Modestus

Hierbij presenteer ik citaten uit de bloemlezing uit de waardevolle ascetische werken genaamd Filokalia. De citaten hier zijn vermoedelijk van Makarius van Egypte  vertaald uit het Engelse editie van Filokalia. Het zijn beweringen met een diepe betekenis. Ze brengen de spirituele en ascetische ervaring over die gedurende tientallen jaren door de strijders van Christus is opgebouwd. Ze brengen het wereldbeeld van heremietmonniken over en onthullen het pad dat ze hebben afgelegd naar spirituele perfectie, volledige zuivering door het vuur van de Heilige Geest, om de contemplatie van God te krijgen met de spirituele ogen van het hart ... We kunnen ze niet volledig imiteren, maar we kunnen hun instructies gedeeltelijk toepassen in ons leven in de wereld. Om dit te doen, moeten we naar hun woord luisteren en ermee ons laten inspireren.
Aandacht ❗ Het lezen van de Philokalia kan je leven veranderen door je ogen te openen voor de spirituele realiteit.

Ik heb niet elke dag de tijd voor dit werk, maar wel af en toe. 

De heilige Makarios de Grote leefde van 300 tot 390. ln zijn jeugd was hij een herdersjongen maar toen hij daarna monnik wilde worden, presten zijn ouders hem tot een huwelijk. Later vond hij toch de mogelijkheid om als kluizenaar te gaan leven in de woestijn, eerst bij Nitria, later in de nog afgelegener woestijn bij de berg Sketis. Op veertigjarige leeftijd werd hij priester gewijd voor de monniken die zich daar langzamerhand hadden gevestigd. In de verschillende woestijnen van Egypte leefden in die tijd zo’n 5000 kluizenaars. Tijdens de ariaanse overheersing werd hij verbannen naar het Nijl-eiland‚ maar toen hij daar de gehele bevolking tot het christendom had gebracht, liet men hem weer naar zijn oude standplaats terugtrekken. Door deze ervaringen begon hij tevreden over zichzelf te worden; toen liet God hem zien hoe twee gewone huisvrouwen uit de stad, die wel naar het geestelijk leven verlangden maar geheel in beslag genomen waren door hun gezin, grotere verdienste bij God bezaten dan hijzelf met al zijn zichtbare heiligheid. Bekend is ook van hem een merkwaardige ervaring: een schedel die door de wind was blootgewoeld in de woestijn, sprak tot hem en zei afkomstig te zijn van een afgodspriester die in de hades was, maar dat de smarten van de hadesbewoners gelenigd werden wanneer voor hen gebeden werd. Verder bezitten we van Makarios nog verschillende gebeden en een waardevolle verzameling van 50 homilieën over het geestelijk leven, die volgens sommigen eigenlijk van de heilige Antonios afkomstig zijn. Bron

1. We ontvangen redding door genade en als een goddelijke gave van de Geest. Maar om de volledige mate van deugdzaamheid te bereiken, moeten we ook geloof en liefde bezitten, en strijden om onze vrije wil met integriteit uit te oefenen. Op deze manier beërven we het eeuwige leven als gevolg van zowel genade als gerechtigheid. We bereiken de laatste fase van spirituele volwassenheid niet door goddelijke kracht en genade alleen, zonder dat we enige moeite doen; maar aan de andere kant bereiken we ook niet de uiteindelijke mate van vrijheid en zuiverheid als resultaat van onze eigen ijver en kracht alleen, los van enige goddelijke hulp. Als de Heer het huis niet bouwt, zegt men, en de stad niet beschermt, tevergeefs waakt de wachter, en tevergeefs zwoegen de arbeider en de bouwer (vgl. Ps. 127:1-4).

Oorspronkelijke Engelstalige text van Filokalia https://www.holybooks.com/wp-content/uploads/Philokalia.pdf

26 september

De heilige apostel en evangelist Johannes de Theoloog. Na Christus en de heilige Moeder Gods is hij misschien wel de meest beminde mens van de christenheid. Hoe wonderbaar is het boek dat hij geschreven heeft. Wie heeft ons meer dan hij Christus leren beminnen? Welk een gloed komt ons na al die eeuwen nog steeds uit zijn geschriften tegemoet! Hoe diep schouwde hij het wezen van de dingen, hoe drong hij door tot de kern ervan. Voor altijd zullen we hem dankbaar zijn.
Hij was een zoon van de visser uit het Galilese dorpje Bethsaïda, Zebedeos. Hij was de meest geliefde leerling van Christus, die hem en zijn broer Jakobos de Donderzonen noemde. De christenen noemden hem de Apostel der liefde.
Tot aan de dood van de heilige Moeder Gods leefde hij in Jeruzalem‚ daarna predikte hij in Efese en andere Kerken van Klein- Azië. Onder Domitiaan werd hij “geboeid naar Rome gebracht, waar hij om Christus werd gemarteld en daarna naar het eiland Patmos verbannen." Daar schreef hij het grote boek der visioenen, de Openbaring, de Apokalyps, en bekeerde de inwoners.
Onder keizer Nerva keerde hij naar Efese terug. Daar schreef hij zijn Evangelie en de drie bewaarde algemene rondzendbrieven of “Katholieke Brieven”, waarvan alleen de eerste als werkelijk van zijn hand werd beschouwd door de oude Vaders. De heilige Johannes is in vrede gestorven in hoge ouderdom, ten tijde van Trajanus (98-117).

De heilige Gideon, rechter in Israël (Richt 6;1-8;32). Dit boek verhaalt zijn dramatische geschiedenis. Het volk Israël werd zwaar verdrukt door de Midianieten, en God riep Gideon om het volk te verlossen. Gideon vroeg aan God een zichtbaar teken om te weten of hij niet het slachtoffer was van zijn eigen inbeelding. Hij spreidde een wolvacht uit op de open dorsvloer en vroeg dat alleen de vacht nat zou worden van dauw, terwijl de omgeving droog bleef. Dit geschiedde, en hij wrong een schaal vol water uit de vacht. Maar opnieuw vroeg hij om het tegenovergestelde teken: de vacht moest droog blijven, te midden van een nat geworden omgeving. Eerst toen dit ook gebeurde, was Gideon overtuigd, en met leeuwenmoed trok hij met een uitverkoren bende van 300 man op tegen het leger der tienduizenden vijanden, en wist hen vernietigend te verslaan. Daarna werd Gideon uitgeroepen tot Rechter over Israël en hij bestuurde het volk nog 40 jaren. Zijn leven viel in de 12e eeuw voor Christus.

De heilige abt Colman van Lann Elo, het door hem gestichte klooster, nadat hij enige tijd geleefd had bij de heilige Columba op Iona. Hij had een boek geschreven over het geestelijk leven, waar hij zich op had laten voorstaan, en werd toen gestraft met tijdelijk geheugenverlies. Hij is gestorven in 611, toen hij 56 jaar oud was.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-280/

 Prediking van Paulus in de synagoge van Thessaloniki

 Het monument met een ikoon van Paulus in Beroia (Veria), de stad die hij bezocht had.  

25 september

De heilige Pafnutios, een beroemde woestijnmonnik uit de Thebaïde, hoorde over de vele christenen die tijdens de vervolging van Diokletiaan gevangen waren genomen, en met zware boeien beladen in de kerkers versmachtten. Een aantal was niet in staat om de kwellingen te verdragen en verzaakten Christus. Pafnutios ging zich toen aangeven als christen om bij hen te zijn in de kerker, om hen te kunnen bemoedigen. Dit lukte zo goed dat de aarzelenden weer moed vatten, en samen met Pafnutios de kwellingen ondergingen en ter dood werden gebracht in 303. De heilige Pafnutios werd aan een dadelboom gespijkerd.

De heilige Eufrosyne, dochter van de heilige vorst Michaël van Tsjernigov, trad na de plotselinge dood van haar verloofde in het klooster van Suzdal. Zij wijdde zich zonder enige beperking aan de kloosterlijke gehoorzaamheid en werd later tot hegoumena gekozen. Onder haar bestuur kwam het klooster tot rijke bloei, en door haar gebed werd het klooster in 1238 tweemaal op wonderdadige wijze gered: eerst van een aanval van de Blatistam, en nog eens toen de Tataren bij de belegering van Suzdal alle kerken en kloosters verbrandden, maar het klooster van de heilige Eufrosyne ongemoeid lieten. Zij was slechts 38 jaren oud toen zij stierf in 1250.

