Modestus

16 oktober

De heilige martelaar Longinos de Honderdman die onder het Kruis stond en getuige was geweest van heel de kruisweg. Door de laatste roep van Christus, die voor een gekruisigde technisch onmogelijk scheen, terwijl de aarde beefde, de zon verduisterde en de hemel zich met een rouwgewaad bedekte, was hij tot het geloof gekomen. Toen hij naar zijn geboortestad, Ardales in Kappadocië, terugkeerde, verkondigde hij daar het Evangelie en werd daarom onthoofd. Volgens de legende was hij onder het Kruis door een druppel van Christus Bloed, van een oogziekte genezen, als een symbolische aanduiding voor het genezen van zijn geestelijke verblinding. Hij wordt aangeroepen als helper bij oogziekten.

De heilige Ambrosius, bisschop van Cahors, was ontsticht over het lakse gedrag van zijn gelovigen, die zich weinig gelegen lieten liggen aan zijn boeteprediking. Hij sloot nu zichzelf op in een tegen de kathedraal gebouwde kluis. Toen hij enige zieken genezen had door zijn gebed, kwam er een eindeloze stroom bezoekers op hem af. Ambrosius ontvluchtte nu de stad en vestigde zich in een grot op enige afstand. Op het einde van zijn leven trok hij op bedevaart naar Rome, en hij is gestorven toen hij weer op weg was naar huis, rond het jaar 780.

De heilige Colman, bisschop van Killruadh, een van de 69 heilige Colmans uit het Ierse martyrologium. Hij bouwde de kerk van Killruadh en werd tot de bisschop daarvan gewijd, maar er zijn geen verdere bijzonderheden over hem bekend. Hij is gestorven in de 6e eeuw.

De heilige Lullus, aartsbisschop van Mainz. Hij was een Engelsman uit Wessex, en toen hij een diaken was van 20 jaar, gaf hij gehoor aan een oproep van de heilige Bonifacius en kwam naar Duitsland.
Daar werd hij in 735 priester gewijd, maar hij bleef dienst doen als de aartsdiaken van Bonifacius, die hij ook als zijn celmonnik diende. Ook werd hij als diens gezant in 751 naar Rome afgevaardigd om met paus Zacharias te onderhandelen over de status van de door Bonifacius in Fulda gestichte abdij. Reeds in 742 had Bonifacius aangevraagd om Lullus tot zijn opvolger te benoemen, maar het duurde tot 754 eer Lullus de bisschopszetel van Mainz bekleedde, zodat Bonifacius weer de handen vrij kreeg om zijn bekeringswerk onder de Friezen voort te zetten. Dit eindigde echter kort daarna met zijn marteldood in Dokkum. Lullus bracht zijn lichaam naar Fulda, ondanks het verzet van het volk van zowel Utrecht als Mainz, die heftig de reliek opeisten.
Nog 34 jaar heeft Lullus zijn diocees bestuurd. Vooral de studie had zijn bijzondere aandacht: de brieven die van hem bewaard zijn gebleven, vragen aan allerlei personen om boeken voor de bibliotheek. Tenslotte deed Lullus afstand van zijn zetel, -er waren moeilijkheden over jurisdictiekwesties met de abt van Fulda- en trok zich terug in het door hem gestichte klooster van Hersteld. Daar is hij vreugdevol ontslapen op de eerste november van het jaar 786.

De heilige Mummolin (Mommelinus), bisschop van Doornik en Noyon. Hij was geboren in de buurt van de Bodensee en werd opgevoed in de beroemde abdij van Luxeuil, onder het abbatiaat van de heilige Eustatius. Later keerde hij, met de opdracht voor de prediking van het Evangelie, naar zijn eigen land terug, waar hij door zijn medebroeders‚ de heilige Omer, Bertinus en Ebertram met vreugde ontvangen werd.
Mummolin bouwde een klooster op de top van een eenzame heuvel, te midden van troosteloze moerassen, en stond weldra aan het hoofd van een talrijke schare leerlingen. Er was geen plaats genoeg op de heuvel en de communauteit verhuisde daarom naar een gastvrijer plek, waar zich nu de stad Saint-Omer bevindt.
Na de dood van de heilige Eligius werd Mummolin gekozen tot bisschop van Noyon en Doornik. Hij sprak vloeiend Latijn, Frans en Duits, en beheerste ook spoedig het Vlaams van de bevolking van zijn diocees. Hij is gestorven in 683.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-651/

 De uitvinding van wijn en eenmalige dronkenschap van Noah

 Noah voorspelt de vervloeking van Canaän

Hebreeën 12:14

Mattheüs 5:48

Als we God zowel in naam als in werkelijkheid willen toebehoren, laten we dan strijden om de Logos niet te verraden aan de hartstochten, zoals Judas deed (vgl. Matth. 26:14-16), of om Hem niet te verloochenen zoals Petrus deed (vgl. Matth. 26:69-75). De Logos verloochenen is door angst falen om het goede te doen; Hem verraden is bewust kiezen om zonde te doen. (Ibidem)

15 oktober

De heilige Sabinos, bisschop van Katania (Cyprus). Uit liefde voor het monniksleven nam hij ontslag uit het ambt en trok naar de woestijn, waar hij gestorven is in 760. Op zijn gebed gebeurden vele wonderen en dit bracht vele gelovigen ertoe zijn voorbeeld na te volgen: de wereld te verlaten om Christus te volgen.

De heilige martelaren Sarbelios, een voormalige heidense priester, met zijn zuster Bebaia (Viva, Barbea). Zij werden in het begin van de 2e eeuw onthoofd te Edessa.

De heilige Dionysios, aartsbisschop van Suzdal, gestorven op deze dag in 1385. Hij had eerst als kluizenaar geleefd in een grot bij Nizjni Novgorod. Een van zijn geestelijke dochters stichtte daar een klooster, aan de overzijde van de rivier.

De heilige Barses, bisschop van Edessa trok vele gelovigen en niet-gelovigen aan door zijn heiligheid, zijn welsprekendheid en zijn wonderen. De Ariaanse keizer Valens (364) verbande hem naar het eiland Arado‚ maar daar stroomden de mensen heen. Daarna volgde er een overbrengen naar het nog meer afgelegen Oxyrinchus in Neder-Egypte, doch met hetzelfde resultaat. Toen volgde de verbanning naar een geïsoleerd grensfort bij het huidige Algerije. Daar is de heilige Barses gestorven in 378. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 25 augustus.

De heilige abdis Thekla uit Engeland, vergezelde de heilige Lioba toen deze was opgeroepen door haar bloedverwant Bonifacius. Zij werd door hem aangesteld tot abdis van het klooster te Kitzingen aan de Main, in 766, na de dood van de heilige Hadeloga. Daarvoor had zij het bestuur in handen van de abdij van Ochsenfurt.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Lukianos, priester van het Holenklooster te Kiev‚ waar hij gedood werd in 1234; Fortunatus te Rome aan de Via Aurelia; Bruno‚ bisschop der Ruthenen, tijdens een missiereis door een bende overvallen en wreed vermoord in Pruisen; en Agileus (Agleus) in Noord-Afrika, 3e eeuw. In de tijd van de heilige Augustinus bestond er een aan hem gewijde kerk in Roespe.

