Modestus

Interessante voorval bij een straat prediker.

https://m.youtube.com/watch?v=3zWoWpkjoV4

3 uur geleden zei Robert Frans:

Volgens mij heeft Poetin zelf aangegeven dat het Russisch keizerrijk van weleer weer hersteld zou moeten worden. En heeft hijzelf gezegd dat hij een strijd tegen het duivelse westen zou voeren, dat deze oorlog een apocalyptische strijd is tegen de satan.

Dat heeft hij nooit gezegd, zeker niet publiekelijk. Als je de link kan geven naar de bron van deze informatie, dan ben ik bereid om verbaasd te worden. Maar er zijn wel mensen in Rusland die in deze simplistische, sprookjesachtige ideeën geloven.

En wat Baudet betreft, ja, zijn wereldbeeld in het geheel is heel poëtisch, maar niet altijd realistisch, als we dat oordelen vanuit het Goddelijke standpunt. Maar hij heeft in mij interesse in de Nederlandse/Europese politiek opgewekt door zijn charmante en vrijdenkende optredens en ik ben wel eens met zijn pleit voor neutraliteit.

"Als u zich niet alleen op Jezus Christus concentreert, is Amerika verdwenen, weg. De volgende supermacht zal u wegvagen, iedereen wegvagen en totale vernietiging brengen. U kunt de verkiezingen niet winnen, meneer Trump, als u niet buigt voor Jezus Christus... En als Amerika weg is, kunt u aan alles vaarwel zeggen."

Op 2-4-2024 om 04:58 zei Dat beloof ik:

Dat heeft niets met met vrijheid van religie te maken. Dit is  gewoon belediging en discriminatie.
1:05: "Als ik zo'n bisschop te pakken krijg scheur ik hem aan stukken".
Wat is dat voor gek ?!
Oppakken en opsluiten.
Een gevaar voor de samenleving.
De kerk waar hij lid van is moet in mijn ogen worden gekenmerkt als criminele organisatie, want hij roept op om anderen te doden.
Alsof hij uit de middeleeuwen in de 21e eeuw is gezet.
Bah, om te kotsen.

Ik denk dat hij hyperbolische spreekwijze gebruikt, die heel normaal is in zijn oorspronkelijke Midden-Oosterse cultuur. Het klint intimiderend, maar hij bedoelde het niet letterlijk. 

In deze video spreekt hij op een zachtaardige manier zijn boodschap uit aan Franciscus de paus van Rome, die aan de rooms-katholieke priesters zijn toestemming gaf om de lesbische en homoseksuele relaties (nog geen huwelijken) te zegenen. 

Baudet zelf ontkent dat. Ik hoorde hem suggereren dat juist zijn oppositionele ambtgenoten worden betaald door Amerikanen, namelijk door meneer George Soros.

Thierry Baudet over situatie in Oekraïne.

Bisschop Mar Mari Emmanuel tegen priesters / geestelijken die de homohuwelijken zegenen: "Jullie dwazen, jullie lafaards, jullie verraders... Judas Iskariot is een heilige vergeleken met jullie!"

Moge zijn ziel in vrede rusten.

Op 15-7-2020 om 09:33 zei Robert Frans:

En daar God volgens de Schrift zijn straffen altijd van tevoren aankondigt en de mogelijkheid geeft door bekering en boetedoening ze af te wenden, waar in de Traditie destijds werd deze straf dan aangekondigd en hoe men door welke boetedoening de islam had kunnen voorkomen?

Je vraag komt neer op de vraag wat het verschil is tussen de profeten van het Oude en Nieuwe Testament. Zo begreep ik het en dit is de interessante verklaring die ik ervoor gevonden heb. De profeten van het Nieuwe Testament voeren hun bediening op een iets andere wijze uit.

"Het verschil met de oudtestamentische profeten... Wat was hun rol? Het enige wat zij deden was de boodschap van God aan de mensen overbrengen. Boodschap dat nog niet is gebeurd. Wat de gebeurtenis ook was, het was futuristisch. Het enige wat ze dus deden was een boodschap van God overbrengen aan de mensen van hun tijd, door hen te vertellen dat er in de toekomst iets zou gebeuren. Dat is het. Maar de nieuwtestamentische profeten kennen, onderwijzen, instrueren en troosten mensen met het woord van God. Omdat sinds God in het vlees werd geopenbaard, er geen futuristische profetieën meer zijn. De toekomst is hier! De auteur van het verleden, het heden en de toekomst is nu bij ons. Profetie vertelt dus over de Heer Jezus en deelt het woord van God met iedereen. Dit zijn de profeten van het Nieuwe Testament."

