Modestus

28 oktober

De heilige Job (Hiob), hegoumen van het Potsjaevklooster. Hij was oorspronkelijk monnik van het Verlosser-klooster in Galicië waar hij was ingetreden met zijn 9e jaar, en werd toen aangezocht om overste te worden van het klooster te Dubensk om een tegenwicht te vormen voor het uniëringswerk van de Jezuïeten en de Poolse invloed.
Job was diep overtuigd van het belang van de verspreiding van orthodoxe boeken; als taak van zijn gemeenschap (die daardoor ook sterk groeide) werkte hij aan de studie en vertaling, het kopiëren en verspreiden van de boeken van de kerkvaders. Hij nam ook deel aan de eerste gedrukte uitgave van de Bijbel.
Nadat hij Dubensk 20 jaar had bestuurd, werd het verlangen om een eenvoudig monnik te zijn hem te machtig. Hij vertrok in stilte en vroeg als een onbekende monnik om opname in de beroemde laura van Potsjaev. Maar de kracht van zijn persoonlijkheid kon niet verborgen blijven en hij werd al spoedig tot eerste hegoumen gekozen van het Potsjaevklooster dat eerst onlangs een gemeenschapsklooster geworden was na drie eeuwen een kluizenaarslaura geweest te zijn.
In die tijd was de toestand van de Orthodoxe Kerk sterk achteruit gegaan. De Polen hadden kerken in herbergen veranderd of geheel verwoest, en velen waren door de vervolging afvallig geworden. Ook het Potsjaevklooster kwam onder zware druk te staan. De nieuwe eigenaar van het kloosterland was luthers en deed alles om de monniken het leven zuur te maken. Tenslotte verbood hij hun, gebruik te maken van de bestaande waterputten. De heilige Job liet toen een put graven in de harde zandsteenrots waarop het klooster stond, en er werd inderdaad overvloedig water gevonden dat in de behoeften van het klooster voorziet tot op de huidige dag.
Potsjaev was reeds in het bezit van een drukkerij en dit werk werd onder de heilige Job sterk uitgebreid, vooral toen zij de enigen werden die nog een drukvergunning hadden voor Slavische en geestelijke boeken in heel de streek. Ook van zijn eigen hand kwam een hele stroom uitgaven tot stand: preken voor feesten, evangelie-commentaren, polemische geschriften, ook tegen de in die tijd opkomende socianistische sekte.
Naast dit alles moest hij zijn deel dragen van de kerkelijke zaken bij belangrijke kwesties. Van zijn hand was de verklaring van trouw aan het orthodox geloof, die gebruikt werd bij het bisschops-concilie van 1628, gepropageerd door de later zo beroemde metropoliet Petros Mogila, toen nog hegoumen van Potsjaev.
Tegelijk nam Job deel aan het praktische werk in het klooster, op het land en bij de aanleg van dammen. De nachten bracht hij door in een moeilijk toegankelijk stenen hol met ruwe bodem en wanden, te klein om enigszins gemakkelijk te zitten of te liggen. Daar trok hij zich terug voor zijn persoonlijk gebed. Soms bracht hij daarin meerdere dagen door‚ zonder enig voedsel. Dan gebeurde het wel dat een sterk licht naar buiten straalde, tot eerbiedige vrees van de broeders.
In de omgang was de heilige Job vervuld van broederlijke genegenheid, maar hij sprak buitengewoon weinig. Wel hoorde men steeds het Jezusgebed van zijn lippen vloeien. Velen stelden zich onder zijn geestelijke leiding, maar men kwam ook bij hem om raad in gewone aangelegenheden.
Intussen was hij 100 jaar oud geworden. De 28e oktober van het jaar 1651 vierde hij de Goddelijke Liturgie. Daarna nam hij afscheid van de bedroefde broeders, en zonder enige ziekte ontsliep hij nu vredig in de Heer, op het uur dat hij reeds een week tevoren had voorzegd.

 Klooster van Potsjaev zoals het heden eruit ziet

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-dag/

  De dienaar van Abraham zoekt de vrouw voor Izaäk en vraagt Rebekka om mee te gaan als bruid van Izaäk.

27. Gods wil wordt gedaan op aarde zoals in de hemel wanneer we, op de aangegeven manier, elkaar niet kleineren, en wanneer we niet alleen zonder jaloezie zijn, maar we met elkaar verenigd zijn in eenvoud en in wederzijdse liefde, vrede en vreugde, en beschouwen de vooruitgang van onze broeder als de onze en zijn mislukking als ons verlies.

27 oktober

De heilige Prokla, de vrouw van Pilatus, die in de nacht voor de veroordeling in een visioen de Rechtvaardige had leren liefhebben en aan Zijn Lijden had deelgenomen (Mt 27:19). Zij mocht ook deel hebben aan de vreugde van Zijn Opstanding en zij sloot zich aan bij de christenen.

De heilige Frumentius, een bijzonder talentvol filosofiestudent uit Tyros, had met zijn leraar en twee andere studenten een grote reis ondernomen volgens het voorbeeld van Plato en de oude Wijzen. Zij hadden Arabia Felix doorkruist en lndia bezocht. Op de terugweg, toen Arabië intussen in oorlog was geraakt, werd het reisgezelschap gevangen genomen en allen werden toen als slaaf verkocht of vermoord. Frumentius kwam in handen van koning Edesios van Ethiopië, zelf blijkbaar een goed ontwikkeld persoon, want hij herkende Frumentius intellectuele gaven, en stelde hem daarom aan tot hoofd van de boekerij en tot schatbeheerder.
Hij vervulde deze taak met kennelijke toewijding, want na de dood van de koning gaf diens weduwe Frumentius als beloning de vrijheid, samen met zijn medestudent, die als hofmeester in dienst was geweest. Terwijl zij zich reeds opmaakten om te vertrekken, vroeg de koningin hun de opvoeding van de nog jonge kroonprins ter hand te nemen, en intussen als regent op te treden in het bestuur van het rijk. Zij stemden hierin toe.
Frumentius maakte van zijn macht gebruik om de sporadische christenen bijeen te brengen en hun positie te versterken. Er kwamen steeds meer bekeerlingen en ook de jonge prins werd zozeer door het christendom gegrepen, dat hij in Tyros tot priester werd gewijd voor zijn volk, de Hamyaren. Frumentius reisde door naar Alexandrië en verhaalde zijn avonturen aan de grote Athanasios, terwijl hij hem vroeg om een bisschop en priesters voor een volk, dat rijp bleek voor het christendom. Na overleg met de andere bisschoppen kwam Athanasios tot de voor de hand liggende conclusie dat niemand beter geschikt zou zijn voor dit ambt dan Frumentius zelf.
Deze keerde nu als bisschop naar Hamyar terug, waar zijn missiewerk tot volle ontplooiing kwam, en hij geldt daarom met recht als de apostel van Ethiopië of Hamyar. Hij is gestorven in 380.