Eveneens op deze dag de heilige Johannes, bisschop van Suzdal en Nizjni Novgorod, van 1350 tot aan zijn dood in 1379. Hij verrichtte missie-arbeid onder de Mordwinen; Severus‚ bisschop van Trier; Deodatus, bisschop van Vienne‚ 7e eeuw; Canna, bisschop van Marseille, 6e eeuw; Antiochus, bisschop van Lyon; Conogan, bisschop van Quimper‚ 7e eeuw; Leonhard, abt, gestorven in 575; en Aurelia, een maagd te Straatsburg.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-650/

 Einde van de zondvloed en Noah's brandoffer

God heeft ons gemaakt opdat we 'deelgenoten van de goddelijke natuur' zouden worden (2 Petr. 1:4) en deelgenoten in Zijn eeuwigheid, en zodat we zouden worden zoals Hij (vgl. 1 Johannes 3:2) door vergoddelijking door genade. Het is door vergoddelijking dat alle dingen opnieuw worden samengesteld en hun bestendigheid bereiken; en het is ter wille van haar dat wat er niet is, tot stand wordt gebracht en tot bestaan wordt geroepen. (Maximus de Belijder 42, blz. 408)

14 oktober

De heilige Kosmas (-sieraad) hymnendichter (volgens Slavisch gebruik: 12 oktober). Als kind verloor hij zijn ouders en hij werd geadopteerd door de vader van de heilige Johannes Damascenos. De kinderen groeiden op als broertjes en bleven levenslang door innige vriendschap met elkaar verbonden. Beiden werden monnik van het Heilige Sabbas-klooster, en beiden waren ook dichters van liturgische hymnen, en zij corrigeerden vaak elkanders werk.
Geheel tegen zijn zin werd Kosmas bisschop gewijd van Majuma, de haven van Gaza‚ maar zijn voornaamste verdienste voor de Kerk is het dichten van hymnen die nog altijd een belangrijk bestanddeel vormen van het orthodox officie. Kosmas wordt zelf bezongen als de sublieme verkondiger die het aanschijn van de Kerk stralend maakt; als de door God bezielde, roemrijke geestelijke harp; als de goddelijke lier die allen bijeenroept voor de mystieke dis, waar hij ons voedt met zijn lieflijke en God verkondigende liederen; als de bazuin die Christus’ lijden en de wonderen doet weerklinken; die de Ontslaping bezingt van Gods ongeschonden Moeder, en die heel de wereld met vreugde vervult door de lieflijk welluidende muziek van zijn woorden.
Hij is de geleerdste van alle hymnen-dichters en zijn werk is soms moeilijk ineens te begrijpen door de geladenheid en de veelvuldige gedachten in zijn teksten.
De heilige Kosmas is waarschijnlijk in 780 gestorven, maar de datum is niet zeker.

De heilige martelaren Nazarios, Gervasios, met Protasios zijn tweeling- broer en het kind Kelsios. Zij werden onder Nero (54-68) na velerlei folteringen ter dood gebracht in Milaan. Hun lichamen werden drie eeuwen later teruggevonden door de heilige Ambrosius.

De heilige Paraskeva de Jongere, uit Thracië (Servië). Reeds als kind was zij gegrepen door de woorden van Christus en meermalen ruilde zij haar rijke kleding met de lompen van een arme, omdat zij toen nog niets anders te geven had. Als jonge vrouw trok zij naar Palestina en leefde gedurende 25 jaar als kluizenares in de woestijn over de Jordaan. Vlak voor haar dood keerde zij naar haar land terug om er te sterven in de eerste helft van de elfde eeuw.

De heilige martelaar Silvanos, priester van Gaza, en nog 40 anderen. Tijdens de vervolging van Diokletiaan (284-304) werd Silvanos, een zachtmoedig en vreedzaam man, die voor zijn priesterwijding lange jaren in het leger gediend had, zo hevig geslagen dat zijn ribben gebroken waren. Nadat hij enigszins hersteld was, werd hij veroordeeld tot dwangarbeid in de kopermijnen van Faeno, waar reeds grote groepen christenen verbleven. Dezen kozen de priester Silvanos als hun bisschop. Daar hij reeds bejaard was, kon hij de uitputtende arbeid niet doorstaan en werd toen als waardeloos onthoofd met nog 40 mede-slachtoffers.

De heilige Nikolaas de Vrome, zoon van vorst David van Svjatoslav, werd in 1107 monnik in het Holenklooster te Kiev. Zijn vermogen verdeelde hij onder de armen en hij verwierf zijn levensonderhoud door het verrichten van allerlei arbeid. Hij is gestorven in 1143 en werd begraven in de Antoniosgrot.

De heilige paus Callixtus bestuurde de kerk van Rome van 217 tot 219. Daarvoor was hij als diaken belast met het bestuur van de christelijke begraafplaats aan de Via Appia‚ welke sindsdien zijn naam draagt. Hij was een talentvol en zachtmoedig mens en werd daarom tot bisschop van Rome gekozen. Callixtus is gestorven in 222.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-649/

Ark van Noah 

17. De duivel probeert al het goede dat een mens zou doen te bevuilen en te verontreinigen door zijn eigen zaden ermee te vermengen in de vorm van zelfachting, aanmatiging, gemopper en andere dergelijke dingen, zodat wat we doen niet gedaan wordt voor God alleen, of met een blij hart. Abel bracht een offer aan God van het vet en de eerstelingen van zijn kudde, terwijl Kaïn geschenken aanbood van de vruchten van de aarde, maar niet van de eerstelingen; en daarom keek God gunstig naar de offers van Abel, maar schonk geen aandacht aan de gaven van Kaïn (vgl. Gen. 4:3-5). Dit laat ons zien dat het mogelijk is om iets goeds op de verkeerde manier te doen - dat wil zeggen, onachtzaam, of minachtend, of anders niet in godsnaam maar voor een ander doel; en om deze reden is het onaanvaardbaar voor God.

13 oktober

De heilige Karpos (Carpus), bisschop van Thyatira, met zijn diaken Papilas, diens zuster Agathonike, en Agathodoros die zich vrijwillig bij hen had gevoegd. Karpos had geweigerd om de heilige altaarvaten in te leveren, zoals bij keizerlijk edict door Decius bevolen was. Hij werd met zijn diaken gearresteerd en voor het gerecht gebracht. Toen zij Christus niet wilden verloochenen werden zij op allerlei manieren gefolterd en tenslotte in Troas gedood op de brandstapel. Agathodoros werd door de beulen doodgeslagen. Agathonike wierp zich bij haar broeder in het vuur om deel te hebben aan zijn heerlijkheid die zij in een visioen had aanschouwd. Zij hebben geleden in Sardes en zijn tenslotte gedood in Pergamon, in 251.

