Modestus

Op 29-11-2022 om 15:32 zei Frank04:

Wat is het nut en het gevaar van levensbeschouwingen?

 

Het nut is het weten wat het zin van het leven of het doel van het bestaan is. En doordat je het weet, kun je ernaar leven en voor eeuwig gelukkig zijn. Dit geldt alleen voor de Goddelijke levensbeschouwing, dat wil zeggen de levensbeschouwing van de mens die zich baseert op de wil en openbaring van God door de persoon van onze Heer Jezus Christus.

Het gevaar is het afwijken van de ware, Goddelijke zingeving van het leven met als gevolg de eeuwige dood en verdoemenis. Dit geldt voor alle andere levensbeschouwingen, die niet van de ware God zijn. Het grote voorbeeld is de levensbeschouwing van Lucifer (duivel) die uitgaat van egoïsme en ongehoorzaamheid aan God, de bron van ons bestaan. 

46. De ziel moet zorgvuldig waken en anticiperen, zodat ze zelfs niet voor een oogwenk gevangen wordt genomen door de macht van de duivel. Zelfs als slechts een deel van een dier in een val zit, wordt het hele dier vastgehouden en valt het in de handen van de jagers; en hetzelfde kan de ziel overkomen door toedoen van haar vijanden. De psalmist maakt dit heel duidelijk als hij zegt: 'Ze maakten een val voor mijn voeten en bogen mijn ziel neer' (Ps. 57:6. LXX).

2 december

De heilige Athanasios, de Rekluus, leefde in het Holenklooster van Kiev. Na een langdurige ziekte scheen hij gestorven, maar toen de broeders op de derde dag kwamen om hem te begraven, vonden zij hem rechtop zittend terwijl hij bitter weende. Als antwoord op hun vragen smeekte hij allen zich bewust te worden van onze tekortkomingen, om boete te doen en strikt te gehoorzamen. Daarna liet hij zich insluiten in een kleine cel waar hij nog 12 jaar in volstrekt stilzwijgen geleefd heeft tot hij stierf in 1176. Zijn relieken bevinden zich in de grot van Antonios.

De heilige woestijnvaders Johannes, Heraklemon, Andreas en Theofilos. Zij werkten in Egypte, in de 6e eeuw. Zij waren vrienden, nog jong, afkomstig uit een dorpje aan de Nijl en hadden uit de Heilige Schrift gehoord dat zij de wereld moesten ontvluchten. Daarom trokken zij naar de woestijn, waar zij door een oudvader werden onderricht in het geestelijk leven, totdat deze na een jaar stierf. Toen leefden zij nog meer dan 50 jaar het ascetische leven, elk in een van de holen die zich daar bevonden, terwijl zij in het weekeinde elkander ontmoetten om gezamenlijk de heilige Liturgie te vieren.

De heilige profeet Habakuk (Awwakoem) uit de stam Simeon. Hij trad op in de tijd van de Babylonische gevangenschap. Hij schreef over de verwoesting van Jeruzalem en hij is gestorven rond 600 voor Christus.
Zijn naam betekent “Vader van de opstanding” en hij heeft ook de toekomstige opstanding verkondigd en de uiteindelijke verlossing van het volk. Het is de verlossing uit een tijd van uitzonderlijk geweld, toen bijna het gehele volk in handen van de vijand was gevallen en naar onbekende streken versleept. Hij beschrijft de komst van de Verlosser dan ook in termen van kosmisch geweld, zodat de aarde beeft en opensplijt, terwijl zon en maan aan hun plaats genageld blijven. En hij ziet de Heer op de zegewagen der apostelen, waarmee zij het water doen splijten, de dood overwinnen en redding brengen aan het volk. Daarom is Habakuk, hoezeer ontzetting hem ook aangrijpt, toch vervuld van vreugde en zingt hij zijn overwinningslied.

De heilige Myrope uit Efese. Haar naam had zij ontvangen omdat zij door haar moeder was toegewijd aan de dienst van de heilige Hermione, de dochter van de apostel Filippos. Uit haar graf vloeide een wonderdadige myron, waardoor vele pelgrims werden aangetrokken.
Tijdens de vervolging van Decius kwamen de autoriteiten streng in aktie. Myrope vluchtte met haar moeder naar het afgelegen en nog rustige eiland Chios, waar de vervolging nog niet was doorgedrongen. Er kwamen echter steeds meer gevluchte christenen heen, zodat ook daar de verontruste autoriteiten met toenemende wreedheid begonnen op te treden. Door streng vasten en voortdurend gebed wilde Myrope deel hebben aan het lijden der martelaren die zij, waar zij dat kon, steunde en verzorgde, terwijl zij na hun overlijden hun lichaam begroet. Vol eerbied verzamelde zij de myron (het vocht dat uit hun wonden vloeide), en door haar geloof bewerkte zij daarmee vele genezingen. Zo werd de aandacht op haar gevestigd en zij werd zelf gegrepen en aan de beulen overgeleverd, zodat zij stierf in 251.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-690/

 De komst van de familie Israël naar Egypte. Hereniging van Jozef met zijn vader en familie.

 Kleine mantelmeeuw

 Grote mantelmeeuw

 Zilvermeeuw

45. Hij die het spirituele pad volgt, moet grote aandacht besteden aan discriminatie (onderscheidingsvermogen), aangezien het vermogen om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, en om de verschillende trucs te onderzoeken en te begrijpen waarmee de duivel door middel van plausibele fantasieën de meeste mensen op een dwaalspoor brengt, ons veilig houdt en helpt ons op alle mogelijke manieren. Als een man die de deugdzaamheid van zijn vrouw wil testen, 's nachts naar haar toe komt, vermomd als iemand anders, en ze stoot hem af, zal hij zich hierover verheugen en de zekerheid die het geeft verwelkomen. Bij ons is het precies hetzelfde met betrekking tot de aanvallen van de boze geesten. Ook al stoot je de hemelse geesten af, ze zullen hierdoor blij zijn en je helpen om nog meer deel te hebben aan de genade: vanwege dit bewijs van je liefde voor de Heer zullen ze je overspoelen met geestelijk genoegen. Dus geef jezelf niet vanuit lichtzinnigheid snel over aan de visitaties van geesten, ook al zijn het hemelse engelen, maar wees op je hoede en onderwerp ze aan de meest zorgvuldige controle. Zo zul je het goede verwelkomen en het kwade afstoten. Zo vermeerder je in jezelf de werkingen van de genade, die de zonde, hoezeer ze ook de schijn van het goede mag aannemen, niet helemaal kan simuleren. Volgens de heilige Paulus kan Satan zichzelf zelfs veranderen in een engel van het licht om zijn bedrog te praktiseren (vgl. 2 Kor. 11,14); maar hoewel hij zich op zo'n glorieuze manier kan manifesteren, kan hij, zoals we zeiden, niet de effecten van genade in ons teweegbrengen, en dus wordt het heel duidelijk dat het visioen vals is. Want de duivel kan geen liefde tot stand brengen, noch voor God, noch voor de naaste, of zachtmoedigheid, of nederigheid, of vreugde, of vrede, of evenwicht in iemands gedachten, of haat voor de wereld, of geestelijke rust, of verlangen naar hemelse dingen; evenmin kan hij hartstochten en sensueel genot bedwingen. Deze dingen zijn duidelijk de werkingen van genade. Want de vruchten van de Geest zijn liefde, vreugde, vrede, enzovoort (vgl. Gal. 5, 22), terwijl de duivel het meest geschikt en machtig is in het bevorderen van ijdelheid en hoogmoed. Je kunt aan het effect ervan zien of het intellectuele licht dat in je ziel schijnt, van God of van Satan komt. Inderdaad, als het eenmaal zijn onderscheidingsvermogen heeft ontwikkeld, is het onderscheid onmiddellijk duidelijk voor de ziel zelf door intellectuele waarneming. Net zoals de keel door zijn smaakzintuig het verschil onderscheidt tussen azijn en wijn, hoewel ze op elkaar lijken, zo kan de ziel door haar intellectuele zintuig en energie de gaven van de Geest onderscheiden van de fantasieën van de duivel.