 Een kerk in Ethiopië (christendom van miafysitische, pre-Chalcedoonse traditie)

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-662/

 Dood van Sara

 Grot Machpela in Hebron, waar Sara begraven werd

Ik weet dat we als christenen moeten vrede nastreven en alle mensen liefhebben, maar wat paus Franciscus soms doet is echt veel te ver. (zie met name vanaf minuut 4, waar paus een afgodsbeeld zegent met het kruisteken)

26. Eenvoud ten overstaan van anderen, argeloosheid, wederzijdse liefde, vreugde en nederigheid van welke aard dan ook, moeten worden vastgelegd als het fundament van de gemeenschap. Anders, door anderen te kleineren of over hen te mopperen, maken we onze arbeid nutteloos. Hij die onophoudelijk in gebed volhardt, mag de man die daartoe niet in staat is, niet kleineren, noch mag de man die zich wijdt aan het dienen van de behoeften van de gemeenschap klagen over hen die zich aan het gebed wijden. Want als zowel de gebeden als de dienst worden aangeboden in een geest van eenvoud en liefde voor anderen, zal de overvloed aan hen die toegewijd zijn aan het gebed de ontoereikendheid compenseren van hen die dienen, en vice versa. Zo blijft de gelijkheid die de heilige Paulus aanprijst in stand (vgl. 2 Kor. 8:14): wie veel heeft, hoeft niet over te hebben en wie weinig heeft, heeft geen gebrek (vgl. Exodus 16:18).

26 oktober

De heilige Athanasios van Midikia in Bithynië, aan de oever van de Hellespont, het klooster waar hij als jongeman heen was gevlucht om te ontsnappen aan de plannen van zijn vader, die een publieke loopbaan voor hem aan het voorbereiden was. Hij werd de vertrouwde helper van de heilige Niketas (3 april), vervolgens ook de econoom van het klooster en priester. Al deze taken volvoerde hij met grote ijver en vurige vroomheid. Hij is in vrede gestorven op deze dag van het jaar 814.

De heilige Athosmonnik en martelaar Joasaf was een leerling van de heilige patriarch Nifont van Constantinopel. Om zijn meeslepende prediking van het christendom werd hij in 1536 door de Turken gedood.

De heilige grootmartelaar Demetrios, de myronvloeiende, stadsbestuurder van Thessalonika, waar hij geboren was in 284. Hij was populair door zijn aantrekkelijke persoonlijkheid en zijn belangstelling voor ieder met wie hij in aanraking kwam of die een verzoek tot hem richtte. Hij had zich onderscheiden als legeraanvoerder en daarom werd hij, niettegenstaande zijn jeugdige leeftijd, aan het hoofd van het gewest gesteld.
Hij was tot het geloof gekomen, en vol ijver verkondigde hij Christus aan zijn stadsgenoten. Dit werd aan de keizer overgebracht, toen deze na zijn overwinning op de Scythen de stad bezocht. Op bevel van keizer Maximiaan werd hij in de gevangenis gesloten.
In zijn gevolg had de keizer een reusachtige kerel, Lyeos, een vechtmachine, die in het circus zijn slachtoffers, de gevangen christenen, op afschuwelijke wijze kwelde. Nestor, een jonge christen, wist door te dringen in de kerker waar Demetrios gevangen gehouden werd, en vroeg zijn zegen om het tegen Lyeos op te nemen in een prijsgevecht, dat door de keizer was afgekondigd.
Nestor ging het duel aan met de kreet: “God van Demetrios, sta mij bij” en met een vlugge beweging wist hij zijn mes te stoten in het hart van de op hem losstormende Lyeos. De woedende keizer die steeds met zijn kampvechter had gepronkt, liet Nestor onthoofden en Demetrios in de kerker met speren afmaken, in 306.
Lupos, de knecht van Demetrios, die bij de moord aanwezig was, nam diens bebloede mantel mee en verrichtte daarmee veel genezingen in de stad. Hij werd daarom gevangen genomen en onthoofd.
Daarna vloeide uit het graf van Demetrios een genezende balsem. Al spoedig werd hij gezien als de beschermheilige van Thessalonika, die door zijn aanwezigheid de stad uit velerlei rampspoed heeft gered.

Ook nu nog is de grote hallenkerk een der voornaamste heiligdommen van deze grootste stad en handelscentrum van noordelijk Griekenland.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-661/

 Verbond tussen Abraham en Abimelech in Berseba

 Bereidwilligheid van Abraham om zijn zoon Izaäk voor God op te offeren.

25. De Heer daalde af naar het menselijke niveau met zoveel liefde, goedheid en goddelijk mededogen voor ons, dat Hij het op Zich nam om de beloning van enig goed werk niet over het hoofd te zien, maar om ons stap voor stap van de kleine naar de grote deugden te leiden, zodat zelfs een kopje koud water niet onbeloond mag blijven. Want Hij zei: 'Als iemand zelfs maar een kop koud water aan iemand geeft in de naam van een discipel, ik zeg u waarlijk dat hij niet onbeloond zal blijven' (vgl. Matt. 10:42); en elders: ‘Wat je aan een van dezen hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan’ (vgl. Matth. 25:40). Alleen de handeling moet worden gedaan in de naam van God, niet om eer van mensen te ontvangen: de Heer zei, 'gewoon in de naam van een discipel', dat wil zeggen in de vreze en liefde van Christus. Degenen die goed doen met uiterlijk vertoon worden categorisch berispt door de Heer: 'Ik verzeker u, zij hebben hun beloning reeds ontvangen' (Matt. 6:2).

25 oktober

De heilige martelaren de lektor Markianos en de hypodiaken Martyrios, de secretarissen van patriarch Paulos van Constantinopel. De verbannen patriarch had hun de opdracht gegeven het volk aan te moedigen trouw te blijven aan de orthodoxie en zij werden daarom door de Arianen vermoord in 355. Later bouwde de heilige Johannes Chrysostomos een kerk tot hun eer op de plaats van hun graf bij de Melandissiapoort.

De heilige Tabitha, een bekeerlinge van de heilige Petros‚ leefde in Lydda (Palestina). Als diakones was zij een steunpilaar voor de gemeente, en haar vroegtijdige dood bracht grote ontsteltenis en droefheid teweeg. Des te groter was dan ook de vreugde toen zij door de apostel weer ten leven was gewekt (Hnd, 9, 36-43).

De heilige martelaar Anastasios de Voller, in de 3e eeuw gedood tijdens de vervolging van Diokletiaan‚ nadat hij zichzelf te Salona in Dalmatië als christen had aangegeven. Zijn lijk werd in zee geworpen, maar het spoelde aan op de kust en werd door een weduwe gevonden, die het balsemde, begroef, en te gelegener tijd een aan Anastasios, gewijde kerk bouwde op zijn graf. Er gebeurden veel wonderbare genezingen.