De heilige martelaar, de diaken Benjamin die voor het geloof geleden heeft in Perzië, tijdens de regering van koning Jezdegerd (399-420). Deze wilde een einde maken aan het christendom in zijn gebied en liet alle leidinggevende personen gevangen nemen. Benjamin, een succesrijk prediker, was een der eerste slachtoffers. Na heftig gegeseld te zijn werd hij in de gevangenis geworpen.
Twee jaar later vroeg een gezant van de byzantijnse keizer zijn vrijlating. Dit werd verleend op voorwaarde dat Benjamin zich van alle bekeringsactiviteit zou onthouden, maar deze hervatte onmiddellijk zijn prediking.
Enkele jaren werd hij met rust gelaten, maar toen werd hij opnieuw gearresteerd en onder sadistische folteringen ter dood gebracht.

De heilige Niketas uit Paflagonië in Klein-Azië, was geboren in 763. Zijn ouders zonden hem op zeventienjarige leeftijd naar Constantinopel om als eunuch dienst te doen aan het hof. De regentes, de keizerin-weduwe, had oog voor zijn bekwaamheden en verhief hem in de adelstand, patriciër, en benoemde hem tot generaal over het leger in Sicilië.
Maar Niketas was door dit alles niet werkelijk geboeid: zijn diepste verlangen was om monnik te worden, een eenvoudig leven te leiden met een helder doel: in rechtstreekse verhouding staan tot God; en heel de gecompliceerdheid van de wereldse verhoudingen te verlaten. Hij vroeg dan ook telkens weer verlof om zich uit zijn ambten terug te mogen trekken, maar de opeenvolgende keizers hadden zijn talenten te hard nodig en hielden hem vast. Eerst keizer Michaël (811-813) stond hem toe monnik te worden mits hij Constantinopel niet zou verlaten, zodat hij beschikbaar zou blijven als raadsman in moeilijke kwesties.
Op 50-jarige leeftijd werd hij monnik en belast met de leiding van het klooster aan de Gouden Poort. Onder Leo de Armeniër nam de vervolging omwille van de iconen weer in hevigheid toe. Om niemand in moeilijkheden te brengen trok Niketas zich met enkele monniken terug in het door hem gestichte kloostertje een eind buiten de stad. Hij werd echter toch aangebracht en werd veroordeeld tot verbanning met het uitdrukkelijk verbod dat iemand hem zou helpen, zodat hun groepje voortdurend op de vlucht was van de ene plaats naar de andere.
In Katissia, diep in de binnenlanden, vonden ze eindelijk een plek om een kerkje en een onderkomen te bouwen. Daar is Niketas in vrede ontslapen in 848, in de ouderdom van 75 jaar. Bij zijn relieken gebeurden vele wonderen.

De heilige martelares Chryse in het dorpje Zlatina in Bulgarije. Zij was een knappe verschijning en een van de Turkse overheersers wilde haar tot vrouw hebben. Toen zij weigerde de islam aan te nemen, werd zij, na langdurig gemarteld te zijn, in stukken gehouwen in 1795.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-648/

 Het leven van de eerste mensen buiten het paradijs

 Seth, de voorvader van het menselijke ras na Adam.

16. Welke deugd is, wat betreft uiterlijke ascetische beoefening, de belangrijkste? Het antwoord hierop is dat de deugden met elkaar verbonden zijn en als het ware een heilige sequentie volgen, de een afhankelijk van de ander. Gebed is bijvoorbeeld gekoppeld aan liefde, liefde aan vreugde, vreugde aan zachtmoedigheid, zachtaardigheid aan nederigheid, nederigheid aan dienstbaarheid, dienstbaarheid aan hoop, hoop aan geloof, geloof aan gehoorzaamheid en gehoorzaamheid aan eenvoud. Evenzo zijn de ondeugden met elkaar verbonden: haat met woede, woede met trots, trots met zelfachting, zelfachting met ongeloof, ongeloof met hardvochtigheid, hardvochtigheid met nalatigheid, nalatigheid met traagheid, traagheid met onverschilligheid, onverschilligheid met lusteloosheid, lusteloosheid met gebrek aan uithoudingsvermogen, gebrek aan uithoudingsvermogen met genotzucht, enzovoort met alle andere ondeugden.

12 oktober

De heilige martelaren Probos, Tarachos en Andronikos‚ ter dood gemarteld in het jaar 304, onder Diokletiaan en Maximiaan. Eerst in Tarsos, en later in Mopsuestia en Anazarbos, waar zij tenslotte in het circus werden afgemaakt, toen de wilde dieren weigerden hen verder kwaad te doen. De uitvoerige notariële akten (14 gedrukte pagina’s) zijn bewaard gebleven en tonen de onmenselijke wreedheid van steeds nieuwe martelingen en de ongebroken moed van de belijders.
Hun lichamen werden bewaakt, maar tijdens het nachtelijk duister en onder geweldig noodweer slaagden drie christenen erin de lichamen weg te nemen en in een grot te begraven. Zij hebben het relaas van de akten aangevuld en geven als hun plan te kennen dat zij de rest van hun leven in deze grot wilden verblijven.

De heilige bisschop-martelaren Cyprianus en Felix behoorden tot de slachtoffers van de grote vervolging van de Vandalen-koning Hunerik. Bisschoppen en priesters werden toen bij duizenden opgedreven naar een concentratiekamp in de woestijn, waar zij die niet onderweg gestorven waren, op ellendige wijze aan hun einde kwamen.
Cyprianus, bisschop van Uniziba‚ een plaats waar de stoet doortrok, gaf alles wat hij bezat om hun hulp te bieden. Kort daarna werd hij eveneens gearresteerd en met de anderen in ballingschap gezonden.
Felix was 40 jaar bisschop geweest van Abbirita, en in zijn ouderdom volkomen verlamd geraakt. Ook hij mocht niet achterblijven, en werd als een zak meel dwars over de rug van een muilezel gebonden en zo meegevoerd.
Onderweg moesten allen overwinteren, opeengeperst in een veel te kleine gevangenis, zonder enige hygiënische voorzieningen, zodat men kniediep door het vuil moest waden. Hun verdere tocht kwam als een bevrijding, en zij werden begeleid door de gelovigen uit de omgeving, die toestroomden met brandende kaarsen in de handen, om de processie der martelaren te eren. Sommigen trokken mee naar het oord van hun ballingschap en wilden niet van hen scheiden, welk lot hun ook wachtte. Want zij waren verzekerd van de eeuwige heerlijkheid die zou volgen na de ellende van deze aardse tijd.

De heilige Fiëch, bisschop van Sletty‚ 5e/6e eeuw. Hij was katechumeen, weduwnaar met één zoon, en volgeling van de hoofd-bard Dubtach, de vriend van de heilige Patrick. De barden waren de priesterlijke zangers van het oude Ierland en zij herkenden al spoedig de heilige Patrick als een der hunnen. Zij kwamen tot het christendom “en toen werd hun zang zo lieflijk‚ dat de engelen zich over de rand van de hemel bogen om ernaar te luisteren”‚ zegt de oude kroniek. Ook de bescheiden, God-vrezende Fiëch werd door de heilige Patrick ondervraagd, en gereed geacht voor de doop. Niet lang daarna wijdde hij hem bisschop. Hij stond ook aan het hoofd van het klooster Domnach-Fiëch, en van het klooster dat hij gesticht had in Sletty‚ waar ook zijn bisschopszetel was.
De heilige Fiëch behaalde een uitzonderlijk hoge leeftijd, zodat hij 60 van zijn leerlingen overleefde. Zijn leven beslaat daarom praktisch de gehele 5e eeuw, en hij is dan gestorven in het begin van de 6e.