1 december

De heilige profeet Nahum is de zevende van de twaalf ‘Kleine Profeten’, van de stam Simeon‚ uit het dorp Elkosj. Hij profeteerde onder de koningen Hizkia en Manasse. Zijn boek behandelt vooral de volkomen verwoesting van Ninivé. de hoofdstad van het Assyrische Rijk. Deze ondergang voltrok zich, door de hand van de koning der Meden‚ in 612 voor Christus. Maar de profeet verkondigde ook Gods tederheid voor Zijn uitverkorenen: De Heer is goed‚ Hij is een toevlucht in de tijd van ellende, want Hij kent hen die zich aan Hem toevertrouwen. Ook ziet hij het ochtendgloren van Christus’ komst: Zie, op de bergen de voeten van de drager van de Blijde Boodschap die de vrede aankondigt.
Het woord Na-oem betekent: ‘rust’‚ ‘vertroosting’. Na zijn zending volbracht te hebben is de profeet in vrede ontslapen en hij werd begraven in de vaderlijke grond.
Vele profeten worden juist in deze maand herdacht omdat zij de voorboden waren van de komst van Christus in het vlees.

De heilige Filaretos de Barmhartige leefde in het dorp Amnia (Paflagonië, Klein-Azië). Hij deed zijn naam: ‘Deugdminnaar’ alle eer aan, want hij was rijk en gebruikte zijn bezit om de behoeftigen bij te staan. Hij was ervan overtuigd dat God hem aardse goederen geschonken had om hen te helpen, die Christus bij het Laatste Oordeel ‘Zijn broeders’ noemt. Want dan zullen alle aardse schatten niets meer voor ons kunnen doen.
Eens verwoestten de Ismaëlieten het gehele gebied en roofden al zijn rijkdom. Filaretos bezat alleen nog maar een kleine akker, een paard en een paar runderen, en daarmee moest hij zijn gezin in leven houden. Maar ook in deze omstandigheden hield hij zich vol vertrouwen aan Christus’ gebod. Toen zijn buurman zijn laatste rund verloor, schonk Filaretos hem een van het paar dat hem overgebleven was, zodat de ander zijn akker kon bewerken. En hij zei tegen zijn vrouw die zich beklaagde: God zal ervoor zorgen dat mijn gezin geen schade lijdt, want in de psalm (36:25) zegt David: “Ik was jong en werd oud, maar nooit zag ik een rechtvaardige volkomen verlaten, noch zijn kinderen bedelen om brood”. En met zijn zoon werkte hij nog harder dan tevoren.
Het verhaal heeft een sprookjesachtig slot. Keizerin Irene, de regentes van haar zoon Constantijn Porfyrogenetos (780-797), zond vertrouwelingen door het land om voor hem een goede vrouw te vinden. De uitverkorene was de dochter van de alom geroemde Filaretos, die op deze wijze weer tot aanzien en rijkdom kwam, want de keizer schonk hem vele bezittingen. Opnieuw kon hij zich wijden aan de zorg voor de armen. En wanneer hij feest hield, richtte hij een feestmaal aan voor armen, invaliden en noodlijdenden, waarbij hij met heel zijn gezin de tafels bediende, gehoor gevend aan Christus’ woord: “Wat ge aan Mijn geringste broeders hebt gedaan, dat hebt ge voor Mij gedaan”.
Met deze zorgen was zijn tijd volledig bezet Hij wees alle ereambten af, en toen hij op 90-jarige leeftijd zijn einde voelde naderen, maakte hij al zijn bezit te gelde om het aan de armen te kunnen uitdelen. Zo is Filaretos gestorven, rond het jaar 800, terwijl hij aan zijn kinderen de raad gaf evenzo te handelen. Hij ligt begraven in het Suda-klooster te Constantinopel.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-689/

 De broers van Jozef komen naar Egypte voor brood, ze buigen zich voor Jozef die ze niet herkenden en die hen zwaar op de proef stelde. Uiteindelijk vindt er verzoening plaats.

Duinvogels. Laat ons Gods schepping en creativiteit dankbaar bewonderen.

 Bruine kiekendief (zij leven ongeveer 5 jaar)

 Blauwe kiekendief

 Torenvalk

44. De persoon die in de Geest geboren is, is op een bepaalde manier perfect, net zoals we een baby perfect noemen als al zijn ledematen gezond zijn. Maar de Heer heeft de genade van de Geest niet geschonken om tot zonde te vervallen. De mensen zijn zelf de oorzaak van het kwaad waarin ze vervallen: niet levend in overeenstemming met de genade worden ze gevangen genomen door het kwaad. De mens kan door zijn eigen natuurlijke gedachten vervallen als hij nalatig of onoplettend of aanmatigend is. De heilige Paulus zegt zelf: Om te voorkomen dat ik overdreven opgetogen zou worden, kreeg ik een doorn in het vlees, de boodschapper van Satan (2 Kor. 12:7). Je ziet hoe zelfs degenen die zulke grote hoogten hebben bereikt als Paulus bescherming nodig hebben. Maar als de mens de duivel niet de kans zou geven, zou hij niet met geweld door hem worden gedomineerd. Daarom mogen zijn daden noch aan Christus, noch aan de duivel worden toegerekend. Maar als hij zich uiteindelijk onderwerpt aan de genade van de Geest, staat hij aan de kant van Christus. Als dit niet het geval is, hoewel hij in de Geest geboren is - dat wil zeggen, ook al heeft hij deel aan de Heilige Geest - volgt hij door zijn daden toch de wil van Satan. Want als het de Heer of Satan was die hem met geweld had vastgegrepen, dan zou hij zelf niet de oorzaak zijn van zijn val in de hel of het bereiken van Gods koninkrijk.