Zie ook Hebreeën 1:1-2

Bron (Mar Mari Emmanuel - bisschop van de Assyrische kerk van het Oosten, ook al is hij niet Grieks-orthodox, ik luister graag naar zijn vurige preken): 

Show ter ere van de Griekse onafhankelijkheid dag (25 maart) 

   Twee schotels met kolyva (Een gerecht gemaakt van gezoete gekookte tarwe, eventueel gemengd met noten en kruiden, gebruikt in oosters-orthodoxe rituelen om de doden te herdenken )

'Soul after death' (Engelstalige studieboek, visie van het leven na de dood uit oosters-orthodoxe bronnen).

https://m.youtube.com/playlist?list=PLSTvn7QUOendEoaeG43RvvzdnF3CBWsbH

Kerstgedichten

1
Een ster die schijnt van boven leidt wijzen naar beloofde land.
Een Koning is voor ons geboren,
Die Redder Christus is, de Heer.

De blijde boodschap is te horen,
Van 's hemels engelen gezang.
De herders zijn erom verrast.

Het Kind is heden ons geboren,
Het Licht is heden opgestraald.

De hemel juicht met de aarde.
Gods geesten jubelen met ons.

De herders horen met hun oren,
Dat Opperherder is geboren,
Die ook het Lam is en Gods Zoon.

Verblijdt u Jozef en Maria,
Gods vrede is vandaag op aarde,
Gods welbehagen in de mensen van goed wil.

Gods blijde boodschap van genade,
Brengt liefde, vreugde en de hoop,
De hoop die komt van het geloof,
Geloof in Christus de Verlosser,
Die einde brengt aan alle angst.

2
De wijzen jubelen met herders,
Het koor der engelen verkondigt blijde nieuws,
Dat Schepper is vandaag als mens verschenen
En hemel met de aarde zijn verzoend.

Een stille nacht, een nacht van vrede,
Verjaagd het duister en angst,
Verkondigend ons de Dag van vrede,
Van licht, van heil en van geluk.

De ster die schijnt vanuit de hemel
Verblijdt de aarde met het grote nieuws,
Dat heden Zon is ons verschenen,
Maria’s Zoon geboren in de grot.

De aarde juicht met de hemel,
Want heden zijn we welkom in het hof van Eden.
De engelen verblijden met de mensen,
Het Leven viert triomf over de dood.

Viert feest gij, Jozef en Maria,
En alle aardbewoners met hen mee,
Want heden is ons heil verschenen, 
De boze geesten zijn verdreven,
En wij zijn van de vloek verlost.

Ik wens je, [...], al het beste
Dat je verlangd hebt in je hart.
Dat al datgene, wat je wenste,
Vervuld mag worden in dit jaar.

3
Een ster is heden ons verschenen,
De Zon is heden opgestraald.
De engel straalt van vreugde in de hemel
En brengt het blijde boodschap voor de mens.

Een nacht van heil, een nacht van vrede,
We worden van ons ongeluk bevrijd.
De Weg van leven, harmonie en vrede
Is heden ons geopenbaard. 

4
Een ster is heden ons verschenen,
De Zon is heden opgestraald.
De engelen vereren God en 
Herders haasten naar de grot.

De grote Leidsman van ons leven
Vandaag is ons als mens verschenen
De Maagd heeft heden Hem gebaard. 
Hem eren wijzen met ontzag.

5
De ster schijnt heden aan de hemel,
Voorafgaand aan de zonsopgang.
De engelen bezingen God,
En herders snellen naar de grot.

De grote Herder van ons levensloop
Verschijnt ons heden in de grot.
Hem eren wijzen met hun  pracht en praal
Vannacht is Hij door Maagd gebaard.
 