De heilige martelaar Maximiliaan, bisschop van Lorch in Stiermarken‚ het huidige Slovenië. Hij was door paus Sixtus ll (257-258) als missionaris naar Pannonië gezonden en had een groot zendingswerk tot stand gebracht. Hij bouwde de kerk van Lorch, waar hij ook bisschop werd en gestorven of te Cilli gedood is, tegen het einde van de 3e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-647/

 De moord van Abel door Kaïn

Hij die het leven in Christus leidt, is de gerechtigheid van zowel de Wet als de natuur te boven gegaan. Heilige Paulus geeft deze aan toen hij zei: 'Want in Christus Jezus is geen besnijdenis noch onbesnedenheid' (vgl. Gal. 5:6). Met besnijdenis bedoelde hij gerechtigheid volgens de Wet; door onbesnedenheid zinspeelde hij op natuurlijke rechtvaardigheid of billijkheid. (Maximus de Belijder 62, blz. 387)

11 oktober

Zondag na 10 oktober Gedachtenis der 367 heilige vaders van het zevende oecumenische concilie te Nicea, van 24 september tot 13 oktober 787, waar op grond van de Heilige Schrift en het getuigenis van de vaders werd vastgesteld dat het goed is de iconen, evenals het heilig Kruis, op de juiste wijze te vereren.

De heilige Filippus, apostel uit de zeventig. Hij behoorde tot de zeven diakens die door de apostelen waren aangesteld (Hnd.6:5).
Hij kwam uit Caesarea in Palestina en had vier dochters die de gave van profetie verkregen hadden.
Filippos predikte in Samaria. Tot degenen die hij bekeerd heeft behoorden Simon Magus en de eunuch van de koningin van Ethiopië, Kandake.
Hij werd aangesteld tot bisschop van Tralies in Lidië. Daar heeft hij een kerk gebouwd en is hij in vrede ontslapen.

De heilige Theofanes de Getekende, de jongere broer van de heilige Theodoros de Getekende (27 december) met wie hij veel geleden heeft tijdens de iconenstrijd. Hij was geboren in 778 in Palestina en hun ouders leerden hun vooral de deugd der gastvrijheid. De beide broeders werden monnik in het klooster van de heilige Sabbas, waar zij ook priester werden gewijd. Tijdens de vervolging die Griekenland innerlijk verdeelde, vielen de Saracenen Palestina binnen en ook het Sabbas-klooster kwam onder Arabisch bewind. De beide broers werden, samen met hun geestelijke vader, de heilige Michaël Synkellarios, naar Rome, en vervolgens naar Constantinopel gezonden, om hulp te vragen bij de keizer, Leo de Armeniër (813-820).
Deze bewonderde hun moed en hun wijsheid en poogde hen over te halen tot zijn partij. Toen dit niet lukte liet hij hen folteren en in ballingschap zenden, waarbij het aan iedereen op doodstraf verboden werd hen ook maar met het geringste te hulp te komen.
Korte tijd daarna werd de keizer echter vermoord, en de vervolging flauwde af, maar vlamde onder Theofilos (829-842) weer op met nog grotere hevigheid. Theodoros en Theofanes werden opnieuw en telkens weer gefolterd en tenslotte op hun voorhoofd gebrandmerkt met de tekst van hun vonnis: vandaar hun bijnaam. Zij werden nu verbannen naar Apamea in Bithynië, waar Theodoros stierf aan de gevolgen van de mishandelingen. Zijn lichaam werd weggeworpen en mocht niet begraven worden.
Toen onder keizerin Theodora en haar zoon Michaël op het 7e oecumenische concilie de iconenverering tot geloofsgoed was verklaard, werden de bannelingen teruggeroepen. Theofanes werd in 842 bisschop van Nicea, en daar is hij gestorven in 847. Hij was ook een groot hymnen-dichter en hij heeft meer dan 140 canons op zijn naam staan.

De heilige Zenaida en Filonilia, twee zusters uit Tarsos en bekeerlingen van de apostel Paulos. ln Demetrias verpleegden zij de arme zieken en schenken hun vaak genezing. Daarbij verkondigden zij Christus, de Arts van zielen en lichamen; daarom werden zij door steniging ter dood gebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-646/

 Zondeval en verdrijving uit het paradijs

Extra

 Aarde. Als je alle continenten samenbrengt, dan wordt Jeruzalem het middelpunt van de aarde.

"Evenwel is God mijn Koning van ouds af, Die verlossingen werkt in het midden der aarde." (Psalm 74:12) Een profetie over Jezus, Zijn kruisiging en opstanding.

15. De patriarch Abraham, toen hij Melchisedek, de priester van God, ontving, bracht hem een offer van de eerstelingen van de aarde en verkreeg zo zijn zegen (vgl. Gen. 14:19-20). Door dit voorval geeft de Geest aan dat de eerste en hoogste elementen van onze samenstelling - het intellect, het geweten, de liefdevolle kracht van de ziel - in eerste instantie als een heilig offer aan God moeten worden aangeboden. De eerstelingen en de hoogste van onze ware gedachten moeten voortdurend toegewijd zijn aan de herinnering aan Hem, verdiept in Zijn liefde en in onuitsprekelijk en grenzeloos verlangen naar Hem. Zo kunnen we dag na dag groeien en vooruitgaan, geholpen door goddelijke genade. Dan zal de last van het nakomen van de geboden ons licht lijken te zijn en zullen we ze foutloos en onberispelijk uitvoeren, geholpen door de Heer Zelf vanwege ons geloof in Hem.

10 oktober

De heilige Theofilos de Belijder. Hij was een Bulgaarse monnik op de Selentis-berg en werd onder Leo de Isauriër (717-741) gevangen genomen omwille van de verering der iconen. Tijdens een vervolging die in het bijzonder tegen de monniken was gericht. Hij werd naar Nicea voor het gerecht gebracht en aan heftige folteringen onderworpen. Toen de consul zag met welk een bovenmenselijke moed en geduld Theofilos de ontzettende kwellingen verduurde, begon hij een discussie over de iconen. De woorden van de martelaar hadden zulk een overtuigingskracht dat de consul hem vrijliet. Theofilos keerde tot grote vreugde van de broeders naar zijn klooster terug maar is toch kort daarna gestorven.