De heilige martelaren Paulos, met zijn vrouw Tatta, en hun kinderen Sabinianos, Maximos, Rufos en Eugenios. Zij hebben in Damaskos voor Christus getuigd met hun lijden en dood.

De heilige Anacharius (Aunaire), bisschop van Auxerre, gestorven in 605. Hij was opgegroeid als schildknaap aan het hof van Bourgogne, maar hij zocht een geestelijke weg en nam daarom later zijn toevlucht bij de beroemde bisschop Siagrien van Autun, en begon daar een kerkelijke loopbaan. ln 570 werd hij tot bisschop gekozen van Auxerre, en zijn zorg was heel bijzonder gericht op de opleiding van goede priesters.

De heilige Finnbar (Barr), eerste bisschop van Cork (in het zuiden van Ierland), gestorven in 623. Hij was een der metgezellen van de heilige David. In het begin van de 7e eeuw stichtte hij een klooster bij Loch-eire. Daar kwamen zoveel leerlingen wonen dat er een stad ontstond. Toen werd Finnbar bisschop gewijd en legde zo de grondslag van het diocees Cork. Hij is gestorven in het klooster te Cloyne.

De heilige Lupus, bisschop van Lyon, 6e eeuw. Hij was opgevoed in het klooster Isle-Barbe bij Lyon, waarvan hij later ook abt geworden is. Algemeen werd er gesproken over zijn heilig leven, en toen de bisschopszetel vacant was, werd Lupus met algemene stemmen gekozen. Het was een moeilijke tijd, de stad had veel te lijden van de onophoudelijke politieke twisten. In zulke omstandigheden kon een gezaghebbend en heilig bisschop veel troost brengen en soms vrede bereiken voor het ongelukkige volk. In 538 was hij waarschijnlijk voorzitter van het Concilie van Orléans, bijeengeroepen voor het herstel van het godsdienstig leven. Enkele jaren daarna is Lupus gestorven, in elk geval vóór 542, want toen was er een opvolger.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-279/

 de bekering van een gevangenbewaarder door Paulus en Silas

24 september

De heilige maagdelijke protomartelares Thekla, de Apostelgelijke, rond het jaar 100. Zij was de dochter van heidense ouders in Ikonium, en zij hoorde vanuit haar venster hoe de heilige Paulos over Christus sprak, toen zij 18 jaar was. Zij brak haar verloving af, trok jongenskleren aan en reisde Paulos achterna. In Seleukië werd zij gegrepen en veroordeeld om in het vuur verbrand te worden, maar het vuur doofde op wonderbare wijze. Daarna zou zij door de wilde dieren verslonden worden, maar deze raakten haar niet aan, en zij kwam weer vrij. Zij wijdde zich toen aan de geloofsverkondiging met zoveel vurigheid en zulk een succes, dat zij de “Apostelgelijke” werd genoemd.
Toen Paulos naar Rome vertrokken was, werd Thekla kluizenares in een grot, waar zij nog 70 jaren leefde onder voortdurend gebed. De apocriefe Acten van de heilige Thekla zijn helaas niet betrouwbaar. Andere bronnen zeggen weer dat zij gestorven is in Seleukië, in het jaar 66. De heilige Thekla genoot een geweldige populariteit onder de christenen van de eerste eeuwen, maar daardoor zijn de enthousiaste verhalen over haar leven niet alle geheel betrouwbaar.

De heilige Koprios was een vondeling, achtergebleven doordat zijn moeder, die op de vlucht was gedreven door een groep woestijnrovers, stierf tijdens haar bevalling op een vuilnisbelt. Het kind werd daar gevonden door monniken van het klooster van de heilige Theodosios de Grote (in Palestina). Hij groeide op in het klooster tot een heilige monnik, getekend door een engelachtige onschuld, en was daardoor de lieveling van de heilige Theodosios. Hij was een levend stukje paradijs, en altijd in gebed. Herhaalde malen kwam hij in aanraking met wilde dieren, die zich door hem lieten leiden als een mak schaap. Hij bereikte de hoge leeftijd van 90 jaar, en is gestorven in het jaar 530.

De heilige Nikandros, de wonderdoener van Pskov, was monnik van een klooster in die streek. Later leefde hij als kluizenaar aan de oever van de Denjanka-rivier. Hij is gestorven in 1581.

De heilige monnik-martelaar Galaktion was de zoon van een door lwan de Verschrikkelijke gedode bojaar. Hij ging op de vlucht voor de toom van de tsaar, en vestigde zich als schoenmaker in Wologda, Na de dood van zijn vrouw deed hij in stilte de monniksgeloften, en bouwde, ver van de mensen. een cel aan Sodijenka-rivier. In 1612 werd hij door invallende troepen van Polen en Litauers gedood te Wologda. Op de plaats van zijn cel ontstond later het klooster van de Heilige Geest.

De heilige Stefanos, de eerstgekroonde koning van Servië, wordt herdacht, samen met zijn neef David en diens zoon, koning Wladislav. Stefanos, koning van 1195 – 1224, deed kort voor zijn dood de monniksgeloften, en wordt herdacht onder de naam Symeon de Myronvloeiende op de 13e februari. David bouwde een klooster aan de Lima, en is daar als monnik gestorven. Wladislav heeft 7 jaar geregeerd, waarbij hij zich vooral onderscheidde door zijn liefdadigheid.

De heilige Dorothea van Kasjin, ontslapen in 1629. Haar gedachtenis wordt gevierd op 6 februari.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-278/

 mishandeling en arrestatie van Paulus en Silas in Filippi

23 september

Ontvangenis van de heilige, roemrijke profeet, voorloper en doper des Heren, Johannes. Zijn ontvangenis wordt aangekondigd door de Aartsengel Gabriël (Lk.1;13-19).
Omdat Christus gezegd heeft: Onder wie uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere opgestaan dan Johannes de Doper (Mt11;11)‚ wordt hij vaak in de Kerk herdacht: ontvangenis, geboorte en dood; 23 september, 24 juni, 29 augustus; synax, 7 januari; reliekenfeesten, 24 februari, 25 mei, 12 oktober.

De heilige martelaren Andreas en Johannes, met zijn zonen Petros en Antoninos. Zij waren afkomstig van Syracuse op Sicilië, en in slavernij geraakt bij een Saraceen in Afrika. Toen zij niet de islam wilden aannemen, werden zij mishandeld en gedood, in de 9e eeuw.

De heilige vrouwen Polyxenia en haar zuster Xanthippe waren door de apostel tot Christus gebracht, en op hun beurt bekeerden zij vele heidenen. Zij zijn in vrede gestorven in Spanje.

De heilige martelaar Nikolaas Pantopolos was‚ nog maar een jongeman van 15 jaar toen hij ervan werd beschuldigd de islam te hebben aangenomen. Het was gebeurd toen hij les kreeg van een buurman, de barbier, om Turks te leren, dat zou goed zijn voor de kruidenierszaak van zijn vader. Terwijl er Turkse soldaten in de zaak waren om zich te laten scheren, liet de buurman zijn leerling de islamitische geloofsbelijdenis voorlezen, wat deze gewillig deed als een taaloefening. Daarna werd triomfantelijk gezegd dat hij dus nu moslim geworden was. Toen hij volhield christen te zijn, werd Nikolaas voor de rechter gebracht, en na langdurige mishandelingen onthoofd in Konstantinopel, 1672. Zijn relieken werden naar de Athos overgebracht

De heilige martelaar Johannes uit Konitsa (Epiros). Hij was geboren uit moslim-ouders, zijn vader was een sjeik in de orde der Derwisjen. Hij werd zelf ook demisj en bekleedde een hoog ambt bij de bestuurder van Aitolië. Hij was een idealistisch gezinde jongeman en voelde zich steeds meer getrokken tot het christendom. Niemand durfde het echter te dopen en Johannes trok daarom weg naar een van de vele Griekse eilanden. Op Itaka werd hij gedoopt en trad hij in het huwelijk. Hij verdiende zijn levensonderhoud als eenvoudige landwacht. In 1813 kwam zijn vader te weten dat zijn zoon christen geworden was op Itaka. Hij liet hem opsporen en daardoor raakte zijn identiteit bekend en kwam hij voor de rechter. Na langdurige kwellingen werd hij ter dood gebracht in Blacheri in 1814. Zijn lichaam werd voor de honden geworpen, maar de christenen wisten er in het geheim beslag op te leggen, zodat hij naar behoren werd begraven.