 Kokmeeuw

 Wulp

 Scholekster

50. Zoals het pasgeboren kind het beeld is van de volwassen mens, zo is de ziel in zekere zin het beeld van God die haar heeft geschapen. Het kind begint bij het opgroeien geleidelijk aan zijn vader te herkennen, en wanneer het volwassen is, regelen ze de dingen onderling en gelijk, vader met zoon en zoon met vader, en de rijkdom van de vader wordt onthuld aan de zoon. Iets soortgelijks had met de ziel moeten gebeuren. Vóór de zondeval zou de ziel vooruit zijn gegaan en dus de volle volwassenheid hebben bereikt (vgl. Ef. 4,13). Maar door de val werd het gedompeld in een zee van vergetelheid, in een afgrond van begoocheling, en woonde binnen de poorten van de hel. Alsof het door een grote afstand van God gescheiden was, kon het zijn Schepper niet naderen en Hem niet goed herkennen. Maar eerst riep God het door de profeten terug en bracht het tot kennis van Zichzelf. Uiteindelijk verdreef Hij door Zijn eigen komst op aarde de vergeetachtigheid, de begoocheling; toen, door de poorten van de hel heen brekend, ging Hij de misleide ziel binnen en gaf Zichzelf aan haar als een model. Door middel van dit model kan de ziel tot volwassenheid groeien en de volmaaktheid van de Geest bereiken. Het is daarom ter wille van ons dat de Logos van God met goddelijke toestemming door de duivel wordt verleid, en dan lasterlijke opmerkingen, bespottingen, afranselingen door wilde mannen en ten slotte de dood aan het kruis doorstaat, ons tonend, zoals we zeiden, wat voor houding we moeten aannemen tegenover degenen die ons belasteren en bespotten en ons tot onze dood brengen. Zo worden we alsof we doofstom zijn voor hen, zonder onze mond open te doen, zodat we, duidelijk de subtiliteit en de kracht van het kwaad waarnemend, en alsof we aan het kruis genageld zijn, luid kunnen roepen tot Hem die ons van de dood kan verlossen (vgl. Hebr. 5:7) en ons reinigen van onze geheime fouten (vgl. Ps. 19:12); want 'als zij geen heerschappij over mij hebben, zal ik onberispelijk zijn' (Ps. 19:13). Als we onberispelijk zijn, vinden we Hem 'die alle dingen tot onderwerping heeft gebracht' (Psalm 8:6), en we regeren en genieten van rust met Christus. Overweldigd door de val door stoffelijke en onreine gedachten, werd de ziel als verstandeloos. Het resultaat is dat er geen geringe inspanning voor nodig is om uit de stoffelijkheid te komen en de subtiliteit van het kwaad te begrijpen, zodat zij zich kan vermengen met niet-origineel intellect.

6 december

De heilige Abraämios (Abraham), bisschop van Kratea. Hij was geboren te Emesa (Homs) in Syrië, in 475, en werd opgevoed in een klooster. Toen hij 18 jaar oud was, werden zij verdreven door een inval van de Saracenen, en met zijn abt trok hij toen naar Constantinopel. Door zijn eerbiedig gedrag in de kerk en zijn trouw bij de diensten, werd hij opgemerkt door een zekere Johannes‚ een hof-beambte die in zijn geboorteplaats Kratea (Bithynië) een klooster had gesticht. Hij vroeg aan Abraämios om de leiding daarvan op zich te nemen.
Door hem won het klooster een goede naam in heel de streek, en er kwamen steeds meer bezoekers die zijn raad wilden inwinnen op allerlei gebied. Dit ging Abraämios zwaar vallen en hij vertrok na 10 jaar in stilte naar Jeruzalem, waar hij monnik werd in een van de door de heilige Sabbas gestichte kloosters.
Hier had hij 4 jaar vrede, maar toen excommuniceerde de bisschop van Kratea hem wegens ongehoorzaamheid en moest hij naar zijn klooster terugkomen en zijn ambt weer opvatten. Niet lang daarna stierf de bisschop, en Abraämios werd eenstemmig gekozen als zijn opvolger.
Gedurende 15 jaar was hij nu een vader voor zijn stad: hij stichtte weeshuizen‚ gastenverblijven, ziekenhuizen en regelde de armenzorg. Hij verdreef boze geesten en verrichtte vele wonderen. Toen greep hem opnieuw de liefde tot de eenzaamheid. Terwijl hij ambtshalve in Constantinopel was, smeekte hij God opnieuw hem Zijn wil te tonen. Hij zag toen in een droom de heilige Sabbas die hem aanried naar het klooster terug te gaan. Opnieuw nam hij in stilte de vlucht naar Jeruzalem‚ en naar zijn klooster, waar hij zich geheel aan de ascese wijdde. Ook hier won hij aanzien door de hem door God geschonken gaven en had zo het geestelijk gezag om samen met de heilige Euthymios de monnikengemeenschappen te behouden voor de orthodoxie. Het ging om de geloofsbelijdenis dat Christus als Zoon van God Eén is uit de Drie-eenheid: volkomen God en volkomen mens, Die door Zijn Godheid wonderen doet, en als mens het lijden kan ondergaan.
Na gedurende nog 8 jaar zo de goede strijd gestreden te hebben, is Abraämios in vrede gestorven in 558.

