Modestus

37. Toen de duivel vrouw als zijn handlanger gebruikte, bedroog hij Adam, hij beroofde hem van de heerlijkheid die hem omhulde. Zo bevond Adam zich naakt en bemerkte hij zijn misvorming, waarvan hij zich tot dat moment toe niet bewust was geweest sinds hij zijn geest had verrukt met hemelse schoonheid. Na zijn overtreding, daarentegen, werden zijn gedachten laag en materieel, en de eenvoud en goedheid van zijn geest waren verweven met kwade wereldse zorgen. De sluiting van het paradijs en de plaatsing van de cherubs met het brandende zwaard om zijn binnenkomst te voorkomen (vgl. Gen. 3:24), moeten als feitelijke gebeurtenissen worden beschouwd; maar het zijn ook werkelijkheden die elke ziel innerlijk ontmoet. Een sluier van duisternis - het vuur van de wereldse geest - omringt het hart en verhindert het intellect om met God te communiceren en de ziel om te bidden, de Heer te geloven en lief te hebben zoals het wenst te doen. Al deze dingen kunnen uit ervaring worden geleerd door hen die zich werkelijk aan de Heer toevertrouwen, volharden in gebed en ijverig strijden tegen de vijand.

6 november

De heilige Warlaam Chutinsky uit Novgorod werd reeds op jeugdige leeftijd monnik gewijd in het klooster van Lissitsj. Later trok hij naar de Chutinskwoestijn, in de omgeving van Novgorod. Hij leefde daar als kluizenaar, maar langzamerhand kwamen er steeds meer leerlingen. Naast de afzonderlijke cellen kwam er nu het klooster van de Verheerlijking; Warlaam gaf door woord en werken het voorbeeld van een werkelijk monastiek leven, en velen kwamen hem dan ook opzoeken om zijn zegen deelachtig te worden en zijn raad in te winnen. Van wie hem volgen wilden vroeg hij alleen dat zij in alles de onderlinge liefde zouden bewaren; verder geleidde hij ieder op een aangepaste wijze binnen in het ascetische leven. Hij had profetische gaven en vele zieken werden door hem genezen. Hij is gestorven in 1192. Onder zijn opvolgers bevonden zich vele heiligen.

De heilige Paulos de belijder, afkomstig uit Thessalonika, was één van de eerste aartsbisschoppen van de jonge stad Constantinopel. De voortdurende vervolgingen waren nog maar kort achter de rug, maar nu werd de kerk in sterke mate verscheurd door twisten over het geloof. Daarbij waren de Arianen erg geneigd tot gewelddadig optreden. Het was een rationalistische vervorming van het christendom, en vond daardoor gemakkelijk ingang bij de heersende klasse.
Omdat de godsdienst een grote invloed had op het gehele openbare leven, wilden verschillende keizers de politieke eenheid van het rijk bevestigen door de kerk tot onderlinge eenheid te dwingen. Zo braken er dus opnieuw vervolgingen uit, nu tegen een deel van de christenheid.
Het lot van aartsbisschop Paulos laat zien hoe het velen op de patriarchentroon zou vergaan. Voortdurende chicanes: om zijn strijd tegen het arianisme werd hij door de ariaanse keizer viermaal van zijn zetel verdreven, om dan in rustiger tijden weer teruggeroepen te worden. Tenslotte werd hij verbannen naar Kukusy in Armenië, waar hij tijdens de dienst met zijn omoforion werd gewurgd in het jaar 350.

De heilige Lukas van Sicilië werd monnik toen hij 18 jaar oud was. Toen zijn ouders hem wilden uithuwelijken was hij uit huis gevlucht, zo ver mogelijk de bergen in. Daar was hij 40 dagen tussen de wilde dieren, zonder enig voedsel. Daarna kwam hij in de bewoonde wereld terug en werd monnik in een klooster. Daar vervolgde hij zijn ascetische levenswijze, at slechts tweemaal per week wat brood en dronk water.
Met een andere monnik vestigde hij zich als kluizenaar op een helling van de Etna. Daar leefden zij van het onkruid dat er groeide. Vooral Lukas gunde zich zo weinig mogelijk slaap. Hij had slechts een enkel kledingstuk voor zomer en winter en liep blootsvoets. Hij begon de dag met het lezen van alle 150 Psalmen, bad daarna het derde uur en deed zijn werk tot aan de middag. Na het zesde uur gebruikte hij het magere voedsel dat hij vergaard had. De rest van de dag werd besteed aan Schriftlezing en meditatief gebed.
Hij verkreeg een diepe kennis van de Heilige Schrift die geleerde bezoekers in verbazing bracht. Hij zocht een meer toegankelijke woonplaats, waar een twaalftal leerlingen zich onder zijn leiding stelden. Om zich op de hoogte te stellen van de monastieke gebruiken, reisde hij naar Constantinopel waar hij de verschillende kloosters bezocht en gesprekken voerde met de geestelijke leidslieden. Op de terugreis werd hij door zwakte bevangen toen hij in een dorpje verbleef in de buurt van Korinthe. Daar is hij 7 maanden later gestorven op deze dag, rond 820. Hij was toen 40 jaar oud.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-321/

Jozef, de meest geliefde zoon van Jacob

Vis is een oud-christelijke symbol, omdat het Griekse woord voor vis bestaat toevallig uit 5 letters die in het Grieks beurtelings overeenkomen met de eerste letters van 5 woorden in de zin  "Jezus Christus Gods Zoon Redder." Maar of de mijter bedoeld is om naar dat symbool te verwijzen, dat is de vraag.

God zegene je

36. Toen de duivel Adams oorspronkelijke heerlijkheid van het gezicht van Mozes zag schijnen (vgl. Exodus 34: 30-31), werd hij tot het uiterste getroffen omdat hij hierin een teken zag van de komende vernietiging van zijn koninkrijk. De woorden van de heilige Paulus: 'De dood heerste van Adam tot Mozes, zelfs over hen die niet gezondigd hadden' (Rom. 5:14), kunnen hiernaar verwijzen. Naar mijn mening behield het verheerlijkte gezicht van Mozes het type en voorbeeld van de eerste mens die door de handen van God was geschapen. Het is om deze reden dat toen de dood - dat wil zeggen de duivel, die de doodsoorzaak is - het zag, vermoedde hij dat zijn koninkrijk zou vallen, zoals in feite gebeurde met de komst van de Heer. Echte christenen zijn daarom zelfs in dit huidige leven door deze heerlijkheid omgeven; en innerlijk hebben ze de dood opgeheven, dat wil zeggen de schandelijke hartstochten, die niet in hen kunnen werken, omdat de heerlijkheid van de Heilige Geest volledig en bewust in hun ziel schijnt. In de opstanding is bovendien de dood volledig afgeschaft.

5 november

De heilige Galaktion en Episteme, martelaren te Emesa. Galaktion, die reeds christen was, verloofde zich op de dringende wens van zijn ouders met de heidense Episteme Hij bracht haar tot het geloof in Christus en haalde haar over om beiden in onthouding te leven, volgens de raad van de heilige apostel Paulos. Galaktion voegde zich bij enkele kluizenaars op de Publion, in de Sinaï. Toen hij eens, tijdens de vervolging onder Decius, in Emesa was, werd hij als christen herkend en aangehouden. Episteme kwam toen bij hem om aan zijn lijden deel te hebben. Zij werden met het zwaard gedood, in 258. Galaktion was toen 30, Episteme 16 jaar oud.