De heilige paus Bonifacius I. Hij werd in 418 door een deel van de clerus gekozen tot bisschop van Rome, terwijl er eveneens een tegenkandidaat werd gewijd. De heidense prefect van de stad moest een einde maken aan het schandaal, terwijl het oordeel van de keizer werd ingeroepen. Op verzoek van Bonifacius vaardigde keizer Honorius een edict uit waarin bepaald werd dat wanneer er strijd uitbrak tussen kandidaten voor het pausschap, dat dan beiden uitgesloten moesten worden en een nieuwe keuze tot stand moest worden gebracht. Op deze wijze zou voorkomen worden dat er weer een machtsstrijd zou kunnen ontstaan die zulk een schade had toegebracht aan het christelijk leven en aan de kerk.
Na een pontificaat van nog geen 4 jaar is Bonifacius gestorven in 422. Hij heeft het eerst het Gloria ingevoerd in de Goddelijke Liturgie, maar uitsluitend voor Witte Donderdag, als dankzegging voor de verzoende penitenten, die op deze dag hun vergiffenis kregen. De heilige Gregorius de Grote schreef voor dat het door de bisschop elke zondag gezegd moest worden, terwijl de priesters het uitsluitend op Pasen mochten zeggen.

De heilige Gaudentius, bisschop van Brescia. Hij was bisschop gewijd door de heilige Ambrosius van Milaan. In 405 ging hij in opdracht van paus Innocentius naar Constantinopel om te pleiten voor de in ballingschap levende Johannes Chrysostomos, echter zonder resultaat. De delegatie werd buiten de grenzen van de stad tegengehouden en kreeg niet de gelegenheid zich met de keizer in verbinding te stellen, zodat men onverrichter zake moest terugkeren. Johannes Chrysostomos liet aan Gaudentius wel een bedankbrief schrijven.
Van Gaudentius bestaan nog een aantal toespraken uit de Paastijd voor de nieuw-gedoopten, die zoveel indruk maakten dat ze geregeld werden overgeschreven. Hij is gestorven rond 410.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-660/

 Sara en Isaäk 

 De verdrijving van Hagar en Ismaël uit het huis van Abraham

24. Zij die zich vanwege hun geestelijke onvolwassenheid nog niet volledig aan het gebedswerk kunnen wijden, moeten zich ertoe verbinden de broeders met eerbied, geloof en vrome vreze te dienen. Ze zouden dit moeten doen omdat ze zo'n dienst als een goddelijk gebod en een geestelijke taak beschouwen; zij moeten geen beloning, eer of dank van mensen verwachten, en zij moeten elke klacht, hoogmoed, nalatigheid of traagheid schuwen. Op deze manier zullen ze dit gezegende werk niet bezoedelen en bederven, maar door hun eerbied, vreze en vreugde zullen ze het aanvaardbaar maken voor God.

24 oktober

De heilige martelaar Arethas en zijn medemartelaren. Arethas was een grijsaard van 95 jaar en bestuurder van de stad Negran in Arabië (Saba, het huidige Yemen). Tijdens de vervolging in het jaar 553 werd hij, omdat hij christen was, door koning Dunawan gedood met meer dan 400 anderen: priesters, monniken, monialen maar ook talloze gewone burgers. Onder hen is bekend de heilige Synkletika met haar twee dochters.

De heilige Elesbaan (Eleswoi, Eleuzoé, Caleb, Calam), koning van Auxuma, de Romeinse provincie van Ethiopië. De bewoners zijn van Arabische afkomst, waarschijnlijk nakomelingen van een invasie uit Arabia Felix. Later werden de rollen omgedraaid: Arabië werd schatplichtig aan Auxuma.
In 522 kwam de koning van Arabië in opstand en richtte een geweldige slachting aan onder de christenen. Elesbaan verzamelde een leger voor een strafexpeditie. In 525 stak hij over, met zegen van de patriarch van Alexandrië en van keizer Justinos, en behaalde een volledige overwinning. De verwoeste kerken werden weer opgebouwd, er kwamen vele bekeerlingen, en een zoon van de martelaar Arethas werd tot prins aangesteld. Helaas ging deze wederopbouw gepaard met een wrede Jodenvervolging. Het was een reactie op de actieve rol die de Joden gespeeld hadden bij de christenvervolging.
In 541 deed Elesbaan afstand van de troon en trok zich terug in een klooster in het gebergte. Hij kreeg een grot toegewezen met als enig meubilair een rieten bedmat, een waterkruik en een mand. Verder leefde hij alleen van gedroogd brood en hij sprak nooit meer iemand buiten het klooster. Zijn gouden kroon, rijk met juwelen versierd, werd opgehangen in de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem. Hij stierf in 555 en werd begraven in het klooster Beta Pantaleon‚ waar zijn graf nog altijd in ere is. De Ethiopiërs noemen zijn naam nu: Calam Negus‚ koning Calam.

De heilige Athanasios, patriarch van Constantinopel. Hij was afkomstig uit Adrianopolis en als jongeman werd hij monnik op de Athos. ln 1289 werd hij tot patriarch gekozen en hij was weldra in een felle strijd gewikkeld om de zeden te verbeteren van het hof en van de geestelijkheid. Dit wekte sterke weerstand op tegen zijn persoon, en in het vierde jaar van zijn bestuur werd door intriges bewerkt dat hij zijn werk moest opgeven. Hij trok zich op de Athos terug.
Tien jaar later werd hij in zijn ambt hersteld, en hij heeft nog acht jaar in vrede kunnen fungeren tot aan zijn dood in 1311.

De heilige abt Senoch in Touraine bij Tours. Hij was van jongsaf voor de geestelijke staat bestemd, en hij werd monnik in een door hem gestichte abdij. Er meldden zich al spoedig broeders die onder hem wilden leven, en velen bezochten hem om zijn raad te vragen.
In 572 liet hij zich overhalen zijn ouders te bezoeken. Daar brak hij met zijn ascetisch leven: hij liet zich meeslepen door de verering die hem omringde en verloor zijn monastieke ingetogenheid. Gregorius, de heilige bisschop van Tours, bracht hem op het rechte pad terug. Senoch keerde terug naar zijn kluis om die nooit meer te verlaten en bedreef zware boetedoeningen, tot hij daarin door de heilige Gregorius gematigd werd. Opnieuw was hij een steun voor de armen en zieken die hem bezochten, en God verleende hem de gave van genezingen. Toen werd hij zelf door ziekte getroffen en Senoch overleed, in het jaar 597. Zijn leven wordt verhaald door de heilige Gregorius van Tours, die er grotendeels zelf getuige van is geweest.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-659/

 De dochters van Lot en hun vader. Het schilderij gaat over de gebeurtenissen beschreven in Genesis 19:30-38

 Koning Abimelech van Gerar geeft Sara aan Abraham terug. De handeling vindt plaats bovenaan de trappen voor het paleis van de koning. De koning staat rechts met een tulband op het hoofd en gekleed in een lange hermelijnen mantel. Achter hem hogepriesters en soldaten. Links Abraham met een hond.