De heilige Theofilos, bisschop van Antiochië, een van de oude apologeten. Hij was een geleerde, op volwassen leeftijd tot Christus gekomen, nadat hij de profeten en de evangeliën in handen gekregen had, en hij werd in het jaar 169 tot bisschop van de stad gekozen, als de zevende na de heilige Petros.
Zijn geleerdheid wordt bijzonder geroemd door Eusebios en Hiëronymos. Van zijn vele geschriften bestaan alleen nog maar de drie boeken aan Autolykos over het geloof. Deze heiden, verwonderd over de bekering van de geleerde Theofilos, had vooral moeite met de onzichtbaarheid van God. Theofilos schreef daarover:
“Ge zegt; toon me uw God. Ik antwoord daarop: toon me de mens en dan toon ik u mijn God. Want God geeft Zich te kennen aan wie de ogen van zijn ziel wil openen. Om God te weerspiegelen, moet de mens zijn ziel zuiver houden. Een aangetaste spiegel kan het gelaat van een mens niet weerkaatsen. En evenmin kan een zondige mens Gods aangezicht zien. Vervolgens verdedigt hij de adel van het christen-zijn, vergeleken met de vulgariteit van de heidense mythologie; en het geloof in de Opstanding. Hij is de eerste die het woord Drie-heid gebruikte voor de geopenbaarde God. Theofilos is in vrede gestorven tegen het jaar 185.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-694/

Slavernij van de Israëlieten in Egypte. Shifra en Puah, joodse verloskundigen en slavinnen die farao's bevel negeerden om de pasgeboren joodse jongens te doden. 

 Kluut

 Roodborsttapuit

 Boompieper

49. De ziel die door lusteloosheid wordt overmand, is duidelijk ook bezeten door gebrek aan geloof. Daarom laat het dag aan dag voorbijgaan zonder acht te slaan op de evangeliën. Zonder aandacht te schenken aan de innerlijke strijd, wordt het gevangen genomen door verwaandheid en vaak opgetogen door dromen. Hoogmoed verblindt de ziel en laat haar haar eigen zwakheid niet zien.