30 november

De heilige Andreas, de Eerstgeroepene van de apostelen en de jongere broer van Petros. Zij waren vissers en kwamen uit Bethsaïda, waar zich een belangrijke Griekse kolonie bevond. Hij was eerst een leerling van Johannes de Doper, en door hem op Christus gewezen. Samen met de jonge Johannes ging hij toen Christus achterna en hij bleef de gehele dag bij Hem. Zelf bracht hij zijn broer Simon tot Jezus met de enthousiaste uitroep: “We hebben de Messias gevonden!” Hij was de eerste die deze waarheid verkondigde en daarom heet hij zelf de Eerstgeroepene.
De heilige Andreas wordt verscheidene malen genoemd in de Evangeliën, zoals bij de broodvermenigvuldiging, en bij het verzoek van de Grieken om hen te introduceren bij Christus. In de oudste overlevering wordt hij de apostel der Skythen genoemd. Volgens latere legendes kwam de apostel door heel het oostelijke Middellandse Zeegebied, Klein-Azië en nog verder, tot over de Zwarte Zee in Sebastopol toe. Daar heeft hij geprofeteerd dat Rusland eens aan Christus zou toebehoren. Vandaar dat hij als apostel van Rusland geldt.
De brandende liefde tot Christus, waardoor hij in zijn jeugd zo spontaan met Hem was meegegaan, terwijl hij alles wat hij bezat had achtergelaten op een enkel woord van Hem, tekende ook heel zijn verdere leven. Zijn verlangen was om die liefde te bezegelen met de marteldood.
Toen hij tenslotte in Patras, waar hij de laatste jaren van zijn leven gewerkt had, tot de kruisdood werd veroordeeld, kwam het volk in opstand en het wilde hem bevrijden. Maar hij bracht het opgewonden volk tot bedaren en smeekte hen letterlijk die roemrijke afsluiting van zijn leven niet te verhinderen. Zo werd hij in 61 (of 62) aan een X-vormig kruis geslagen, dat sindsdien “andreaskruis” wordt genoemd. (Joh. 1: 35-42)

De heilige Frumentios, aartsbisschop van Abessinië. Hij was als een van de geleerden in de tijd van Constantijn de Grote op studiereis, samen met zijn broer Edessios. Zij leden schipbreuk op de kust van Afrika en vielen in handen van de Ethiopiërs. Dezen hadden de innerlijke beschaving om de kwaliteiten te zien van de man die zo in hun midden gekomen was en Frumentios bekleedde al spoedig een hoge post aan het hof van de koning van Abessinië. Zijn innemende persoonlijkheid en overtuigingskracht wonnen velen voor Christus. Athanasios, de patriarch van Alexandrië, wijdde hem daarom tot bisschop van Abessinië. Bij zijn dood, in de jaren rond 380, was het land reeds een christelijke natie geworden.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-688/

 Jozef als onderkoning van Egypte

Een bemoedigende Chinese muziek. Voordat je je laat inspireren vergeet niet dat de bron van alle kracht en bemoediging is God.  Wat we allereerst moeten doen is bidden voor de goede stemming van onze zielen en daarna kunnen we voorzichtig naar muziek luisteren zonder zondige teksten.

Als we de woorden van de vertaling letterlijk nemen, dan kunnen ze hoogmoedig overkomen. Want zonder God kunnen we niets goeds doen als mensen. Maar ik ervaar ook een positieve bemoediging in deze muziek, een bemoediging en inspiratie die ons een beetje kunnen helpen om beter voor God te leven en onszelf beter te maken. Dus als je ermee wijs omgaat, kun je ook uit niet-christelijke dingen een voordeel halen. Trouwens, de vechtscenes uit deze film zijn voortreffelijk gespeeld. God zij dank voor al het goede op aarde!

(Stanza 1)
傲气面对万重浪 ào qì miàn duì wàn zhòng làng
热血像那红日光 rè xuè xiàng nà hóng rì guāng
胆似铁打骨如精钢 dǎn sì tiě dǎ gǔ rú jīng gāng
胸襟百千丈眼光万里长 xiōng jīn bǎi qiān zhàng yǎn guāng wàn lǐ cháng
我发奋图强做好汉 wǒ fā fèn tú qiáng zuò hǎo hàn
做个好汉子每天要自强 zuò gè hǎo hàn zǐ měi tiān yào zì qiáng
热血男儿汉比太阳更光 rè xuè nán er hàn bǐ tài yang gèng guāng

(Stanza 2)
让海天为我聚能量 ràng hǎi tiān wèi wǒ jù néng liàng
去开天辟地为我理想去闯 qù kāi tiān bì de wèi wǒ lǐ xiǎng qù chuǎng
看碧波高壮 kàn bì bō gāo zhuàng
又看碧空广阔浩气扬 yòu kàn bì kōng guǎng kuò hào qì yáng
我是男儿当自强 wǒ shì nán er dàng zì qiáng
昂步挺胸大家做栋梁做好汉áng bù tǐng xiōng dà jiā zuò dòng liáng zuò hǎo hàn
用我百点热照 出千分光 yòng wǒ bǎi diǎn rè zhào chū qiān fēn guāng
做个好汉子 zuò gè hǎo hàn zǐ
热血热肠热 rè xuè rè cháng rè
比太阳更光 bǐ tài yang gèng guāng

Verrtaling

(Stanza 1)
Krachtig bij het hoofd bieden aan de slagen van tienduizenden zware golven,
Vurig net als de stralen van de rode zon,
Moed hebbend als gesmeed ijzer en botten zo hard als geraffineerd staal,
Met hoge aspiraties en een uitstekende vooruitziende blik,
Ik heb extreem hard gewerkt en streefde ernaar een sterke en moedige man te zijn (een held),
Om een held te worden, moet men ernaar streven elke dag sterker te worden,
Een vurige man schijnt helderder dan de zon.

(Stanza 2)
De lucht en de zee toestaande om energie voor mij te vergaren,
Om de hemel te splitsen en de aarde te scheiden (om een nieuwe wereld te maken), om te strijden voor mijn aspiraties,
Kijkend naar de gestalte en grootsheid van jadekleurige golven,
tegelijkertijd kijkend naar de uitgestrekte jadekleurige lucht, laat onze nobele geest stijgen.

Ik ben een man en ik moet ernaar streven mezelf sterk te maken.
Met stevige stappen lopend en rechtop staande, laten we er allemaal naar streven een steunpilaar van de samenleving te zijn en een held te zijn.
Onze honderdvoudige warmte gebruikend om duizendvoudige schittering voort te brengen,
Wees een held,
Zijnde vurig en met sterke moed,
Straal helderder dan de zon.

Op 29-10-2022 om 16:12 zei Hopper:

Dit gaat rechtstreeks tegen de leer van Jezus in.   Zijn woorden zijn: niemand komt tot de Vader dan door Mij.  Over een kerk als moeder zei Jezus niets.  Dat heeft Cyprianus er misschien bij verzonnen, maar heeft geen betekenis voor hen die wandelen in het licht.

Je kan het een beetje vergelijken met wat apostel Paulus zei in Galaten 4:26. "Maar het Jeruzalem dat boven is, is vrij, en dat is de moeder van ons allen." "Moeder" heeft symbolische betekenis.