De heilige Filologos, Gaios, Hermas, Linos en Patrobos, apostelen uit de zeventig. Filologos was door de apostel Andreas gewijd als bisschop van Sinope aan de Zwarte Zee (Rom. 16:15).
Gaios was de eerste bisschop van Efese na de heilige Timotheos (Rom. 16: 23). Hermas, bisschop van Filippopolis, is gestorven als martelaar. Het is mogelijk dat hij een van de beroemdste boeken uit de 1e eeuw geschreven heeft, “De Herder” (Rom. 16: 14). Linos was de eerste bisschop van Rome (66-76) na de heilige Petros (2 Tim. 4: 21), en Patrobos was de eerste bisschop van Napels en Puteoli (Rom. 16: 14).

De heilige Gregorios, aartsbisschop van Alexandrië, waar hij gold als vader van de wezen en beschermer der weduwen. Hij was in alles als een ware navolger van Christus, de Goede Herder en Grote Hogepriester. Hij heeft onder Leo de Armeniër (813-820) veel kwellingen moeten verduren om de iconenverering‚ en is in ballingschap na 3 jaar kerkerstraf gestorven.

De heilige Jonas was geboren te Novgorod en verloor op jonge leeftijd zijn beide ouders. Hij werd opgevoed door een vrome weduwe die hem liet leren lezen. In die tijd bezocht de reeds oude Michaël Klopski, Dwaas om Christus, de stad. Toen hij op het marktplein de kleine jongen zag, die toen nog Johannes heette, riep hij luid: “Jan, Jan, jij wordt eens aartsbisschop van de stad!”
Deze uitspraak werd natuurlijk opgehaald uit de herinnering toen de monnik Jonas van het Otenskklooster, waar hij hegoumen was geworden, in 1458 op de zetel van Novgorod geroepen werd. Tijdens zijn bestuur toonde hij een bijzondere zorg voor de armen en hij bevorderde energiek de kerkbouw. Om zijn grote wijsheid werd hij gevraagd om te bemiddelen bij de twisten tussen de steden Novgorod en Pskov. Hij wist ook de prins van Moskou, Basilios II de Zwarte, ervan te weerhouden een militaire expeditie tegen Novgorod te ondernemen.
Tijdens de grote pest-epidemie, die in Rusland meer dan 200.000 slachtoffers eiste, was hij dag en nacht in de weer bij de zieken. Het klooster van Twer was in een immens kerkhof veranderd, maar toen daar op wonderbare wijze de icoon van de heilige Moeder Gods verscheen, wist hij de overgeblevenen zo te begeesteren dat er in één dag een kerk gebouwd werd, als dankzegging. Tijdens de inwijding van deze kerk nam de pest plotseling een einde. Na een leven van goede werken is de heilige Jonas gestorven in 1471.

De heilige Silvanos, bisschop van Gaza, werd om het Evangelie naar de mijnen gezonden. Daar hij voor dit werk te zwak was, werd hij, met 40 anderen, onthoofd in 311.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/5886/

 De negatieve dingen van Genesis, hoofdstuk 34

For the God of Moses

To Him who led His people through the desert,
Destroyed His proud enemies in sea,
Conferred His blessings on the chosen people.

To You be all my adoration,
My praise, my love, my jubilation,
My thanks, my song and admiration.

You brought us out of damnation,
Delivered us from condemnation,
And saved Your slaves from slavery.

To You we sing the hymn of worship,
And eat the holy paschal sacrifice,
Of Lamb, whose blood redeemed us from Thy wrath.

On Sinai-mountain You revealed Your presence,
In darkness of Your brightful light,
As Moses has related us.

On holy path of righteousness,
In justice of the covenantal Law,
You have instructed us in order to obey.

By Moses You predicted coming of Messiah,
The One prefigured by the paschal lamb.
We cherish hope for freedom from devil, sin and all the evil.

The freedom, lost through Adam’s fall in Eden,
our lost and sweetest paradise,
where we will hopefully return forever.

35. Door Adam te misleiden en zo de heerschappij over hem te verwerven, beroofde de duivel hem van zijn gezag en riep zichzelf uit tot heer van deze wereld. Want in het begin stelde God de mens aan om de heer van deze wereld en de meester van de zichtbare dingen te zijn (vgl. Gen. 1:26). Daarom had vuur geen macht over hem, water verdronk hem niet, geen dier verwondde hem, giftige slangen hadden geen effect op hem. Maar toen hij eenmaal was bedrogen, gaf hij zijn heerschappij over aan zijn bedrieger. Om deze reden worden tovenaars en magiërs wonderdoeners, door het gebruik te maken van duivelse energie en met Gods toelating: ze hebben macht over giftige slangen en ze dagen vuur en water uit, zoals werd geïllustreerd door de volgelingen van Jannes en Jambres die tegen Mozes waren (vgl. Exodus hoofdstukken 7-8; 2 Tim. 3:8), en door de Simon die weerstand bood aan de hoofdapostel Petrus (vgl. Handelingen 8:18-24).

4 november

De heilige Joannikios de Grote werd geboren in 754 op het platteland van Bithynië uit arme ouders, en had als kind een baantje als varkenshoeder. Later werd hij beroepssoldaat en leidde een ruw leven. Het herstel van de iconenverering onder Constantijn en Irene bracht een algemene godsdienstige opleving, en ook Joannikios voelde zich daardoor aangesproken. Hij had vriendschap gesloten met een kluizenaar en begon nu zelf een ascetisch leven te leiden terwijl hij nog in het leger was. Het moet moeilijk geweest zijn te vasten, veel tijd aan het gebed te besteden en op de naakte grond te slapen in zulk een ruwe en onverschillige omgeving, maar hij hield dit 6 jaar vol.
Teruggekomen van een veldtocht tegen de Bulgaren, waarbij hij zich door zijn moed had onderscheiden, nam hij ontslag uit het leger. Hij verbleef geruime tijd in verschillende kloosters om het monastieke leven te leren, en trok zich toen terug op de Olymposberg, waar hij zomer en winter doorbracht in de vrije natuur, zonder beschutting tegen hitte of koude, in een ondiepe grot. Hij leefde uitsluitend op brood en water, en bracht vaak een gehele week in gebed door zonder ook maar aan eten te denken. Joannikios was toen ongeveer 45 jaar oud.
Nadat hij dit harde leven 12 jaar had geleid, werd hij monnik in het klooster van Eristae. Hij had de gave van profetie en door zijn gebed geschiedden vele wonderen zodat zijn roem zich verbreidde door heel het keizerrijk. Zijn moreel gezag was een grote steun voor de gelovigen tijdens de nieuwe vervolgingen onder de volgende keizers, tot weer de rust hersteld werd onder Theodora. Toen was zijn wijze gematigdheid een grote steun voor de impulsieve patriarch Methodios bij de vraag hoe de vroegere iconoclasten moesten worden behandeld. Methodios wilde alle wijdingen van iconoclasten ongeldig verklaren, maar hij vroeg toch eerst advies aan Joannikios, de strenge asceet. Deze gaf toen de raad die priesters en bisschoppen als dwalende broeders te beschouwen en hen bij het herroepen van hun dwaling in de kerk op te nemen, doch alleen hen te verwerpen die vijandig de iconenverering hadden bestreden. Zo werd ook inderdaad gehandeld.
In 846 hoorde patriarch Methodios dat de meer dan 90-jarige Joannikios op sterven lag en hij ging hem bezoeken. Joannikios was dankbaar en zei hem dat hij hem spoedig zou volgen, wat inderdaad binnen het jaar gebeurde.

