid zag, liet hij het bovenvermelde vonnis opschrijven. Toen dit vonnis hun vanaf de schrijftafels werd voorgelezen, zeiden Speratus en zij die met hem waren: “Wij brengen dank aan God dat Hij zich gewaardigt ons heden te roepen tot martelaren in de hemel door het belijden van Zijn Naam”. En nadat zij dit gezegd hadden, werden zij weggeleid, en nadat zij neergeknield waren, werd hun de een na de ander het hoofd afgehouwen, in 202.
En aan het slot staat geschreven: “Deze martelaren stierven op de 17e juli en smeken voor ons bij de Heer Jezus Christus, aan Wie eer en roem zij, met de Vader en de Heilige Geest, in de eeuwen der eeuwen. Amen.”

  Martelares Marina 

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-210/

 Jezus en de sadduceeën 

16 juli

 Gudula

De heilige Reinilda stamde uit een Belgisch christelijk gezin. Toen haar ouders bejaard werden, trokken zij zich in een klooster terug, en hun dochters volgden dit voorbeeld. Reinilda en haar zuster Gudula trokken naar de abdij van Lobbes, maar de monniken wilden geen vrouwen binnenlaten. Gudula trok toen verder naar Morselle, maar Reinilda bleef drie dagen en nachten bidden aan de poort. In de derde nacht schrokken de monniken op door een donderende slag. Zij vonden de poort open en Reinilda in de kerk, met uitgespreide armen biddend voor het Kruis.
Zij vergenoegde zich met deze les in gastvrijheid en viel de monniken niet verder lastig, maar vertrok voor zeven jaren op pelgrimstocht naar het Heilige Land. Daar vandaan kwam zij terug met een schat aan relieken, die zij aan allerlei kerken uitdeelde, waarna zij zich vestigde in Saintes (Hainault), in de wildernis. Zij probeerde zoveel mogelijk de woestijnvaders na te volgen die ze had gezien: ze droeg een haren kleed, liep blootsvoets (met sokken zonder zolen, om niet op te vallen) en sliep op de harde grond. Haar voedsel bestond uit gerstebrood en water. Dag en nacht wijdde zij zich aan het gebed.
Toen de heidense Noormannen Brabant waren binnengevallen, vluchtte de bevolking in panische angst naar de wouden en zij wilden Reinilda overhalen met hen te vertrekken. Maar zij ging integendeel naar de kerk van Zanchte, waar zij door de Noormannen werd mishandeld en vermoord in 680.

Het 4e Oecumenische Concilie, gehouden in 451 te Chalcedon onder keizer Markianos en keizerin Pulcheria. Het ging om de leer van patriarch Dioskoros van Alexandrië, die met Eutyches verkondigde dat er in Christus alleen de goddelijke natuur bestaat omdat deze de menselijke natuur geheel in zich heeft opgenomen, en dat Hij alleen maar de uiterlijke gestalte van een mens bezat (het monofysitisme). Omdat hierdoor tekort wordt gedaan aan de openbaring dat Christus mens is, juist zoals wij, verklaarden de 630 vaders van het Concilie met nadruk dat het wezen van het christendom juist afhangt van het feit dat Christus niet slechts volkomen God is, maar tegelijkertijd geheel en al mens, zonder enige beperking. Alleen daardoor kan de volkomen verbondenheid tot stand komen tussen de Zoon van God en het menselijk geslacht, en zo grijpt Christus’ verlossingswerk in op de kern van ons wezen. Daardoor worden wij herschapen van binnenuit, en niet alleen maar uiterlijk gerecht verklaard. Doordat God werkelijk mens werd, een medelid van ons menselijk geslacht, krijgen wij in Hem deel aan het wezen van God. En dankbaar vieren wij de Vaders die dit inzicht zo duidelijk voor ons hebben geopend.

De heilige Vitalianus was bisschop van Capua in de 7e eeuw. Toen hij zeventig jaar oud geworden was, kreeg een deel van zijn geestelijkheid genoeg van zijn bewind: ze vonden hem te weinig doortastend en te simpel in zijn opvattingen. Zij wilden hem tot aftreden dwingen. Daartoe haalden zij op een nacht zijn kleren weg en legden er een vrouwenkleed voor in de plaats. Toen de klok voor de Metten luidde, stond Vitalianus min of meer slaapdronken op, en volgens zijn gewoonte kleedde hij zich in het donker aan, zich verbazend waarom de verschillende haken en ogen zo vreemd pasten. Zonder kwaad te vermoeden ging hij naar de kerk, waar hij het voorwerp werd van algemene spot.
Hij kon deze vernedering niet verdragen en vluchtte weg. Maar toen na zijn vertrek de hemel wolkeloos bleef in het regenseizoen, zodat het land verdorstte, begrepen de bewoners wat voor kwaad ze hadden gedaan. Zij haalden hun bisschop naar Capua terug en toen viel eindelijk de verlangde regen. Maar Vitalianus kon toch niet meer aarden op zijn troon. Hij deed nu openlijk afstand en trok zich als kluizenaar terug in het gebergte, waar hij in vrede ontslapen is.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Valentinus, bisschop van Trier, Sisenandus de leviet, in Spanje door de Saracenen omgebracht; Domio te Bergamo; de monnik Hilarinus, met stokslagen gestraft te Ostia, en gedood in Arezzo, onder Juliaan.