Trouwens, het bovengenoemde boek is ook te beluisteren online 

43. Zelfs als sommige sterren kleiner zijn dan andere, schijnen ze allemaal met een enkel licht. Het beeld is vrij duidelijk; maar laten we maar aan één ding aandacht schenken: na geboren te zijn in de Heilige Geest, om onze inwonende zonde weg te wassen. Als deze geboorte door de Heilige Geest eenmaal heeft plaatsgevonden, betekent dit dat er een beeld van volmaaktheid in ons actief is in een aanvankelijke vorm, hoewel het nog niet wordt uitgedrukt in termen van kracht, intellect of moed. Wie de volledige mate van volwassen mannelijkheid heeft bereikt, legt natuurlijk kinderlijke dingen af (vgl. 1 Kor. 13:11). Daarom zegt de heilige Paulus dat er een einde zal komen aan het spreken in tongen en profetieën (vgl. 1 Kor. 13:8). Net zoals een volwassene geen voedsel eet of woorden gebruikt die passen bij een kind, maar ze minacht als hem onwaardig, aangezien hij een andere levensfase is binnengegaan, zo houdt de persoon die de volmaaktheid in de evangelische deugden nadert, op een kind te zijn met betrekking tot die perfectie. Om de heilige Paulus opnieuw te citeren: 'Toen ik opgroeide, eindigde ik met kinderachtige dingen' (1 Kor. 13:11).

29 november

De heilige Paramon ontmoette in Bithynië een stoet van 370 christenen, op weg naar het executieterrein. Hij werd vertoornd bij het zien van die onrechtvaardigheid en riep: “Hoeveel onschuldigen moeten er sterven, omdat zij niet willen buigen voor levenloze afgoden!” Hij werd gegrepen, zijn stoutmoedige tong werd doorboord en hij werd met speren doorstoken. De 370 anderen stierven door het zwaard, onder Decius, tegen 250.

De heilige Filomenos, een bakker te Ankyra in Galatië, werd om Christus gemarteld en gebrand en met spijkers doorboord totdat hij gestorven was, in 274, tijdens de vervolging van keizer Aurelianus. Met hem stierven Valerianus en Faedros.

De heilige Akakios was novice in een klooster van Klein-Azië. De heilige Johannes van de Ladder verhaalt hoe hij toegewezen was aan een oude monnik die een onachtzaam leven leidde en de simpele Akakios slecht behandelde. Deze bleef geduldig onder de dagelijkse beledigingen, scheldpartijen en stompen, en beklaagde zich niet. Toen Akakios plotseling gestorven was, ging zijn leidsman naar een profetisch begaafde oudvader om hem het nieuws mee te delen. Deze wilde niet geloven dat de jongeman gestorven was, en daarom gingen ze samen naar het graf. De oudvader zei: “Broeder Akakios, ben je dood?” Toen klonk Akakios’ stem uit het graf: “Vader, hoe kan iemand die de gehoorzaamheid beoefend heeft nu dood zijn?” Vol schrik viel de oude monnik nu schreiend ter aarde, en voor de rest van zijn leven deed hij boete en bleef hij bij het graf van zijn heilige leerling.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 7 juli.

De heilige Dionysios, bisschop van Korinthe van 171 tot 182. Wij hebben van hem nog enkele van zijn zendbrieven, onder andere aan “de Romeinen, aan de Lakedemoniërs, aan de bewoners van Athene en aan die van Nikomedië. Hij is als martelaar gestorven, maar over zijn dood zijn geen bijzonderheden bekend.

De heilige Pitiroen was een leerling van de heilige Antonios de Grote. Hij deed ascese in de Egyptische woestijn in de 4e en 5e eeuw, en was de derde opvolger van de heilige Antonios in diens kluis in de Thebaïde. Hij was de geestelijke leidsman van een groep gestrenge asceten. Zijn voedsel bestond uit rauw deeg, tweemaal per week.

De heilige Abibos‚ bisschop van Nekresk (Kachetië), predikte het Evangelie aan de vuuraanbidders in Perzië. Toen hij eens te Rechi het heilige vuur had uitgedoofd om aan te tonen dat er geen goden waren die hem iets zouden doen, werd hij gestenigd, rond 560.

De heilige Saturninus (Sernin), bisschop van Toulouse. Hij was van Griekse afkomst en werd door de paus, met zes andere missionarissen, naar Gallië gezonden in 245. Hij maakte veel bekeerlingen door zijn prediking, bekrachtigd door wonderen. In het jaar 250 vestigde hij zijn bisschopszetel in Toulouse.
Op weg van zijn huis naar de kerk passeerde hij dagelijks de voornaamste heidense tempel van de stad. De orakels waaraan men gewend was, waren tot zwijgen gekomen, en de schuld daarvan lag duidelijk bij Saturninus.
Op een dag sleepten de daar dienst doende priesters hem naar binnen en zeiden dat ze hem zouden doodslaan als hij niet wilde offeren. Saturninus antwoordde dat hij geen aanbidding wilde brengen aan stokken en stenen. Hij werd daarvoor met de voeten vastgebonden aan de staart van een offerstier, die uit angst voor die vreemde last in een wilde ren de heuvel afstormde. Ten laatste brak het touw, maar Saturninus was reeds dood. Het gebeurde tijdens de vervolging van Valerianus, in 257. Twee arme christenvrouwen riskeerden het gevaar, namen eerbiedig het ontzielde lichaam weg en begroeven het in de nabijheid. Daar verrees later een van de bekendste bedevaartskerken waar de apostel van Toulouse werd vereerd en waar vele wonderen geschiedden.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-687/

 Jozef interpreteert de dromen van farao en voorspelt de toekomst.

Op 12-6-2022 om 16:11 zei 010:

Ik heb een weekje Friesland geboekt.

Ik ook, maar dan in Vlieland. Hier kun je foto's bekijken. De eerste drie zijn niet van mij. 

https://www.christianforums.com/threads/my-vacation-on-wadden-islands.8264714/#post-77019571

42. Net zoals veel lampen kunnen worden aangestoken door dezelfde olie en door een enkel licht, en toch vaak niet dezelfde uitstraling geven, zo reflecteren de gaven die voortkomen uit verschillende deugden het licht van de Heilige Geest op verschillende manieren. Of zoals de vele inwoners van een enkele stad allemaal brood en water gebruiken, hoewel sommigen van hen mannen, sommige zuigelingen, sommige kinderen, sommige oude mensen zijn, en er is een grote verscheidenheid en verschil tussen hen; of zoals op hetzelfde veld gezaaide tarwe verschillende korenaren kan dragen, hoewel ze allemaal naar dezelfde dorsvloer worden gebracht en in dezelfde schuur worden opgeslagen: zo lijkt het mij dat bij de opstanding van de doden verschillende graden van heerlijkheid zullen worden onderscheiden en erkend onder degenen die zijn opgewekt, afhankelijk van het niveau van deugd dat ze hebben bereikt en de mate van hun deelname tijdens dit huidige leven in de Heilige Geest die al in hen woont. Dit is de betekenis van de uitdrukking, 'Ster verschilt van ster in heerlijkheid' (1 Kor. 15:41).