De heilige martelaren de jonge Eulampios en zijn zuster Eulampia hebben geleden te Nikomedië in het begin van de 4e eeuw. Samen met een groep andere christenen was hij bij het begin van de vervolging de stad ontvlucht en zij hadden zich verborgen in de grotten van de rondom liggende bergen. Maar na verloop van tijd raakten de meegenomen levensmiddelen uitgeput en het was noodzakelijk dat iemand naar de stad ging om brood te kopen. Eulampios werd er op uitgestuurd in de hoop dat ze een jongen wel met rust zouden laten.
Bij het binnengaan van de stad zag Eulampios een groot plakkaat hangen, en uit nieuwsgierigheid ging hij het lezen. Dit trok de aandacht van de poortwachters en ze wilden hem uitvragen. De jongen maakte rechtsomkeert en rende weg, maar werd ingehaald en opgepakt. Daar hij geen enkel antwoord wilde geven, rees de verdenking dat hij christen was; hij werd geboeid en opgesloten.
De volgende dag werd hij voor de gouverneur gebracht, met het verhaal waarom hij opgepakt was. Deze vond de reactie van de wachters nogal overdreven tegenover een achterlijke boerenjongen, liet zijn boeien losmaken en poogde hem met vriendelijkheid te overreden om te offeren.
Maar Eulampios zei dat hij niet wilde offeren aan door mensenhanden gemaakte afgoden. Nu werd de gouverneur kwaad en beval dat men de jongen de kleren van het lijf moest rukken en een flink pak slaag moest geven. Toen hij meende dat de ander murw geslagen was, liet hij de soldaten ophouden. Maar Eulampios was eerder woedend geworden dan geïntimideerd en begon te schelden tegen de goden en iedereen. Nu was alle goedhartigheid van de gouverneur opgebruikt en hij liet de jongen opspannen op de folterbank. Luid snikkend brak nu een meisje haar weg door de omstanders en sloeg haar armen rond de nek van haar broer. Eulampia werd meteen gearresteerd en samen met haar broer opgesloten. De volgende morgen werden ze onthoofd, rond het jaar 300.

De heilige Bassianos uit Syrië stichtte in Constantinopel een klooster in de tijd van keizer Markianos (450-457). De intensiteit van zijn geestelijk leven maakte zulk een diepe indruk op de mensen dat zich een groep van driehonderd leerlingen rond hem verzamelde. Hij is gestorven rond de jaren 455.

De heilige Andreas van Totma was monnik in het Opstandingsklooster te Galitsj, maar hij verbleef, als dwaas om Christus, meestal in de Opstandingskerk van Totma, waar hij ook gestorven is in 1673.

De 26 martelaren van Zografos op de Athos, door de Latijnen gedood: de hegoumen Thomas, en de monniken Barsanufios, Kyrillos, Simon, Hilarion, Job, Jakobos, Kyprianos, Sabbas, Jakobos, Martinianos, Kosmas, Sergios, Paulos, Menas, Joasaf, Joannikios, Antonios, Euthymios, Dometianos, Parthenios, en nog 4 leken. Hun gedachtenis wordt eveneens gevierd op 22 september.

Synaxis van de 7 heiligen van Wolhynië: Amfilochios, bisschop van Wladimir, gestorven in 1122; Jaropolk (Yaropolk), prins van Wladimir; Job (Hiob) van Potsjav; Juliana van Oltsjani; hiëromartelaar Makarios, archimandriet van Kanjev; Stefanos, bisschop van Wladimir; en Theodoros (als monnik Theodosios), prins van Ostrog.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-645/

 Mensen in de tuin van Eden, paradijs.

 4 rivieren van Eden

9 oktober

De heilige Publia (Poplia) te Antiochië werd diakones na de dood van haar man, en stichtte een gemeenschap van weduwen en jonge vrouwen die hun leven aan God wilden wijden. Zij zongen gezamenlijk de psalmen en toen Juliaan de Afvallige langs hun huis kwam. zongen zij juist Psalm 134: “De afgoden der heidenen zijn van zilver en goud: werk van mensenhanden… Zo worden ook zij die ze maken, en allen die erop vertrouwen”. Juliaan voelde zich persoonlijk beledigd; Publia werd gegrepen en in het gezicht geslagen tot zij geheel bebloed was. De keizer beloofde haar verder onder handen te nemen wanneer hij terugkwam van zijn veldtocht in Perzië, maar doordat hij daar de dood vond, bleef Publia in leven.

De heilige apostel Jakobos Alfeos (de Mindere), uit het getal der Twaalf Apostelen. Hij was de zoon van Alfeos, de tollenaar te Kapernaüm en broeder van de Evangelist Mattheos. Met vurige ijver predikte hij het Evangelie in Judea, Edessa, Gaza‚ Eleutheropolis en Egypte, waar hij gekruisigd werd.

De heilige Andronikos met zijn vrouw Athanasia. Hij was zilversmid te Antiochië in de tweede helft van de 5e eeuw, met een goed inkomen. Zijn verdiensten deelde hij in drie gelijke delen: een deel voor de armen, een deel om renteloze voorschotten te geven aan mensen die in tijdelijke nood verkeerden, en de rest voor het levensonderhoud van hun eigen gezin met twee kinderen.
Nadat zij zo 12 jaar op waarlijk christelijke wijze hadden geleefd, stierven plotseling hun beide kinderen. Met weinig vreugde ging Andronikos door met zijn gewone werk, maar Athanasia was ontroostbaar en klemde zich dag en nacht vast aan het graf van hun kinderen in de kerk van de heilige Julianos, in de hoop zo te sterven en bij haar kinderen te zijn. Maar haar verscheen de heilige Julianos en verweet haar dat zij haar doden niet met rust liet in hun ontslapen. Want zoals iemand die van honger sterft snakt naar voedsel, zo hongeren zij met heel hun ziel om Christus te mogen zien.
Nu liet Athanasia haar verdriet varen omwille van de vreugde van haar kleinen; zij ging terug naar Andronikos en smeekte hem dat zij aan de wereld zouden verzaken en zich terugtrekken in een klooster om zich voor te bereiden op de hereniging met hun kinderen. En Andronikos, voor wie het leven ook alle kleur verloren had, was het met haar eens.
Zij stelden hun dienaren schadeloos en lieten de zaak over aan hun wettelijke erfgenaam, en als Abraham en Sara trokken zij weg uit hun land en hun bezittingen om zich op weg te begeven naar Jeruzalem. Na het bezoek aan de heilige plaatsen, gingen zij verder naar de Sketis-woestijn in Egypte, om raad te vragen aan de beroemde abba Daniël. Hij zond Andronikos naar het Pachomios-klooster in Tabenna, en maakte Athanasia tot kluizenaar in een laura van de Sketis, waar zij alleen op zondag met de andere monniken samenkwam voor het vieren van de Goddelijke Liturgie. Omdat zij boven de middelbare leeftijd was, liet hij haar haar haren afknippen en monnikskleding dragen. Zij was nu de monnik Athanasios.
Vele jaren later kwam bij beiden de wens op nog eens naar de heilige Plaatsen te gaan. Zij ontmoetten elkaar op de weg naar Jeruzalem‚ waarbij Andronikos de oude. ingevallen monnik niet herkende als zijn vroeger zo bloeiende vrouw, maar vanaf het eerste ogenblik voelden zij een grote sympathie voor elkander en zetten hun weg gezamenlijk voort. Het levensverhaal zegt: “zij kwamen samen in Jeruzalem, en zij baden samen, en zij vastten samen, en bezochten samen het Heilig Graf, en ontvingen samen de heilige Eucharistie. En toen zij op de terugreis weer op deze tweesprong aankwamen, verzocht Andronikos de ander om met hem mee te gaan en bij hem te komen wonen, want hij kon de eenzaamheid niet langer verdragen.”
Athanasios stemde toe en zo leefden zij samen en vonden troost in elkanders aanwezigheid. Eerst nadat Athanasios gestorven was en de broeders haar kwamen begraven, vonden zij onder het kussen een briefje waarin stond dat zij de vrouw van Andronikos was. Dit nieuws verspreidde zich door heel de streek, en ook uit de verste hoeken kwamen monniken en kluizenaars in hun witte klederen en met palmtakken om Athanasia in grote vreugde, als een heilige, naar haar laatste rustplaats te begeleiden. Niet lang daarna stierf ook Andronikos, en hij werd begraven naast zijn beminde Athanasia.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-644/