De heilige Nikander, bisschop van Myra, en de priester Hermas waren leerlingen van de apostel Titos, die hen ook heeft gewijd. Na succesvol bekeringswerk werden zij gevangen genomen en aan felle martelingen onderworpen en tenslotte levend begraven.

De heilige Simon uit het dorp Jurjev aan de Wolga, leefde vanaf zijn jeugd in het dorp Alnatsk als Dwaas om Christus. Hij dwaalde door de bossen, alleen gekleed in een oud, voddig hemd. De dorpspriester nam hem in bescherming, en Simon sprokkelde hout voor de inwoners, zonder ooit enige beloning te vragen. Hij werd vaak met allerlei plagerijen vergolden. Door zijn gebed bedwong hij eens een brand die tot een ramp dreigde aan te wakkeren. Ook had men hem op het water van de Wolga zien lopen.
Later verbleef hij vooral in de open voorgalerij van het Theofanie-klooster in Jurjewjets. Dit wekte het misnoegen van een overste uit het leger, een Wojwode, die hem ongenadig afranselde en in een kelder smeet. Daar is Simon gestorven in 1584. Enkele tientallen jaren later werden daar zijn relieken gevonden.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-668/

 De verzoening van Jacob en Esau

 De worsteling van Jacob en Gods engel.

Een gedicht van 10 jaar geleden, ter ere van de heilige Willibrord. Om het aan zoveel mogelijk mensen begrijpelijk te maken, schrijf ik het in het Engels.

For saint Willibrord

Saint Willibrord had a great desire,

To turn the heathens from darkness unto Light.
Christ’s faithful servant, Willibrord had traveled,
From native England down to the Frisian lands

From early childhood he desired,
To know nothing but Christ alone.
Being pious son of pious parents,
He chose the narrow path of Christ.

On Irish soil he labored like a great ascetic,
Acquiring patience, love, humility.
His lamp could not remain under a bushel,
And Willibrord was made a priest.

Like another Paul being sent to other nations,
He traveled far for the sake of Truth by him so loved.
Like the Apostles, all of them were twelve,
And they departed for a missionary work.

Their labor was by God rewarded,
And many Frisians, Danes and other Germans were converted.
And Willibrord was consecrated as a bishop,
His name being changed to Clement by the Pope.

34. In overeenstemming met de goddelijke voorzienigheid werd de duivel niet meteen naar de hem toegewezen Gehenna gestuurd, maar zijn vonnis werd uitgesteld om hem de vrije wil van de mensen te laten testen en beproeven. Op deze manier bevordert hij onbedoeld grotere volwassenheid en gerechtigheid in de heiligen door hun geduldige volharding te bevorderen, en zo is hij de oorzaak van hun grotere glorie; en tegelijkertijd rechtvaardigt hij door zijn boosaardigheid en zijn samenzwering tegen de heiligen zijn eigen straf nog meer. Zo ook wordt de zonde nog meer zondig, zoals de heilige Paulus het stelt (vgl. Rom. 7:13).

3 november

De heilige Akepsimas, bisschop van Naasson (Perzië), werd om zijn ijver voor de geloofsverkondiging gevangen genomen, samen met de priester Jozef en de diaken Aithalas. Na drie jaar werd hij onthoofd, terwijl de beide anderen gestenigd werden, onder Sapor II, in het jaar 378.
Akepsimas was een eerbiedwaardige grijsaard van 80 jaar, die een bijzondere liefde toonde ten opzichte van de armen en de vreemdelingen. Ook de beide anderen waren hoogbejaard, maar zij werden allen met niets ontziende wreedheid gefolterd. Na hun dood kalmeerde echter de woede der vervolgers: zij waren de laatste slachtoffers van een felle vervolging die 40 jaren had geduurd.

De heilige Akepsimas de kluizenaar leefde 60 jaar in de woestijn bij Kyros in Syrië zonder daar ooit iemand te hebben gezien tot hij stervend was. Hij was daar tijdens het bewind van keizer Theodosios de Grote (379-395). Niemand wist tevoren iets van zijn bestaan af, maar in het bewustzijn van de kerk leven zulke mensen voort. Want door de intensiteit van een leven dat zo nauw verbonden was met God, zijn zij een krachtbron voor de gezamenlijke christenheid, of het nu verborgen was of bekend. Christus heeft ons geleerd de onzichtbare werkelijkheid van hoger waarde te achten dan de tastbare realiteit die ons omringt: daarom eren wij hun gedachtenis.

De heilige Snandulia was een ware christen in Perzië, die met haar rijkdom zeer veel heeft gedaan om het lot te verlichten van de christenen die tijdens de vervolging onder Sapor II in de gevangenissen waren geworpen. Zij is in vrede gestorven rond 370.

De heilige Georgios, priester van Neapolis (Klein-Azië), werd in 1797 naar een verderop gelegen dorp geroepen om de priester te vervangen, die gevlucht was voor de bloedige onderdrukking door de Turken, na de opstand van de christenen. Onderweg ontmoette hij een Turkse jeugdbende van herdersjongens‚ die hem begonnen uit te jouwen, vervolgens beroofden, en tenslotte het hoofd afhakten.

De heilige Pimen was geboren in Sofia‚ de hoofdstad van Bulgarije. Reeds jong werd hij monnik op de Athos in het Bulgaarse klooster Zografou. Hij legde zich met vurige ijver toe op het monniksleven, en toen hij 30 jaar oud was, werd hij priester gewijd. Daarna trok hij zich terug in de Athos-woestijn‚ om zich geheel te wijden aan het vasten en het onophoudelijk gebed.
Toen hij echter 55 jaar was, kreeg hij van God de opdracht terug te keren naar zijn geboorteland, waar de christenen zwaar verdrukt werden door de Turken. Hij trok predikend door het land om, het volk te bevestigen in de Orthodoxie, en hij wijdde zich bijzonder aan de bouw en het herstel van kerken. Er wordt gesproken van een aantal van 300, en daarbij nog 15 kloosters, waarvan hij eigenhandig de fresco’s schilderde. Pimen is gestorven in het Tseremiskiklooster, en wordt vereerd als de patroon van de Bulgaarse schilders.