28 november

De heilige Sosthenes was de Jood uit Corinthe die afgeranseld werd bij de rechtszaak van de Joden tegen de heilige Paulos (Hand. 18: 17). Hij was de overste van de synagoge en had blijkbaar deze rechtszaak aan de gang gebracht.
Later ontmoeten wij hem weer, nu als belangrijkste gezel van de heilige Paulos (1 Kor. 1: 1), die zich blijkbaar verantwoordelijk voelt voor de gemeente in Corinthe. In volgende eeuwen wordt hij ook beschreven als bisschop van Colofon.

De heilige priester Akakios, met lrenarchos, 7 vrouwen en 2 kinderen gedood te Sebaste. Tijdens de vervolging van Maximiaan werden in Sebaste 7 vrouwen voor de rechter gebracht op beschuldiging hun mannen verleid te hebben christen te worden. Toen lrenarchos‚ een van de beulen‚ hun standvastigheid zag, sloot hij zich bij hen aan. Hij werd door de priester Akakios gedoopt. Allen werden na martelingen gedood, met het zwaard of op de brandstapel.

De heilige Stefanos de Nieuwe, geboren te Constantinopel in 714, werd reeds voor zijn geboorte voor het monastieke leven bestemd, om het erfdeel van zijn oudere broer onverdeeld te laten. Hij werd dan ook van kind af in een klooster opgevoed, en toen hij 16 jaar was, legde hij de geloften af in het klooster van de heilige Auxentios, bij Chalcedon. Het klooster was een laura, een aantal cellen, verspreid over de berg, waar de monniken leefden als kluizenaar. Zij hadden zich geheel aan de armoede gewijd, dus dit klooster vormde geen bedreiging voor het familiebezit.
Stefanos was een strenge asceet. Hij droeg alleen een schapenvacht, om zijn Iendenen bijeengehouden met een ijzeren ketting als gordel. Toen hij 30 jaar oud was, werd hij tot abt gekozen en hij diende het klooster zo twaalf jaar. Onder zijn leiding groeide het aantal monniken tot 20 en werd de laura een gemeenschapsklooster, een kenobion. Daarna legde hij het ambt neer en bouwde voor zichzelf zulk een kleine cel dat hij er niet rechtuit kon liggen noch staan. Daarin sloot hij zich op, in voortdurend contemplatief gebed. Hoezeer hij zich ook had afgescheiden, er kwamen steeds meer bezoekers om raad te vragen in geestelijke aangelegenheden.
In die tijd riep de iconoclastische keizer Constantinos Copronymos een concilie bijeen tegen het vereren van de iconen. De daartoe uitgezochte willige bisschoppen wilden het gezag van hun uitspraak versterken door de instemming te vragen van de beroemde asceet, die zelf immers geen enkele icoon bezat. Zijn antwoord was echter volkomen tegen hun verwachting: Stefanos weigerde het gezag te erkennen van een synode die niet door een patriarch was bijeengeroepen. Om Stefanos te compromitteren verspreidde nu de tegenpartij het verzinsel dat hij een verhouding had met een geliefde van de keizer, en dat hij haar had gedwongen in een klooster te treden.
De woedende keizer liet hem met geweld naar Constantinopel brengen, waarbij alle monniken werden verjaagd, en het klooster met de kerk werd verbrand. Stefanos werd verbannen naar het eiland Proconnesos, waarheen reeds vele monniken waren gezonden. Steeds meer werd allerwegen Stefanos’ heiligheid geprezen, en na twee jaar liet de tiran hem weer voor zich brengen. De keizer vroeg hem of hij nu werkelijk geloofde dat men op Christus’ gelaat zou trappen wanneer Zijn icoon vertrapt werd. Stefanos haalde een geldstuk tevoorschijn en vroeg wat de keizer met hem zou doen wanneer hij minachtend op die afbeelding van de keizer zou trappen. En zou het dan geen misdaad zijn om de beeltenis van de Koning van de Hemel in het vuur te werpen?
De keizer veroordeelde hem toen op halfslachtige wijze ter dood. Stefanos werd in elkaar geslagen, halfdood in de kerker geworpen, daarna aan de voeten door de straten gesleept en door een opgehitste menigte doodgeslagen in het jaar 764. Hij was toen 53 jaar oud.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-686/

 Gevangene Joseph interpreteert de dromen van de koninklijke wijnschenker en bakker in de gevangenis.

In verband met mijn vakantie van ruim 2 weken komen er geen nieuwe berichten in dit topic tot 28 november. Ik hoop dat ik voorspoedig terugkom door Gods genade en dan zal ik weer nieuwe verhalen, iconen en schilderijen presenteren. Ik wens jullie allemaal Gods zegen.  A life of integrity leads to God's blessing.

41. Hen die zich zorgen maken over wat er met hen zal gebeuren als ze op een dag vol haat zijn tegen hun broeder, of beseffen dat ze onvrijwillig in de greep zijn van een andere kwade hartstocht, moet worden verteld dat ze zonder onderbreking moeten strijden tegen de duivel en kwade gedachten. Want waar de duisternis van de hartstochten en de dood - dat wil zeggen de wil van het vlees - de scepter zwaaien, is het onmogelijk dat een slechte vrucht zich niet manifesteert, zichtbaar of onzichtbaar. Een lichamelijke wond, - ook al scheidt die maar een beetje wondvocht, - zweet vocht uit en ettert of is gezwollen en zwelt het op, totdat hij volledig is genezen. Dit is zelfs zo wanneer het wordt behandeld en wanneer geen remedie bewust wordt weggelaten. Maar als de ettering wordt verwaarloosd, kan dit leiden tot het verderf van het hele lichaam. Op dezelfde manier zullen de hartstochten van de ziel, zelfs als ze veel aandacht krijgen, in de ziel blijven smeulen totdat ze met standvastige ijver uiteindelijk genezen worden door de genade en medewerking van Christus. Want er is een zekere verborgen vervuiling en een vreemde duisternis van de hartstochten die, ondanks de zuivere natuur van de mens, als gevolg van Adams overtreding in de hele mensheid zijn binnengedrongen; en ze verduisteren en verontreinigen zowel lichaam als ziel. Maar net zoals ijzer, wanneer het wordt gebakken en geslagen, wordt gezuiverd, of goud vermengd met koper of ijzer wordt afgescheiden door vuur, zo wordt door de meest zuivere Passie van de Verlosser de ziel, gestookt en getroffen door de Heilige Geest, gereinigd van elke hartstocht en van zonde zelf.

10 november

De heilige Erastos, Olympos, Rhodion (Herodion), Sosipatros, Quartos en Tertios, apostelen uit de zeventig. Olympos en Rhodion waren gezellen van de heilige Paulos. Zij werden te Rome onthoofd bij de marteldood van de heilige Petros onder Nero. Sosipatros uit Achaia predikte te Ikonië op Korfu. Erastos was eerst econoom van de kerk in Jeruzalem, later bisschop van Paneas. Quartos was bisschop van Beyroet. Hij moest veel kwellingen ondergaan omwille van het geloof, maar vóór zijn dood had hij toch de meeste heidenen daar tot het geloof gebracht. Tertios hielp de heilige Paulos bij het schrijven van zijn brieven en volgde Sosipatros op in Ikonië. Beiden zijn in vrede gestorven.