5 december

De heilige martelares Crispina, in Numidië. Zij bekleedde een aanzienlijke positie, was gehuwd en had verschillende kinderen. Zij werd gevangen genomen tijdens de vervolging van Diokletiaan. De authentieke akten van haar proces zijn bewaard gebleven:
Tijdens het consulaat van Diokletiaan en Maximiaan, tijdens de zitting van het hof op de Nonen van december, onder het voorzitterschap van Annulinus de pro-consul, las de griffier:
Crispina van Thagara, die het keizerlijk bevel in de wind heeft geslagen, zal met uw welnemen worden gehoord.
Annulinus, de rechter, zei: Laat haar binnenbrengen.
Crispina werd binnengebracht.
A: Hebt ge het decreet gehoord?
Crispina antwoordde: lk weet van geen decreet.
A: Het gaat erover dat ge moet offeren aan al de goden voor het welzijn van de keizers.
😄 Nooit zal ik offeren tenzij aan de ene God en aan Zijn Zoon onze Heer Jezus Christus, Die als Mens is geboren en geleden heeft.
A: Houd toch op met dat bijgeloof en geef toe aan de eredienst van onze goden.
😄 Dagelijks breng ik eer aan mijn God, ik ken geen andere.
A: Ge bent hardnekkig en roekeloos; dat zal heel de strengheid van de wet over u afroepen.
😄 Laat gebeuren wat moet. Voor mijn geloof wil ik lijden.
A: Het zal u het hoofd kosten wanneer ge niet gehoorzaamt aan het gebod van de keizers; heel Afrika heeft gehoorzaamd en gij zult eveneens daartoe gedwongen worden.
😄 lk wil offeren aan de Heer, de Schepper van hemel en aarde en van alles wat zich daarin bevindt; maar nooit zal ik me laten dwingen om aan demonen te offeren.
A: Dus gij accepteert de goden niet die ge wel zult moeten eren om uw leven te redden?
😄 Dat kan toch geen eredienst zijn als men ertoe gedwongen moet worden!
A: Maar wilt ge dan niet voor de vorm, met gebogen hoofd, een beetje wierook offeren in de gewijde tempels?
😄 Dat heb ik nooit gedaan vanaf dat ik geboren ben, en ik zal het ook nooit doen zolang ik leef.
A: Doe het dan toch maar om niet de zwaarte van de wet te ondergaan.
😄 Daar ben ik niet bang voor. Maar ik vrees wel God, want als ik zou gehoorzamen dan snijdt Hij mij af om mijn godslastering.
A: Het is toch geen godslastering om de wet te gehoorzamen?
😄 Wilt ge me God laten lasteren om niet oneerbiedig te zijn tegenover de keizers? God is oneindig groot en almachtig: Hij heeft de zee gemaakt en het land en alles wat daarop groeit Hoe kan ik dan de voorkeur geven aan schepsels boven Hem?
Annulinus beval dat haar hoofd kaalgeschoren moest worden. Toen zij daar niet van onder de indruk kwam, zei hij: “Wenst ge te leven of houdt ge vast aan de wens om te sterven zoals uw medegevangenen Maxima, Donatilla en Secunda?” .
😄 Als ik had willen sterven en mijn ziel verderven dan zou ik wel voor uw demonen doen wat ge van mij eist
A: lk zal u onthoofden als ge onze eerbiedwaardige goden blijft bespotten.
😄 Ik zou mijn hoofd pas echt verliezen als ik hen zou beginnen te vereren.
A: Ge blijft dus hardnekkig bij deze mening?
😄 Mijn God, de eeuwig Zijnde, en Die is van alle eeuwigheid, Hij heeft opdracht gegeven dat ik zou geboren worden; Hij heeft mij gered door het water van de Heilige Doop; Hij is met mij om mijn ziel bij te staan en die te weerhouden om de godslastering te plegen die gij van mij eist.
A: Die goddeloze Crispina is niet langer te verdragen.
De akten werden voorgelezen en Annulinus gaf bevel dat Crispina het zwaard moest ondergaan. Toen riep Crispina uit: “lk prijs U, Christus, ik zegen de Heer Die Zich op deze wijze verwaardigt mij uit uw handen te bevrijden.” Zij heeft het lijden ondergaan te Thebeste, op de Nonen van december van het jaar 304.

 Nieuwe martelaar Filoumenos, priester-monnik, vermoord door een psychisch zieke joodse extremist bij de Jacob's put in 1979.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Awerkios, gedood met het zwaard; Bassus, bisschop van Nice, na veelvuldige martelingen verbrand, 3e eeuw; Crispinus, FeIix‚ Gratus, Julia, Potamia en nog 7 anderen te Thagura in Tunesië; Dalmatius, bisschop van Pavia, onder Maximiaan; Diogenes, gestenigd; en Pelinus, bisschop van Pentima, wreed vermoord onder Juliaan de Afvallige.

Eveneens op deze dag de heilige monniken Karion‚ met zijn zoon Zacharias, in de Sketis-woestijn‚ 4e eeuw; Gratos; en Nonnos.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-693/

 Jozef's reizen en dood (door Maldotti).