De heilige Innokentios, metropoliet van Moskou, apostel van Noord- Amerika en Siberië, gestorven 31 maart 1879, op welke dag zijn feest wordt gevierd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-277/

Demonuitdrijving uit de dienstmeisje-waarzegster in Filippi door Paulus en Silas

22 september

De heilige martelaar Fokas, bisschop van Sinope aan de Zwarte Zee, de Wonderdoener. Zijn vader was scheepsbouwer. Direct na zijn bekering ontving Fokas de gave van wonderen, en samen met zijn vurige prediking bracht hij daardoor velen tot Christus. Daarom werd hij gevangen genomen en onder foltering ondervraagd, maar toen geschiedde zulk een heftige aardbeving dat het gerechtshof door vrees werd bevangen. Fokas werd nu voor keizer Trajanus geleid en in een gloeiend bad verslikt, in het jaar 117.

De heilige profeet Jona, aan jong en oud bekend door zijn driedaags verblijf in de buik van het zeemonster, waardoor hij een voorafbeelding was van Christus’ verblijf in het graf, terwijl de boete der Ninivieten ons een navolgbaar voorbeeld van berouw voor ogen stelt. Het Bijbelboek tekent ons een bijzonder levendig beeld van zijn persoonlijkheid: gegrepen door God en beladen met een opdracht waaraan hij op verschillende manier poogt te ontsnappen, maar het is onontkoombaar. Daardoor wordt zijn prediking zo overtuigend, dat hij drie dagen een gehele wereldstad tot boete brengt. Het vervolg van de geschiedenis toont ons zijn verdriet omdat de stad niet verwoest wordt; en zijn heftige emoties over de plant die hem schaduw verschaft en dan weer verdort. En God zegt dan, in dat sublieme slot van het Boek Jona:
“Gij bedroeft u over een plant, waarvoor ge niets gedaan hebt, zou Ik dan niet begaan zijn met die grote stad Ninive, waar meer dan 120.000 mensen wonen, die nauwelijks het verschil kennen tussen rechts en links? En daarbij nog zoveel dieren!”

De 26 heilige martelaren, die op bevel van keizer Michaël Paleologos in de toren van Zografou zijn verbrand, toen zij geprotesteerd hadden tegen een pakt met de Latijnen en tegen de daaraan meewerkende patriarch. Het waren hegoumen Thomas met 21 van zijn monniken: Barsanuufios, Kyrillos, Micheas, Simon, Hilarion, Jakob, Job, Kyprianos, Sabbas, nog een Jakob, Martinianos, Kosmas, Sergios, Menas, Joasaf, Joannikios, Paulos, Antonios, Euthymios, Dometianos, Parthenios, en nog 4 anderen.

De heilige martelaar Fokas, de wijngaardenier, eveneens in Sinope bij de Zwarte Zee. Hij had daar een klein tuinbouwbedrijf waarvan hij leefde, en een herberg aan de haven, ook voor het verstrekken van logies. Ook de soldaten die gestuurd waren om hem te doden, ontving hij zo vriendelijk en gastvrij, dat zij hem voorstelden hun overste te vertellen dat zij hem niet gevonden hadden, zodat hij zou kunnen ontvluchten. Maar Fokas wilde zijn leven niet aan een leugen te danken hebben, en zo stierf hij, in 303. De heilige Fokas wordt bijzonder vereerd door de zeelieden uit die streken, en er worden allerlei liederen over hem gezongen. Zij zijn ook gewoon om bij het middagmaal een portie opzij te leggen voor de heilige. Dit moet dan door een van de disgenoten worden gekocht, en het opgezamelde geld wordt aan het einde van de reis aan de armen uitgedeeld, uit naam van de heilige Fokas.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 3 juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-276/

 De prediking van Paulus in Filippi, Lydia wordt gedoopt.

21 september

De heilige martelaren bisschop Hypatios en de priester Andreas uit Lyda in Thracië. Zij waren van jongsaf met elkaar bevriend en wedijverden in vasten, nachtelijk gebed, deemoed en liefde voor de armen. De bisschop van Efese hoorde over hen spreken, liet hen bij zich komen, en wijdde hen voor de dienst van de Kerk. Maar omdat zij zich uitspraken voor de verering van de iconen liet de iconoclastische keizer Leo de Isauriër hen in de gevangenis werpen en daarna op allerlei wijzen folteren. Tenslotte werden zij ter dood gebracht en hun lichamen werden als voedsel gegeven aan de honden.

De heilige martelaar Eusebios in Fenicië. Hij had de gouverneur zijn zinneloze wreedheid jegens de christenen verweten, en werd toen zelf gruwelijk gefolterd, wat hij met niet aflatende vreugde verdroeg. Tenslotte werd hij onthoofd.

De heilige martelaren Eusebius met zijn broers Nestabos en Zeno, onder Juliaan door een woedende menigte gelyncht te Gaza, evenals Nestor, Vikinios en de martelares Bala.

De heilige martelaar Isaäkios en Meletios, beiden bisschop op Cyprus, en hoogbejaard. Isaäkios stierf door het zwaard, en Meletios stierf op dezelfde dag in vrede (zie ook 20 september).

Onze heilige, God-dragende vader Jona de Sabbaïet. Hij was de vader van de heilige martelaren Theodoros en Theofanes, “de getekenden”, die geleden hebben omwille van de iconen, in 829. De oude Jona werd toen monnik in het klooster van de heilige Sabbas, in de woestijn van Palestina waar hij hoge achting genoot wegens zijn heilig leven, zodat hij priester werd gewijd. Zijn leven was zo innig met God verbonden, dat op zijn gebed veel wonderen geschiedden, als een uitverkoren werktuig van de Heilige Geest. Hij is in vrede ontslapen.

De heilige Alexander, bisschop van Rome, werd na vele folteringen onthoofd buiten de stad, aan de via Claudia onder keizer Marcus Aurelius, 2e eeuw.

De heilige Castor, bisschop van Apt-en-Provence. Hij stamde uit een beroemd geslacht en onderscheidde zich vanaf zijn jonge jaren door vurige vroomheid en overvloedige weldadigheid. Hij huwde een vrouw, door dezelfde idealen bezield, en zij kwamen overeen een maagdelijk leven te leiden. Dit bracht in feite toch teveel moeilijkheden met zich mee, en daarom traden beiden in een klooster. Castor stichtte daartoe een abdij in de buurt van Apt, maar hij werd al spoedig onder algemene bijval eenstemmig tot bisschop gekozen, hoezeer hij zich ook poogde te verbergen. Toen de keuze onvermijdelijk was, aanvaardde hij ze met heel zijn hart.
Zijn leidspreuk was het woord van de heilige Augustinus: “Trek alle zielen tot God, zoveel ge maar kunt. Roep tot allen: – Laat ons God beminnen met alle kracht die we bezitten! Laat ons toch allen samen Hem liefhebben Die zozeer onze liefde waardig is! – ”
Daarbij verloor hij evenmin zijn abdij uit het oog: juist hen beschouwde hij als het waardevolste deel van zijn kudde. Aan zijn vriend, de beroemde Cassianus van Marseille, vroeg hij een Regel op te stellen volgens de gebruiken die hij in het Oosten had leren kennen en bewonderen. Het antwoord van Cassianus was het boek dat hij in 420 schreef: de beroemde Institutiones, de monastieke instellingen, opgedragen aan deze heilige Castor. Als vervolg schreef Cassianus zijn Conferentiones, de Gesprekken met de Woestijnvaders, maar omdat Castor intussen gestorven was, in datzelfde jaar 420, werden die opgedragen aan zijn broeder Leontius, de bisschop van Fréjus. Hoewel de heilige Castor op 2 september gestorven is, wordt zijn gedachtenis gevierd op 21 september.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-275/

 Een 'Macedoniër' verschijnt in een visioen aan Paulus en vraagt hem zijn volk te helpen. 