De heilige Orestes, een arts uit Tyana (Kappadocië), weigerde aan de afgoden te offeren. Hij werd toen, na vele martelingen, doodgesleept achter wilde paarden, onder Diokletiaan (284-305).

De heilige Milles (Milias, Milos), bisschop van Susa, met de priester Abrosimos (Ebor) en Papas, en de diaken Sina (Senoï, Sebor) in Perzië. Milles, die aan het hof was opgegroeid, bekleedde een hoge rang in het Perzische leger. Deze post gaf hij op toen hij christen werd en hij trok zich terug buiten Susa. Niet lang daarna werd hij tot bisschop van Susa gewijd door de Belijder Gennasios. Hij was echter een ongeduldig en impulsief man, en toen zijn inspanning niet veel resultaat boekte, nam hij een Evangelieboek als bagage mee, en trok naar Jeruzalem en Alexandrië. Daar leefde hij twee jaar met Ammonios, de leerling van de heilige Antonios. Hij kreeg ruzie met zijn gastheer, zodat hij Egypte weer overhaast verliet. In Nisibis maakte hij kennis met de heilige bisschop Jakobos; daarna was hij in Assyrië en vervolgens trok hij weer naar zijn vaderland. Nu had zijn prediking meer succes en hij maakte vele bekeerlingen.
In 341 kondigde koning Sapor zijn edicten af tegen de christenen. Deze waren allereerst tegen de kerkelijke leiders gericht, zodat de bisschop met zijn priester en diaken gevangen genomen werd. Bij Milles werd met het zwaard op de schouders ingehakt en hij stierf aan de verwondingen. Abrosimos en Sina werden gestenigd. Dit gebeurde op 5 november, maar vandaag is waarschijnlijk de dag van hun begrafenis.

De heilige Nonnos, bisschop van Heliopolis, was een monnik van Tabenna. In 448 werd hij bisschop van Edessa, en in 451 van Heliopolis waar hij veel Arabieren tot Christus bracht. Hij is gestorven in 471.

De heilige Konstantinos, vorst van Grusië, onderscheidde zich door zijn meelevende liefde voor weduwen, wezen en allen die in nood verkeerden, en vele priesters behoorden tot zijn persoonlijke vrienden. De Turken wilden hem dwingen de islam aan te nemen. Toen hij weigerde werd hij gevangen genomen en toen hij in zijn verzet volhardde werd hij onthoofd, rond 842.

De heilige Justus, aartsbisschop van Canterbury. Hij was een Romein van geboorte en in 601 door de heilige Gregorius naar Engeland gezonden als hulp voor de heilige Augustinus. Hij werd vergezeld door drie andere priesters: Mellitus, Paulinus en Reginianus. Zij hadden alle benodigdheden bij zich voor de diensten in de kerk: kelken, altaarbekleding, gewaden, kerkversiering, liturgische boeken en relieken.
In 604 werd Justus bisschop gewijd voor de Oost-Saksen; ook de anderen werden gewijd en zij konden hun werk verrichten met grote steun van koning Ethelbert. Toen deze in 616 stierf, trad er een sterke heidense reactie op. De nieuwe koning wilde zich niet laten dopen en verleende zeker geen steun aan de prediking. De bisschoppen besloten daarop terug te keren naar Italië. Een van hen echter voelde zijn geweten en bleef. Daardoor won hij de sympathie van de nieuwe koning, die zich daarop bekeerde. Er werd een boodschap gezonden om Justus en Mellitus te doen terugkeren. Justus kwam weer in Rochester en in 624 werd hij aartsbisschop van Canterbury. Hij is echter niet lang daarna gestorven, in 627. Ook Augustinus en Mellitus worden vandaag herdacht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-323/

1. Jozef is aangesteld als opzichter in het huis van Potifar, die hem als slaaf had gekocht.

2. Jozef wordt beproefd door de vrouw van zijn baas en moest wegvluchten.

40. Zoals de Heer bevestigt, zal de persoon die zoekt en klopt en die het vragen nooit opgeeft, verkrijgen wat hij vraagt (vgl. Matth. 7:8). Alleen hij moet de moed hebben om voortdurend met verstand en tong te smeken, en meedogenloos aan God vast te klampen met lichamelijke aanbidding; en hij moet zich niet in wereldse dingen verstrikken of zich overgeven aan kwade hartstochten. Hij die zei: 'Wat je ook in gebed vraagt, gelovend, zul je ontvangen' (Matt. 21:22), is geen leugenaar. Zij die zeggen dat "zelfs als je alle geboden vervult in de hoop om genade te verkrijgen in dit huidige leven, zul je niets bereiken," zijn onwetend en wat ze zeggen is verkeerd en in strijd met de goddelijke Schrift. Er is geen onrechtvaardigheid in God waardoor Hij Zijn verplichtingen niet zou nakomen als wij de onze nakomen. Alleen jij moet ervoor zorgen dat wanneer de tijd komt waarop je ziel je ongelukkige lichaam verlaat, je nog steeds bezig bent met spirituele strijd, doorzettend, wachtend op de belofte, volhardend, vertrouwend, zoekend met onderscheidingsvermogen. Wees niet ongelovig als ik zeg dat je met vreugde en vertrouwen zult uitgaan en dat je waardig zult worden bevonden om het koninkrijk van God te zien. Inderdaad, als je ziel gelouterd is door je geloof en vurigheid, ben je al in gemeenschap met God. De persoon die begerig naar een vrouw kijkt, heeft in zijn hart al overspel met haar gepleegd (vgl. Mattheüs 5:28), en zelfs als hij zijn lichaam niet heeft bezoedeld, wordt hij al als schuldig aan overspel beschouwd. Evenzo geniet de persoon die het kwaad uit zijn hart verdrijft en die God met verlangen, smeking, ijver en liefde aanhangt, reeds gemeenschap met God, en heeft zelfs nu van God dit grote geschenk ontvangen, dat hij ijverig en toegewijd kan volharden in gebed. Als het geven van een beker koud water niet onbeloond blijft (vgl. Matt. 10:42), hoeveel te meer zal God dan geven wat Hij heeft beloofd aan hen die zich dag en nacht aan Hem toewijden?

9 november

De heilige Onesiforos en Porfyrios‚ die doodgefolterd zijn onder Diokletiaan, tegen het jaar 308.