De heilige Anna, een dochter van vorst Vsevolod I, leefde van kind af in het door haar vader gestichte Andreas-klooster bij Kiev. Toen zij volwassen werd, bezocht zij Constantinopel, om kennis op te doen voor het organiseren van het christelijke leven in Rusland. Zij werd later tot hegoumena gekozen en heeft toen veel voor het klooster tot stand gebracht. Zij stichtte een meisjesschool die met het klooster verbonden was, en waar zij ook zelf les gaf. De heilige Anna is gestorven in 1113.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-667/

 Jacob en Laban scheiden zich van elkaar en sluiten een verbond met elkaar in Mizpa of Gilead

33. De tekenen die vergezellen hen die zich willen onderwerpen aan de Logos van God en die goede vruchten voortbrengen zijn: zuchten, huilen, verdriet, stilte, hoofdschudden, gebed, stilheid, volharding, bitter verdriet, verdrukking van het hart dat opkomt van religieuze toewijding. Bovendien tonen hun daden waakzaamheid, vasten, zelfbeheersing, zachtmoedigheid, verdraagzaamheid, onophoudelijk gebed, studie van de Goddelijke geschriften, geloof, nederigheid, broederlijke genegenheid, onderwerping, rigoureus zwoegen, ontberingen, liefde, vriendelijkheid, hoffelijkheid en de som van al het licht, dat is de Heer. De tekenen die vergezellen hen die geen vrucht van het leven voortbrengen, zijn lusteloosheid, dagdromen, nieuwsgierigheid, gebrek aan aandacht, mopperen, instabiliteit; en in hun daden vertonen ze vraatzucht, woede, toorn, achterklap, verwaandheid, ontijdig gepraat, ongeloof, wanorde, vergeetachtigheid, onrust, smerige gierigheid, hebzucht, afgunst, partijdigheid, minachting, praatziekte, zinloos gelach, eigenzinnigheid en - de som van alles - duisternis, dat is satan.

2 november

In de westerse landen is dit de dag van de Dodenherdenking (Allerzielen). De Orthodoxe Kerk viert enkele malen per jaar een algemene doden-gedachtenis‚ in verband met de liturgische jaargetijden: op de laatste zaterdag van de Paastijd (zaterdag voor Pinksteren); de Zaterdag van de gestorvenen in de Voorvasten (voor de Zondag van het Laatste Oordeel); drie zaterdagen in de Grote Vasten (2e, 3e en 4e week) en verder alle zaterdagen van het jaar die niet door een feest bezet zijn.

De heilige Antonios, Akindynos, Anempodistos‚ Elpideforos en Pegasios waren hof-beambten. Elpideforos, die aan hun hoofd stond, maakte de keizer verwijten over de onrechtvaardige vervolging van de christenen. Zij moesten daarvoor de vuurdood ondergaan. Vele duizenden christenen werden in die vervolging omgebracht.

De heilige Victorinus, een Griek van geboorte en opvoeding. Hij predikte het Evangelie in Midden-Europa en werd bisschop gewijd van Pettau in Opper-Pannonië (Oostenrijk). Hij schreef commentaren op een aantal boeken van de Heilige Schrift, maar deze zijn verloren gegaan, misschien omdat zijn Latijn niet zo best was, zoals de heilige Hiëronymos schrijft – hoewel hij hem een van de grootste geleerden van zijn tijd acht. Er rest alleen een deel van een verhandeling over de schepping der wereld, en een over de Apocalyps. Hij is de marteldood gestorven tijdens de vervolging van 303.

De heilige Wulgan (Vulgan), bisschop van Picardië en Artois, was een Ier die het Evangelie predikte in België en Noord-Gallië. De laatste jaren van zijn leven bracht hij door als ingesloten kluizenaar bij de abdij van de heilige Vaast te Arras. Hij leefde in de 7e eeuw en zijn lichaam werd later overgebracht naar de kerk van Lens, dat het middelpunt was geweest van zijn predikingswerk.

De heilige Baya en Maura leefden in Schotland in het begin van de 10e eeuw. Baya leefde als kluizenares op het eiland Cumbrae, omringd door de dieren van het woud en de vogels die haar gezelschap zochten. Zij werd geregeld bezocht door Maura, de abdis van Killmaur. Beiden legden zich bijzonder toe op de ascese. Een kapel op het eiland herinnert nog steeds aan de vroegere bewoonster.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Domna, Domnina en Kyriaka, omgebracht met het zwaard; de soldaten Agapios, Attikos, Eudoxios, Eustratios, Karterios, Marinos, Okeanos, Styriakos, Tobias en nog vele anderen van het legioen te Sebaste; Justus, vermoord in Triest; Hermes, Papias, Publius en Victor in Noord-Afrika; en Eustochium, maagd te Tarsos, onder Juliaan de Afvallige.

Eveneens op deze dag de heilige Erc, bisschop van Slane en vriend van de heilige Patrick, gestorven in 513, in de ouderdom van 90 jaar; Kyprianos van Strozie (Olonets), een voormalige wetsovertreder; Georgius, bisschop van Vienne, 670; Ambrosius, abt van het klooster Sankt-Moritz in Zwitserland, 520; Naämas, diaken; Herninus, monnik, 7e eeuw; en Maoc (Mieu), monnik, 6e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-666/

 Jacob's ergernis naar aanleiding van het bedrog van Laban die hem zijn oudste dochter Lea uithuwelijkte in plaats van de beloofde en door hem begeerde Rachel, voor wie hij nog eens 7 jaar moet werken totdat hij met haar trouwt.

Jacob, Lea en Rachel.

Een gedicht in het Engels van mij om God te eren.

For the Holy Trinity

Life is buried in the tomb,
And risen up again in glory,
To grant His Life to humankind,
To snatch from hell the fallen Adam.

The Son of God and Son of Man,
Betrayed for 30 silver coins,
He humbly stood before the evil judge,
To pay the prize of sins that we committed.

He took our sentence in our stead,
Enduring all the pain, our shame, humiliation.
Being lifted high upon the Cross,
He shed His blood as Lamb of God.

You took our sins upon Yourself,
And going down into hell, You freed the captives.
Your lifeless body, buried in the tomb, was resting on the Sabbath day,
Awaiting Resurrection Day, Your splendid victory of fame.

You were triumphant over death; it was predicted by the prophets.
Condemned is satan by Your death, and death is trampled by the death,
Cause You are only Sinless One, so devil couldn't catch You,
Your life will reign for evermore, cause You are Judah's Lion.

On Judgement Day we shall arise,
Like You arose before us,
Ascending high above the sky,
You are the Universal King along with God the Father.

With God the Father, God the Holy Ghost,
You are the God eternal.
And Judge of living and the dead,
Your second coming is at hand.

On Pentecost You sent Your grace of Holy Ghost,
You built Your Church on You as cornerstone,
You took our human flesh and blood through Virgin Mary,
And was conceived by Holy Ghost, while still remaining God forever.

Your precious Body, holy Blood,
You gave for us as bread of life,
Imparting life divine and everlasting,
For the forgiveness of our debt, to make us sons of God of Heaven.

You wash our sins away from us in holy waters of Your baptism,
When we sincerely convert to You, renouncing devil, all his pride,
Along with worldly passions,
Repenting of our formal sins, confessing them aloud.

You give Your grace of Holy Ghost, proceeding from the Father,
As earnest of the inheritance above, until salvation is accomplished.
Like with apostles long before, You are with us forever,
Performing miracles and signs, expelling evil spirits.