20 september

De heilige martelaren Eustathios (Eustacios, Placidus), de generaal, met zijn vrouw Theopista, en hun twee zonen Agapios en Theopistos. Eustathios kwam op een jachtpartij met het christendom in aanraking. Bij hem wordt voor de eerste maal het verhaal verteld van het hert met een kruis tussen de hoornen, zoals we dat later terugvinden bij de heilige Hubertus. Hij liet zich dopen met heel zijn gezin en werd uit het leger verjaagd en uit Rome verbannen, terwijl al zijn bezittingen verbeurd werden verklaard. Hij moest rondzwerven als een bedelaar, zijn vrouw en kinderen kwamen in slavernij.
15 Jaar trok hij rond als pelgrim, maar onder een volgende keizer werd hij in eer hersteld en kon toen ook zijn gezin weer herenigen. Opnieuw toonde hij zijn talenten als veldheer en hij behaalde een schitterende overwinning bij een inval der barbaren. Toen nu een dankfeest werd georganiseerd ter ere van de goden, weigerde Eustathios daaraan deel te nemen. Dit wekte de woede op van keizer Trajanus en deze liet het gehele gezin verbranden in een gloeiend gestoelde koperen os, in het jaar 118.

De heilige martelaren Michaël, vorst van Tsjernigov‚ met Theodoros, zijn bojaar. Bij de inval van de medogenloze Tataren, die alles op hun weg uitroeiden en verwoestten, had Michaël de vlucht genomen en Kiev prijsgegeven aan de vernietiging. Maar spoedig kreeg hij spijt van zijn gebrek aan moed en Godsvertrouwen, en daarom begaf hij zich naar de Horde, de verblijfplaats van de Khan, om zich aan te bieden als gijzelaar en verlichting te verkrijgen voor zijn volk.
Hij weigerde echter om door het reinigingsvuur te gaan dat voor de afgoden ontstoken was, omdat hij wel de khan als heerser wilde erkennen, maar niet Christus prijsgeven. Daarom werd hij onthoofd in 1244 (of 1246), met Theodoros.

De heilige Oleg Romanowitsj, vorst van Briansk en kleinzoon van de martelaar-vorst Michael van Tsjernigov. Hij deed afstand van zijn vorstendom en omhelsde het ascetische leven en werd monnik in het door hem gebouwde klooster. Daar is hij gestorven tegen het einde van de 13e eeuw.

De heilige Anastasios, nog een Anastasios, Euprepios en Theodoros waren leerlingen van de heilige Maximos de Belijder, die in ballingschap gestorven zijn omwille van hun verdediging van de Orthodoxie, in de 7e eeuw.

De heilige martelaar Hilarion, afkomstig van Kreta. Zijn vrome ouders zonden hem naar een oom, die arts was in Konstantinopel, opdat de jongen een goede opvoeding zou krijgen. Deze had daar echter niet de minste lust in, en besteedde de jongen uit aan een handelsman. Deze liet de zorg voor de zaak over aan de onervaren jongeman en ging zelf op reis. Toen hij terugkwam bleek dat er een belangrijke som was verloren gegaan. De woedende handelaar eiste dit verlies van Hilarion (die toen nog Johannes heette) terug. In zijn wanhoop deed Johannes zijn beklag bij de Turkse aga, die hem overhaalde de islam aan te nemen, dan kon zijn oom geen klacht tegen hem indienen.
Maar zijn geweten liet Johannes geen rust. Hij won nu raad in bij een monnik die in de stad woonde en daardoor vond hij de weg naar de Athos‚ die min of meer bij de Turken als vrijplaats behandeld werd voor zulke gevallen. Johannes werd de monnik Hilarion en woonde bij een geestelijke vader, waar hij boete deed in diep berouw en harde ascese. De liefde tot Christus werd in zijn hart een brandend vuur, en er ontstond in hem een dorst naar het martelaarschap om zijn verraad volledig uit te boeten en bij Christus te zijn. Zijn geestelijke vader herkende in hem de wil van God en gaf zijn zegen. Toen ging hij naar Konstantinopel en beleed openlijk dat hij christen wilde zijn. Daarom werd hij na wrede martelingen onthoofd in 1804.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-274/

 Paulus wordt tot de dood gestenigd door de joden 

19 september

De heilige martelaren Trofymos, Sabbatios en Dorymedon, die tijdens de regering van Probos in het jaar 276 de marteldood hebben ondergaan. Trofimos en Sabbatios kwamen op doorreis aan in Antiochië, tijdens de feesten ter ere van Apollo. De orgieën die hiermee gepaard gingen, wekten hun verontwaardiging op, zodat zij in het openbaar aan God vergeving vroegen, en zich zo als christenen bekend maakten. Zij werden voor de gouverneur gebracht en wreed gefolterd. Dorymedon, een raadsheer van de stad, zocht hen op in de gevangenis en maakte zich eveneens als christen bekend. Allen werden toen in steeds heftiger mate gefolterd, en daarna, als zij niet al reeds gestorven waren, met het zwaard afgemaakt.

De heilige Theodoros, grootvorst van Smolensk en Jaroslavl, met zijn zonen David en Konstantinos. Theodoros stierf in het schima, op deze dag in 1298 in het klooster van Jaroslavl. David stierf ongehuwd op jeugdige leeftijd in 1321. Konstantinos heeft 23 jaar geregeerd en werd begraven in hetzelfde klooster als zijn vader.

De heilige Zosimas, de woestijnbewoner, waar de wilde dieren zich rond hem verzamelden terwijl hij tot hen sprak. Zo werd hij eens verrast door een grote jachtpartij. De dieren vluchtten naar alle richtingen, maar de jagers wierpen zich op Zosimas en brachten hem voor de prins onder beschuldiging van tovenarij. Toen antwoordde Zosimas dat hij een christen was, en daarom liever met de wilde dieren leefde dan met de slechte ongelovigen in de stad.
Hij werd daarop hevig gefolterd met de bedoeling dat hij zou bekennen een tovenaar te zijn, maar Zosimas beleed standvastig Christus, en dat God hem de wilde dieren gezonden had om hem te troosten in zijn eenzaamheid. Terwijl hij machteloos in het foltertuig hing, zond God op zijn gebed een woeste leeuw die de folteraars op de vlucht joeg en de heilige verlichting bracht tot hij werd losgemaakt. Toen ontsliep Zosimas ten gevolge van de martelingen, tijdens de vervolging van Diokletiaan, in het begin van de 4e eeuw.

De heilige martelaren Januarius, bisschop van Beneventum, de 30-jarige diaken van Miseno Sosias, de diaken van Puteoli Proculua met diens medeburgers Eutyches, Gantiolus, Festus, de lector Desiderius en Acutius. Zij zijn ter dood gebracht in Nola, tijdens de grote vervolging van Diokletiaan, omstreeks het jaar 305. De heilige Januarius was afkomstig uit Napels, waarheen later zijn relieken zijn gebracht, en waar zich nog bijna jaarlijks de wonderbare gebeurtenis voltrekt van het geronnen bloed dat weer vloeibaar wordt tijdens de viering van zijn feest. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 21 april.

De heilige Sequanus (Seine), abt in Bourgogne. Hij werd opgeleid voor een hoog bestuursambt, maar vanaf zijn jeugd neigde hij naar het godsdienstig leven, en hij kreeg gedaan dat hij zich bij de clerus mocht voegen. De bisschop schatte hem hoog en wijdde hem reeds vóór de canonieke leeftijd tot priester. Toen hierover protest opstak, maakte Sequanus hiervan gebruik om zich geheel uit het openbare leven terug te trekken en monnik te worden. Later bouwde hij zelf een klooster-nederzetting in het woud van Segestre, bij de bronnen van de Seine. De strikte trouw aan de regel, die hij handhaafde, maakte het klooster beroemd en trok veel leerlingen aan. Ook openbaarde hij een gave van wonderen. Hij is gestorven tegen 580.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-273/

 Gods genezing van een kreupele man door Paulus en Barnabas in Lystra

  Het volk van Lystra brengt offergave aan de twee apostelen als goden, Paulus en Barnabas verzetten zich daartegen.

18 september

De heilige Eumenios‚ bisschop van Gortyna (Kreta), de Wonderdoener. Hij had van jongsaf het ascetische leven geleid en verenigde een diep gebedsleven met grote nederigheid. Nooit heeft iemand hem een oordeel horen uitspreken over iemand anders, en hij weigerde te luisteren wanneer iemand iets kwaads over een ander vertelde.
De bewoners van Gortyna maakten hem, vrijwel onder dwang, tot hun bisschop. Hij vervulde deze taak met grote wijsheid, en God bracht op zijn voorbede vaak wonderdadige hulp aan hen die in hun nood zich tot hem wendden. Hij werd op aandringen van de door hem bestreden Monotheleten (die in Christus niet een eigen menselijke wil erkennen) van zijn troon verdreven en verbannen naar de Thebaïde, waar hij ook gestorven is, in de 7e eeuw.