De heilige Matrona werd geboren te Pergos in Pamfilië rond het jaar 453. Haar levensloop onthult bepaalde facetten van het leven van de oude Kerk, die, hoewel zeldzaam, toch lovenswaardig werden geacht, terwijl ze in onze tijd scherpe afkeuring zouden oogsten.
Zij was als jong meisje uitgehuwelijkt aan de rijke Dometios, en kreeg weldra een dochter, Theodota. Haar man kreeg een functie in Constantinopel en het gezin verhuisde daarheen toen Matrona 15 jaar oud was. Ze maakte kennis met een vrome dame en samen maakten ze er een gewoonte van om de nachtelijke vigilies te bezoeken die er in de verschillende kerken van de stad werden gehouden. Dat beviel Dometios niet en hij dwong Matrona in huis te blijven, wat tot allerlei scenes aanleiding gaf. Matrona stortte haar hart uit bij een moniale die zij ontmoette, en sprak over haar verlangen om het monastieke leven te leiden. De moniale beloofde toen om voor de kleine Theodota te zorgen wanneer ze dit voornemen ten uitvoer zou brengen.
Van deze zorg bevrijd, bad Matrona tot God dat zij zo graag letterlijk het woord van Christus zou volbrengen, dat men alles en iedereen moet verlaten om Hem te volgen. Zij droomde toen dat haar man haar het huis uitjoeg, omdat hij haar van ontrouw verdacht, en dat zij bij monniken werd opgenomen. Zij verliet toen haar man, kleedde zich als eunuch (om nasporingen te bemoeilijken), en trad in het sinds kort gestichte monnikenklooster van de heilige Bassianos in Constantinopel, onder de mannennaam Babylas.
Vol vreugde nam zij het zware monniksleven op zich en zij werd een in alle opzichten voorbeeldig lid van de gemeenschap. Toch kreeg Bassianos argwaan, en toen hij haar ondervroeg kwam de waarheid aan de dag. Hij maakte Matrona ernstige verwijten dat zij de gelegenheid voor een schandaal gegeven had, maar hij waardeerde haar ijver en besloot haar niet openlijk te ontmaskeren. Wel zond hij haar weg naar een veraf gelegen vrouwenklooster in Emesa (Syrië).
Ook hier werd zij een sieraad van het klooster. Daardoor werd er over haar gesproken, haar identiteit raakte bekend, en weldra was Dometios op weg om zijn vrouw op te eisen. Matrona vluchtte naar Jeruzalem, maar ook daar kwam Dometios haar achterna. Zij kon nu in geen klooster meer terecht en vluchtte naar de woestijn. In de buurt van Beyroet leefde zij als een van de oude woestijnvaders in een verlaten afgodstempel, waar zij een zware strijd had te voeren tegen de demonen. Daardoor groeide haar persoonlijkheid, en de heidense meisjes uit de omtrek begonnen bij haar te komen en wilden bij haar blijven. Zo ontstond er een gemeenschap rond haar van 9 leerlingen.
Zij voelde haar verantwoordelijkheid tegenover haar geestelijke kinderen en zocht raad. Steeds groter werd het verlangen naar haar eerste raadsman, de heilige Bassianos, te gaan. Zij voelde zich nu ook sterk genoeg om de aandrang van Dometios te weerstaan. Ze vertrok naar Constantinopel en werd verheugd door Bassianos ontvangen. Deze wist voor haar een cel te vinden, dicht bij zijn klooster, waar zij zich rustig aan het gebed zou kunnen wijden. Toen kon zij haar achtergebleven zusters laten overkomen.
Matrona’s reputatie had zich intussen in Constantinopel verbreid en weldra ontving zij alle hulp en steun zodat er een klooster gebouwd kon worden, dat al na korte tijd tot de beroemdste behoorde van de stad. Bijna dagelijks kwamen er nieuwe leerlingen en zij konden nog lang hun voordeel doen met het onderricht van hun stichtster‚ want ondanks haar harde ascese werd Matrona bijna 100 jaar oud. Op haar sterfdag vertroostte zij haar kinderen met de beschrijving van het hemelse visioen dat God haar deed aanschouwen, als loon voor de inspanningen van haar leven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/5896/

 Judas en zijn schoondochter Thamar

39. Het is om deze reden dat de roede van tuchtiging werd toegestaan, zodat daardoor, als in een oven, de vaten rigoureuzer konden worden gestookt; maar zij die niet opgewassen zijn tegen de beproeving, omdat ze gemakkelijk te breken zijn, worden als defect verworpen, omdat ze de hitte van het vuur niet kunnen verdragen. Als een dienaar en de schepping van de Heer, beproeft en kwelt de duivel mensen, niet zoals hij denkt of wenst, maar in de mate waarin zijn Meester hem toestaat. Omdat God de exacte aard van alles kent, staat God toe dat elke persoon overeenkomstig zijn kracht wordt beproefd. Zoals de heilige Paulus zegt: 'Je kunt op God vertrouwen dat Hij je niet boven je kracht laat beproeven, maar met de beproeving zal Hij een uitweg bieden, zodat je die kunt doorstaan' (1 Kor. 10:13).

8 november

Synaxis van de heilige aartsengel Michaël en alle onlichamelijke krachten. De naam Michaël betekent: “Wie is als God?” Hij wordt daarom gezien als de engel met het vlammend zwaard die Adam uit het paradijs verdreef, nadat deze als God had willen zijn. Om dit zwaard herkennen wij hem ook als de engel die Jozua tegemoet trad bij Jericho‚ en die zich noemde: “Aanvoerder van Gods Kracht” (Joz. 5: 14). Zijn naam wordt herhaaldelijk genoemd in de profetieën van Daniël (10: 13, 10: 21, 12: 1) als de grote Vorst, de Beschermer van Gods volk. In de Judas-brief heet hij: de Aartsengel Michaël (Jud. 9). Het Boek der Openbaring noemt opnieuw zijn aanvoerderschap: “Michaël en zijn engelen streden tegen de draak …” (Opb. 12: 7). Om dit alles vereren wij de heilige aartsengel Michaël als de beschermer van de kerk.
In de 4e eeuw heeft de kerk reeds deze “samenviering, synax” gevierd, in de 9e maand van de 9 koren der engelen: de zesvleugelige serafijnen, de cherubijnen met de vele ogen, de God-dragende tronen, de heerschappijen, de krachten en machten, de vorstendommen, aartsengelen en engelen.
Uit de overlevering zijn de volgende namen bekend: Michaël – ‘Wie is als God?’ Gabriël – ‘de held Gods’, “die voor Gods aangezicht staat” (Lc. 1: 19), gezonden tot Zacharias, de vader van de heilige Johannes de Doper‚ en tot de Maagd Maria, voor de vleeswording van Gods Zoon (Lc. 1: 26); Rafaël – ‘God geneest’ (Tob. 3: 17); Uriël – ‘Vuur (Licht) Gods’; Salathiël – ‘Gods aanbidder’; Jegudiël – ‘Gods verheerlijker’; Barachiël – ‘Gods zegen’; en Jeremiël – ‘Gods verheffing’.
Verder wordt in de Heilige Schrift op bijna 300 plaatsen gesproken over ‘engelen’ in het algemeen. Er is een sterk besef dat ons zichtbaar heelal ingebed ligt in een nog veel grootsere geestelijke werkelijkheid, waar de engelen de uitvoerders zijn van Gods plannen, en waarvan een aantal rechtstreeks betrokken zijn bij het leven der mensen.
Daarom worden ook in de gebeden van de kerk voortdurend de engelen genoemd; in de Goddelijke Liturgie voelen wij hen zeer nabij. Wij vragen God of Zijn engelen met ons meetrekken bij de Intocht, en in de cherubijnenhymne mogen wij hen uitbeelden. Wij zingen het engelen-lied van het Driemaal Heilig, en mogen het triomflied zingen met het machtige koor van “duizenden aartsengelen en myriaden engelen, de cherubijnen en de gevleugelde serafijnen”.