We magnify and thank You, Jesus, Lord of hosts,
And hymn and praise Your Holy Ghost,
Exalt and worship God the Father,
For who You are and what we are in You, for what You do for us, both now and forever.

Let all the people say 'amen', so be it, halleluYah!

32. Gebed op de juiste manier gecombineerd met begrip is superieur aan elke deugd en elk gebod. De Heer Zelf getuigt hiervan. Want in het huis van Martha en Maria stelde Hij Martha, die zich bezighield met de zorg voor Hem, tegenover Maria, die aan Zijn voeten zat vreugdevol de ambrozijn van Zijn goddelijke woorden te drinken. Toen Martha klaagde en een beroep deed op Christus, maakte Hij haar duidelijk wat voorrang heeft, door te zeggen: 'Martha, Martha, je maakt je druk en bezorgd over veel dingen; er is maar één ding nodig: Maria heeft het beste gekozen en dat kan haar niet worden afgenomen' (Lucas 10:41-42). Hij zei dit niet om de daden van dienstbaarheid in diskrediet te brengen, maar om duidelijk te onderscheiden wat hoger is van wat lager is. Want hoe kon Hij Zijn goedkeuring niet geven aan dienstbetoon, terwijl Hij Zelf zo'n dienst verrichtte door de voeten van Zijn discipelen te wassen, en er zo ver van verwijderd was het te verdisconteren dat Hij Zijn discipelen opdroeg zich op dezelfde manier tegenover elkaar te gedragen (vgl. Johannes 13: 4-16)? Bovendien kozen de apostelen zelf ook het gebed en begrip uit als de hogere vorm van het werk, toen ze onderdrukt werden door aan tafel te dienen. ‘Het is niet juist’, zeiden ze, ‘dat wij het woord van God verlaten om aan tafel te dienen. Laten we voor deze dienst uitverkoren mannen aanstellen, vol van de Heilige Geest; we zullen ons wijden aan de bediening van de Logos en aan het gebed' (vgl. Handelingen 6:2-4). Op deze manier stelden ze de eerste dingen boven de secundaire, hoewel ze erkenden dat beide voortkomen uit dezelfde gezegende wortel.

1 november

De heilige Kosmas en zijn broer Damianos, onzelfzuchtige artsen (de geldelozen), voor mens en dier, te Feremania in Mesopotamië. Hun vader, van heidense adel, kwam kort na de geboorte van zijn zonen tot Christus. Hij stierf echter niet lang daarna, zodat hun opvoeding in handen lag van hun moeder Theodota. Zij kregen een solide christelijke opvoeding, en toen zij later filosofie gingen studeren, werden zij afgestoten door de beperktheid van de heidense wijsbegeerte. Zij gingen daarom over naar de geneeskunde, die zo geschikt is voor het beoefenen van de christelijke liefde. Omdat zij zich zo volkomen overgaven aan deze taak en de zorg voor de zieken, schonk God hun vaak wonderbare genezingen waar hun kennis tekort schoot.
Zonder enig onderscheid behandelden zij rijken en armen, stadsgenoten en vreemdelingen, zonder ooit enige vergoeding te vragen. Hun medelijdende liefde strekte zich uit over elk lijdend schepsel, en de mensen kwamen ook met hun zieke dieren bij hen om genezing te vinden. Hun roem steeg steeds hoger en van heinde en ver kwamen de zieken hen opzoeken.
Damianos, de jongste, stierf het eerste. Enige tijd later stierf ook Kosmas. Maar de zieken bleven toestromen naar hun graf, waarover al spoedig een kerk werd gebouwd, waar de zieken vaak dag en nacht bleven bidden tot zij genezing vonden naar lichaam en ziel.
De heilige Theodota wordt ook herdacht op 2 januari, en andere broederparen met eveneens de namen Kosmas en Damianos op 1 juli en 17 oktober.

De heilige Hermenegild, de zoon van de Gothische koning Leovigild (ook gevierd op 13 april). Het is goed nog eens te zien wat hier eigenlijk gebeurde. Leovigild was overgegaan tot het Arianisme, waarschijnlijk vooral om politieke redenen. Op deze manier vormden de Germanen een gezamenlijk afweerfront tegen het Romeinse Rijk. Daarin ligt waarschijnlijk ook de verklaring waarom hij zijn zoon met geweld wilde dwingen met hem afvallig te worden. Hermenegild bleef zich echter principieel verzetten en werd onthoofd in 586.
Misschien vragen wij ons af waarom zulk een uiterst verzet nodig was. Is het niet overdreven? Het gaat om wat de arianen wilden. We zouden kunnen zeggen: zij wilden een rationeel christendom, iets wat in overeenstemming is met onze menselijke redeneringen, waartoe ook in onze tijd een zeer sterke geneigdheid bestaat. Voor ons verstand is het onmogelijk dat God werkelijk mens zou worden, dus Christus kán niet werkelijk God zijn. Hij is iets heel bijzonders, misschien hoog verheven boven de mensen, maar niet God zelf. Maar op die manier wordt het hart uit het Christus-geloof gesneden.
Zulke mislukte pogingen tot het formuleren van de christelijke waarheid dwongen de christenen zich te bezinnen, en onder woorden te brengen wat het geloof dan wél betekende. Om zulk een gedachtenstrijd tot klaarheid te brengen, werden de verschillende grote concilies bijeengeroepen, om tot een gezamenlijke uitspraak van het bewustzijn van de kerk te komen. Deze formuleringen worden ‚“dogma’s” genoemd, en zij vormen de grondslag van het geloof voor de volgende tijden.

De heilige Kyriana en Juliana, ter dood gebracht onder Diokletiaan (286-305). Kyriana was afkomstig uit Tarsos in Kilikië, en werd in het naburige Rossos gevangen genomen samen met Juliana. Toen zij standvastig bleven, werd Kyriana totaal kaal geschoren en naakt op een ezel rond de stad gevoerd, temidden van joelende kinderen die met stokken op haar lossloegen‚ daartoe aangemoedigd door clowns en dronken soldaten. Tenslotte werd zij samen met Juliana verbrand.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/5877/