De heilige martelares Ariadne was slavin van de heidense stadsbestuurder van Promisa in Frygië in de tijd van keizer Hadrianus. Toen zij weigerde aan een heidens feest deel te nemen, werd zij ter dood gebracht, rond het jaar 130.

De heilige Arkadios, bisschop van Novgorod. Hij was hegoumen van het klooster bij de stad en werd in 1158 tot aartsbisschop van Novgorod gekozen. Hij bestuurde de Kerk 8 jaar, en trad bijzonder op de voorgrond als vredestichter tussen de vele onderling strijdende partijen, en als bijstand van de armen en wezen. Hij is gestorven in 1165.

De heilige martelaren Bidsin, vorst van Grusië, met zijn neef vorst Elisbar en de aanvoerder Sjalwa. Zij kwamen in opstand tegen de Perzische sjah Abbas II die de christenen vervolgde, maar hun poging mislukte. Zij werden gevangen genomen en doodgemarteld in Ispahan in 1661. Ketewanja‚ de vrouw van Sjalwa, bracht hun relieken naar Grusië.

De heilige Methodios, bisschop van Olympos, een havenstad in Likië, en later ook van Patras. Vervolgens kreeg hij de stad Tyros onder zijn hoede. Hij behoort tot de slachtoffers van de vervolgingen en is in Chalkis in Griekenland ter dood gebracht in 311.
Zijn geschriften stonden hoog in aanzien, en er zijn resten van te vinden bij allerlei kerkelijke schrijvers, hoewel ze zelf grotendeels niet meer tot ons gekomen zijn. Slechts één werk is in zijn geheel bewaard gebleven, hebt beroemde Symposion over de maagdelijkheid.

De heilige Ferreolus, bisschop van Limoges in de 6e eeuw. Hij stond zijn gelovigen bij in hun strijd met de hertog en tijdens de oorlog wist hij veel voor hen te bereiken. Hij nam deel aan het concilie van Macon.

De heilige Eustorgius, bisschop van Milaan in de 4e eeuw. De heilige Ambrosius noemt hem een belijder om de moed waarmee hij weerstand geboden had tegen het door de keizer beschermde arianisme. Hij was de 10e bisschop van Milaan.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-272/

   Toespraak van Paulus in de synagoge van Antiochië van Pisidië

17 september

De heilige Sofia (Wijsheid, Sapientia, Premoedrostj), en haar 3 dochters Pistis (Geloof, Fides‚ Vera), 12 jaar oud; Elpis (Hoop, Spes, Nadjezhda), 10 jaar; en Agape (Liefde, Caritas, Ljoebov), 9 jaar. De drie meisjes werden voor de ogen van haar moeder gemarteld te Rome, onder Hadrianus, in 137. Zij bleef bidden bij de dode lichamen en stierf drie dagen later. Hun relieken zijn sinds 777 in de kerk van Eschau in de Elzas.

De heilige Agathokleia was slavin bij een heidense meesteres die, hoewel haar man christen was, of misschien juist daarom, het meisje het leven acht jaren lang tot een hel maakte. Toen zij haar toch niet naar haar hand kon zette gaf zij haar aan bij het stadsbestuur. Toen Agathokleia ook hier vrijmoedig uitkwam voor haar verbondenheid met Christus, werd haar de tong uitgerukt en moest zij de vuurdood ondergaan. De tijd waarin dit gebeurde is niet meer bekend.

De heilige martelares Theodosia, uit Kappadocië, werd onder Alexander Severus, na vele folteringen in verschillende steden, te Nicea met het zwaard gedood in 230.

De heilige bisschop-martelaren Nilos en Peleos uit Egypte, met de priester-martelaar Zeno, de martelaren Helias en Patermuthios, en nog 100 anderen uit Egypte en een 50-tal uit Palestina, die onder Maximiaan in Palestina wreed werden gemarteld en tot dwangarbeid in de mijnen veroordeeld in 309. Toen zij daar, door eensgezinde samenwerking, het leven enigszins dragelijker hadden gemaakt en gezamenlijk gebed hadden georganiseerd, zijn zij omgebracht door het zwaard of het vuur. (zie ook 20 februari)

De heilige martelares Lucia met haar zoon Geminianus die te Rome zijn gedood onder Maximiaan in 393. Lucia was 66 jaar, en weduwe sinds haar 30ste.

De heilige bisschop-martelaren Heraklides en Myron. Heraklides was door de apostel Barnabas aangesteld tot bisschop van Tamasos op Cyprus, en Myron was zijn opvolger.

[...]

De priester-martelaar Justinus te Rome, die de lichamen van veel ter dood gebrachte heiligen begraven heeft. o.a. van paus Sixtus en diens diaken Laurentius, tot hij zelf onder Claudius aan de Via Tiburtina ter dood is gebracht.

De heilige Columba, maagd en martelares, was geboren te Cordova. Haar broer was abt van het klooster aldaar. Haar moeder drong bij haar aan om te trouwen, maar Columba wilde moniale zijn en trad in de abdij van Tabanna. Daar legde zij zich toe op het onophoudelijk gebed en leefde als recluse in haar cel, die zij slechts uit strikte noodzaak verliet.
Toen de vervolging uitbrak onder Abdul-Rahman, werden de zusters naar Cordova gebracht, om in de stad beter beveiligd te zijn tegen invallen van moorse soldaten. Maar Columba kon, zich niet neerleggen bij deze tijdelijke houding. Zij slipte onopgemerkt naar buiten, meldde zich bij het hof van de Kadi (islamitische rechter die op grond van de sharia, de islamitische wetgeving, oordeelt), en protesteerde tegen deze inbreuk op de Kerk van Christus. Zij werd toen veroordeeld om onthoofd te worden, in 853.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-271/

 Paulus en Barnabas op Cyprus prediken aan proconsul Paulus Sergius, waarbij Elymas bar-Jezus hindert hen en wordt door Gods kracht via de apostelen met blindheid gestraft.

16 september

De heilige Eufemia, maagd, dochter van een senator in Chalcedon, ter dood gebracht in Chalcedon. Zij was gearresteerd omdat zij geweigerd had deel te nemen aan de feestelijkheden ter ere van Ares, de god van de stad. Toen zij standvastig bleef in het geloof, werd zij na verschillende folteringen voor de wilde dieren geworpen en door een beer doodgedrukt, in het jaar 304.
Samen met haar gedenken wij de heilige martelaren Viktor en Sosthenes die geweigerd hadden de heilige Eufemia te martelen. Zij werden daarom voor de wilde dieren en in het vuur geworpen. Maar zij waren na de folteringen reeds zozeer verzwakt, dat zij, na elkaar te hebben omhelsd, biddend de geest gaven.
Anderhalve eeuw later werd in de stad het grote Concilie van Chalcedon (het 4e Oecumenische Concilie, 451) gehouden, vooral om een beslissing te nemen over de leer van Eutyches die predikte dat Christus uitsluitend een goddelijke Persoon was, terwijl de Kerk steeds geleerd had dat Christus volledig God, maar evenzeer volledig mens is. Het lichaam van de beroemde heilige van de stad, Eufemia, was nog steeds geheel ongeschonden, en de vaders kwamen op de gedachte haar raad in te winnen. Haar schrijn werd geopend en in haar handen werd zowel een orthodoxe geloofsbelijdenis gelegd als een volgens Eutyches. Daarna werd de kist weer gesloten en door alle aanwezige bisschoppen verzegeld. Toen na 3 dagen de zegels verbroken werden, lag het credo van Eutyches vertrapt onder haar voeten, terwijl de andere op haar borst rustte. Deze gebeurtenis wordt gevierd op 11 juli.

De heilige martelares Sebastiana, een bekeerlinge van de heilige apostel Paulos. Zij werd onder Dometiaan gefolterd en gedood te Heraklea in Thracië, rond het jaar 90.

De heilige martelares Melitena leefde in Marcianopolis in Thracië. Tijdens de vervolging van Antoninus, tegen het jaar 160, werd zij langdurig gefolterd. Maar de steeds heftiger kwellingen doorstond zij met zulk een blijmoedige standvastigheid, terwijl er ook zulke wonderbare gebeurtenissen plaatsgrepen, dat vele heidenen, waaronder ook de vrouw van de gouverneur‚ zich tot Christus bekeerden. Zij werd daarom haastig onthoofd.
Het schip waarmee de vrome Akakios haar lichaam naar Macedonië wilde brengen, leed schipbreuk, waarna de kostbare reliek aanspoelde op het eiland Lemnos‚ waar deze nog altijd in ere gehouden wordt.