23. De persoon die zich volledig aan de zonde heeft overgegeven, geeft zich met genot en plezier over aan onnatuurlijke en schandelijke hartstochten - losbandigheid, onkuisheid, hebzucht, haat, bedrog en andere vormen van ondeugd - alsof ze natuurlijk zijn. De oprechte en vervolmaakte christen daarentegen neemt met veel plezier en geestelijk genoegen, moeiteloos en zonder belemmering deel aan alle deugden en alle bovennatuurlijke vruchten van de Geest - liefde, vrede, geduldig uithoudingsvermogen, geloof, nederigheid en het hele echt gouden melkweg van deugd - alsof ze natuurlijk zijn. Hij vecht niet langer tegen de hartstochten van het kwaad, want hij is er door de Heer totaal van verlost; terwijl hij van de gezegende Geest de volmaakte vrede en vreugde van Christus in zijn hart heeft ontvangen. Van zo iemand kan worden gezegd dat hij de Heer aanhangt en één geest met Hem is geworden (vgl. 1 Kor. 6:17).

23 oktober

De heilige Ignatios, patriarch van Constantinopel, van 846-877. Hij was een zoon van keizer Michaël en van jongsaf een vrome monnik. Na tien jaar werd hij om zijn kritiek op Bardas‚ de losbandige oom van de keizer, in ballingschap gezonden naar het eiland Terebinthos‚ Zijn plaats werd toen ingenomen door de heilige Fotios. Na wederom tien jaar werd deze afgezet en werd Ignatios onder de volgende keizer teruggeroepen; en na het laatste tiental jaren van zijn bestuur is Ignatios in vrede ontslapen‚ 78 jaar oud.

De heilige Nikeforos stichtte in Constantinopel het klooster van Charsias‚ genoemd naar een hoge beambte die de bouw bekostigd had ten tijde van keizer Theodosios de Jongere (408-450).

De heilige Petronios leefde in Egypte in de 4e eeuw. Hij verliet zijn rijke familie en werd leerling van de heilige Pachomios de Grote. Velen van zijn familieleden traden later eveneens in het klooster en brachten rijke goederen aan het klooster van Pachomios, dat zich geweldig uitbreidde. Petronios werd door Pachomios op zijn sterfbed aangewezen als zijn opvolger, maar hij stierf enkele dagen later eveneens aan de pest die toen de kloosters decimeerde.

De heilige apostel Jakobos, de Broeder des Heren en eerste bisschop van Jeruzalem. Men neemt aan dat hij een zoon was uit een vorig huwelijk van de heilige Jozef de timmerman. Om zijn strikte naleving van de Wet werd hij “de rechtvaardige” genoemd en aan het hoofd gesteld van de jonge kerk in Jeruzalem. Daardoor had hij de beslissende stem bij het eerste concilie, toen de apostelen beraadslaagden of ook onbesnedenen in de kerk konden worden opgenomen in het jaar 36.
Hij heeft een aan alle christenen” gerichte” vermaning geschreven die daarom als een van de “Katholieke Brieven” in het Nieuwe Testament een plaats heeft gevonden. Hij corrigeert daarin bepaalde misvattingen die het gevolg waren van slecht begrepen uitdrukkingen van de heilige Paulos betreffende de overheersende rol van de genade: Geloof zonder werken is een dood geloof.
Hij spreekt daarin eveneens over de ziekenzalving en over de trouw van God. Ook de oudste vorm van de Goddelijke Liturgie staat op zijn naam. Deze is later bewerkt door de heilige Basilios de Grote, en nog eens door de heilige Johannes Chrysostomos.
Om zijn steun aan het missiewerk onder de heidenen van de heilige Paulos, werd Jakobos van de hoge tempelmuur gesmeten, gestenigd, en met knuppels doodgeslagen in het jaar 61 of 62. Op zijn knieën zag men toen dikke eeltbulten, ontstaan door zijn gewoonte om dagelijks urenlang geknield te bidden voor de aan hem toevertrouwde gelovigen. Vele Joden geloofden dat de enkele jaren later gevolgde verwoesting van de Tempel de straf was voor deze moord.

De heilige priester-martelaar Theodoretos van Antiochië werd onder de afvallige gouverneur aan zware folteringen onderworpen, nadat hij geweigerd had het kostbare altaargerei uit te leveren, dat hem was toevertrouwd. Tenslotte werd hij onthoofd in 362.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-658/

 Gods engelen treffen de Sodomieten met blindheid nadat die erop uit waren om hen te vernederen met homoseksuele verkrachting.

 Vernietiging van Sodom en Gomorra. De vlucht van Lot en zijn gezin naar Sigor en het tragische einde van de vrouw van Lot.

22. Tenzij nederigheid en liefde, eenvoud en goedheid ons gebed regelen, kan dit gebed - of liever, deze schijn van gebed - ons helemaal niet baten. En dit geldt niet alleen voor het gebed, maar voor alle arbeid en ontberingen die worden ondernomen ter wille van de deugd, of dit nu maagdelijkheid, vasten, waken, psalmdienst, dienst of enig ander werk is. Als we niet zien in onszelf de vruchten van liefde, vrede, vreugde, eenvoud, nederigheid, zachtmoedigheid, argeloosheid, geloof, verdraagzaamheid en vriendelijkheid, dan verdragen we onze ontberingen zonder enig doel. We accepteren de ontberingen om de vruchten te plukken. Als de vruchten van liefde niet in ons zijn, is onze arbeid nutteloos. In zo'n geval verschillen we in niets van de vijf dwaze maagden: omdat hun hart hier en nu, in dit huidige leven, niet gevuld was met geestelijke olie - dat wil zeggen met de kracht van de Geest die werkzaam is in de deugden waarvan we hebben gesproken - ze werden dwazen genoemd en werden verachtelijk uitgesloten van de koninklijke bruidskamer, zonder enige beloning te genieten voor hun inspanningen om hun maagdelijkheid te behouden (vgl. Matt. 25:1-13). Wanneer we een wijngaard cultiveren, wordt al onze aandacht en arbeid gegeven in de verwachting van de wijnoogst; als er geen wijnoogst is, heeft al ons werk geen zin. Evenzo, als we door de werking van de Geest in onszelf niet de vruchten van liefde, vrede, vreugde en de andere eigenschappen die door de heilige Paulus worden genoemd (vgl. Gal. 5,22) waarnemen en kunnen dit niet met alle zekerheid en geestelijke bewustzijn bevestigen, dan is onze arbeid ter wille van de maagdelijkheid, gebed, psalmdienst, vasten en wake nutteloos. Want, zoals we zeiden, onze inspanningen en ontberingen van ziel en lichaam moeten worden ondernomen in afwachting van de geestelijke oogst; en wat de deugden betreft, bestaat de oogst uit geestelijk genot en onvergankelijk genoegen dat in het geheim door de Geest actief is gemaakt in trouwe en nederige harten. Dus het werk en de ontberingen moeten worden beschouwd als het werk en de ontberingen en de vruchten als vruchten. Mocht iemand door gebrek aan geestelijke kennis denken dat zijn werk en ontberingen vruchten van de Geest zijn, dan zou hij moeten beseffen dat hij zichzelf voor de gek houdt en zichzelf op deze manier de werkelijk grote vruchten van de Geest berooft.