 Jacob en zijn toekomstige bruid Rachel 

31. Mensen die denken dat het onmogelijk is om door de Geest de 'nieuwe schepping' van het reine hart te bereiken (vgl. 2 Kor. 5:17) worden door de apostel terecht en expliciet vergeleken met hen die vanwege hun ongeloof onwaardig werden bevonden om het beloofde land binnen te gaan en wiens lichamen daarom 'in de woestijn bleven liggen' (Hebr. 3:17). Wat hier uiterlijk beschreven wordt als het beloofde land, betekent innerlijk die verlossing van de hartstochten die de apostel als het doel van elk gebod beschouwt. Dit is het echte beloofde land, en ter wille daarvan zijn deze figuurlijke leringen overgeleverd. Om zijn discipelen te beschermen tegen het toegeven aan ongeloof, zegt de apostel tot hen: 'Zorg ervoor, mijn broeders, dat niemand onder u een boos hart van ongeloof heeft en zich afkeert van de levende God' (Hebr. 3:12). Met ‘zich afkeren’ bedoelt hij niet de ontkenning van God maar ongeloof in Zijn beloften. Terwijl hij de gebeurtenissen in de joodse geschiedenis allegorisch interpreteert en hun ware betekenis aangeeft, zegt hij: ’Want sommigen waren opstandig toen ze het hoorden, maar niet allen die door Mozes uit Egypte waren gehaald. En op wie was God veertig jaar lang boos? Was het niet op hen die gezondigd hadden, wiens lichamen in de woestijn waren achtergelaten? En aan wie zwoer Hij dat zij Zijn rust niet zouden ingaan, tenzij het degenen waren die weigerden te geloven? We zien dus dat het vanwege hun ongeloof was dat ze er niet in konden' (Hebr. 3:16-19). En hij vervolgt: ‘Laten we dan bevreesd zijn: hoewel de belofte om Zijn rust in te gaan nog steeds geldt, kunnen sommigen van jullie ervan worden uitgesloten. Want wij hebben de goddelijke boodschap gehoord, net als zij; maar de boodschap die ze hoorden deed hun niets, omdat ze niet vergezeld ging van geloof van hun kant. Wij echter, die geloof hebben, gaan Gods rust in' (Hebr. 4:1-3). Kort daarna trekt hij dezelfde conclusie: 'Laten we er daarom naar streven om die rust in te gaan, zodat niemand zal vallen door dit voorbeeld van ongeloof te kopiëren (Hebr. 4:11). Welke ware rust is er voor christenen anders dan verlossing van de zondige hartstochten en de volste actieve inwoning van de Heilige Geest in het gezuiverde hart? En de apostel spoort zijn lezers daartoe opnieuw aan door te verwijzen naar het geloof: 'Laten wij dan naderbij komen met een waarachtig hart en in de volle verzekerdheid van het geloof, ons hart gereinigd van een slecht geweten' (Hebr. 10:22). En nogmaals: ‘Hoeveel te meer zal het bloed van Jezus ons geweten zuiveren van dode werken, zodat wij de levende en ware God kunnen dienen’ (vgl. Hebr. 9:14). Vanwege de onmetelijke zegeningen die God met deze woorden aan de mensen heeft beloofd, moeten we onszelf opdragen als dankbare dienaren en acht geven op hetgeen is beloofd als waar en zeker. Op deze manier, zelfs als we ons door traagheid of zwakte van vastberadenheid niet voor eens en altijd aan onze Maker toevertrouwen, of als we niet streven om tot de grootste en meest perfecte mate van deugdzaamheid te komen, niettemin door een oprechte en onvervormde wil en een gezond geloof kunnen we een zekere mate van genade verkrijgen.

31 oktober

De heilige Stachys‚ Amplias, Urbanos, Narkissos, Apelles en Aristobulos worden door de heilige apostel Paulos genoemd in het slothoofdstuk van de Brief aan de Romeinen (1629): “Groet mijn geliefde Stachys…”. Wij weten dus met zekerheid dat deze in Rome woonde, en dat hij op een bijzondere wijze met de apostel samenwerkte, en dat is voldoende om hem in ere te houden. Ook de anderen eren wij als apostelen uit de zeventig.
In de latere eeuwen werden hun de volgende bisdommen toegedacht: Stachys van Byzantium; Amplias van Diospolis; Urbanos van Makedonië; Narkissos van Athene; Apelles van Heraklea; Aristobulos, broer van Barnabas‚ was metgezel van de heilige Paulos.

De heilige martelaar Epimachos uit Egypte was kluizenaar op de PeIusion-berg. Tijdens de vervolging kwam hij naar Alexandrië en beleed openlijk christen te zijn. Hij werd toen onthoofd tegen het jaar 250.

De heilige monniken Spiridon en Nikodemos waren in het Holenklooster van Kiev aangesteld om de prosforas voor de heilige Liturgie te bereiden. Zij deden dit werk gedurende 30 jaar onder onophoudelijk gebed en vasten, en overleden op hoge leeftijd in de 12e eeuw.

De heilige nieuwe martelaar Nicolaas van Chios. Hij werd beschuldigd tot de islam te zijn overgegaan, en toen hij vasthield aan Christus werd hij met het zwaard gedood in 1754, op het zesde uur, zoals Christus; en het eiland werd bedekt met een dichte duisternis.

De heilige martelaren Stefanos, Barnabas, Trofimos, Dorymedon, Kosmas, Damianos, Sabbas, Basos, Abraham en nog anderen. Zij waren Gothen die vanuit het heidendom Christus hadden gevonden en daarom, op verschillende wijzen, ter dood zijn gebracht.

De heilige Wolfgang, bisschop van Regensburg. Hij was afkomstig uit Zwaben waar hij in een adellijke familie geboren was tegen het jaar 924. Reeds vroeg sprong zijn begaafdheid in het oog en daarom moest hij naar de beste kloosterschool en hij werd opgevoed in de beroemde abdij van Reichenau aan het Bodenmeer. Daar sloot hij een innige vriendschap met Hendrik, de latere bisschop van Trier. Hij bleef bij hem, eerst bij hun studie in Würzburg, en later toen Hendrik bisschop werd, stond hij hem bij als zijn medehelper aan het hoofd van de Domschool‚ tot aan Hendriks dood in 964. Toen ging hij naar Einsiedeln in Zwitserland, en werd zelf monnik. Daar trok zijn persoonlijkheid veel leerlingen naar de kloosterschool, want ook in die tijd waren werkelijk talentvolle leraren zeldzaam. Daarom werd hij ook priester gewijd; maar nu greep hem het apostolisch vuur: hij hoorde spreken over het nog heidense Hongarije en gedurende enige tijd deed hij met enkele medebroeders missiewerk in Pannonië. Het land was echter door allerlei oorlogen en krijgstochten te zeer in beroering en het werk bleef zonder resultaat, zodat zij naar Passau, waar de keizer hof hield, teruggingen.
ln 972 werd hij tot bisschop van Regensburg benoemd. Hij begon daar met verschillende ingeslopen misbruiken af te schaffen. Ook de kloosters, die door de roofzucht van de vorige bisschop in verval waren geraakt, kwamen door zijn goede zorgen weer tot geestelijke en culturele bloei. Beroemd is het klooster van de heilige Emmeraam. Hij zorgde voor een behoorlijke inrichting van de kerken. Maar bovenal kende zijn goedheid en liefde voor de armen geen grenzen. Ook organiseerde hij dat het tot dan toe aan Regensburg onderhorige Praag een zelfstandig bisdom werd, al viel daardoor een belangrijk deel van zijn eigen inkomen weg. Wolfgang is tijdens een reis naar Oostenrijk gestorven op de 31e oktober van het jaar 994, tussen Passau en Linz. Zijn graf is in de crypte van de heilige Emmeraam in Regensburg. Talrijke wonderen die daar tot stand kwamen leidden tot een wijd verspreide verering. Vooral in Beieren en Oostenrijk wordt de gedachtenis van de heilige Wolfgang in ere gehouden en veel plaatsen dragen nog steeds zijn naam.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-665/

 De ladder tot aan de Hemel uit de droom van Jacob toen hij vluchtte van Esau en op weg was naar Mesopotamië, naar zijn oom Laban.