Eveneens op deze dag de heilige Generoux, abt van Poitou, 6e eeuw; Tenenan, bisschop van Bretagne.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-209/ 

 Jezus spreekt met Nicodemus

Wat de laatste video betreft, ik heb de voorkeur voor de Byzantijnse melodie. Hieronder is de cherubijnenlied in toon 8

Wij, die de cherubijnen geheimnisvol uitbeelden, en de levenschenkende Drieeenheid het driemaal heilig toezingen, laat ons nu alle aardse zorgen terzijde stellen. Amen. Om de Koning van het heelal te ontvangen, onzichtbaar begeleid door engelenscharen. Halleluja.

«i ta Cheroevím mystikós ikonízontes ke ti zoopió Triádi ton triságion ýmnon prosádontes, pásan tin viotikín apothómetha mérimnan os ton vasiléa ton ólon ypodexómeni tes angelikés aorátos doryforoémenon táxesin. Alliloéia».

15 juli

De heilige Abudimos kwam tijdens de regering van Diokletiaan van het eilandje Tenedos naar het vasteland. Toen hij zich bekruiste om aan land te gaan, werd hij als christen herkend en meteen gegrepen. Toen hij weigerde Christus te verloochenen door aan de afgoden te offeren, werd hij hevig gefolterd en tenslotte onthoofd, rond het jaar 300.

De heilige Donald (Donevaldus) met zijn negen dochters leidde een buitengewoon christelijk leven in de Ogilvy-vallei in Forfarshire. Het heeft blijkbaar een grote indruk gemaakt op de omgeving, want allerlei plaatsen dragen nog steeds de naam ‘De Negen Maagden’. Na de dood van hun vader, in 716, trokken de dochters naar Abernethy, waar ze leefden in een holle eik bij de Negen-Maagden-Bron.

De heilige Gondena leefde te Carthago en had haar maagdelijkheid aan de Heer gewijd, zoals veel jonge vrouwen reeds deden voordat er nog kloosters bestonden. Zij was algemeen geliefd door haar zachtaardigheid en de ernst van haar leven en maakte een tere, broze indruk. Toen zij als christin voor de rechtbank werd gebracht, meende de rechter haar gemakkelijk te kunnen intimideren maar hij moest ervaren dat niet alleen zijn dreigementen zonder uitwerking bleven, maar dat ook de foltering op de pijnbank, waarop hij haar tot viermaal toe steeds wreder liet pijnigen, niet in staat was haar trouw aan God te breken. Zij werd toen zonder verzorging in een smerig hol opgesloten, maar met onwrikbare standvastigheid bleef zij de naam van Jezus Christus verheerlijken. Toen is zij tenslotte onthoofd.

 
De heilige Swithin, bisschop van Winchester gewijd in 852. Hij was monnik van de oude abdij die in Winchester gesticht was door koning Kinegils. Als briljant geleerde en gezegend met leiderstalent werd hij aangesteld als overste. Hij werd de persoonlijke priester en de vertrouwde raadsman van de koningen van Wessex, Egbert, en diens zoon Ethelwulf, die hem tot voornaamste leermeester had. In zijn tijd steeg de invloed van het vorstendom Wessex en de omringende graafschappen werden eraan schatplichtig.
Als bisschop onderscheidde hij zich door zijn eenvoud, zijn toewijding en zijn liefdevolle zorg voor de armen. Door zijn diocees reisde hij altijd te voet, in gezelschap van enkele priesters, om gemakkelijker contact te maken met mensen onderweg, en wanneer de tijd drong, reisde hij ‘s nachts, om oponthoud te vermijden. Hij was uiterst matig in eten en drinken en een groot deel van de nacht gebruikte hij voor persoonlijk gebed, vooral wanneer hij een wijding moest verrichten of een belangrijke beslissing moest nemen. Vooral de psalmen waren voortdurend in zijn mond en in zijn gesprekken zocht hij steeds iets wezenlijks voor de ander te bereiken. Hij is gestorven in 862 en hij genoot zulk een aanzien bij het volk dat zijn naam verbonden is met verschillende engelse zegswijzen.

 
De heilige Plechelmus was een Schot die met de heilige bisschop Wiro en de heilige diaken Otger naar de Lage Landen kwam voor het missiewerk. Van Pepijn van Herstal kreeg hij een grondbezit bij Roermond, van waaruit hij zijn missiereizen ondernam in de omgeving. Daar is hij ook gestorven in de 8e eeuw.

Koning Zwentibold met de russische-orthodoxe kerk van Rotterdam en de rooms-katholieke abdij van Soesteren op de achtergrond

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-208/

Jezus geneest de doofstomme

Op 8-6-2022 om 18:09 zei Hetairos:

Hetgeen ik inhoudelijk weet van 'aflaat en vagevuur' is in feite niets; ik weet alleen dat ik er vanuit mijn grondslag op tegen ben.

Volgens de Catechismus van de Katholieke Kerk: "Allen die in Gods genade en vriendschap sterven, maar nog steeds onvolmaakt gezuiverd zijn, zijn inderdaad verzekerd van hun eeuwig heil; maar na de dood ondergaan ze reiniging, om de heiligheid te bereiken die nodig is om de vreugde van de hemel binnen te gaan." De katholieke kerk geeft de naam "vagevuur" aan deze staat of toestand van definitieve zuivering.

In de orthodoxe leer daarentegen, die de heilige Marcus leert, worden de gelovigen die zijn gestorven met onbeleden kleine zonden, of die geen vruchten van berouw hebben voortgebracht voor de zonden die ze hebben beleden, gereinigd van deze zonden, hetzij in het proces van de dood zelf met zijn angst, of na de dood, wanneer ze (niet permanent) in de hel worden opgesloten, en door de gebeden en liturgieën van de kerk en goede daden die voor hen worden verricht door de gelovigen uiteindelijk gered worden.

Bron: https://orthodoxwiki.org/Purgatory