22 oktober

De heilige Awerkios (Aberkios), bisschop van Hiërapolis, de apostelgelijke om zijn prediking in Syrië, Mesopotamië en Klein-Azië, waar hij door de kracht van zijn woord, ondersteund door wonderen, veel bekeerlingen maakte. Hij is gestorven in 167.

De heilige bisschop-martelaar Alexander met zijn mede-martelaren: de soldaat Heraklios, en nog vier vrouwen: Anna, Elisabeth, Theodota en Glykeria, die zich bekeerd hebben bij het zien van de standvastigheid van bisschop Alexander. Zij hebben geleden te Heraklea (Adrianopolis)‚ tegen het einde van de 2e eeuw.

De heilige woestijnvader Lot in Egypte‚ 4e eeuw. Hij was de leraar van de heilige Petros de Egyptenaar (27 januari). Hij was er getuige van hoe abba Jozef zijn handen in gebed ten hemel hief, terwijl vlammen ontsproten aan zijn vingers. En hij begreep toen dat de ware monnik voor zichzelf moet zijn als een verterend vuur.

De heilige woestijnmonnik Rufos leefde in Egypte rond het einde van de 4e eeuw. Hij legde zich in het bijzonder toe op de algehele gehoorzaamheid om volkomen afstand te doen van de eigen wil.

De heilige Donatus, bisschop van Fiésole, bij Florence. Hij was een Ierse pelgrim, op bedevaart naar de apostelgraven in Rome. Op de terugweg passeerde hij Fiésole‚ waar het volk bijeen was om een nieuwe bisschop te kiezen. Donatus, klein van gestalte en op geen enkele manier imposant, werd door wonderbare verschijnselen aangeduid als de drager van Gods genade. Hij werd toen bij acclamatie tot bisschop gekozen en is enkele tientallen jaren later gestorven rond 874. Hij had een bijzondere gave voor het christelijk onderricht en werd daarom gewaardeerd door de Frankische koningen.

De heilige Markos, bisschop van Jeruzalem, de eerste bisschop uit de heidenen die daar de kerk bestuurde. Toen na de verwoesting van Jeruzalem de joodse christenen zich niet mochten vestigen in het op die plaats gebouwde Aelia Capitolina, ontstond daar een heiden-christen gemeente onder bisschop Markos. Hij is gestorven in 150.

De heilige Moderan (Moran), bisschop van Rennes. Hij was van kind af bestemd voor een kerkelijke loopbaan en daarom toevertrouwd aan de bisschop van Rennes. In 703 werd Moran zelf bisschop van Rennes. Daar had hij grote moeilijkheden met de graaf van dat gebied, die zijn werk op alle mogelijke manieren bemoeilijkte. Na een oponthoud in Rome besloot Moran afstand te doen van zijn zetel in Rennes. Daarna vestigde hij zich op de Monte Bardone, een van de mooiste plekken in Noord-Italië, waar hij een klooster bouwde, dat Berzetto genoemd wordt. Daar is hij ook gestorven in 730.

Heden ook de gedachtenis van de icoon van de heilige Moeder Gods van Kazan. Het feest is ingesteld ter gedachtenis van de redding van Moskou uit de hand van de Polen in 1612.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Filippus, bisschop van Fermo in Piceno; Eucharius, bisschop van Toul; en Vallierus, aartsdiaken te Langres, 4e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-657/

 Instelling van besnijdenis. Besnijdenis van alle mannen in het huis van Abraham. Zie wat besnijdenis is https://www.spectrumhealthlakeland.org/health-wellness/health-library/GetImage/450362

Drie Goddelijke gasten bij Abraham

1. Liefde is een heilige staat van de ziel, die haar in staat stelt kennis van God boven al het geschapene te waarderen. We kunnen zo'n liefde niet blijvend bezitten zolang we nog aan iets werelds gehecht zijn. (blz. 280)

21 oktober

De heilige Hilarion de schimonach, metropoliet van Kiev. Als priester van het dorp Berestowa was hij als monnik aangenomen door de heilige Antonios, de stichter van het Holenklooster. In 1051 werd hij metropoliet van Kiev; hij is gestorven in 1066.

De heilige Johannes van Monemvasia in de Peloponnesos, werd als kind geroofd door invallende Albanezen, en als slaaf verkocht aan een Turk te Larissa in Thessalië. Deze had zelf geen kinderen en wilde de 15-jarige Johannes adopteren. Deze moest dan natuurlijk wel zijn geloof afzweren. Toen hij weigerde de islam aan te nemen werd hij door zijn meester eerst uitgehongerd en daarna in woede met een zwaard doorstoken, zodat hij na enkele dagen stierf in 1773. Er bevindt zich een reliek van deze heilige in het klooster in Asten.

De heilige monnik Filotheos uit Chrysopolis in Macedonië (dicht bij het tegenwoordige Kavalla)‚ in de 14e eeuw. Zijn vader, afkomstig uit Klein-Azië, stierf toen hij nog een kind was, en met zijn broer bleef hij alleen met hun moeder. Bij een razzia werden zij door de Turken gevangen genomen toen dezen weer een groep Griekse kinderen roofden. Een groot deel verloochende het geloof en werd ingelijfd bij het Janitsaren-legioen. Filotheos en zijn broer bleven standvastig en dus in de gevangenis. Daar verscheen hun korte tijd later de heilige Moeder Gods die hen wonderdadig bevrijdde en de opdracht gaf monnik te worden in het aan haar gewijde klooster in Neapolis.
De twee jongens slaagden daarin: zij vonden het klooster zonder aangehouden te worden, en werden gastvrij opgenomen. Zij toonden zich zo ijverig dat ze weldra het monnikskleed ontvingen met als opdracht de zorg voor de kerk. Intussen was de moeder in haar verdriet eveneens moniale geworden in Neapolis, en ter gelegenheid van een gemeenschappelijk kerkfeest vond er een grote ontmoeting plaats, en met verdubbelde vreugde hervatten alle drie hun monastiek leven.
Dit contact met een vrouwenklooster bracht voor de jongere mensen toch bepaalde moeilijkheden mee: een van de zusters drong‚ zich bij Filotheos op en hij voelde zich genoodzaakt uit te wijken. Hij ging nu naar de Athos en werd aanvaard in het klooster Dionissiou.
Nadat hij daar verschillende jaren in volstrekte gehoorzaamheid aan iedereen had geleefd, kreeg hij zegen om als kluizenaar te gaan wonen. Maar het duurde niet lang of hij ging met drie anderen samenleven in een kleine skite. Daar leidde hij een leven van mystiek gebed totdat hij ontsliep in de ouderdom van 84 jaar.
Filotheos had zijn leerlingen opdracht gegeven zijn dode lichaam ergens in het bos te laten liggen, opdat het onbekend door de dieren verteerd zou worden, maar een monnik van Dionissiou‚ die langs de kust aan het vissen was, zag licht als van een brand tussen de bomen schijnen en vond het lichaam. Toen werd het plechtig naar het klooster gebracht en door allen vereerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-656/

 Abraham en Melchisedek

 Hagar en Ismael in de woestijn.