 Schepping van het heelal en de mensen door God 

14. Degenen die streven naar de staat van deugd moeten ernaar streven de geboden te vervullen door in deze innerlijke strijd, arbeid en meditatie onophoudelijk dag en nacht te volharden, of ze nu bidden of dienen, eten of drinken, of iets anders doen. Op deze manier, als er iets goeds tot stand komt, zal het tot Gods eer zijn en niet tot hun eigen eer. De vervulling van de geboden vormt voor ons geen moeilijkheid of moeite, wanneer het wordt vergemakkelijkt door de liefde van God en wanneer deze liefde verlost het van alles wat belastend is. Zoals gezegd, de hele inspanning van de vijand is erop gericht het intellect af te leiden van de herinnering, vreze en liefde van God, en het door middel van aardse vormen en verleidingen af te leiden van wat echt goed is naar wat goed lijkt te zijn.

Ben vergeten te zeggen dat volgens zijn profetieën de nucleaire oorlog tussen Rusland en Amerika zal beginnen direct nadat er een oorlog begint tussen China en Amerika om Taiwan. 

Er is ook een andere profetie van een oosters-orthodoxe heilige ouderling Paisios van de Berg Athos (gestorven in 1994). Misschien is het een onrealistische profetie, maar het is wel een interessante voorspelling van de toekomst. We zullen zien.

"De Russen zullen binnenkort Turkije innemen. De Chinezen zullen de Eufraat oversteken. De Voorzienigheid vertelt me dat er veel zal gebeuren: de Russen zullen Turkije innemen en Turkije zal van de wereldkaart verdwijnen omdat een derde van de Turken christen zal worden, nog een derde zal sterven in de oorlog en nog een derde zal vertrekken naar Mesopotamië.

Het Midden-Oosten zal een theater worden van een oorlog waarin de Russen zullen deelnemen. Er zal veel bloed vergoten worden. Het teken dat deze gebeurtenis nadert, is de vernietiging van de moskee van Omar, want de vernietiging ervan zal het begin markeren van het werk van de Joden om de Tempel van Salomo te herbouwen, die op dezelfde plek werd gebouwd. Er zal een grote oorlog komen tussen Russen en Europeanen, en er zal veel bloed worden vergoten.

Griekenland zal geen leidende rol spelen in die oorlog, maar ze zullen haar Constantinopel (Istanbul) teruggeven. Niet omdat de Russen dol zijn op de Grieken, maar omdat er geen betere oplossing zal worden gevonden. De stad zal worden overgedragen aan het Griekse leger nog voordat het de kans heeft om er te komen."

https://www.youtube.com/watch?v=i4qpT_ow3sc&ab_channel=Wolf-shapedLamb

13. Zoals gezegd kan liefde voor God worden bereikt door de grote strijd en inspanningen van het intellect in heilige meditatie en in niet-aflatende aandacht voor al het goede. De duivel daarentegen belemmert ons intellect, laat het zich niet wijden aan goddelijke liefde door de herinnering aan het goede, maar verleidt de zintuigen met aardse verlangens. Want het intellect dat ongestoord in de liefde en de herinnering aan God verblijft, is de dood van de duivel en, om zo te zeggen, zijn strop. Daarom kan alleen door het eerste gebod, liefde voor God, de echte liefde voor de broeder worden gevestigd, en eenvoud, zachtmoedigheid, nederigheid, integriteit, goedheid, gebed en de hele mooie kroon van deugden kan worden geperfectioneerd. Er is daarom veel strijd nodig, en veel innerlijke en onzichtbare arbeid, veel nauwkeurig onderzoek van onze gedachten en training van de verzwakte waarnemingsorganen van onze ziel, voordat we onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad, en de gekwelde krachten van onze ziel kunnen versterken en nieuw leven kunnen geven door het ijverige streven van ons intellect naar God. Want door altijd zo aan God vast te houden, wordt ons verstand één geest met de Heer, zoals de heilige Paulus het uitdrukt (vgl. 1 Kor. 6,17).

8 oktober

De heilige Taïsia, een vrouw van buitengewone schoonheid, leefde daarvan in Alexandrië, in de 4e eeuw. Het kwam vaak tot een hevige strijd tussen haar minnaars, en zij was verantwoordelijk voor verschillende doden. De oude kluizenaar Pafnutios hoorde in de woestijn de verhalen hoe zij de jeugd het hoofd op hol bracht, en hij kwam tot de overtuiging dat hij met haar moest spreken. Hij ging naar de stad, trok gewone kleren aan, ging naar haar huis en vroeg haar te spreken. Zij ontving hem in haar schitterend verblijf, uitgestrekt op een kostbare divan. Pafnutios stond voor haar en keek haar aan. Zijn ogen vulden zich met tranen en hij sprak slechts met moeite. Hij zei: “Laat iedereen weggaan”. “Maar er is hier niemand dan God”, antwoordde zij. “Wat,” riep hij, “weet je dan dat God bestaat?” “Ja, ik ben christelijk opgevoed en ik weet dat dit waar is.” “En weet je dan ook dat de hemel er is voor de gerechten maar de hel voor de goddelozen?” En zij stamelde: “Ja.” Toen brak hij in wenen uit en snikte: “O almachtige God, zij kent U en weet wat Gij gereed hebt voor wie U dienen en wat voor wie U beledigen; en toch heeft zij zoveel arme zielen tot val gebracht, die U hadden kunnen aanschouwen en in Uw heerlijkheid hadden kunnen rusten in alle eeuwigheid, en die nu moeten jammeren in eindeloze ellende”.
Dit woord doorbrak de ijskorst van Taïsia’s hart. Zij begon te beven, sprong overeind en viel neer voor de oudvader, omklemde zijn voeten en smeekte: “Vader, vader, laat mij zien hoe ik eraan kan ontkomen. Leer mij hoe ik berouw moet hebben!”
Hij zei dat hij voor haar een plaats ging gereed maken in het vrouwenklooster. Intussen maakte zij een brandstapel van haar rijke gewaden en kwam in oude kleren naar de cel die Pafnutios voor haar had ingericht. Hij verzegelde de deur achter haar en vroeg de zusters haar water en droog brood aan te reiken door het kleine deurvenster. En aan Taïsia verbood hij om zelfs maar haar handen ten hemel te heffen of de naam van God over haar lippen te laten komen, doch zich slechts naar het Oosten te richten en te zeggen: “Gij Die mij geschapen hebt, heb medelijden met mij.”
Drie jaren gingen zo voorbij. Pafnutios had veel over Taïsia nagedacht en voor haar gebeden en hij had medelijden met haar. Hij ging naar Abba Antonios en vroeg hem of hij de gestrengheid van haar boete zou mogen matigen, en of God haar zonden vergeven had. Antonios vroeg toen aan de broeders om een dag te vasten en de nacht door te brengen in gebed om te weten te komen wat Gods wil was. Terwijl zij zo in zwijgend gebed bijeen waren, sloeg de oudste leerling van Abba Antonios, de heilige Paulos de Simpele, plotseling de ogen op en zag in een visioen een plaats vol heerlijkheid in de hemel. En hij zei: “Dat is zeker de plaats voor mijn vader Antonios”. Maar een stem antwoordde hem: “Neen, zo is het niet; die plaats is voor Taïsia, de boetelinge”.
In grote vreugde haastte Pafnutios zich nu naar het klooster. Hij brak de deur van de cel open en zei tot Taïsia: “Kom naar buiten, de Heer heeft uw zonden vergeven”. Zij antwoordde: “Sinds de dag dat ik hier binnentrad, drukten zij mij als een ondraaglijke last, dag en nacht” . Waarop Pafnutios zei: “Juist daarom heeft de Heer u vergiffenis geschonken.” Nadat zij uit haar cel gekomen was, leefde Taïsia nog twee weken en ging toen over naar de Heer.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-643/