De heilige Ludmilla, de dochter van een Slavische prins, leefde in de 10e eeuw. Zij was gehuwd met de hertog van Bohemen, die daarna door de prediking van de heilige Methodios christen geworden was. Ludmilla volgde haar echtgenoot, maar spoedig daarna werd zij weduwe en bleef achter met haar twee zonen, nadat de hertog op de leeftijd van 35 jaar gestorven was. De jonge weduwe Ludmilla, was algemeen geliefd door haar vriendelijkheid en haar zorg voor de armen. Dit wekte de wraakzucht op van de nieuwe heerseres en deze liet Ludmilla wurgen door sluipmoordenaars, in de jaren rond 925. Later werd haar lichaam naar Praag overgebracht door de heilige Wenceslaus, de zoon van de moordenares. Zij is een van de beroemde patroonheiligen van het Slavische Bohemen‚ naast Wenceslaus (28 september) , Agnes (2 maart) en Prokopios (4 juli). Haar naam betekent: de lieveling van het volk.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-270/

 De dood van koning Herod Agrippa (uit Handelingen 12)

15 september

De heilige grootmartelaar Niketas de Goth, afkomstig uit het gebied van de Donau-monding, gedood in 378, behoort tot de beroemdste heiligen onder de Gothen. Niettegenstaande zijn afstamming werd hij orthodox opgevoed, en zijn ouders vertrouwden hem toe aan de school van bisschop Theofilos, een der lichten van het Concilie van Nicea, in 325. Maar al had hij een Griekse opvoeding, Niketas was de eerste die schreef in de Gothische taal en die daarin ook de Heilige Schrift vertaalde, waardoor velen tot Christus werden gebracht. Het land was in twee, elkaar heftig bestrijdende partijen verdeeld. Nadat de christenen eerst de overwinning hadden behaald, met hulp van de Romeinse keizer, kwam er later een bloedige terugslag. In 370 brak een hevige vervolging uit‚ waarbij de christenen meestal met hun gezinnen werden verbrand in hun eigen huis, of gezamenlijk in de kerk. Er werden ontelbare slachtoffers gemaakt, en Niketas is een van de weinigen waarvan de naam is behouden gebleven. Hij was priester en een begaafd prediker, en werd door de heidense troepen overvallen terwijl hij het geloof verkondigde. Hij werd hevig geslagen en toen in het vuur geworpen, maar bleef de heilige hymnen zingen totdat de dood zijn tong deed zwijgen.

De heilige Filotheos, priester van het dorp Mrawin in Klein-Azië in de 10e eeuw. Hij was getrouwd en had een kind, maar leidde zulk een intensief gebedsleven dat God hem de gave van wonderen schonk, vooral om te voorzien in de nood der armen, 10e eeuw.

De heilige Porfyrios de Toneelspeler. Tijdens de vervolging van Juliaan de Afvallige werd hij in het circus in een spot-scène gedoopt, maar hij kwam met de overtuiging van een christen uit het water naar boven. Toen hij tegen de verbaasde keizer aanmerkingen maakte over diens afval van de waarheid, werd hij onthoofd in 362.

De heilige martelaren Asklepiodotos, Maximos en Theodotos waren burgers van Markianopolis, en werden onder harde folteringen in Filippopolis ter dood gebracht in 311, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Bessarion I en Bessarion II, beiden aartsbisschop van Larissa, in het tijdperk van 1490 tot 1541. De laatste stichtte het klooster van Doussikon, dat een grote groeide vertoonde onder zijn opvolgers.

De heilige Gerasimos stichtte het klooster van de heilige Drie-eenheid bij Makrinitsa, in Mysië, en is in vrede gestorven tegen 1740.

De heilige Josef van Alawerdsk, een leerling van de heilige Johannes Sedasniki, die het geloof verbreidde in Georgië. Hij grondvestte het klooster van de grootmartelaar Georgios. Daar is hij ook gestorven in 570.

De heilige Nieuwe martelaar Johannes van Kreta, door de Turken ter dood gebracht te Efese in 1811. Hij was een boerenjongen uit Kreta, en op het Zomerfeest van de heilige Johannes de Doper, op 29 augustus, hield hij in een dorp feest met een stel kameraden. Opgewonden door het feest en de wijn, werden zij overmoedig toen een troepje Turkse soldaten de vreemdelingenbelasting kwam opeisen. In het handgemeen dat ontstond na hun weigering, tuigden de forse boeren de Turkse soldaten af, waarbij er zelfs een gedood werd.
Na een paar dagen werd Johannes opgehaald door een legertroep en enkele weken opgesloten, met slechts enkele etensresten om in leven te blijven. Toen hij standvastig bleef, werd hij door de rechter, de broer van de verongelukte soldaat, veroordeeld tot de strop. Op weg naar de galg maakte Johannes een grote kniel-buiging voor elke christen onderweg, en vroeg vergeving en gebed.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-269/

 Engel bevrijdt Petrus uit de gevangenis waar hij opgesloten was op het bevel van koning Herodes die Jacobus had vermoord

14 september

Kruisverheffing. Het feest is ontstaan na het vinden van het heilig Kruis door keizerin Helena, kort voor Pasen van het jaar 326, na langdurige opgravingen. Op die plek groeide een heerlijk geurend kruid, dat sindsdien basilicum genoemd wordt, Koningskruid, en dat in Griekenland bij alle kerken en in vele huizen wordt aangeplant om er het gezegend water mee te sprenkelen.
Bij de inwijding van de door Konstantijn de Grote gebouwde basiliek ter ere van de Opstanding en van het heilig Kruis te Jeruzalem, op 14 september 335, werd besloten het feest voortaan op deze datum te vieren. Daarom werd ook, toen het in het jaar 614 uit Jeruzalem door de Perzen geroofde Kruis, in 628 teruggegeven werd, dit op deze dag plechtig binnengebracht door keizer Fokas, blootsvoets en in armoedige kleding.
Om de toekomstige roof door de zo veelvuldig invallende vijandige Arabieren te voorkomen, werd het heilig Kruis nu in stukken gesneden om het te kunnen verdelen over de verschillende Kerken van de christenheid. Grote stukken kwamen op deze wijze in Konstantinopel, op de Athos, in Alexandrië, Rome en Antiochië.
In het 20e jaar van zijn regering zond de keizer zijn moeder Helena naar Jeruzalem om de heilige plaatsen te vereren. Zij liet opgravingen doen op de door- de traditie aangegeven plaats. Daar werden drie kruisen gevonden; een daarvan toonde zich door een wonder als het levenschenkende Kruis van onze Heer.
Het werd toen door patriarch Makarios hoog opgeheven om daarmee het toegestroomde volk naar alle zijden te zegenen‚ dat onophoudelijk riep: “Kyrie eleison”. Dit opheffen wordt jaarlijks in iedere kerk herhaald bij dit feest.

Sterfdag van de heilige Johannes Chrysostomos. Zijn gedachtenis wordt gevierd op 13 november.

De heilige martelaar Papas, ter dood gebracht in Larandes van Lykaonië onder Maximiaan. Omdat hij veel bekeerlingen had gemaakt werd hij zwaar mishandeld, en tenslotte met hoefijzers beslagen en zo voor de paarden van de gouverneur voortgejaagd tot hij van uitputting stierf.