Extra (klik op de afbeelding voor vergroting)

30. Zij die de mogelijkheid van perfectie ontkennen, brengen de ziel op drie manieren de grootste schade toe. Ten eerste geloven ze duidelijk niet in de geïnspireerde Schrift. Omdat ze zich niet het grootste en meest volledige doel van het christendom eigen maken en er dus niet naar streven het te bereiken, kunnen ze geen verlangen en ijver hebben, geen honger en dorst naar gerechtigheid (vgl. Matt. 5:6); integendeel, tevreden met uiterlijke vertoon en gedrag en met kleine prestaties van dit soort, laten ze die gezegende verwachting varen, samen met het streven naar perfectie en de totale zuivering van de hartstochten. Ten derde, denkend dat ze het doel hebben bereikt wanneer ze een paar deugden hebben verworven, en terwijl ze niet naar het ware doel streven, zijn ze niet alleen niet in staat om enige nederigheid, armoede en berouw van hart te hebben, maar zichzelf rechtvaardigend op grond van het feit dat ze al zijn aangekomen, doen ze geen moeite om vooruitgang te boeken en elke dag te groeien.

30 οκτοber

De heilige Zenobios, bisschop-martelaar van Aegea, en zijn zuster Zenobia. Na de dood van hun ouders schonken zij hun vermogen aan de armen. Zenobios werd toen tot bisschop gekozen en vol ijver wijdde hij zich aan de verbreiding van het geloof en het verzorgen van de zieken, want hij had een arts-opleiding gevolgd. Hij werd als christen gearresteerd en aan zware folteringen onderworpen. Toen Zenobia dit zag, voegde zij zich bij hem en beleed eveneens christen te zijn. Toen werden beiden ter dood gebracht in Kilikië, tijdens de vervolging van Diokletiaan rond 285.

De heilige martelares Eutropia had zich tot taak gesteld de gevangen christenen bij te staan. Zij bezocht hen geregeld en sprak hun moed in om te volharden en de folteringen omwille van Christus geduldig te verdragen. Toen werd zij eveneens gegrepen en langzaam verbrand, maar zij riep dat zij in haar lijden bijgestaan werd door Christus, zodat zij haar ziel overgaf met een vurig dankgebed. Dit gebeurde in Alexandrië, in 250.

De heilige apostelen uit de zeventig: Tertios, bisschop van Ikonië (Rom.16:22); Markos, bisschop van Apollonia en neef van de apostel Barnabas; Justos, bisschop van Eleutheropolis; en Artemas, bisschop van Lystra. Zij zijn in vrede gestorven.

De heilige martelaren Alexandros, Kronion, Julianos, Makarios en nog 13 anderen die gedood zijn te Alexandrië onder Decius tegen het jaar 250. Alexandros die verlamd was, werd door zijn dienaar Kronion naar het gerecht gedragen. Na hun belijdenis werden zij onder kamelen vastgebonden en zo ten spot door de stad geleid. Daarna werden zij wreed gefolterd en tenslotte nog levend onder ongebluste kalk begraven.
De anderen werden, nadat zij door allerlei folteringen als publieke vermakelijkheid hadden gediend, met het zwaard gedood.

De heilige Helena van Anjou, koningin van Servië. Zij was een bijzonder intelligente vrouw met helder doorzicht, een praktisch verstand en grote daadkracht. Na de dood van haar echtgenoot Ouroch I, die op zijn sterfbed de monniksgeloften had afgelegd, wijdde zij zich aan een hard ascetisch leven voor zichzelf, maar tegelijk aan liefdevolle zorg voor armen en noodlijdenden. Zij zorgde voor de opvoeding van wezen, bouwde scholen, kerken en kloosters, herstelde telkens de eendracht tussen haar zonen, – van wie er twee heilig verklaard zijn – en organiseerde de verdediging van het land.
Toen op hoge leeftijd haar werkkracht verminderde, nam Helena de sluier aan onder de naam Elisabeth, en overleed niet lang daarna in haar paleis, rond 1250. Tegen haar zoon Dragutin legde zij de volgende verklaring af: “Vergeet toch nooit dat ons bestaan hier op aarde niet het echte leven is maar onafwendbare dood. Vandaag zijn we hier en morgen weet niemand waar we dan zullen verblijven. Vandaag ben je heerser en morgen wellicht slaaf; vandaag leef je in overvloed en misschien morgen in ellende; vandaag ben jij het die het oordeel uitspreekt, morgen kun je veroordeeld worden”.
Drie jaar later werd het lichaam van de heilige Helena volkomen ongeschonden gevonden na een visioen van de bisschop. De relieken zijn bijgezet in het klooster van Gradats, waar ze voortdurend zijn vereerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-664/

Een andere foto van Rebekka en de slaaf van Abraham 

 Jacob ontvangt Esau's zegen van Isaak door sluwheid

Een citaat uit het "Orthodoxie en de religie van de toekomst" van Seraphim Rose:

“De Hebreeuwse en islamitische volkeren, en christenen… deze drie uitdrukkingen van een identiek monotheïsme, spreken met de meest authentieke en oude, en zelfs de vrijmoedigste en meest zelfverzekerde stemmen. Waarom zou het niet mogelijk zijn dat de naam van dezelfde God, in plaats van onverzoenlijke tegenstellingen te veroorzaken, eerder zou leiden tot wederzijds respect, begrip en vreedzaam samenleven? Zou de verwijzing naar dezelfde God, dezelfde Vader, zonder afbreuk te doen aan de theologische discussie, ons er op een dag niet toe brengen te ontdekken wat zo duidelijk en toch zo moeilijk is – dat we allemaal zonen van dezelfde Vader zijn, en dat daarom we allemaal broeders zijn?” - Paus Paulus VI, La Croix, 11 augustus 1970
[...]
Nee! We hebben allerminst dezelfde God als niet-christenen! De sine qua non (noodzakelijke voorwaarde) voor het kennen van de Vader is de Zoon: Hij die Mij heeft gezien, heeft de Vader gezien; niemand komt tot de Vader dan door Mij (Johannes 14:6,9). Onze God is een vleesgeworden God, Die we met onze ogen hebben gezien en met onze handen hebben aangeraakt (1 Johannes 1:1). Het immateriële werd stoffelijk voor onze redding, zoals Johannes van Damascus zegt, en Hij heeft Zichzelf in ons geopenbaard. Maar wanneer openbaarde Hij Zich aan de huidige joden en moslims, zodat we zouden kunnen veronderstellen dat zij God kennen? Als zij een kennis van God hebben buiten Jezus Christus om, dan was Christus tevergeefs vleesgeworden, gestorven en opgestaan!
Nee, ze kennen de Vader niet. Ze hebben opvattingen over de Vader; maar elke opvatting over God is een afgod, omdat een opvatting het product is van onze verbeelding, een schepping van een god naar ons eigen beeld en gelijkenis. Voor ons christenen is God onvoorstelbaar, onbegrijpelijk, onbeschrijfelijk en immaterieel, zoals Basilius de Grote zegt. Voor onze redding werd Hij (voor zover wij met Hem verenigd zijn) verwekt, beschreven en materieel, door openbaring in het Mysterie van de Menswording van Zijn Zoon. Hem zij de heerlijkheid tot in de eeuwen der eeuwen. Amen. En dit is de reden waarom heilige Cyprianus van Carthago bevestigt dat wie de Kerk niet als Moeder heeft, God niet als Vader heeft!
[...]
Moge God ons behoeden voor de afval en voor de komst van de antichrist, waarvan de voorlopige tekenen zich van dag tot dag vermenigvuldigen. Moge Hij ons behoeden voor de grote beproeving die zelfs de uitverkorenen niet zouden kunnen dragen zonder de genade van Hem die deze dagen zal verkorten. En moge Hij ons bewaren in de ‘kleine kudde’, de ‘rest, volgens de verkiezing van genade’, zodat wij ons net als Abraham mogen verheugen in het licht van zijn aangezicht, door de gebeden van de Allerheiligste Moeder van God en Altijd-Maagd Maria, van alle hemelse heerscharen, de wolk van getuigen, profeten, martelaren, hiërarchen, evangelisten en belijders die trouw zijn geweest tot in de dood, die hun bloed hebben vergoten voor Christus, die ons hebben verwekt door het evangelie van Jezus Christus in de wateren van het doopsel. Wij zijn hun zonen – zwak, zondig en onwaardig om zeker te zijn; maar we zullen onze handen niet uitstrekken naar een vreemde god! Amen. -Basile Sakkas, La Foi Transmise, 5 april 1970