De motivatie van een ziel is op de juiste manier geordend wanneer haar verlangende kracht ondergeschikt is aan zelfbeheersing, wanneer haar opruiende kracht haat afwijst en vasthoudt aan liefde, en wanneer haar intelligentievermogen, door gebed en spirituele contemplatie, op weg is naar God. (Maximus de Belijder)

20 oktober

De heilige martelaar Artemios is onder Juliaan de Afvallige in 363 ter dood gebracht op beschuldiging de heidense tempels te hebben beroofd. Maar als prefect van Egypte en fanatiek Ariaan had hij ook orthodoxe kerken verwoest en hij was de hardnekkige vervolger van de grote Athanasios, die hij voortdurend voor zich uitjaagde door zijn huiszoekingen in de Egyptische woestijnkloosters. Maar toen Juliaan het heidendom wilde herstellen protesteerde Artemios en verweet hem zijn wreedheid tegen alle christenen. Deze ontstak in woede en liet hem onder folteringen ter dood brengen.
Als slachtoffer van Juliaan is Artemios in de heiligenkalender terecht gekomen.

De heilige Gerasimos de Nieuwe, monnik op de Athos en in Jeruzalem‚ gestorven op het eiland Kefalonië in 1579. Eigenlijk was hij zijn hele leven op trektocht. Hij was geboren in het jaar 1509 in Trikala van de Peloponnesos‚ kreeg een religieuze opvoeding en was een briljant student in de Heilige schriften. Vervolgens trok hij naar Zakynthos en vandaar doorkruiste hij geheel Griekenland, van klooster tot klooster en van kluizenaar tot kluizenaar. Tenslotte kwam hij op de Athos, waar hij gedurende verschillende jaren hetzelfde systeem toepaste. Hij kreeg er de grote monnikswijding en legde zich in steeds sterkere mate toe op de ascese.
Maar ook op de Athos vond Gerasimos geen blijvende rust. Hij vertrok naar het Heilige Land. In Jeruzalem ontving hij de priesterwijding en diende een twaalftal jaren in het patriarchaat. Eens trok hij in de Grote Vasten naar de woestijn en bracht daar veertig dagen door in volkomen onthouding en voortdurend gebed op de berg waar volgens de overlevering ook Christus had gevast.
Tenslotte verliet hij Jeruzalem, leefde even op de Sinaï en trok toen naar Alexandrië vanwaar hij heel Egypte doorkruiste. Via Kreta kwam hij terug op Zakynthos waar hij vijf jaar doorbracht in een afgelegen grot, waar hij van planten leefde. Op den duur kwamen steeds meer mensen hem opzoeken en Gerasimos voelde zich verplicht verder te trekken.
Opnieuw begon zijn zwerftocht. Zes jaren verbleef hij in een kleine grot op het eiland Kefalonië, maar ook daar vond hij het te druk worden. Nu was de beurt aan het eiland Omala waar hij zich installeerde bij een klein kerkje met een wonderdadige icoon. Eerst nu kreeg hij de innerlijke overtuiging dat hij leerlingen kon aannemen. Een groep van 25 meisjes stelde zich onder zijn leiding en zo werd het kerkje een klooster met de naam: Nieuw-Jeruzalem. Gerasimos wist de monialen zo te bezielen dat men van hen sprak alsof er engelen samenwoonden.
Intussen had Gerasimos een hoge leeftijd bereikt en hij naderde het einde van zijn dagen. Hij voorzegde de dag van zijn overlijden, en na een laatste samenkomst gaf hij zijn ziel terug aan de Heer op het feest van de Ontslaping der Moeder Gods, 15 augustus 1579. Zijn gedachtenis wordt gevierd op de dag van de overbrenging van zijn wonderdoende relieken. Zijn onbedorven lichaam ligt in een glazen kist in het door hem gestichte klooster, waar vele pelgrims hem nog steeds komen vereren en zijn voorspraak vragen. Op de Athos wordt zijn gedachtenis gevierd op de 16e augustus.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-655/

Abraham en Lot verdelen het land onder elkaar.

 Abraham in gesprek met God

21. Hij die het gebed cultiveert, moet strijden met alle ijver en waakzaamheid, alle uithoudingsvermogen, alle strijd van ziel en lichaam, zodat hij niet traag wordt en zich overgeeft aan afleiding van gedachten, overmatige slaap, lusteloosheid, zwakte en verwarring, of zich verontreinigt met onstuimige en onfatsoenlijke suggesties, zijn geest overgevend aan dit soort dingen, tevreden met alleen maar staan of knielen voor een lange tijd, terwijl zijn intellect ver weg dwaalt. Want tenzij iemand is getraind in strikte waakzaamheid, - zodat hij, wanneer hij wordt aangevallen door een stroom van nutteloze gedachten, ze allemaal beproeft en zift, altijd verlangend naar de Heer, - wordt hij gemakkelijk op vele onzichtbare manieren door de duivel verleid. Bovendien kunnen zij die nog niet in staat zijn om te volharden in het gebed gemakkelijk arrogant worden, waardoor de machinaties van het kwaad het goede werk waarmee ze bezig zijn, vernietigen en maken ervan cadeau aan de duivel.

19 oktober

De heilige profeet Joël, de tweede van de kleine Profeten, uit de stam Ruben, in de 5e eeuw voor Christus. Hij voorspelde de verwoesting van Jeruzalem‚ maar ook de uitstorting van de Heilige Geest (deze profetie wordt uitvoerig aangehaald in de Handelingen bij het Pinksterwonder) en direct daarop de voorzegging van de ondergang der wereld in “bloed, vuur en paddenstoelen van rook…” Dicht bij het einde staat de messiaanse profetie “In die dagen druipt zoetheid van de bergen af, de heuvelen stromen van melk en honing…”