De heilige Placilla, echtgenote van keizer Theodosios de Grote. Zij legde zich met alle energie toe op het bezoeken van armen en het eigenhandig verzorgen van hun zieken. ln de kerkelijke hospitalen hielp zij in de keuken. Wanneer men haar daarvan wilde weerhouden met het oog op haar positie, gaf zij ten antwoord dat dit voor haar de passende wijze was om God te danken voor de weldaden waarmee Hij haar had overladen.
Haar hulp werd ook ingeroepen door de oude patriarch Flavianus, toen hij om genade kwam smeken voor de bevolking van Antiochië, toen deze de standbeelden van het keizerlijk echtpaar omvergeworpen had na de invoering van een nieuwe belasting. Placilla is gestorven in het jaar 400.
De heilige martelaar Makarios, een Athos-monnik en leerling van de heilige Nifon, patriarch van Konstantinopel. Hij predikte in de straten van Thessalonika‚ waarbij hij ook de moslims opriep zich tot Christus te bekeren omdat Christus ook voor hen gestorven was. Hij werd onthoofd in 1527.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-268/

   Petrus predict over Christus in het huis van Cornelius

13 september

Kerkwijding van de Opstandingskerk in Jeruzalem. Deze was gebouwd door Konstantijn de Grote, om God te danken voor de goede afloop van het Concilie van Nicea. Hij wilde oorspronkelijk een basiliek bouwen op de Golgotha‚ de plaats waar de Verlossing der wereld tot stand was gebracht, maar Makarios‚ de bisschop van Jeruzalem, wees hem de plaats van Christus’ Graf, die door keizer Hadrianus geheel onder de aarde bedolven was toen hij het verwoeste Jeruzalem ombouwde tot Aelia Capitolina. Toen de grond werd uitgegraven, vond men inderdaad het heilig Graf en de nagelen en het Kruis.
Op deze plek werd nu een grandioze basiliek gebouwd, bekroond door een koepel. Deze werd ingewijd op 13 september 335 door de Vaders van het Concilie van Tyros, op de dag van het feest van Jupiter Capitolinus. Zij vaardigden tevens het voorschrift uit om deze dag jaarlijks te herdenken. De vererenswaardige plaats en de schoonheid van dit bouwwerk maakten het tot een symbool van de overwinning van het christendom en tot model voor alle Kerkbouw.
Ook het officie van deze dag is het voorbeeld geworden voor andere kerkwijdingen.

De heilige martelaren Helios‚ Zotikos, Lukianos, Valerianos, Makrobios en Gordianos, die ter dood zijn gebracht in Tomi van Pontus, in 323. Makrobios en Gordianos waren tafeldienaars van keizer Licinius, die als christen hierheen waren verbannen tot zij met de andere christenen die daar reeds waren, met leven voor Christus moesten getuigen. Gordianos stierf op de brandstapel, de anderen werden met het zwaard gedood, behalve Valerianos die reeds gestorven was terwijl hij bij de lichamen van zijn vrienden onder tranen aan het bidden was.

De heilige martelaar Seleukios uit Galatië werd tijdens de vervolging van Licinius voor de wilde dieren geworpen en voltooide zo zijn martelaarschap.

De heilige Hiërotheos de Jongere, in het Ivíron-kIooster op de Athos. Hij was geboren in Kalamata in de Peleponnesos in een rijke, godsdienstige familie. Als kind onderscheidde hij zich door zijn studiezin en hij las alles wat hij maar te pakken kon krijgen. Zijn ouders wilden hem, tegen zijn zin, uithuwelijken, maar zij stierven beiden plotseling, vlak voor de datum van de bruiloft. Hiërotheos maakte van de algemene verslagenheid gebruik om te ontsnappen, zonder ook maar iets mee te nemen behalve de kleren aan zijn lichaam. Zijn plan was om naar een West-europese universiteit te gaan om zijn filosofiestudie voort te zetten, maar terwijl hij daarover nadacht, kwam hij tot de overtuiging dat alleen het zoeken naar God de ware wijsheid kan brengen.
Hij ging daarom naar de Athos en sloot zich aan bij een kluizenaar, waar hij de geschriften der monnikvaders bestudeerde. Daar las hij dat het gevaarlijk was om zomaar het heremieten-leven te beginnen, en daarom ging hij zijn noviciaat doen in het Iwiron-klooster. Het verlangen naar studie dreef hem echter naar de universiteiten van Konstantinopel en Venetië, want hij wilde graag onderricht geven. Maar daar kreeg de dorst naar het gebed weer de overhand, zodat hij naar Ivíron terugkeerde. Hij oefende zich in het onophoudelijk gebed en verkreeg een brandende liefde tot God. Zijn pedagogisch talent maakte hem nu tot een vereerd geestelijke vader. Hij wilde juist de gewone mensen bereiken en trok daarom weer naar Griekenland.
Enkele leerlingen hechtten zich aan hem, en om hen verder te ontwikkelen trok Hiërotheos met drie van hen naar een verlaten eiland, om zich in de eenzaamheid, zonder enige afleiding, aan het beschouwende leven te wijden. Daar is hij na een heilig leven in 1745 gestorven, in de ouderdom van 59 jaar.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-267/

 het visioen van Cornelius in Cæsarea

 Het visioen van Petrus in Joppa

12 september

De heilige Autonomos, een bisschop uit Italië, was voor de vervolging van Diokletiaan naar Klein-Azië gevlucht, waar hij de gelovigen sterkte in de strijd en veel bekeerlingen maakte in de streken Lykaonië en Isouria.
Toen de vervolging naderbij kwam, trok hij naar Claudiopolis in het verre Pontus. Maar na enige tijd kwam hij naar Sora terug, aan de oostzijde van de golf van Nikomedië, en vond alles nog in goede toestand. Hij wijdde Kornelios, die hem indertijd gastvrij had opgenomen, tot priester en vertrok op een nieuwe missiereis naar de volken aan de oever van de Zwarte Zee. Vervolgens wijdde hij Kornelios tot bisschop en ging nu naar de westelijke streken van Klein-Azië. Toen de tijd weer wat rustiger werd, kwam hij naar Sora terug, dat hij echter overliet aan Kornelios. Zelf trok hij naar een naburig dorp, waar zij prediking zoveel succes had dat bijna allen zich bekeerden.
In hun bekeringsijver trokken de nieuw-gedoopten naar een heidense tempel en wierpen daar de afgodsbeelden omver. Dit lokte een wraakactie uit. Op een dag, toen hij de heilige dienst voltrok, drongen de heidenen met geweld het kerkje binnen en doodden Autonomos aan het Altaar, evenals allen die zich in de kerk bevonden.

De heilige martelaar Koronatos, bisschop van Ikonië, zijn geboorteplaats, die zijn leven voor Christus heeft gegeven onder Decius en Valerianus, toen hij het Evangelie verkondigde in Sursalos, een dorp in die streek.

De heilige martelaar Julianos met zijn 40, eveneens jonge medemartelaren die onder Diokletiaan geleden hebben in Galatië onder Diokletiaan, tegen het jaar 303. Bij het begin van de vervolging waren zij naar de bergen gevlucht en hadden zich in een grot verborgen. De uitgezonden soldaten vonden alleen Julianos en poogden vergeefs hem door allerlei folteringen de verblijfplaats van de anderen te doen verraden. Terwijl Julianos op een vuur geroosterd werd, haalde men zijn moeder erbij om hem over te halen tenminste te offeren. Maar deze toonde dezelfde moed en verklaarde liever haar kind te zien sterven dan dat hij Christus zou verraden. Julianos werd toen buiten de stadion onthoofd, en terwijl hij een laatste gebed verrichtte voor alle christenen, weerklonk een stem uit den hoge: “Zie, God opent voor u de poort van de hemel; treed binnen gij, die zulk een goede strijd gestreden hebt”. Deze stem werd door de andere jongemannen gehoord; zij verlieten hun schuilplaats en kwamen bij het ontzielde lichaam waar zij beleden eveneens christen te zijn. En ook zij bezegelden hun getuigenis met hun bloed.

De heilige priester-martelaar Theodoros van Alexandrië. Toen hij de aandacht trok door zijn prediking, werd hij gevangen genomen en met een doornenkroon op het hoofd onder mishandelingen door de stad gejaagd. Na zijn lijden werd hij in zee geworpen, doch door de wind naar de kust teruggedreven. Daar werd hij nogmaals gevangen genomen en toen onthoofd, in de 3e eeuw.