 Paulus lijdt schipbreuk bij het eiland Melitus (Malta) en bevrijdt zich van de slang

 Paulus evangeliseert de joden in Rome, waar hij twee jaar verblijft

Profetie van Dumitru Duduman, september 1984. Hij sprak met de engel die God vertegenwoordigde of met Jezus zelf. Hier is een citaat:

"Ik zei: "Wat gaat u doen met de kerk?" Hij zei: "Ik wil de kerk redden, maar de kerken hebben mij in de steek gelaten." Ik zei: "Hoe hebben ze je in de steek gelaten?" Hij zei: "De mensen prijzen zichzelf. De eer die de mensen geacht worden aan Jezus Christus te geven, nemen ze op zich. In de kerken zijn er echtscheidingen. Er is overspel in de kerken. Er zijn homoseksuelen in de kerken. Er is abortus in de kerken en alle andere zonden die mogelijk zijn.

Vanwege alle zonde heb ik enkele kerken verlaten. Je moet met luide stem schreeuwen dat ze een einde moeten maken aan hun zondigen. Ze moeten zich tot de Heer keren. De Heer wordt nooit moe van vergeven. Ze moeten tot de Heer naderen en een rein leven leiden. Als ze tot nu toe gezondigd hebben, moeten ze er een einde aan maken en een nieuw leven beginnen zoals de Bijbel hun zegt te leven."

Ik zei: "Hoe zal Amerika branden?" Amerika is het machtigste land ter wereld. Waarom heb je ons hier gebracht om te verbranden? Waarom heb je ons niet tenminste laten sterven waar ALLE Dudumans zijn gestorven?"

Hij zei: "Onthoud dit, Dumitru. De Russische spionnen hebben ontdekt waar de nucleaire magazijnen in Amerika zijn. Wanneer de Amerikanen zullen denken dat het vrede en veiligheid is - vanuit het midden van het land, zullen sommige mensen beginnen te vechten tegen de regering. De regering zal het druk hebben met interne problemen. Dan vanuit de oceaan, uit Cuba, Nicaragua, Mexico,,.." (Hij vertelde me twee andere landen, maar ik kan me niet meer herinneren welke dat waren.) "... ze zullen de nucleaire opslagplaatsen bombarderen. Als ze ontploffen, zal Amerika branden!'

'Wat gaat u doen met de kerk van de Heer? Hoe kunt u degenen redden die zich naar u keren?' - vroeg ik. Hij zei: "Vertel hun dit: hoe ik de drie jongelingen uit de vuuroven heb gered en hoe ik Daniël in de leeuwenkuil heb gered, op dezelfde manier zal ik ze redden.""

Bron http://doccdn.simplesite.com/d/6e/dd/284289733271215470/f13ae1df-d946-44e0-8290-6c025f9a89f4/The%2BProphecies%2Band%2BVisions%2Bof%2BDumitru%2BDuduman.pdf

7 oktober

De heilige martelaren Sergios en Bakchos waren Romeinse edellieden die, hoewel nog jong, reeds aan het hoofd stonden van de militaire academie van keizer Maximiaan. Eens, toen de keizer naar de tempel van Jupiter was gegaan om een offer op te dragen, bleven deze twee buiten staan. Maximiaan vermoedde de reden en stuurde iemand met de opdracht dat ze moesten komen om mee te offeren. Toen zij weigerden liet hij hun uniform afrukken en ze zwaar geboeid in vrouwenkleren door de stad leiden. Vervolgens droeg hij hen over aan de beruchte bevelhebber van het Oosten, Antiochus, voor hun executie. Bakchos werd doodgegeseld in de stad Barbalis aan de Eufraat‚ en Sergios werd in martelschoenen 15 km opgejaagd tot Rosafa in Syrië en daar onthoofd in 301. De stad werd een der beroemdste bedevaartplaatsen van de oude christenheid. Later is te Rome een bekende kerk aan hun nagedachtenis gewijd.

De heilige martelaren, de priester Julianus en zijn diaken Caesarius, afkomstig uit Afrika, die met hun leven voor Christus hebben getuigd in de Italiaanse stad Terracina onder Claudius II. Zij werden tenslotte in zee verdronken. Met hen leden ook de priester Eusebius en een andere christen, Felix. Door de moed en overtuigingskracht die Caesarius ten toon spreidde bij zijn proces, bekeerde zich de consul Leontios. Hij werd ter plaatse gedoopt en stierf voordat hij gearresteerd kon worden.
Zij leden tijdens de vervolging van Claudius, die bij zijn troonsbestijging in 268 zijn eigen moeder had laten ombrengen omdat zij christin geworden was. Daarna vervolgde hij alle christenen met ongehoorde wreedheid.

De heilige priester-martelaar Polychronios. Hij was een pientere boerenjongen en was als Iector aanwezig op het eerste oecumenische Concilie. Daarna werd hij priester gewijd maar tijdens de heilige Liturgie werd hij door de Arianen vermoord, 4e eeuw.

De heilige Sergios van Wologda (van Murom, van Nourma), afkomstig uit Griekenland en een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Deze zond hem naar het woud bij de Obnora-rivier‚ waar hij eerst als kluizenaar leefde doch voor zijn veertig leerlingen het Transfiguratie-klooster bouwde dat hij bestuurde tot aan het einde van zijn leven in 1412.