De heilige Varos en zes monniken ter dood gebracht in Opper-Egypte in 307, tijdens de vervolging van Galerius Maximianus, de schoonzoon van Diokletiaan. De monniken waren gevangen genomen en lagen zonder enig voedsel in de gevangenis, de voeten in het blok gesloten. Eén van hen was reeds gestorven, toen Varos, een christen-officier, hen na acht dagen bezocht en hun brood bezorgde. Toen de zes voor de rechter werden gebracht, vroeg deze naar de zevende man. Toen sprong Varos over de balustrade en meldde zich. Het feit dat het een soldaat was, wekte de woede op van de gouverneur. Hij liet Varos uiteenrekken en zo wreed geselen dat de monniken begonnen te wenen. Varos schreeuwde naar de monniken en vroeg hen voor hem te bidden dat hij mocht stand houden in de foltering. De gouverneur vroeg spottend aan de monniken waarom ze weenden als ze overtuigd waren dat Varos het eeuwige leven binnenging. Zij antwoordden dat zij treurden om de pijnen die hij moest verduren, maar dat zij er niet in het minst aan twijfelden dat hij de onsterfelijke heerlijkheid zou winnen. Intussen bleven de beulen hem verscheuren, totdat hij stierf onder hun handen. De gouverneur gaf toen bevel het lijk voor de honden te werpen. De monniken werden afgemaakt met het zwaard.
De heilige Kleopatra (Cleopatra), een christin uit Syra, wist het lichaam van Varos in handen te krijgen. Ze verborg het in haar huis, en transporteerde het, twee dagen later, in een baal wol naar haar bezit in Syra, aan de voet van de Taborberg en begroef de martelaar in het grafmonument van haar vader. Het gerucht verspreidde zich in het rond en velen vonden genezing bij het graf. Jaren later bouwde zij, na een deel van haar bezittingen te hebben verkocht, met de opbrengst een kerk tot eer van de heilige Varos.
Haar zoon Johannes stierf op de dag van de inwijding maar Kleopatra werd in haar droefheid getroost doordat hij haar in een visioen verscheen, gekroond met de krans der zaligheid, samen met de heilige Varos. Zijzelf is gestorven tegen 327.

De heilige Johannes van Rila leefde in ascese in het gebergte Rila in Bulgarije (ten zuiden van Sofia) op de top van een rots, in een ontoegankelijke grot. Er kwamen desondanks steeds meer leerlingen, en voor hen bouwde hij een kerk en cellen, die op den duur uitgroeiden tot een klooster dat grote bekendheid zou verwerven en dat bestaat tot in onze tijd. Hij stierf in het jaar 946, 70 jaar oud. Het klooster werd in 1947 door de staat in beslag genomen en omgebouwd tot een metereologisch waarnemingsstation. (zie ook 18 augustus)

De heilige hiëromartelaar Sadoth (Sadoc) en 128 anderen, die in Perzië ter dood zijn gebracht tijdens de ontzettende vervolging onder Sapor lI, in het jaar 342. Sadoth was bisschop van Seleucië en werd in een droom gewaarschuwd dat hij spoedig de marteldood zou moeten ondergaan. In een vurige preek wekte hij de gelovigen op moedig hun getuigenis af te leggen.
Het duurde niet lang of de bisschop werd gearresteerd en 128 andere priesters, diakens‚ monniken en monialen. Zwaar geboeid werden zij vijf maanden gevangen gehouden en in die tijd driemaal aan onmenselijke folteringen onderworpen, doch niemand liet zich overhalen tot de eredienst van de zon. Tenslotte werden zij zingend naar het executie-veld gevoerd om onthoofd te worden, en hun lofzangen hielden pas op toen het laatste hoofd gevallen was.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-654/

 Abraham en Sarrah in Egypte

 Abraham en Sara in het paleis van de farao, schilder Giovanni Muzzioli, 1875.

20. Niet alleen draagt de heilige Paulus ons op om onophoudelijk te bidden en te volharden in het gebed (vgl. 1 Thess. 5:17; Rom. 12:12), maar ook de Heer wanneer Hij zegt dat God hen zal rechtvaardigen die Hem dag en nacht aanroepen (vgl. Lukas 18:7) en raadt ons aan om te waken en te bidden (Matt. 26:41). We moeten daarom altijd bidden en de moed niet verliezen (vgl. Lukas 18:1). Korter gezegd: wie volhardt in het gebed moet veel strijd leveren en zich meedogenloos inspannen om de vele obstakels te overwinnen waarmee de duivel zijn ijver probeert te belemmeren - obstakels zoals slaap, lusteloosheid, lichamelijke verdoving, afleiding door gedachten, verwarring van intellect, zwakte, enzovoort, om over kwellingen nog maar te zwijgen, en ook de aanvallen van de boze geesten die gewelddadig tegen ons vechten, ons tegenwerken en proberen te voorkomen dat de ziel God nadert wanneer ze Hem werkelijk en onophoudelijk zoekt.

18 oktober

Marinos de Oudere, heeft als grijsaard het lijden ondergaan tijdens de vervolging van Diokletiaan (284-304) te Anasarba in Kilikië

De heilige martelaren Gabriel en Kermidolis woonden in Egypte naast een moskee, en werden ervan beschuldigd vuil over de muur van de moskee geworpen te hebben. Zij werden in 1522 voor het gerecht gedaagd en toen zij weigerden de islam aan te nemen werden zij zo geslagen en mishandeld dat zij stierven. Hun lichamen werden verbrand; de as werd aan de christenen verkocht en plechtig overgebracht naar de kerk van de heilige Nikolaas.

De heilige vaders Simeon en zijn broeder Theodoros en hun helpster Eufrosyne, stichters van het grotklooster Mega Spileon in de Peloponnesos. Simeon en Theodoros, afkomstig uit Thessalonika‚ hadden zich van jongsaf gewijd aan het ascetische leven. Na een pelgrimstocht door het Heilige Land hadden zij in Jeruzalem een visioen waarin de heilige Moeder Gods hun opdroeg haar wonderdadige icoon terug te vinden, die geschilderd was door de heilige Lukas en tijdens de vervolging in Griekenland verborgen was.
In de Peloponnesos ontmoetten zij het herderinnetje Eufrosyne, die een door plantengroei verborgen grot had ontdekt, waarin zich een icoon van de heilige Moeder Gods bevond. Simeon en Theodoros gingen daarheen en bouwden een klooster tegen de steile grotwand, dat nog steeds een van de meest vereerde en bezochte bedevaartplaatsen van Griekenland is. De met bijenwas geschilderde icoon bevindt zich in de kerk en heeft grote branden doorstaan ofschoon de zilveren riza, waarmee de icoon bedekt was, door de hitte was gesmolten. De oorsprong van het klooster verliest zich in het duister van de historie, oorspronkelijke documenten zijn door brand of tijdens de Turkse overheersing verdwenen. Sommige bronnen spreken over de 4e eeuw, maar waarschijnlijker lijken andere die verwijzen naar de 9e eeuw.

De heilige vorst Petros van Tsetinië, metropoliet van Montenegro, 1749-1830. Als jongen van 12 jaar werd hij monnik, maar in 1782 werd hij aangewezen om tegelijk metropoliet en vorst van Montenegro te zijn. Hij slaagde erin de vijandige clans met elkaar te verzoenen, en was daardoor in staat het hoofd te bieden aan het leger van Napoleon en de overwinning te behalen in de beroemde slag bij Boka in Dalmatië. Hij stelde strenge eisen aan zichzelf, maar was heel verdraagzaam wat betreft de zwakheden van anderen. Hij bleef leven als een eenvoudig monnik, woonde in een kleine cel en deed zijn ascetische oefeningen. Zijn wonderwerkende relieken worden in het klooster bewaard.