De heilige Martha, echtgenote van de heilige Dobmont, vorst van Pskov (20 mei). Zij trad in het klooster van de heilige Johannes de Doper en is gestorven in het jaar 1300.

De heilige Cuby (Cyby), bisschop in Wales. Hij werd geboren op het einde van de 5e eeuw als zoon van een stamhoofd, die tevens een geletterd man was. Het christendom was er reeds enigszins gevestigd en de jongen kreeg een goede opvoeding. Toen hij 7 jaar oud, was, begon hij reeds te lezen. Als oudste zoon had hij na de dood van zijn vader het recht van opvolging, maar Cuby wilde zich wijden aan de dienst van de kerk. Hij vestigde zich eerst in de hoofdplaats van Cornwall‚ waar hij een kerk en een klooster stichtte. Maar toen zijn broer vermoord was, trok hij naar Wales, in 524, en verder naar Ierland. Hij bracht vier jaar door op het beroemde eiland Aran, waar hij eveneens een kerk bouwde, maar waar hij verdreven werd door een zekere Fintan.
Opnieuw was Cuby nu in Wales. Hij won het hart van de prins en verkreeg land, met zelfs een kasteel erop. Daar vestigde hij zich met zijn leerlingen. Later stichtte hij een klooster in Holyhead‚ waar hij op hoge leeftijd gestorven is, na 570. De vele plaatsnamen waarin zijn naam nog voortleeft, wijzen op een energieke zendingsarbeid‚ maar er zijn geen rechtstreekse gegevens meer voorhanden.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-322/

Jacob weent om Jozef's vermeende dood.

38. De vorst van deze wereld is een roede van kastijding en een plaag voor beginners in het spirituele leven. Maar zoals gezegd, hij brengt ze grote glorie en extra eer vanwege de kwellingen en beproevingen die ze doorstaan. Op deze manier helpt hij hen om de staat van volmaaktheid te bereiken, terwijl hij een nog grotere en zwaardere straf voor zichzelf voorbereidt. Kortom, er wordt door hem iets zeer heilzaams tot stand gebracht: zoals gezegd, het kwaad, hoewel het slechte bedoeling heeft, draagt bij aan het goede. Want in zielen met een goede bedoeling resulteert zelfs dat wat schadelijk lijkt in iets goeds. Zoals de heilige Paulus zegt: 'Alle dingen werken ten goede voor hen die God liefhebben' (Rom. 8:28).

7 november

De heilige Willibrord, aartsbisschop van Utrecht. Hij was geboren in 658 in Northumberland en werd als kind door zijn vader Willgis, die na de dood van zijn vrouw als kluizenaar was gaan leven, in handen gegeven van Willfrid, de abt van Ripon, zodat hij van baby af in het klooster was opgegroeid. Op de leeftijd van 20 jaar ging hij naar Ierland, naar het klooster van zijn landgenoot de heilige Egbert, en verbleef daar 12 jaar. Hij werd priester gewijd toen hij 33 jaar oud was.
Egbert had in de Ierse kloosters het verlangen opgedaan om te missioneren onder de heidense Friezen op het vasteland, maar hij werd daarvan weerhouden door het mislukken van de reis erheen ten gevolge van een storm die zijn schip vernielde, en door zijn slechte gezondheid. Hij stichtte toen een klooster met de vooropgestelde bedoeling andere monniken voor te bereiden voor dit werk (zie ook 24 april). Na deze 12 jaar vond Egbert de monniken voldoende voorbereid, en hij zond Willibrord aan het hoofd van 12 monniken naar Friesland. Onder hen bevonden zich ook de heilige Suitbert, en de witte en de zwarte Ewald, die later door de Saksen vermoord zijn.
Willibrord werd in 690 hartelijk verwelkomd door Pepijn van Herstal, die juist een succesvolle krijgstocht achter de rug had tegen de heidenvorst Radboud. Willibrord begon zijn werk in het door Pepijn veroverde gebied. Hij toonde zulk een aanleg voor dit evangelisatiewerk, dat Pepijn alles in het werk stelde om hem naar Rome te krijgen en daar een bisschopswijding in ontvangst te nemen. Met veel tegenzin liet Willibrord zich overhalen en kwam, beladen met door Pepijn meegegeven geschenken, in Rome aan, waar hij in 696 door paus Sergius gewijd werd onder de naam Clemens, en met de zetel te Utrecht. Drie jaar later kreeg hij de kerk en een kloostertje van Echternach ten geschenke, het eerste en het meest geliefde van de vele schenkingen die hij tijdens zijn missiewerk mocht ontvangen.
Het volgende jaar trok hij naar Denemarken doch met weinig resultaat door de woedende tegenwerking van de Vikingen aldaar. Wel wist hij een dertigtal jongens mee te krijgen om opgevoed te worden tot toekomstig missionaris voor hun land. Op de terugweg had hij nog een avontuur op Helgoland, waar toen juist Radboud vertoefde. Deze had echter nog teveel ontzag voor Pepijn om met geweld tegen het gezelschap van Willibrord op te treden, en voorzag hem van een vrijgeleide naar het Frankenland.
Vandaar kwam hij op een ander met de zee worstelend eiland: Walcheren, waar hij verschillende kerken stichtte. De dood van Pepijn, in 714, werd een ramp voor zijn werk, want Radboud kwam gelijk in opstand. Na diens dood in 718 en de zege van Karel Martel, kreeg Willibrord in 720 versterking van de heilige Bonifatius, die drie jaar in Friesland werkte maar verder zijn arbeidsveld had in Duitsland.
Alcuin schrijft over de indrukwekkende persoonlijkheid van Willibrord. Hij kon zich in alle streken vertonen zonder lastig gevallen te worden, en Alcuin roemt zijn nobele gelaatstrekken en zijn vriendelijke manier van optreden. Hij bouwde kerken en stichtte kloosters voor mannen en vrouwen, overal in zijn diocees, en verzachtte langzamerhand de barbaarse zeden. Hij had daarbij hulp gehad van monniken uit Ierland, en de berichten van zijn succesrijk werk brachten weer vele andere Ierse monniken ertoe hem te gaan helpen. Er ontstond een hele lijst van heilige bisschoppen in onze streken. Willibrord is gestorven in 739 in zijn geliefde abdij van Echternach, waar hij ook begraven ligt, na bijna een halve eeuw in de missie te hebben gewerkt en zich tot het uiterste te hebben gegeven. Jaarlijks wordt hij daar geëerd op de dinsdag na Pinksteren met de merkwaardige spring-processie, waarbij de deelnemers, op de maat van de muziek, telkens drie passen vooruit en dan twee passen achteruit gaan, zodat de betrekkelijk korte weg van de brug over de Sure tot aan de kerk twee uur in beslag neemt. Deze processie werd ingesteld in de 13e eeuw, toen er in de hele streek van Trier een zware epidemie heerste van chorea, of Sint Vitusdans, waaraan een einde kwam toen het volk in bedevaart naar het graf van de heilige Willibrord was gegaan.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-669/

 О 

Jozef wordt afgeworpen in een put door de jaloerse broers en verkocht als slaaf aan de Madianieten.