 Bergeend

 Nachtzwaluw

 Stormmeeuw

48. Geen kleine strijd is van ons vereist om de dood te doorbreken. Christus zegt: 'Het koninkrijk van God is in u' (Lucas 17:21); maar hij die tegen ons vecht en ons gevangen neemt, vindt ook een manier om in ons te zijn. De ziel moet daarom niet rusten voordat ze hem heeft gedood die haar gevangen neemt. Dan zal alle pijn, verdriet en zuchten wegvluchten (vgl. Jes. 35:10), omdat er water is ontsprongen in de dorstige aarde (vgl. Jes. 43:20) en de woestijn vol water is geworden (vgl. Jes. 41:18). Want Hij heeft beloofd het onvruchtbare hart met levend water te vullen, sprekend eerst door de profeet Jesaja, zeggende: 'Ik zal water geven aan hen die dorst hebben en die door droog land gaan' (Jes. 44:3. LXX); en daarna door Hemzelf, met de woorden: ‘Wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen’ (Johannes 4:14).

4 december

De heilige Barbara‚ maagd en groot-martelares. Er is niets met zekerheid over haar bekend, ofschoon zij hoog in ere wordt gehouden zowel bij de Grieken als bij de Latijnen. Als de plaats van haar marteldood wordt genoemd Toscanië, Heliopolis en Nikomedië. Ook de bijzonderheden daarvan zijn fantastisch en tegenstrijdig. Als jaar van haar dood geldt volgens sommige geleerden het jaar 235, volgens anderen 306; maar ook daarover worden zeer uiteenlopende gegevens vermeld. Bekend is het verhaal dat zij door haar vader in een hoge toren werd opgesloten om haar af te houden van contact met de buitenwereld, en dat zij daarin een derde venster liet uitbreken ter ere van de heilige Drie-eenheid.
De heilige Juliana was getuige van de standvastigheid van Barbara; zij protesteerde verontwaardigd bij de rechter en beleed dat zij ook christin wilde zijn. Zij werd toen eveneens gedood.

De heilige Johannes, bisschop van Polybotum (Frygië), die veel te strijden had tegen de ketterij en het misdadig gedrag van keizer Leo de lsauriër (717-741). Door zijn heilig leven verwierf hij de genade van genezingen. Hij is, ondanks zijn oppositie voeren, in vrede gestorven.

De heilige Serafim, monnik van Studion en bisschop van Fanar. Na de mislukte opstand van de bisschop van Larissa, werd Serafim gevangen genomen. Toen hij weigerde de islam aan te nemen werd hij door de Turken gemarteld. Hij verheugde zich toen hij de grote wonden aan zijn handen en voeten zag, zodat hij een afbeelding werd van de gekruisigde Christus. Tenslotte werd hij op een paal gespietst in 1601.

De heilige God-dragende vader Johannes Damaskenos (Mansoer) was de zoon van een voornaam functionaris, verantwoordelijk voor de onderworpen christenvolkeren, aan het hof van kalief Aboe Achmed te Damaskos. Zijn opvoeding, met die van zijn adoptiefbroer Kosmas, lag in handen van de even vrome als geleerde Kosmas, een Italiaanse monnik. door zijn vader uit Arabische gevangenschap vrijgekocht‚ en die later bisschop van Majuma werd. Na de dood van zijn vader volgde Johannes hem op in zijn ambt. Toen in het byzantijnse rijk opnieuw de iconenstrijd was uitgebroken, schreef Johannes een theologisch sterk gefundeerde verdediging van de verering der iconen.
Om hem buiten gevecht te stellen deed keizer Leo de Isauriër aan de kalief een vervalste brief van Johannes in handen spelen, waaruit zou blijken dat Johannes Damascus in de handen der Grieken wilde overleveren. De kalief kon aan de ene kant niet geloven dat zijn vertrouweling zulk een hoogverraad zou plegen (dan had hij hem eenvoudig weggevaagd)‚ maar bleef er toch niet geheel door onberoerd. Het resultaat was dat hij Johannes de rechterhand die deze brief geschreven had, deed afhakken.
Johannes bleef de hele nacht bidden voor de icoon van de heilige Moeder Gods, terwijl hij de afgehouwen hand tegen de armstomp gedrukt hield, en smeekte haar het hem mogelijk te maken de lof te schrijven van haar en van haar Zoon. Afgemat door pijn sliep hij in en hij zag in een droom de Moeder Gods die hem beloofde dat zijn hand genezen was. Bij het ontwaken bleek de hand vastgegroeid; slechts een ringvormig litteken verried wat er was gebeurd. Als dank voor zijn genezing liet hij een zilveren hand aanbrengen op de icoon. Deze wordt nog op de Athos bewaard als de ‘Driehandige Moeder Gods’.
Johannes trad toen in het klooster van Sabbas de Gewijde, in de woestijn van Palestina. Daar schreef hij zijn theologische werken, een systematische uiteenzetting van het orthodox geloof. Maar hij was tevens een groot dichter en hij schreef een groot deel van de nog steeds gebruikte liturgische gezangen: de Zondags-Oktoïch, de jubelende Opstandingscanon en diensten voor veel andere feesten, en de diep doorvoelde zangen van de Dodendienst. Hij is gestorven in 777, in de ouderdom van 104 jaar. (Ook wordt wel aangegeven dat Johannes leefde van 675-749.)