De heilige martelaren Marcellus en Apuleius, vroegere volgelingen van Simon Magus. Zij werden bekeerd door de apostel Petros, en na diens dood hebben ook zij te Rome de martelaarskrans verworven onder Aurelianus.

De heilige martelares Justina van Padua, had op 16-jarige leeftijd haar beide ouders verloren. Met grote moed doorstond zij de ondervraging voor het gerecht, en werd toen met een zwaard doorboord. Reeds in de 6e eeuw werd daar een kerk gebouwd tot haar nagedachtenis.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-642/

Paulus' reis naar Rome

12. Wanneer een mens denkt dat hij de geboden perfect onderhoudt, is het duidelijk dat hij zich vergist en dat hij een van hen overtreedt, aangezien hij zichzelf beoordeelt en zich niet onderwerpt aan de ware rechter. Maar wanneer, in de woorden van de heilige Paulus (vgl. Rom. 8:16), de Geest van God samen met onze geest getuigt, dan zijn we inderdaad Christus waardig en zijn we kinderen van God. Dit is echter niet het geval wanneer we ons alleen rechtvaardigen op basis van wat we zelf denken. Het is niet de mens die zichzelf aanprijst die te vertrouwen is, maar hij die Christus aanprijst (vgl. 2 Kor. 10:18). Wanneer een man de herinnering aan en de vrees voor God mist, is het onvermijdelijk dat hij zal verlangen naar glorie en zal zoeken voor lof van degenen die hij dient. Zoals is al uitgelegd, wordt zo iemand door Christus een ongelovige genoemd; want Hij zegt: 'Hoe kunt u geloof hebben als u van elkaar eer ontvangt en niet de eer zoekt die van de enige God komt?' (Johannes 5:44).

6 oktober

De heilige Apostel Thomas, ook Didymos (Tweeling) genaamd, was een van de vurigste Leerlingen van Christus. Toen de anderen aarzelden bij de laatste tocht van de Meester naar Jeruzalem na de dood van Lazaros, wekte hij op om “mee te gaan en met Hem te sterven” (Joh.11:16). Nog meer dan de anderen was hij zich dus bewust van wat er gebeuren moest. Toch had hij zich het verloop blijkbaar heel anders voorgesteld want hij bleef weigeren de eenvoudige boodschap van de opstanding te geloven, en zelfs door de Heer Zelf liet hij zich maar met moeite overtuigen. Maar juist daarvoor zijn de christenen hem altijd dankbaar gebleven omdat zijn hardleersheid voor ons juist een houvast betekent Thomas verkondigde het Evangelie in Palestina, Mesopotamië, Parthenland, Perzië en Indië. Toen hij daar de echtgenote van de prins had bekeerd, werd hij te Melipul met speren doorboord.

De heilige nieuwe martelaar Makarios (Manuel) van Kios in Bithynië leerde voor kleermaker in Prussa. Zijn vader ging over naar de islam en dwong zijn zoon met hem mee te gaan. Doch Makarios begon te beseffen welk een schuld hij daardoor op zich geladen had en nam de vlucht naar de Athos waar hij monnik werd en twaalf jaar het ascetisch leven leidde. Toen kreeg hij van zijn geestelijke vader verlof om die verloochening goed te maken. Hij ging terug naar Prussa en predikte daar in monnikshabijt op de markt. Hij werd ogenblikkelijk gearresteerd en na ontzettende folteringen ter dood gebracht in 1590.

 eiland Chios

De heilige martelares Fides (Foy, Faith)‚ met haar zuster Alberta ter dood gebracht. Fides, was een adellijke dame die leefde te Agen in Aquitanië. Zij stond bekend als christen en werd tijdens de vervolging van Diokletiaan voor het gerecht gedaagd, waar haar opgedragen werd haar geloof in de gekruisigde op te geven. Haar antwoord was: “Vanaf dat ik een kind was, heb ik de Heer Jezus Christus gediend uit heel mijn hart, en Zijn Naam heb ik altijd beleden”. Toen zij niet naar verdere argumenten wilde luisteren, werd zij met vuur doodgefolterd, in 287. Haar verering was in de Middeleeuwen wijd verbreid zowel in Frankrijk als in Engeland. Een aan haar toegewijde kerk in Londen is als kapel opgenomen in de Sint-Pauls kathedraal.

De heilige diaken Ywi (lvi), de zoon van een Brits stamhoofd, in de buurt van Lindisfarne. Zijn vader wilde een krijgsman van hem maken, maar Ywi wilde dienen in het leger van de Heer. Hij werd diaken gewijd door de heilige Cuthbert en bleef diens trouwe leerling.
Eens was hij in een boot op weg om de andere kloosters te bezoeken. Het scheepje werd door een storm overvallen en leed bijna schipbreuk, zodat het stuurloos werd. Meer dan een week was Ywi in het noodweer op zee, en toen hij eindelijk het land bereikte, was hij zo uitgeput en ziek dat hij kort daarop stierf, tegen het einde van de 7e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-641/

 Paulus vóór de gouverneur Festus

 Paulus vóór koning Agrippa

11. Wie met de deugden gestempeld wil worden, moet vóór alles en te allen tijde de vreze Gods en de heilige liefde nastreven, het eerste en grootste van de geboden (vgl. Matt. 22:38). Laat hem voortdurend de Heer smeken om deze liefde in zijn hart te zenden, en laat hem zo vooruitgaan en groeien, en het door genade dag na dag vergroten door de onophoudelijke en ononderbroken herinnering aan God. Door ijver en door inspanning, bezorgdheid en strijd wordt hij in staat liefde voor God te verwerven, die in hem door de genade en milddadigheid van Christus wordt gevormd. Door zulke liefde kan het tweede gebod, liefde voor de naaste (vgl. Matt. 22:39), gemakkelijk bereikt worden. Laat deze twee primaire geboden voorrang hebben op de andere en laat hem ze meer nastreven dan de andere. Op deze manier volgen de secundaire geboden vanzelf op de primaire. Maar als hij dit eerste en grote gebod verwaarloost, de liefde voor God die met goddelijke hulp wordt gevormd vanuit onze innerlijke gezindheid, ons zuivere geweten en onze leven-gevende gedachtenis aan God, dan kan hij als gevolg van deze verwaarlozing het tweede gebod niet deugdelijk en zuiver volbrengen, dat vereist gewoon de uiterlijke ijver van de dienst. Want het bedrog van het kwaad, vindend het intellect leeg van de herinnering aan God, en van liefde en verlangen naar Hem, zal ervoor zorgen dat de goddelijke geboden hard en moeizaam lijken, aanwakkerend in zijn ziel gemopper, wrok en klachten over het moeten dienen van de broeders; of het zal hem bedriegen met de aanmatiging van eigengerechtigheid, hem vullend met arrogantie en hem doend denken dat hij van groot belang is en achting waard, en dat hij de geboden volledig heeft vervuld.