De heilige Athanasios, hegoumen van Wisotsk en leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Met diens zegen stichtte hij, op verzoek van de vorst van die streek, het klooster van Wisotsk aan de oever van de Nara. Hij bleef daar gedurende 11 jaar, maar toen begon hij te trekken. Misschien omwille van zijn studie, want hij hield zich vooral bezig met het kopiëren van boeken. De leiding van het klooster droeg hij over aan zijn leerling die eveneens Athanasios heette, en wiens gedachtenis ook heden wordt gevierd. Deze is gestorven in 1395.
De stichter Athanasios ging eerst naar Kiev, waar het Russische monnikendom zijn wieg had. Later ging hij nog verder naar de bron terug, naar Griekenland. Hij is gestorven in het jaar 1401, in het klooster van de heilige Joannes de Doper in Konstantinopel.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-266/

 Gods genezing van Æneas door Petrus 

 Gods opwekkeng uit de doden van Dorkas door Petrus

11 september

De heilige Theodora van Alexandrië, boetelinge 5e eeuw. Zij was de vrouw van de prefect van Egypte, en tijdens zijn afwezigheid was zij in zonde gevallen. Door een diepe schaamte bevangen, durfde zij haar man niet meer onder ogen komen. Zij pakte wat oude mannenkleren en liep weg, steeds verder weg, tot zij in de Thebaïde-woestijn volkomen uitgeput in een klooster opgenomen werd. Zij bleef daar en vroeg als monnik te mogen intreden. Zij werd aanvaard in de veronderstelling dat men met een eunuch van het hof te doen had, wat in die dagen wel vaker voorkwam. Van 10 vrouwen is het bekend dat zij als man in een mannenklooster hebben geleefd en juist daardoor de heiligheid hebben verworven. Theodora leefde zo 17 jaar, van 474 tot 491. Zij legde een grote ijver aan de dag, nam steeds het moeilijkste en het laagste werk op zich, en bracht hele nachten door in gebed, wenend om haar zonde, en werd zo een voorbeeld voor de anderen.
Vele jaren na haar intrede werd zij met enkele kamelen naar Alexandrië gezonden, waarbij zij enkele zaken moest afleveren aan het huis van de prefect. Tot haar ontsteltenis herkende deze zijn diep betreurde vrouw in de armzalige kameeldrijver. Zij liet zich echter niet overhalen om tot haar vroeger leven terug te keren. Zij had nu de geloften afgelegd en wilde daaraan tenminste trouw blijven. Zo keerde zij naar de woestijn terug. Eerst toen zij stervende was, verhaalde zij de werkelijkheid over zichzelf en vroeg een boodschap te sturen aan haar man. Hij kwam ogenblikkelijk, maar Theodora was reeds gestorven, en hij kon slechts haar begrafenis bijwonen.
Enkele spreuken zijn uit haar mond overgeleverd. Zo vertelde zij over een broeder die zich beroerd en koortsig voelde en bij zichzelf dacht: “Ik ben veel te ziek om te bidden”. Maar na een tijdje kwam de gedachte: “Ik kan maar éénmaal doodgaan”. Toen kwam hij uit zijn bed en begon het officie te bidden. Toen hij dit klaar had, was de koorts verdwenen.
En over een kluizenaar die zei: “lk word hier van alle kanten omringd door alle mogelijke bekoringen. Dat is niet uit te houden, ik moet ergens anders heen”. Hij ging dus uit zijn cel en trok zijn sandalen aan. Toen zag hij zichzelf naast zich staan, die ook sandalen aandeed en zei: “Waar je ook heen gaat, daar ben ik ook”.
En tegen een volgeling van Valentinianos, die geweldige kritiek had op de wet, want het Evangelie heeft ons vrijgemaakt van alle dwang. Theodora zei toen: “De Wet die het lichaam bedwingt schenkt dat lichaam terug aan zijn Schepper”.
En over het vasten, het nachtwaken en de eenzaamheid: “De duivel eet noch drinkt, slaap is hem onbekend, de eenzaamheid is zijn geliefkoosde verblijfplaats. Maar hij vlucht voor de deemoed.”

De heilige Eufrosynos de kok was de monnik in het Amoraeën-klooster op de Athos in de 9e eeuw. Hij was een simpele boer geweest, en in het klooster diende hij als hulp in de keuken, waar sommige onverstandige monniken zich nogal eens ten koste van hem amuseerden en misbruik maakten van zijn lichtgelovige dienstvaardigheid. Maar Eufrosynos aanvaardde deze plagerijen met de grootste gemoedsrust en oordeelde dat hij niet beter verdiende. Later zag de priester van het klooster in een visioen de heiligheid van deze geringgeschatte broeder.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-265

 Prediking van Paulus in Damascus (of in de synagoge van een andere Griekse stad)

 Paul wordt gered in een mand van het gevaar in Damascus

  Paulus en Barnabas verzetten zich tegen de verering van hen als goden door het volk van Lystra.

10 september

De heilige martelaar Baripsabas (Waripsav), door de ongelovigen gedood in de 2e eeuw in Dalmatië. Zij wilden zich meester maken van een reliek van het heilige Bloed van onze Verlosser, welke onder zijn beheer stond, omdat zij daarmee geld dachten te verdienen.

De drie heilige zusters Menodora, Metrodora en Nymfodora, maagd-martelaressen in Bithyni ter dood gebracht in 305. Zij leefden teruggetrokken in de buurt van de hete bronnen en stonden goed bekend. Er werd tijdens de vervolging over hen gesproken bij de gouverneur en deze liet hen voor zich brengen. Hij stond verrast over hun aantrekkelijke verschijning en begon ze vaderlijk toe te spreken dat hij wel voor hen zou zorgen en dat de goden hen zouden beschermen. De meisjes bedankten voor zijn vriendelijkheid maar konden zijn aanbod niet aanvaarden. Ze verzochten slechts. omdat ze altijd zo eendrachtig hadden samengeleefd nu ook samen te mogen lijden en sterven, en in een gemeenschappelijk graf te worden neergelegd.
Nadat alle vleierij tevergeefs was geweest vond de gouverneur dat dan het recht maar zijn loop moest hebben. Hij nam Menodora, de oudste, apart en zij werd met stokken geslagen tot haar rug bont en blauw zag. Opnieuw sprak hij op haar in, maar Menodora antwoordde zo onverschrokken dat hij beval haar op het gezicht te slaan. Een slag met een knuppel brak haar kaken. Toen vroeg zij zuchtend aan Christus haar tot Zich te nemen. Haar lichaam viel slap, zij bleef met de polsen hangen aan de geselpaal en zij was gestorven.
Vier dagen later werden de andere twee in het gerechtshof gebracht Daar zagen ze haar zuster liggen, naakt op het zand, zwart-blauw en met gapende wonden. Maar zij werden door deze ontzettende aanblik niet afgeschrikt, zij wilden juist des te krachtiger deel te hebben aan haar lot. Toen werden ook zij onder steeds heftiger folteringen ter dood gebracht.

De heilige Petros de Belijder, bisschop van Nicea was een vurig verdediger van de Orthodoxie onder de iconoclastische keizer Leo. Hij is in vrede gestorven in 823.

De heilige apostelen uit de zeventig Apelles, Klemens en Lukas. Appelles was bisschop van Smyrna tot hij, na de Heer gedurende lange jaren te hebben gediend, werd opgevolgd door de heilige Polykarpos en in vrede is ontslapen. Klemens was bisschop van Sardia en droeg in zijn lichaam de merktekens van het Lijden van onze Heer Jezus Christus. Lukas was bisschop in Laodicea Zij worden genoemd in het slothoofdstuk van de Brief van de heilige apostel Paulos aan de Romeinen. (zie ook 22 april).

De heilige Salvius, bisschop van Albi, 574-584. Hij stamde uit een adellijke Gallische familie en werd monnik, daarna abt, en tenslotte recluus na een plechtig afscheid van zijn broeders. Na enige tijd werd hij ziek en raakte zo volkomen bewusteloos dat de broeders oordeelden dat hij gestorven was, en zij begonnen hem af te leggen. Maar plotseling keerde de kleur op zijn wangen terug, hij opende de ogen en begon met zijn gewone handwerk. Gedurende drie dagen at hij niets. De nieuwsgierigheid van de broeders groeide natuurlijk tot grote hoogte. Zijn moeder kwam hem bezoeken en haalde hem over om te vertellen wat er met hem gebeurd was.
Salvius riep toen de monniken bijeen en verhaalde dat hij in de hemel was aangeland en een onzegbaar heerlijk licht aanschouwde. Maar plotseling riep een stem: “Laat hem terugkeren naar de aarde want hij is nog nodig voor de Kerk”. En toen bevond hij zich weer in zijn lichaam. Nu begon echter zijn tong op te zwellen en raakte vol zweren, en Salvius was er van overtuigd dat dit de straf was omdat hij niet gezwegen had over wat hem overkomen was. Deze geschiedenis heeft de heilige Gregorius van Tours opgetekend uit Salvius eigen mond.
Tegen het einde van 574 werd Salvius tot bisschop van Albi gekozen. Tijdens de pestepidemie diende hij zijn volk met de grootste toewijding, en altijd spande hij zich in om slaven vrij te kopen wanneer hij zulke ongelukkigen ontmoette.
Gedurende 10 jaar was hij zo een weldoener van allen die in nood verkeerden, totdat hij voor de tweede maal stierf in 584.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-264/

 De genezing en doop van Saulus in Damascus door Ananias