Lees het boek online of download het gratis hier https://azbyka.ru/otechnik/Serafim_Rouz/orthodoxy-and-the-religion-of-the-future/ 

God zegene je.

29. Wanneer mensen zeggen dat het onmogelijk is om perfectie te bereiken, voor eens en voor altijd vrij te zijn van de hartstochten, of om volledig deel te nemen aan de Heilige Geest, moeten we de Heilige Schrift tegen hen citeren, hen laten zien dat ze onwetend zijn en spreken vals en gevaarlijk. Want de Heer zei: 'Word volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is' (Matt. 5:48), volmaaktheid die totale reinheid aanduidt; en: 'Ik verlang dat deze mannen bij mij zijn waar ik ook ben, zodat ze mijn heerlijkheid kunnen zien' (Johannes 17:24). Hij zei ook: 'Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen niet voorbijgaan' (Matt. 24:35). En de heilige Paulus zegt hetzelfde als Christus als hij schrijft: ‘. . . opdat wij iedere mens volmaakt zouden stellen in Christus' (Kol. 1:28); en:'. . . totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en de kennis van de Zoon van God, tot een volmaakt mens, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus' (Ef. 4:13). Dus door te streven naar perfectie komen twee van de beste dingen tot stand, op voorwaarde dat we ijverig en onophoudelijk strijden: we proberen deze perfecte mate en groei te bereiken; en we worden niet overwonnen door ijdelheid, maar beschouwen onszelf als kleinzielig en gemeen omdat we ons doel nog niet hebben bereikt.

29 oktober

De heilige martelaren, de maagd Anastasia (de Oudere) de Romeinse, met Kyrillos (Cyrillus). Toen Anastasia, een rijke Romeinse schoonheid, 19 jaar oud was, ontmoette zij de waarheid en zij wendde zich met heel haar wezen naar Christus. Haar enthousiasme trok ook anderen aan en er vormde zich buiten Rome een kleine gemeenschap die het evangelische leven leidde. Zij werd daarom beschuldigd van samenzwering tegen de staat, voor het gerecht gedaagd, en toen zij aan haar overtuiging vasthield‚ genadeloos en onterend gemarteld. Kyrillos, een toeschouwer, bracht haar een kom water om haar door bloedverlies brandende dorst, enigszins te lessen. Om die daad werd hij onthoofd. Tenslotte werd ook zij onthoofd, tijdens de vervolging van Valerianus. Haar lichaam werd overgebracht naar Constantinopel.

De heilige Abraämios van Rostov was monnik vanaf zijn jeugd. Hij kwam als missionaris in het nog heidense Rostov, waar hij op wonderbare wijze het grote afgodsbeeld vernietigde. Op diezelfde plaats bouwde hij een kluis met een kerkje, en daaruit ontstond het Theofanie-klooster in het begin van de 12e eeuw. Abraämios is gestorven in 1107.

De heilige Anna, met haar zoon Johannes. Zij was de dochter van een diaken van de Blachernakerk in Constantinopel, en had zelf kinderen waarvan er twee kort na elkander stierven. Zij deelde toen al haar goederen uit aan de armen, trok mannenkleding aan en vroeg om opgenomen te worden in een klooster van de Olympos in Bithynië. Zij had zich uitgegeven voor een eunuch en werd met enige tegenzin aanvaard daar men eunuchen te verwekelijkt vond. Anna, die de naam Eufemianos had gekregen, blonk echter weldra uit in alle monastieke deugden van vurigheid in het gebed, in vasten en nachtwaken, in deemoed en bereidvaardigheid.
Haar zaakwaarnemer, die bijzonder op haar gesteld was geweest, had haar jarenlang overal gezocht. Tenslotte kwam hij in aanraking met de monnik die Anna had opgenomen, en zo werd haar verblijfplaats ontdekt. Hij wist haar over te halen om met hun drieën het ascetische leven te leiden in een kloostertje bij haar vroegere woonplaats. Haar heilig leven, waarin ook veel wonderbare gebedsverhoringen gebeurden, raakte weldra bekend en trok veel jonge mensen aan. De hegoumen kreeg van patriarch Tarasios (784-806) zegen en land voor een nieuw klooster bij Prousse, dat voorspoedig groeide en de naam Abramitenklooster kreeg.
Ondanks dit alles, en misschien juist door haar succes, ontstonden er moeilijkheden over haar status als eunuch. Anna trok zich toen met twee leerlingen terug in het afgelegen Stenos‚ maar bij tijden kwam zij toch terug in Constantinopel. Daar is zij ook gestorven in 826.

De heilige martelaren Asterios, Klaudios, Neon en hun zuster Theonilla. Hun stiefmoeder bracht hen aan als christenen tijdens de vervolging van Diokletiaan‚ om in het bezit te komen van de rijke familiegoederen. Zij werden uitzonderlijk wreed gemarteld en bij Aegea in Kilikië gekruisigd in 285. Diezelfde dag werd Theonilla in een zak in zee verdronken.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-663/

 Geboorte van Esau en Jacob

 Esau verkoopt het eerstgeboorterecht aan Jacob voor linzenstoofpot

28. Hij die traag is in gebed, en traag en nalatig in het dienen van zijn broeders en in het uitvoeren van andere heilige taken, wordt door de apostel uitdrukkelijk een leegloper genoemd en veroordeeld als zelfs zijn brood onwaardig. Want de heilige Paulus schrijft dat de leegloper geen voedsel mag hebben (vgl. 2 Thess. 3:10); en elders wordt gezegd dat God haat luiaards, dat de luiaard niet te vertrouwen is, en dat luiheid groot kwaad heeft geleerd (vgl. Prediker 33:27). Ieder van ons dient dus de vrucht te dragen van een handeling die in Gods naam wordt verricht, zelfs als hij zich ijverig heeft ingezet voor slechts één goed werk. Anders zal hij totaal onvruchtbaar zijn, en zonder enig aandeel in eeuwige zegeningen.