De heilige martelaar Athenodoros, broeder van de heilige Gregorios de Wonderdoener, en na hem bisschop van Neocaesarea in Pontus. Hij was vooral een man van de wetenschap en werd ter dood gebracht tijdens de vervolging van Aurelianus.

De heilige diaken Jacobus uit Italië, die stand hield in York toen de heilige Paulinus zich op de vlucht had laten jagen door de invallen van de wrede Penda met zijn Merciërs, waarbij de heilige koning Edwin de dood op het slagveld had gevonden. Hij hield een kleine groep christenen bijeen gedurende de jaren van het schrikbewind, maar hij maakte het nog mee dat onder koning Oswald de heilige Aidan van Iona het land weer tot Christus terugbracht. Jacobus is gestorven rond 640.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-653/

 Vertrek van Abraham uit Ur naar Kanaän

19. Net zoals het werk van gebed groter is dan ander werk, zo vereist het ook meer inspanning en aandacht van de persoon die er vurig aan toegewijd is, opdat de duivel hem dit niet zou ontnemen zonder dat hij zich ervan bewust is. Hoe groter het goede dat iemand onder zijn hoede heeft, hoe groter de aanvallen die de duivel op hem uitvoert; daarom moet hij streng waken, zodat vruchten van liefde en nederigheid, eenvoud en goedheid - en, samen met hen, vruchten van onderscheidingsvermogen - dagelijks kunnen groeien vanuit de standvastigheid van zijn gebed. Deze zullen zijn vooruitgang en toename in heiligheid duidelijk maken, en zo anderen aanmoedigen soortgelijke inspanningen te leveren.

17 oktober

De heilige profeet Hosea uit de stam Issachar was de eerste der zgn. Kleine Profeten. Hij volbracht zijn opdracht vanaf ongeveer het jaar 750 onder de koningen van Juda, Achaz en Ezechias‚ terwijl Jeroboam II koning over lsraël was. Hij is gestorven in 725 vóór Christus. Zijn prediking was vooral een aanklacht over de ontrouw van het volk dat niet wilde beantwoorden aan de trouwe en tedere liefde van God. Zoals Hosea ook in zijn eigen leven moest ervaren hoe bitter het is om de ontrouw te verduren van zijn eigen vrouw.

De heilige Lazaros, bisschop van Cyprus, wordt vereenzelvigd met Lazaros, de broeder van Martha en Maria, die door de Heer uit de dood werd opgewekt toen hij reeds vier dagen in het graf verbleef. Zijn grafopschrift luidde: “Lazaros Tetraïmeros", dwz. de Vierdaagse. Toen de aan hem gewijde kapel in zijn bisschopsstad Kition vervallen raakte, werd deze in 891 vervangen door een schitterende kathedraal.

De heilige martelaar Andreas van Kreta, waar hij leefde als monnik. Hij hoorde hoe de keizer, Konstantinos Kopronymos (741-775), met sadistisch geweld de verering van de iconen wilde uitroeien. Diep getroffen ging hij op reis naar Constantinopel om de waarheid hierover te weten te komen. Hij kwam aan het paleis ‘Heilige Mamas’‚ buiten de stadspoort, waar de keizer juist bezig was met het laten folteren van zijn slachtoffers. Andreas drong naar voren tot de troon, waar de keizer in zijn prachtgewaden zich verlustigde in het bloedbad, en in woedende verontwaardiging riep hij hem toe: “Gij keizer, durft ge uzelf een christen te noemen?” En tot het volk riep hij: “Kijk naar die verminkte en bloedende lichamen: dat zijn de ware strijders van Christus, de trouwe zielen, vervuld van liefde en toewijding voor hun Heer!” Nu werd Andreas gegrepen en verscheurd, en met ingeslagen gezicht door de stad gesleept, tot een visser met zijn speer een einde aan zijn leven en zijn lijden maakte in 767.

De heilige Susanna (Shushanik – lelie), die leefde van 409 tot 460, was de Armenische vrouw van een Georgische prins die door de Perzen was aangesteld als consul over Gruzië. Zij hadden drie zoons en een dochter. Terwille van zijn positie verloochende de prins zijn geloof, ging over tot het Mazadaïsme en nam een Perzische vrouw. Hij beloofde aan de sjah dat ook zijn eerste vrouw en zijn kinderen tot dit geloof zouden overgaan. Toen Susanna dit vernam, vluchtte zij met de kinderen naar de kerk. Na valse beloften keerde zij naar het paleis terug maar werd mishandeld toen zij aan Christus trouw wilde blijven. Bij afwezigheid van de koning, werd zij opgesloten in het paleis van de bisschop, en na zijn terugkomst werd zij met ruw geweld teruggesleept en zwaar geboeid, zonder enige kleding, gevangen gehouden op water en brood. In het zevende jaar van haar mishandelingen is zij gestorven, nadat zij op het laatst de heilige Communie had ontvangen uit de handen van de bisschop. Haar laatste woorden waren: “Heer Jezus, ontvang de geest van Uw dienstmaagd.”

De heilige martelaar Hero, bisschop van Antiochië. Hij was de diaken van de heilige Ignatios, en zijn opvolger na diens marteldood. Hij heeft de zetel van Antiochië 20 jaar gediend en is gestorven in 128. Over zijn dood is echter niets nader bekend.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-652/

 Toren van Babel (impressie van de kunstenaar) en de taalverwarring 

18. De kroon op elke goede inspanning en de hoogste prestatie is ijver in gebed. Doordat God ons leidt en een helpende hand biedt, komen we de andere deugden te verwerven. Het is in gebed dat de heiligen gemeenschap ervaren in de verborgen energie van Gods heiligheid en innerlijke eenheid ermee, en hun intellect zelf wordt door onuitsprekelijke liefde in de aanwezigheid van de Heer gebracht. ‘Gij hebt mijn hart verblijd’, schreef de psalmist (Ps. 4:7); en de Heer Zelf zei dat 'het koninkrijk der hemelen in u is' (vgl. Lukas 17:21). En wat betekent het koninkrijk dat binnenin is, behalve dat de hemelse blijdschap van de Geest duidelijk op de deugdzame ziel is gestempeld? Want al in dit leven krijgt de deugdzame ziel door actieve gemeenschap in de Geest een voorproefje en een voorspel van de verrukking, vreugde en geestelijke blijdschap die de heiligen zullen genieten in het eeuwige licht van het koninkrijk van Christus. Dit is iets wat de heilige Paulus ook bevestigt: ‘Hij troost ons in onze verdrukkingen, zodat wij anderen kunnen troosten in elke verdrukking door de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost zijn’ (2 Kor. 1:4). En passages in de Psalmen wijzen eveneens op deze actieve blijdschap en troost van de Geest, zoals: 'Mijn hart en mijn vlees hebben zich verblijd in de levende God' (Ps. 84:2. LXX); en: ‘Mijn ziel zal gevuld worden met merg en vet’ (Ps. 63:5).