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-692/

  Jacob zegent zijn zonen. Jacob's begrafenis in Machpela.

 Goudfazant, te mooi om echt te zijn. 🙂

 Fazant

 Aalscholver

 Lepelaars

47. Wie door de nauwe poort het huis van de sterke man wil binnengaan en er met zijn goederen vandoor wil gaan (vgl. Matt. 7:14; 12:29), moet zich niet overgeven aan weelde en zwaarlijvigheid, maar moet zich versterken in de Heilige Geest, met de zin in gedachten: 'Vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beërven' (1 Kor. 15:50). Maar hoe moet hij zich versterken in de Geest? Hier moet hij acht slaan op de woorden van de heilige Paulus, dat de wijsheid van God door de mensen als dwaasheid wordt beschouwd (vgl. 1 Kor. 1,23), evenals op die van Jesaja, dat hij de Zoon des mensen had gezien en dat zijn gedaante was veracht, en Hij werd in de steek gelaten door alle mensenkinderen (vgl. Jes. 53:3). Dus wie een zoon van God wil zijn, moet zich eerst op dezelfde manier vernederen en als dwaas en verachtelijk worden beschouwd, zijn gezicht niet afwenden wanneer erop wordt gespuugd (vgl. Jes. 50:6), niet de glorie en schoonheid van deze wereld of iets dergelijks najagen, hebbend nergens om zijn hoofd neer te leggen (vgl. Matt. 8:20), verguisd, bespot, vertrapt, door iedereen beschouwd als een voorwerp van minachting, onzichtbaar en zichtbaar aangevallen, maar zich verzettend in zijn geest. Het is dan dat de Zoon van God, - die zei: 'Ik zal in uw midden wonen en wandelen' (vgl. Lev. 26:12), - zich in zijn hart zal manifesteren, en hij zal kracht en vermogen ontvangen zodat hij de sterke man kan binden en met zijn goederen ervandoor gaan (vgl. Matt. 12:29), en trappen op de adder en basilisk (vgl. Ps. 91:13. LXX), slangen en schorpioenen (vgl. Lukas 10:19).

3 december

De heilige Sabbas van Swenigorod, een leerling van de heilige Sergios van Radonesj vanaf zijn 20-ste jaar. Hij deed ascese in grote zwijgzaam-heid, maar het bleek dat hij een kenner was van het menselijk hart en hij werd daarom de geestelijke vader van de gemeenschap. Zowel de heilige Sergios als de broeders waren bijzonder op hem gesteld. Nadat de heilige Nikon‚ de opvolger van de heilige Sergios, zich had teruggetrokken, werd Sabbas gekozen als hegoumen van de Drie-eenheids-Laura. In 1397 stichtte hij, op verzoek van vorst Joeri Dimitrejewitsj, een klooster bij Swenigorod, zijn geboortestreek, en daar bleef hij tot aan zijn dood in 1406.

De heilige profeet Zefanja (Sophonias) uit de stam Simeon, de negende van de Twaalf Kleine Profeten. Hij was geroepen ten tijde van de regering van koning Josia (635-605 vóór Chr.). Hij profeteerde te Jeruzalem over de plagen die Judea en de omliggende rijken zullen treffen, om koning Josia bij te staan in het herstellingswerk dat deze verrichtte om het volk, dat door de nederlagen in de oorlog tegen de Assyriërs in afgoderij vervallen was, weer tot God terug te brengen. Zefanja proclameert de Dag des Heren, de vreeswekkende dag van Gods toorn tegen de afgodische naties en tegen Jeruzalem wanneer dit zich niet bekeert. Wanneer Hij verschijnen zal op de heilige Berg, zullen alle goddelozen vernietigd worden door vuur. Slechts een rest van Israël zal overblijven, die nederig zijn en zachtmoedig van hart en die hun vertrouwen hebben gesteld op de Naam des Heren. Zij zullen bevrijd worden en jubelen van vreugde, samen met de heidense volkeren die geloven aan de Messias en Gods Naam aanroepen.
Dan zal God, de Heer, wonen in het nieuwe Sion, de dochter Jeruzalem. Hij zal de uitverkorenen bijeenbrengen in Zijn liefde, en zij zullen vol vreugde feest vieren tot in eeuwigheid.

De heilige Theodoulos was eparch (prefect) van Constantinopel onder Theodosios de Grote (378-395). Na de dood van zijn vrouw deelde hij zijn groot vermogen uit aan de armen en trok hij zich terug naar Edessa. Daar leefde hij nog 38 jaar op een zuil, waar hij zich uitsluitend voedde met de zondagse Communie. Hij is gestorven in 440.

De heilige Johannes de Hesychast (dwz. de Zwijger) was reeds jong monnik geworden en toen hij 28 was, werd hij bisschop gewijd van de Romeinse stad Colonia. Tien jaar volbracht hij dit ambt, maar toen verliet hij in stilte zijn post. Hij trok naar de woestijn van Palestina en meldde zich als novice bij de laura van de heilige Sabbas de Gewijde, waar in die tijd 150 kluizenaars leefden. Hij werd eerst te werk gesteld als hulp van de econoom, later had hij het beheer over het gastenverblijf en deed hij dienst als kok. Na afloop van het noviciaat kreeg hij zijn eigen kluis, waar de monniken 5 dagen van de week leefden onder vasten en eenzaam gebed. De zaterdag en zondag waren gewijd aan het gemeenschappelijk koorgebed en het vieren van de Goddelijke Liturgie, waarbij allen de heilige Communie ontvingen en een gemeenschappelijke maaltijd genoten.
Dit alles vervulde hij met zoveel bescheidenheid en eerbied, dat hem het bestuur over de zaken van het klooster werd toevertrouwd. Ook dat volbracht hij tot volle tevredenheid van de heilige Sabbas en deze stelde daarom aan de patriarch van Jeruzalem voor Johannes priester te wijden, ondanks al zijn protesten. Toen moest Johannes wel bekennen dat hij reeds bisschop was. Maar van nu af hulde hij zich in volkomen stilzwijgen tot hij stierf in het jaar 558, in de hoge ouderdom van 104 jaar.

De heilige Theodoros was aartsbisschop van Alexandrië. Tijdens de vervolging werd hem een doornenkroon op het hoofd geslagen en zo werd hij ten toon gesteld. Tenslotte werd hij onthoofd in 609. (Mogelijk gaat het om dezelfde Theodoros die herdacht wordt op 12 september.)

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-691/

 Jozef stelt zijn vader en broers voor aan de farao, schilderij van François Boucher, 1723-26

 Jacob zegent de zonen van Jozef, Efraïm en Manasse.

Het zijn negatieve voorbeelden die in de schepping zijn ingetreden na de zondeval. En zijn er talloze andere voorbeelden. Met de zondeval ging het inderdaad mis met de schepping. Het belangrijkste wezen (mens) die de geestelijke en materiële werelden met elkaar en met God verbond, was gevallen, de demonen kregen daardoor heerschappij over de aarde in plaats van mens. De wereld was niet langer in harmonie met God, zijn Schepper. Daarom zijn dood en verderf ingetreden in de natuur. En net zoals mens, moesten ook andere wezens eigen strijd voeren tegen de dood door elkaar op te eten, wegjagen en zich voortplanten. Desalniettemin kunnen we veel van de oorspronkelijke schoonheid terugvinden in de natuur voordat de oorspronkelijke harmonie van schepping met zijn Schepper hersteld wordt na de glorieuze tweede komst van Jezus en de vernieuwing van de aarde. Want Jezus is degene die de missie van Adam volbracht heeft. Adam heeft gefaald, Jezus heeft het goedgemaakt. Dat is hoe ik het zie. 

 Buizerd

 Boomvalk

 Velduil